DE MILJOENENHANDEL VAN
HOLSHUIJSEN EN STOELTIE
"Hans van Eeden (19) lost
5 belofte eindelijk in...
Voor de kantonrechter
Fazanten
jager ver
oordeeld
ALLEEN LAGERE SCHOOL, MAAR SCHATRUK
BELOFTE VAN FC DEN HAAG
Nixon
wilde
hardere
houding
tegen
India
Mintoff dreigt
hulp buitenland
in te roepen
INSDAG 4 JANUARI 1972
PAGINA 11
WASHINGTON (UPI) Henry
Kissinger „president Nixons voor
naamste adviseur voor de buiten
landse politiek, heeft tijdens de
crisis tussen India en Pakistan
geklaagd dat hij „elk half uur
werd uitgeveterd" door Nixon
omdat Amerika geen hardere hou
ding tegen India innam, zo
schrijft de Washingtonse kolom
schrijver Jack Anderson.
„In tegenstelling tot Kissingers
verklaring voor de pers, blijkt uit
de notulen (van de politieke dis
cussies in de regering) dat pre
sident Nixon niet slechts een pro-
Pakistan politiek gelastte, maar
woedend werd op zijn onderge
schikten omdat zij geen krachti
ger houding tegen India innamen",
schrijft Anderson.
Op de vergadering van 3 december
had Kissinger zijn klacht geuit.
Anderson schrijft aan de hand
van de geheime potuien van be
sprekingen tussen Kissinger, de in
lichtingendienst (CIA) en func
tionarissen van het ministerie van
Buitenlandse Zaken: „Wij kunnen
nu aan de hand van geheime no
tulen van het Witte Huis stellen
dat de presidentiële denkmachine
Henry Kissinger tegen verslagge
vers loog toen hij zei dat de re-
gering-Nixon niet tegen India
Drie dagen later had Kissinger la
ten weten dat „de Indiase am
bassadeur op niet te hoog niveau
moest worden behandeld". De ge
heime notulen zijn uittreksels uit
een dagelijks overzicht van een
speciale actiegroep in de Nationale
Veiligheidsraad, schrijft Anderson.
Dp een vraag of er een onderzoek
is gelast naar het uitlekken van de
papieren, zei plaatsvervangend
perssecretaris Gerald L. Warren
van het Witte Huis: „daarop ga
ik niet in".
LEIDEN Voor de Leidse kan
tonrechter stond gisteren terecht een
33-jarige wasmeester uit Leiden, die
niet over een rijbewijs beschik
te. Desondanks kocht hij een twee
de hands auto en ging hiermede toe
ren. Bij zijn aanhouding in Oegst-
geest liep hij „tegen de lamp".
„Ik had hem pas gekocht en reed
er nog niet zo lang mee", zo probeer
de de wasmeester het rechtscollege
zachter te stemmen.
„Geen rijbewijs hebben en toch 'n
auto aanschaffen. Zodoende bindt
men als het ware de kat op het spek",
merkte de officier in zijn requisitoir
op.
Omdat verdachte, zo verklaarde
hij althans, de auto inmiddels ver
kocht had teneinde niet meer in de
verleiding te komen, liet de officier,
het ditmaal nog bij een els van f 100
zonder meer.
Het vonnis luidde conform.
Een 22-Jarige bloemist Uit Noord-
wijk was zelf verhinderd en werd
(bij officiële machtiging) vertegen
woordigd door zijn vader. De vader
kon niet anders dan toegeven, dat
zijn zoon met een door hem bestuur
de auto op het Westeinde in
DEN HAAG /NOORD WIJKER-
HOUT Een 35-jarige tuinder uit
Noordwijkerhout heeft reeds zeven
veroordelingen, meest terzake van
Jachtwet- en vuurwapenwetovertre-
dingen op zijn naam staan.
Het was dus geen wonder, dat de
politie hem in sterke mate verdacht
van het feit, da/t hij degene was die
in de duinen fazanten compleet aan
flarden schoot; iets, waarover in de
laatste tijd sterk was geklaagd.
Voor het Haagse gerechtshof ont
kende de tuinder zich daaraan schul
dig te hebben gemaakt maar wel
stond vast, dat hij in het bezit was
van een flobertgeweer en munitie,
toen een jachtopziener hem aanhield
in de duinen.
De proc. generaal constateerde,
dat verdachte door vorige veroorde
lingen is gewaarschuwd en eiste
daarom twee weken gevangenisstraf.
Het gerechtshof heeft verdachte
veroordeeld text twee weken gevange
nisstraf waarvan een week voor
waardelijk met proeftijd van 2 Jaar
en verbeurdverklaring van zijn wa
pen dat in beslag was genomen.
zijn woonplaats met een snel
heid van 75 km/u (dus 25 km/u te
hard) had gereden.
„Op de desbetreffende weg staan
nog maar weinig huizen en men is
mede hierdoor geneigd aldaar har
der te rijden dan is toege
staan", voerde de vader als excuus
voor de hoge snelheid van zoonlief.
Zowel de officier als de kanton
rechter wezen dit „excuus" zonder
meer van de hand.
De vader kon zijn zoon bij thuis
komst dan ook mededelen dat
hhij, conform de eis, werd veroordeeld
tot de betaling van een boete van
f80.
In verband met het zeer gevaar
lijk snijden van het verkeer werd 'n
24-Jarige Rotterdamse chauffeur,
veroordeeld tot een geldboete van
f200 en voorwaardelijke intrekking,
der rijbevoegdheid voor de tijd
van zes maanden, met een proeftijd
van 2 jaar. Een 20-jarige timmerman
eveneens uit Rotterdam, die door
sterk af te remmen het verkeer in
gevaar bracht, werd veroordeeld tot
f100 boete.
VALLETTA (Reuter) Premier
Dom Minthoff van Malta heeft gis
teravond gezegd bereid te zijn de
hulp van buitenlandse strijdkrachten
in te roepen als dat nodig zou zijn
in het nationaal belang.
In een verklaring voor het parle
ment inzake zijn ulimatum dat de
Britse troepen 15 januari moeten
zijn vertrokken tenzij Engeland aan
zienlijk meer betaalt voor de basis,
zei Minhoff„Wij hebben vrienden,
wij hebben overal bondgenoten. Als
wil moeten, als de noodzaak zich
voordoet zullen wij strijdkrachten
van andere landen hier brengen. Wij
zullen ze krijgen".
De premier liet niet blijken om
troepen van welk land het zou gaan,
maar men neemt aan dat om Libië
gaat waarmee hij. nauwere betrek
kingen aanknoopt.
Libische verbindingstechnici werk
ten gisteravond aan de antennes op
het dak van de ambtswoning van de
premier. Hiermee werd voedsel gege
ven aan de geruchten volgens welke
er sprake is van de aanleg van een
"rode telefoon" tussen Valletta en
Tripoli.
Volgens sommige inlichtingen zul
len Libiërs zorg dragen voor het
functioneren van het controlestation
voor het luchtverkeer nadat de Brit
ten vertrokken zijn.
:ell
Muller
Jij ADO leek het even alsof hij in
Nién ruk de gouden berg opstormde.
Het zijn zestiende maakte hij te-
hidden van de groten het seizoen
if, tegen Fortuna/ Sitbardia en Ajax.
de sprong naar de top was
ie vroeg. Te geforceerd. Ik hoorde
4n die tijd al bij de UEFA-jeugd.
De heer De Vroet heeft toen met
doktoren contact voor me op-
-zenomen. Mijn spieren zijn erg soe-
W>el, maar ook erg kwetsbaar".
"Het lichtgewicht raakte bij het
TEIninste of geringste onklaar. In sep
tember '70 noodzaakte de kwaal tot
jen operatie aan het rechterdijbeen.
Maart daarop lag hij, na een au
to-ongeluk opnieuw plat in de el
lende. Na de genezing van de zware
g hersenschudding en kneuzingen
5#noest hij weer naar het ziekenhuis
l^oor een tweede reparatie van.de
Onbruikbare spier (en). De vorige
ging derhalve vrijwel ge
heel buiten hem om.
Bezinning
be nare episode was toch niet lou
ter negatief. Het gedwongen liggen
hardde hem mentaal. „Ik hoorde
nooit anders dan dat Van Eeden te
week is. Ik ben erg tenger gebouwd.
Dat is een nadeel. Ik ging me reali
seren, dat ik wel harder moest wor-
ir%en". Zo ook bezon hij zich, woe
s' lend tussen "de lakens, op zijn
maatschappelijke toekomst. „Een
half jaar geleden ben ik voor me
zelf met een assurantiebedrijf be
Ja, helemaal zelfstandig. Ik
deel met een vriend een kantoor,
maar we werken voor onszelf. Dat
is jong, ja. Maar ik ben nu een-
elfstandig type".
Eeden had ook in de flo
rerende zaak (metaal-constructiebe
drijf) van zijn vader kunnen schie-
ten. Maar die branche boeit hem
"'minder dan het wereldje van verze-
t|keringen en hypotheken. „Ik hoop
Yjte bereiken, dat ik binnen tien jaar
een solide naam heb opgebouwd.
(Dat de omzet dusdanig is, dat ik er
van kan leven. Deze carrière
gaat voor het voetbal. Daarom ook
zal ik wel nooit full-prof worden.
Tenzij ik een aanbod krijg, waar ik
ineens vreselijk veel wijzer van
word. Maar zulke bedragen zijn
voor me niet weggelegd."
Feyenoord of Ajax (dat hem overi
gens sympathieker is) treedt dan
ook niet op in zijn fantasietjes voor
later. Tot op heden beklonk hij tel-
jkenmalen een éénjarig contract meet
.ADO. Indien hij van waarde zal
iblijken voor FC Den Haag, moet
!hem straks meer geld toevloeien.
JJWeglopen lijkt onwaarschijnlijk.
(„Waarom? Na de fusie ben ik wel
E| bang geweest, dat ze me zouden af
danken. Ik had meer in het zieken-
■huis gelegen dan ik bij ADO was
verschenen"
J1' Tweestrijd
eSHet samentrekken van ADO en
Holland Sport had onder meer de
eg consequentie, dat Roodnat voor hem
AMSTERDAM-OOST De heren Henk Holshuijsen (40) en Fred Stoeltie (42) ontmoet?
Je weet niet wat wat je meemaakt. Eenvoudige Jordaanse jongens, maar ze zitten onder een
hippe haardos wel goed in het pak. Niet veel meer dan lagere school in het hoofd, maar ze
hebben als eigenaars van 's werelds grootste (qua verkoop) juweliersbedrijf wel een vermo
gen in de kluis, Holshuijsen en Stoeltie, diamantairs. Aangenaam. Verhuisd vanachter de schijf
in een donkere diamantslijperij aan Amsterdams Nieuwe Achtergracht naar de directietafel in
een weelderig winkeltjè op de hoek van Wagen- en Amstelstraat. Van het loon van een ge
schoolde arbeider naar het salaris van een eigenaar van een naamloze vennootschap.
Het karig bestaan in precies elf
jaar geruild voor rinkelende rijk
dom. Maar ondanks die miraculeuze
maatschappelijke metamorfose geen
spoor van zeifingenomenheid. Ach
ter vijf op eigen kosten gerestau
reerde gevels een smaakvol ingericht
bedrijf. Rond een gretig knikkende
sherryfles verwondering, nauwelijks,
verholen pret over het succes.
Het verhaal is even simpel als won
derbaarlijk. Henk Holshuijsen en
Fred Stoeltie, dimantslijpers uit fa
milietraditie, wilden zelf wel eens
juwelenhandeltje opzetten Die
gelegenheid kwam elf jaar terug,
toen de Gemeentelijke Universiteit
het pand van de groothandel aan
de Nieüwe Achtergracht, waar zij
door de loep gluurden, opeiste.
Heel klein begon het tweetal in een
morsig pandje in de Wagenstraat.
Door een zuinig beleid konden later
ook de aangrezende huisjes van een
kleermaker, een kapper een siga-
renboer en een kroegbaas wo'rden
opgekocht, 't Vervallen geheel werd
de richtlijnen van Monumen
tenzorg met eigen hand in oude
sierlijkheid hersteld.
300.000
Blikvanger voor de buitenlandse
toerist op zoek naar het meester
schap van de Amsterdamse dia
mantslijper. In 1960 klopten er nog
r 1500 aan de deur Nu verga
pen jaarlijks zo'n 300.000 buitenlan
ders zich aan de kostbaarheden
Holshuijsen en Stoeltie NV wedij
vert in belangstelling met het Rijks-
;um. Maar de Nachtwacht kan
je niet kopen, dat verleidelijk flon
kerend steentje wel. Vandaar de
blakende bankrekening van de he-
veren onder die duizelingwek
kende sprong hebben nog niets van
hun spankracht verloren Idealisme
bijvoorbeeld zwiepte het geslepen
naar het fortuin. Henk Hols-
Door
Daan Overhoff
huijsen: „Amsterdam dreigde na de
oorlog als diamantstad verloren te
gaan. Dat kwam, omdat veel joden,
die de handel beheersten, niet meer
terugkeerden. Veel collega's van ons
gaven het min of meer op. Ze wa
ren toch wel binnen. Maar de Am
sterdamse diamantslijper mag zich
nog steed op de borst slaan Daar
om gingen wij door".
Lotsverbondenheid uitte zich ook in
eerzucht. Bab Hendrikse (36), als
vice-president een al even geani
meerd gesprekpartner: „Het gekke
was, dat we allemaal wel eens wa
ren gekat of dat we van de baas de
zak hadden gekregen. We waren zo
rancuneus als de pest. Je wilde je
uit de naad werken om jezelf te
bewijzen".
Joodse lef
De handelsgeest completeerde het
heilige geloof in succes. Fred Stoel
tie: „We zijn geen Joden, maar aan
de schijf leerde je hun werkwijze
wel kennen. Lef, intelligentie op het
juiste moment. Precies doen wat op
een bepaalid moment noodzakelijk
Wat tot verbluffende vondsten leid
de. De diamanthandel met particu
lieren, rekenden de heren uit, levert
een veel grotere winstmarge op dan
de groothandel. Dus gewoon over de
toonbank verkopen. ,Niet aan de
diamantsohuwe Hollander, maar
aan de toerist, de Amerikaan, de
Zweed vooral.
Maar hoe krijg je die mensen bin
nen? Dan moeten taxichauffeurs en
reisgidsen je winkeltje weten te
vinden. Dus geef Je zo af en toe
een feestje voor die mensen „Enor
me zuippartijen", grinnikt Stoltle,
„met zo'n 70 man in je zaak. Het
kost je per feest nieuwe vloerbedek
king, maar alle toeristen worden
wel keurig voor de deur afgeleverd".
De hele dure gasten staat een Rolls
Royce ter beschikking. Stoeltie:
„Daarmee halen we ze van Schiphol
af. Zo'n Amerikaan vindt dat
prachtig. Laatst zat er een schroef
je los. zodat we zo'n klant met de
Pontiac van Henk, vier maanden
oud en vijftig mille moesten opha
len. Vraagt hij: gaat het slecht met
de zaak"?
Geen broodtrommel
Eenmaal in het Juwelenrijk wordt
die twijfel snel genoeg weer wegge
nomen. Door weer zo'n doordenker
tje uit het brein van de Jonge di
recteuren. Zeventig man personeel
presenteert zich als één grote fami
lie, die de bezoeker moeiteloos op
zijn gemak stelt. Henk Holshuysen:
„Slijpers hebben wij hun talen la
ten leren, door ons betaald. Vakbe
kwame gidsen dus. Werkkleding
koffie en de boterham wordt ook
door ons betaald. Geen broodtrom
mel-gedoe. Liever zo min mogelijk
die baas-arbeider-verhouding".
In die grote huiskamer is het mak
kelijk kopen. „Vooral vrouwen smij
ten met geld", verbaast Henk Hols
huysen zich, „soms gaan ze veel te
ver en dan komen ze de volgende
dag huilend terug. Geeft niet, gelo
terug. En dan de hippies, geweldige
klanten. Die sparen hun geld op
met slapen in het Vonkelpark. Op
eens komen ze hier een diamant
kopen en dan rijden ze in een taxi
terug naar de Dam".
Er wordt goed geboerd, dat is zeker.
Een rijkdom, die met de moderne
haardracht en kleding, met de
bruin gebrande gezichten en het Jo
viale optreden gemakkelijk het
beeld van playboy oproep. „Wat Is
rijkdom", lacht Henk Holshuijsen,
„al ons geld is in de zaak geïnves
teerd. Je rijdt op een vouwfiets en
met een paar meijet in Je zak ben
Je blij.
En wat is een playboy? We houden
wel van een geintje, ja. Opeens een
huis of een zaak opkopen. Vroeger
zat een oud, dik wijf tegenover de
winkel steeds te schelden. Je kon in
al haar kieren kijken. Dat deed de
handel geen goed. In één klap
kochten we haar uit".
Zakelijke pret, die het bijna altijd
van de problemen wint. Het zijn er
eigenlijk maar twee. Stoltie: „Henk
en ik zijn beiden gelukkig getrouwd,
maar we hebben geen zoon. Bab
heeft er een van vier en laat mijn
dochtertje van drie hem na de
eerste de beste keer over zijn bolle
tje strijken. Duimen, dat het goed
komt".
Rest nog één zorg temidden van de
maatschappelijke glorie. „Ik hou
van bruine kroegen bekent Fred
Stoeltie, „lachen met oude vrienden.
Maar die gaan me nu opeens met
meneer aanspreken ln plaats van
met gabber of klootzak zoals' vroe
ger. Daar heb ik de schurft in".
Begrijpelijk, als Je geen doelbewuste
carrièrejager bent. Als Je niet meer
dan een toevallig rijk geworden
diamantslijper wilt zijn.
DEN HAAG Vragen fladderen om Hans van Eeden (19).
V&s zijn gedurfde partij tegen Ajax een uitschieter? Of de
penbaring van nog niet eens al het opgeslagen talent? En
anwaar die plotselinge flair, die vroeger vaak bij de aftrap
n zijn schoenen zonk en niet meer opkroop? FC Den Haags
jtblinker van zondag gist, speculeert, maar stuit niet op een
luitende oplossing. „Het is zuiver een kwestie van zelfver-
rouwen. Op de training dol ik als een gek. Dan ben ik heel
uitspannen. In de wedstrijd moet je het geluk hebben, dat het
5ikt. Anders word je onrustig. Tegen Ajax zat het me meteen
nee. Ik had de lef Krol uit te dagen. Zo van: ga maar in, dan
lak ik je links of rechts, net zoals het me uitkomt".
lat is ongehoorde taal van de bro-
belofte. „Jongens als Mansveld
Depen het al zo lang. Je kan het,
(aak het nou eens waar". Tegen
'C Den Bosch kwam hij de bede al
fen eind tegemoet. Hij scoorde
tveemaal en walste de weg vrij
por Berg. „Bij het eerste doelpunt
- ik het goede effect. Door de
ind was-ie helemaal onhoudbaar".
<C Den Bosch betekende zijn twee-
e nagenoeg volledige competitie-
'edstrijd in dit seizoen. Tegen Tel
bar meldde hij zich als invaller, bij
'olendam liep hij voor het eerst
jee van start tot finish. „Dit is nu
lijn vierde seizoen bij ADO. Ik
,eb nog steeds niet een vaste plaats
(1 het eerste kunnen bemachtigen.
(Tat me nu te wachten staat?
Laadpleeg daarvoor de trainer,
laar het is natuurlijk wel zo, dat
voor Hestad een concurrent ben
jeworden. Dat was eerst niet zo. Ja,
let zou me teleurstellen, als ik er
pndag tegen AZ uitlig".
Ergernis
de concurrentie verzwaarde. Maar
hoewel die tweestrijd onmiddellijk
tot nader datum moest worden op
geschort, vielen Hestad en Berg
meer in de smaak. „Uit tegen Aris
Bonneweg kwam ik weer eens aan
de beurt. Ik werd er door de
scheidsrechter om een onnozele re
den uitgestuurd. Maar trainer Jezek
was zeer tevreden over me. Min of
meer als enige zelfs. Toch, zonder
iets te zeggen, stond ik de volgende
dag opgeschreven voor de training
bij de heer Loof. Dat heb ik me
geweldig aangetrokken".
Het treurende kasplantje (met het
kopje omlaag) was vatbaar voor
weer een spierblessure. Ditmaal
stfhoot de pijn in het andere (lin
ker) been. Met injecties en tablet
ten werd voorkomen, dat opnieuw
de chirurg zijn gang kon gaan.
„Daarna heb ik er geen last meer
van ondervonden. De laatste maan
den gaat het bijzonder goed. De
masseur staat er van te kijken, dat
ik maar heel blijf".
hogelijk kan Hans van Eeden (23-
r'52 geboren in Djakarta) eindelijk
le verwachtingen van lang geleden
lonoreren. In Fortuna Vlaardingen
bkte hij al heel jong de bieders op
ich af. Als 15-jarige zwichtte hij
Aoor ADO, tot doffe ergernis van
r 5VV en Feijenoord. „Feijnoord was
jen jaar eerder. .Maar ik wou niet.
k zat nog op school. En dan, bij
feijenoord kom je pas aan de bak,
jls je helemaal aan de top zit."
i dat spook verlost, sterkte in
het B-elftal zijn zelfvertrouwen aan
een gezonde dosis. Ook al, om- ----- T
dat hij zichzelf ontdekte in de sta-
van een (kleine) zelfstand r>e
assuranties. En vermoedelijk
mede dankzij de vriendschap met
brutaaltje Roodnat, wiens stijl hij
op het gras maar moet kopiëren. Zo
gelouterd maakte hij weer eens
promotie naar het eerste; voor de
hoeveelste keer weet hij al niet I Hans van Eeden in de sauna I 's maandags bekomen van de zon-
ir. Maar mogelijk is dat „foren- in het Haagse Waldeck, waar hij dagse voetbalmatch.
nu afgelopen. en zijn FC Den Haag-medespelers
