Uitzoeken hoe we een moeilijke
wet het beste kunnen gebruiken
iets doen aan het Zwarte Pad
vroe-
Nieuwe decaan
Kuiper heeft
speciale taak
Mikken op
toekomst
rRDAG 23 SEPTEMBER 1972
LEIDEN
Beroepingswerk
Ned. Qerv. Kerk
Beroepen te Oosterland, M. H.
Geertsma te Hendrik Ido Ambacht
Te Lunteren, C. van der Bergh te
Katwijk aan Zee, te Veenendaal M.
van den Bosch te Goes.
Aangenomen naar St. Jacobipa-
rochie en Wier, K. Mulder, te Haaks
bergen.
Geref. Kerken
Beroepen te Barendregt, dr. M.
Kuiper te Donkerbroek.
Aangenomen naar Den Haag, A. C.
van Beek te Den Haag-Zuid.
Bedankt voor Den Helder G. van
de Veere te Wezep.
Geref. Kerken (vrijgemaakt)
Beroepen te Enschede, E. Hoogen-
doorn, kandidaat te Amstelveen, te
Zaamslag en Zevenbergen in com
binatie met Bergen op Zoom, E.
Hoogendoorn kandidaat te Amstelv
KLOKKEN
Friese Staart en Stoeltjes,
Zaanse- en Sail anders. Echte
antieke Franse en Comtoise
klokken, enz.
Uw specialist met vak-service
v. d. Water
Haarlemmerstr. 181 - Leiden
Corruptie rond
de 50.000-ste
Met veel genoegen heb ik de reac
ties gelezen over de f 60.000 voor het
burgemeestershuis. Deze en andere
uitgaven, zoals destijds de al aan
geschafte benodigdheden voor het
stadhuis, gaan meestal echter vlug
de doofpot in. Daarvoor wordt wel
een of andere post gevonden waarop
men kan bezuinigen.
Stelt u zich echter mijn verbazing
voor toen ik zaterdagavond terug
komend van de Groenoordhal een fo
to zag met de 50.000-ste bezoeker
van de Leidato. 's Middags om half
drie was ik nog als 39.768-ste naar
binnen gegaan. Laten wij al dit
soort vriendenpolitiek, discriminatie
en corruptie maar toe?
Als bewijs stuur ik hierbij een fo
to-kopie van mijn toegangsbewijs.
J. SWINKEL
Botermarkt
Leiden
Lezers schrijven
begin van deze eeuw was
druk doorgaand verkeer
de Turfmarkt (de linkerfoto
vanuit de toenmali-
die in 1908 uit het
verdween) nog
Men kon er rustig
ge bomenrij. Op de hoek van de
Haarlemmerstraat was toen het al-
gemeen aangifte-kantoor van Van I
Gend en Loos gevestigd. Het pand
ging in later jaren tegen de grond
en veranderde nog wel eens van be
stemming. Thans schalt er de top
langs en onder een stati- i tien de argeloze voorbijganger tege-
De Turfmarkt ontleent haar
naam aan de balen turf, die hier
destijds werden verhandeld. Volgens
een keur uit 1466 mocht deze brand
stof aanvankelijk slechts worden ge
lost op een open terrein aan de
Mare ter hoogte van de Donker-
steeg. Korte tijd was deze markt
ook nog ondergebracht op het Ra
penburg tegenover het klooster van
de Witte Nonnen, de huidige Aca
demie. In 1611 werd de markt naar
de Turfmarkt verplaatst. Naast de
Blauwepoort, die in 1735 werd ge
sloopt, was het vertrek van de com
missaris der turf dragers. Het turf-
dragersgilde had in die dagen een
onderkomen in een pand aan de
Paardesteeg.
In de loop der Jaren is de Turf
markt (foto Jan Holvast) met het
verkeer meegegroeid. Een trottoir,
verkeerslichten, voetgangersover
steekplaatsen en parkeergelegenheid
luidden een nieuw gemotoriseerd
tijdperk in. Verdwenen was de
rust
Links op beide foto's zijn nog een
aantal langs de Beestenmarkt ge
handhaafde panden te zien. Op de
achtergrond molen "De Valk",
waarin molenaar Van Rijn vele Ja
ren de scepter zwaaide. Een molen
museum is er thans in onderge
bracht.
SAM PLATTEEL.
LEIDEN Hij is groot en massief. In bruin ge
kleed. Z'n bewegingen zijn niet snel, maar z'n ge
dachten gaan vliegensvlug, z'n reacties zijn onmid-
delijk. Ir. F. Kuiper, een nieuwe gestalte op het bu
reau studetendecanen van de universiteit. Samen
met de drie andere decanen zal hij de studenten zo
veel mogelijk proberen te begeleiden in hun studie
tijd. Hij krijgt echter, binnen dat viermansteam, een
bijzondere taak. Hij gaat zich voor een belangrijk
deel van zijn tijd bezig houden met de collectieve
studentenbelangen. Dat betekent, dat hij naast zijn
relatief kleine spreektijd voor studenten, gaat uit
dokteren hoe het met probelmen zit die grote groe
pen of alle studenten aangaan.
Het moet gezegd, hfj valt met
rijn neus in de boter, want col
lectieve problemen zijn er vol
doende op het ogenblik.
Zelf zegt hfj over zijn taak:
,Jk ben aan de ene kant rijks
ambtenaar, en moet binnen de
grenzen van de wet blijven. Aan
de andere kant moeten wij pro
beren de student zoveel moge
lijk te helpen. Wat ik nu ga
doen is uitzoeken op welke ma
nier wij met elkaar zol goed
mogelijk gebruik kunnen maken
van de wet.
Door Ronny Vink
Foto Jan Holvast
Een mooi voorbeeld daarvan
ls op het ogenblik natuurlijk de
wet op de collegegeldverhoging.
Wij kregen hier op het bureau
mensen die het slachtoffer drei
gen te worden van een wet
waarmee niet is te werken. Er
ritten van die merkwaardige
dingen in. Zo moet een me
disch student die co-assistent is
in een academisch ziekenhuis
wel collegegeld betalen, maar
wie hetzelfde werk doet in een
niet-universitair ziekenhuis
hoeft dat niet. Met werkstuden
ten is ook zoiets raars aan de
In de wettelijke bepaling
staat, dat werkstudenten ouder
dan 25 Jaar moeten zijn en
moeten werken. Maar
al die mensen die Jonger zijn,
of die 's avonds of 's zaterdags
studeren en overdag werken?
Door die koppeling van het col
legegeld aan het inschrijfgeld
ontstaan de meest onzinnige si
tuaties. Mijn spreekuur wil ik
hebben om het contact met de
werkelijkheid niet te verliezen,
mijn hoofdtaak is echter om
me met dit soort problemen be
zig te houden".
Deze taak is een heel nieuwe
voor Kuiper, die een voor een
decaan, nogal merkwaardige
carrière achter de rug heeft. In
1949 begon hij, na zijn HBS-b,
aan een studie ontwikkelngs-
economie aan de landbouwho
geschool in Wageningen. Vier
Jaar later had hij zijn kandi
daats. Tegelijkertijd kwam door
familieomstandigheden, een lei
dinggevende functie in een con
fectiebedrijf in Bellingwolde
vrij. „Een beroep met creatieve
kanten en met een enorm stuk
menselijk contact", zegt hij.
„Het was een bedrtff met 150
mensen en dat vereist een hele
organisatie. In 1967 moesten we
het bedrijf, wegens een faillise-
meat van een toeleveringsbe
drijf, liquideren. Een liquidatie
waarbij, dacht ik. iedereen wel
op een goede plaats is terecht
gekomen. Ik was echter mijn
kapitaal en inkomen kwijt en
om toch in leven te kunnen
blijven ben ik toen de fotogra
fie ingedoken".
Hij volgde een cursus, haalde
een diploma en was plotseling
beroepsfotograaf, met artistie
ke aspiraties, want er zijn ver
schillende tentoonstellingen van
zijn werk gehouden. Hij laat een
kaartje zien met een lovende
kritiek op zijn expositie Schroot.
Een serie werkelijkheidsgetrou
we kleurenfoto's van een
schroothoop in Winschoten, vol
gens de recensent werkelijk gro
te kunst. Kuiper weet zijn weet
je op fotografisch gebied wel,
maakt ook enkele opmerkingen
tegen de fotograaf die een por
tret van hem moet maken.
„Met de opbrengsten van dat
werk kon ik, na de enkele Jaren
durende liquidatie, mijn weer
opgenomen studie in Wagenin
gen betalen. Dat was 'n vreem
de ervaring op de hogeschool.
Hoogleraren tegen wie Je jij
zegt kun je niet in verlegenheid
brengen met slechte cijfers. Op
mijn leeftijd moet Je zorgen dat
Je de zaakjes goed in orde hebt.
Ik moet zeggen, het viel mee.
Moderne wiskunde moest ik wel
iswaar helemaal vanaf middel
bare schoolniveau gaan doen.
maar ik vond het leuk om te
doen. Begin dit Jaar deed ik
mfjn laatste examens en toen
kon ik kiezen tussen enkele do
centen-vacatures en deze deca-
nenfunctie. Waarom heb ik dit
gekozen. Ik heb lang geaarzeld.
Ik had de ambitie mijn pas ver
worven kennis te gaan gebrui
ken en had de indruk dat dit
werk op de lange duur boeien
der blijft.
Als decaan heb Je een ver-
wijsfunctie. Je stuurt studenten
met speciale problemen door
naar specialisten. Daarnaast
moet Je het college van bestuur
terzijde staan met adviezen
Natuurlijk verkeer je in een
vertrouwenspositie. Als Je te
maken krijgt met een student
die met verschrikkelijke studie
problemen zit en daarom een
beurs nodig heeft, kan Je zijn
relaas niet op papier gaan zet
ten. Dat zal ik met hem samen
doen.
Je hebt een dubbele loyali
teit. Ten eerste tegenover het
bestuur, maar ik heb ook een
sterk begrip voor de roering in
de studentenwereld. Straks
komt het plan-Posthumus, het
vierjarenplan, naar voren en wij
moeten ons nu al gaan voorbe
reiden op de moeilijkheden die
daaruit gaan voortvloeien".
Over het Landelijk Overleg
Grondorganen zegt hij: „Wat
ik me afvraag is, zijn dit wer
kelijk vertegenwoordigers van
studenten of zeggen ze dat al
leen maar. Ik houdt bepaald
rekening met de mening van
het LOG als groepering, maar
ik geloof niet dat die represen
tatief is voor alle studenten.
Zo'n zaak als in Groningen is
voorgevallen, dat de grondraad
de rector-magnificus het spre
ken belet bij de opening van
het Academisch Jaar, ik geloof
dat dat de zaak meer kwaad
dan goed doet. Je kunt beter
•^tet goede argumenten op tafel
komen".
en wethouders
vele malen hebben wij, bewo-
de Prins Frederikstraat en 1
u geschreven over
Pad, achter de Frederik-
Steeds zijn wij van het kastje
gestuurd. Het terrein
de gasfabriek zijn, dan weer
dan toch, dat u er het be-
hebt. Ook waren er
1 u om de boel weg te
jein. Maar al met al hebben we
niets gemerkt.
Zwarte Pad ligt nu al 50
braak. Herhaaldelijk ko
thuis, als ze in
zijn gevallen. Er wor-
toe dode katten gevonden
™jpt is een paradijs voor ratten,
vuilnisstortplaats voor de
buurt en een w.c. voor de hon-
En daartussen moeten onze kin-
Is dat met uw kinderen
In de Prins Frederikstraat wonen
veel gezinnen met kleine kinderen.
Waar moeten die naar toe. De Pr.
Frederikstraat is een smalle straat
met aan beide kanten autoos. Waar
om zouden we onze kinderen aan
ongelukken blootstellen, als ze ach-
kunnen spelen?
We vragen niet veel. De troep op
ruimen, wat rubber tegels, een paar
klimrekken, zoals je zoveel ziet
De kosten zullen toch niet onoverko
melijk zijn, als Je ziet waar tegen
woordig allemaal geld aan uitgegeven
wordt (bc het huis van de burge
meester)
We willen nu eindelijk wel eens wat
resultaten zien. Als we binnen 14 da
gen geen plan zwart op wit van u
te zien krijgen, gaan we tot harde
re akties over.
Bond van Huurders en Woning
zoekenden afd. Leiden-Noord,
de bewoners van de Prins Fre
derikstraat en de Koningsstraat.
Met verbazing las ik onder de kop
uitspraak van een lid van de Ad
viesraad voor de Binnenstad, de heer
H. van Hooidonk geschreven „In
volle ongerustheid". Dit verbaasd mij
ten zeerste omdat ik vernomen had
dat er een soort „code" was om geen
publicatie's te doen door leden van
de commissie voordat er een algehele
samenvatting van is.
Het is mij bekend dat voorstellen
van mensen welke niet geheel stro
ken met de mening van de schreeu
wende minderheid, moeilijk de pu
bliciteit kunnen halen. In tegenstel
ling met pogingen van anderen ge
lukte het de heer van Hooidonk zijn
visie vastgeniet verzonden te krijgen
met het orginele plan om zodoende
zijn helaas bekormpen Ideeën met
een aureool van echtheid te omgeven.
Wanneer we het werkstuk van Ir
Klarenbeek genoemd het Ontwerp-
Bestemmingsplan Herengracht-Zijl
singel Leiden bestuderen dan vallen
de punten 1 en 2 van Hoofdstuk 1
al direct op doordat hier het doel
van het plan beschreven wordt. 1.
Het plan heeft ten doel de groten
deels door afbraak vrijgekomen gron
den binnen de plangrens zodanig te
bestemmen dat *n woonwijk ontstaat
die qua rasterstructuur, gebruik,
maat en schaal zich voegt van de
oude binnenstad.
2. Het plan is een „Sluis-Oroject"
d.w.z. dat de aldaar te Stichten wo
ningen bedoeld zijn voor directe op
vang van minder draagkrachtige be
woners in het kader van een groten
deels nog te realiseren door
stromingsregeling.
Nu lijkt het mij een zeer vreemde
zaak dat een lid van de adviesraad
voor de Binnenstad met een alter
natief plan komt terwijl hij naar
zijn eigen zeggen het echte voorstel
nog niet kent.
Wanneer ik als gewoon hulsvrouw
de bovengenoemde doelstellingen
lees, verbaas ik mij er over iemand
opdracht te geven een nota bene
nieuwbouwwijk te creëren welke is
afgestemd op het weefsel dat zelfs
het poststempel dat de gemeente
Leiden voert, nl. 'Leiden, Hart van
de Randstad" op een valse vlag ge
lijkt. Wanneer er ooit èèn hart aan
transplantatie toe is dan is dat wel
dat Leidse en daar moet Ir. Klaren
beek zich dan maar naar voegen.
Het onder twee genoemde ls nog
verschrikkelijker, hier wordt gespro
ken van "Sluisproject" en opvang
van minder draagkrachtigen. Hier
is nu al het stempel van een toe
komstige getto opgelegd.
Ontzettend dure grond waar al
veel renteverlies op drukt, duur
voor bebouwing omdat alles bouw
rijp moet worden gemaakt door al
les wat nu nog aanwezig is zowel
op- als in de grond. Dus de toe
komstige bewoners moeten zwaar
worden gesubsidieerd.
Maar is dat alles dan ook een re
den diezelfde bewoners aan open
riolen te laten wonen?
We leven in 1972, dat wil zeggen
dat we waar het kan bij het reali
seren van een nieuwe stadswijk w^
moeten mikken op de toekomst en
die is ongetwijfeld ondanks de som
bere troonrede toch aan de moderne
mens met de auto.
Wij weten, de mensen vergeten
snel, maar de gevoerde akties wel
ke de toenmalige bewoners hebben
moeten ontketenen om de grachten
enigszins schoon te krijgen liggen
toch nog vers in het geheugen.
Nog een punt dat mij erg veront
rust is dat de heer Hooidonk „met
spijt" heeft geconstateerd dat er uit
breidingsmogelijkheid wordt ver
leend aan de meelfabriek. Juist nu
weer terwijl wij worden opgeschrikt
met het bericht dat weer twee be
drijven menen Leiden te moeten
verlaten. Alsof het nog niet erg ge
noeg is. Zegt het dan niets dat het
Industrieterrein De Waard al geen
uitbreiding meer krijgt? De onder
nemers zien in het huidige Leiden
blijkbaar geen heil meer. Wordt het
dan geen tijd van het Leidse image
af te komen van de stad met het
laagste I.Q., laagste inkomen, groot
ste woningnood en de beste klanten
bij de Sociale Dienst
(van redactiewege bekort)
MEVR. M. J. VAN ECK-BRAS
Hoge Rijndijk 3 Leiden
