-DIERENLEED
f AKANTIE VREUGDE
Tentoonstelling over
3 eeuwen 'spelevaren'
Veluwe:
nationale
stort-
kadavers
;in katten
ipn in
[)ze tijd
onze
egen
et te
Hen...
plaats
voor
ongewenste
huisdieren
Oog in t zeiF
Drie eeuwen spelevaren is het on
derwerp van de tentoonstelling
„Oog in 't zeil", die tot 17 septem
ber wordt gehouden in het Singer-
museum te Laren. De expositie om
vat een vijftigtal scheepsmodellen
en voorts schilderijen, aquarellen,
tekenignen en prenten. Hiermee
viert de Koninklijke Nederlandsche
Zeil- en Roeivereeniging haar 125-
jarig bestaan.
Bootje varen is altijd een geliefde
ontspanning geweest, maar de tijd
van de jachten begon in de zeven
tiende eeuw, toen vooraanstaande
reders de eerste particuliere plezier
jachten lieten bouwen, voor eigen ge
bruik. Dit was het uitgangspunt
voor een sport, die zich sedertdien
in diverse richtingen heeft ontwik
keld. Het beeld van de watersport
in onze tijd is vooral vastgelegd
door middel van de fotografie, die
ook in de tentoonstelling een plaat!»
heeft gekregen.
Het Scheepvaartmuseum te Amster
dam organiseerde de expositie,
waarvoor materiaal uit diverse col*
lecties is geleend.
m W4I
Vraag de DHZ-brochure aan bij
Nooitgedagt, Postbus 1, UlsL
Eigenaren
parasiteren
gemeenschap
[SDAG 2 AUGUSTUS 1972
kunt die
ch niet
geren
Mentaliteit
van mensen
wordt steeds
slechter...
Zij vonden
zielig voor
het hondje...
natuurbeschermers een enorm pro
bleem.
Een kat past zich snel aan in de
natuur en gaat wanneer het honger
heeft op zoek naar prooi. Binnen
een paar dagen of weken, wordt het
speelmakkertje van een kind een
roofdiertje dat enorme schade toe
brengt. Honderden katten worden
er per jaar doodgeschoten een
wilde kat kan nooit meer tot huis
dier worden „opgevoed" terwijl
ook velen de dood vinden op de au
towegen. De kadavers van dode
katten zijn in deze tijd op onze we
gen niet te tellen.
De mensen die een kat uit hun
auto zetten, doen dus niet alleen
veel leed aan het dier, waarvan zij
jarenlang plezier hebben gehad,
maar richten daarbij ook hele nes
ten fazanten,, duiven en andere vo
gelsoorten ten gronde.
De heer J. Wildeman van het die
renasiel Ermelo „De zaterdagen en
zondagen zijn bij ons de topdagen.
Dan komen de dieren die vrijdagsa
vonds achter zijn gelaten hier bin
nen. Wij enten ze in en zetten na
tien dagen een advertentie in de
plaatselijke bladen. Op deze wijze
komen de meeste dieren weer goed
onder dak. Je hebt er geen idee van
hoe dankbaar een hond is, wanneer
hij weer een nieuwe eigenaar heeft.
Inderdaad, zelfs na een paar maan
den herkent het dier nog wel zijn
oude baas, maar gesteld tussen de
keus oude of nieuwe eigenaar, kiest
hij de nieuwe, vooral wanneer deze
hem de eerste dagen goed heeft op
gevangen.
Want ook zo'n dier krijgt net ais
een kind de schok van zijn le
ven, wanneer hij na Jarenlang in
een vertrouwde omgeving te hebben
geleefd, ineens alleen wordt achter
gelaten in een totaal vreemde angst
aanjagende streek, zonder eten en
drinken. Zij zijn dan ook meestal
heel dankbaar zij likken Je han
den wanneer Je ze gaat verzor
gen.
De straf die op deze schandalige
praktijken staat is lachwekkend:
maximaal hondervijftig gulden boe
te. Een paar maanden gevangenis
straf vind ik het minste voor dit
soort mensen die men eigenlijk
geen mensen ikian noemen. Ik heo
wel eens g v d. geroepen wanneer
wij aen houo aan een boom gebon
den vonden, die volkomen verdroogd
was en zelfs met vochtinjecties niet
meer te reden was. Wat moet zo'n
dier hebben geleden, vreselijk. Wij
voeren acties onder het motto: „Zie
je een hond of een kat uit een auto
zetten, noteer het nummer van de
wagen en redt dan het dier" want
dit soort kan niet genoeg aan de
kaak worden gesteld. Wie zo een
dier behandelt, kan in onze samen
leving ook moeilijk prettig zijn voor
z»jn medemensen.
vorige week kreeg ik hier een man.
die een hond binnenbracht. Die heb
ik gevonden", zei hij Ik zag meteen
dat hij loog en dat het zijn eigen
i
jj tten weer achter de traliesde Fikkies, Hectors, Bian-
[opsies en Rexies.
Jkeer, wanneer de deur opengaat, gaan zij op hun ach-
nb len staan en kijken verlangend of het hun baas is.
0] die komt bijna zeker niet. Die ligt nu bruin te bakken
(i et strand in Spanje, Italië of Joegoslavië, beklimt ber-
n Oostenrijk of Zwitserland of maakt een cruise op de
it dlandse Zee. Misschien denkt hij nog wel eens even
et moment, dat hij zijn huisvriend uit de auto zette,
z iet dier dat niet begrijpend op de vluchtstrook van een
eg achterbleef en kilometers lang achter de auto van
r| aas bleef aanhollen tot hij uitgeput de strijd moest
i
h'
Jaar werden er al weer ruim vijftig
honden, in hoofdzaak gevonden op
de Leusderheide, binnengebracht.
In de meeste gevallen kan je de ge
vonden dieren na de vakantie
wel weer plaatsen zegt mejuffrouw
v. d. Pol. „De ellendigste gevallen
zijn de oudere dieren. Daarvan
heeft men dan zo'n zeven acht jaar
plezier gehad en dan doet men ze
weg en mag de ander de ellende
opknappen".
Katten die evenals honden op de
Veluwe worden weggeworpen ja
soms wordt zo'n diertje letterlijk uit
de auto gesmeten, vooral 's avonds
zijn zowel voor de asiels zij
beschikken over geen of te weinig
ruimte voor deze beesten als de
hond was. Tijdens het gesprek zei
ik plotseling „waar heeft u hem ge
vonden". Hij schrok en stamelde
„In Hock van Holland". Nu toen
was het wel duidelijk".
De eigenaren van dieren, die zich
op een manier van hen ontdoen
alsof het een leeg sigarettendoosje
is, parasiteren met hun handelswij
ze ook nog op de gemeenschap.
Want de meeste asiels krijgen een
(weliswaar kleine) subsidie van de
gemeenten waar zij zijn gevestigd,
voor de dieren die in de dierenop
vangcentra onderdak vinden.
„Ook in andere delen van ons land
kent men het probleem van de zo
genaamde ,.weg-werp-dieren" zegt
de heer Wildeman, „maar de Velu
we is wel de Nationale Stortplaats
van ongewenste huisdieren".
„Hoe langer ik met dieren omga,
hoe meer ik een hekel aan mensen
krijg".
„Je krijgt meer liefde en hartelijk
heid van een dier dan van een
mens Het zijn uitspraken van de
mensen die dag en nacht in touw
zijn voor een minderheidsgroep in
onze samenlevinghet verstoten
dier. Een wezen dat zich niet kan
verzetten tegen onrecht hem aange-
daan en hulpbehoevend achterblijft,
wanneer zijn baas met vakantie
gaat en niet een paar tientjes over
heeft voor het dier waarvan hij of
zij maanden of Jaren lang plezier
heeft gehad. Want dierenpensions
zijn er voldoende in ons land, waar
honden, katten, hamsters of mar
motjes Ja ook die laat men ach
ter tijdens de vakantie onderge
bracht kunnen worden.
De Fikkies Hectors, Bianca's, Pukkies
en Rexies zitten weer in de hokken
van de dierenasiels van Amerongen,
Harderwijk, Amersfoort, Ermelo of
Voorthuizen. De steden en dorpen
op of aan de rand van onze natio
nale dierenstortplaats.
Zij hebben een andere naam gekre
gen want ook die verloren zij
gelijk met hun huis en baas de
dieren die het geluk hadden op tijd
te worden gevonden, zoals de twee
schattige zes weken oude hondjes,
die op de Gardense heide aan een
bremstruik waren vastgebonden.
Zij kijken zoals kinderen kunnen kij
ken waneer Sinterklaas binnenkomt,
naar iedereen die hun hok nadert.
Vol verwachting, op de komst van
een nieuwe baas, die hopelijk voor
hen, een betere mentaliteit heeft"...#
J er had in ieder geval vijftig procent meer levenskans
ei e* hondje dat met de halsband en een stuk touw aan
a oom werd vastgebonden en puur toevallig, drie dagen
so volkomen uitgeput werd gevonden door een automo-
die even een dringende sanitaire stop maakte.
en zei: „Ik bel nu de politie en
wanneer het blijkt dat Jullie .deze
hond niet hebben gevonden, maar
eigendom van jullie ouders is, dan
krijgen zij een flinke beikeuring.
Toen kwam het er uit. Misselijk om
een paar kinderen voor zo iets te
gebruiken.
Zo'n geval is geen uitzondering.
Men stuurt ook wel een kennis of
een buurman, die zo'n karweitje wel
even zal opknappen. Voor het dier
je bent tenslotte van de dieren
bescherming doe je dan maar of
je neus bloedt, want wat gaan ze
anders met zo'n ztelepoot uithalen1?"
Vorig jaar werden alleen in dit
asiel al zo'n vijfhonderd honden
opgenomen en sinds Juni van dit
r had tachtig procent meer
a, an de twee hondjes van ze-
u ken. die in een dichtgebon-
■8 )s. ergens in de heide wer-
et en ook al puur toevallig
I r uur daarna werden gevon
kt or een ouder echtpaar dat
was kwijt geraakt. Was dit
r niet langs de doos hondjes
01. de diertjes zouden een
e rijvelijke dood zijn gestor -
„de eigenaar zou op zijn va-
ord slechts vijf minuten naar
1 uil van de naar water snak-
61 liertjes hebben moeten ho-
een van de vele mensen,
fj de weken dat Nederland met
e gaat met de weg-werp-
worden opgescheept.
dier dat op de snelweg werd
r platen had honderd procent
- ms, dan het katertje dat na
ek ook al aan een touw
Hi midden in een bos
wonden en dat was bezwe-
51 stortregen, in brandende
a in een koude avondwind
e t diertje dagenlang gepro-
os te komen. Het touw was
'a zijn hals gedrongen.
:ren die nu in een van de op-
*1 itra of asiels op en rond de
het grote weg-werp-cen-
t; ons land zitten, zijn de
[en. Honderden van hun
loten zwerven hongerig door
of over heidevelden, of nog
e achten los te komen van de
3 of het touw dat hen aan
1 m kluistert.
Q ordt ieder Jaar erger", zegt
ev J. Knook van het dieren
opvangcentrum „Levenslust"
ejle Apeldoornseweg in Voort-
ooit hebben wij zoveel dieren
IS iten nemen als dit jaar. Wij
drie kleintjes in één hok
j, doen. Een hok eigenlijk ge
schikt voor een hond. Maar wat
moet Je anders. Je kunt die stum
pers toch niet weigeren. Zij hebben
het ook al is het niet ideaal qua
ruimte in ieder geval veel beter
dan dat zij ergens hongerig aan
een boom zitten.
Je begrijpt de mensen niet. Hier
een poedelt je, keurig gewassen en
geknipt voordat het uit een auto
werd gezet. Nee de eigenaar zie je
Door..
Han Wielick
bijna nooit terug.
Wel had ik eens een echtpaar dat
een hond kwam brengen, die zij
hadden gevonden. Na veertien da
gen kwamen zij, bruin verbrand,
weer hier om dat hondje op te ha
len. Zij vonden het zo zielig voor
het hondje, zeiden ze, maar aan het
diertje kon je zien dat het de eige
naars waren. Zo dachten zij het
pensiongeld uit te sparen.
Maar niet alleen in de vakantietijd
zijn er veel zwerfhonden en -kat
ten Ook wanneer de hondenbelas
tingaanslagbiljetten verstuurd zijn.
doen verschillende „dierenvrienden"
hun hond zo weg. Waar het in de
toekomst naar toe moet, ik weet
het niet. De mentaliteit van de
mensen wordt steeds slechter!"
Mejuffrouw van der Pol van het
dierenasiel in Amersfoort. „Vorige
week kwamen hier twee kinderen
met een hond. Die hadden zij ge
vonden, zelden ze. Maar aan de
reactie van het dier zag ik duidelijk
dat het hun eigen hond was. Ik
nam hen mee naar ons kantoortje
