iport voor minder validen
ndervindt veel problemen
SPELEN... OOK VOOR HEN'
'Ik kan geen
medelijden
verdragen'
Gehandicapte Netty v. d. Krieke:
RuTow
JERDAG 23 SEPTEMBER 1971
PAGINA 23
LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD
iterdag start grote puzzelactie
Sommige mensen rijden in een
olstoel.
ïzonden kijken naar hen
net een gevoel van deernis. De
Scbamelijk gehandicapten haten
lat medelijden, want het is slo-
1 voor hun eigenwaarde. Ze
er ook maatschappelijk niet
aee gebaat.
Tweeduizend invaliden in Ne-
lerland bedrijven sport, dat wil
eggen basketbal, zwemmen,
iogelstoten, speerwerpen, boog-
ichieten en tafeltennis. De ha-n-
iicap in aanmerking genomen
ajn hun prestaties formidabel.
1972 zal een aantal van hen
ïorden uitgezonden naar de
Olympische Spelen voor gehan
dicapten in Heidelberg.
onderneming, begeleid
joor een staf van doktoren, ver
pleegsters, broeders en andere
ielpers, kost geld. Geld kost ook
iet speciaal aangepaste zwem
bad dat de Nederlandse Invali
den Sportbond wil aanleggen
■ooi' invalide zwemmers, die
jver het algemeen nergens an
jers terecht kunnen.
Het Leidsch Dagblad brengt
amen met de Sijthoff-Pers
waartoe behoren de Haagsche
lourant, het Rotterdams
nieuwsblad en de Goudsche
Courant)de puzzelactie ten uit-
ioer, die ten bate van dit doel
loor de NIS wordt georgani-
ieerd. A.s. zaterdag en op zater-
iag 2 en 9 oktober zal in ge
roemde bladen een grote puzzel
ïorden afgedrukt, waarvan de
pede oplossingen met een reeks
chitterende prijzen worden be-
jond.
betekenis en waarde van de in
validensport.
Ons motto bij dit alles is
„Spelen.. ook voor hen".
Alleen onze lezers kunnen dat
waarmaken.
De hoofdprijzen:
Een Simca 1000 ter waarde
van f 5.ï
Van der Gun NV (Den Haag,
Rijswijk, Wassenaar, Voor
schoten)
i Een reis voor twee pex'sonen
naar Seghersclub in Spanjè
ter waarde van f 1.600, aan
geboden door Air tour Nes-
panda.
Zevenhonderdvijftig gulden,
te besteden naar eigen goed
dunken, aangeboden door de
DAF-fabrieken, Eindhoven.
1000 liter Esso-benzine.
1000 liter Shell-benzine.
9 Een Vendomatic dubbeldeurs
koelkast, aangeboden door
Vroom en Dreesmann.
9 Een nerts-collier en nerts-
hoed ter waarde van f 500
aangeboden door Bonthuis
Van Egmond, Leiden.
f Een opblaasbare PVC-boot,
compleet met twee roeispa
nen, kleur oranje-wit of
blauw-wit ter waarde van
f 159, aangeboden door Ma
gazijn De Bijenkorf.
Van de weekprijfcen noemen
wij:
9 Een Malafesta elektronisch
orgel.
1 Een reis van 10 dagen voor
twee personen naar het Gar-
dameer, aangeboden door
reisbureau De Magneet, Alk
maar.
9 Vier sprint-autobanden, aan
geboden door Vredestein.
9 Een reuzenpakket levensmid
delen ter waarde van hon
derden guldens, aangeboden
door Unilever N.V.
Tientallen elpees van de Ne
derlandse grammofoonpla
tenindustrie.
Een' Tourette-tent ter waarde
van f 127,50, aangeboden
door Sporthuis Centrum, enz,
enz.
Met Netty van der Krieke (20) uit Schoonhoven kun je
zonder schroom praten over haar handicap. Zij vertelt:
„Toen ik anderhalf jaar was kreeg ik polio. Van mijn vijf
de tot mijn dertiende zat ik in een revalidatiecentrum in
Delft. Eerst liep ik met twee beugels en een korset, nu nog
met een beugel en twee krukken".
Ik ontmoette Netty vorige maand tijdens de Stoke Man-
deville Games, het internationale toernooi voor sport
lieden met ruggemergaandoeningen of polio. „Ik zwem",
zei ze, „het is goed gegaan. Brons op de schoolslag, zilver
op borstcrawl en goud op de rugslag. Ik vestigde ook een
nieuw wereldrecord".
Plaats van het interview: in de berm del, weet u wel. Op een dag raakte
langs een van de hoofdpaden naai
de speelvelden. Netty in de rol
stoel, benen nonchalant over de
leuning. Leuk meisje. Lang blond
haar, heldere oogopslag, jongens
achtige manier van praten.
„Ik zit op het gymnasium in Gou
da. Ik houd van sport. Op school kon
ik nooit meedoen. Toen kreeg ik een
auto. Geweldig natuurlijk, maar
autobezitters worden erg lui.
dacht, voor ik een stijve oude tante
word, moet ik gaan sporten. Vijf jaar
gelden werd er op het revalidatiecen
trum in Delft een sportclub opge
richt. Daar ben ik lid van geworden.
Ik zwem al van myn vijfde jaar,
eerst met een bandje om mijn mid-
e invalide mens beantwoordt soms vanuit een esthe-
standpunt niet aan de ideale mensgestalte. Dit be
de invalide schroom en valse schaamte. Hij loopt niet
[te koop met zijn invaliditeit en houdt zich op de ach-
ond. Sport echter eist uiting. Sport toont de mens in
n schoonheid van beweging en kracht, maar ook laat
an de toeschouwer gebreken in het kunnen duidelijk
De invalide moet daarom tot een soort zelfoverwin-
komen, zijn valse schaamte overboord gooien. Dit
verloo'pt soms uitermate traag en remt de groei van
antal invalide sportbeoefenaars".
hoofdbestuur van de Ne-
!se Invaliden Sportbond in een
in de Nederlandse Sport Fed,-
aame de laatste conclusie kan
prekende cijfers worden ge
ld. Vier jaar geleden telde het
Nederland 375.000 invaliden,
pen van dit getal de percen-
van groepen die beslist geen
tonnen bedrijven (kinderen,
ds en gehandicapten, die het
üsche redenen niet is toege-
sporten) dan blijven er on-
90.000 invaliden over. Van dit
zjjn er slechts 2100 in sport
ingen ondergebracht. Anders
een groot aantal invaliden in
wordt een brok levensge
houden. Bovendien geraakt de
mens met bewegingsdrang,
aan aangepaste lichaamsbe-
doet, zowel psychisch als fy-
een vicieuze cirkel, waar hij
tfeomt. Het ene effect werkt
ög in op het andere.
Groei
«1 er dus nog te weinig inva-
actieve sportbeleving zijn
en breidt het aantal spor-
gehandicapten zich snel uit.
N.I.S. een ploeg afvaardigde
Olympische Spelen voor ge-
'Pten in Tokio, beschikte zij
300 leden. Tegen de 2100
betekent dat een verrassende
Oe 51 verenigingen die bij de
|n aangesloten zullen dit jaar
worden vermeerderd.
15. zit niet stil. In haar stre-
ar uitgebreider sportbeoefe-
'tmoet zij echter moeilijkhe-
'niet geringe aard.
ban zeggen dat de wereld niet
'validen is gemaakt.' Er zijn
at faciliteiten en gebeurtenis
voor invaliden gewoon niet
aan. Het lopén in zwembaden
keld is voor éénbenige men-
bijzonder riskante onderne-
feelal zijn er trappen, gan-
toegangen waar rolstoelen
tor naar binnen kunnen. Er
sportzalen toegankelijk voor
i maar dan bevindt bij voor-
fe doucheruimte of een kan-
'ir een verdieping hoger of
to die omstandigheden moet
men dan wel van een heilig vuur
bezield zijn om de sport trouw te
blijven en vol te houden. De niet
aangepastheid van sportaccommoda
ties ondervindt de NIS als een grote
handicap in zijn poging tot uitbouw
Duurder leven
Een -ander probleem. Als men met
een klein aantal sportbeoefenaren
werkt dan zijn er niet genoeg deelne
mers voor plaatselijke competities en
moet men dus verder van huis. Het
reisprobleem is daarom groot. Zo rei
zen zitvolleyballers op één avond van
Roosendaal naar Venlo voor één
wedstrijd van vijf sets. Wil men toch
stimuleren dan moet de NIS de reis
kosten gedeeltelijk vergoeden, het
geen een financiële aderlating bete
kent van een toch al beperkt budget.
Daar komt bij dat invalide mensen
ondanks de goede sociale voorzienin- ZQU zjjn de invade mens in de clubs den die nu nog niet betreden zijn zo
gen veelal een duurder leven heb
ben. Velen van hen kunnen huis
houdelijke werkjes niet zelf verrich
ten.- Zij moeten het laten doen. Hun
Invaliditeit brengt vaak noodzakelijke
werkverandering mee. Het opnieuw
moeten beginnen doet hen soms -ach
terblijven in de gang van een maat
schappelijke positieverbetering. Tal
van invalide mensen blijven dan ook
financieel beneden het landelijk ge
middelde.
Iedere dag
Het is verwonderlijk dat hier en
daar nog de mening bestaat dat de
invalide tot de zielige uitzonderingen
behoort. Het besef is kennelijk niet
voldoende doorgedrongen dat er
vooral door de gevaren in het ver
keer dagelijks invaliden bijkomen.
Zij zijn in de moderne technische
wereld niet meer weg te denken, net
zo min als de jeugd en ouden van
dagen. Bovendien blijven er door de
ontwikkeling in de medische weten
schap meer invaliden die twintig jaar
geleden nog ten dode waren opge
schreven, in leven. Zodra iemand in
valide wordt komt hjj in de sfeer
van de outsider. Hij word niet langer
geïntegreerd in de club of vereniging
waar hij thuishoorde. Vporal dit as
pect heeft de aandacht van de NIS,
zij vraagt zich af of het niet juist
voor validen te integreren. Immers,
een specifieke tak van sport wordt in
Nederland door één sportorganisatie
behartigd. Dit houdt in dat alle Ne
derlanders die deze sport beoefenen
bij die sportorganisaties zijn aange
sloten. Op dit moment geldt zulks
niet voor de invalide sportbeoefenaar.
Uit gettosfeer
De invalide heeft behoefte zich
uit de gettosfeer te bevrijden. Indien
hij zou kunhen worden opgenomen
in de sfeer die bij een bepaalde sport
behoort als faciliteiten van training,
oefengelegenheid, hulp bij indeling in
competities en deelneming aan lo
kale, regionale en landelijke ontmoe
tingen pas dan zou van integratie
kunnen worden gesproken. De voor
delen zijn veelvuldig. De last van een
veelzijdige bemoeienis wordt geza
menlijk gedingen. Aangepaste speel-
en oefenruimten stimuleren de deel
neming. In het contact met valide
sportlieden verliest hij zijn valse
schaamte en zyn eigenwaarde zal
toenemen. Grotere bekendheid van
de invalidensport zal het aantal in
valide sportmensen sterk doen ver
meerderen. Er zal ook ruimte worden
geschapen voor uitbreiding van de
activiteiten naar andere sportgebie-
Een zeker integratie bestaat er
reeds in de sectoren boogschieten en
tafeltennis, maar die integratie is
ontstaan op grond van het feit dat
in beide sporten voor validen en
minder-validen min of meer dezelfde
resultaten worden behaald.
Gesprek
De Nederlandse Invaliden Sport
bond ontkent niet dat de praktische
uitwerking van de integratie proble
men oplevert zoals de medische clas
sificatie en de medische begeleiding.
Voor het hanteren van die zaken zou
de invaliden-sportorganisatie moeten
blijven bestaan. De NIS wil ten aan
zien van die praktische uitvoering
tot een gesprek komen met de diverse
sportorganisaties en met hen over
leggen- wat mede hun bijdrage aan
de invalidensport zou kunnen inhou
den. Vooralsnog zouden de invaliden-
sportverenigingen moeten blijven be
staan, maar him afdelingen (bijvoor
beeld de zwemafdeling) zouden te
vens lid kunnen zijn van een plaat
selijke specifieke sportvereniging.
De Nederlandse Invaliden Soprt-
bond beschikt reeds enige tijd over
een trainingscentrum het voorma-
Met goud en zilver beladen
kwam de ploeg gehandicapten die
aan de Olympische Spelen 1968
voor invaliden in Tel Aviv had
deelgenomen op Schiphol terug.
De meeste medailles bracht de
Amsterdamse Ingrid v. d. Bender
mee. Zij kwam uit op vier zwem-
nummers en behaalde drie gou
den en verscheidene zilveren me
dailles.
lige fort „De Nis" in De Bilt waar
behalve het beoefenen van verschil
lende sporten ook de mogelijkheid
bestaat tot 't onderbrengen van men
sen. Maar voor vele invaliden is het
bezwaarlijk en financieel niet haai
baai' de vaak grote afstanden van
huis naar het centrum te overbrug
gen. De gelden die voortvloeien uit
de puzzelactie „Spelen, ook voor hen"
zullen zeker een nuttige besteding
vinden. Want behalve dat een Neder
landse groep volgend jaar kan deel
nemen aan de Olympische Spelen
voor gehandicapten in Heidelberg
blijft er zeker nog wel iets over om
een basis te leggen vcor de aanleg
van een zwembad bij „De Nis". Met
name de minder-validen ondervinden
reusachtige moeilijkheden bij de trai
ning in de bestaande zwembaden,
omdat er meestal geen tijd voor hen
beschikbaar is. Het is u, de lezer, dat
waar te maken.
het bandje lek. In paniek begon ik
met mijn handen te spartelen en
ontdekte dat ik niet zonk. Toen ben
ik verder gaan oefenen, eerst in het
ondiepe bad, later in het diepe".
Zij laat mij haar linkerhand zien.
„Kijk, die kan ik slecht bewegen. Ik
krijg mijn vingers niet bij elkaar.
Aan de jury heb ik gevraagd of ik er
een elastiekje om mocht doen. An
ders kun je niet zwemmen".
..Hoe leef je met je handicap?"
„Gewoon. Ik kan geep medelijden
verdragen. Natuurlijk, als kind heb
ik ook wel eens verlangd om touwtje
te springen of 's winters te schaatsen.
Toen ik vijftien, zestien jaar was wil
de ik ook wel eens dansen op een
feestje, maar dat ging nu eenmaal
niet".
„Hoe reageert men op school?"
Overslaan
„In het begin kon je aan de mees
te docenten zien dat ze dachten: hoe
pak ik dat nou aan. Mijn natuurkun-
deleraar sloeg mij consequent over
als hij beurten gaf om iets op het
bord uit te rekenen. Op een keer
noemde hij per ongeluk toch mijn
naam. Ik liep naar voren en deed
wat hij mij vroeg. Later bood htf zijn
excusus aan. Ik heb toen gezegd dat
ik blij was dat hy zich had vergist.
Per slot van rekening zit ik op een
normale school en dan moet je zo
goed mogelijk met de anderen mee
draaien".
„Mijn vriendinnen zien niet meer
dat ik gehandicapt ben. Ze ontzien
me ook niet. Ik zal nooit de reactie
van een andere leraar vergeten. Bij
het wisselen van lesuren kwam ik als
eerste de andere klas binnen. Ik
vond dat opmerkelijk en zei het ook
hardop. De leraar die al voor de
klas stond antwoordde: „Wij zijn ook
niet allemaal zo vlug ter been als Jij".
Het stak me even, maar later besefte
ik dat die opmerking niet wreed be
doeld was. Hij zag mijn handicap
niet meer".
Lerares
„Is dat onbewust een verlangen
om nu eens anderen afhankelijk te
laten zijn van jou?" Bewust in ieder
geval niet. Nee, het lijkt me gewoon
een heerlijke baan. Wat kun je nou
als gehandicapte doen? Naar kan
toor. Altijd zitten, altijd schrijven of
tikken. Daar zou ik compleet gek van
worden. Ik zou me afgesloten voelen
van alles en iedereen. Dat ideaal om
lerares te worden is .ontstaan toen
lk mij er op betrapte dat ik me
voortdurend zat af te vragen hoe do
centen les geven, hoe ze het bren-
Netty v. d. Kriek
Ik houd van sport
gen. Vooral bij nieuwelingen reali
seerde lk me dat ze dingen fout
deden, dat ik het anders zou hebben
gedaan. Heel vroeger wilde ik kinder
arts worden. Maar dan zou ik de
kinderen in mijn praktijk nooit kun
nen dragen en er nooit mee kunnen
lopen. Bovendien is een invalide dok
ter voor een kind iets geks, je wint
zijn vertrouwen niet meer".
„Ja, ik zal ze nooit vergeten".
Nietig
,fleeft het zien van andere ge
handicapten je zelfbewuster ge
maakt en kun je er nu beter
tegen?"
„Allebei. U heeft toch ook die ern
stige dwarslesies gezien, jongelui die
alleen nog maar kunnen ademen en
via die adem een motortje onder de
rolstoel in werking stellen waardoor
ze zich kunnen voortbewegen. Ik
vraag me af wat ik zou doen als ik
zoiets had. Ik geloof dat ik mezelf
van kant zou maken. Eigenlijk is
mijn handicap zo nietig. Ik héb een
auto, een prettig leventje, lieve
ouders en een prestige school. Wat
wil ik nog meer?"
Nooit moedeloos?"
„Natuurlijk, dat hangt van mijn
gemoedstoestand af. Ik ben wel eens
somber. Dan wordt er gezegd: je
moet kijken naar de mensen die het
minder hebben dan jjj. Dan ant
woord ik altijd: er zijn er miljoenen
die het beter hebben. Ach, er zijn van
allebei een hoop. Ik mag niet
klagen".
ADVERTENTIE
Ruton R01311: een was
automaat met een wolwas
programma, goedgekeurd door het
Internationaal Wolsecretariaat.
Ruton wasautomaten
reeds v.a.f 718.—
