'.B.alsvamp Turks fruit van Wolkers
anno 1925
YTELLIGENTE
ILM
EN SOLIDE
\X.
.Rluun boulevard, een super-de-luxe parodie Paul Verhoeven verfilmt
,Het Wespennest"
een huzarenstukje
ftUJDAG 10 MAART 1972
(Van onze correspondent)
(PARIJS Jean Gabin, die behalve als de „grand old man"
Tftn de Franse film die hij intussen geworden is, ook nog als zijn
gjgen uitgeslapen producer pleegt op te treden, heeft onlangs
rklaard nooit meer dan vijfhonderd miljoen oude Franse
inken in een rolprent te willen stoppen.
g mder een aantal voorwaarden
ronder de medewerking van een
ïvla garandeerde locomotief of blik-
*BT— waarbij de spreker mogelijk
wel even aan zichzelf dacht
zo'n bedrag (je) in de Franse re-
s altijd wel weer terug te vin-
Boven die grens ben je, zo had
■varing geleerd, echter mede op
jxport aangewezen, en de buiten-
ise markt blijft voor de Franse
asten dan toch altijd wel een
elvallige zaak
leg
ngezien de laatste en haar
Bardot-film, „Rumboule-
geheten, ruim tweemaal zoveel
lat maximumbedrag van Gabin
t gekost, mag men dus aanne-
dat haar Frans-Italiaanse re-
ar Robert Enrico voor de car-
van deze produktie het oog in-
iad tot ver over de eigen gren-
leeft gericht. De vraag is alleen
of hij niet beter naar de wijze
den van de oude rot Gabin had
en luisteren, om zijn geluk, per-
ijke glorie en financiële veilig
heden wat dichter bij huis te zoeken
Met massale figurantenlegers, gran
dioze natuurtaferelen, historische re
constructies van mondaine party's en
filmvoorstellingen anno 1925. home
rische knokpartijen waarbij de do
den en gewonden bij bosjes vallen en
andere wild-west-toestanden en zelft
een formele veldslag op zee. waarbij
twee schepen met man en muis naar
de haaien gaan, poogt deze "Rhum-
boulevard" de Amerikaanse super-
de-luxe produkties naar de kroon tf
steken.
Het verhaal in de constructie waai
van het losse zand het cement lee.-
te hebben vervangen en dat der
halve moeilijk is na te vertellen
speelt in de jaren 1920'25. toen
Amerika was drooggelegd en de in
ternationale dranksmokkelaars for
tuinen verdienden met hun illegale
handel in alcoholica. Een evocatie
waardoor ook nog een amourette is
gevlochten tussen de rumrunner-
kapitein Cornelius von Zeelinga
(Lino Ventura) en de goddelijke
Linda Larue (Brigitte Bardot) mei
wier beeltenis hij zijn hut heeft vol
geplakt en die hij na een schipbreuk
dan zo maar aan het strad tegen het
lijf zal mogen lopen. Indien een ou -
geluk nooit alleen komt, dan werd
het hier dan toch eens door een
meevallertje begeleid.
STRIPVERHAAL
Op die intrige, die als een strip-
erhaal wat van de hak op de tak
jpringt, maar het ei van de ontkno
ping maar lastig kwijt weet te ra
cen of juist twee of drie van die
ïieren lijkt te leggen had Robert
Snrico een soort parodie, meer kari
katuur dan persiflage, van die Ame
rikaanse cultuurperiode geprojec
ïeerd. Een pagina uit het boek van
Vmerika's geschiedenis, die in het j
iloed en de verboden alcohol is ge
drenkt en waarop B.B. met wulpse
buikdansen, wat langoureuze songs
en veel geknipper van de oogleden,
waarmee haar grootmoeders van het
witte doek in die dagen erotiscne
wonderen verrichtten, het aankijken
best wel weer waard is.
Haar tegenspeler. Lino Ventura,
die het voor zijn carrière tot dusver 1
vooral van zijn vuisten en zijn niet-
onsympathieke boeventronie had
moeten hebben, zet een ruwe zee
bonk met verlegen inborst op het
doek, die het provocerende wijfjes
dier dan ook niet een veer ie gra
zen neemt, doch die zijn vertolking
niet minder geloofwaardig weet te
maken. Aan hem ligt het dus niet.
wanneer de afstand van de "Rhum-
boulevc-rd", die de kijker af moet
leggen, gedurende de twee uur van
de vertoning, soms wel erg lang lijkt.
Die lengte schijnt eerder te schui
len in de tweeslachtigheid van de
opzet, de twee gedachten waarop re
gisseur Enrico zijn "Rhumbcu!: ard"
zelf hinkend r.flegt. Kennel ijl: heeft
hij zijn pub.iek met tonnen-verslin
dende Hollywcod-stunts wel graag
willen doordringen van het feit, dat
zijn geldschieters voor dit schouw-
je boucher van Claude Chabrol
MERA Claude Chabrol is
filmregisseur die de toe-
ïwer nauwelijks voor ver-
agen zet. Hij is duidelijk ie-
1 die zich heeft ontwikkeld
een uitstekend vakman,
die niet de allure heeft
oven dit vakmanschap uit
tijgen, en een werkelijk
ferwerk af te leveren,
rigens is dit natuurlijk geen
om zijn laatste produkt "Le
er" ("de slager") niet te
zien. De film mag dan niet
leesterwerk zijn dat Chabrol
lien zou kunnen maken
dat neemt niet weg dat Je
e maken hebt met een zeei
stuk filmwerk, spannend
in elkaar gezet en intelir-
litgewerkt. Het verhaal gaal
de wat verwrongen relatie
een onderwijzeres uit een
dorpje en de slager uit het-
plaatsje. In het dorp worden
n gegeven moment enkele
gruwelijk vermoord. Het
dat de slager, Popaul, ge-
door Jean Yanne, de dader
nneer de onderwijzeres. Ma
Hélène (Stephane Audran)
vertelt dat zij daarvan or
«te is, pleegt de slager zelf-
e achtergrond speelt nog de
temde moraal van de slager,
Jaar overal heeft gevoch-
i die daarbij dagelijks met
en dood werd geconfron-
Het geheel heeft Chabrol sa-
toolten tot een bijzonder
geheel, waarin met name
louding tussen de slager en
erwijzeres een subtiele,
tnte wijze in beeld wordt
gebracht. Dit laatste komt overi
gens, voor een niet gering deel me
de voor rekening van Stepha
ne Audran, die aan de in de liefde
teleurgestelde, en daarom zeer
zelfstandig optredende onderwij
zeres bijzonder goed gestalte
geeft. Het enige storende element
in de film is de af en toe vrij
schokkerige montage. Verder is
"Le boucher" gewoon een hele
goede film, beslist de moeite van
het gaan zien waard.
Prolongaties
TRIANON Het theater aan de
Breestraat brengt deze week voor
de derde maal het toch wel een
beetje belegen kassucces uit de vijf
tiger jaren: "Gejaagd door de
wind". Nadat de film een facelift
heeft ondergaan blijkt het produkt
over de Amerikaanse burgeroorlog
en de romance tussen een wel ar
chaïsch aandoende Vivien Leigh en
Clark Gable toch nog wel te
pruimen.
STUDIO Een heel ander genre
spreidt het bovenste theater aan de
Steenstraat ten toon. Pier Paolo
Pasolini staat bekend om zijn mar-
xistisch-myti9che interpretatie van
onder andere bijbelse thema's. Dit
maal werpt hjj zich echter met vro
lijke moed op Boccacio's pikante
Decamerone: zeer bezienswaardig.
Stephane Audran (midden)
en Jean Yanne rechtsin
Chabrol'„Le Boucher".
Jan Wolkers' in 1969 verschenen ro
man „Turks fruit" gaat deze zomer
verfilmd worden. Het zintuigelijk-
vitaal geschreven verhaal van de
liefde van een Amsterdamse beeld
houwer voor roodharige Olga uit
Alkmaar er zijn inmiddels twin
tig drukken van dit boek versche
nen zal door Paul Verhoeven
worden geregisseerd.
De auteur zal medewerking verle
nen bij het tot stand komen van
het scenario, dat door de regisseur
samen met Gerard Soeteman za)
worden geschreven. Rob Houwer
treedt als producent op.
Het is hetzelfde team dat ook de
succesvolle komedie „Wat zien ik'
op zijn naam bracht een film, die
ail door tweeënhalf miljoen Neder
landers is gezien.
In de Bondsrepubliek draait „Wa
zien ik" sinds kort met succes en
met groter toeloop naarmate d(
vertoningsplaatsen verder van Ne-
derland liggen. In Oostenrijk. Zwit
serland en Italië staan vertoninger
voor de deur, daarna zal waar
schijnlijk ook een roulement in d'
I Verenigde Staten volgen.
Het zou in de lijn der verwachtin
i gen liggen dat onmiddellijk het ge
volg „Haar van boven" zou worder
gemaakt, maar dat staat nu voo
1973 op de nominatie. Dit werk zal
in Den Haag spelen, volgens scena
rist Soeteman „een stad bij uitstel
geschikt voor satire".
Rob Houwer, die er naar streeft al.
producent een half jaar in Amster
dam en een half jaar in Müncher
ADVERTENTIE
^«*0 FO^
B.B. bij de première van
Rhumboulevard.
spel voor geen enkel offer waren
teruggeschrokken, maar gelijktijdig
trachtte hij, met Franse of Latijnse
ironie, al diie financiële en andere
krachtpatserijen op de hak te nemen
en op de kast te zetten. Twee doel
stellingen, die elkaar bejavaarlyk
verdragen. Met zijn "Viva Maria'
(waarin naast Jeanne Moreau toen
ook B.B. al voor een hoofdrol teken
de) had Chabrol, enkele jaren ge
leden. de pijlen van zijn gags en
persiflerende humor veel zuiverder
op het analoge doelwit van de Yan
kee-civilisatie weten te richten. Wat
men. behalve voor realisateua- Ro
bert Enrico, ook voor dïe 500 te vee)
geïnvesteerde Franse miljoen der
halve betreuren mag
daar zou u gewoon eens
moeten durven proberen
te komen proeven
telefonisch reserveren kan óók:'
(01719) 2345 j
NOORDWIJK AAN ZEE i
gevestigd te zijn, wil hier jaarlijks
een film maken en heeft daar de
vaste medewerking van het Tu-
schinski-concern voor gevonden.
In 1974 zal een voor Nederland on
gebruikelijk 'grootscheepse produktie
worden aangevat met een film, die
in de middeleeuwen speelt in de
tijd van de Wederdopers. Het is
„De lansknechten" naar een oor
spronkelijk gegeven van Soeteman,
die ook al met Paul Verhoeven aan
de tv-serie „Floris" werkte.
„Turks fruit" hoopt men tegen het
eind van het jaar uit te brengen.
Jan de Bont zal ook weer de foto
grafie doen Wolkers heeft na het
zien van „Feest", „De worstelaar"
en „Wat zien ik" geen moment
geaarzeld met de veronderstelling,
dat Verhoeven zijn roman filmisch
recht zal kunnen doen. Hij is ermee
akkoord gegaan, dat „dit nostal
gisch verhaal over een voorbij ge
luk" niet op de voet zal worden ge-
Socioloog valt
met neus in
Zweedse boter
REX Wie de film "Kamer
meisjes voor Mr P." heeft gezien
zou tot de conclusie komen, dat het
in geen enkel land zo goed toeven
is als in Zweden. Want het zal je
toch maar gebeuren dat je als so
cioloog naar Zweden wordt ge
stuurd om daar de seksuele vrijhe
den te bestuderen en je komt direct
terecht in een meisjes-pensionaat
waar men zich als het ware voor
de kamerdeur staat te verdringen
om te worden toegelaten tot het
buitenedhtëlijk bed.
Er wordt zelfs geloot wie als eer
ste aan de beurt is de socioloog
nader te leren kennen. Als na en
kele weken de krachten van de so
cioloog door de niet alleen nachte
lijke escapades zichtbaar beginner,
af te nemen, duikt in Zweden plot
seling zyn verloofde op, die aan
vankelijk niets van zijn "praktische
sociologie" wil weten en dreigt de
verbintenis te verbreken, maar ten
slotte toch zwicht voor de charme
van haar verloofde. "Eind goed. al
goed" zou je kunnen zeggen, maar
dat gaat voor de kwaliteit van de
film beslist niet op. Zolang het bij
een poging blijft om zoveel mogelijk
bloot op het celluloid te stampen
gaat het allemaal nog goed, maar
wanneer men ook nog gaat probe
ren er een komische noot aan toe
te voegen, valt regisseur Gunnar
Höglund door de mand.
Makker, Bloody
Mama, VNachts
langs het strand
De Leidse bioscopen bieden dez
week ook weer een aantal voor
stellingen, die buiten het gewone
kader vallen. In de eerste plaats
draait in de kindermatinee van 'net
Camera-theater aan de Hogewoerd
morgenmiddag en woensdagmiddag
om half drie en zondag zowel om
twee als om kwart-over-vier de
avonturen van Makker, de beroem
de filmzoon van de legendarische
hondenheid Rin-tin-tin. In het
zelfde theater vannacht om 23.30
uur en morgenavond om dezelfde
tijd, Roger Cormans verfilming van
de Amerikaanse agressiviteit in ge
zinsvorm Bloody Mama. Rex aa»
de Haarlemmerstraat ten slotte
biedt op dezlefde tijden ,,'s Nacht?
langs het strand", waarin het zoals
de titel doet vermoeden niet gaat
om moeders pappot.
flÈsi»
PAUL VERHOEVEN
LIDO De Tweede Wereldoorlo
ligt meer dan een kwarteeuw ach
ter ons, maar de stroom films er
over vermindert nauwelijks. Even
als het Wilde Westen, is de period-.
'40'45 een bijkans onuitputtelijk
Inspiratiebron voor filmers en pro
ducenten. De laatste paar jaar lee
het ei- op dat de oorlog als held
haftig avontuur voor de filmer
had afgedaan. Zij waren wat die
per gaan graven en hadden zaker
opgespit, die zwaarder op d'
zwaarder op de maag gingen lig
gen. Het roemruchte Mash en he
kille, gelaten Catoh-22 maakten oi
krachtige wijze duidelijk dat oor
log een georganiseerde vorm var
krankzinnigheid is, waarin geei
helden maar alleen slachtoffer,
voorkomen. Na deze ontwikkeling
leek het niet meer mogelijk om
nog films als Audie Murphy's "Te
rug uit de hel" en "De kanonnen
van Navarone" te maken. Maar dio
gedachtengang is niet juist, zoals
de film "Het wespennest", die deze
week in Lido draait, aantoont.
Daarin wordt een stukje heldhaf
tigheid in de oude toonsoort ten
beste gegeven. Hoewelhet is
niet helemaal meer de recht-toe-
reoht-aan heroïek van weleer, er
ls een zekere reserve aangebracht.
Maar het huzarenstukje staat
voorop. Dat is in dit geval het ver
nietigen van een stuwdam in
Italië door een Amerikaanse sol
daat iRock Hudson) die daarbij
wordt geholpen door 25 "partiza
nen", jongens van 15, 16 jaar uit
een dorpje dat door de SS is uit
gemoord. Het is niet duidelijk of
de film stoelt op een historisch ge
geven. Dat lijkt vrij onwaarschijn
lijk. want jongens van 15, 16 jaar
zijn niet in zo korte tijd om te
vormen tot een stel keiharde,
uiterst gedisciplineerde comman
do's. Maar erg relevant is dat niet,
want er zijn vreemdere dingen in de
Tweede Wereldoorlog gebeurd. "Het
wespennest" heeft heel. heel in de
verte iets van de "Kanonnen van
Navaronne" —die geweldige beze
tenheid om een missie te volbren
gen. Als zodanig is er stellig een
beklemmend werkstuk uit de bus
gekomen. Nog één opmerking: in
de film wordt min of meer gesug
gereerd dait de officieren van de
Wehrmacht gentieman-achtige fi
guren waren en dat de ware ploer
ten bij de SS zaten. Dat gaat te
ver. Het was allebei tuig, het één
alleen iets minder erg dan het an
der.
Partnerruil
is meestal
huilenmaar
soms niet
LUXOR Bij partnerruilen is
het voor de meeste betrokkenen ook
meestal huilen. Met deze variant op
een oude zegswijze zou je het mo
ralistische zwaar beladen pseudo-
informatieprodukt uit ons Duitse
buurland kunnen kenschetsen, dat
deze week in het theater aan de
Stationsweg het witte doek siert.
De titel spreekt al voor zichzelf:
Echtpaar zoekt echtpaar. In dit ge
val gaat het om enkele getrouwde
duo's, die op de filmband alle mo
gelijke combinaties ten toon sprei
den. Met alle mogelijke complica
ties van dien ook en daaruit put de
maker van de film de mogelijkheid
om met veel goedgemeende maar
in feite, hypocriete armslag, de ar
geloze bioscoopbezoeker die zich
komt informeren over een mogelijk
heid om zijn seksgeluk te verrijken,
weer de vroiyke das om te doen.
Echtpaar zoekt echtpaar wordt (on
danks toch wel vrolijk en leuk
bloot) weer het gewild-documenta-
listisch-moraliserende-filmprodukt
met dubbele bodem over de sex
waarvan het Duitse thuisland het
monopolie schijnt te bezitten.
