Vete India-Pakistan is
al duizend jaar oud
DE SINT IS DOOD,
LEVE DE SINT
Gesprek Pompidou-Brandt
in vogelvlucht ulilUI? in vogelvlucht
ETERDAG 4 DECEMBER 1971
LONDEN (Reuter) Met moderne legers en straaljagers
ichten India en Pakistan nu een conflict uit waarvan de oor-
irong al meer dan duizend jaar in het verleden ligt. De kloof
issen de hindoe-gemeenschap en de moslem-gemeenschap
erd dieper toen Inda en Pakistan 24 jaar geleden hun on-
hankelijkheid verwierven van Engeland.
Leiders van de twee gemeenschap
waren niet in staat avereen-
mm ing te bereiken over de vor-
ng van een grote staat op het
>continent. Engeland besloot daar
liet gebied, dat het ruim 200
it als kolonie had bestuurd, op te
len in twee naties. Als criterium
rd gebruikt de dominerende gods
an een streek. Het resul-
it daarvan was dat het islamiti-
te Pakistan in twee delen werd
deeld, van elkaar gescheiden door
r dan 1000 km grondgebied van
overwegend hindoese India.
)e onafhankelijkheid in '47 ken-
rkte zich door bloedige onlusten
sen de twee gemeenschappen en
stromen van vele miljoenen
uhtelingen. Moslems probeerden
kast an te bereiken en hindoes
iten een goed heenkomen in In-
In het eerste jaar van hun on-
tnkelijk bestaan bestreden India
Pakistan elkaar het bezit van de
nsstaat Kasjmier in de Himalaj i.
de wapenstilstand in '49 bleek
leel Portugees
orp protestant
ia conflict
net de pastoor
MADRID (EPE) Na een
smstig meningsverschil met de
ast oor zyn de 300 inwoners
het Portugese dorpje Assen-
de Valsende (30 km van
Iraga) overgegaan tot het pro-
estantisme. Dit schrijft de cor
espondent van het Madrileense
blad „Ya".
De pastoor had zich ii} het
loofd gezet zijn kerk $f te bre-
n op dezelfde plaats een
e te bouwen, en dit op
;osten van zijn parochianen.
)eze verklaarden echter, dat zij
lergelijke kosten niet konden
Iragen en boden aan hun gods-
te restaureren. De koppige
riester wilde niet ingaan op
lit aanbod, waarna het colflict
chtereenvolgens, zonder succes
irerigens, werd voorgelegd aan
et aartsbisdom Braga en het
'aticaan.
Temidden van al deze span-
ling diende een methodistische
ieleherder, die rooms-katholiek
eminarist is geweest, zich aan.
stelde voor, de godsdienstige
financiële problemen van de
lewoners tot oplossing te bren-
Aangewakkerd door de
rerkkracht van de geestelijke
esloot het dorp toen in zijn
eheel methodist te worden. De
ollectieve geloofsovergang werd
e opmerkelijker geacht, omdat
e kleine rJc. gemeenschap een
de vurigste van het land
Over Kasjmier en een ander grens
gebied, de rann van Koetsj, brak in
1965 opnieuw een openlijke oorlog
uiit.Sindsdien hebben de twee lan
den een grote strijdmacht gehand
haafd, terwijl ze tegelijkertijd pro
beerden de binnenlandse eenheid te
bewaren en economisch vooruitgang
te maken.
Uitbarsting
Minister ontslagen De Japanse
minister van Defensie Naomi Nis-
jimoera is gisteren ontslagen nadat
hij in het parlement zijn excuus had
gemaakt voor laatdunkende opmer
kingen over de Verenigde Naties
Hij zei dat zij schertsend bedoeld
waren. Premier Sato heeft hem ont
slagen nadat de oppositie het ont
slag had geëist. In een gesprek met
de pers zou Nisjimoera de V.N heb
ben vergeleken met een .boerenleen
bank". Hij zei dat de toelating van
China de toestand nog slechter zou
maken. Deze uitlatingen zijn niet in
de la-anten gekomen.
reeds lang bestaande spanningen
tussen de Oostpakistaanse Bengalen
en de regering in West-Pakistan,
het centrum van de politieke en de
militaire macht. Na een legercam-
pagne tegen de Bengaalse afschei
dingsbeweging in maart van dit
jaar moest India een enorme stroom
vluchtelingen naar eigen zeggen
tegen de tien miljoen verwerken
De Indiase economie, die slechts
met moeite de eigen bevolking voed
sel en werk kon verschaffen, werd
door de vluchtelingenstroom over
belast.
Meer dan de helft van de Pakis
taanse bevolking van omstreeks 130
miljoen mensen woont in Oost-Pa-
kistan, dat ook economisch de
grootste inbreng heeft, hoewel het
slechts één zesde van het grondge
bied van West-Pakistan beslaat.
India telt 557 miljoen mensen, voor
viervijfde hindoes.
Hoewel de meeste Oostpakistanen
moslem zijn, staan ze als Bengalen
dichter bij de taal en de cultuur van
het Indiase West-Bengalen dan bij
het Oerdoo-sprekende West-Pakis
tan. Met de vluchtelingenstroom
groeide de spanning aan de gren
zen. Op 22 november verklaarde
Pakstan dat India een grootscheepse
aanval was begonnen. Nieuw-Delhi
ontkende dit, en zei dat de gevech
ten werden gevoerd door Oostben-
gaalse vrijheidsstrijders. Later gaf
India toe dat zijn troepen enkele
malen „uit zelfverdediging" de grens
hadden overschreden.
Voor buitenlandse hulp kijkt In
dia op het ogenblik vooral naar ie
Sowjet-Unie, terwijl Pakistan zijn
hoop op China heeft gevestigd. Hoe
wel de Sowjet-Unie, waarmee India
in augustus een vriendschapsver
drag sloot, op matiging schijnt aan
te dringen, zijn er volgens sommige
berichten de laatste tijd omvang
rijke hoeveelheden Oosteuropese wa
pens India binnengekomen.
China, dat in *62 een korte grens-
oorlog voerde met India, heeft Pa
kistan militaire uitrusting geleverd.
Op de recente gebeurtenissen heeft
Peking tot dusver gereageerd met
steunbetuigingen, maar niet met
concrete toezeggingen.
De geografische ligging van de
twee landen is duidelijk in het na
deel van Pakistan, dat enorme af
standen moet overbruggen om zijn
troepen in Ooet-Pakistan te krui
nen bevoorraden en versterken.
Mevrouw Meir
is tevreden
WASHINGTON <DPA, Reuter)
Na afloop van de besprekingen in
Washington met president Nixon en
de minister van Buitenlandse Zaken
Rogers verklaarde de Israëlische pre
mier mevrouw Golda Meir gisteren,
dat zij „tevreden over de gevoerde
gesprekken" was. Zy dacht dat de
president nu begTeep waarcm Israël
zo aandringt op meer Amerikaanse
Phantom-gevechtsbommenwerpers.
Zy weigerde echter te zeggen of
Nixon haar had toegezegd dat de
verscheping van Phantoms zal wor
den hervat. „Wy willen alleen maar
vliegtuigen, wy willen geen publici
teit", aldus mevrouw Meir.
De Sowjetrussische premier
Kosigindie op het ogenblik een
bezoek brengt aan Denemarken,
zal mogelijk eerder naar Moskou
terugkeren in verband met de
spanning tussen India en Paki
stan. Vrijdagavond had men in
Kopenhagen de indruk, dat Ko
sigin vandaag, zaterdag, de
terugreis zou aanvaarden. Op
de foto: Kosigin in gesprek met
koning Frederik van Denemar
ken (links), terwijl zijn dochter
Loedmilla Kosigin toeluistert.
monde van premier Kosigin
ft de Sowjet-Unie zich dezer da-
weer eens laten verleiden tot
oesjtsjowiaanse grootspraak. Men
innert zich wellicht, dat detoen-
ige Sowjetrussische leider twaalf
geleden de voorspelling waagde,
zyn land omstreeks 1970 een
tere produktie zou bezitten dan
Verenigde Staten en dat haar
Diking een hogere levensstan-
du hebben dan de Ameri-
nse. Maar al enkele Jaren later
ik, dat Chroesjtjows bluf in de
ste verte niet met de werkelyk-
overeenstemde. Zyn val moet
ans ten dele worden toegeschre-
aan die slecht gefundeerde op-
dery. Want zo eenvoudig is- het
een onderneming tot vergroting
haar produktie te brengen en
niet als men niet alleen een
ntitatieve maar ook een qualita-
maatstaf aanlegt. De hoofd-
is, dat de bevolking de ge-
Ikte eigenschappen voor massale
istriële en agrarische produktie
Machines zyn natuurlyk be-
Jrijk, maar tenslotte komt het in
mate aar op de man, die ze
ient. Hier ligt ook de kapitale
van degenen, die de mening
toegedaan, dat men de bevol-
uit een ontwikkelingsland
hts aanwyzingen behoeft te ge-
tot grotere produktie in de
ibouw en eventueel de industri-
fabricage te komen. Zo eenvoudig
en de zaken niet. Hoe moeilyk
trezen is, bewyst de Sowjet-
le, die ondanks een grotere
olking: 244 miljoen tegenover 205
loen Amerikanen nauweiyks
helft van de Amerikaanse pro-
tle bereikt. Natuurlyk moet de
zaak gezocht worden in de tegen-
ling tussen Amerikaanse produk-
Tfjheid en Sowjetrussische staats-
bedryvigheid. Maar graaft men nog
dieper, dan stuit men op het ver
schil in mentaliteit. Globaal gezegd:
terwyl de van nature voortvarende
Amerikaan volop gelegenheid heeft
zyn arbeidzaamheid in daden om te
zetten, slaagt de Sowjetrussische
regering, zelfs met de overheidsstok
achter de deur, er niet in de bevol
king tot aanzieniyke prestatiever
betering te dwingen. Het spreekt wel
vanzelf, dat een communistisch sy
steem in de Verenigde Staten de
activiteit aanzienlyk zou doen dalen,
terwyl een vrye economie in de
Sowjet-Unie een sterke opleving van
viyt en toewyding zou teweegbren
gen. Maar ook dan nog is het de
vraag of de opbrengsten van land
bouw en industrie spoedig op gelyk
niveau zouden komen. De Ameri
kanen zyn nu eenmaal een uiterst
bedryvig volk, de Russen met hun
ietwat Oblomowiaanse inslag, liggen
in dat opzicht by hen ten achter.
Premier Kosigin echter biykt van
mening hy zei dat kortgeleden
in een rede ter introductie van het
negende vyfjarenplan, tot 1975
dat zyn land de enorme achter
stand in enkele Jaren kan inhalen.
Hy was echter zo verstandig en
vermeed daarmee de fout van
Chroesjtsjow niet in details te
treden. Daarmee ontliep hy de kwa
de kans, dat zyn Kremlin"vrienden"
hem later op bepaalde cyfere zouden
kunnen "pakken", zoals dat eerder
met Chroesjtsjow het geval was ge
weest. Kennelyk wilde Kosigin zyn
verdere carrière zo min mogelyk
in gevaar brengen.
Tot Kosigins toehoorders behoorde
ook de Amerikaanse minister van
Handel Stans, die voor besprekingen
over uitbreiding van de onderlinge
handel in Moskou vertoefde. Stans
al zal hy van Kosigins pochen
wel het zyne hebben gedacht zal
wel niet erg ingenomen zyn geweest
met de uitdagende uitspraken van
Kosigin. De Sowjet-Unie verwacht
namely k van Amerika tegeiykertyd
financiële en technische bystand!
En het verlenen van zo'n ruggesteun
komt toch wel in ander licht te
staan als de begunstigde aankondigt,
dat het zyn bedoeling is de grote
broer voorby te streven. Als Ame
rika niettemin bereid is de gevraagde
steun te verschaffen, dan wordt het
Kosigin wel gemakkelyker gemaakt
dan destyds Chroesjtsjow, die het
zonder Amerikaanse technologische
en financiële onderstand wilde
klaren. Naar het schynt staat de
regering-Nixon niet onwelwillend
tegenover aanzieniyke uitbreiding
van de handel met de Sowjet-Unie.
De vraag is echter wat het Kremlin
daartegenover kan stellen. Leveran
ties van gas, olie en mineralen? Dat
zou echter voor Washington een ge
vaarlijke gebondenheid betekenen,
die vreemd afsteekt tegen het besluit
chroom voortaan uit Rhodesië in-
plaats vanuit de Sowjet-Unie te be
trekken om niet afhankeiyk te zyn
van een staat, die zich nog altyd in
spant „het kapitalisme" beentje te
lichten. Dit laatste blijkt ook uit de
Sowjetrussische pers, die, als er iets
goeds van Amerika valt te vertellen,
byzonder karig is in haar mededelin
gen, zoals ten tyde van de Ameri
kaanse maanreizen. Die werden met
kleine berichten afgedaan. Maar be
ruchte figuren als Jackson een
van de „Soledad-broeders". die by
een gevecht in een gevangenis werd
gedood en Angela Davis worden
als helden naar voren geschoven.
Verzwegen werd echter, dat Jackson
gewapend was en dat drie gevange
nisbewaarders werden gedood, als
mede dat Angela Davis een rol speel
de in het incident, dat een rechter
het leven kostte. Als Amerika een
ondergrondse atoomproef by het
eiland Amsjitka neemt, staat dat uit
gebreid en met scherp-kritisohe com
mentaren in de Sowjetrussische bla
den, maar als de Sowjet-Unie het
zelfde doet en op nog grotere schaal,
wordt dat systematisch verzwegen.
Zo liggen dus de verhoudingen: de
Kremlin-dictatuur grijpt elke gele
genheid aan „het monopolistische
kapitalisme" in een kwaad daglicht
te stellen, maar wenst wel te profite-
den van de materiële zegeningen van
de Amerikaanse vryheid. Bovendien
krygt de Amerikaanse „weldoener"
dan nog een trap na in de vorm van
een economische uitdaging, die men
wel als lege humbug kan beschouwen,
maar intussen door de echte party-
gangers als serieus wordt opgevat.
Een bekwaam econoom als Kosigin,
zo schryft het Amerikaanse weekblad
„Time" hierover, moet zich toch be
wust zyn geweest van de onmogelijk-
heid Amerika in een paar jaar voor
by te streven. Want hy weet, dat de
Sowjetrussische economie geteisterd
wordt door armzalige kwaliteit, luk
raak plannen maken en prullerige
werkmethoden. Dat hy desondanks
de wedyver met Amerika heeft aan
gekondigd schryft het blad toe aan
het naar voren dringen van BrezJ-
new. Die wil ook officieel op de
eerste plaats staan, ofschoon hy als
partyleider pas na president Pod-
gorni en premier Kosigin vermeld
pleegt te worden. Het is dus twyfel-
achtig of Kosigin zyn snoevery uit
eigen initiatief heeft uitgesproken.
Mogelyk heeft hy zich door Brezjnew
met deze grootspraak laten opza
delen.
Rl.
In Bari kent men de heilige als nergens anders
(Van onze correspondent)
BARI Vlak voor de verjaar
dag van Sinterklaas in de stad
te zyn waar hy begraven ligt en
aanbeden wordt als geen ander:
dat hadden we de avond van
aankomst ln Bari gevierd door
op 'n oude doch diep klinkende
piano in een geheel verlaten vis
restaurant het „Daarginds komt
de stoomboot" driestemmig aan
te heffen, en daarbij te kijken
Door
Rudolph Bakker
naar de maan, die door de ole
anders heen op de kalme golfjes
van de Adriatische Zee scheen.
De volgende morgen knielden
we op de treden van het altaar
neer. Het fel witte licht, dat op
oude gravures van de heilige
plaats uitstraalt, was er niet. De
concierge stond net op het punt
de laatste lampjes achter de
laatste bezoekers uit te doen.
Met een versleten veger had hy
de bleekgroene vloer rond het al
taar geveegd, zodat het stof in
onze neusgaten drong en het
weark duidelyk gedaan was.
Maar toch verjoeg hy ons niet.
Want achter het hoge ijzeren
hek waar we nu waren, stonden
we vlak boven het transpirerend
gebeente van de sint. En dat
moment wilde hij ons in ruil
voor 200 lire niet misgunnen-
Iedereen weet dat Sint Nico-
laas (in de vierde eeuw) echt
heeft bestaan en dat hij mis
schien nog wel bestaat. En dat
hij uit Spanje komt, maar van
dat laatste klopt niets. Want hij
komt uit Myra in Klein-Azië en
hij ligt in Bari, 460 kilometer
zuidoosten van Rome en aan de
Adriatische Zee, begraven.
Daarbij komt uit al de poriën
van zijn gebeente een geheim
zinnig kristalhelder water, dat in
keline flesjes in het winkeltje
van de Sint Nicolaaskerk in Ba
ri door een Dominicanes wordt
verkocht tegen de prys die je er
voor geeft. Het water heet „San
ta Manna" en Je kan er beter
van worden als je er in gelooft.
In de eerste meidagen van
het jaar 1087 was het gebeente
van de sint door de Barinezen de
haven binnengebracht, nadat zij
het uit de kathedraal van Myra
gestolen hadden. Oorspronkelijk
onderweg van hun thuishaven
naar Antiochië om handel te
drijven, bespraken een paar ze-
lui de wonderen van de heilige
Nicolaas die in Myra begraven
lag en ze besloten de zegen-
brengende relikwieën te stelen
en naar hun eigen stad te bren
gen. Een eerste sondering in het
door de mohammedanen be
heerste Myra maakte duidelyk
dat de roof niet gemakkelijk zou
zijn en de Barinezen voeren doo
naar Antiochië. Maar toen ze
daar een schip met Venetianen
aantroffen en hoorden dat ook
de Venetianen van plan waren
het begeerde gebeente te gaan
ontvreemden, gaf de angst om te
laat te komen hen vleugelen.
er
Over de thuisreis met de stof
felijke resten doen vele legende
de ronde.
Zo bleef het schip van de Bari
nezen aanvankelijk ook na het
lichten van t anker rotsvast in
de haven liggen, zonder dat het
roeien, zeilen hijsen, afduwen of
vloeken ook maar iets hielp. De
zeelui van die tijd, die kennelijk
meer met dat byltje hadden ge
hakt,begonnen de botjes van de
buit na te tellen en toen bleek
dat ze ln de haast 'n vinger van
Sinterklaas hadden achtergela
ten. Dus terug en de vinger ge
haald, maar voor straf om de
roof ontstond er na de feestelij
ke aankomst in Bari natuurlijk
slaande ruzie over de vraaf
waar de relikwieeën zouden
moeten worden bewaard.
Maar als Sint Nicolaas dan
eenmaal goed en wel ligt is hij
voor de Barinezen zeer hulp
vaardig. De bekendste legende
verhaalt hoe hij de stad voor
een inval van de Turken be
waarde die over zee kwamen
De sint deed een onmense
storm op de rede woeden, ter
wijl het in de stad blauw, helder
en zonnig bleef. De verschrikte
Turken zagen tegelijkertijd een
oude man met witte haren in
een klein bootje voorbij varen,
Ving(
die werd vergezeld door twee
beeldschone knapen. Anderen
zagen de sint by die gelegenheid
door de lucht vliegen in gezel
schap van twee engelen.
Over de oorsprong van het
"Santa Manna" zijn de geleer
den het misschien eerder eens
dan de gelovigen. Bari ligt op
een kalkstenen bodem, waarin
talloze kleine bronnetjes ont
springen. Een van de heren van
het Barinese bureau voor vreem
delingenverkeer vertrouwde me
toe dat het "Manna" wel eens
van die bronnetjes zou kunnen
zijn. Buiten de stad is ook nog
een „Christ us water" bekend,
een bronnetje dat genezend wa
ter zou bevatten.
Volgens de legende produceer
de het gebeente het vocht ech
ter al in Myra. En daar staat
het bureau voor vreemdelingen
verkeer dan weer met zijn mond
vol tanden. Om de zaak in even
wicht te brengen is er de legen
de van de bootsman die de kist
met de sint overroeide. Op de
schouder van de bootsman zet
te zich een vriendelijk klein
kwinkelerend vogeltje neer, dat
steeds naar de kist hipte en te
rug. En dat was het teken dat
de Sint er plezier in had.
En daar liggen we dan op on
ze knieën om beter te kunnen
zien voor het heiligdom en in
eens staan er achter het hoge
hek dat 'te altaar van de crypte
afsluit, öoch weer mensen die
hopen een glimp van het heilige
op te vangen. We kijken door
een miniatuur ijzeren en naar
twee kanten openklappend hek-
Je, dat overigens met een hang-
slotje stevig dicht zit. Op de met
rood fluweel belegde bodem is
in t midden een loupe-achteig
glaasje aangebracht en dat kan
omhoog worden gebracht, als Je
de sleutel van een tweede hang
slot hebt. En wie nu dat glaasje
open kan krijgen en het elek
trische lampje aansteekt dat er
naast ligt en dat langzaam in
het gat onder de loupe laat zak
ken en zijn hoofd onder het al
taar steekt en naar beneden
kijkit, die ziet het gebeente, ge
drenkt in zijn manna.
Tot niet zo lang geleden mocht
het publiek elke woensdag een
paar uur door het gaatje komen
kijken, maar dat werd moord en
doodslag. Vrouwen wierpen zich
handenwringend ter aarde, dier
lijk gebrul steeg op en wie niet
vlug genoeg aan de beurt was
ging tot handgemeen over. Dit
vertelt de conciërge met het ge
zicht van iemand die al veel in
zijn leven heeft meegemaakt.
„We hadden eigenlijk de carabi
nieri nodig, met het geweer in
de aanslag", zo vertelt hij gela
ten. Toen het te gek werd heeft
de bisschop van Bari bevolen
Sinterklaas' kitscherige
beeltenis in hout.
dat het hangslot op het glaasje
alleen nog maar bij heel bijzon
dere gelegenheden er af gaat,
zoals bijvoorbeeld bij het bezoek
van een andere bisschop.
Meisjes
Sint Nicolaas Is de schutspa
troon van Amsterdam, Apulië,
Griekenland, Sicilië en de Lor
raine. Hij is een van de twee
schutspatronen met de heilige
Andreus van Rusland. Sint
Nicolaas beschermt de zeelieden,
de kinderen en de Jonge meisjes.
Zyn roem werd gevestigd door
dat hij drie Jongens weer levend
maakte, die door een slager of
herbergier (daarover lopen de
meningen uiteen) waren gedood
en onder de pekel gestopt. Ook
zou hij in het geheim voor de
bruidsschat van drie Jonge meis
jes gezorgd hebben die niet kan
den trouwen omdat him vaders
het geld voor de bruidsschat niet
hadden. Een dergelijk verhaal
is vooral in Griekenland goed te
plaatsen, waar ook nu nog doch
ters door hun vaders bij de ge
boorte worden weggegooid, als
ze zien aankomen dat ze geen
geld zullen hebben om hen uit te
huwelijken.
De verjaardagen van de heili
ge Nicolaas op 5 december gaat
in Bari haast ongemerkt voor
bij. De volksvreugde barst hier
pas los van zeven tot tien mei
als de aankomst van de sint ln
1987 wordt herdacht. Een kit
scherige afbeelding van de heili
ge wordt buitengaats gevoerd en
vervolgens temidden van hon
derden bootjes weer aan land ge
bracht. Hier wacht een onafzien
bare optocht van mensen, dei
het beeld in verering door de
stad dragen. Het gebeente zelf
komt zo goed als nooit op straat-
Het gebeurde bij uitzondering in
1957 en toen mocht iedereen het
ook zien. Dat was ter gelegen
heid van de restauratie van het
altaar. Men had altijd al last
van het water of moeten we
manna zeggen in de crypte
gehad. Herhaaldelijk waren er
overstromingen en de vloeren
waren reeds tweemaal omhoog
gebracht. Maar in 1957 was men
het toch de baas.
Eind november schynt de zon
in Bari uit een strakblauwe he
mel, terwijl het overal elders in
Italië net zo hard regent als in
Amsterdam. Trekt de sint toch
de een boven de ander voor?
Geen enkele atlas toont waar
Myfa ligt, dus bestaat het mis
schien wel niet. Wel is er een
Mira in Spanje en misschien ia
daar het misverstand begonnen.
Maar wie echt in de sint wil
geloven, die moet naar Apulie,
naar Bari.
(Van onze correspondent)
PARIJS (GPD) Nauweiyks 48
uur na de conferentie van de ,club
van tien" in Rome, die de deur naa
een einde vian de internationale va
lutacrisis geopend leek te hebben,
zyn gistermiddag de Westduitse kan
selier Brandt en president Pompidou
van Frankryk in Parys weer eens
een Frans-Duitse top beklommen,
met het doel hun monetaire en po
litieke inzichten te coördineren. En
dat in een politiek en financieel kli
maat, dat door de internationale
geldspeculanten met het uur storm
achtiger en dramatischer werd.
Het beraad tussen Pompidou en
Brandt werd bovendien nog onder
druk geplaatst door de voorspel
ling, dat de Amerikanen hun dollar
uiteindelijk wel eens met 10 pet. zou
den kunnen ontwaarden. De Fransen
hadden gerekend of gehoopt op een
dollardevaluatie van ongeveer 5 pet.,
waarby de frank dan zyn huidige
koers zou kunnen behouden.
Naast die monetaire zorgen hebben
beide staatslieden hun handen ook
nog vol gehad met de diplomatieke
problemen in verband met Brandts
Ostpolitik en de voorbereiding van
een Europese veiligheidsconferentie.
Pompidou heeft Brandt al toegezegd
zowel de kwestie-Berlyn als de kwes
tie van de Amerikaanse troepenver
mindering in Europa op 13 en 14 de
cember samen met president Nixon
op de Azoren te zullen bespreken.
