Er is er nog nooit eentje verdwenen
akbeweging verwerpt de
egeling loonaaiivulling
Ondanks onweer:
hitte zet door
Collegegeldverhoging en
uitwijkmogelijkheden
ed hoor, dat er politie en reddingbrigade is op het strand
11
RIJSPRAAK VOOR
ERARD ROOVERS
aarde vrouw
ia drie weken
)d op bed
Vermist
jongetje
zat in
koelkast
5RDAG 20 JULI 1972
BINNENLAND
NOORDWIJK Snik, snik, snik. Het zijn kingsize tra
nen, die David (vier jaar oud, vijf turven hoog) produ
ceert en zij laten een grillig vuil spoor na op zijn ontdaan
gezichtje. De wereld staat voor hem zo n beetje op instor
ten, dat is duidelijk. Hij kijkt naar de hem omringende
wildvreemde gezichten en schokschoudert nog eens heftig.
Je hoort hem denkenwaar moet dat naar toe, waar moet
dat naar toe?
David is één van de tientallen Jon
getjes die dagelijks op het strand
hun ouders kwijtraken. En dan door
anderen naar de politiepost op het
Noordwijkse strand of naar het even
verderop gelegen gebouwtje van de
Door
Ruud Paauw
ifdagent Masclé brengt
blauwe vlag met het
agteken weer hoog aan
nast. er is weer een
het strand dolend kind
politiepost binnenge-
cht. Wie-o-wie? Per
.verdwalen" er op het
itid zo'n veertig Jcinde-
(Foto Holvast)
DHT De vakbeweging i werp voorziet in een loontoeslag voor
istige kritiek op de voorstel- werklozen, die arbeid aanvaarden
minister Boersma en staats- waarvoor ze een lager loon ontvan-
Rietkerk voor een loon- gen dan het loon, waarop hun
regeling. Het gisteren bij de werkloosheidsuitkering is gebaseerd.
Kamer ingediende wetsont- I De Raad voor de Arbeidsmarkt,
reddingbrigade worden gebracht.
Steeds als er een kind bij de politie
post of de reddingbrigade binnen
komt, gaat een blauwe vlag met een
wit vraagteken aan de mast omhoog.
Zo'n beetje het nationale dundoek
van het dolende kind.
Op een dag als gisteren, als het zeer
druk is aan het strand, is die vlag
vrijwel zonder onderbreking in top.
Strandcommandant A. de Vries van
de Noordwijkse politie geeft een paar
cijfers: op gewone mooie dagen wor
den er zo'n veertig kinderen binnen
gebracht, op topdagen (weekeinde)
zeventig tot honderd. Afgelopen zon
dag was het „bijkans een gekken
huis" op de politiepost en de redding
brigade, zóveel kinderen waren hun
ouders kwijt.
Kniehoogte
De heer De Vries vindt het niet
vreemd dat er zoveel kinderen hun
ouders uit het zicht verliezen. „Een
jong kind bekijkt de wereld op knie
hoogte van een volwassene. Dat moet
u voor de aardigheid ook eens doen.
U heeft dan totaal geen overzicht. En
al die windzeiitjes lijken op elkaar.
Een kind is zó het goede spoor bijs-
ter". Hoofdinspecteur/korpschef J. F.
Basten: „De enige oplossing is dat je
je kind permanent in de gaten houdt.
Ouders die met kleine kinderen naar
het strand gaan, kunnen edgelijk zelf
geen moment plat gaan. Vaak raken
ouders een kind kwijt als ze zelf even
in slaap gevallen zijn. Ja, dat zeggen
ze wel niet, maar dat weten we".
De heer De Vries en zijn collega's K.
J. Masclé en C. van 't Woud nemen
het zoekraken van een kind op het
strand niet al te zwahr op. De Vries:
„Ik zit hier nu 25 jaar en in al die
tijd is er nog nóóit eentje weggeble
ven of verdronken. Dat zeg ik altijd
tegen ongeruste ouders die hier naar
toe komen. Ik heb wél eens aan het
eind van een dag een kind overge
houden. Dat is al weer een tijd terug
gebeurt. Dat was een meisje en dat
heb ik maar mee naar huis geno
men. Dat kind hoorde, zoals later
bleek, bij een aantal kinderen van
een groot Noordwijks gezin, die een
dagje zonder pa en moe naar het
strand waren geweest, 's Avonds
komt pa thuis, overziet zijn kroost
en zegt: waar is Mieke? Ja, waar
was Mieke, op het strand was ze er
nog bij. Nou, toen zijn ze als de
weerlicht naar mij toe gegaan".
De drie hoofdagenten op het Noord
wijkse strand maken het een en an
der mee. De Vries: „Gisteren nog.
We hadden hier op de post een Duits
kindje zitten. Urenlang. Je vraagt je
dan af, wat dóen die ouders. Op het
laatst komt de moeder van dat kind
naar ons toe. Trillende handen, hele
maal over d'r toeren. We hebben
haar maar eerst op een stoel g
en water gegeven. Die vrouw bleek
drie uur lang in haar eentje gezocht
te hebben. Ik kreeg de indruk dat ze
zich schaamde dat ze haar kind
kwijt was geraakt. We hebben
zegd: maar mevrouw hoe heeft u
dat kunnen doen. Alleen zoeken heeft
weinig zin. Als je een kind kwijt bent
en het is er na 20 minuten of een
half uur nog niet, kom dan maar
hier naar toe, want zelf vind je het
zelden of nooit".
Klappen
Oudere reageren heel verschillend als
ze hun kind op de politiepost terug
vinden. De Vries: „Je hebt blije men
sen, opgeluchte mensen, nog hele
maal ontdane mensen en een enkele
keer zeer boze mensen. Die geven
zo'n kind meteen een klap. Dat is
natuurlijk een uiting van opgekropte
zenuwen. Maar als iemand gaat slaan
dan zeggen we: ho, ho, als er ge
slagen moet worden, verdient u de
eerste tik, want tenslotte moet u
beter op uw kind letten".
In het gebouwtje van de redding
brigade (er is voortdurend telefo
nisch contact tussen politie en red
dingbrigade over zoekgeraakte kin
deren) zijn de ervaringen ongeveer
dezelfde. De reddingbrigade zou graag
zien dat ouders bij heel jonge kinde
ren een pleister op de arm doen met
daarop de naam met viltstift. „Want
heel jonge kinderen vertikken het
vaak hun mond open te doen en als
je niet over een naam beschikt kun
je andere posten niet doorgeven om
welk kind het gaat".
Een dagje bij de standpolitiepost is
een pakkende ervaring. Het duurt
even voor de blauwe vlag met het
vraagteken fier in de wind wappert,
maar dan blijft de stroom kinderen
gestaag komen: David, Erik, Klaus,
Jürgen, Antje, Robert Jan, Carine,
Vollker, Miranda, Stefan enz.
's Middags zitten er vier kinderen
tegelijk op hun, ouders te wachten.
Als een vijfde wordt binnengedragen,
zegt commendant De Vries: „Doe
hem maai- bij de voorraad". De kin
deren reageren sterk verschillend.
David huilt tranen met tuiten, Jür
gen toont ook het een en ander aan
waterlanders, Stefan krijst zo hard
dat ik vrees dat zijn strottenhoofd
het zal begeven. De politiemensen
doen alles om de paniek snel te dem
pen. En ze zijn daarbij bereid, zoals
ze zelf zeggen, om te liegen dat het
gedrukt staat.
Met tact
Hoofdagent Masclé: „Het is werk dat
je met tact moet doen. Als je het
goed doet, herstelt een kind zich
meestal snel en wacht het verder
rustig af". Maar er zijn ook andere
reacties. Antje kwebbelt rustig of er
niets aan de hand is. Ik moet op
haar de indruk maken een coiffeur
te zijn,, want ze meldt me zonder
enige inleiding dat ik haar mooie
haartjes niet mag knippen. En in
één adem er achteraan zegt ze dat
Elke een bal heeft. O zo. Miranda
slaat de plank helemaal mis, want
die beschouwt het kennelijk als een
goeie grappenmakerij, want ze lacht
vergenoegd.
Robert Jan (we horen pas veel later
dat hij zo heet) is een piepjong, zeer
boeiend kereltje. Hij wordt in zijn
nakende niksie de post binnengedra
gen en kijkt daar fronsend iedereen
aan. Twee vingers stopt hij in zijn
mondje, een andere vinger gaat
krachtig in een neusgat. Ik wist niet
dat dat technisch mogelijk was, maar
Robert Jan bewijst het. Hij geeft
geen kik, Robert Jan behoort tot het
type dei- noeste zwijgers. Pas als zijn
moeder komt opdagen, geeft hij enige
emotie bloot.
Maar de prijs voor de mooiste act,
komt op naam van dat jongetje dat
in het middaguur eigenhandig de
trap van de politiepost opklimt, schep
en emmer in de hand, en in de deur
opening stralend meldt: „Ik ben ze
kwijt".
Niet in zee
Kort daarna komt een moeder de
politiepost binnenzetten. Zenuwach
tig, vochtplekken rond de ogen, pa
niek op doorbreken. Ze is haar kind
kwijt. ,Jk zeg nog zo tegen m'n an
dere kinderen, let even op hem, dan
ga ik even wat halenen juist dan
loopt hij weg".
Commandant De Vries zegt met zo'n
gemoedelijke man-tot-vrouw toon:
„Maakt u zich nu maar geen zorgen,
hij komt wel terug".
„Ja, maar de zeezegt de vrouw.
„Niks de zee", zegt de hoofdagent.
„Neemt u nu van mij aan: kinderen
die hun moeder kwijt zijn, dwalen
over het strand, die gaan de zee niet
in". Even later is het kind gevonden.
Moe gaat dertig pond lichter weg.
„Ach", zegt De Vries, ,4k weet het
toch, het komt allemaal op zijn
pootjes terecht".
Erg goed, hoor, dat er politie is. En
reddingbrigade natuurlijk.
Strandcommandant De Vries„Het komt allemaal op zijn pootjes terecht".
(Foto Holvast)
HAAG In haar
duinseweg hebben po-
Ben gistermiddag het stof-
Wschot gevonden van de 81-
nevrouw E. J. T. Janse. Een
wees uit dat de alleenwo-
vrouw ongeveer negentien
eleden moet zijn gestorven.
kwam de zoon van het
tor bij zy'n moeder op bezoek,
na luid en aanhoudend
werd opengedaan, ver-
onraad. Hij waarschuwde
waarna twee agenten de
binnendrongen. Hoewel de
ftaak nog niet met zekerheid
^ld. sluit de politie de mo
to van misdrijf beslist uit.
DEN HAAG Het Hoog Müitair
Gerechtshof heeft gisteren de 24-ja-
rige Gerard Roovers conform de eis
vrijgesproken van de ten laste gelegde
dienstweigering.
De zaak voor het HMG was giste
ren een formaliteit, omdat de minis
ter van Defensie Gerard heeft er
kend als gewetensbezwaarde.
Roovers, die dienstplichtig sergeant
was bij de landmacht, had november
vorig jaar zijn commandant een brief
geschreven waarin hij meedeelde dat
hij zich "er niet langer mee kon ver
enigen dat het Nederlandse leger het
politieke systeem van het westen in
stand helpt houden".
In december kwam hij na een week-
eindeverlof niet terug in de kazerne.
Wegens dienstweigering werd hij
daarna door de krijgsraad veroor
deeld tot vijf maanden gevangenis
straf en ontslag uit de dienst.
Roovers tekende tegen het vonnis
hoger beroep aan bij het HMG. Kort
daarop deed hij een beroep op de Wet
gewetensbezwaren. Die bezwaren wer
den onlangs erkend, waarmee het ho
ger beroep vanzelf uitliep op vrij
spraak.
Gerard zal het restant van zijn
diensttijd vervangende dienst moeten
een speciale commissie van de So
ciaal-Economische Raad, heeft na
drukkelijk een loonaanvulhng van
honderd procent voorgesteld. De be
windslieden willen echter niet ver
der gaan dan 90 procent (tijdens de
uitkeringsperiode van de werkloos
heidswet) of 85 procent (tijdens de
uitkeringsperiode van de wet werk
loosheidsvoorziening)
De heer W. Spit, secretaris van
het Nederlands Katholiek Vakver
bond, noemde de voorstellen "zeer
betreurenswaardig". Hij uitte ook
ernstige bezwaren tegen de uitke
ringstermijnen. De Raad voor de
Arbeidsmarkt had een geleidelijke
vermindering van de loonaanvulling
voorgesteld gedurende een periode
van tweeëneenhalf jaar.
UTRECHT Onweersbuien
hebben gisteravond in Zuid-
Holland, Brabant en Utrecht
eventjes wat verkoeling ge
bracht, maar tegelijk her en
der ook voor de nodige overlast
gezorgd.
Op het verkeersknooppunt
Ouden-Rijn viel in zeer korte
tijd zoveel regen, dat het verkeer
een kwartier tot stilstand kwam.
In de stad Utrecht kwamen tal
rijke meldingen bij de politie
binnen over ontwortelde bomen,
vernielde daken en ondergelopen
kelders.
De Nederlandse Spoorwegen
hebben gisteren ook met het
weer gekampt. Alleen in omge
keerde zin. Het was zo warm,
dat de treinen richting zee over
bezet waren.
Tussen Amsterdam en Zand-
voort werden met acht extra
treinen achtduizend strandbe-
zoekers vervoerd. Nog daargela
ten de mensen die in de "nor
male" treinen een plaatsje kon
den vinden. Tussen Rotterdam
en Hoek van Holland werden
twee extra treinen ingezet.
Later op de avond sloeg de ba
lans om. Door het slechte weer
raakten seinen en automatische
overweginstallaties in de war.
Dat had ondermeer op de lijn
Amsterdam-Leiden-Den Haag-
Rotterdam vertragingen tot ge
volg, variërend van een kwartier
tot een half uur.
De zonliefhebbers die met lede
ogen van achter hun bureaus
naar buiten kijken, omdat zij
geen vakantie hebben, hoeven
niet te wanhopen. Het zit er dik
in dat het mooie weer in ieder
geval tot en met het weekeinde
zal duren, zodat zij zich d&n in
het zonnetjje kunnen koesteren.
DEN HAAG (ANP) De univer
siteiten én hogescholen hebben
woensdag de definitieve regeling
ontvangen van het verhoogde col-
- en inschrijfgeld, dat op 15
juli in werking is getreden. De re
geling houdt het volgende in:
assistent artsen en promovendi
hoeven geeoi collegegeld te betalen
kunnen volstaan met een in
schrijfgeld van f 20,-.
weekend-studenten en z.gm. toe
hoorders zijn f 10,- inschrijfgeld ver
schuldigd en f 125,- per wekelijks ge
volgd college-uur. Voor de weekend
studenten (zij moeten minstens 25
jaar zijn en een volledige dagtaak
hebben) geldt een maximum van
f500 per cursusjaar. Als hun pro
gramma slechts een gedeelte van
het jaar in beslag neemt, wordt het
collegegeld evenredig verminderd.
als een student de universiteit
verlaat na een afsluitend examen
kan hij een deel van het college- en
inschrijfgeld terugkrijgen. Voor 15
november is dat f 750,- collegegeld
en f 60,- inschrijfgeld. Bij vertrek
tussen 16 november en 31 Januari
resp. f 500 en 40,-.
6 Een student die tengevolge van
langdurige ziekte. plaatsing op een
wachtlijst of andere bijzondere om
standigheden buiten zijn wil het on
derwijs gedurende minstens vijf
maanden niet heeft kunnen bijwo
nen, heeft recht op teruggave van
f 100,- collegegeld en f8,- inschrijf
geld voor elke maand dat hij het on
derwijs niet heeft kunnen volgen.
theologiestudenten zijn gedu
rende maximaal 4 Jaar het halve
collegegeld verschuldigd.
over elk Jaar dat een student wil
worden ingeschreven moet hij voort
aan collegegeld betalen. Het is dus
niet mogelijk zich alleen in te laten
schrijven, als men om wat voor re
den dan ook geen colleges of prakti-
ca wil of hoeft te lopen. Overigens
blijft iedereen het recht houden exa
mens af te leggen zonder aan de
universiteit ingeschreven te zijn.
als er meer leden van één gezin
studeren, moet toch ieder apart het
verschuldigde college- en inschrijf
geld voldoen. De vroeger bestaande
korting is afgeschaft.
NIJMEGEN De speurtocht
naar de sinds zondag vermiste
zesjarige Geertje Lassche uit
Nijmegen is gisteren bijzonder
triest afgelopen. Het jongetje
werd levenloos in een koelkast
gevonden. Hij was gestikt.
Geertje, die geestelijk niet he
lemaal volwaardig was, had
vroeger al eens vaker de pnig-ing
gehad zich zelf op te sluiten.
Ook was hij een keer wegge
lopen.
De Nijmeegse politie was gis
teren geassisteerd door tach
tig müitairen een uitgebreide
zoekactie begonnen. Geertje
werd zondagmiddag voor het
laatst gezien, toen hij aan het
zwemmen was in het Goffert-
bad.
De kassahouder van de speel
tuin in het Goffert-park vond
het jongetje, toen hy "voor de
zekerheid" eens ging kijken in
een schuurtje waar wat rommel
ondermeer een oude koelkast
lag opgeslagen.
Toen hü de oude koelkast
opende vond hU Geertje. Kort
daarvoor was zijn moeder naar
het sportpark De Goffert geko
men. Zij had een helderziende
ingeschakeld die meende dat
daar het jongetje gezocht moest
worden.
