rhioe zegt voor het eerst
vel te willen aftreden
DE PILOOT
LAN ZICH
(IET HEBBEN
fERGIST*
McGoverns
plan: eindelijk
principiële
keuze
Republikeinen doen alles om Richard
Milhous Nixon aan de macht te houden
Ui
OGGETUIGE VERSLAG VAN AANVAL OP HANOI
Saigon/parijs (afp, ap) President Thioe van Zuid-
ledder van de deleeatie werd
gewond en een Franse di-
mnate en vijf Vietnamese staf-
3ERDAG 12 OKTOBER 1972
BUITENLAND
IANOI - Michael Mac Lear
correspondent van de Cana-
televisiemaatschappij, CTV, be
d zich in Hanoi op het moment
Amerikaanse vliegtuigen het
van de Franse diploma
missie bombardeerden. Hij
:ef gisteren het volgende oog-
;hael MacLear
leden werden gedood.
Wij waren anderhalve kilometer
verderop aan het filmen toen ten
minste drie straaljagers enkele ma
len in duikvlucht over het cen
trum van de stad vlogen. Het was
rond het middaguur. Ik telde ten
minste een twaalftal aanvallen van
de straaljagers, zag hoe één der
vliegtuigen ondanks het zware
luchtafweervuur tot zeer laag dook
en twee bommen afwierp.
De piloot kan zich onmogelijk
vergist hebben. Zij vielen van
slechts geringe hoogte boven het
centrum van de hoofdstad aan. De
getroffen wijk is het diplomatieke
stadsdeel en er bevinden zich geen
Vietnamese ministeries of fabrie
ken in de burnt.
Ik zag hoe doden uit het puin
van het gebouw van de Franse de
legatie werden gehaald en heb dat
ook op film vastgelegd. De Fran
se consul, Christian Calvi, vertel
de me dat de aanval geheel onver
wacht kwam. Hij zei dat het geen
woorden te beschrijven was en dat
hil zich geen voorstelling durfde
maken van de reactie in Frank
rijk en de rest van de wereld. In
het centrum van de stad vielen
tenminste vijf nog niet geïdentifi
ceerde doden, waarschijnlijk zelfs
zeven.
Gisteravond heb ik het hoofd van
de Franse delegatie in het St. Pau-
lusziekenhuis in Hanoi opgezocht.
HIJ had ernstige brandwonden
in het gezicht en was nog steeds
buiten bewustzijn.
Een Franse diplomaat opperde de
mogelijkheid, dat de straaljager
zijn bommen had moeten afgooien
omdat hij getroffen was. Deze di
plomaat verklaarde echter dat hij
op het moment van de aanval in
het gebouw was en het vliegtuig
niet gezien.
Ik heb het vliegtuig wel gezien
en volgens mij was het niet ge
troffen.
De vliegtuigen voerde verschei
dene aanvallen uit. Ik heb ten
minste drie vliegtuigen gezien. De
Canadese militaire attaché, majoor
Een foto van de verwoes
te Franse ambassade in
de Noordvietnamese
hoofdstadDe slechte
kwaliteit van de foto is te
wiften aan de radiografi
sche transmissie vanuit
Hanoi.
Dupuis, verklaarde dat hij wel vijf
en zes vliegtuigen boven het cen
trum der stad had geteld.
Het hoofd van de Franse dele
gatie, Pierre Susini, begroette de Al
banese ambassadeur voor de deur
van het delegatiegebouw toen de
bomen vielen. De Albanese ambas
sadeur werd slechts licht gewond"
tnam heeft gisteren voor de eerste maal gezegd bereid te
om af te treden. Voor een gehoor van 25.000 studenten ver-
trde Thioe zulks fce zullen doen als er een gewaarborgde
II de is. Thioe's verklaring komt op een moment dat zijn po-
e steeds meer in het geding is gekomen. Het zou kunnen
ekenen dat er aanzienlijke vooruitgang was geboekt bij de
eime onderhandelingen tussen president Nixon's speciale
iseur Kissinger en de Noordvietnamezen Le Duc-tho en
ian Thuy.
iwel Noord-Vietnam als het Be-
lingsfront hebben altijd het ver-
Thioe en zijn administra-
geëist. Daarvoor in de
>u een regering moeten ka
il drie partijen: Thieo-aan-
neutralen en het Bevrydings-
it die tijdens een overgangspe-
Se verkiezingen zou moeten voor-
tiden.
hloe liet trouwens tijdens zijn re-
Derlng in Cholon blijken niet zom-
harde druk te zullen vertrekken,
zei letterlijk: "Laat allen die zich
regering van drie compo-
:fcn zullen uitspreken zich ken-
ken. Ik ben er zeker van dat
en leger hen geen vijf minuten
■leven zouden laten".
Jangrijk
onderhandelingen tussen
en Le Duc-tho c.s. In een
jrst belangrijk stadium zijn, laat
ook raden uit het niéuwe ui/t-
'an Kissingers vertrek uit Parijs,
os speciale adviseur zou gister-
AD VERTEN TIE
rctons vrij In Parijs
n elf Bretonse
gesproken of tot voorwaardelij-
gevangenisstraffen veroordeeld,
at de aanklager straffen van
tot vijf Jaar had geëist. De Bre-
i stonden terecht wegens bom
slagen in de provincie Bretag-
ZiJ streven naar onafhankelijk-
d van dit gebied.
'rede straffen in Libië Libië
ft zware straffen, waaronder de
dstraf of het afhakken van han
en voeten, afgekondigd voor
(overvallen op de wegen en dief-
Volgens het persbureau voor
Midden-Oosten staat de dood
op beroving met dodelijke af-
op de wegen. Als de overval
lerkt blijft tot roof zal de dader
L rechterhand en linkervoet moe-
missen. Bij .gewone" dieven
achttien Jaar en ouder zal één
i worden afgehakt.
Wovigen uitgeschud Een ge-
Pende man heeft een overval ge-
egd op een gebedsdienst in de
tollnkerk van de baptistengemeen-
Springfield, Missouri. HIJ
°ng twee van de dertig gelovigen
H hem een inzameling te houden.
2 bandiet wist volgens de politie
ontkomen met een geldsbedrag en
P» aantal kostbaarheden.
avond terug gaan naar Washington.
Op het laatste moment kwam echter
uitstel. Een reden werd niet gegeven,
maar aangenomen kan warden dat
de onderhandelaar 's avonds nog met
zijn Noord Vietnamese collega's zou
willen spreken. Een woordvoerder van
het Witte Huis deelde later mee dat
hij verwachtte dat Kissinger vanoch
tend zou terugkeren.
Vanmiddag werd ook de officiële
Vietnam-conferentie hervat. Niets uit
de officiële verklaringen van de vier
delegaites wees er vanochtend op dat
een doorbraak bereikt zou zijn. Be
richten in de Franse pers dat de
Franse regering een actieve bemid
delingsrol zou spelen, werden niet be
vestigd. Kissinger had dinsdag een
gesprek met de Franse minister van
Buitenlandse Zaken, Schumann.
India
Inmiddels Is uit Hanoi gemeld dat
behalve de Franse en de Algerijnse
ook de Indiase ambassade werd ge
troffen bij het bombardement van
regering heeft de Noordvietnamese
hoofdstad tot verboden gebied ver
klaard voor bombardementen. Het
Amerikaanss persbureau Associated
Press weet te melden dat rondom
Hanoi een bufferzone is gevormd en
dat Washington nu zijn fiat moet
geven aan alle toekomstige doelen. De
Verenigde Staten hebben gisteren
Frankrijk hun verontschuldigingen
aangeboden voor de aanval, maar
tegelijkertijd geprobeerd de schuld
voor het incident af te schuiven door
te zeggen er niet zeker van te zyn
dat het bombardement werd verricht
met Amerikaanse bommen. Er zou
een onderzoek worden ingesteld naar
de mogelijkheid dat Noordvietnamese
luchtafweerraketten de schade heb
ben veroorzaakt. Franse, Zweedse en
Noordvietnamese functionarissen heb
ben gisteren direct al die mogelijk
heid uitgesloten.
Onze correspondent in Parys, Frank
Qnnen, meldt dat de Fransen hun
opmerkelijke rustige reactie op de
bomaanval hebben verkocht vooreen
aantal concessies van Amerikaanse
zyde by het vredesoverleg in Parys.
Pompidou zou er veel aan gelegen
zyn om met verkiezingen in het zicht
een diplomatiek succes van de eerste
orde op Franse bodem te kunnen
boeken. By de bomaanval werd, naar
nu pas bekend werd, ook de waar
nemend Albanese zaakgelastigde ge
wond.
Het is niet de eerste keer dat di
plomatieke gebouwen in Hanoi van
ben gehad. Op 14 december 1966 be
stookten twee Amerikaanse vliegtui
gen de ambassade van Roemenië, een
bijgebouw van de Chinese legatie en
een kantoor van het Chinese pers
bureau Hsinhua.
De Amerikaanse bombardementen
op Noord-Vietnam hebben er weinig
toe bijgedragen belangrijke concessie
van Hanoi los te krijgen. Tot deze
conclusie is een studiecommissie van
de Amerikaanse Senaat gekomen.
De voornamelijk op de zogenoemde
Pentagon-documenten gebaseerde
analyse twijfelt voorts ernstig aan de
doeltreffendheid van strategische
bombardementen op een bijzonder ge-
inspireerde guerilla-tegenstander in
een onderontwikkeld land.
De bombardementen hebben het de
Noordvientnamezen militair gezien
wel moeilyk gemaakt, doch ze hebben
Hanoi er niet van weerhouden het
Bevrüdingsfront in het zuiden vol
doende te bevoorraden, zegt de com
missie.
De commissie heeft zich vooral
beziggehouden met vroegere bombar
dementsacties. Er waren nog geen
betrouwbare gegevens beschikbaar
over de resultaten van de grote lucht
aanvallen van mei van dit jaar.
Vergeleken met de schade die de
bombardementspolitiek aan het pres
tige van de VS heeft toegebracht en
de interne verdeeldheid die er het
gevolg van werd, moeten de magere
resultaten ernstig in twijfel getrokken
worden, aldus het rapport.
Ngoejen Van-thioe: alleen
onder zwared ruk aftreden.
WASHINGTON Zoals te
verwachten was, Is senator
George McGoverns vredesplan
voor Vietnam met zwaar Re
publikeins geschut aangevallen.
Minister van Defensie Meivin
Laird noemde het een plan
voor „onvoorwaardelijke over
gave" aan de vijand. Maar ook
een minder trieste figuur als
James Reston, vice-president
en columnist van de New York
Times, zert dat McGoverns
plan "vrijwel een formule is
voor overgave".
Door
Henk Leffelaar
Restons mening strookte niet
met een hoofdartikel in hetzelf
de nummer van de Times, waar
in gezegd werd: McGoverns ont
roerende verklaring over de
morele aspecten van de oor
log) verdient een posiUsve na
tionale reactie". Reston is van
mening dat er een andere po
litiek gevolgd moet kunnen
worden dan alleen het beleid
van president Nixon dat altijd
gericht is op blijvende steun
aan het Thioe-reglme in Sai
gon, en de totale ontmanteling
van iedere Amerikaanse betrok
kenheid bij Zuid-Vietnam, zo
als voorgesteld door senator Mc
Govern. Wat Reston wil, is
dat Saigon op de een of ande
re manier ln 6taat wordt ge
steld om zelf de oorlog tot een
oplossing te brengen en hij ci
teert daarvoor een uitspraak
van president Thioe: "De Viet
namese republiek (Zuid-Viet
nam) is het enige lichaam dat
het recht heeft om de oorlog
tot een oplossing te brengen".
En Resten wijst erop dat pre
sident Nixon daar niet toe be
reid is. en dat McGoverns plan
Thioe daar niet de middelen
voor wil verstrekken.
Het standpunt van deze New
York Times-columnist komt er
uiteindelijk op neer dat de Ver
enigde Staten Saigon moeten
blijven steunen (zoals Noord-
Vietnam wordt gesteund door
de Sowjet-Unie en China) om
Thioe in de gelegenheid te stel
len de oorlog te beëindigen.
Maar aangezien de ervaring
met dergelijke Amerikaanse
steun is. dat Washington dan
ook waar voor zijn geld wil
hebben, is het onwaarschijn
lijk dat Saigon ooit werkelijk
geheel zelfstandig een oplossing
zal kunnen vinden zonder dat
Washington daar impliciet zijn
goedkeuring aan heeft ge
hecht.
Voortgezette Amerikaanse
steun betekent voortgezette
Amerikaanse invloed en macht
in Zuidoost-Azië. Dat is nu
precies waar het in het huidige
stadium van de oorlog om gaat,
en waar het altijd al om ging
de vraag namelijk: heeft
Amerika bi Vietnam niets te
maken, of niet? In het verle
den. met de oorlog op zijn
hoogtepunt was het antwoord
dat Amerika inderdaad alles te
maken had met Zuidoost-Azië.
Het antwoord van president
Nixon, ondanks de terugtrek
king van Amerikaanse troepen,
en zijn weigering het corrupte
Thioe-regime te laten vallen,
tis dat Amerika niet zoveel
meer in Azië te maken heeft,
maar wel een klein beetje.
Het voorstel van senator
George Mc Govern zegt onom
wonden dat Amerika niets te
maken heeft, noch met Saigon,
noch met Hanoi (zolang de
krijgsgevangenen worden vrij
gelaten en een lijst is opgesteld
van door Hanoi geverifieerde
vermisten en gesneuvelden).
En dat is nu waar het in
laatste Instantie om gaat. Het
is geen kwestie meer van pro-
oorlogshavlkken en vredesdui
ven, maar van toch nog een
beetje havik, versus bonafide
duiven. Het is de verdienste
van McGoverns voorstel dat hij
deze principiële scheiding, waar
alle politici acht jaar lang om
heen hebben gelopen als kat
ten om de hete brei, onverzoen
lijk aan de orde heeft gesteld.
President Nixon die ooit
heeft gezegd dat de Ameri
kaanse regering Zuid-Vietnam
dient bij te staan omdat de
bevolking er het recht moet
hebben om zijn eigen poll
tieke toekomst te bepalen, kan
moeilijk nog volhouden dat
deze vrije keusmogelijkheid
aangemoedigd, of zelfs princi
pieel geboden wordt door hel
repressieve regime van Thioe
dat geen vrije meningsuiting
tolereert, politieke opponenten
gevangen zet, en kritische dag
bladen de mond snoert.
Nixons visie van een demo
cratisch Vietnam is geen visb
maar een visioen zolang Zuid-
Vietnam, welke pro-Ameri
kaanse regering er ook aan de
macht is, zonder massale Ame
rikaanse economische hulp en
dollars geen dag overeind kan
blijven staan.
Het Nixon-beleld. voorzover
dat duidelijk is uit de talloze
geheime onderhandelingen, l«
er echter vooral op gericht om
"Amerika's gezicht" te redden.
Senator McGovern heeft nu
gezegd dat gezichtsverlies min
der belangrijk is dan het ver
lies aan mensenlevens. Dr
Amerikaanse kiezer die dit
laar voor het eerst voor eer
zwart-wit keuze wordt ge
plaatst wat de oorlog betreft
zal moeten uitmaken of het
gezichtsverlies waar de pre
sident het over heeft niet
eigenlijk het gezichtsverlies van
Richard Nixon is.
Onze correspondent in Washington mr. H. L. Leffelaar gaat
in onderstaand artikel nader in op onthullingen dinsdag door
de gezaghebbende Washington Post over een massaal komplot
van de Republikeinen tegen de Democratische verkiezings
campagne. De Washington Post verkreeg deze gegevens uit
documenten van de Amerikaanse binnenlandse veiligheids
dienst (FBI) en het ministerie van Justitie. De onthullingen
suggereren dat het Witte Huis en vermoedelijk ook president
Nixon zelf op de hoogte waren van deze duistere praktijken.
In door de „Washington Post"
gepubliceerde onthullingen wordt
gezegd: dat Democratische kandi
daten voor het presidentschap en
hun families al tijdens de voorver
kiezingen ln het begin van dit Jaar
werden geschaduwd door spionnen,
betaald door de Republikeinen, om
bezwarende feiten te verzamelen;
Dat Republikeinse infiltranten
werden gerecruteerd om zich in
Democratische verkiezingscampag
nes binnen te dringen om inlichtin
gen te verzamelen over de Demo
cratische kandidaten en hun stra
tegie;
Dat door Republikeinen gefin
geerde brieven werden rondge
stuurd onder het mom van een De
mocratische organisatie om ver
warring te zaaien in de democrati
sche gelederen:
Dat onder valse naam door Repu
blikeinen tel efoongesprekke n wer
den gevoerd met Democratische
functionarissen met het doel om de
verkiezingscampagne op een dwaal
spoor te zetten;
Dat door de republikeinen vervalste
toegangsbewyzen voor Democrati
sche by eenkomsten werden gedrukt
en verkocht, om zulke bijeenkom
sten door een teveel aan belang
stellenden spaak te doen lopen;
Dat door Republikeinen rondge
stuurde brieven over de „wankele
gezondheid" van senator Thomas
Eagleton de kandidaat voor het
Democratische vice - president
schap, die later door senator Mc
Govern werd vervangen door Sar
gent Shriver) de campagne tegen
Eagleton op gang hébben gebracht;
Dat een brief over een nooit ge
maakte beledigende opmerking
van senator Edmund Muskie over
Frans-Canadezen aan een aarts
conservatief dagblad, en die na pu-
blikatie leidde tot diens val in de
voorverkiezingen, geschreven werd
door een employé van het Witte
Huis, belast met presidentiële re
laties met de nieuwsmedia.
Wright Patman van Texas, het
bejaarde Democratische lid van
het Huls van Afgevaardigden en
voorzitter van de commissie belast
met het toezicht op bankzaken, zei
dat deze onthullingen hadden aan
getoond dat er een „crisis was ont
staan in de federale regering".
„Het is duidelijk", zei hij, „dat
deze regering welke tactiek dan
ook zal gebruiken om Nixon aan de
macht te houden, zelfs wanneer dat
de politieke moord vereist op een
hele partij". Patman heeft eerder
geprobeerd om door middel van
zijn commissie een onderzoek ln te
stellen naar de louche manipula
ties met Republikeinse verkiezings-
gelden die werden aangewend voor
de Elektronische aflulsterlng van
het Democratische partijhoofd
kwartier. Zijn pogingen werden
door de Republikeinse leden en
sympathiserende Democraten van
zijn commissie echter afgestemd.
Niettemin verzocht hij in verband
met deze laatste onthullingen de
voormalige minister van Justitie,
John Mitchell, de voormalige mi
nister van Financien Stanz, en de
voorzitter van de Republikeinse
partij Clark MacGregor om te ge
tuigen voor zijn oommissie.
Ex-minister Mitchell wordt door
de „Washington Post" direct ver
antwoordelijk gesteld voor de spio
nage-activiteiten omdat hij de fi
nanciering voor deze praktijken
uit de Republikeinse partijfondsen
beheerde. Ex-minister Stanz, nog
steeds Nixon's topcampagnefinan-
cier, werd later met Mitchell mede
aansprakelijk gesteld voor deze
spionagedoelelnden gereserveerde
fondsen. Op het Republikeinse
hoofdkwartier voor de herverkie
zing van de president werden deze
activiteiten echter officieel aange
duid als „offensieve beveiligings
maatregelen".
Enkele voorbeelden van deze
Republikeinse intriges zijn aan 't
licht gekomen toen een secreta
resse van George Meany, de om
streden vakbondsleider die weiger
de senator McGovern te steunen
en die zich sindsdien regelmatig
in het gezelschap van president
Nixon heeft laten zien, meldde
dat zij door McGovern's campag
ne-strateeg Gary Hart was opge
beld met de mededeling dat Mea
ny naar New York zou moeten
gaan om McGovern te ontmoeten.
Hart zei dat deze ontmoeting zeer
in het belang was van Meany.
Achteraf is gebleken dat Gary
Hart de betreffende secretaresse
nooit heeft opgeheld, en dat Mea
ny in woede ontstak omdat hem
werd gesuggereerd dat hij iets
aan McGovern verplicht was.
In het geval van de geheimzin
nige brief over senator Edmund
Muskie's beledigende opmerking,
is gebleken dat deze brief werd
geschreven door Kenneth Claw-
son, *n Witte-huis-funcüonaris be
last met Nixcm's relaties met de
nieuwsmedia. Clawson, die t
bericht inmiddels uiteraard heeft
ontkend, liet door anderen een
brief sturen onder een gefingeer
de naam aan de "Union Leader",
een ultra-rechts dagblad in Massa
chusetts. Daarin beklaagde de fic
tieve schrijver zich over een door
Muskie gemaakte opmerking over
"Canucks" een beledigende
term voor in Amerika gevestigde
Frans-C anadezen.
Mede door de publiciteit van de
ze brief liet Muskie zich verleiden
tot een scherpe tegen-aanval op
het dagblad, een incident dat
hem in de ogen van de kiezers
karakteriseerde als een te emo
tionele kandidaat voor het presi
dentschap. Zijn populariteit liep
daarop snel terug in de opinie
onderzoeken. Journalisten stelden
alles in het werk om deze brief
schrijver, die in Florida zou wo
nen, te vinden maar slaagden
daar niet in.
Verder is gebleken dat de activi
teiten van de Republikeinen zich
ook uitstrekten tot Miami, waar
provocateurs werden geplaatst in
groepen van demonstranten tijdens
het Democratische partijcongres,
om rellen uit te lokken. Een
vrouw, die een actie voerde tegen
de oorlog in Vietnam, en daarvoor
een advertentie had geplaatst ln
een dagblad in Florida met een te
lefoonnummer voor inlichtingen,
ondervond dat maar enkele bin
nenkomende gesprekken naar
haar hotelkamer werden doorge
geven, en dat degenen die opbel
den eerst uitvoerig werden onder
vraagd waarom zij met haar wen
sten te spreken. Zij heeft nu een
proces tegen de regering aanhan
gig gemaakt.
Gefinancierd door de Republikei
nen werden ook pogingen aange
wend om vooral Juristen te werven
voor sabotage van Democratische
bijeenkomsten. Eén van deze ad
vocaten. Alex Shipley, werd op de
ze manier benaderd met het voor
stel om zich onder meer uit te ge
ven als een Kennedy-supporter da®
achter de schermen werkte, en
daarom graag geplaatst zou wor
den in de campagne-organisatie,
van Edmund Muskie. Het doei
daarvan was om inlichtingen uit 't
Muskie-hoofdkwartier door te ge
ven aan de Republikeinen. Shipley
weigerde, en gaf dinsdagavond op
de nationale televisie een verslag
van zijn ervaringen.
Na de onthullingen over de elek
tronische spionage in het De
mocratische partijhoofdkwartier,
schijnt het ogenblik gekomen te
zyn dat president Nixon meer
van zich laat horen dan zijn non
chalante opmerking op en pers
conferentie, dat een onderzoek
naar de "Watergate"-affaire gron
diger is dan zijn eigen aandeel in
de Alger Hiss-affaire destijds (do
Hiss-zaak werd het begin van de
grote heksenjacht van senator Jo
McCarthy op alles wat naar com
munisme rook).
Dat is ook de mening van het
Congreslid Wright Patman, die
zei dat de bewijslast nu naar de
president was geschoven om aan
te tonen dat er geen onregel
matigheden hadden plaatsgevon
den. Tenslotte, zei Patman, wer
den deze activiteiten betaald met
geld dat voor Nixon bijeen werd
gebraoht.
