MOOI
STUKJE
ABSUR
DITEIT
Fellini terug
naar eigen ver
wondering bij
ontdekking Rome
l
N
Anatevka: Sprankelend
DOLKOMISCHE
TRINITY
PROLONGATIE
Kindermatinee
Joe Cocker nog
altijd goed
ONSCHULDIGE
PIKANTERIE
NACHTFILMS
FILMWEEK
ROTTERDAM
VRIJDAG 31 MAART 1673
Lichtbeelden op de school
(Van onze correspondent)
ROME Als je Frederico Fellini vraagt waarom hi/ na La
Dolce Vita en Satyricon opnieuw een film over Rome heeft
gemaakt CRoma') zegt hij:
,.Ze hebben me aangeboden om films te maken in Tibet en in
Brazilië en in Afrika. Het interesseert me. Maar ik houd niet
van reizen en daarom ben ik opnieuw dicht bij huis gebleven".
Ttoma!' is het verhaal van Fellini zelf. Hoe hij in zijn
geboorteplaats de opgewonden verhalen hoort over Rome. Hoe
hij op 20-Jarige leeftijd als journalist naar de grote stad
trekt Juist voor het uitbreken van de oorlog te midden van de
opgesmukte nazi-propaganda. En hoe hij als gids voor een
buitenlands televisieteam het Rome-van-vandaag ervaart.
Door
Willebrord Nieuwenhuis
Het blijft bij lichtbeelden! Beelden die hij ook als kleine
Jongen in het patersschooltje heeft gezien: de St. Pieter, het
Capitool, het Colosseum. Momentopnamen van de stad, lang
uitgesponnen, met Felliaanse inventiviteit tot een gigantisch
fresco verwerkt van chaos, hel en hemel, waarbij Je na afloop de
verzekering hebt dat Fellini nog lang niet klaar is met Rome en
Pome zeker niet met Fellini.
Peter Gonzales (een Jonge acteur uit Texas) komt in een
smetteloos wit pak in 1939 op het station Termini aan. Hij
belandt in een pension met de vreemdste personages, allemaal
typen van de regisseur die tot zijn apocalyptische wereld
behoren. De jonge journalist neemt diezelfde avond al deel aan
een straatfeest. De tram moet stilhouden in de straat als de
spaghetti wordt opgediend in het openluchtrestaurant dat,
naarmate de avond vordert, ook de rijweg in beslag neemt.
De Jonge provinciaal blijft niets bespaard. Fellini neemt
xichzelf mee naar de bordelen voor de armen en de Frans-
opgesierde
bordelen voor de rijken. En naar een lange vertoning van het
vooroorlogse cabaret, waarbij het publiek ontevreden wordt en
coie katten vanuit de zaal voor de voeten van de artiesten gooit.
Fellini zegt: „Ik wil laten zien dat het Romeinse publiek nog
even onbarmhartig kan zijn als tijdens de dagen dat Circus
Maximus nog functioneerde".
De Jonge Journalist uit de provincie wordt opgenomen in een
bruisend Rome dat nauwelijks weet dat er een oorlog is en
onwennig bij een bomalarm in de schuilkelders kruipt.
Dan is het plotseling 1972. Fellini wacht met zijn filmploeg op
een grote heftruck bij de ingang van de stad. Hij neemt zijn
toeschouwers mee over de 'Raccordo Annulare', de grote rondweg
van Rome en leeft zich uit. De haat, de passie, de moordlust ln
het verkeer, de vervuiling, de vernedering voor de vrouwen die
langs die weg nog prostitutie bedrijven en in Rome 'lepolverose'
worden genoemd: de meisje die onder het tof zitten.
Een verkeersongeluk, een truck die gekanteld is, kalveren dood,
het bloed zoekt zijn weg in de zwarte plassen op het asfalt,
neonlichten, sirenes van de politie, lampen, een bus
voetbalsupporters die schuohtere mensen in kleine Flatjes te lijf
willen. Daar is Fellini, meester in de registratie van een soort
ondergang in de chaos.
Maar met dit Rome van de Jaren zeventig heeft Fellini toch meer
moeite. Lang moeten we door de tunnels dwalen van de
ondergrondse-in-aanleg, waarbij eeuwenoude fresco's worden
vernield. Rome-in-verval, ook in de adellijke kringen, waar een
prinses zich zorgen maakt over de ondergang. Nog èèn keer
worden de schilderijen in haar huis afgestoft en opgehangen.
Bezoek aan het toneel
De lakens gaan van de banken en er wordt een grandioze modeshow
voor bisschoppen gegeven, eindigend in een visioen waarbij
Pius XII tussen wapperende struisvogelveren neerkijkt op het
publiek, dat Juist lichtgevende kazuifels heeft bewonderd.
Voor Fellini blijft ook de katholieke kerk nog een goed stuk
spektakel.
Fellini vraagt ten slotte bij een nieuwe maaltijd want daar
weet Rome raad mee in Trastevere aan een aantal acteurs en
schrijvers wat zij van Rome vinden. Typerend is het antwoord
\an Gore Vidal, de Amerikaanse schrijver die in Rome woont:
„Met de problemen van luchtvervuiling en waterverontreiniging,
met de problemen van honger en overbevolking naderen we toch
vrij snel het einde van de wereld. Wat is een betere stad om dat
einde af te wachten dan Rome".
Zo denkt ook Fellini. Op het einde laat hij nog zien hoe
hippies door de politie worden geslagen en gearresteerd en
tenslotte eindigt de film met gierende motorrijders die langs de
oude monumenten racen en iedere verdere illusie verstoren.
'Roma' is prachtig gefilmd en knap gemonteerd. Het blijft een
verzameling momentopnamen van de stad, maar Fellini heeft ze zo
fantastisch geschilderd, dat de film toch, ondanks de lange
cuur imeer dan twee uren), blijft boeien. Het verhaal is niet af,
maar Fellini zou ook niet graag zonder nieuw script komen te
ritten.
Erotissimo
Titel: "Erotissimo". Regie: Ge
rard Pirès. Voornaamst rollen: An
nie Girardot, Jean Yanne, Francis
Blanche, Venantimo Venantini.
Theater. STUDIO.
Erotissimo is onderscheiden op
het filmfestival van Berlijn in 1969.
Dat is al weer drie jaar geleden,
maar de film heeft nog niets aan
kracht en satire ingeboet. Pirès
beeldt op heel lichtvoetige, maar
tegelijk zeer scherpe en absurde
wijze het verschil uit tussen de rea
liteit van het alledaagse leven en
de gecreëerde speudo-werkelijkheid
van de reclame. Bij de kop pakt
Pirès het onderwerp sex en erotiek,
waarvan de reclame vergeven is. En
hij laat zien aan de hand van An
nie Paquir (Anne Girardot), de
vrouw van een fabrikant van aller
lei baby-artikelen, hoe mooi en fas
cinerend de chaos in elkaar zit. An
nie is niet zó jong meer, haar hu-
Ar*
■sir1*
welijk suddert al enige tijd op een
laag pitje voort en zij vreest dat
haar charmes en aantrekkelijkhe
den aan kwaliteit hebben ingeboet.
Haar man "ziet" haar nauwelijks
nog. Ze laat zich in lichte paniek
alles aanwrijven wat de reclame
op erotisch en sexgebied voor
schrijft: parfums, smeerseltjes,
cremes. make-up, andere haartooi,
supermoderne kleren, erotische lec
tuur. Maar monsieur Paquier loopt
er langs. Hij wordt er niet warm of
koud van. Zijn gedachten worden
namelijk volledig in beslag genomen
door een onderzoek van een queru-
lante belastinginspecteur op zijn
fabriek. Die man snuffelt alles na
tot diep in de avond. Annie trekt
Annie Girardot in Erotissimo
de conclusie dat haar man een
minnares moet hebben. Hét ant
woord daarop is. volgens de men
sen die het weten, zelf een min
naar te nemen. Het wordt een
schitterend debacle.
Erotissimo (de film die zelf geen
erotiek geeft) richt een klein vreug-
deveur aan van menselijke en maat
schappelijke misvattingen, dwaas
heden en absurditeiten. Pirès heeft
het geheel nogal fragmentarisch
verfilmd, waardoor een wat Kort-
en-Kleinachtige Indruk is ontstaan:
beknopte, veel afgeronde scènetjes.
Heel boeiend.
Titel: Anatevka. Regie: Norman
Jewison. Voornaamste rollen: To
poi, Norma Crane, Leonard Frey.
Theater: Lido.
Anatevka is gewoon hartverove-
■rend. Wat voor bezwaren je theo
retisch ook tegen films in dit genre
kunt hebben, voor Anatevka moei
je wel zwichten.
Het verhaaltje inmiddels over
bekend over de Joodse melk
boer en zijn gezin is in zijn een
voud verrukkelijk, de muziek is
af en toe wat al te gepolijst, maar
altijd sfeervol, de fotografie is bijna
te zijn. Het
teenverk, vooral van Topoi in de
hoofdrol als Tevke, loopt over vau
accenten die je in elk geval te
zwaar zou vinden, maar die het in
Anatevka juist opvallend goed
"doen". Nu moet je natuurlijk wel
een heel klein beetje gevoelig zijn
voor dit soort sfeermakerij. Wie
persé niet van "zoetigheid" in eer
film houdt, zal voor Anatevka niet
vallen. Wie niet elke dag suiker
houdende producten tot zich wil
nemen, maar zo af en toe stiekum
toch een bonbon verorbert, zal de
De probleempjes en pleziertjes van
alledag kunnen ook worden verteld
zonder dat men vervalt in melig,
burgerlijk gedoe. Als dat gebeurt,
zoals in Anatevka, heeft dat een
grote charme. Mensen die in plaat»
van de bonbon liever een olijf ne
men moeten ons ons enthousiasme
maar vergeven. Anatevka is zo
sfeervol, sprankelend en dikwijl»
ook humoristisch, zonder in mora
liserende praat te vervallen, dat hi]
onweerstaanbaar is
Titel.. De vier vuisten van de dui
vel. Regie: EB Clucher. Voornaam
ste rollen: Terence Hill en Bud
Spencer. Theater: Luxor.
Een Trinity-film (met Terence
Hill als Trinity) staat borg voor
anderhalf uur amusement en vecht
partijen. Dat stond de eerste (De
rechter en de linkerhand van de
duivel), die het in Leiden enkele
weken volhield en dat staat ook de
allernieuwste film: De vier vuisten
van de duivel (Ttrinit yis still my
name). Trinity en Bambino stam
men uit een waar misdadigersnest,
want hun vader heeft op zijn sterf
bed maar één wens: Zijn zoons
moeten gevreesde bandieten wor
den met een enorme prijs op hun
hoofd. Zoals een goede zoon be
taamt geven de beide broers gevolg
aan die laatste wens. Het resultaat
is een aaneenschakeling van dol
komische avonturen, waarin zij
voor niets en niemand uit de weg
gaan.
Aan het einde spelen zij het zelfs
klaar om met z'n tweeën een bende
van veertig man op te rollen
TRIANON Uiteraard blijft
Walt Disney's „The Aristocats",
nog minstens een week in Leiden
Een film voor iedereen, 4 of 40
Jaar. De dolle avonturen van drie
aristocratische katten op een swin
gend muziekje. De situaties zijn
wat spitser dan in „junglebook".
Kortom: doe je ouders een plezier
en neem ze mee naar „The Aris
tocats".
Titel: Mijn hond is een dief. Re
gie: Walt Disney.
Behalve The Aristocats draait er
in Leiden nog een Walt Disney
Zoals gebruikelijk weer plezierig,
kostelijk kijkwerk voor jong. maar
nit minder voor oud. Een stoute
hond in het theater aan de Hoge-
woerd.
Titel: Mad dogs and Englishmen.
Regie: Pierre Adidge. Voornaamste
medewerkenden: Joe Cocker, Leon
Rusell, Chris Stainton. Theater:
Camera.
Mad dogs and Englishmen is in
middels al weer zo vergrijsd, dat de
film bijna de waarde heeft gekre
gen van een pophistorisch docu
ment. Na de uiterst succesvolle
toernee van twee maanden door
Amerika is het rockcircus van
Cocker en Russell uiteengegaan
Cocker zeil is na ruim een jaar
doodse stilte bezig aan zijn terug
keer in de showbusiness.
Erg bij-de-tijd is Mad dogs ana
Englishmen dus niet. Wel erg leuk
om te bekijken. Nog altijd is de
toer van Cooker cs. één van de
grootste muzikale evenmenten uit
de popgeschiedenis, nog altijd -
en dat is eigenlijk het aardigste
van de film blijkt de muziek die
men indertijd maakte, van goede
kwaliteit En dat zegt heel wat in
de popwereld, waarin je van de ene
dag op de andere van een groot
muzikant een achterhaalde knoeier
kunt blijken.
Het enige bezwaar dat de film
heeft is het bijna voortdurend in
stukken gedeeld zijn van het beeld
In cinerama is dat nog te pruimen,
en in Woodstock bijvoorbeeld gaf
het soms nog wel eens een aardig
effect ook maar in Mad dogs and
Englishmen word ik er alleen maar
volslagen dol van Voor de variatie
was bovendien een shot je van het
hele podium tussen al de close-ups
door zeer welkom geweest.
Titel: "Seks tussen de wielen"
Regie: Willy Rozier. Voornaamst!
rol; Sandra Jullien. Theater: Rex
Een onschuldig seksfilmpje var
Franse makelij deze week in d»
Haarlemmerstraatbiosooop. 'Sek.
tussen de wielen" staat in dit ge
val synoniem voor de erotisch»
avonturen van een liftende mam
nequin. Het thema is duidelijk: eei
niet al te preuts, knap meisje staa
met de duim omhoog en 't dijbeex
ontbloot langs de kant van de wei
en wordt het willige slachtoffer vai
allerlei wellustige automobilisten
Dany, want zo heet het onschuldig
lijkende, zinnelijke juffertje, beleef
aldus de ene zaligheid na de an
dere hoewel ze soms toch ook we
erg in de penarie komt te zitten
De drie stoere knapen bij wie z
op een gegeven ogenblik in de wa
gen stapt bijvoorbeeld blijken dri
gevaarlijke bankrovers te zijn di
tijdens hun vlucht tevergeef
trachten hun kalmte in elk opzioh
te bewaren De film biedt vrij vee
bloot, echter steeds van hetzelfd
meisje, en bestaat in feite uit frag
menten, die door regisseur Will
Rozier wel vat zorgvuldiger ge
rangschikt hadden mogen worder
Maar pikant blijven al die in la
vage kleuren opgenomen scène
toch wel.
Titel: El Dorado. Regie: Howar
Hawks. Voornaamste rollen: Joh
Wayne en Robert Mitchum. Thea
ter: Camera.
De onverslijtbare cowboyfilmvei
slinders Wayne en Mitchum i
actie. Daar hoeft verder niets aa
toegevoegd te worden.
Titel: Het wilde bloed. Theatef
Rex.
Alles wat sensatie tot sensat'
maakt in het theater in de Haai'
lemmerstraat. De vrijdagnacht d
hoeft niet voorbij te gaan, zond»
dat het zweet in de handen hee
gestaan.
Tijdens Holland Festival
De Rotterdamse Kunststichting
zal van 28 Juni tot en met 5 Juli
een internationale filmweek orga
niseren. Tijdens deze manifestatie
zal het publiek 21 speelfilms voor-
6choteld krijgen, waaronder een
aantal producties die de „Quinzai-
ne des Réalisateurs" en de „Semal-
ne de la Critique" voor het festival
in Cannes, dat in mei zal worden
gehouden, hebben geselecteerd.
Distributie
Tot nu toe is het gebruikelijk ge
weest dat de films die in het kader
van het Holland Festival werden
vertoond over diverse plaatsen
werden gedistribueerd.
Bovendien ging het om produc
ties uit één land (Italia Oggi, USA
Today).
Ook hierin is dit Jaar verande
ring gebracht.
De Filmweek in Rotterdam zal
georganiseerd worden door Huub
Bals, de grote man achter Cinema-
nifestatie.
Tot nu toe is nog niet bekend
welke films er in Rotterdam zullen
gaan draaien.
Gasten
Wel is het de bedoeling dat er een
aantal buitenlandse gasten; vooral
regisseurs, naar Rotterdam zal ko-
Een deel van de in Rotterdam
vertoonde films zal vervolgens eni
ge arthouses in andere steden
„aandoen".
Canadese films
in Filmmuseum
Het Filmmuseunv in Amsterdam
wijdt een belangrijk deel van
zijn activiteiten in de maand april
aan de Canadese film, die vooral
als gevolg van de oude Frans-Brit
se koloniale tegenstellingen geen
werkelijke nationale samenhang
heeft.
Uit een Britse gerichte filmindu
strie heeft zich zo langzamerhand
in Quebec een Franstalige groep
filmers losgemaakt, die vanuit een
op de eerste plaats het praktisch
nationalisme van de Franstalige
Canadezen een geëngageerdheid
heeft ontwikkeld. Deze vindt zijn
tegenpool in het werk van Britsta-
lige regisseurs en producenten.
(Voor een inleiding daarover zie
Cinemateek 14, uitgave van het
Filmmuseum). In de reeks van
voorstellingen op 5, 6, 12, 13, 20, 26
en 27 april ligt het accent voorna
melijk op Franstalige produkties.
De voorstellingen beginnen om
20.00 uur. Kaarten telefonisch te
bestellen bij 020—72.18.49 en
73.67.88.
Oberhausen
Het Filmmuseum besluit het sei
zoen weer met een presentatie
van de bekroonde films van de 18-
de Internationale Kurzfilmtage
Oberhausen 1972. De films zullen
alleen vertoond worden op woens
dag 10 mei (aanvang 20.00 uur).
Filmclub 16
In het Rijksmuseum voor Vol
kenkunde presenteert de Leidse
Filmclub 16 (K en O) twee Ameri
kaanse filmers, David Boatwright
en Anne Severson die zelf een serie
van negen films (van 30 seconden
tot 35 minuten inleiden) De voor
stellingen beginnen om 20.00 uur.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIM
AGENDA VOOR
CINEFIELEN
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH
AMSTERDAM Rosemary's baby-
Cineac Reg. Breestraat.
The French Connection-Studio 2000
stelstraat.
20 films van Ingmar Bergman-Kri-
Klute-Roxy-Kalverstraat
i-De Uitkijk-Congres- Little big man-Clnetol-Tolstraa
phls-Studlo K-Roetersstraat
ROTTERDAM Rosemary',s baby-
NRC-Coolsingel
Raphael. de Ïiederlljke-Krlterion-
Qroot handelsgebouw
Vunbevolen nacht voorstellingen
Groot Flllnlpro gramma-The mov
vrij., zat. Ie en 2e paasdag.
UTRECHT: De maagdenbron-vrij.
ADVERTENTIE
LET OP HET
GWK-EMBLEEM
Aan-en verkoop van alle vreemde valuta tegen de officiële, dagelijks In
de grote dagbladen gepubliceerde koersen ook voor cheques, reisver
zekeringen spaar-, salaris- en depositorekeningen goud en zilver;
Rosemary's baby-Studlo-Oudegrach t Station N s Leiden - i
DEN HAAG: Strawdogs-Asta-Spu:
3 tot 20 u; zo. ven 40 tot 17 t
het kwaad-Byou
Flesh-Krlterlon-Westelnde
DE GRENSWISSELKANTOREN N.V.
