Oegstgeestenaar Cor v.d. Oord
(49) had veel succes in zaken
HOOGSPANNINGSLIJN ACHTER
SIKKENS WORDT VERPLAATST
Als er
geld is
recon
structie
Rijndijk
Van koekwijk in nog geen tivintig jaar
naar groot-producent van banketartikelen
DONDERDAG 27 APRIL 1971
STREEK
KATWIJK/LEIDEN/OEGSTGEEST Cor A. van den Oord
(49 en wonende aan de Cartesiuslaan in Oegstgeest) is een
energiek en gelukkig zakenman. Hij is directeur-eigenaar van
de aan de Ambachtsweg hoek Lageweg in Katwijk gevestigde
Banketcentrale Van den Oord N.V. Daar in ,,'t Heen", waar de
Oegstgeestenaar nu een jaar zijn bedrijf uitoefent in een spik
splinternieuw fabriekscomplex, bevalt het hem goed. Cor van
den Oord kampt echter met één probleem. Om de vaart in zijn
bedrijf te houden moet hij weer gaan bouwen. Er is zoveel
vraag naar banketbakkerskoek en banket, dat Van den Oord
niet aan alle aanvragen kan voldoen. Geen nood echter. Hij
heeft achter zijn bedrijf nog 3000 m2 grond in optie. Het ligt
in zijn bedoeling dit perceel eind van dit jaar van de gemeente
te kopen en dan snel te gaan bouwen.
Wie dacht dat dit het enige bedrijf
van de energieke Oegstgeeste
naar was heeft het mis. In het af
gelopen jaar heeft hij in Rotterdam
drie en in Veenendaal twee fabrieken
overgenomen en hij is nog aan het
onderhandelen over de aankoop van
enige andere fabrieken. Bovendien
zijn er kleinere banketbakkers, die
voor hem bakken, doordat er in hun
bedrijven onproductieve tijden zitten,
waarop er' voor de ovens geen werk
is. Van den Oord hoopt gelijk met
de nieuwbouw in Katwijk te kunnen
beginnen aan de Uitbreiding van één
van de twee bedrijven in Veenendaal.
Niet minder dan zestig ton koek zei
hij gemiddeld per week om en nog
moet hij zich in allerlei bochten
wringen om aan de vraag te kunnen
beantwoorden en de produktie daar
aan aan te passen.
Consentieus
Cor van den Oord is een zeer con
sentieus man. Zelf werkt hij van de
vroege morgen tot de late avond en
dat eist hij ook van zijn personeel,
dat hem op de handen draagt en in
hem de bezielende en van energie
bruisende leider ziet.
Zelf zegt hij: .,'k Draag mijn me
dewerkers over personeel praat ik
niet graag een warm hart toe.
Het is een pracht stel. waarmee ik
samenwerk. Ze krijgen een goed loon.
Overuren betaal ik niet. Wel zo nu
en dan een belangrijk extraatje. Als
het druk is, trek ik zelf een stofjas
aan en help mee de vrachtauto's la
den of te pakken. Het is momenteel
moeilijk mensen te krijgen. Niet al
leen hier .in Katwijk, maar ook
in Rotterdam en Veenendaal. Ik
weet niet waar dat in zit. Onbegrij
pelijk als je leest hoeveel werklozen
er zijn. Momenteel sta ik aan het
hoofd van drie N.V.'s. De koekfa-r
brieken. die ik heb overgenomen wer
ken onder eigen vennootschap en be
dienen onder eigen naam hun klan
ten. Dus ze hebben hun eigen ver
kooporgaan. De inkopen worden van
uit Katwijk geregeld en de admini
stratie ook. Die overgenomen bedrij
ven produceren voor veertig procent
voor de Banketcentrale. Wij leve
ren niet alleen aan grootwinkelbe
drijven. maar ook aan kleine brood-
en banketbakkers. Voor hen is het
geen doen veertig soorten koekjes te
moeten maken. Dan zouden ze dag
en nacht bezig zijn".
Wanneer je eenrpaal met Cor van
den Oord de zakenman, die als
een meteoor omhoog is geschoten
over koek aan het praten gaat. weet
hij van geen ophouden. Hij blijkt 'n
pientere industrieel te zijn. die snel
door heeft wat er gaande is en die
er tot grote verwondering van veel
van zijn vrienden en collega's in
slaagt van een „verlopen" zaak weer
een florerende te maken.
Van den Oord kent het bakkers
vak door en door. Hij is een zoon
van J. A. van den Oord, die vroe
ger aan het hoofd stond van de Rot
terdamse Broodfabriek aan de Leid-
se Maresingel. Van zijn dertiende
jaar zit hij al in het vak. Hij liep
eerst een broodwijk en creëerde daar
na omdat hü een fiets wilde heb
ben, een eigen koekwijk. Die deed hij
er in de avonduren bij. Het. liep al
lemaal wonderwel. In 1942 ging hij
er in de avonduren bij. Het liep
allemaal wonderwel. In 1942 ging hij
naar de Bakkerijschool in Wagenin-
Door Foto's
Cees Combee Van Duijn
gen en tot 1953 bleef hij werkzaam
bij de Rotterdamse Broodfabriek.
Toen vond hij het welletjes. Cor
wilde op eigen benen staan. -
Als hij over het begin spreekt,
moet hij nog smakelijk lachen. Hij
begon in de garage achter zijn wo
ning aan de Fred. Hendriklaan in
Oegstgeest. Cor daarover: „Dat begin
was niet gemakeklijk. Ik zette ech
ter door. Spoedig stond het hele huis
vol met koek. Het gevolg was. dat
ik er enige boxen aan de Wijten-
bachweg bij moest huren. Eerst één
en later een stuk of drie. Daarna
heb ik van Hoogervorst aan de Dorp
straat een schuur gehuurd. Het be
drijf groeide en groeide. In septem
ber 1968 was het zover, dat ik naar
een andere, grotere opslaggelegen
heid moest uitkijken. Die vond ik
aan de Industrieweg in Voorschoten,
't Stelde me wel voor financiële pro
blemen. Want tot dat moment be
taalde ik nog geen f 100 aan huur per
week en toen moest ik f 600 gaan
neertellen. Daar lig je wel even wak
ker van. Het liep de jaren door ge
lukkig voortreffelijk met de zaken.
Zo zelfs, dat ik een dag voor Kerst
mis 1969 een gesprek had met het
gemeentebestuur van Katwijk over
aankoop van grond in ,.'t Heen". Die
contacten liepen zo prettig, dat eind
1970 begonnen werd met de bouw
van een bedrijf, dat vijfmaal zo groot
was als in Voorschoten, Daarna heb
ik helemaal op eigen kracht en zon-
Het interieur van het pand
van de Banketcentrale Van den
Oord N.V. aan de Ambachtsweg
in Katwijk. Dit bedrijf is al weer
te klein, zodat overwogen wordt
op de 3000 m2 gronddie Van
den Oord in optie heeft en die hij
eind van dit jaar wil kopen, een
uitbreiding te realiseren.
der geldschieters, de ene na de andere
fabriek overgenomen. In totaal nu al
vijf. Enw-e kunnen het nog niet
aan!"
Waaraan heeft Van den Oord zijn
succes te danken? Met grote nadruk
geeft hij op deze vraag 'n antwoord.
Het luidt: „Door een smakelijk pro-
dukt te leveren waaraan alle zorg
is besteed. Ik maak alle recepten
voor alle fabrieken zelf en als er bij
mij op staat, dat de koekjes van
roomboter gemaakt zijn is dat ook
voor honderd procent het geval. Bo
vendien pas ik me aan de vraag Wan
het kopende publiek aan. De mensen
laten zich niet dwingen om bijvoor
beeld twee ons krakelingen en twee
ons Arnhemse meisjes in een plastic
zakje of doosje te kopen. Ze willen
graag gesorteerde koekjes hebben
Op het gebied van de verkooppo-
litiek bewandel ik mijn eigen weg
en ook op dat van de produktie. Als
iedereen links loopt, ga ik rechts lo
pen, want dan kan niemand tegen
me aan botsen. Bovendien zorg ik.
dat de sfeer in mijn bedrijven goéd
is- Mijn medewerkers fsters) zijn
„familiestukjes" in het bedrijf. Ik
betaal dan wel geen overuren uit.
maar iedereen wordt boven het cao
loon gehonoreerd en geregeld" krijgen
ze een extraatje als het erg druk is.
Door centrale inkoop van de grond
stoffen wordt enorm veel bespaard.
Wij maken en leveren voor het
merendeel banketbakkersprodukten
en niet in hoofdzaak fabriekskoek-
jes. In Katwijk heb ik nog geen bak
kerij. Die komt er wel. Dat is enigs
zins vertraagd door de aankoop van
die vijf bedrijven. Ik spring nu
eenmaal niet verder dan mijn pol
stok lang is".
Cor van den Oord mag met recht
een succesvol zakenman worden ge
noemd. Hij onderhoudt zelf het con
tact met zijn relaties. Deze bevinden
zich in het gehelè land. Oök be
zoekt hij wekelijks zijn bedrijven in
Rotterdam en Veenendaal en 's mor
gens voor dag en dauw zit hij al ach
ter zijn bureau in zijn privé-kantoor
van het pand aan de Ambachtsweg.
Op prettige wijze gaat hij om met
zijn personeel, dat hem zonder
schroom raadpleegt, als er problemen
in de persoonlijke sfeer zijn. Wan
neer Van den Oord maar even kan
helpen, doet hij dat. Daardoor juist
is er zo'n hecht contact tussen de
„grote baas" en zijn meer dan
honderd medewerkers isters), die voor
hem door het vuur gaan en hem
nooit in de kou laten zitten als
er in hoog tempo moet worden ge
werkt om de uitgebreide klantenkring
in het hele land tijdig te kunnen be
voorraden.
Cor A. van den Oord (49)
begon in Oegstgeest met 'n koek
wijk en is nu eigenaar van vijf
banket fabrieken.
(Van onze streekredactie»
SASSENHEIM De 150 Kv
hoogspanningslijn Leiden-Sas-
senheim zal, wanneer er tijdens
de hoorzitting op 10 mei in motel
Sassenheim althans geen al te
zwaarwegende bezwaren naar
voren worden gebracht, nabij het
Sikkens-complex zodanig worden
'omgelegd', dat Sikkens in de
toekomst ruimte vrij krijgt voor
nieuwe uitbreidingen. Het EZH
(Electriciteitsbedrij f Zuid-Hol
land) heeft het nieuwe tracé van
de hoogspanningslijn in weste
lijke richting (Voorhout) ver
plaatst (op papier althans) en
zal de praktische uitvoering er
van waarschijnlijk in de loop van
volgend jaar kunnen realiseren.
De op zich weinig schokken
de wijziging (het komt in feite neer
op het verplaatsen van de masten
dieper het weiland in; op het ogen
blik staan de masten zodanig dat
het huidige Sikkens terrein er
door is ingesnoerd) is voor Sikkens
van belang. Het bedrijf heeft in het
verleden al om verplaatsing verzocht
en zal ook de niet geringe kosten
dienen te betalen.
De werkzaamheden worden dui
delijk uitgevoerd met het oog op in
de toekomst te realiseren uitbreidin
gen, hoewel men vap Sikkens-zijde
bij monde van voorlichter Bar
nard zegt, dat hiervan nog niets op
papier staat. "De hoogspanningslijn
houdt eventuele uitbreidingen op
het ogenblik echter wel tegen. Er
zijn nogal wat beperkende bepalin
gen. We hebben er bij Sikkens al
lang op geloerd om die masten eens
een keer te verzetten. Ze lopen dwars
over ons terrein heen. Dat is ge
woon lastig. We mogen er eigenliik
niet onder werken, we mogen er op
sommige punten niet onder rijden,
we mogen er niet onder stapelen en
we zouden er ook niet onder mo
gen bouwen".
Beperkt
Het stuk weiland achter het b e
bouwde Sikkens-complex. waarover
de huidige hoogspanningslijn loopi.
en dat ook Sikkens-eigendom is.
wordt inderdaad door de beperken
de bepalingen in de mogelijkheden
beperkt. Officieel luidt het dat on
der de hoogspanningskabels niet
mag worden gewerkt en dat er ook
een afstand van zeventig meter in
totaal in acht moet worden geno
men. Beperkende bepalingen derhal
ve. waaronder Sikkens al eerder
uitwilde Voorlichter Barnard: "Die
mogelijkheden voor verplaatsing
waren er eigenlijk nooit, maar nu
het EZH het station Sassenheim-
Noord heeft gebouwd bij de Caro-
lus Clusiuslaan (kruispunt Noord
en dat in gaat schakelen, komen die
draden een tijd zonder stroom te
staan.
Er is ons toen gevraagd: willen
Jullie nog steeds die verplaatsing?
En dat willen wij dus nog. wij wil
len die masten wel kwijt van ons
terrein. Het plan is dus dat ze nu
verder naar achter gaan. Het is ge
woon lastig voor ons als die dingen
daar staan, voor allerlei zaken zon
der dat we nu bepaalde plannen
hebben. Het levert moeilijkheden op
in de dagelijkse gang van zaken en
als we nog eens een keer wat zou
den willen gaan bouwen of iets uit
willen gaan breiden kunnen we dat
met die hoogspanningsdraden niet
doen".
De verplaatsing van de hoogspan
ningslijn LeidenSassenheim in de
zuidelijke hoek van de gemeente
Sassenheim en het stukje Voorhout,
zal slechts over een beperkt trace
gaan. Achter De Vroome komt de
lijn weer op het oude tracé uit. Het
is een verschuiving, waarmee de
gemeentelijke overheden nauwelijks
iets van doen hebben. De masten
staan en komen te staan op parti
culier eigendom, waarbij vergoedin
gen voor het onttrekken van grond
gebied aan het gebruik volgens de
belemmeringenwet geregeld wor
den.
Reëel
Overigens: de mogelijkheid dat er
bij Sikkens over nieuwbouw wordt
gedacht, is reëel. De herbouw van
de bij de brand van enige Jaren ge
leden verwoeste gebouwen is geheel
rond. Barnard: "Het zijn ook alle
maal weer permanente gebouwen.
Nieuwe magazijnen zijn er geko
men, de cellulose-fabriek en ook de
verwoeste fabiiekgedeelten zijn op
de oude plaats herbouwd". En over
de mogelijke nieuwbotiwplannén:
"Deze komen in ieder geval niet
dit Jaar af. We verwachten namelijk
ook niet. dat de masten dit jaar
nog verplaatst zullen worden. Dat
wordt eerder half 1973".
Het eerste officiële gedeelte van
de verplaatsing speelt overigens op
10 mei, wanneer de commissie elec-
triciteitswerken (adviescommissie
van de minister van Economische
Zaken inzake de planologische as
pecten van electriciteitswerken) voor
De vuisten van de hoogspan
ningslijn tussen Leiden en Sas
senheim lopen dioars over het
complex van Sikkens. Dat geeft
allerlei beperkingen, ook voor
eventuele uitbreiding. Nu de mo
gelijkheid er is om tot een ver
plaatsing te komenwordt deze
met tivee handen aangegrepen.
(Foto Holvast)
een hoorzitting in Motel Sassenheim
bijeenkomt. Een hoorzitting, die
uit twee gedeelten bestaat: het be
komen van inlichtingen en gelegen
heid tot het indienen van eventuele
bezwaren tegen het tracé.
HAZERSWOUDE Rijkswater
staat wil de Rijndijk tussen Lei
den en Bodegraven drastisch re
construeren. De Rijndijk is, zo
als bekend, het toneel van vele
ongelukken. „Meestal gelukkig
alleen met blikschade", sprak
burgemeester J. ten Heuvelhof,
„maar soms helaas ook met per
soonlijke ongelukken". Als dit
laatste het geval is, zijn er vaak
doden te betreuren. De Rijndijk
nodigt op een aantal plaatsen
namelijk uit tot het rijden met
een hoge snelheid en vrij onver
wacht is de weg dan weer totaal
onoverzichtelijk, of er zijn ge
vaarlijke kruisingen. Over die ge
vaarlijke kruisingen werd gister
avond in het gemeentehuis van
Hazerswoude uitvoerig gediscus
sieerd.
Rikjswaterstaat, bij monde vaa
Ringersma, heeft een ontwerp ge
maakt voor een verlegging van de
Rijndijk en het plaatsen van stop
lichten bij de drie uitvalswegen van
Hazerswoude op de Rijndijk. Voor
delen lijken duidelijk: door de
stoplichten wordt de veiligheid ge
diend, de doorstroming van verkeer
wordt bevorderd en de maximum
snelheid zal moeten worden terug
gebracht van 70 km per uur tot 50
km per uur. Rijkswaterstaat heeft
de plannen dus al helemaal klaar.
Het wachten is nu alleen nog
maar op de toestemming van de
zeggen of de stoplichten er wel dan
niet komen. Dit lijkt alleen een
kwestie van tijd, maar zo simpel
liggen de zaken niet. Stoplichten
kosten erg veel geld, en dat is er niet
meer bij de ministeries.
Verlegging
Ringersma"Als het plan door
gaat zal de weg naar het zuiden
moeten worden verlegd vanwege de
door de stoplichten noodzakelijke
voorsorteerstroken. De Brugstraat
zal om de zelfde reden moeten wor
den verbreed. De Rhynenburglaan
moet dan eenrichtingverkeer wor
den. Bij de beveiligde kruispunten
komen uiteraard ook oversteek
plaatsen voor - wielrijders en voet
gangers. De bushalte op de Rijndijk
moet verdwijnen. Deze wordt gepro
jecteerd op de parallelweg. Con
sequentie is dan, dat op de parallel
weg maar aan een kant mag wor
den geparkeerd". Tot zover het plan
van rijkswaterstaat.
In de raadszaal van het gemeen
tehuis waren alle stoelen bezet door
nieuwsgierige of verontruste Rijn
dijkbewoners, die enthousiast deel
namen aan de discussie. Aan de
andere kant van de tafel werd de
discussie geleid door burgemeester
Ten Heuvelhof met naast zich en
kele wethouders en aan de andere
kant Ringersma met een collega van
Rijkswaterstaat en Hooftman, di
recteur van een busonderneming die
Hazerswoude aandoet.
Eerste vraag, na de Inleiding van
Ringersma. was. of er een groene
golf komt. Dit bleek wel de bedoe
ling te zijn. Deze wordt dan afge
steld op ongeveer 50 km per uur. Op
de vraag, of de bushalte die nu
zo'n 250 meter buiten de kern ligt,
niet binnen de dorpskern kan ko
men, kon nog niets definitiefs wor
den gezegd. Het is waarschijnlijk
wel zo, dat als het reconstructieplan
wordt goedgekeurd, de bussen door
de Pogieterlaan gaan rijden.
Bomen
Natuurminnende personen kwamen
op voor de bomen langs de weg, die
door de reconstructie met de onder
gang worden bedreigd. Als de bo
men niet langs de weg kunnen blij
ven staan, deed men nog een oplos
sing aan de hand. Volgens de vraag
steller zijn de bomen dringend nood
zakelijk bij de Fasson fabriek. Rin
gersma deelde desgevraagd mee, dat
de Rijndfjk een asfalt wegdek zal
krijgen. Of de parallweg ook geas
falteerd wordt, i6 nog niet duide
lijk.
Burgemeester Ten Heuvelhof
vond het vreemd, dat dit plan via
twee ministeries moet lopen,
de minister van justitie geen kre
diet verleent voor de stoplichten,
kan rijkswaterstaat niets beginnen",
meent hij.
Laatste opmerking van een be
woner van de Rijndijk: "Het zit er
dik in, dat als men klaar is met de
reconstructie, de weg weer te
klein Is door het toenemende ver
keer. De weg is dan weer net zo ge
vaarlijk en de hele reconstructie i«
dan zinloos".
Een opmerking, die men, zij het
niet van harte, aan de andere kant
van de tafel alleen maar kon be
amen.
