he way,
in wenig
'ar lez -
JAZZSCENE
KAN DE
HOLLANDER
ECHT ZO
VER OVER
DE GRENS
BABBELEN?
RfMis, by
andse nederzetting van
Arnhem brengt sinds eni-
platen van liet Duitse
uit Villingen op de
daarvan is het met pia-
Oscar Peterson gevulde
heks". Het komt niet
een pianist een LP
Wider de hulp van een
Peterson heeft zich
raagd en met groot suc-
voor de tweede maal dat
^gelijke plaat maakt en
ilfct met nog meer succes
te maal.
't vindt men krachtige,
ners maar ook ballades,
aatste is Django (van
een prachtige voor-
groei e cl van opelozo
aaar -1 lijk"
van ugde
)%heid van feierson
blijkt vooral duidelijk uit de snelle
re nummers, zoals Give me the
simple life (door Bloom). Spelend
met twee als het ware onafhanke
lijk van elkaar werkende handen
bouwt de pianist een zinderend
spanningsveld op.
Een speciaal compliment verdient
hoesontwerper Hubertus Mali voor
de rustige hoes, met een krachtige
tekening van de kop van Peterson
Alleen het kijken naar de hoes is al
een vreugde!
„Sunshine of your love", Ella Fitz
gerald, MPS/BASF Stereo 15 250.
Vooral door haar vele concerten
heeft Ella Fitzgerald bekendheid
gekregen. Concerten, waarin vaak
ballade's, die de „zachtheid" van
haar stem demonstreren. Heel wat
anders heeft Norman Granz op
deze plaat gezet, een optreden in
net Fiarmont Hotel in San Francis
co. Aan de eaie kant van de LP be
geleid door een orkest onder leiding
van Tommy Flanagan, aan de an
dere kant door een trio van deze
musicus. Opvallend op deze plaat is
de kracht waarmee Ella nummers
als Hey Jude van Lennon en
McCartney de zaal van het hotel in
San Francisco inslingert. Hier niets
van de bescheiden vrolijkheid of
treurigheid uit de ballades en blues,
maar een enornje vocale explosie
Vooral om die andere zijde van Ella
Fitzgerald eens te kunnen beluiste
ren is deze plaat de moeite waard.
Daarbij komt dan nog de sfeer, dip
door het zaaloptreden extra mee
werkt.
"Back to Back", trio Louis van
Dyke en kwartet Pim Jacobs, Arto-
ne stereo BRU S-1590.
Het succes van Louis van Dyke en
de bekendheid van Pim Jacobs
heeft Artone er waarschijnlijk toe
gebracht een LP op de markt te
brengen, waarvan beiden een kani
mochten volspelen. Louis van Dyke
komt er wel het best vanaf. HoeweJ
hij ook meer en meer „omturnt" en
er voor zorgt dat ook het grotere
publiek zijn platen wil (en gaat)
kopen, bewaart hij toch een duide
lijke eigen stijl In Blues for Ro
bin Mark -o ~ositie van bas
sist Jacqut f *olsi komt dat voor
al zonneklaar naar voren. Klassicl
zullen wel bezwaar hebben tegen
Yours is my heart alone, oorspron
kelijk een compositie van Franz Lé-
har, maar onder de geoefende vin
gers va/n Van Dyke ontstaat er een
teder geheel, alleszins aanvaard
baar. Jacobs bewfjst, dat hij ook
nog wel meer kan dan de vriende
lijke tv-presentator zijn. In bekende
nummers, gespeeld op de bekende
wijze, toont hij. zijn klasse als pia
nist, Plus Four als demonstratie
van zijn kwaliteiten als componist
tot het laatst bewarend.
Pianist Jaap Dekker maakte ooit
deel uit van groepen als ..Modesty
Blaise". „Les Copains" en „Moan"
Groepen die nooit het succes be
haalden dat er van werd verwacht
meer dan één single kwam er
nooit op de markt en erg lopen de
den die ook niet.
Dekker zag dan ook in dat er wat
anders moest gebeuren, zijn voor
liefde voor Rob Hoeke, Art Tatum
en Jimmy McGriff brachten hem
tot het spelen van boogie-woogies
In Loosdrecht leverde hem dat ver
leden jaar de titel „beste performer
van de oude stijl" op. Dat hij die
niet voor niets kreeg, wordt bewe
zen op deze plaat. Met de voor
boogie-woogie noodzakelijke drive
speelt hij een elftal stukken op vir
tuoze wijze. Je kan Je afvragen
waarom je niet meer van deze 25-
jarige Jongen hoort hij ls het ze
ker waard. Zijn ..recht-voor-de-
raap-muziek" verdient een grotere
belangstelling dan van de enkele
kenners deze plaat, zou voor hem
het doorstoten' kunnen betekenen.
„nave a nice day", Count BasJe,
Daybreak stereo DR 2005.
Pepper Prothro schreef op de hoee
van deze plaat, dat Basie blij was
nu eens alleen nummers van Sam
my Nestico te kunnen spelen. Of
iedereen daar dan ook blij mee
moet zijn, is de vraag. Met. zijn big
band weet de Count over het alge
meen zeer mooie en gevoelige mu
ziek te spelen, de muziek die hij
graag wil spelen. Zonder rekening
te houden wat men nu graag wil
horen of niet.
Met de nummers van Nestico gaat
het de heel andere kant op. Na
tuurlijk-technisch is t allemaal erg
knap. Maar meer dan achtergrond
muziek komt er eigenlijk niet uit
al is het dan wel heel fijne.
PIETER TAFFL'
PAGINA 15
w
gon op de Grote Markt
e m, op een vrijdag in de
:ti van de machtige St.
I. De verslaggever liep
ider iets om handen te
a rond en raakte geïrri-
iere vijf meter namelijk
op het marktplein aan-
door een kunstkraam-
lie hem iets wenste te
v a handgemaakt zilver -
amiek, leder of grafische
Op zulk een manier be-
•2 toerist zich moeizaam
adaar dat hij bij de zo-
npikkelateurskraam be-
1 andere identiteit aa,n te
ij veranderde zichzelf in
isman.
Cl
s probeerde een strip met
e tekeningen te verko-
verslaggever, die het nu
zat was, gromde plotse-
j grimmig: ,Tais-toi, tu
Hetgeen zeer onbeschoft
Nederlands komt het neer
je'smoel, want je verveelt
inhoud en strekking van
"Ontgingen het meisje, 't
Frans, wat die gozer zegt,
e haar denken. En ze
1 ich naar de belendende
1' 'assistentie.
terug met een duidelijk
1 imstenaar die vluchtig en
vlekkeloos Frans: .Qu'
vous désirez, monsieur.
u, verlangt u of begeert
S gever, toch al op de gro-
antwoordde: .Merde!' En
ii af.
t mt „stront", zei de kun-
K Sen het meisje, „een typt-
ise uitdrukking, maar ze
U i meestal niet zo erg.
is geen klant voor je.
ndig als je Je talen
1 het meisje.
ggever, voortwandelend,
it krijgen we nou? Iedere
r spréékt zijn talen toch!
er patent op. De bui-
zegt: ,Wat voor bek je in
i k open doet, je krijgt al-
!l egrijpelijk antwoord. Het
in landje .ze mótten
nplaats. Een stelling, die
I noodzaakt.
at. ik een week later een
om doe, een grote zonne-
neus schuif en vier soor
tten in het pak verberg
Hedges (voor als ik de
wil zijn). Regal met fil-
Juitser). Gitane (Frans-
iucky Strike (Amerikaan)
ollander inderdaad zo'u
e wereldburger? JXosmo-
- is dat een vals of een
lsmerk?
ar naar Scheveningen,
van wanten hoort te we-
■asse Kaffee, bitte.' zeg ik
lenster op een terras. Dat
over. ,Eén koffie!' roept
naar achteren. En als ze
j aflevert, zegt ze: ,Fünf-
centen' Geen type voor
een boeiende conversatie. Tóch pro
beren. Ik vraag: ,Was sagt der
Wetterberlcht?'
Een beetje onbeholpen formulering
om <te vragen of het heden zal vrie
zen of dooien. De serveerster luis
tert aandachtig en zegt dan: .Ogen-
bliekje!' Ze snelt weg. kom terug en
informeert haar Duitse klant, met
de mededeling: .Vierundtwantig
graden in der namittag'.
.Danke schön.'
Met Duits kan de Nederlander alle
kanten op; hij hoeft er niet eens
huishoud- of ambachtschool voor
gehad te -hebben. We zullen het
derhalve maai- ens proberen in het
Frans.
Nog steeds Scheveningen: ik schaar
me bij het publiek, dat voor een
haringkraam op de boulevard staat.
Ik staar met verbijstering naar het
barbaarse ritueel van die rauwe
vis-consumptie en laat met ontval
len: .Mon Dieu. Maar iemand
stoot me aan en zegt: ,Goed, goed!'
Hij slaat daarbij op zijn buik en
maakt vervolgens, hoog boven zijn
hoofd, het gebaar van het doormid
den scheuren van een visje.
"Mals, ca, c'est du cannibalisme"
roep ik verontwaardigd uit.
.Nieks kannebalen.' zegt de man.
,ies goed, en zeer gezoend!'
Ik speel het spel en neem een ha
ring aan de staart vast en poog te
kokhalzen, hetgeen me niet lukt
aangezien de haring inderdaad zeer
goed en zeer gezoend is. Mijn pro
visorische gids zegt tegen andere
klanten: ,Hij is geloof ik een Fran
soos: dat kennen die lui helemaal
niet. ao'n groene haring. En dat is
toch gek als je bedenkt dat ze le
vendige slakken opvreten daar.
Ik haal de camera te voorschijn en
gebaar dat ik een kieik wil maken
van de haringeters bij het kraamp
je. Twee mannen houden gedienstig
het visje loodrecht boven hun strot.
(FLATER NUMMER 1: Ik wil af
drukken. maar kan komt er een
man, die me hindert- Hij houdt zijn
hand voor de lens en zegt: ,Je stof-
kappie moet er eerst af!' Ik zeg
spontaan: .Goh zeg, dankjewel!'
Waarna ik, de ncp-Fransman, een
enorme rooie kop krijg en me tac
tisch terugtrek op dc drukke Sche-
veningse boulevard. Zonder haring
kiek.)
Welaan, in Scheveningen spreekt
men een behoorlijk eind buiten de
deur. al blijft het met de Franse
taal wel tobben. Als ik op een ter
ras ,une bière' bestel, moet ik het
drie keer herhalen voor de ober en
daarna donders kwaad ,Bir!' roepen
en ter verduidelijking ook nog eens
de merknaam .Heineken' noemen
.Hènneke!'
.Ach so. ein Bier,' zegt de ober te
gen de Fransman.
Qui.
Later op de dag ga ik zitten in het
restauratievoertuig van de trein
naar Rotterdam. Ik besluit een
poosje Amerikaan te zijn. Tegenover
me aan de restauratie taf el zit een
charmante jonge vrouw, die zeer
druk doet met een bundel papieren
en een agenda. ,Are you always
that busy?' Informeer ik- ,hebt u
het altijd zo druk?'
FLATER NUMMER 2. Dc vrouw
kijkt verrast op en zegt: .You're
American too?' Ik denk: wegwezen!
Maar dat gaat moeilijk ln een druk
restauratierijtuig. Het vrouwmens
begint te ratelen, bekent dat ze het
zo leuk vindt om eens een landge
noot te ontmoeten, dat ze nu haast
drie jaar in Nederland is. de taal
van het land redelijk spreekt (.very
difficult language. Enzovoorts
Ik geef me maar gewonnen, zeg dai
ik een Nederlands journalist ben.
But why speaking English?' vraagt
ze.
.Ik ben bezig met een soort talen
test'. zeg ik.
Oh. is that so?' reageert de Ameri
kaanse. En ze gaat verder met
.rabbelen in haar agenda.
Ik voel me als een vent uit het
.'oets-televisieprogramma. Deze rol
ligt mij niet.
's-Anderdaags begeef ik me naar
Harderwijk, weliswaar een geheide
toeristenplaats maar toch met
naar verwachting minder op het
buitenland gerichte kapsones. We
reizen opnieuw met de trein, aange
zien de Nederlandse Spoorwegen
ons lekker hebben gemaakt voor dit
uitstapje. In de NS-folder staat im
mers te lezen: ,Für jeden einzelnen
Teil des Programms würde sich die
Reise nach Harderwijk bereits loh-
aen.
En zodoende.
(FLATER NUMMER 3: In dc
trein vraag ik zeer beleefd Duits of
dit wis en waarachtig wel „der Zug
lach .Amersfoort' is, want daar
ïoet ik overstappen (umsteigen)
De mensen in mijn coupé zijn over
matig gedienstig: die treklustige
Duitser krijgt alle informatie:
Utrecht, niet uitstijgen, zitsen blij
den, pas auf!' Ik roep naar alle
ichtingen: .Danke vielmals!' en ga
vervolgens het ochtendblad zitten
!ezen. Pas na vijf minuten word ik
•,'ewaar dat ik, de Duitser, de Volks
krant in de knuisten heb. Zéér Hol
lands. Opnieuw een rooie kop.)
Harderwijk: héél anders dan Sche
veningen. De chauffeur, die de aar
zelende toerist op het stationsplein
tje ziet, denkt niet gelijk aan geld.
maar probeert te helpen.
Zoek u wat meneer?
Dolfinarium?"
,Jah,' zegt de vermomde mof,
.Stadtmitte'.
.Ach so, het recreatiestrand?
.Dolfinarium?'
.Neeh, Zentrum
,Also: Busstation in het Zentrum7*
Ja. zoiets.
.Nou stijgt u dan maar in mijno
bus', zegt de chauffeur. ,Das ist
vijftig penninge. ,Ik geeft hem aar
zelend een gulden, want als buiten
lander weet je immers nooit hoe
een andermans muntstelsel in el
kaar zit, maar de chauffeur geeft
keurig twee kwartjes terug. Fahren
maar!
.One coke please', zeg ik op het ter
ras aan de rand van die good old
Zuiderzee bij Harderwijk.
.One coke sir', antwoordt de kellner
correct. Hij brengt de cola en zegt;
,One guilder twenty, sir'.
.Pretty weather,' zeg ik terwijl ik de
munten uit tel.
'.For the time of the year, sir, it ia
not so very bad", zegt de kellner.
Aan deze man valt niks te verdie
nen en ik kan moeilijk opeens
overschakelen naar Frans. Hij
spreekt zijn Engels zeer bevredi
gend. Dus snel de cola opgedronken
en naar een ander Harderwijks te-
ras. Maar ook daar spreekt men
uitstekend Duits. Als ik „Eier mit
Schinken' verlang, neemt men er
ruim drie minuten voor om me de
uitspraak van het woord .uitsmijter'
te leren. Ik breng het tot .oetsmet-
ter' en dat schijnt zeer komiek te
zijn, want ober en buffetjuffrouw
slaan zich op de dijen van het la
chen.
.Oetsmètter; die gekke rotmoffen.
Is de Hollander zo'n taalkundige
wereldburger?
Jawel
Hij, die Hollander, redt zich uit
vrijwel alle taalkundige kronkels.
Eén keer probeerde ik een van de
zeer weinige Poolse zinnetjes uit. die
ik heb geleerd. Ik zei op het Har-
derwijkse recreatiestrand tegen een
ober: ,Dawai prosze Jeden pivo
bardzo himne. De ober was on
verstoorbaar na zo'n zin, waarin
een mens zelfs zichzelf niet ver
staat.
Koffie?' vroeg hij.
.Njet. pivo', blafte ik.
De ober maakte verschillende
.schenkbewegingen, groot en klein.
"Bier?" vroeg Ixij ten langen leste.
En voor ik had kunnen antwoorden,
brulde hij naar het buffet: ,Eén
pils voor die Engelsman hier!'
't Is puur Poets. Een rotrol. Vooral
als Je te Harderwijk op de boule
vard een pond IJsselmeer paling
bestelt in het Frans en je wordt
dan door de overkant van de toon
bank in het Duits (Fünfhundert
Gramme. belazerd voor twee
gulden.
.Dat is dan neun gulden vijfzig.
Terwijl de palingkoopman een halve
minuut eerder zijn aaltjes te koop
gaf voor aeven gulden vijftig het
pond.
