'Na wereldreis
s Nederland
Sprookjesland"
w
45°kado!
w
Glory
tapijtreiniger
nu met gratis
busOntvlekker.
Auto van Leidenaars in woestijn
BALLY
A.S. DONDERDAG
GEEN AUTOBEURS
i.v.m. Zeskamp T.Y.
(^Johnson
DERDAG 23 MAART 1972
■Schoenen
kei. kenmerk non. ku/a-Citeit
van Dalen
Don,kersice.ci n
de". In India moest hij 3000 km.
heen en terug sporen van Bombay
naar Dehli voor visa. Het kostte da
gen en maar f 50. Het viertal kon
net de laatste boot halen voordat de
oorlog op 3 december uitbrak.
Ze hebben die spanning zien
groeien. Toen ze binnenkwamen,
werden ze met geweren in de aanslag
ontvangen, 's Nachts mochten ze
niet 'in de omgeving van wegen en
spoorlijnen kamperen omdat ze het
militaire transport niet mochten
zien. In Bombay lazen ze in de
kranten over de ten top stijgende
spanning. Ze hadden daar een flat
en maakten er een Indiase bruiloft
mee. Nanny Lous en Ellen gingen
gesluierd. Ze droegen die sluier al
eerder bij de bezichtiging van een
ADVERTENTIE
tempel. Eens moesten ook de man
nen gesluierd. En op blote voeten.
Zo hebben ze onderweg alle grote
bezienswaardigheden bekeken en
royaal de tijd genomen voor steden.
In Teheran waren ze net vóór het
grote feest. Prachtige asfaltwegen
waren ervoor aangelegd. "En lelijke i
plekken weggewerkt. Ze hadden zelfs
mooie geveltjes gebouwd vóór krot
ten", zegt Nanny Lous verontwaar
digd. Perzische tapijten? "We heb
ben gezien, dat kinderen ze maak
ten, negen uur per dag lang. Voor
ons hoeft het niet".
Kuilen
In Afghanistan reden ze over een
weg, die door Amerikanen en Rus
sen' gezamenlijk is aangelegd. In
Afrika reden ze door onvoorstelba
re modderpoelen met meters diepe
kuilen, die ze daar wegen noemen.
Desondanks schreef Wenno op 11
Januari in het dagboek: "Auto nog
als nieuw". De tijd zou het leren.
In Kongo ("Zeg het daar niet, het
heet Zaire") en in centraal-Afraki
genoten ze van het vele wild. Het
reizen was moeilijk. Honderdvijftig
kilometer per dag was veel. Eens de
den ze over 75 km zeseneenhalf uur.
Ze hebben een brok levenserva
ring opgedaan. Ze kunnen afstand
nemen, bijvoorbeeld van de haast in
dit land. Nanny Lous: 'Ik denk el
ke dag als ik die verkeersstroom
langs ons woonschip in de Heren
singel zie razen, al die mensen, die
haast hebben, waarom moeten ze
zonodig? Wat maken vijf minuten
uit"? Overigens heeft ze zich snel
aangepast aan de "sprookjesomstan
digheden" hier: "Ik laat gewoon de
kraan weer voor niets lopen, terwijl
ik me had voorgenomen dat nooit
meer te doen, toen we zuinig met
het water moesten zijn.
CASSETTES
De ruimste keuze in Pleet,
Edelst aal en Vlekvrij.
Uw Juwelier en Gero-dealer
Grote keuze verzilverde
geschenkartikel en.
v. d. WATER
Haarlemmerstraat 181, Leiden
Een onbezorgd vakantiebiekje
van vier Ja, één kijkt door de
reddingsboei toeristen op een
schip. Het was niet zo'n onbezorgde
tijd voor het Nederlands viertal,
dat in Bombay de laatste boot net-
aan haalde voordat de oorlog tus
sen India en Pakistan uitbrak. Het
schip voer uit met gedoofde lich
ten. Gevechtsvliegtuigen volgen
angstig vaak over. Pas bij de Afri
kaanse kust kwam er rust op de
boot.
Het viertal vindt het zelf de
meest pakkende ervaringen van een
autoreis van' een half jaar, waar-
van het pas is teruggekeerd. De vier
zijn het Leidse echtpaar Nanny
Lous en Wenno Wijntjes-Adriani
en het Biltse echtpaar Ellen en
Rob Hollink-Wolda. De twee paren
zijn al Jaren bevriend. De meiskes
ze vierden onlangs allebei hun
24ste verjaardag in Oeganda
hebben elkaar leren kennen op de
Leidse „kleuterkweeksohool". Nan
ny Lous werkte daarna als kleuter
leidster op ,De Bokkesprong" in
Oegstgeest.
Vóór de reis studeerde Wenno
(in Istanboel 25 geworden) en was
Rob (28) artsenbezoeker. Beiden
gladgeschoren vertrokken en met
baard teruggekeerd zoeken een
baan en Rob is van plan daar
naast rechten te gaan studeren.
Nanny Lous wil weer gaan werken
en Ellen heeft de leiding van haar
crèche in De Bilt weer ter hand
genomen.
Het viertal reisde altijd al graag
en veel in vakanties. Ze hebben
zuinig geleefd om kapitaal te ver
garen voor hun grote plan een hal
ve wereldreis te maken. Azië en
Afrika trokken. Op 1 september
reden ze weg in hun sneeuwwitte,
geheel door henzelf ingerichte
kampeerauto. Die heeft hen trouw
gediend. Op tien lekke banden en
een deuk na was er eigenlijk niets
mee.
De onbeschrijflijk slechte we
gen dn Kongo deden de chauffeurs
kilo's lichaamsgewicht verliezen
van inspanning, maar konden de
auto niet deren. Kennelijk kreeg de
motor toch een klap. Een nieuwe
was nodig en werd in Kameroen
gemonteerd. De nieuwe motor hield
het niet lang. In de Sahara ging
het mis. De wagen werd nog 1000
kilometer door de woestijn gesleept
en toen moest het viertal met tra
nen in de ogen de auto laten staan,
waarvan de foto rechts een beeld
geeft. Ze kwamen vliegend terug,
bijna zonder bagage, die ze in de
woestijn bij opbod verkochten
Hieronder in flitsen hun relaas,
exclusief voor dit blad. De foto's
zijn gekozen uit een enorme serie.
De grote hieronder laat de Leidse
auto zien in India naast een
olifant. De foto's links laten van
boven naar beneden zien de auto
onder palmen op een camping in
Tunesië, het Leidse paar op de
Kongo-rivier, waarlangs ook werd
gekampeerd bij hutten als op de
onderste foto.
Verwijdert Mie vlekken.
Laat nooit kringen achter.
Voor kleding, stoffering, tapijt, etc.
LEIDEN De reis heeft voor de
vier wereldreizigers vier duidelijke
hoogtepunten: de rit door de Saha
ra, contact met de mensen in Ke
nya. merkwaardige ervaringen in
Kongo en vliegen vlak boven de Hi
malaya, vanuit Nepal. Nepal vin
den ze ronduit een sprookjesland.
Heel anders dan Nederland, dat ze
na hun thuiskomst ook ccn sprook
jesland vinden. "Je kunt hier alles
gewoon kopen", zegt Nanny Lous,
'en in zo'n overdaad. Je hebt acht
soorten pepermolens", voegt Rob er
aan toe.
Door Hans Melkert
Het zijn enkele van die losse in
drukken, die chaotisch overkomen in
een gesprek. Rob probeert de reis op
een rijtje te zetten, daarbij ijverig
geassisteerd door Wenno, die zijn
dagboek erbij heeft. Nanny Lous en
Ellen springen van de hak op de tak.
De reis ligt nog zo vers in het geheu
gen en het is zo'n ervaring geweest,
dat ze er nog moeilijk systematisch
over kunnen vertellen.
Een half jaar lang hebben ze één
auto gedeeld. De ene dag aten ze
kippensoep (uit blik) en dan sliep
het ene paar in het bovenste bed, de
andere dag tomatensoep en dan had
het andere paar de "bovenverdie
ping". Het eten bestond verder voor
namelijk uit vlees (uit blik), uien,
tomaten en paprika. Het leven was
goedkoop onderweg, op de "sloot"
benzine na dan. Wenno leest in het
dagboek (Turkije): 2 kilo aardap
pels, 2 pakjes margarine, een pond
tomaten, een kilo paprika samen
voor f 1.75.
Geruild en gehandeld heeft het
viertal volop. In Azië kregen ze vol
op verdovende middelen aangebo
den. Hun auto was een gevraagd
object. In Nepal vroegen ze er uit
gekheod f 50.000.— voor. Bijna had
iemand het betaald, maar er kwam
te veel belasting bij naar zijn zin.
"Die prijs is niet zo gek, de oudste
"kever" brengt er nog duizend gul
den op", zegt Rob. In Afrika waren
ballpoints in trek (de meeste negers
wisten overigens niet wat ze ermee
moesten doen) en slipjes van de
meiskes. De Afrikaanse vrouwen, die
de broekjes meteen aantrokken ga
ven er inheemse sieraden voor, die
nu de hate van Nanny Lous en El
len sieren.
Adelaar
In Afghanistan kregen ze een ade
laar aangeboden, die ze vriendelijk
hebben afgeslagen. Wat moet je er
mee in een auto? Wat moet je met
tientallen "geblindeerde" vogels in
een hotelkamer? vroegen de vier
zich af, toen ze de gast waren van
handelaren in dit levende goed. Ze
kregen het antwoord: de adelaars
zijn bestemd voor jagers in de gehe
le wereld. Het schijnt een lucratieve
handel. Ellen vindt het nog steeds
doodeng.
In Afrika was er ook contact met
de bevolking. Een vrouwtje bood
verlegen vier eieren aan, een ander
vier sinaasappels. Rob: "Wat een
verschil tussen de mensen in Azië en
Afrika. In Azië zijn ze opdringerig
en onbetrouwbaar, in Afrika vrien
delijk en op een afstand. Geef mij
Afrika maar". Die opdringerigheid
duurde tot in de nacht. Dan werd er
gegluurd door de autoruiten. Gesto
len daar gewoon bureaucratisch de
paar schoenen en lege flesjes (zon
der statiegeld.Geld en waarde
papieren droegen de vier in een gor
del op him buik. Het bleek een uit
stekende brandkast.
Ze hebben 30.000 kilometer gere
den en met vliegtuig en boot mee
40.000 kilometer gereisd. Moeilijkhe
den aan de vele grenzen, die ze pas
seerden, hebben ze nauwelijks ge
had. Alleen de visa.Ze hebben er
nog hoofdpijn van. Rob zegt: "Het
komt door de ambtenarij in Neder
land, dat Je als Nederlander in het
buitenland zoveel last hebt. Ze spe
len daar gewoon bureaucratische de
bal terug. Het is gewoon een ellen-
Naast deze krachtige en snelle tapijtreiniger krijgt
u tijdelijk de handige Johnson Ontvlekker gratis
voor probleemgevallen zoals b.v. olie-, vet- en
sausvlekken en zelfs teervlekken.
