Terreur
en
wraak:
een
voortdurende kringloop
Kamer
lan
delijke
maximum-
en minimum
snelheden
Anti
semie
ten
schud
ik
hand
niet
ge-
Dagje vrij?
Maak 'n
NS-Snippertrip
kvp
NS-Minitrips
naar het
buitenland
ZATERDAG 30 SEPTEMBER 1972
PAGINA 7
Deze week vervolgen wij op deze Meningenpagina de discussie over
de achtergrond van het Palestijnse verzet met een interview met de
Consul van Koeweit, die aanvankelijk beschuldigd werd de drijvende
kracht te zijn achter de "briefbommen" die vanuit Amsterdam ver
stuurd werden. Daarnaast vindt u een bijdrage van onze correspon
dent in Jeruzalem Jaap van Weesel met zijn visie over de vicieuze
cirkel van geweld in het Midden-Oosten.
DEN HAAG ,Al8 gast zou ik Ne
derland nooit terreur aandoen. Dat
is niet Palestijns."
Dat is een van de reacties van
Koeweits consul in Den Haag, Mach-
moed S. Rabbani, op een bericht uit
Israël dat hij verantwoordelijk zou
zijn voor de in Amsterdam geposte
bombrieven. Ook de Amsterdamse
politie is van zijn onschuld over
tuigd. Inspecteur Toorenaar ver
klaarde: „Het zijn allemaal geruch
ten. De consul heeft niets met de
bombrieven te maken."
„Smerige Journalistiek" noemt Rab
ba ni bet bericht, dat naar zijn me
ning vanuit Nederland is gelan
ceerd. Een vorm van Jaloezie zou er
aan ten grondslag liggen, Jaloezie
wegens Rabbani's goede relaties met
politici, zakenlieden en Journalisten
in Nederland.
„Kijk, van mijn ideeën heb ik nooit
een geheim gemaakt. Wat ik doe is
uit spontaniteit, omdat ik Palestijn
ben. Ik ben tegen de Israëlische be
zetting van Palestina. Het Pales
tijnse volk heeft er eeuwenlang ge
woond en het is een vreedzaam
volk. Wat ik voorsta in een land
waar Joden, Arabieren, christenen
en noem maar op naast elkaar le
ven, ongeacht ras, politieke overtui
ging en geloof."
Ter verduidelijking voegt de Jeugdige
consul (36) er aan toe: „Met anti
semieten, fascisten en diergelijken
wil ik niets te maken hebben. Die
schud ik zelfs de hand niet."
Rabbani komt overigens niet tot
een veroordeling van Palestijnse
terreur: „Dat doet niet ter zake. Ik
vraag me af wat de oorzaken zijn.
We moeten de zaken op de Juiste
volgorde zetten en analyseren. Maar
als men mij vraagt of de Pales tij-
geweld mogen gebruiken, is
mijn antwoord: Israël schijnt geen
andere keus te laten."
Vrij fel praat hij dan over de hou
ding van de Nederlanders in het
conflict in het Midden-Oosten. ,Jk
respecteer de Nederlandse sympa
thie voor de Joden, die voortvloeit
uit de gebeurtenissen in de tweede
wereldoorlog. En ik respecteer de
vastbeslotenheid van het Nederland-
volk om iets dergelijks nooit
r te laten gebeuren. Maar de
sympathie van de Nederlanders
voor Israël na 25 Jaar onderdruk
king van de vreedzame Palestijnen
door dit land, dat de mensenrech
ten niet respecteert en de resoluties
van de Veiligheidsraad naast zich
neerlegt, stelt me teleur."
De beschuldiging van vorige week
neeft Machmoed Rabbani niet erg
geschikt: het was dan ook niet de
eerste keer dat zijn naam in ver
band werd gebracht met acties te
gen Israël.
Zo werd hij twee Jaar geleden ge
noemd als de man die acht Neder
landers bij de Palestijnse verzetsor
ganisatie El Fatah zou hebben ge
bracht. Alle acht zouden dood zijn.
Maar ook voor die beschuldiging
werd nooit enig bewijs aangevoerd,
en er is zelfs geen naam bekend
van een Nederlander die bij El Fa
tah terecht zou zijn gekomen.
Bedreigd voelt hij zich nu al even
min. En van schaduwende agenten
heeft hij geen last: „Ach. het zou
me niet verbazen als m'n telefoon
wordt afgeluisterd. Maar als alle
verhalen over geheime diensten
Juist zouden zijn, zou ik een James
Bondachtige figuur zijn. Het wach
ten is dan alleen nog op de direc
teur uit Hollywood die me een con
tract biedt."
Consul Koeweit:
(Door onze correspondent)
JERUZALEM De moord op de
Israëlische sportlieden in het Mün-
chener Olympische dorp en het ver
sturen van .bombrieven" vanuit Am
sterdam naar Israëliërs over de hele
wereld, hebben Europa met de neus
op de Palestijnen gedrukt. Voor Is
raël is dat verschijnsel allerminst
nieuw. Vanaf het moment dat de zio
nisten voet zetten op Palestijnse bo-
dom, kregen ze te maken met verzet
van de Arabische bevolking, die ter
reur als een van haar wapens in
de strijd tegen de immigranten han
teerde.
Door
Jaap van Weesel
In 1929 werd de Joodse bevolking
van Hebron door Arabieren uitge
moord. In de jaren 1936 tot 1939 ging
er een golf van terrein: door het
toenmalige Palestina als protest van
de Arabieren tegen de toenemende
Joodse immigratie.
Het Joodse ondergrondse leger, de
Haganah, wees tegenterreur toenter
tijd af. Slechts een kleine groep van
ADVERTENTIE
12 Fijne Snippertrips staan er
voor u op 't programma. Niets
vooraf te boeken! Gewoon
naar 't station gaan en zo'n
voordelig trein-toegangbiljet
nemen. B.v. naar Amsterdam,
Den Haag of Rotterdam. Naar
Gouda, Leiden of Hoorn en
Enkhuizen. Naar 't Evoluon
in Eindhoven of naar 't
Spoorwegmuseum in Utrecht.
En wie 't allemaal al kent, kan
nu ook naar het Lips Autotron
in Drunen.
Alle informatie in de brochure
„Toeren met NS".
voordelig uit met NS
de Joodse bevolking greep naar dit
middel. Dat was de Irgoen Zwai Le-
umi, eerst onder leiding van de na
tionalistische Zeev Jabotinsky en na
diens dood in 1940 onder leiding van
de huidige rechtse oppositieleider
Menachem Begin. Tot de beruchtste
dagen van de Irgoen kunnen worden
berekend de uitmoording van het
Arabische dorp Deir Jassin in maart
1948 en in 1946 het opblazen van
he»t King David-hotel in Jeruzalem,
waar het Engelse hoofdkwartier was
Na de terreurgolf van de laatste
weken zijn het dezelfde Irgoen-krin-
gen die nu weer hun stem laten ho
ren en roepen om tegenterreur. Zij
hebben een belangrijke bondgenoot
gekregen in de persoon van rabbijn
Meir Kahane, de leider van de Joodse
defensie Liga. Vorige week werd een
lid van de JDL op het vliegveld van
Tel Aviv gearresteerd toen hij op het
punt stond wapens het land uit te
smokkelen. Een oud-commandant
van de Irgoen, Paglin, werd opge
pakt, verdacht van wapensmokkel om
terreur tegen de Arabieren te bedrij-
Kahane maakte zijn plannen be
kend op persconferenties en voor de
televisie: de JDL zal Arabische am
bassades in Europa en Amerika aan
vallen, diplomaten kidnappen en gij
zelen totdat Israëlische krijgsgevan
genen in de Arabische landen en Jo
den die nog in de Arabische landen
leven, zijn vrijgelaten. Kahane be
vestigde dat hij samenwerkte met
oud-leden van de Irgoen en dat hij
er al in geslaagd was wapens het
land uit te smokkelen.
Kahane kan zijn. op zijn minst,
illegale plannen openbaar maken
zonder dat hij gearresteerd wordt en
ook Paglin geniet een voorkeursbe
handeling, getuige het feit dat hij
hangende het onderzoek niet in de
gevangenis, maar in een hotel wordt
vastgehouden.
Niet dulden
i Weliswaar hebben vice-premier
i Jigal Allon en minister van Politie
Shjlomo Hillel dadelijk verklaard dat
de regering niet zal dulden dat bur
gers het recht in eigen hand nemen
en een privé-oorlog gaan voeren,
maar de regering wil een confronta
tie met de rechtse oppositie voorko
men. Een botsing zou tot een ern
stige controverse kuunen leiden, om
dat Kahane en Paglin steun genieten
bij de rechtse Herut-partiJ, die uit
de Irgoen is voortgekomen.
Kahane en zijn aanhangers hande
len allerminst in het luchtledige. De
algemene opinie is dat de Israëlische
geheime dienst heeft gefaald. Het
„beeld" van onfeilbaarheid en alwe
tendheid vooral opgebouwd door de
kidnapping van Eichmann in 1960
en nog meer door de fameuze spion
Eli Cohen in Damascus, die het daar
bijna tot eerste minister bracht, is de
laatste weken wreed verstoord. Nog
geen week na de tragedie in Mün-
opende de landbouwattaché op de Is-
sel neergeschoten. Enkele dagen later
opende de landbouwattaché op de Is
raëlische ambassade in Londen een
fatale bommenbrief allemaal te
kenen die erop wijzen dat de Israë
lische geheime dienst geen vat heeft
op Zwarte September.
Het Israëlische publiek vraagt om
schuldigen. De regering kan natuur
lijk geen opening van zaken geven.
Zij moet volstaan met vage formules
„dat zij niet stil zit" en „dat zij ef
fectieve maatregelen zal nemen".
Maar het publiek laat zich alleen
overtuigen door resultaten. De kreet:
„als niemand, ook onze regering,
niets doet, dan hebben we nog liever
dat Kahane iets doet, dan dat er
helemaal niets gebeurt", vindt ge
hoor.
München, het idyllische sprookje
van de verbroedering van de sport,
heeft de illusies wreed verstoord.
Men was vertrouwd met het gevoel in
Israël onveilig te zijn. Dat was iets
wat je zelf in de hand had en dat
praktisch was opgelost door de uit
schakeling van het Palestijnse ver
zet in Israël en de bezette gebieden.
Maar in het buitenland onveilig te
veilig te zijn, is eigenlijk psycholo
gisch veel ernstiger: De Israëliër
krijgt het gevoel in een kooi gevan
gen te zitten, waar hij niet uit kan.
Een noodlotsgedachte maakt zich
van de Israëliërs meester: „Wij zijn
het slachtoffer van terreur maar je
zal zien, wij krijgen het uiteindelijk
ADVERTENTIE
wordt nu lid van de
postbus222 Leiden
allemaal op ons hoofd. De mensen
zullen niet zeggen: schande dat de
Arabieren onze sportmensen hebben
vermoord, maar: de Joden hebben
onze Olympische Spelen verpest. Zij
zullen geen effectieve maatregelen
nemen tegen de Palestijnse terreur,
aar Israëliërs weren".
De toekomst belooft intussen wei
nig goeds. Te vrezen valt dat de Is
raëlische represailles in Libanon tot
meer terreurdaden in Europa zullen
leiden. In militaire kringen is men
zich daar zeer goed van bewust. De
strijd tegen de terreur wordt dan ook
als van een zeer langdurige en ge
compliceerde aard beschreven. Het is
duidelijk dat hoe kleiner de bewe
gingsvrijheid van de Palestijnen
wordt, des te meer zij zullen grijpen
naar het enige en praktisch ongrijp
bare middel dat hun overblijft: ter
reur tegen Israëliërs in het buiten
land.
Terreur en represailles volgen el
kaar op in een vicieuze cirkel. Bij de
Israëlische represailles vallen veel
slachtoffers onder de burgerbevol
king. Dit menselijke aspect dringt
nauwelijks tot de Israëliërs door. Het
wordt als onvermijdelijk beschouwd.
Aan Arabische kant lokt het uiter
aard nieuwe reacties op. Zo is de ac-
de ene kant tegelijk een im
puls en rechtvaardiging van een
wraakactie van de andere partij.
Mislukken
De Palestijnse terreur heeft iets
aangetoond wat noch tot de leiders,
noch tot het grootste deel van de
publieke opinie is doorgedrongen: dat
de huidige Israëlische politiek tot
mislukken is gedoemd. Zij heeft tot
doel uit een positie van macht zonder
formele annexatie de Arabische lan
den Israëls wil op te leggen. De Ara
bische landen zijn niet bij machte
dat militair te verhinderen, of zelfs i
de rust te verstoren. Maar hoe
machtig Israël ook is, terreur van j
kleine groepen fanatici is niet af-
hankelijk van macht.
In het politieke denken van de Is
raëlische leiders is de politiek een
aanvulling op militaire resultaten,
terwijl eerder politieke doeleinden
zouden moeten prevaleren over mili
taire overwegingen. Minister van
Buitenlandse Zaken Abba Eban heeft
in zyn gesprek met z'n Amerikaanse
collega Rogers de Israëlische eisen
toegelicht: voor de Palestijnse terreur
is uitgeschakeld, kunnen we over
geen enkele politieke regeling met de
Arabische landen praten. Om de Is
raëlische doeleinden te bereiken, te
weten de facto vrede zonder vredes
verdrag en de facto annexatie zon-
Stabilisering
Maar aangezien de Arabische lan
den deze situatie niet accepteren en
geen politieke en militaire machts
middelen hebben om zich ertegen te
verzetten, is hun enig troef om sta
bilisering van de status quo tegen te
gaan gelegen in steun aan het Pa
lestijnse verzet, dat ongrijpbaar is
Israëls macht. Daarom lijkt de
conclusie gewettigd dat niet het uit
roeien van het Palestijnse verzet een
oplossing kan brengen, maar inte-
leel het creëren van zodanige
condities, dat de Arabische Staten
geen belang meer zullen hebben bij
het Palestijnse verzet. Alleen Israë
lische concessies als resultaat van een
politiek- en niet militair-denken kan
daartoe leiden. Te meer daar zowel
Jordanië als Egypte het laatste Jaar
bl\jk hebben gegeven bereid te zijn
een modus vivendi met Israël al
is dat niet geheel volgens de eisen
die Israël redelijkerwijs kan stellen.
Gevreesd moet worden dat de situa
tie nu al te veel is verslechterd, de
haat aan beide kanten te veel is aan
gewakkerd, dan dat het proces van
terrein- en vergelding nog te stoppen
valt.
ADVERTENTIE
2 dgn. Brussel v.a. f 57.-
3 dgn. Hamburg v.a. f 99.-
4 dgn. Gotenburg v.a. f 110.-
4 dgn. Londen v.a. f 135.-
5 dgn. Parijs v.a. f 139.-
Alle informatie in de
brochureToeren met NS"
op het station.
voordelig uit met NS
S)
DEN HAAG Het tweede-kamer
lid ir. P. A. M. Cornelissen wil dat
minister Udink (Verkeer en Water
staat ad interim) nog vóór het einde
deze ambtsperiode een alge-
geldende minimumsnelheid van
70 km/uur op onze autosnelwegen
■en maximumsnelheid van 100
km/uur instelt.
Door
Rien van den Anker
..Elke dag langer wachten betekent
ook tien doden meer", zegt het ka
merlid dat al jaren in de volksverte
genwoordiging erop hamert dat er nu
eindelijk iets moet worden gedaan
aan de verkeersveiligheid.
In de toelichting van zijn vragen
zegt Cornelissen dat er nu Jaarlijks
in Nederland meer dan 3000
keersdoden vallen. Per etmaal
ken er in het verkeer ongeveer 200
mensen licht- of zwaargewond.
Jaarlijks zo'n 70.000.
„Het is een uiterst onrustbaren
de zaak. Die doden- en gewonden-
cijfers stijgen nog steeds", meent hij.
Dit Jaar verwacht men dat het ver-
keersdodencijfer ver boven de 3300
zal liggen.
I Tijdens de begrotingsbehandeling
'vorig Jaar legde Cornelissen de toen
malige minister Drees tien punten
voor over deze zaak. De bewindsman
zei toen echter dat hij eerst advie
zen aan de Raad van de waterstaat
wilde vragen over de instelling van
maximum- en minimumsnelheden.
Ook vond Drees dat er een inventari
satie van alle Nederlandse niet-auto-
snelwegen moest komen.
„Dat laatste rapport is enkele
maanden geleden al klaargekomen
en die adviezen van de Raad van de
waterstaat moeten volgens mij al
lang bij het ministerie binnen zijn.
Niets belet de minister dan ook om
nu maatregelen te nemen. Als we
wachten tot zijn opvolger er is kan
dat wel tot het voorjaar duren,"
meent Cornelissen.
Zijn theorie voor al deze maatre
gelen is dat hoe kleiner de snel-
heidsverschillen tussen auto's zijn
hoe veiliger de verkeerssituatie wordt.
.Als bijvoorbeeld iedereen tachtig
kilometer rijdt, is er niets aan de
hand," legt hij uit.
Hij kan zich daarentegen voor
stellen dat men nogal wat bezwaren
heeft tegen deze rigoreuze maatre
gelen en dat men graag de zaak van
alle kanten wil bekijken.
„Maar over de kern is iedereen het
toch wel eens. De details zijn dan
van minder belang. Daarom moet dit
zo snel mogelijk gebeuren".
Uit
de
Ka
mer
iv 111111
Met bijdragen
van Peter
Riemersma,
Rien van den
Anker,
Ewout Jansen,
Flip Frenkel
Fries
Den Haag In de oeverloze poel
van de belastingdebatten blijkt zich
deze dagen een zeer vreemde eend
op te houden. Temidden van alle
palavers over schrijverssystemen,
progressie en inkomensverhoudingen
is, ondanks de bittere tijdnood van
het Binnenhof, plaats gemaakt voor
een debat over de Friese taalpoli
tiek.
Tw-rv* jaar geleden al schreef de
tolige minister van CRM een
brie! aan de Kamer bij een uitvoe
rig rapport, dat een bijzondere
commissie Friese-Taalpolitiek aan
de regering had uitgebracht. De mi
nister stelde zich achter de bevin
ding van het rapport, dat het „be
leid erop gericht moet zijn, in sa
menwerking met de provinciale
overheid en de gemeentelijke over
heden in Friesland, de eigenheid
van de Friese taal en taalcultuur te
waarborgen".
Het aanvankelijk plan om het rap
port voor de eerste week van sep
tember op de agenda te plaatsen
ging wel door: het werd nu eind-
september, op het ogenblik dat de
Kamer adem tekort komt. De Friese
zaak, die zo grondig en langdurig is
voorgekookt heeft inmiddels bij de
zwaar belaagde volksvertegenwoor
digers geen lange discussie ontke
tend. Zo komt Friesland in tijden
vol nationale bewogenheid en ver
kiezingskoorts dan toch (even) aan
zijn trekken.
Een spel met volledige bezetting
werd het wèl. Aanvankelijk zou al
leen CRM-minister Engels de zaak
behandelen. Maar daar nam die
bijzondere commissie geen genoegen
mee. Het merendeel van de voorge
stelde uitgaven voor het Fries cul
tuurbeleid zal aan het onderwijs in
het Fries ten goede komen. En dus
wilde de commissie, ook een be
windsman van onderwijs bij de be
handeling.
Dat gebeurde vrij onverwacht en zo
kwam die dolkomische anekdote in
omloop van staatssecretaris voor
onderwijs, mr. C. E. Schelfhout, die
niets vermoedend vakantie hield in
Frankrijk en daar bij een toevallige
ontmoeting met oud-commissaris
der Koningin voor Friesland, mr. H.
P. Linthorst Homan, te horen
kreeg: „Kees, Je moet naar Holland,
ze hebben Je nodig voor het Friese
debat" (of woorden van die strek
king). Kees vervangt dan zijn mi
nister. Die is ook met vakantie - en
blijkbaar zeer onvindbaar.
Sinterklaas
Oud-minister Drees thans weer
kamerlid voor DS'70 voor de
Haagse Kring van economen
„De linkse drie hebben het idee dat
Sinterklaas het gehele Jaar Jarig
Traditie
Oud-minister dr. W. Drees Jr.
breekt de ene traöitii na de andere
Nu hij weer als gewoon kamerlid
voor DS'70 optreedt, houdt nij be
paald niet zijn mond. Sterker
Drees die als minister altijd al be
zig was (tot nauwelijks verhulde er
gernis van zijn collega's) kan ook
als kamerlid het werken niet laten
Hij stoort zich in het geheel niet
aan de traditie, dat afgetreden mi
nisters di^ weer als kamerlid terug
komen zich wat terughoudend op
stellen.
Zo kon het gebeuren, dat hij deze
week een andere cud minister, de
anti-revolutionair Boi'ke Roolvink
tegenover zich vond. Dree, was ue-
zig zich te verweren tegen minister
Langman met behulp van informa
ties ontleend aan het geheime be
raad in de ministerraad. Roolvink
sprong voor Langman in de ring,
beseffend, dat deze bewindsman
zich wilde houden aan de code: uit
de ministerraad wordt niet geklapt
„Mijn vingers Jeuken," zei Lang
man, „maar mijn ambtsgeheim ge
biedt mij de neiging te weerstaan
om de ware toedracht te vertellen"
Drees vond het Jammer voor Rool
vink, voor Langman en voor de tra
ditie, maar hij dacht geheel in de
lijn van het rapport over openheid
en openbaarheid te handelen....
En, zei de oud-minister, er is toch
al zo weinig bekend geworden over
de werkelijke oorza<ccn van de
breuk tussen DS'70 en de andere
regeringspartners. Zo zijn er nu ho
gere bedragen voor het openbaar
vervoer in de begroting opgenomen
dan hem als minister waren toege
staan, zette hij zijn onthullingen
voort .En informateur mr Y. Schcl-
ten kreeg in één moeite door een
veeg uit de pan. De informateur die
de breuk moest lijmen, had m-i
hem Drees helemaal niet gesproken
„Een merkwaardige manier van
discussiëren", zei Drees. En dat was
het.
Eten
De klachten van de Tweede Kamer
leden gaan ook over de manier
waarop de „inwendige mens" wordt
verzorgd. Flink gemopperd wordt er
op de stichting die het restaurant,
de keuken, de koffiekamer en de
buffetten beheert.
Vooral omdat er nogal vaak tot
diep in de nacht wordt vergaderd,
zouden vele Kamerleden willen dat
de service vooral in de avonduren
verbeterd wordt.
De uitslag van de enquête die onder
het personeel werd gehouden doet
echter vermoeden dat daar voorlo
pig maar niet op gerekend moet
worden. Zomaar even twee conclu
sies: a) Iedereen houdt zich met
uitvoerend werk bezig; van leiding
geven is geen sprake, b) Er wordt
onvoldoende gedelegeerd; dure
krachten verrichten vaak bijzonder
eenvoudig werk.
De slotsom van de „doorlichting"
van het Tweede Kamer-bedrijf is
dan ook duidelijk. Beide bureaus
vinden dat er een duidelijke be
hoefte is bij de Kamerleden om
meer steun te krijgen bij hun werk.
En men vindt dat die behoefte ge
rechtvaardigd is.
Men vreest dat door de gebrekkige
dienstverlening de parlementaire
democratie wel eens gevaar kan lo
pen, omdat de Kamerleden hun
controlerende functie niet kunnen
waarmaken.
Met andere woorden de Kamerleden
willen ruimte, rust en goed eten.
Pas dan kunnen ze goed werken.
Vraag: Kunnen we de Tweede Ka
mer niet in plaats van het CBS
naar Heerlen sturen?
Doorlichting
en daarbij zijn nogal wat proble
men aan de dag gekomen. Niet al
leen bij de 150 kamerleden heerst
„onbehagen", maar ook bij het per
soneel.
De grieven van de Kamerleden
slaan hoofdzakelijk op de gebrekki
ge huisvesting; in de tweede plaats
op de omvang van het dienstverle
nende apparaat.
„Er zijn onvoldoende werkkamertjes
en ruimten om bezoekers te ontvan
gen. Bovendien is het personeel bij
zonder slecht geinstrucerd over de
manier waarop zij gasten moeten
ontvangen", mopperen de volksver
tegenwoordigers.
Er zijn nog meer grieven. Het ont
breken van bijvoorbeeld douches en
rustkamers blijken de Kamerleden
als bijzonder erg te ervaren.
Een van hen gaf zelfs middels d«
enquête te kennen het toe te jui
chen als er in de buurt van 's
Lands Vergader-aal ook een gym
nastiekzaal zou komen.
„De persoonlijke uitrusting van een
lid is bedroevend", schrijft een van
hen op het formulier.
Maar dat laatste bezwaar kan mis
schien worden opgeheven als de
wens van acht andere Kamerleden
in vervulling zal gaan: „Elk Ka
merlid zijn eigen secretaresse".
