loet ik naar mijn kind? Ik
lurf het gewoon niet meer
Tellegen: „Revolutie tegen de dood"
ochtertje bleef 6 jaar voor moeder verborgen
nderzoek rode hond
accin in Rotterdam
ISDAG 23 JANUARI 1972
igenlijk begint het verhaal van de vruchteloze, al 9 jaar
pogingen van Yvonne W. om haar kind terug te
jen al in een Jappenkamp in Indonesië.
Het Is al geen geheim meer
hoe groot de chaos is in de we
reld van de kinderbescherming.
Het als hulp bedoelde ingrijpen
is ondoorzichtig, willekeurig en
verouderd. Er is eerder sprake
van een opbergsysteem dan van
een werkelijke hulpverlening:
kinderen zijn het, slachtoffer
machteloze ouders belanden in
wanhoop-situaties. Het kinder
beschermingswezen met zijn
vaak onverzoenlijke instellingen
zijn belabberde resultaten gaat
uit van de wetten van 1901, niet
van de vraag: wat is er beter
voor een kind dan een liefheb
bende omgeving? Vandaag weer
eens een voorbeeld dat die
vraag wettigt.
moet oktober 1942 zijn ge-
toen zij daar geboren werd
kend was geweest wie haar
5 waren en zij in een nor
gezin was opgegroeid zou
leven vermoedelijk nooit
ÜjJtragische wending hebben
aen.
landde zij bij de leraar W. en
lq rouw, die zich kort na de oor-
Zwolle vestigden. Het valt
moeilijk zich voor te stellen
n het meisje moet zijn om-
toen de man waarvan zil
dat het haar vader was, tot
malen toe een poging deed
e verkrachten. Yvonne was 18
ia de laatste keer vluchtte zij
ir uit.
Nederlagen
vol leed en nederlagen tegen
Joverheidsdienaren lagen voor
Maar dat wist zij nog niet op
toen ze huilend van woede,
3 en verbijstering uit het
jk huis" wegrende,
ie eerste twee bewogen Jaren
Igden zullen we kort zijn. Ze
i aaneenschakeling van
treurige feiten met als
tisch hoogtepunt en poging
in 1970 overleden leraar
Yvonne krankzinnig te doen
doosbang was zij op-'de
de man, die al haar po-
zelf de kost te verdienen
elijk maakte en haar voort
door de politie naar het on-
Ige huis liet terugbrengen.
het Texelse hotel Lydia,
zij enige tijd zeer gelukkig
>nd de politie haar.
In verwachting
erd 1962 en Yvonne was in
hting geraakt; de naam van
kennen we niet maar hij i
dit verhaal dan ook verder
Qkele rol. Zij meende hulp te j
verwachten van de in Am- i
onder slachtoffers van de
happij werkende ex-zondag- j
inderwijzer B„ over wiens
i een weekblad een aan-
erhaal had gelezen. Zij j
de zich onder B."s medewer-
op 22 oktober 1962 werd j
iaby geboren, een meisje dat
noemde.
Van dit tijd dateren ook de eerste
moeilijkheden met B. Hij was er op
tegen dat de ex-hoogleraar Geijl
een collega van haar pleegvader
zich meer en meer met haar pro
blemen ging bezighouden en ze
voelde niets voor de eis van de
geestelijke verzorger om 's nachts
haar kamerdeur open te houden.
Afgenomen
Toen de baby drie maanden oud
was werd het kind haar afgenomen.
De kinderbescherming, die haar
twee jaar daarvoor naar haar
pleegvader had teruggewezen, was
opnieuw in haar leven opgedoken:
van B. stamde de aanklacht dat zij
het kind verwaarloose.
Maar was dat zo? Yvonne W
schudt met een radeloos gebaar het
hoofd. ,Nee. Ik zorgde natuurlijk
heel goed voor haar. Ze was toch
het enige dat ik had. Eindelijk iets
helemaal van mezelf en voor me
zelf. Maar we hadden met zijn
tweetjes een heel klein kamertje.
Het vroor er acht graden. Ik moest
het kind 's nachts met mijn li-
haam warm houden".
Yvonne, bang voor B. en de kou,
vluchtte met haar dochtertje naar
een vriendin in het Friese dorp
Tietjerk. Maar ook de plaatselijke,
haar nog steeds zeer welgezinde
arts De Groot was daar machteloos
toen de politie weer door: haar
vader op haar spoor gezet haar
ook uit Tietjerk weghaalde.
Naar Amsterdam i
„Ze brachten me naar het bureau i
in Amsterdam. Alles, mijn brieven,
het geld, het spaarpotje voor Lilian,
alles werd me afgepakt. Ik heb j
daar in het politiebureau gegild, ge
huild en gevochten. Ik brok aan de
ene kant van het x-eiswiegje, iemand
anders aan de andere kant. Toen
kreeg ik een klap van een vrouwe
lijke poütie-agent. Maar het kind
moet melk hebben, riep ik. We zijn
hier geen kinderoppassers, zei ze.
Toen, ineens, was ik het kind kwijt.
Even later zat ik in een cel."
Nieuwe verhoren volgden enkele da
gen later in het hoofdbureau in
Zwolle. „Ik moest weer terug naar
huis. Ik ben weggelopen. Om mijn
kind te zoeken. Niemand wilde ver
tellen waar het was. Een advocate
van de kinderbescherming zei: Je
mag het niet weten, je hebt slecht
voor haar gezorgd."
Alweer: was dat wel zo? En vooral:
waarom kwam er dan geen mense
lijke oplossing voor de Jonge moe
der en het kind dat zij 's nachts
Oud-hoogleraar Geijl en
Yvonne W.: „Ze hebben me willen
vernietigen"
Interpretatie
Negen Jaar nadat de baby uit haar
armen werd gescheurd laat zij de
mening zien die de Amsterdamse
huisarts Schiethart verstrekte: I
„Mijn opmerkingen moeten verkeerd I
geïnterpreteerd zijn. De enige die
betrekking hadden op de huidige si
tuatie van de baby sloegen op een
huidirritatie die bij een iets des-
kundiger verzorging wellicht achter- i
wege zou zijn gebleven. Er is dan j
ook geen sprake van dat de moeder 1
op de een of andere wijze niet goed 1
voor de baby zou hebben gezorgd".
Maar het was al te laat. De kinder
bescherming liet het kind niet meer
los. Tenslotte ontdekte Yvonne via I
dokter Schiethart wel achter welke
muren haar kind was opgeborgen:
die van een tehuis in Naarden. De
eerste maal werd haar de deur ge- i
wezen, later mocht zij Lilian één
maal in de maand een paar uur
bezoeken.
Meerderjarig
Ik heb verteld dat ze enorme drift
buien had. Na dat weekend werd ze
weer opgehaald. Ze was drie jaar.
Ik heb haar nooit weer gezien".
Want zo ging het verhaal van
Yvonne en haar dochtertje verder:
zes jaar lang had de moeder on
danks talrijk speurwerk en smeek
beden aan instanties geen flauw
idee waar Lilian was. Pas deze
week ontdekte ze via een late
schoolgeld-aanslag dat het kind in
haar kleuterjaren op de Amster
damse Nachtegaalschool had geze
ten Daar hoerde zij meer nieuws:
Lilian was op haai- vierde Jaar in
het Burgerweeshuis gestopt en ver
blijft nu al geruime tijd in een te
huis in Bloemendaal.
Al die jaren had de kinderbescher
ming als het graf gezwegen wan
neer het Yvonne weer eens te
machtig werd en zij aanklopte om
te horen waar haar kind was. Een
maal zag zij tijdens een treinreis
iets terug van de droom die een
nachtmerrie werd: een fotootje van
Lilian in een blaadje van het Leger
des Heils met het bijschrift. Wie
wil dit kind? „Je eigen kind dat te
koop werd aangeboden. Ik zat in de
trein als een gek te huilen".
We zijn nu vele jaren verder. Een
geheim is ontdekt, wat gaat Yvonne
W. doen? Ze praat moeilijk. „Ze
hebben me willen vernietigen, ik
ben me zo machteloos gaan voelen.
Pleeggezinnen
Negen Jaar lang alleen maar leu
gens over pleeggezinnen en zo, al
leen maar om mijn kind bij me
weg te houden. Het enige dat ze
wel eens zeiden was dat ik eerst
moets bewijzen dat ik een kind
goed kan opvoeden. Mijn God? Ik
heb er nog vier, ik heb nog nooit
van iemand een aanmerking ge
hoord.
Praten heeft geen zin meer. Ik wil
proberen naar Bloemendaal toe te
gaan. Alleen ik heb haast geen
moed meer. Wat haal je je nu mis
schien niet op de hals? En wat
voor tik krijgt Lilian er door? Die
vragen houden me d ag en nacht
bezig. Wat moet ik in godsnaam
doen?"
Deze maand bereikte haar een
briefje van een maatschappelijk
werkster van de stichting Kinder
hulp Noord-Holland van de volgen
de kille en onpersoonlijke inhoud:
De laatste tijd komen er van Li
lian steeds meer vragen over haar
moeder. U begrijpt dat deze door
mij moeilijk te beantwoorden zijn,
omdat ik u niet ken. Het zou voor
de verdere ontplooiing van Lilian
goed zijn als ze zou weten hoe het
met u gaat- Daarom zou ik het zeer
op prijs stellen om één keer kennis
met u te maken".
De afspraak werd gemaakt in een
koffiehuis te Meppel. Enkele dagen
later bleek de maatschappelijk
werkster tot haar spijt verhinderd.
Zo word je nu kapot gemaakt." zei
de moeder van Lilian".
De KLM wapent zich tegen
de geluidshinder. Op het plat
form waar de Jumbo's proef
draaien is een geluidsmuur van
elf meter hoog bijna voltooid. De
muur staat i?i een hoek van 52
graden waardoor het lawaai van
de motoren de lucht wordt inge
stuwd.
Volgende week
mogelijk actie
in haven A dam
AMSTERDAM (ANP» By het in
de Amsterdamse haven gevestigde
scheepvaartbedrijf NDSM, onderdeel
van de Rijn-Schelde-Verolme groep,
zijn begin volgende week wellicht
prikaeties te verwachten van de zijde
van de industriebond NVV.
Hiertoe besloten gisteravond op
een vergadering in de hoofdstad om
streeks 120 NW-leden. die werkzaam
zijn bü de NDSM. Vanmorgen bood
een onderhandelingscommissie het
eisenpakket ter verbetering van de
cao aan de leiding van Rijn-Schelde-
Verolme aan.
Als negatief op de eisen van de
werknemers wordt gereageerd, zal de
bond. zoals zij zegt. niet schromen
harde maatregelen te nemen. De be
drijfsleiding krijgt drie dagen de tijd
om te antwoorden. Hierna zal een
ultimatum worden gesteld, dat begin
volgende week zal aflopen.
Op de vergadering in Amsterdam
is tevens een actie-comité samenge
steld. dat zich gaat beraden over tfe
eventueel te voeren acties. Van de
zijde van de bond werd nog opge
merkt, dat, indien iemand door ran
cune-maatregelen zou worden uitge
sloten, men tot een algemene sta
king in deze bedrijfstak zal overgaan.
De aanwezigen werden gewaar
schuwd geen acties te voeren die niet
door de bond worden gedekt.
Opper N. de Jong
veroordeeld
Burgemeester
vrijgesproken
van meineed
DEN BOSCH Het Bossche ge
rechtshof heeft de burgemeester ven
het Limburgse plaatsje Montfoort
conform de eis vrijgesproken van de
hem te laste gelegde meineed.
De Roermondse rechtbank had de
burgemeester eveneens na een eis
tot vrijspraak daarvoor in mei
veroordeeld tot 750 gulden boete, sub
sidiair 25 dagen hechtenis.
De burgemeester was indertijd ge
tuige in de zaak van de opperwacht
meester Nico de Jong uit Herten
voor het ambtenarengerecht in Roer
mond. De opper had daar beroep
aangetekend tegen zijn overplaatsing.
Voor het gerecht verklaarde de
burgemeester toen ondermeer dat de
opper ambtenaren in de secretarie
van hun werk hield en dat hij eens
kerkgangers had geverbaliseerd die
niet op de stoep liepen.
Het Bossche gerechtshof meende
dat de afgelegde verklaringen van de
burgemeester voor het ambtenaren
gerecht weliswaar onjuist waren,
maar dat niet bewezen is dat hij op
zettelijk valse verklaringen aflegde.
Opper De Jong werd gisteren zelf
wel veroordeeld. Het Bossche ge
rechtshof legde hem een boete van
vijftig gulden op, subsidiair vijf
dagen cel.
De opper kreeg die straf voor het
doodschieten van een hond met zijn
dienstpistool. Het dier zou de hond
van de wachtmeester en diens mar
mot hebben aangevallen.
Tegen de opper was tweehonderd
gulden boete geelst, subsidiair twin
tig dagen.
0,78
OTTERDAM <ANP'
iterdamse Gemeentelijke Ge-
1,25 skundige en Gezondheids-
ast zal samen met het Rijks-
uut voor de Volksgezond-
in de maanden februari tot
n onderzoek verrichten dat
doel heeft na te gaan welk
tegen rode hond het
geschikt is om gebruikt te
rden in het Rijksvaccinatïe'-
gramma.
;t volgend Jaar moet de in-
j^Hing tegen rode hond
psvaccinatieprogramma
opgenomen. Het is de be
ling dat vanaf dat jaar alle
Nederland uit de
igste klassen van het basis
lerwijs tegen rode hond y
ingeënt. De Nederlandse ge-
dheidsautoriteiten vinden het
lig dat elk meisje voor haar
puberteit een inenting tegen
rode hond krijgt. De besmette
lijke ziekte rode hond kan. op
treden bij een zwangere vrouw,
beschadiging van het ongeboren
kind tot gevolg hebben met als
resultaat een miskraam of een
aangeboren afwijking.
In Rotterdam zullen tijdens
het onderzoek vier rode hond
vaccins wat betreft bescher
mende werking en mogelijke
klachten na de inenting met el
kaar worden vergeleken. Het is
de bedoeling bij een van elke
vijf meisjes van de hoogste
klassen van het basisonderwijs
door middel van een vingerprik
de vorming van anti-stoffen
vast te stellen. De Rotterdamse
GGD wil de inentingen en de
vingerprikken door de school
artsen laten verrichten.
Inmiddels veranderden enkele din
gen in haar leven: zij werd meer
derjarig, op het Zwolse stadhuis
ontdekte dat ze helemaal geen kind
van W. was en zij nam haar intrek
in het Giethoornse huisje van de
man die behalve haar raadsman
ook haar geliefde was geworden: de
toendertijd 56-jarige. al genoemde
oud-hoogleraar Geijl. Het paar
heeft vier kinderen gekregen, maar
heeft niet kunnen trouwen. Geijls
echtscheidingsprocedure met zijn in
Australië wonende echtgenote nam
vele jaren in beslag.
Hij citeert een advocate van de
kinderbescherming die eens liet we
ten: „We zullen er wel voor zorgen
dat die echtscheiding er nooit door
komt". Vorige week was het toch
eindelijk zover. In de knusse hoeve
aan een van Giethoorns binnenwa
teren gloort eindelijk weer iets van
de hoop: het huwelijk maakt de
kans om het kind terug te krijgen
er in elk geval niet slechter op.
Maar Yvonne zegt bang te zijn ge- j
worden. Ze vertelt over een week-
end, zes jaar geleden, waarin Lilian I
bij haar mocht zijn. „Om te kijken j
hoe zij er op -reageerde. Maar er is
niemand geweest.
Getuige brand
in Eindhoven
aangehouden
EINDHOVEN De Eindhovense
politie heeft gisteren de negentien
jarige G. V. aangehouden. De jon
gen alarmeerde destijds bij de brand
in hotel 't Silveren Seepaerd als
eerste de politie.
V. werd toen reeds uitvoerig door
de politie verhoord, maar bij het vor
deren van het onderzoek bleek vol
gens de politie noodzakelijk te zijn
hem verder te horen.
Dat was echter niet mogelijk, om
dat V. in Frankrijk tot enkele maan
den gevangenisstraf was veroordeeld
voor een autodiefstal. Hij kwam af
gelopen zondag vrij.
De politie heeft de jongen nu weer
ingesloten. Want behalve dat men
hem het een en ander vil vragen
over de brand, wordt hij verdacht
van medeplichtigheid aan winkeldief
stallen, plezierrijden en'of autodief
stal.
'ERDAM De bedreiging
et milieu wordt beheerst door
processenoverproduktie en
Sulking. De eerste is in onze
Be wereld het ernstigst en het
r bt oplosbaar. De Club van
heeft ons weer eens duidelijk
'kt, dat het menselijk leven
onze industriële maatschap-
chtstreeks op het spel staat,
een succesvolle "Revolutie
de dood" zijn radicale ver
ingen nodig in onze mant
el
is de weliswaar niet nieuwe,
wel opvallend verkondigde
&n de Amsterdamse lector in
ciologie dr. Egbert Teilegen
•pvallend, omdat hij een open-
.1 s over deze „Revolutie tegen
niet voorlas, maar giste-
het openbaar ter discussie
20,
stelde in de Aula van de Universi
teit van Amsterdam. Tellegen is van
mening, dat zo'n openbare les niet,
zoals gebruikelijk, aan een zwij
gende menigte moet worden voor
gelegd, maar dadelijk op weerwerk
moet kunnen rekenen.
Zijn werkwijze Novum in de
universitaire geschiedenis maakt
duidelijk, dat hij zichzelf allerminst
ziet als prediker der Laatste Waar
heden.
Partij
Zonder dat met duidelijke bewij
zen te staven spreekt hij als zijn
mening uit. dat de vereiste om
wenteling in ons maatschappelijk
denken en handelen de vorming van
een nieuwe linkse partij tot gevolg
moet hebben. Uitgangspunt voor
zo'n partij: een samenleving die de
menselijke ontplooiing stimuleert en
de mens noch van zichzelf of zijn
arbeid noch van zijn natuurlijke en
sociale omgeving vervreemd.
Voor het opheffen van diie ver
vreemding grote kwaal van onze
tijd is het ideaal van het "terug
naar de natuur" in onzé technolo
gische maatschappij niet toepasse
lijk meer. Wel moet de mens terug
gebracht worden in een situatie die
hem toegang geeft tot het cultureel
bepaalde levensmilieu van thans,
d.w.z. óók tot de collectieve voor
zieningen.
Medezeggenschap
Voor het scheppen van niet-ver-
vreemde leefsituaties is vrijwillig
gekozen medezeggenschap van groot
belang. Medezeggenschap heeft al
leen dan zin als er de vrijheid is om
niet deel te nemen. Die vrijheid be
weegt mensen tot samenwerking en
dit houdt in, dat er naast een vrij
toegankelijke omgeving ook een ge
waarborgd inkomen in stand wor
den gehouden of waarvan spaar
zaam gebruik met het oog op ons
leefmilieu geboden is.
Het reizen per tram (misschien
onschadelijk voor het milieu) zou
gratis kunnen zijn. Het kopen van
boeken (aanslag op de houtvoor-
raad' misschien niet en zou daar
om in tegenstelling tot bibliotheek
bezoek) geld kunnen kosten. Hoe
dan ook nieuwe vormen om de
produktie te regelen zijn noodza
kelijk. Nationalisatie van het pro-
duktie-apparaat is geen ideale op
lossing: Tellegen betwijfelt of een
lagge bureaucratie de aanpassing
van de produktie aan de eisen van
het milieu kan volbrengen.
Autonomie
Bovendien: ook staatsbedrijven
vertonen soms een schadelijke
drang tot expansie. Veel beter acht
hij het de bedrijven zekere auto
nomie te laten en ze tegenspel te
geven in de vorm van beperkingen
van investeringen en produktie. Die
bedrijven worden dan gestimuleerd
zelf andere produkten te gaan ver
vaardigen, die geen schade toebren
gen aan het milieu.
Het betekent een grondige wijzi
ging van de produktie-consumptie-
cyclus. Anderzijds valt van het be
drijfsleven een druk weg, die voort
komt uit de instandhouding van
werkgelegenheid en het ontslagver
bod. Hét propageren van maximale
werkgelegenheid, aldus Tellegen. is
het typisch voorbeeld van „progres
sieve'' aanpassing aan een autori
tair systeem.
Op het ogenblik bestaat de "vrij
heid" van de mens bij de gratie
van het feit, dat hem werkgelegen
heid wordt geboden. In een werke
lijk vrije samenleving moet een
mens in staat zijn zich uit het sy
steem te trekken, als hij zich zijn
ongeschiktheid bewust is. Dan kan
er ook een einde komen aan de
vernederende situatie, die daaruit
bestaat dat de mens is onderworpen
aan aanstellingskeuringen en ziek-
teverzuimcontróles
Tellegen voert ook een pleidooi
voor inkomensnivellering, die er toe
moet bijdragen dat alle voorzienin
gen voor een ieder toegankelijk
worden. "Ingrijpende veranderingen
worden pas mogelijk als allen daar
aan deel hebben en de offers pri
mair worden gebracht door de be
voorrechten."
De tijd dringt, zo betoogt dr. Tel
legen, de huidige rust is onwezen
lijk en bedrieglijk. Slechts voort
varende maatregelen aan de top
kunnen snelle uitbreiding van ge
weld aan de basis voorkomen: van
het vernielen van auto's en het op
blazen van fabrieken uitmondend in
moordaanslagen op politici en in
dustriële leiders. "Een samenleving,
die haar leden het perspectief van
de collectieve dood voorhoudt, zal
spoedig exploderen. Het is de hoog
ste tijd met een constructieve revo
lutie te beginnen voordat de des
tructieve revolutie dat onmogelijk
maakt."
