Voor de getrainden
is t niet zo zwaar
BALLY
Streekgenoten in de Vierdaagse
ffi
Jf
LEIDEN
CASSETTES
Grote keuze verzilverde
geschenkartikelen
De ruimste keuze in Pleet.
Edelstaal en Vlekvrij.
Uw juwelier en Gero-dealer.
v. d. Water
Hoe komt iemand op het idee
om uitgerekend op de warmste da
gen van het jaar urenlang in de
moordende zon te gaan lopen?
"Ach, we hebben ons eigenlijk
voor de grap ingeschreven", ant
woorden drie verpleegsters uit *t
Leidse Sint Elisabethziekenhuis,
die na wat giechelend overleg be
sloten hebben om toch maar even
halt te houden bij het bord
"Leidsch en Alphens Dagblad",
halt te houdem bij het bord
Twee van hen, Ans Hogenvorst
uit Ter Aar en Jofce Heemskerk
uit Koudekerk, lopen voor de eer
ste keer mee. alleen Wassenaar se
Riet Remmerswou heeft het kar
wei al eens eerder volbracht.
"Maar", zeggen ze onmiddellijk,
"volgend jaar gaan we weer hoor,
want de sfeer hier is het gewoon.
Al kén je niet meer, dan is het
nog machtig".
Ze hebben wel getraind. Eerst een
keer 20 kilometer, toen 25 en la
ter 40. Dat neemt niet weg, dat de
dames niet geheel blaren vrij meer
zijn, en dat de beenspieren ook
luidkeels protesteren tegen het
vierdaagse overwerk. "Misschien
krijgen we volgend Jaar prestatie-
verlof", hopen Joke. Ans en Riet.
"Per slot van rekening krijgen al
die soldaten dat ook".
Katwijker André van Marle
komt langslopen terwijl de ver
pleegsters juist vertellen, dat één
van de belangrijkste attracties van
het wandelfestijn de aanwezig
heid van "allemaal gezellige jon
gens en mannen". ("Kijk uit joh,
hij zit dat allemaal od te schrij
ven").
Bij André maken ze echter wei
nig kans meer. Hij zit midden in
zijn wittebroodsweken, is speciaal
voor de vierdaagse uit Oostenrijk
teruggekomen. Zijn nieuwbakken
echtgenote kan inmiddels alsvast
vier dagen aan het huishouden
wennen. André loopt dit Jaar voor
de vierde keer mee. 'Ik train nooit
dus het gaat elk jaar beter", is zijn
optimistisch commentaar. Ook hij
doet vooral "om de lol" mee voor-
Ojb nüdx/t Urtoc duuüvcLo
rüJ:.
Koop un. Q0^-
Quilo /sixjyuJL- OQTL VJUifL.
iuicLn-. Til. asoMi oi- 5032>o.
NDERDAG 20 JULI 1972
Sergeant Fisser (Lisse)
Leiderdorper Straathof en Leidenaar Lan
Het bier was koel, het bed
zacht. De tweede dag van Neer-
5 bekendste en slopende
wandeltocht zat er weer op.
„Hoe warm het was en hoe
ver", heet dat al sinds jaar en
dag. Toch was het aan de meet
in het concertgebouw „De Ver
eniging" in Nijmegen een opge
wekte boel. De voetjes gingen
van de vloer, zij het niet voor
een vrolijk dansje maar om op
een tafel terecht te komen, en
aldus neergevleid deed men el
kaar kond van de ontberingen
van de dag, of demonstreerde
men soms iets te nadrukke
lijk om geloofwaardig te zijn
it het „geen centje pijn" had
;kost.
„Morgen wordt het pas echt
lopen", bromde een gebruinde
veteraan. Die heuveltjesdag, dat
altijd het zwaarste". En met
gezwinde pas begaf hij zich
Een wat minder levendige
aanblik dan „De Vereeniging"
bood het tentenkamp „De Heu-
meloord", dat in de bossen bij
Nijmegen uit de grond is ge
stampt voor de militairen uit
Nederland, België, Zweden,
Zwitserland, Denemarken,
Duitsland, Canada, Israël en
Engeland, om de belangrijkste te
noemen.
De soldaten, die de hele dag
zingend en fluitend in een con
stant tempo hadden doorge
stapt, doken gauw de tenten in.
Zelfs voor een glaasje bier na
velen niet eens meer de
'tijd.
Overigens was het opmerkelijk
hoe groot de verschillen jn dis
cipline tussen de manschappen
van de verschillende landen
De Duitsers spanden zo
als gebruikelijk de kroon, voort
durend in het gelid, voortdurend
strak in de maat marsen zin
gend. Veel losser ging het toe
bij de Denen en Nederlanders.
Kennelijk niet tot vreugde van
Lun superieuren. „Nu kunnen
!e mensen eens zien hoe onge
organiseerd het er bij ons aan
toegaat' bromde een officier
langs de kant.
De hoogste „meeloper" <üe
-'hejNijmegen ooit heeft gehad, Lui
tenant-generaal Pearson uit de
VS. scheen er minder last van te
hebben. Hij had het generaals-
thuis gelaten en liep er heel
gewoon bij.
„Hé, ik dacht dat jullie in
Vijchen zouden staan". We hebben
leze opmerking gisteren heel wat
;eren gehoord. Èr was toen ook
21 angekondigd, dat mensen uit Lei-
Ten, Alphen en omgeving de ploeg
an hun dagblad in dit dorp zou-
len aantreffen. Wijchen bleek ech-
er zo druk, en zo onbereikbaar met
auto waarop het bord „Leidsch
Alphens Dagblad1" prijkte, dat
pij al snel een plekje langs de
oute kozen. Overigens speelde het
uur, dat men vroeger startte, ons
ial1 vel parten. Een aantal streekgeno-
en was Wijchen al gepasseerd toen
aankwamen. Wij vreesden al
ieldat er helemaal geen streekgenoten
meer langs zouden komen. Dat deze
vrees ongegrond was, maakte een
handelaarster ons duidelijk. ,JJe
Wandelkring Leiden e.o. meneer?
Daar kan je nog wel even op
vachten!" .Hoezo", vroegen wij,
zijn ze soms een borreltje gaan
>akken?" „Wel twee me
teer"
NIJMEGEN „Eerst weer leren lopen", grapte een man
vain middelbare leeftijd met een moeizaam tevoorschijn
getoverde grijns. De wandelschoenen had hij voorlopig
maar verwisseld voor de gewone stappers, waarop hij
trekkebenende richting Nijmegen zwoegde. Toch is de
56e Vierdaagse van Nijmegen, wanneer je geroutineerde
kilometervreters mag geloven, echt geen bijzonder moei
lijke. Zeker gisteren viel het, zeiden zij, allemaal best mee,
vooral omdat men tien kilometer minder hoefde te lopen,
en omdat men bovendien een uur vroeger mocht starten,
zodat men voor het heetste deel van de dag binnen kon
zijn.
Eén van de drie verpleegsters van het Sint Elizabeth-zieken-
huis, Ans Hogenvorst, wordt hier behandelddoor Katwijker
André van Marle. Joke Heemskerk (links) en Riet Remmers-
wou lachen er maar eens om.
Alphense agent Paul Ger ritse en Trix
al de laatste dag. die Is het gezel
ligst".
Aan het hoofd van een marine-
detachement uit Valkenburg loopt
sergeant Pisser. Lissenaar. Zijn
eerste Vierdaagse valt hem zwaar
der dan zijn onaangedane blik en
stoere "links..twee..drie.
vier" doen vermoeden, ondanks
de 500 kilometer die hij en ziijn
manschappen van tevoren hebben
proefgedraaid. Het detachement
telt 13 man. de training begon hij
met 31. "Er zijn er bij die erg
veel blaren hebben. Door regelma
tig in de koelte te rusten kunnen
we het volhouden". Sergeant Fis
ser, die ook zelf vrij veel last van
blaren heeft, hoopt de laatste twee
dagen in elk geval door te komen.
In watten
"Jullie worden overigens wel in
de watten gelegd", zegt Leiderdor
per Dekker (zesde keer. het be
valt zoals altijd best). De marine
man beaamt dit: "De overheid
doet alles voor ons. zelfs worden de
vermoeide benen geregeld gemas
seerd".
"Toen ik nog met de marine
meeliep was dat wel anders", al
dus de heer Dekker. Hii heeft
zich in het gras neergevleid, om
even op zijn zoon te waditen. die
wat achterop is geraakt. "Voor mij
is de vierdaagse niet vermoeiend,
maar verkwikkend", zegt hij laco
niek. Hij traint er dan ook we!
voor: elke zondagmorgen "als ik
mijn zoons toch niet uit bed kan
krijgen" gaat hij op stap. Bo
vendien loopt hij eens per week
vanuit zijn wer»k in Scheveningen
via Noordwijk naar huis. "Het is
dit jaar niet zwaar", vindt hij.
"Best loopweer". Dat er mensen
zijn die dat wat anders ervaren,
heeft, hij wel gemerkt: "gister
middag stond ik met mijn auto bij
het station in Nijmegen, en plotse
ling vraagt een vrouw me of ik
haar naar het station kon bren
gen. Ik antwoordde haar, dat ze
daar maar twintig meter van ver
wijderd was. "Brengt U me toch
maar", zei ze. Zielig vond ik dat.
dat vrouwtje was finaal van de
kaart".
Zoon Dekker is inmiddels nog al
tijd niet in het zicht gekomen. "Hij
is pas geslaagd voor zijn gymna
sium, en hij is nog helemaal in
feeststemming", verklaart zijn va
der. Hij besluit maar niet te wach
ten tot zoonlief achter de koffie
vandaan gekomen is. "Toch Jam
mer van die tien kilometer min
der, uiteindelijk kom je hier om te
lopen", besluit hij. Hem hoeven
we geen sterkte te wensen.
Dat hoeft ook niet by de volgen
de twee tanige lopers, die bij ons
bord halt houden, de Leidenaar
Lan (derde (keer) en Leiderdorper
Straathof «negende keer). Ook
voor hen had die tien kilometer er
niet af gehoeven. De beide heren
zijn aangesloten bij de Wandel
kring Leiden en omstreken, en lo
pen alle mogelijke marsen, in Ne
derland, België, Zwitserland, Lu
xemburg, enz. Wat ze aan dat
wandelen nou zo leuk vinden?" De
ontelbare sportvrienden die Je op
doet, uit binnen- en buitenland. En
omdat het een gezonde sport is.
Ook de gezelligheid spreekt mee,
hoewel het vandaag erg saai is.
Er is geen sfeer. De mensen zijn
waarschijnlijk bang geworden door
de ongevallen, die mensen die aan
de warmte zun bezweken".
De heren Lan en Straathof wer-
ADVERTENT1E
Schoenen
ke.t kenmei-K ku/a.Cite.i£ van Dalen
Don.kersle.e.ct 2.1 Aei.cf.erv
Door
Bert van Dommelen
Foto's
Wim Dijkman
ken op het Kamer li ngh Onnes la
boratorium. Him wandel-enthou
siasme is op twee leerlingen daar
overgeslagen.
Tropenkledij
De in tropenkledij gestoken Pe
ter Groenewegen 'Ter Aar) en
Hans Deprie hebben het in hun
eerste :jaar weliswaar moeilijker
dan hun leraren, maar vinden het
toch "wel te doen". Peter heeft 't
nog het zwaarst, omdat hij op
nieuwe schoenen loopt. Ze hebben
als training de Ter Aarse vierdaag
se uitgelopen. Volgend Jaar doen ze
weten ze nu ai weer mee.
Hans: "Het is een prestige-kwes-
tie. Je hoort en ziet zoveel van die
vierdaagse, dat Je toch eens wil
zien of het nou zo moeiliik is". Pe
ter: "Vroeger zei ik, dat ik wel
2«k zou zijn om daaraan mee te
doen. Maar nu bevalt het best voor
al ook door de evenementen rond
de vierdaagse. Vooral het parachu
te-springen heb ik erg aardig ge-
vanden om te zien".
Trainen blijkt toch echt wel be
langrijk. Agent Paul Gerritse uit
Alohen aan den Rijn heeft van te
voren geen meter gelopen. Hij hoopt
nu maar dat hij het toch vol
houdt. Als steun daarbij weet liij
de lieftallige Trix aan zijn zijde.
"Trix en al die mensen die mee
doen. dat houdt je op de been",
zucht Paul. "Als ik alleen was
ging ik naar huis". Paul is over
gehaald om aan de Nijmeegse ma
rathon mee te doen door adjudant
Van den Berg. Of hij zich volgend
jaar weer laat verleiden weet hij
nog niet. "Het hangt er vanaf hoe
de laatste twee dagen bevallen",
zegt hij voorzichtig.
Het lonen is Dick Remmelzwaal
uit Katwijk aan Zee verleden jaar
helemaal niet bevallenna de eer
ste dag gaf hij de wandelpijp al
aan de in Nijmegen zeer bekende
heer Maarten. Hij wil de Vier
daagse-medaille echter koste wat 't
kost op de borst kunnen spelden,
en daarom is hij dit jaar weer van
de partij. "De uitdaging en de ge
zelligheid", noemt hij als redenen
voor dit manmoedige doorzetten.
Dit jaar zal hij "hem zeker uitlo
pen". Hij heeft veel getraind mar
sen gelopen, en bovendien voetbalt
hij. Volgend Jaar komt hij weer
naar Nijmegen, want "het blijft
een uitdaging". Daarom hadden
die tien kilometer er voor hem
niet af gehoeven. "Ik had me voor
de 50 kilometer opgegeven".
Noordwijker
Sinds 1928 is Theodorus Schip
pers de enige Noordwijker die de
Vierdaagse loopt, weet hij zelf te
vertellen. En zolang zijn gezond
heid het toelaat, zal hij elk jaar
mee blijven doen. "Bk heb maar
één keer per jaar vakantie, en ik
maak van deze week ook mijn va
kantie. Daarvoor train ik om do
veertien dagen. Ik loop dan 's zon
dags van Noordwijk naar Den Haag
en terug, tenzij het zeer slecht
weer is. Met de afstand heb ik dan
ook geen enkele moeite. Dit is
trouwens beslist geen moeilijk
vierdaagse-jaar. In '59 en '47 Is
het veel heter geweest".
De meest geroutineerde wande
laar die zich gisteren bij ons pre
sent meldde was Voorschotenaar
Beij, die maar liefst 26 maal het
eremetaal uit Nijmegen mee kon
nemen. De heer Beij is ook vorig
Jaar gestopt bij het bord "Leidsch
Dagblad". Bij die gelegenheid
werd hij betiteld als "Leidse Ame
rikaan", omdat hij jaren in de VS
heeft gewoond. Het bevalt hem dit
jaar "reusachtig". Van de hitte
heeft hij geen last, integendeel:
"bij dit weer krijg je geen spier
pijn". De heer Beij heeft altijd al
veel gewandeld. "Nijmegen" is
voor hem echter het evenement
van het jaar, waar hij elke zomer
weer naar toe leeft. "Zo lang ze me
goedkeuren ik ben 73 Jaar
blijf ik meedoen. Gevaarlijk? Wel
nee, ik heb tijd genoeg, als ik
moe word ga ik zitten, dan kan er
niets gebeuren".
Theodorus Schippers Kat-
wijk)
Voorschotenaar Beij
Hans Deprie (links) en Pe
ter Groenewegen
Dick Remmelzwaal (Kat
wijk)
De meest herkenbare streekgenoten waren Tinus Langelaar,
Niek van Dam, ,jPipoDofferhof en Antoon Duivenvoorde.
Deze vier heren hadden op de achterzijde van hun T-shirt
,JJoerhaave-Bar, Voorhout" staan. Eigenlijk zouden ze in boe
venpak opereren, maar de warmte had hen tot betere gedach
ten gebracht.
Pipo. Antoon. Niek en Tinus vertegenwoordigen de Bar op
allerlei sportieve evenementen. De Vierdaagse was, vonden zij
„best te doen".
