Minuut later hebben
ongens
r al
^aak
euze spijt van...
i LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD
.Maarten, jongen wat ben je toch weer langzaam..
xtra
(Van onze sportredactie)
LEIDEN In het afgelopen voetbalseizoen heeft het Leidsch
Dagblad regelmatig de rubriek „Op de strafbank" gepubliceerd. Een
lijst namen van voetballers, die tijdens een wedstrijd een officiële
waarschuwing hadden gekregen en/of uit het veld waren gestuurd
en daarvoor door de strafcommissies van de KNVB of de Afdeling
Leiden waren geschorst.
Tegen het publiceren van die „voetbalzondaars" is nogal veel
verzet gerezen. Tijdens de algemene jaarvergadering van de Afde
ling Leiden werd door sommige clubbestuurders geageerd tegen het
doorgeven van die straffen naar de diverse dagbladen via het
officiële mededelingenblad terwijl de contactcommissie
van de Leidse KNVB-vereniging ze fis in een schrijven verzocht de
rubriek „Op de strafbank" te laten vervallen: ,De commissie acht
het niet noodzakelijk, dat deze kwestie zover naar buiten moet
worden gebracht. De straffen, die de bond oplegt, wegen meestal
zwaar genoeg".
In onderstaand artikel brengen alle tegenstanders van de rubriek
uitvoerig hun (vele) bezwaren en (weinige) voordelen onder
woorden.
EIDEN Henk Uiterdijk, voorzitter van Roodenburg, lid van de contactcommissie
de Leidse KNVB-verenigingen en deel uitmakend van de jeugdcommissie en jeugd-
fcommissie van de Afdeling Leiden, heeft zich de afgelopen maanden wat geërgerd
de rubriek ,,Op de strafbank Om twee reden. Uiterdijk: ,,Ten eerste, omdat ik zo-
elke week weer heb moeten constateren, dat de spelverruwing toeneemt. En dat
I ik bijzonder jammer. Daarnaast vindt ik het onjuist dat al die spelers met naam en
kam in de krant hebben gestaan. Alsof het een soort misdadigers waren. Terwijl
echte misdadigers alleen de initialen worden vermeld.
ritiek van Uiterdijk richt zich
l op het publiceren van de
I van de geschorste jeugd-
p. En wel om vier redenen
jpit pedagogisch oogpunt is het
bevorderlijk voor zo'n
lap. Het is nu eenmaal ty-
Leids, dat in een be-
ïalde buurt één jongen het
lltijd gedaan heeft. Als zo'n
pngen nu ook nog eens uitge
leid in de krant komt. omdat
lij in het veld iets heeft ge-
laan en dat is vaak niet eens
p ernstig dan krijgt hij on
middellijk van de buurt nog
lens een klap-na".
letzelfde geldt voor de clubs:
)oral bij de jeugd wordt nogal
gejend. Door al die extra-
Dlicitedt wordt er nog meer
evoerd. Ik zie persoonlijk ook
voordelen van zo'n straf-
jjst in de krant. Zover ik kan
x>rdelen, heeft het nauwelijks
fitwerking. In tegendeel: het
fokt wel alsof sommige jongens j
let fijn vinden om in de krant
|e staan
Iet is niet leuk voor de clubs
hun vuile was buiten te zien
gehangen. Door de
ite clubs wordt er veel aan
maar het is en blijft
moeilijke zaak. Vooral de
wordt er tegenwoordig
|r|Bak op gewezen. Dat zij zich
kunnen beheersen en zo.
je kunt een hele dag pra-
i, maar als zij eenmaal in het
staan, ben je de jongens
Itwijt. Dan kunnen zij één tikje
al hun goede voor-
iens en onze raadgevingen
iet één klap vergeten
straffen, die in de krant
zijn soms niet reeël en
al verouderd. Ik zit zelf in
jeugd-straf commissie. Wij
>men meestal eenmaal in de
ien dagen bijeen. Dan wor-
wij dikwijls geconfronteerd
it gevallen, waarin de speler
>r zijn vereniging reeds Voor
lig is geschorst. Soms voor
soms ook voor vier weken,
'ij, als strafcommissie, nemen
dan meestal de straf van die
club over. Is zo'n jongen voor
twee weken voorlopig geschorst,
dan kan hij soms het weekeinde
al weer spelen. Dan heeft hij
zijn straf reeds uitgezeten. In
die gevallen is een publikatie
van de straf alleen maar verve
lend. Want vaak komt zo'n
zaak door aherlei omstandighe
den twee of drie weken later in
de krant en dan is zo'n jongen
die hele zaak allang weer ver
geten".
Maatregelen
Uit eigen (Roodenburg) ervaringen
weet de heer Uiterdijk, dat er tegen
woordig door de meeste clubs ook
veel wordt gedaan om de spelverru
wing vooral by de jeugd zoveel mo
gelijk tegen te gaan: door de kos
ten van de strafzaak zelf te laten be
talen. door een extra-schorsing van
de club, door extra-resevebeurten.
„Maar", aldus Uiterdijk, „dat zijn
alleen maar maatregelen om alles
zoveel mogelijk te beperken. Als de
jongens eenmaal in het veld lópen,
heeft niemand meer echt overwicht
op hen. Dan reageren zü vaak impul
sief en een klap of een trap is ge
beurd voordat je 't weet. Dan denken
die jongens niet aan een tientje-of-
zo. Een minuut later hebben zij er
al weer spijt van".
Volgens Henk Uiterdijk moet be
teugeling van het aantal jeugd-straf-
zaken meer en meer worden gezocht
in de leiding. Van jeugdleiders én
jeugdscheidsrechters. Meent hij niet
ten om-echte„Pedagogie is bij het
jeugdvoetbal enorm belangrijk. Er
komt veel opvoedkunde bij te pas.
Sommige jeugdleiders en scheidsrech
ters hebben dat gewoon en anderen
moeten hun uiterste best er voor
doen om een goede meester te zijn.
Wij bij Roodenburg hebben vorig
jaar vóór de competitie een vergade
ring gehad met alle jeugdleiders.
Tijdens dat avondje heb ik onder
meer verteld nooit-en-te-nimmer
een elftal uit het veld halen. Daar
hebben we uren over zitten praten.
Prompt haalt een week later een
jeugdleider zijn elftal uit het veld
Een goed samenspel tussen jeugd
leiders en scheidsrechters is volgens
de heer Uiterdijk dan ook een eerste
vereiste: „Wanneer een wedstrijd uit
de hand loopt, is dat niet zozeer de
schuld van de 22 jongens in het veld.
maar vaak van de ouderen. Dan is
er geen goed contact tussen jeugdlei
ders en scheidsrechters. Die moeten
samenwerken. Elkaar aanvullen en
bijstaan. Het is verkeerd, als een
scheidsrechter bijvoorbeeld niet fluit
als een jeugdleider grensrechter is
en voor buitenspel vlagt. Want die
jongens zien hun jeugdleider als dè
man. Zoals het ook verkeerd is. als
een jeugdleider in het openbaar,
waar de jongens bij zijn, een scheids
rechter afvalt. Daardoor wordt een
stemming gekweekt, waarvan die
jongens meestal de dupe worden".
In het verleden hebben de Leidse
KNVB-clubs een stap in de goede
richting gezet door avondjes voor
jeugdleiders te organiseren. Tijdens
die contactvergaderingen hebben veel
leiders elkaar wat beter leren ken
nen. En waarderen. Dat contact zou
de heer Uiterdijk graag verder uit
gebouwd willen zien. Uiterdijk: „Het
zou lang niet gek zijn, om ook
jeugdscheidsrechters voor die avond
jes uit te nodigen. Om zodoende ook
de problemen van jeugdscheidsrech
ters te leren kennen. Daardoor zou
het contact onderling sterk worden
verbeterd. En die betere samenwer
king zou alleen maar goed voor de
jeugd zyn".
Over het verschijnen van namen
van gestrafte seniorspelers zou Roo
denburg-voorzitter Uiterdijk niet di
rect tot een publikatieverbod willen
overgaan. Overweegt hij: „In wezen
ligt de zaak natuurlijk gelijk. Maar
senioren hebben een leeftijd gereikt,
waarop zij geacht worden op zichzelf
te kunnen passen. Zij zijn oud en
wijs genoeg om zich in het veld niet
te misdragen. Zij moeten er voor
kunnen zorgen, dat zoiets niet ge
beurd. En dat kun je nu eenmaal
van de jeugd nog niet zeggen".
Felle tegenstander
De heer A(d) A. C. Dusée lid
Afdelingsbestuur, voorzitter van de
commissies voor het jeugdvoetbal en
hèt RK-voetbal en lid van de straf-.
Door
Cees Onvlee
Tekening
Joop Walenkamp
het publiceren van de namen van de
commissie is een tegenstander van
geschorste spelers. Dusée: „Ik ben
er zelfs een felle tegenstander van.
Een man als Hans van Zon, die vier
moorden heeft gepleegd, kwam
"Jeugcl tot
bezinning
brengen..."
LEIDEN Mr. dr. J. J. de
Jongh, voorzitter van de Af
deling Leiden van de KNVB,
fel bestrijder vari de toene
mende 'verruwing' in de voet
bals-port, was ook bereid com
mentaar te leveren op de pu
blicatie van het 'strafbank-je'
in het Leidsch Dagblad. Zijn
mening„Ik onderschrijf de
mening dat het voor de
jeugdspelers om pedago
gische redenen geen aanbe
veling verdient om tot alge
meen publiceren in de regio
nale pers over te gaan, al kan
niemand de pers het recht
ontzeggen zoiets te doen. Im
mers, de straffen worden op
grond van de KNVB-regle-
menten reeds gepubliceerd,
zij het in het officiële or-
i/aan.
Maar dat is wel een officiële
publicatie! Het grote publiek
leest dit evenivel niet. wel de
regionale pers, vandaar de
bezwaren. Mijns inziens moet
zoveel mogelijk geprobeerd
worden de jeugd tot bezin
ning te brengen: een goede
begrijpelijke leiding van
de clubbestuur der en is een
eerste vereiste. Laten wij het
voorlopig daarop maar hou
den
nog anoniem als Hans van Z. in de
kranten. En als ik dan die lysten
zie van onze spelertjes, die zich in
het veld wat onsportief hebben ge
dragen, dan vind ik dat volkomen
onjuist. Pedagogisch, omdat er van
zo'n publicatie volstrekt géén opvoed
kundige waarde uitgaat. Moreel, om
dat een speler, die door de commis
sie is gestraft nog eens met zijn neus
op het gebeurde wordt gedrukt. En
zelfs gevaarlijk, omdat vooral de
jeugd er vaak een heldenverering in
ziet. Die mentaliteit héb je: er zijn
jochies, die het nog mooi vinden
ook..
Ad Dusée wil nauwelijks onder
scheid' maken tussen jeugdspelers,
senioren en profvoetballers. Dusée:
„Of het nu iemand is uit het achtste
elftal of uit het eerste team, doet
er weinig toe. De overtredingen zijn
vaak zo verschillend, terwijl ook de
bepalingen van de strafmaat zo uit
eenlopend zijn. Het publiek leest in
de krant later alleen de uitspraak
niets over de wijze wa&rop en waar
om een bepaalde speler gestraft is.
Dat publiek heeft vaak al vernomen,
dat een bepaalde speler uit het veld
is gestuurd en waarom. Volgens mij
is het publiek bij zo'n uitspraak nau
welijks meer geïnteresseerd. Daar
mee wordt alleen de hele zaak nog
maar eens opgereuteld. Zonder dat
ook maar iemand van de betrokke
nen erbij gebaat is. Maar ik begrijp
natuurlijk wél de commerciële belan
gen van een dagblad".
Weinig nut
De heer P. J. van der Berg (voor
zitter van de strafcommissie van de
Afdeling Leiden) uit Noordwyker-
hout ziet evenmin veel nut in het
regelmatig publiceren van de rubriek
„Op de strafbank". Overweegt hij:
„De gestrafte spelers zullen zich er
mogelijk aan ergeren, maar 'n uur
later zijn zij het al vergeten. Precies
zoals met de opgelegde straffen: een
schorsing van twee, vier of zes weken
vinden zij wel erg als zij voor de
groene tafel staan, maai- als die straf
om is denken zij er niet meer aan.
Als ze dan weer mogen voetballen en
zij dreigen weer in moeilijkheden te
komen, denken zij op zo'n moment
toch niet gauw van: oh wacht even
tjes, rustig aan. Anders krijg ik weer
vier of zes weken. Dat dringt pas
tot hen door als zij wéér uit het veld
zijn gestuurd".
Straf commissievoorzitter Van der
Berg meent overigens wel een onder
scheid te moeten maken tussen ju
nioren en senioren. „Niet alleen wat
betreft de strafmaat, maar ook wat
betreft de uitvoering daarvaïi. Een
volwassen iemand van een jaar of 22,
25 of 30 moet beter weten wat hij
doet. Net zoals bijvoorbeeld vetera
nen. Wij krijgen wel eens. voetballers
van een jaar of 40 of zelfs nog ouder
voor onze tafel. Die hadden toch
beter moeten weten. Maar ook voor
hen geldt vaak, dat zij hebben ge
handeld in een opwelling. Ik geloof,
dat er niet veel spelers zijn, wie Icoel-
bloedig denken: en nu ga ik die kerel
eens lekker pakken. Zij zijn vaak
geprikkeld, geïrriteerd. De één kan
bijvoorbeeld veel meer hebben dan de
ander. De één pikt tien trappen zon
der een woord te zeggen, terwijl de
ander al bij het eerste tikje losbarst.
Maar zo'n senior veteraan moet ver
standiger kunnen zijn. Natuurlijk.
Daarom is er zeker verschil tussen
het publiceren van de naam van een
junior of senior. Maar ik vermoed,
dat het evenmin resultaat heeft
Volgens de heer A. W. G. van
Leeuwen (lid van de scheidsrechters -
commissie) uit Alphen aan den Rijn
heeft het regelmatig publiceren van
geschorste spelers tot gevolg, dat er
een bepaald vooroordeel wordt ge
kweekt. „De mensen, die er werkelijk
tn geïnteresseerd zijn, komen de uit
spraken van de diverse strafcommis
sies toch wel te weten. Maar ten op
zichte van de andere clubs ontstaan
er vaak een anti-stemming en daar
schieten we niets mee op. De clubs
niet ende scheidsrechters niet.
In de volksmond hebben bepaalde
clubs toch al zo'n naam. Scheids
rechters onder elkaar zeggen wel
eens: hij krijgt zondag die en die.
Ook een mooie klus. Maar dat is
vaak zo erg persoonlijk. Ik fluit soms
clubs met zo'n slechte naam en daar
beleef ik veel plezier aan. In andere
wedstrijden, waarvan je denkt: leuk,
die en die, moet je soms aan één
stuk door fluiten. Het is allemaal zo
betrekkkelijk".
Dat uit het veld gestuurde of offi
cieel gewaarschuwde spelers hun
naam 's maandags in de kranten te
rugvinden, is voor oud-scheidsrechte*
Van Leeuwen vanzelfsprekend: „Zo'n
scheidsrechter stuurt heus niet voor
niets iemand uit het veld. Als dat
in het verslag staat, is dat correct.
Maar om daar later nog eens uitge
breid op terug te komen, is iets wat
het grote publiek niet aangaat. Mis
schien zou een strafcommissie by het
opleggen van een straf kunnen be
palen, dat zo'n uitspraak in het club
blad of mededelingenblad of op het
bord in het clubhuis moet worden
vermeld. Maar ook daarvan zie ik
niet zoveel nut".
U VS wel.....
Als een van de weinige clubs uit
Leiden en omgeving ziet de Leidse
zondag-eerste klasser UVS in een
bepaalde vorm van publicatie in het
clubblad wél voordelen. In de laatste
Blauw-Witter spreekt voorzitter
Nienhuis schande van het in het af
gelopen seizoen sterk gegroeide aan
tal leden, die zich op één of andere
wijze in het veld hebben misdragen.
Onder een duidelijke grafiek wry ft
de UVS-voorzitter zijn leden intern
het een en ander onder de neus. Om
de UVS'ers nog eens op hun verant
woordelijkheid ten opzichte van hun
vereniging en medespelers te wyzen.
„De stügende Ujn van schorsingen
is op den duur een ernstige aanslag
op de goede naam van uw club en
bovendien benadeelt u uw collega's
met uw gedrag. Wanneer u een
schorsing oploopt, is daardoor het
team waarin u speelt onmiddellyk
gehandicapt".
De haer Nienhuis verder in zyn
commentaar: „Een dergeiyk optreden
kan in de vereniging niet geduld
worden en naast de maatregelen,
welke het bestuur onlangs vaststelde
om de opgelegde boete door de be
treffende spelers zelf te laten beta
len, zal 't op deze wijze voor het be
stuur noodzakeiyk zyn harde maat
regelen te treffen. Excuses als slechte
scheidsrechters, tv-invloed gaan in
het geheel niet op; slechte één ant
woord op deze materie is goedl
SPORTIVITEIT EN ZELFBEHEER
SING! wy rekenen niet, maai wij
EISEN uw medewerking".
.EIDEN De lakonieke
ier waarop Maarten van
operen (19) in het voetbal-
zoen over de amateurvel-
scharrelt, werkt veelvul-
van Roodenburg manoeu-
ert zijn lange lichaam dan
regelmatig in uiterst
*mde bochten als hij erop
ls de bal te bemachtigen
af te schermen. „Ik heb",
Iffelt hij, „nog eens een
-*£dstrijd in de regionale ge-
ield. Toen kon ik niets
-Jen of het publiek gilde
zo van het lachen. Zelfs
ik alleen maar viel, was
alweer brullen. Ik weet
hoe het komt. Waar-
lijnlijk omdat ik zo lang
R 'Maarten van Kooperen is lang
°'n 1.94 meter en traag,
veet dat ik traag ben. En dat
fciet uit te brengen ook. Na-
'Jk is 't wel geprobeerd door
trainer Frans van der Zeeuw,
fi liet oefenen op het nemen van
Pasjes om mijn snelheid op
te voeren maar dat vergeet ik tel
kens weer in een wedstrijd. Trou
wens ik ben alleen maar langzaam op
de eerste meters. Ik kom moeilijk op
gang, maar als ik eenmaal op snel
heid lig, dan ben ik even rap als
een ander. Maar goed, je kunt wel
zeggen dat ik traag ben ja. Ik heb
wel wedstrijden dat ik denk: Maar
ten wat ben je weer langzaam van
daag. Maar dan kan ik gewoon niet
sneller. Mijn lengte is wel een voor
deel. Er zijn maar weinig amateur
voetballers, die in de lucht tegen me
op kunnen.
En dat gekoppeld aan Van Koope-
ren's byna Stoïcynse optreden en zyn
vermogen om een speler af te stop
pen en het spel te vertragen zullen
waarschijnlijk hebben geleid tot zijn
uitverkiezing voor het eerste team.
Dat gebeurde na acht wedstrijden in
het vorige seizoen toen Rinus Smits
Roodenburg de lang verwachte in
jectie toediende door een aantal spe
lers uit de regionale over te hevelen
naar het standaard team. "Dat ik
erbij was, was voor mij een verras
ing", bericht Van Kooperen. "Ik
vond mezelf helemaal zo geweldig
niet in de regionale. Nu trouwens
nog niet, maar toen was mijn spel
nog minder tot ontplooiing gekomen.
Ja, die eerste wedstrijd in het eer-
Door
Paul de Tombe
ste speelde ik toevallig wel goed.
Toen had ik een goede dag. Het viel
trouwens erg mee. Ik had gedacht,
nou kom Je in het eerste en nou
krijg Je natuurlijk met heel ander
voetbal te maken. Met 'n hoger tem
po hé. Maar dat viel erg mee. En
we werden erg goed opgevangen door
de spelers. De verstandhouding was
trouwens voor die tijd al erg goed.
Toen wij erin kwamen dacht ik: als
we nu degraderen, hoeven we ten
minste niet met oud spul te begin
nen. Dan speel Je al met jong bloed'.
Maar het is allemaal erg goed ge
gaan".
"Roodenburg had die verjonging
nodig. Vroeger bestond het spel
voornamelijk uit verdedigen, tegen
woordig kunnen we ook weer aanval
len. Ik verwacht dan ook dat Roo
denburg dit seizoen hoog gaat eindi
gen. Bij de eerste drie schat ik. Naar
wat we dit Jaar hebben laten zien.
hebben we gewoon te weinig punten
behaald. Roodenburg mist nog een
schutter: de vent die doelpunten kan
maken. Ikzelf kan dat ook niet. Met
de kop gaat het nog wel, maar als
ik met de bal aan de voet alleen
voor het doel kom, krijg ik zowat de
stuipen. Dat is een gemis van me,
maar ik vind het ook zo verdraaid
moeilijk om doelpunten te maken.
Vooral met die rare voeten die ik
MAARTEN VAN KOOPEREN
praatpaal
(Foto Holvast)
heb. Mijn rechtervoet is twee maten
kleiner dan mijn linker en mijn
rechterbeen is toevallig net mijn
schietbeen. Het is ontzettend rot om
met 'n lege schoenpunt te schieten.
Ik zou natuurlijk 'n aparte schoen
kunnen laten maken, maar dat is me
een beetje te prijzig. Ik heb net een
paar voetbalschoenen gekocht (maat
48), die kosten honderd piek. Kun Je
nagaan hoe duur het zou worden als
Je speciaal een schoen moet laten
maken, of als Je er nog een klei
ner paar extra bij moet ko
pen.
De Van Hanegem-schoenen die
Van Kooperen ("die man is gewoon
geweldig, wat hij met een bal doet is
weergaloos. Hij is mijn grote voor
beeld") heeft gekocht, zal hij straks
weer aantrekken om zijn rol op het
middenveld te vervullen ("Dat vind
ik de mooiste plaats om op te voet
ballen") Om even lakoniek als al
tijd zijn opdracht uit te voeren, ook
als die het uitschakelen van een ge
renommeerd tegenstander geldt. "Hoe
ik dat dan probeer, ligt aan het
soort voetballer dat ik tegen me
krijg. Als er wordt gezegd: jij scha
kelt die vent uit. dan geef ik hem
in ieder geval geen meter ruimte.
Dan blijf ik op zijn lijf zitten. Als
het lukt en Je ploeg wint is het leuk
voetballen, lukt het niet dan zeg Je
misschien: het hoeft voor mij niet
meer. Want Je bent natuulijk wel de
praatpaal van zo'n vent. Dat interes
seert met niet, ook niet als ze twee
maal drie kwartier tegen me aan lo
pen zeuren. Ik ben niet meer zo snel
geïntimideerd, dat heb ik wel ge
leerd. Vroeger was ik zo stom om
terug te gaan katten, ook dat doe ik
niet meer. Laat hij maar praten, als
hij praat kan hij voorlopig niet voet
ballen. Je kunt toch geen twee din
gen tegelijk doen.
Hoezeer die stelling ook in het
voetbalspel opgaat moesten Carol
Schuurman (van RVC) en Hans van
der Starp (van Lugdunum) aan den
lijve ondervinden. Bovendien speelt
Van Kooperen om hogerop te ko
men: "Van mijn elfde tot mijn veer
tiende Jaar heb ik in LDWS gevoet
bald. Ik ben naar Roodenburg ge
gaan, omdat ik daar meer kon berei
ken. En ik wil zo hoog mogelijk. Nu
is het nog Roodenburg, maar als het
even zou kunnen, zou ik graag in 'n
betaalde ploeg spelen. Niet dat ik
dat erin zie, maar ik hoop dat het
ooit eens gebeurt. Welke voetballer
hoopt dat niet? Aan de andere kant,
ik voetbal alleen om het voetballen.
Als ik niet voor het eerste was geko-
VOETBAL
zen, had ik net zo prettig in de re
gionale doorgevoetbald."
"Ik heb alles voor voetballen over.
Ik heb er zelfs een baan voor op
gegeven omdat ik daarin niet meer
kon trainen. En werk of geen werk,
ik wil elke avond een partijtje trap
pen op de speelweide hierachter
(Van Kooperen woont aan de Wil
lem de Zwijgerlaan). Tegen het ein
de van het voetbalseizoen denk ik
weieens: nu mag het voetbal voor mij
een poosje ophouden, maar dat moet
ook niet langer dan een paar we
ken zijn. Want dan weet ik al niet
meer wat ik met de zondag moet
doen. Ik ben op het ogenblik nou een
maal gek van voetbal.
Vandaar dat voor Maarten van
Kooperen de oompetitie zondag ai
mag beginnen...
