DE SNIP EN SNAP-REVUE
Leven dat
op
1 oktober
65 jaar
duurt
het, In Amsterdam liep het goed, in
Den Haag matig en in Rotterdam
was het helemaal niets.
„Waarom niet? Het waarom van
een mislukking blijft altijd top-se
cret in dit vak".
Omdat het toch niks werd met dat
theater pakte René Sleeswijk voor
een jaar weer zijn architectenstudie
op. Dat was rond 1930. In die pe
riode leerde hij Willy Walden ken
nen, gewoon als jongens onder el
kaar. Walden balanceerde net op de
grens van amateur naar beroeps en
ging bij de nieuwe Stapper-revue
werken, waar Louis Davids de ster
was. Stapper ging na korte tijd om
zeep en Willy kwam vrij.
„In Duitsland was in die jaren
plotseling een vacuum ontstaan. De
Scala van Berlijn was opgehouden,
de beroemde Randow-revue was in
eens weg. Willy en ik waagden toen
de grote gok. We huurden de decors
en kostuums van mevrouw Bouw
meester en gingen in Duitsland de
„René Walden Schau" opzetten. Er
waren een massa goede artiesten
vrij, het was een troep, die er niet
om loog".
Willy Walden zelf was in dat spek
takel maar een heel klein mannetje
„Maar hij is zo enorm intelligent
en hij heeft een geweldige talen
knobbel. Hij sprak Duits als een
Duitser en in twee weken stond hij
als tweede man naast de Duitse
topster. Die ging in Keulen een
keer moeilijkheden maken en toen
hebben we gezegd „Gaat u maar"
Willy werd toen eerste man. De
kritieken waren geweldig
Wat Sleeswijk en Walden in hun
Jeugdig enthousiasme als niet meer
dan „dat bruine gedoe" zagen werd
door de Poolse Jood Tuschinski, een
goede vriend van de Sleeswij k-fa-
milie, in 1933 al in de volle omvang
van zijn verschrikking herkend.
„Sleeswijkje, jij moet daar niet blij-
„Ik ben Tuschinski nog steeds
dankbaar omdat hij mijn ogen
heeft geopend".
Doctor Friedmann verhuisde van de
kofferbak van de auto naar het
huis van René Sleeswijk, Willy
Walden van de plaats naast de be
stuurder naar de revue van Buziau.
„Ik maakte toen zelf een kleine re
vue in de Plantage Schouwburg.
Volkomen onbekende tweede plans
artiesten. Het werd een onbegrijpe
lijk maar razend groot succes. „Tit-
teltjes en stippeltjes" was de naam.
Er kwam een gek telefoongesprek in
voor. Dat werd de talk of the day.
De AVRO zond het uit De mensen
hoorden dat gelach door de radio.
Dat was een enorme stimulans voor
het bezoek. In die dagen begonnen
ze met hun Bonte Dinsdag-avond-
treinen en daar vroegen ze mij
voor. Maar we hadden er geen vast
Toen gebeurde het ongelooflijke.
„Ineens belt Louis Davids me op.
„Ik wil in jouw revue spelen", zei
hij. Dan staat de wereld toch op
z'n kop Als Louis Davids Je opbelt
en zegt: „Ik wil in jouw revue spe
len". Hij werd de grote vedette van
de Bonte Dinsdagavondtrein".
Maar Louis Davids was al ernstig
ziek. Al gauw kon hij geen voorstel
lingen meer geven, leefde hij alleen
nog op injecties.
En er gebeurde veer Iets, dat latei
tot het ongelooflijke zou leiden:
Willy Walden en Piet Muyselaar
die toen bij Bouwmeester werkten
stapten in voor dat radioprogram
ma.
„Dat was op 16 maart 1937. Het
werd iets verschrikkelijks. Heel Ne
derland stond ondersteboven. Het
waren opnamen met publiek. Willy
en Piet zeiden: „We moeten dat
niet zo dood van een papiertje
voorlezen. Niet dat gelul van vroe
ger. Als we nou eens Jurken aan
trokken?"
Ze zijn ze gaan kopen bij C en A
en hebben ze zeven jaar aangehad.
Het werd een sensatie.
„Zodra we vrij komen bij Bouw
meester komen we naar Jou. Dan
maken we een nieuw gezelschap".
Dat was de toezegging van Willy
Walden en Piet Muyselaar aan
Slees.
„We trapten af in mei 1938. Hoe
die eerste revue heette? „Snap Je
dat nou, Juffrouw Snip". Nogal wie
des".
Het heeft in alle variaties, die de
ontwikkeling der tijden nu eenmaal
meebrengt en zeker tijden met
de barre boosheid van vijf jaar oor
log 33 jaar lang geduurd. Van
daar dat René Sleeswijk nooit René
Sleeswijk was maar altijd de Snip
en Snap-revue. Op 3 Juni viel na
een afscheid van twee seizoenen
voor het laatst het doek voor de
„Snip en Snap Souvenirs".
„Er is geen revue meer. Jammei
genoeg", zegt Sleeswijk. Hij gelooft,
dat het nog steeds had gekimd als
het maar niet te zwaar was gewor
den.
..Als Willy en Piet cien Jaar Jonger
waren zouden ze nog dezelfde mo
neymakers zijn als altijd Wat zij
deden past in het pakket van de
recreatie van de Nederlander. Niet
teveel denken, een leuk muziekje,
een earcatcher. goede komieken, die
een onbenullig niemendalletje kun
nen uitbouwen tot een gillver van
zeven, acht minuten zonder ook
maar een keer vulgair t* worden".
Ja, ook een Jeugdiger publiek wil
dat wel. Het is gebleken met het
uitproberen op de televisie. Elf keei
„Kijk u ook vanavond?"
„De Jongeren bekeken het eerst met
een scheef oog „Kerels ln jurken,
wat een lolmaar voor je het wist
was het ijs gebroken. Een muziekje,
een dansje van deze tijd, bij de
„Souvenirs" liep het storm".
Het komt nooit meer terug. Omdat
zoiets unieks dat Walden en Muyse
laar brachten niet opnieuw is op te
bouwen, ook niet als Je nieuwe ko
mieken zou hebben die het zouden
kunnen.
René Sleeswijk N.V. moet het met
zijn produkties in een andere rich
ting zoeken.
Slees zelf zou wel zoiets willen als
in het Londense Palladium. Een
nieuw soort revue met aardige ko
mieken en steeds afwisselend een
grote vedette. „De ene keer een
Humperdinck, de andere keer een
Tom Jones. Maar daar krijg Je hier
in Holland de mensen niet voor.
Dat worden hier nooit kasmagneten
Omdat Je ze gratis op Je kassie
thuiskrijgt".
Met „Promotie! Promotie!" is
Sleeswijk aan zijn derde vrije pro-
duktie bezig. Die musical met Ge
rard Cox in de hoofdrol deed het in
de provincie fantastiscn, in Rotter
dam redelijk en in Sclieveningen in
de tijd van de hittegolf niet eens zo
gek. In Amsterdam in Carré moet
de klap komen. Hij is er nog niet.
Integendeel, het loopt niet best.
„In augustus kan Je spelen wat Je
wilt, er komt toch geeo hond", weet
Sleeswijk, „maar het gaat lopen ln
september. Daar staan alleen de
abonnementen al oorg voor. Het
wordt misschien aeen sensationeel
succes, maar het <.al aar onze ver
wachtingen beantwoorden
„Sweet Charity" met Jasperina de
Jong heeft het vooral ln de grote
stad de musical vraagt intelli
gent publiek goed gedaan.
Het geheim
van een
mislukking
top-secret
in dlit
„The sound of music' ging kapot.
Doordat er een felle campagne werd
gevoerd tegen gastspeler Johan
Heesters, aan wie een zeer kwalijke
houding in de oorlog werd verwe
ten.
„Ik heb er geen moment bij stil ge
staan dat er zoiets zou kunnen ge
beuren. Ik ken Jopie zo goed. Jopie
is echt niet fout geweest. Jopie is
nooit anders geweest dan een toffe
Amsterdamse Jongen. Omdat Hitier
nou toevallig gek was op de „Lusti
ge Witwe" en Jopie hem daarom
een hand moest geven?"
Wat wordt de toekomst van de mu
sical wordt het iets anders?
„Misschien moet Ie »e»£ zoeken met
een goede zanggroep, goede vocalis
ten, een geheid orkest, wat variété
van een soort, die Ie niet ln de pis
te ziet en een star of the evening.
Aan zoiets denk ik eeD beetje voor
1973-1974".
Ja, dat misschien. Maar nooit meer
„Jammer, maar ik maak me geen
zorgen," zegt Sleeswijk Ach. we
zullen wel eens een Klap op ons ge
zicht krijgen. Oat tit erin, dat
hoort bij theater. Als Je dat risico
niet wil lopen moet Je een sigaren
winkel beginnen. We hebben een
gezonde zaak en we Kunnen tegen
een stootje. En ik geloof, dat we
wel doorhebben welke kant we uit
moeten".
De steeds groeiende economische
moeilijkheden met de daaraan ver
bonden financiële konsekwenties
zullen een hoofdrol spelen wat voor
soort theater Sleeswijk of wie dan
ook ln de toekomst gaat brengen.
„Maar", zegt René Sleeswijk, „ik wil
nooit al te zakelijk worden. Als ik
voor m'D eigen lol een harpje in
het orkest wil dan komt het er ook,
al is er eigenlijk geen geld voor een
harpje".
Ze zijn jurken gaan kopen
bij C en A en hebben ze zeven
jaar aangehad
„Tuschinsky en z'n zwager Gersch-
die grote jongens, waarschuwden me toen ik even
was: „Sleeswijkje ze noemden me altijd
jij moet daar niet blijven. Daar gaan dingen
n iedereen gaat het je kwalijk nemen". Wij had-
het nog niet door, je zag wel van dat bruine gedoe,
ze sloegen er nog niet op los. We hadden doctor
dmann, een Joodse dirigent. In Keulen kwamen ze: „Je
een Jood in dienst, dat mag niet". Hij heeft toen veer-
dagen heel klein gebogen in de orkestbak staan dirige-
met zo'n rein-Ariër boven zich voor de show. Toen
rg den we natuurlijk nattigheid? We hebben het contract
eziekt en zijn toen op een schoen en een slof naar Ne-
?e0.and gekomen. Doctor Friedmann zat in de kofferbak"
in 1933 en Willy Walden zat naast hem.
Praag en Magda Janssens. Rent
meester was de zakelijke leider. Die
had eerst jarenlang de operette van
„Die Haghe Sanghers" geregisseerd
ook een gezelschap van Bouwmees
ter".
Het Paleis voor Volksvlijt brandde
af. Rentmeester vroeg hem mee te
gaan met een klein operette-gezel-
schap. Het had niet eens een naam
Twee jaar brachten ze het stan
daardrepertoire in de provincie.
„Ik was Manusje-van-alles. Ik tim
merde, schilderde, figureerde en re
kende af met directies en arties
ten".
Na twee jaar moest hij ophouden
om eerst zijn moeder uit de zorgen
te helpen. Na de grote brand was
ze alles kwijt en ook het geld van
haar overleden man was op.
„Ze zei: „Ik ben ook al aan jouw
deel begonnen". Toen heb ik de
operette weg gedaan, want we
moesten daar eerst samen door
heen".
Na een tijdje kwam Bob Peters. Die
was kandidaat in de rechten, gek
van het theater en commissaris van
de Italiaanse Opera. Met dat gezel
schap dreigde het scheef te gaan.
.JPeters vond wat Rentmeester kan
kunnen wij ook" en toen hebben we
een paar jaar gewerkt met het
Nieuw Nederlandsch Operettegezel
schap".
In die tijd speelde Bouwmeester de
revue met Nap de la Mar. Sleeswijk
en Peters werden daardoor aange
stoken. En ze oogden naar Lou
Bandy, die toen erg in opkomst
„We zaten met drie vragen: hoe
komen we aan een revue, aan tek
sten, kostuums, decors, hoe komen
we aan Lou Bandy en hoe komen
we ^an geld. Nu waren we niet he
lemaal straatarm, dus we richtten
de N.V. Nationale Revue op. Toen
gingen we zaalhouders en de eige
naars van schouwburgtenten inte
resseren. Dat waren drie grote: Piet
Hesse, Eduard Kinsbergen en Dassi.
die zelf een goed variéténummei
was geweest. We moesten een dirf^-
teur hebben met reputatie. Dat
werd Johan Kohier. Roosje Kohier
was in die dagen de grande vedette
En als balletmeester namen we
Dickson van Ter Hal, die net tei
ziele was".
Met dit tweetal als aandeelhouders
was er voldoende kapitaal voor de
Bandy-revue. De eerste en enige
heette „Hallo, hierheenIn de
provincie op de kermissen deed hij
ig. Uein, bewogen verhaal uit het
René Sleeswijk Een le-
dat op 1 oktober 65 jaar duurt,
nog nooit over verteld. Dat
omdat René Sleeswijk voor
litenwereld nooit René Slees-
geweest, maar altijd de Snip
tetnap-revue. Het is een beetje
htvaardig, want die 65 jaar
heel veel meer gezien dan
:oo^meloze succes met Walden en
Met de echte Slees ging
ïgeveer zo:
au architect worden, net als
oe
ader. Je moest dan vier jaar
leVÏ3 nemen bij een architect,
had en dan non Je wel on-
en bord aan Ie huis hangen
^architect". Er was niemand,
t verbood. Ik liep in Delft
dat toen voor het eerst kon.
ijdje college voor bouwkundig
2Smaar dat was erg droog,
ging ik naar Parijs. Daar heb
les gehad van Le Corbu-
irijs is het eigenlijk begonnen,
'aag iijk had daar kamers samen
enf' sen Engelse student, die voor
on dienste werkte op het decora-
xv der van Max Weldy.
cltcj leeft nog in Hollywood. Hij
üle decors en kostuums
lasino en de Folies. Ik ging
ook helpen. Als invuller. Die
veertien bij acht-
aeter werden door de eerste
>p de grond in lijn gezet
dan bijvoorbeeld een groot
éïïén iucht was werd dat door
p gi ingebezemd'
;ster bestelde bij Weldy de
voor Louisette, die de ve-
was naast Louis Davids. Slees
-bij de onderhandelingen
J Hollands sprak,
vroegen ze ol ik met de
:ltjE me wou komen naar Hol-
was ineens eer? soort ver
toneelmeester Die revue viel
i baksteen. Maar ik had er-
sroken".
i.git
r, die de liefste maar de
onzakelijke vrouw van de
bereid was, kon niet tegen
Toen vader leefde had hij al-
kt architectengedoe aan huis
Om iets te doen te hebben
listral5 moeder de buffetten vaD
voor Volksvlijt. Ik vroeg
éter. Ik had meteen een pas-
"•out. Het was het huis van
04en later van het
J Nederlandsch I'oneel met
tD en Gobeau en Elias van
