VADER EN ZOON HOMAN MAKEN
LICHT IN HELFT NEDERLAND
Verlaten echtgenoot liet
voor zich spreken
pistool
BEJAARDE PATIËNTEN KOMEN NIET GOED TERECH1
t*hè
Sassenheimse huisarts constateerde schrijnende toestanden
Voorraad in Nieuwveen: 60.000 gloeilampen
Bankrover
Vicenik
overleden
Raadselg
op Mar®
Eis drie jaar voor poging tot doodslag
LEIDSEBAAI
PAGINA 4
STREEK
WOENSDAG 18 JANUARI lty
'Van één onzer verslaggevers)
SASSENHEIM „Een belang
rijk gedeelte van de bedden in ver
pleegtehuizen wordt bezet door pa
tiënten die er eigenlijk niet meer
in thuishoren". Tot deze conclusie
is de Sassenheimse huisarts dr. W
J. de Graaff gekomen gedurende
de drie maanden dat hij als waar
nemend geneesheer-directeur op
trad van de Sassenheimse St. Ber-
nardus, naast bejaardentehuis ook
een verpleeg- en reactiveringscen
trum.
In het KRO-radioprogramma
"Echo" kwam dr. De Graaff gis
teravond tot het volgende relaas
„Ik werd bij een patiënt geroepen
met een ernstige bloeding. Je geeft
om te beginnen wat pilletjes en
probeert daarna die patiënt onder
te brengen. Ik ben aan het leuren
geweest. Bij ziekenhuizen. Maar de
leeftijd, 83 jaar, vormde een be
letsel. Ik ben ook gaan kijken in
een verpleegtehuis. Daar horen
deze ernstig zieke mensen thuis
Maar dan blijkt dat de opname
capaciteit schrijnend beperkt is
De patiënt moet hierdoor langer
thuisblijven. Onnodig, omdat mij in
de drie maanden van mijn waar
nemerschap is gebleken, dat een
groot gedeelte van de bedden te
lang wordt bezet door patiënten
die al lang in hun eigen omgeving
hadden kunnen terugkeren of dip
beter op hun plaats zijn in een
bejaardentehuis".
Dr. de Graaff heeft dat aantal
onnodig bezette bedden ook in de
drie maanden van zijn waarnemer
schap gekwantificeerd. „Vijfenveer
tig van de 114 bedden; ongeveer
een derde gedeelte dus. Het eerste
wat ik meende te doen toen ik er
kwam, was een zo groot mogelijk
aantal plaatsen vrij te maken voor
patiënten, die er werkelijk behoefte
aan hadden. Ik ben namelijk van
mening, dat door het feit dat er
geen voldoende doorstroming is, je
aan twee kanten mensen schade
berokkent. Allereerst bij de pa
tiënten, die je een half jaar tot
twee jaar te lang hebt laten liggen.
Die hebben schade opgelopen, door
dat zij te lang buiten de normale
samenleving zijn gehouden. Je be
rokkent, en dat is de tweede kant,
ook schade bij de mensen, die
eigenlijk hadden moeten worden
opgenomen. Je ontneemt hen de
kans op een betere revalidatie".
Doorstroming
Dr. De Graaff heeft in 3 maan
den voor zoveel mogelijk doorstro
ming trachten te zorgen. Hij is
daarbij gestuit op een wereld vo'.
ellende. Op de onmogelijkheid bij
voorbeeld om mensen in bejaar
dencentra onder te brengen, waar
zij feitelijk thuishoorden. Op het
feit ook, dat bij de patiënten die
om allerlei redenen veel te lang
binnen de beschutte omgeving van
het moderne verpleeg tehuis/reac
tiveringscentrum waren geweest, de
bestaanszins in de eigen omgeving
volkomen afwezig bleek te zijn
Omdat de opvang dan volkomen
rot was bij gebrek aan alternatie
ven (bejaardencentra etc.).
Een triest voorbeeld, verteld door
dr. De Graaff: ,.Ik heb ook iemand
ontslagen, die volgens mijn mening
ongeveer twee jaar te lang in bed
had gelegen. De verplaatsing naar
huis leverde problemen op. De pa
tiënte kon nauwelijks meer in haar
oude omgeving wennen. Ik werd
na enkele dagen door een familie
lid opgebeld en kreeg deze mede
deling. Ik heb toen gezegd: pro
beer haar beter op te vangen.
Probeer het haar zoveel mogelijk
naar de zin te maken, omdat zij
ook buiten het verpleegtehuis moet
kunnen leven Drie dagen later
kreeg ik tenslotte het telefoontje.
in het water was gelopen.
Op dat moment vroeg ik mij af; is
de fout niet geweest, dat ik haar
toch te vroeg heb ontslagen? Ik
heb er over nagedacht. Ik geloof
te kunnen zeggen, dat de fout was,
dat. zij juist te lang in de beschutte
omgeving was gebleven. Dat haar
bestaanszin buiten het verpleeg
tehuis niet meer bestond"
Dr. De Graaff heeft (voorlopig?)
zijn huisartsenpraktijk sinds 3 ja
nuari weer opgenomen. Dr. J. H.
van Nes, rustend huisarts, heeft de
functie van geneesheer-directeur
van St. Bernardus opnieuw opge
nomen. Hij zegt het in grote lijnen
wel met zijn collega De Graaff
eens te zijn. Dr. Van Nes, die na
het neerleggen van zijn praktijk
half augustus in het verpleegte-
hius/reactiveringscentrum startte
(„Misschien nog een jaar, dan
wordt het wellicht tijd dat een
Jongere het over neemt") heeft
van half augustus tot half oktober
(toen hij enkele maanden met va
kantie ging omdat hij de laatste
jaren er nauwelijks meer aan toe
was gekomen) ook gemerkt, dat er
iets „fout" zat.
„Het was toen inderdaad zo. dat
een groot percentage van de pa
tiënten niet op een goed bed lag,
zoals wij dat in medische termen
zeggen. Ik heb mij niet zo diep in
het geheel verdiept om te kunnen
zeggen of dit ook een structureel
probleem is. 't Kan natuurlijk van
verpleegtehuis tot verpleegtehuis
verschillen, maar in grote lijnen is
het niet alleen in Sassenheim zo.
Ik verwacht zelfs, dat dit schering
en inslag is".
Economisch
Een gevolg van onvoldoende
plaats in bejaardentehuizen? Dr.
Van Nes: „Die bejaardentehuizen
worden geopend en men is dan erg
blij, wanneer men alles vol heeft.
Een economische kwestie. Er zijn,
enkele jaren geleden, bijvoorbeeld
ook vele "bejaarden" geweest, die
zich voor tehuizen hebben opge
geven. Ook al omdat men ervan
uitging dat wanneet men ziek zou
zijn die tehuizen hem of haar niet
meer zou willen hebben. Een kwes
tie van safe zijn van de kant van
de bejaarde. De besturen van de
bejaardentehuizen, want daar speelt
dit, hebben gezegd: laat ze maar
komen. Dan zitten wij in ieder ge
val vol. En nu zitten die tehuizen
vol en raakt het een beetje ver
stopt omdat de mensen wat langer
blijven leven. Wij kunnen hierdoor
inderdaad minder mensen over
plaatsen naar het voor hen betere
bed buiten de verpleegtehuizen
Wij zullen dan ook blij zijn, wan-
neer straks in Noordwij kei-hout het
bejaardencentrum klaar is en ook
onze eigen nieuwbouw kan worden
geopend. Op het ogenblik kampen
we in ieder geval, ook al omdat
ons oude bejaardentehuis is ge
sloopt, met een plaatselijke ongun
stige toestand".
Als gevaar van een (te) lange
reactivering onderkent ook doktei
Van Nes de door dokter De Graaff
aangehaalde vermindering van de
bestaanszin buiten het verpleeg-
tehuis. Het ene geval is het an
dere natuurlijk niet. maar als ze
een poos zijn gereactiveerd moeten
we toch wel eens met de mogelijk
heid rekening houden, dat het dan
misschien wel lichamelijk kan,
maar dat men dan toch gaat ver
eenzamen. Die patiënten horen dan
ook niet thuis terug, maar in een
bejaardencentrum. Daar heeft men
aanspraak. De vereenzaming be
dreigt elk mens. dat ouder wordt.
Dat voelt men des te meer, wan
neer men een poosje in een gezel
lige omgeving is geweest".
Toch moet ontslag tijdig volgen
"Verstopping" van de verpf
tehuizen zoals door dokte
Graaff gesignaleerd is eveq
een kwalijke zaak. Mensen, die
nische hulp zouden moeten
gen. zouden deze dan niet kuj
ontvangen. Dr. Van Nes: „Dej
stopping aan beide kanten, he
jaardentehuis en het verplet
hu is/ reactiveringscentrum is
nare zaak. Beter zou zyn, waq
er in beide categorieën m|
plaatsingsmoeilijkheden zoudefl
Wanneer de besturen van be)
dentehuizen niet zo maar ied(H
op overigens niet te ontkef
economische noodzaak zouden
hoeven op te nemen, waardor
vanuit de verpleegtehuizen >10
vloeiingsmogelijkheden zoudeij f
men. Wij hebben voor ons
pleegtehuis op het ogenblik
wachtlijst. Niet zo'n grote
waar, omdat er de laatste
den door het werk van collegj f:
Graaff die lijst verkleind konp
den. Noodgevallen staan er
ik niet op die wachtlijst. Di^
gen meestal in het zieke#
hoewel, en ook daarin mol
collega De Graaff ondersch:
leeftijd bij de opname zekei
een rol kan spelen".
NIEUWVEEN In Amsterdam hadden we een grote feestverlichting staan. Dat
was een rad van een paar meter doorsnee, aan de buitenzijde zaten allemaal verlichte
harten. Op een nacht houdt de Amsterdamse politie twee jongelui aan, die ieder met
zo'n hart liepen te sjouwen. Dat bleken studenten te zijn zij brachten hun meisje een
hart
Illuminatie-specialist P. Homan
vindt dit wel één van de aardigste
verhalen uit de tienjarige verlich-
tings-geschiedenis die hij nu samen
met zijn vader heeft geschreven.
Sinds twee Jaar zit het bedrijf in
Nieuwveen. In het pand was vroe
ger een graanmaalderij gevestigd,
aan de buitenkant is dan ook hele
maal niet te zien dat hier mensen
zitten, die half Nederland rond de
feestdagen verlichten.
Door
Pieter Taffijn
Foto
Will Dijkman
In zijn hart is Homan nog een ras
echte "Mokumer", aan zijn gezel
lige) spraak is dat ook duidelijk te
merken. Het bedrijf moest Amster
dam echter verlaten, omdat de hele
wijk Haarlemmerhouttuinen werd
weggesaneerd. Vanuit Nieuwveen is
het ook best mogelijk om alle delen
van Nederland te bereiken en dat is
wel nodig niet alleen worden hele
winkelstraten feestelijk verlicht,
maar ook worden ieder Jaar meer
dan honderd kermissen op elektrici
teit door de firma Homan aangeslo
ten.
Vader en zoon Homan hielden zich
oorspronkelijk ook bezig met particu
lier werk, maar na het samengaan
met een ander bedrijf in 1961 veran
derde dat. Nu beweegt men zich nog
alleen op de terreinen van de illumi
natie en de kermissen. Voor dat
laatste wordt men uitgenodigd door
een gemeentebestuur of een organi
satiecomité en met behulp van een
gedeelte van de kilometers voorraad
armdikke kabel wordt dan gezorgd,
dat alle exploitanten stroom kunnen
betrekken.
Tienduizenden
Opgeborgen in het drie verdiepin
gen hoge bedrijfspand liggen de gro
te voorraden, zoals tienduizenden (in
totaal ongeveer 60.000) gloeilampen.
Dit zijn lampjes van 15 Watt, met
een speciaal versterkt gloeidraadje-
Vooral het vervoer "nekt" veel van
deze bolletjes, maar er zijn ook pun
ten ln sommige steden, waar de lie
ve Jeugd de helft van de lampjes ka
pot gooit. Daar geldt dan ook niet de
afspraak, dat Homan zorgt voor ver
vanging van defecte lampjes.
Maar er is nog veel meer dan al
leen die lampjes: kabel in allerlei
variëteiten, fittingen, hout. palen en
ook bouwsels van vorige verlichtin
gen. Buiten het seizoen wordt alles
nagekeken, wat niet goed is wordt
vervangen, er wordt geschilderd en
bepaalde dingen worden soms hele
maal weggegooid. Dat gebeurt omdat
het al te vaak is gebruikt of omdat
het niet meer is te herstellen.
Een dozijn werknemers bijna
nooit op de thuisbasis is voortdu
rend bezig verlichting op te bouwen
of af te breken. Vooral bij de feest-
weken in Amsterdam heeft men het
erg druk, maar ook andere gelegen
heden verschaffen veel werk. Zoals
de Recreade '71 in Den Haag en de
C'70 in Rotterdam.
Niet te leren
„Je kan ons vak nergens leren'
verduidelijkt zoon Homan. „Je gaat
wel steeds dingen verbeteren, als Je
in de praktijk merkt dat iets niet
bevalt. Zo hadden we ln het begin
veel last van uitvallende verlichting
omdat er sluiting optrad Nu maken
we de ornamenten met dubbele fra
mes, zodat de fittinkjes altijd naar
beneden hangen. Als je het zo vertelt
is het erg eenvoudig, maar Je doet
het toch altijd eerst een keer ver
keerd".
Alle ornamenten worden in eigen
werkplaats gemaakt, vaak naar eigen
ontwerp. Maar ook kan het natuur
lijk gebeuren naar de Ideeën die
worden gegeven. Wat voor de ene
plaats is gebruikt, kan zo een jaar
later weer ergens anders worden op
gehangen of neergezet.
„Bij bepaalde ornamenten in de
Leidse straat in Amsterdam hebben
beeld van de Scheveningse Pier. ln
januari 1968 maakten we offer
te voor een bepaalde illumina
tie. Daar hoorden we niets meer van
dus we dachten al dat een ander
voordeliger was. Totdat 29 april de
telefoon rinkelde. We hadden het erg
druk met allerlei toestanden rond
Koninginnedag en hoopten al dat
het geen spoedkarwei zou zijn. Was
het de man van Scheveningen, die'
zei. dat wij de opdracht kregen. Oké.
zeg ik, we komen over veertien da
gen Antwoordt die man: dat kan he
lemaal niet. het moet morgen klaar
we eens gebruik gemaakt van plastic Even heb ik nagedacht en toen ge
strips. Omdat we wat benauwd wa- zegd, dat het in orde zou komen
ren of dat wel sterk genoeg was, Met zeventien man zijn we er naar
hebben we het eerst thuis uitgepro- j toe gegaan en 't was op tijd klaar
beerd. Daarvoor riepen we de hulp ook".
an de boksersfamilie Lubbers,
die we kennen van de kermissen en
die ons nogal eens helpt- Met alle
macht trokken ze eraan, maar het
wilde niet kapot. Maar toen het
bulten hing. ging 't vriezen en had
den we iedere dag werk om links en
rechts het plastic te vernieuwen
Vernielen van spullen valt over
het algemeen wel mee. Op sommige
plaatsen gaat men nog weieens te
keer, maar maatgevend is dat niet.
Wel is het zo, dat altijd de onderste
lampen verdwijnen uit de kerst
boomverlichting, die buiten wordt
opgesteld. Snelheid en gemaakte af
spraken is een eerste vereiste. Je kan
moeilijk op 7 december de sinter
klaas-verlichting komen ophangen.
Morgen klaar
Hoe snel het kan, bewijst het voor-
SAARBRUCKEN iDPAi De
Oostenrijkse bankrover Kurt Vice
nik is gisteren in het academisch
ziekenhuis van Homburg in Saarland
overleden aan de zware verwondin
gen die hij op 29 december tijdens
zijn arrestatie had opgelopen. Hij
was tijdens onderhandelingen met
de politie op een autoweg in Saarland
door een commissaris van politie
door maag en lever geschoten.
De 44-Jarige Vicenik had op de
dag na Kerstmis met twee Franse
medeplichtigen ruim 300.000 mark
geroofd uit een bankgebouw aan de
voet van de Keulse Dom. Op hun
vlucht namen zij twee politie-officie-
ren als gijzelaars mee. Na een dolle
rit door het Rijndal naar het zuiden,
lieten de rovers hun gijzelaars vrij.
Zelf verdwenen zij in de bossen van
Saarland, dichtbij de afgesloten
Franse grens. Een klopjacht had
geen succes, maar op 29 december
werd het drietal met een auto in de
buurt van Balterweiler ontdekt. In
middels hadden zij opnieuw iemand
gegijzeld en er volgden midden op
straat gespannen onderhandelingen,
die met het neerschieten van Vicenik
een dramatisch einde kregen. Zijn
twee medeplichtigen konden worden
overmeesterd, de gijzelaar bleef on
gedeerd.
Slechts een enkel voorbeeld uit de
praktijk van het verlichtings-
bedrijf. waar de familiebanden
sterk zijn: vader en zoon. met een
zwager van de vader en zijn zoon.
en nu ook weer een zwager van de
zoon.
Op de foto boven: vader (l.)
en zoon Homan, bij één van de
vele ornamenten voor feestver
lichting, onder het ronddraaiende
rad met de verlichte harten.
1 hti
ti
PASADENA (AP) De stol S(
men. die de oamera's van de £-■
ner-9 tot voor kort hebben belC
goede foto's van Mars te makende
gaan liggen, waardoor de |^j
ragscherpe opnamen naar de e
konden worden geseind. Zij lev?^
een groot aantal verrass ingeeft
Deskundigen zijn aan de han<fk
3 si
deze foto's tot de conclusie gek^r
dat de planeet, in tegenstelling
b.v. de „dode" maan, zich nog L'
ontwikkelt. Er hebben zich in rft
i te tijd nog erosie-verschijnselen^'
de atmosfeer en door water vc» i
daan, terwijl er grote vulkaiP
activiteit is geweest en wellichj,
is.
i Bepaalde gebieden lijken ste^e
j aardse formaties, maar er zij%u
reeksen formaties en verschijn
I waargenomen, waarvan het beU
I nimmer was vermoed en die eeije
I dere studie vergen. Zo zijn er z|a§
j vlekken geregistreerd, die nogtje
waren waar te nemen door de
j ners 6 en 7 twee Jaar geledi
komen kloven en ravijnen voor)
ter en dieper dan de Grand Cal
Elders wrerd een 2100 meter
1 plateau gefotografeerd dat zo I
groefd is met scheuren dat h<
een olifantenhuid lijkt. Op 80(
van de zuidpool zijn putten van
tot tien kilometer doorsnee oni
die niet van vulkanische oorsj
I kunnen zijn of door metoriet-i)
werden veroorzaakt.
I Er zijn aanwijzingen, dat opj
paalde gebieden van Mars
j nent stofstormen woeden.
DEN HAAG Hij zocht zijn
weggelopen vrouw op om met haar
te „praten". Maar hij zei het met
kogels. Na zijn arrestatie vond de
politie bij hem een pistool, een ka
rabijn en een luguber apparaat,
dat er uitzag als een autocrick,
maar dat in werkelijkheid een ge
raffineerd vermomd vuurwapen
bleek te zijn.
Importeur Jan (34) uit Oegst-
geest was op zijn reizen altijd ge
wapend met het geladen pistool en
zijn dodelijke schietcrick. Zijn
veelvuldige schuttersoefeningen
hield hij bij voorkeur in de bossen
van noord-Frankrijk. Maar op 1
maart vorig Jaar bracht hij zijn
schietijzer ook mee op familiebe
zoek in Katwijk.
„Ik kan nog geen vogeltje
doodschieten," sprak Jan gisteren
ceder tot de Haagse rechtbank. Hij
stond terecht voor poging tot
moord. De man die geen vogeltje
kwaad kan doen had zeven scho
ten gelost op zijn eigen duifje, de j
vrouw van wie hij zó veel zegt te
houden dat hij haar niet gunt aan
zijn neef.
Twee kogels misten doel: vijf ko
gels zijn later operatief verwij
derd uit Thea's longen, uit haar
linkerheup en uit haar slokdarm.
Zij heeft de liefde van haar echt
genoot te nauwernood overleefd.
Toen Jan od 8 juni vorig jaar
voor de Haagse rechtbank stond,
moest de behandeling van de zaak
worden aangehouden omdat Thea
nog steeds geen verklaring had
kunnen afleggen. En de rechtbank
vond dat er geen recht gedaan kon
worden zonder ook Thea's lezing te
hebben gehoord.
Want volgens Jan was zijn be
minde vrouw een ontrouwe sloerie
geweest: een overspelige echtgeno
te. die zich uit geldzucht prostitu
eerde en die tijdens zijn laatste za
kenreis in het geniep zijn huis uit
vluchtte met medeneming van zijn
handelsgeld en een deel van de in
boedel. Volens Jan had zij hem
drie jaar geleden zelfs besmet met
een geslachtsziekte.
Gisteren leek dat een groot deel
van zijn aantijgingen naar het
land der fabelen moet worden
verwezen. Het woord laster is nog
net niet gevallen, maar recht
bankpresident prof. mr. Van Hat-
tum zei wel dat Jan hoogstwaar
schijnlijk niet is besmet door zijn
vrouw, maar dat juist Thea moet
zijn besmet door haar man. Zij
waren in 1964 getrouwd. En het is
komen vast te staan dat Jan in
1958 al leed aan een geslachtsziek
te.
Van Thea's zogenaamde prosti-
titie is niets gebleken. Ir. regen-
deel: zij staat alom bekend als een
keurige vrouw, op wie niets viel aan
te merken. Het enige wat overblijft
is dat de vrouw inderdaad de ech
telijke woning heeft verlaten, na
dat zij verliefd was geworden op
een neef van haar man.
Dat Thea het handelsgeld van
haar man zou hebben meegenomen
is al evenmin komen vast te staan.
Thea ontkende dan ook met klem
toen Jan haar op 1 maart vorig
Jaar in de familiekring te Katwijk
deze diefstal voor de voeten wierp.
„Ik heb papieren om het te be
wijzen," schreeuwde Jan.
„Die wil ik dan wel eens zien,"
antwoordde Thea.
Jan greep naar zijn binnenzak.
Maar in plaats van papieren
bracht hij zijn pistool te voor
schijn. Voor de ogen van zijn ont
stelde familieleden schoot hij Thea
vijf kogels in het lichaam. Toen
ging hij zich melden bij de Kat-
wijkse politie.
„Ik had het wapen alleen maar
meegenomen om haar te dreigen.
De schoten heb ik gelost in drift.
Ik wilde haar niet doden. Want
dan had ik 't wel gedaan. Als goed
schutter heb ik daarvoor maar één
kogel nodig," sprak de revolverheid j
uit Oegstgeest.
het toebrengen van zwaar 1
melijk letsel. De advocaat za
daad van zijn cliënt als de get
ontlading van een man die tol
uiterste was gekweld. Uitsprai
Januari.
Psychiater dr. Havermans had
Jans daad gekenschetst als een
.crime passionel". Hij achtte de
lader zwaar verminderd toereke-
ïingsvatbaar. Sindsdien is een
ïieuw onderzoek naar Jans
'geestvermogens ingesteld door dis
trictspsychiater dr. Mulder en drs.
Kleyne. Zij zien de crime passio- j TiP 17* T]\[ rl1Jf1 F|
nel niet zo zitten en Jans toereke- \-J-J±l i 1 l_j' 7 AAI
ningsvatbaarheid vinden zij wel
verminderd, maar niet zwaar ver
minderd.
Officier van Justitie mr. J. D. I LEIDEN Het comité
Lulofs zag sterke aanwijzingen dat Leidse Baan: nee!" laat zatd
Jan geprobeerd heeft Thea te do- ochtend 22 januari een special
den met voorbedachten rade. Maar I tietrein van Leiden naar Den
de officier achtte alleen het be- rijden tegen de Leidse Baan. Del
wijs
Hij kon zich overigens wel voor
stellen dat de dader ten einde
raad is geweest toen zijn vrouw
was weggelopen en zij haar toe
vlucht had gezocht bij Jans neef,
uitgerekend in de kring die tot dan
toe voor Jan altijd had gediend als
veilige haven: het gezin van zijn
oom en tante te Katwijk. Mr. Lu
lofs eiste dat Jan wegens poging
tot doodslag zal worden veroordeeld
tot drie Jaar gevangenisstraf met
aftrek.
Advocaat mr. A. van Zalingen
bepleitte een nog lagere straf, niet
voor poging tot doodslag want
de opzet daartoe is volgens pleiter
niet bewezen maar terzake van
poging tot doodslag gele- i vertrekt om 10.36 uit Leiden en|
I om 10.58 in Den Haag aan. Vo(
gelegenheid gaat de trein verder!
het toekomstige station Den
centraal (aankomst 11.03). De
gers gaan te voet naar het provij
huis, waar enkele sprekers kon jj
woord zullen voeren.
Donderdag 20 januari orga;
het instituut Stad en Landschi
Diligentia in Den Haag een i
lichtings- en discussie-avond
Leidse Baan. Sprekers zijn drs.
van Keulen, planologisch ondef
ker in het gewest Leiden, W.
Keurs van de werkgroep milieutop
van de Leidse universiteit en i
Zeeven van de Nederlandse
wegen. Ook de provincie is uiti
digd om het standpunt uiteej
zetten.
