Wat Zien Ik?
j Ik ben niet
rijk geworden!
„HET IS NU EEN
FIJNE STRAAT"
i 1 m
Ui
OPGELATEN SPONSOR LAAT KNAU VOORLOPIG LOPEN
STUDIO
theater LI DO
ft
J
LEIDSE REGISSEUR PAUL VERHOEVEN:
Er gebeurt veel
in De Schuur
VRIJDAG 31 DECEMBER 1971
Ook in Leiden is "Wat Zien
de zeventiende week is gisteren
Holvast) laat zien.
LEIDEN Het afgelopen
jaar is het jaar van 'Wat Zien
Ik' geweest. Deze Nederlandse
speelfilm, een op de boeken
van Albert Mol geïnspireerde
satire op het soms wat buiten
sporige driftleven van de mens
is vier maanden geleden in
vijfendertig bioscopen tegelijk
in roulatie gebracht en heeft
tot nog toe tenminste twee mil
joen bezoekers getrokken.
De overweldigende belangstel
ling voor deze kluchtige film
over het rosse leven betekent een
enorme opluchting voor de regis
seur, de Leidenaar Paul Verhoe
ven. 'Wat Zien Ik' is Verhoevens
eerste avondvullende speelfilm en
het succes daarvan kan voor de
man die ook de televisieserie
„Floris" heeft geregisseerd alleen
maar plezierige gevolgen hebben.
Zijn naam als filmregisseur is er
met een slag door gevestigd.
Paul Verhoeven heeft het nu erg
druk onder meer met het voorberei
den van nieuwe projecten en hei
mee helpen omzetten van „Wat zien
ik" in buitenlandse versies maar hij
is best bereid om aan het eind van
dit voor hem en de Nederlandse
speelfilm zo belangrijke jaar ook
films als „Blue Movie", „Daniël" er
„Mira" hebben sterk de aandach
getrokken wat na te praten ove
zijn veelgeprezen examenstuk.
De geslaagde Leidse filmregisseu
wil nu wel verklappen, dat hij me
weinig vertrouwen de doop van ziji.
eersteling tegemoet heeft gezien. Hi
vindt dat zelf wel verklaarbaar
want „als je lang' en intensief me.
één film bezig bent geweest, kaï
het eindresultaat plotseilng dood
slaan". „Bovendien", zegt Paul Ver
hoeven, „is de film in München af
gewerkt en dat is voor een in Ne
derland gesitueerde film met Neder
landse acteurs en actrices geei
ideaal klankbord".
Twijfels
De reacties van het Amsterdams-
premièrepubliek hebben hem daar
om volledig verrast. „Ik heb eer
dag voor de première samen me
Ronnie Bierman in een lege bios
coopzaal naar de film zitten kijkei
en toen mijn twijfels echt wel ge
had". En na de première? „Ik heb
op dat moment niet kunnen voor
zien dat het zo storm zou lopen bij
de bioscoopkassa's, ik wist alleen
dat het fiasco van een totale mis
lukking mij bespaard zou blijven. Ik
ben achteraf gezien gewoon erg blij
dat Rob Houwer als producent mij
de kans heeft geboden om deze film
te maken. Hij is het per slot van
rekening geweest die Mols boeken
verfilmd wilde hebben. Ik ben door
hem benaderd en moest mij voor
het eerst in mijn leven als regisseur
van een commerciële speelfilm waar
zien te maken, vandaar dus ook al
die angsten. Gelukkig is mijn film
ook door de meeste critici goed ont
vangen.
Het is in feite de kunstkritiek ge
weest die de .Nederlandse filmindu
strie in het verleden heeft ver
moord. Te vaak wordt vergeten dat
een filmindustrie niet kan bestaan
bij de gratie van puur-artistieke
films.
Overigens, als men spreekt van een
met vakmanschap gemaakte breed-
publiekfilm dan zit dat vakman
schap óók in het scenario van Ge
rard Soeteman met wie ik altijd
fijn heb kunnen samenwerken!"
Hoe valt het geweldige succes van
„Wat zien ik" naar de mening van
Paul Verhoeven te verklaren? „Ik
heb deze vraag ook aan Gerard
Soeteman gesteld en zijn antwoord
klonk nogal paradoxaal: omdat er
Ik" goed gezien. Avond - aan - avond trokken (en trekken nog:
ingegaan) Albert Mols avonturen veel bekijks. Zoals deze foto (Jan
Ook Alphen heeft promenade
zo veel mensen naar toe zijn ge
gaan. Ik zelf zou er aan toe willen
voegen: omdat de film niet slecht
is gemaakt en omdat er bij voor
baat al sympathie voor de film be
stond, in de eerste plaats door de
bekendheid van Mols boeken en
verder door de namen van Sylvia
de Leur en Piet Römer die toch als
het privé-bezit van het Nederlandse
volk beschouwd kunnen worden. De
meesten zijn met een positieve in
stelling de bioscoop binnengestapt
en de film heeft hun verwachtingen
nog overtroffen ook. Logisch eigen
lijk, want in de film zeer meer con
structie. meer verhaal nog dan in
boekjes".
Afstand
Wat is volgens de Leidse regisseur
het verschil tussen „Wat zien ik"
en Pim de la Parra's „Blue Movie"?
Paul Verhoeven de handen door het
halflange donkere haar strijkend:
„Blue Movie is sterk erotisch en
wat inhoud betreft veel zwaarder
dan mijn film. Wat Zien Ik is juist
een anti-erotische film met come-
dy-effecten. Greets klanten zijn één
voor één problematische figuren,
maar mijn film is toch echt geen
probleemfilm. Ik heb me als regis
seur vooral in proberen te leven in
de algemeen menselijke relatie tus
sen Greet en Haar van Boven en
meer op een afstand tegen die
klanten aan zitten kijken.
Heeft de run op de kassa's Paul
Verhoeven veel geldelijk voordeel
opgeleverd? Resoluut: „Nee, vergeet
dat maar! Rob Houwer heeft me
destijds voor de keus gesteld: mee
doen aan het filmproject op basis
van participatie of tegen een vast
salaris. Ik heb het zekere voor het
onzekere willen nemen en voor het
laatste gekozen. Maar ik mag niet
mopperen, want ik ontvang nu de
film zo goed loopt van de producent
af en toe nog wel een bonificatie.
De film heeft mij in elk geval geen
tonnen opgeleverd".
Denkt Paul Verhoeven de lijn van
de Nederlandse komediefilm door te
kunnen trekken? „Ik wil per sé niet
gebruikt worden als de
Scenario's
Waar is regisseur Verhoeven nu
mee bezig en wat zijn de plannen
voor de toekomst? „Op het ogenblik
ben ik druk bezig met het voorbe
reiden van een aantal scenario's. Er
staan namelijk allerlei nieuwe
speelfilmplannen op stapel en er
worden bovendien plannen voor een
nieuwe televisieserie uitgewerkt. Als
die televisieserie er inderdaad komt
dan zullen spanning en avontuur de
basiselementen zijn. Wat de film
plannen betreft, Rob Houwer wil
graag een vervolg op „Wat Zien Ik"
maken, voornamelijk gebaseerd op
het boekje Haar van Boven. Ik wil
het best doen mits het scenario mij
bevalt. Zo'n vervolg mag uiteraard
PAUL VERHOEVEN: Vervolg
op Wat Zien Ik mag geen herha
ling worden
geen herhaling van Wat Zien Ik
worden. Staat het scenario mij niet
aan dan begin ik er beslist niet
aan. Ik weiger gewoon een film te
maken om er wie dan ook mee te
spekken. Je mag natuurlijk niet
denken: nou jongens we hebben
met „Wat Zien Ik" zo'n enorm suc
ces gehad we maken er nu even
een vluggertje overheen. Ik per
soonlijk zou liever een film willen
maken die omstreeks de bevrijding
van ons land speelt. Een spannende
actiefilm gebaseerd op al die myste
rieuze moorden die in die tijd in
Den Haag zijn gepleegd en waarvan
een invloedrijk man als mr. De
Boer, die in de oorlog heel wat ge
vangen genomen verzetsmensen bij
de Duitsers heeft weten los te pra
ten, het slachtoffer is geworden.
Rob Houwer staat in elk geval niet
ongeïnteresseerd tegenover dit idee.
Trouwens, het idee om Jan Wolkers'
roman „Turks Fruit" te verfilmen
heeft mij ook nog niet losgelaten.
Alleen: Turks Fruit is een erg tra
gisch verhaal en ik vraag me soms
wel eens af of het publiek behoefte
heeft aan een tweede Love Sto
ry.
PIETER C. ROSIER
ALPHEN Een van de belang
rijkste besluiten in het afgelopen
jaar voor de dorpskern van Al
pien was de afsluiting voor alle
verkeer van de Van Mandersloo-
straat, de belangrijkste winkel
straat. Dat was hard nodig ook,
want door de grote hoeveelheid
rijdende en stilstaande auto's en
bromfietsen was de straat voor
het winkelende publiek nauwe
lijks nog begaanbaar. Sinds een
aantal weken is de Van Manders-
loostraat het domein van wande
laars, met uitzondering van de
ochtenduren als het expeditie-
vervoer zijn goederen komt af
leveren.
Toen de maatregel van de afslui
ting werd overwogen, is er van de
zijde van de winkeliers en dan
vooral die gevestigd zijn aan de
Rijnkant nogal wat gemor ge
weest. Niet omdat men vond dat
de afsluiting op zichzelf niet onjuist
was, maar omdat men de bijkomen
de voorzieningen (extra parkeer
ruimte, mogelijkheden om buiten de
„expediteuren" met goederen bij de
zaak te komen) nog niet voldoende
achtte.
Hoe is de situatie thans, nu de
promenade een aantal weken func
tioneert? De Van Mandersloosstraat
is een heerlijke winkelstraat, waar
Je onbezorgd kunt lopen en kijken.
Vraag je winkelende huisvrouwen
naar hun mening dan krijg Je ne
gen van de tien keer een antwoord
dat er ongeveer als volgt uitziet: „Je
kunt nu eens eindelijk rustig kij
ken. je hebt geen last meer van la
waai en van voorbij razende auto's
en brommers. Als je kinderen bij Je
hebt. hoef Je niet bang te zijn dat
ze elk moment kunnen worden aan
gereden".
Over de voorzieningen er omheen
(parkeerruimte) heeft men (de win
keliers) nog wel eens de wenkbrau
wen gefronst, maar wie links en
rechts van de Van Mandersloostraat
kijkt, zal toch bepaald niet aan pes
simisme ten onder gaan.
De twee sterkste opposanten te
gen de afsluiting waren destijds de
heren Hazebroek (levensmiddelen»
en Haasbeek (boekhandelaar, beiden
gevestigd aan de Rijnkant. Nog
maals: zij waren niet tegen uit prin-
clpe. maar eenvoudig omdat de
voorzieningen er omheen en de mo
gelijkheden voor het expeditiever-
voer in hun ogen nog niet toerei
kend waren. De vrees voor de afslui
ting was zeer begrijpelijk het
grootst bij de heer Hazebroek. „Huis
vrouwen." zo zei hij destijds, „zullen
er niet veel voor voelen een paar
honderd meter met een volle bood
schappentas te sjouwen". Hoe staat
hij er nu tegenover? Hazebroek: „Ik
kan nog geen oordeel geven, wat
overigens niet wil zeggen dat de
eerste indruk ongunstig is. Ook de
toestand met het expeditievervoer is
niet eens zo tegengevallen, hoewel
het een lastige zaak is. Maar een de
finitief oordeel kan ik pas over een
maand of drie geven. De drukte van
de decembermaand, met de feestda
gen, geeft een geflatteerd beeld. De
mensen moeten wel naar je toe ko
men. maar hoe is het straks?"
De boekhandelaar Haasbeek (Jr)
blijft van oordeel dat de afsluiting
„op te krampachtige wijze" tot
stand is gekomen. Hij vindt dat hij
zowel privé (hij woont boven zijn
zaak) als zakelijk gedupeerd is. „Het
is niet altijd mogelijk om voor elf
uur 's ochtends de boeken die Je no
dig hebt aan de zaak te laten bren
gen. Ik heb voor een fors bedrag
aan karretjes gekocht om daarmee
de boeken buiten de daarvoor vast
gestelde uren toch in huis te krij
gen. Maar wat een tijd en dus
geld gaat daar niet in zitten. En
tijd is iets wat Je Juist bij drukke
dagen niet hebt".
Korpschef Van Voorden van de
Alphense politie zegt dat het ver
keerloos maken van de Van Man
dersloostraat over het algemeen „als
zeer positief" is ervaren. „Natuur
lijk, zoals bij al dit soort zaken, heb
je in het begin even te kampen met
kinderziektes, maar van echte pro
blemen is ons niets bekend".
RUUD PAAUW
.Alphens promenade... (Foto Wim Dijkman)
VOORSCHOTEN Een Jaar
bestaat nu al het theatertje „De
Schuur". De gedachte „met deze
ruimte moet wat gedaan wor
den" kwam al gauw op bij de
Haagse fluitiste Ellen Mac Gil-
lavry, toen zij ontdekte hoe
groot de schuur achter haar
nieuwe huis aan de Voorscho-
tense Oranjekade wel was. Ze
maakte er een piepklein thea
tertje van. waarin alles moge
lijk is Wat in een grote con
certzaal niet kan. Waar niet
zo'n grote scheiding bestaat tus
sen de mensen in de zaal en de
mensen op het podium. „De
Schuur" ziet er leuk uit: rode
vloer, witte stenen muren, met
de levendige struktuur van de
„Die afstand die er bestaat
tussen het publiek en het po
dium, die moet weg", betoogt
Ellen MacGillavry vol vuur, „de j
mensen moeten dichter by deze j
beroepen gebracht worden, en
er niet meer tegen op zien!"
Een klein theater als „De
Schuur" kan daar inderdaad
heel wat aan doen. „Alles is
hier mogeiyk, er is geen schei
ding, geen kloof. Je kan gerust
vragen of we een stuk dat Je erg
mooi vond nog eens willen spe
len. Het is niet gek om zoiets
te vragen en we zullen het
graag doen". Er wordt gedis
cussieerd, er wordt verteld over
de "kneepjes van het -vak",
over „achter de schermen", 't
stenen duidelijk zichtbaar, veel
rode en groene verf. En dat des
avonds, met kaarslichtJe
houdt het niet voor mogelijk als
Je die buitenkant van een ge
Enthousiasme van Ellen Mac
Gillavry werkt aanstekelijk.
Suggesties van het publiek
wone schuur-bij-een-huis ziet:
zo'n gezellige ruimte en zoveel
plaats.
Afgelopen Jaar gebeurde hier
bijna van alles: Schotse dansen
met doedelzakmuziek, tentoon
stellingen, lezingen met dia's,
discussies over ballet en veel
kom. Het zou daarom volgens
de fluitiste leuk zijn als ook an
deren eens zouden willen pra
ten over wat him beroep met
meebrengt. By voorbeeld: hoe j
maakt een warme bakker nu
eigeniyk zyn brood. Alles is mo- j
gelyk, alles kan in „De Schuur".
muziek. Nena Hoog speelde er
hobo. Jaap Spigt speelde er cla-
vecimbel en Ellen MacGillavry
zelf fluit. De Amerikaanse ne
gerzanger Clinton Irving zong
er zijn balladen en negrospiri
tuals.
Dat theatertje „De Schuur" aan
de Oranjekade no. 35 in Voor
schoten, daar mag iedereen
eens een kykje gaan nemen.
U zult er een ervaring ryker
vandaan komen.
LEIDEN De Leidse vestiging
van Minnesota Nederland NV
voelt zich als sponsor „mis"han-
deld. Nadat 3 M Compagny be
gin '71 de (twee) indooratletiek-
wedstrijden - om - de - Tartantro-
Cee in de Groenoordhal had ge
sponsord, liet publiciteitsman
Ton van den Bosch al doorsche
meren zich „opgelaten" te voelen
door de houding van de Konink
lijke Nederlandse Atletiek Unie-
Die opgelatenheid bestaat nóg,
zelfs naderhand nog gegroeid
Ton van den Bosch als repre
sentant van 3 M Compagny over
het resultaat van die opgelaten
heid: „Als de KNAU ons nu zou
benaderen om het komende jaar
weer enige wedstrijden te spon
soren, zouden we nee zeggen. A
op grond van de samenwerkings-
ervaring, B op grond van de te
gengevallen resultaten".
Over de samenwerking KNAU
sponsor: „We hadden vooraf ge
dacht met verstandige mensen te
doen te krijgen. Met mensen 'die
Deseften waar het eigen belang
en dat van de sponsor lag. Ge-
den de publieke belangstelling
en de aandacht in de pers had
er veel meer uit kunnen komen.
Maar de KNAU diende het eigen
belang niet eens. Dat was het
trieste van die zaak. Er bestond
binnen het (nu demissionaire)
bestuur van de KNAU een ge
brek aan coördinatievermogen.
Sommige bestuurders deden niet
wat hun taak was, anderen de
den andermans taak. Door het
ontbreken van overleg met dat
bestuur (afspraken werden maar
gewoon niet nagekomen), misten
wij bijvoorbeeld de boot bij het
geven van informatie aan de
„buitenwereld". De afspraken
met de KNAU waren zo geregeld
dat zij het nieuws zouden bren
gen dat wij zouden sponsoren.
Maar de heren verknalden dat,
gingen dat al vooraf aan allerlei
relaties vertellen. Toen was het
geen nieuws meer. terwijl het
nieuws voor ons Juist zo belang
rijke was. Want wij sponsorden
natuurlijk niet voor het lieve ge-
ziqht".
„Wij hebben ook nooit ver
doemd wat onze belangen wa
ren. Twee doelen stonden ons
voor ogen. We wilden de sport-
atletiek) wereld informeren over
ons produkt Tartan en we wil
den in de regio Leiden als streek
waarvan wij afhankelijk zijn,
naamsbekendheid verwerven. Als
Je dan gaat optreden als sponsor
moet Je het belang van de ge
sponsorde gaan dienen in zoda
nig overleg dat ook het belang
van de sponsor gediend wordt.
Een sponsor moet niet gaan
overheersen, maar een gespon
sorde moet er wel rekening mee
houden dat hij werkt met het
geld van een ander. Dat werd
bij de KNAU vergeten. Er werd
op een gegeven moment gewoon
misbruik van gemaakt dat wij
onze naam aan die indoorcvclus
(een reeks van vijf wedstrijden)
hadden verbonden. Dat als die
cyclus zou „vallen", wij een
stukje mee zouden vallen. Daar
werd misbruik van gemaakt
daarom moesten we die twee
»ceer in Leiden eigenlijk wel
weer als geldschieter optreden.
Ik wil niet natrappen het was
voor de KNAU ook de eerste
seer dat er met een sponsor ge
werkt werd maar ik heb wel
stom van verbazing bestaan. De
CNAU had bijvoorbeeld beloofd
lat er bepaalde atleten zouder
Komen, die in elk geval onmoge-
ijk hadden kunnen komen. Dan
voel Je Je als sponsor wel gegre
pen. De KNAU zou ook voor een
afbraakploeg (voor de baan)
zorgen. Jawel, maar na de wed-
•trljden moesten wij los arbeiders
uit de kroeg gaan bellen om dat
te doen. De heren van de KNAU
wisten nergens van, die hadden
de kuierlatten genomen. Dan
vraag Je je af: waar is de ver
antwoordelijkheid van die men
sen. Ik ben zo'n merkwaardige
gang van zaken nog nooit in
zo'n grote omvang tegengeko-
De KNAU hoeft medio februari
wanneer in Leiden de Neder
landse indoor-atletiekkamploen-
schappen worden gehouden
dan ook niet bij Minnesota Ne-
lerland NV aan te klop
pen.
PAUL DE TOMBE
