Wij staan moederziel alleen n er is nog oveel mis..." „Salarissen vanaf 1 juli een stuk hoger" roirv (anoniem) van chauffeur op internationale routes: mclssecretaris Andries de Vries: LEIDSCH DAGBLAD [EBDAG 24 JULI 1971 LEIDSCH DAGBLAD PAGINA 13 illlllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIH" Door Ton Schuurmans iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiini 3 35 jaar oud. Met naam en toenaam durft ze niet in de Bang voor represailles die haar man zijn baan zou kun- kosten. Die man is beroepschauffeur op internationale Een slechtere baan is er volgens zijn vrouw op deze bol niet. Dat heeft ze niet van horen zeggen. Om precies gaan voor welke problemen een internationale chauffeur '1 jn werk komt te staan, hoe de verhouding is met de werk en in welke situaties de vrouwen van chauffeurs ver- i, reed ze de afgelopen paar jaar ruim 100.000 kilometer haar man mee. volgt haar monoloog zou zo graag die chauffeurs- n wakker willen schudden, Heen maar elke week op het rook je kijken. Laat toch desnaam jullie hersens werken rdiep Je eens in het werk dat et. Waarschijnlijk lezen jullie iranten, anders zouden Jullie o dat hij aan alle kanten beledigd, veroordeeld en afge- oor mensen die net als jullie wat voor een slavenbestaan iauffeur heeft. weet bijvoorbeeld hoe vaak hij kroeg maar een bal gehakt halen omdat hij in de luxueuze niet gewenst is en hij een op restaurant niet kan stop- pidat er geen parkeergelegen- jullie dat hij vaak een la- ;ervoert waarvan hij zelf niet J)[ zelfs kan vermoeden dat hij re dorpen mee kan wegvagen, iens in Luxemburg is gebeurd? Vrouwen kapot ueu Jullie dat er veel eursvrouwen kapot gaan aan iblemen die ze alleen moeten ken omdat ze het risico niet lopen dat hun mannen on- gaan piekeren. Natuurlijk we- llie dat. Nemen jullie het lan- onze mannen door de over vaar gestraft worden tegen dingen van het Rijtijdenbe- laar dat diezelfde overheid 't lig verdomt om hen te hel pen om een redelijk bestaan te ver werven in normale werkuren. Door routiers (chauffeursrestaurants) te bouwen waar hij zich kan ontspan nen en waar hij betaalbaar kan eten. Help meevechten voor hogere basisionen door jullie mannen te hel pen en te adviseren zich te organi seren. Help de mannen door Je niet lan ger te laten intimideren en sta ach ter hem als het tot actie komt, want die is niet meer tegen te houden. Het onrecht is te groot! Doen jullie het niet dan ben je geen goede chauffeursvrouw en maak je mij niet wijs dat je een goed huwelijk hebt. En bedenk dat je zeer snel we duwe kunt zijn met een internatio naal chauffeur als echtgenoot. Stel je in dit verband maar eens in de plaats van een chauffeursvrouw wier man levenslang invalide is, of nog erger zich doodrijdt omdat hij oververmoeid is. Ombuigen Laten we niet de houding aanne men van: laat ze allemaal maar barsten. Het wantrouwen en desin teresse moet worden omgebogen. De mannen moeten plezier in hun werk hebben en zich verheffen. Als chauffeur in het buitenland ziek wordt en daarover zijn baas belt, zal deze strijk en zet zeggen: pro beer hoe dan ook thuis te komen. Misschien is dat wel een logisch ant woord, maar 't is in ieder geval on verantwoord. Nog niet zo lang gele den bracht een doodzieke chauffeur zijn wagen uit Spanje inderdaad, naar huis. Hij stapte thuis uit zijn cabine en viel dood neer. De internationale chauffeur heeft een uitlaatklep nodig. Hij kan on derweg met niemand praten. In elk bedrijf kan een werknemer met een hoger geplaatst college van gedach ten wisselen. Een chauffeur is slechts 'n chauffeur die door zijn baas met een wagen vol goed wordt wegge stuurd. Maar hij heeft wel degelijk behoefte aan een gesprek. Doch angst voor hun baan er staat altijd een collega klaar om zijn werk over te nemen doet ze zwijgen. De baas is te snel geïrriteerd. Verdeel en heers De chauffeurs moeten in de eer ste plaats van het zogenaamde af- spraakloon af, (premies waardoor 't CAO-salaris wordt verhoogd, maar waar langer voor moet worden ge reden* die veel werkgevers de gele genheid geven 't spel te spelen dat ze nu al jaren spelen: de verdeel en heerspolitiek. En waarom blijft het basisloon zo absurd laag? Omdat er altijd nog chauffeurs zijn die bereid zijn voor een hoger salaris langer te rijden, waardoor het verkeerstechnisch on verantwoordelijk wordt. Of de rijtij denboekjes wel of niet worden inge vuld is volmaakt oninterressant voor de bazen. De chauffeur is de klos en niet zij. Wordt een chauffeur gegrepen dan krijgt hij een boete een ontzegging van de rijbevoegd heid plus ontslag. Volgens mij moet er meer over de sociale achtergrond worden gespro ken. Dan pas kunnen verbeteringen worden doorgevoerd. Nu staat de chauffeur machteloos tegenover alles en iedereen. Hij krijgt 'n min derwaardigheidscomplex. Hij durft eigenlijk niet in actie te komen. Hij is toch maar chauffeur. Hij is niet getraind of opgeleid om zich tot de werkgevers, organisaties en andere ondernemers. De goeden niet te na gesproken, maar als die wat willen worden ze eenvoudig de grond ingeboord. Mannetje aan mannetje, twee rijen dik staan ze aan de gren zen te wachten. „Het beroepsgoederen vervoer is relatief bezien een vrij jonge be drijfstak. In het algemeen is dat de oorzaak van de hinderlijke kinderziekten, waarvan de vervoerders de nadelen ondervinden". Dit zegt Andries de Vries (48), algemeen secretaris van de Neder landse Bond van Vervoerspersoneel op het betoog van de anoniem gebleven echtgenote van een internationaal chauffeur, dat we hem voorlegden. .Dat het nog een Jonge bedrijfstak is kan men bijvoorbeeld duidelijk nerken als men de cao's van een paar jaar geleden bekijkt, waarin ïog gesproken wordt van een voer- nan met één paard en een voer man met een span. Wij als vakbond loen uiteraard meer dan alleen .uchter stellen dat onze bedrijfstak loor haar kinderziekten heen moet /aarna we wel verder zullen kijken. So wordt er op dit ogenblik een on- lerzoek ingesteld door het Econo misch Bureau voor het Wegvervoer ïaar de situatie van het beroeps- ervoer op de weg. Concurrentie De moeilijkheden spitsen zich voor al toe bij de bedrijven die zoge naamd ongeregeld vervoeren op binnen- en buitenland. "Dat komt voornamelijk door de grote concur rentie. En wat gebeurt er dan? Er wordt hier en daar onder de tarie- /en gewerkt en men gaat de hand lichten met de Rijtijdenwet, waarbij elke chauffeur verplicht is de uren die hij rijdt, slaapt, eet enzovoorts, te noteren. De chauffeurs zijn daar voor te vinden, want dat levert ze overwerk op dat ze weer dringend nodig hebben om hun magere sala ris (basissalaris 170 gulden voor 44 uur per week) wat op te trekken. Doet hij het niet dan is het helaas nog bij veel bedrijven zo dat hij kan ophoepelen. Het is helaas zo dat de beloning van de chauffeur niet afwijkt van bijvoorbeeld een bouwvakarbeider, met dit verschil dat de chauffeur er pakweg 15 uur per week langer voor moet werken. In de nieuwe cao. die per 1 juli van kracht is geworden, is het basissalaris flink opgetrokken ot 202 gulden per 44 uur. Als je Bondssecretaris Andries de uitgaat van de redenering dat de chauffeur tien overuren maakt, heeft hij met wat toeslagen eer loon van 280 tot 290 gulden bruto per week. Dat kun Je toch geen hongerloon meer noemen. Een ander punt van de echtgenote van de chauffeur, dat haar man soms een bal gehakt moet nemen omdat de luxueuze motels te duur zouden zijn en dat er bij een klein wegrestaurant geen parkeergelegen heid is, is ten dele waar. Ik zeg niet dat het in het geval van haai man zo is, maar in het algemeen komt het voor, dat een chauffeur wel een balletje gehakt neemt om moeder de vrouw een paar tientjes extra te kunnen geven. Iets wat be slist niet alleen bij chauffeurs voor komt. De vraag waarom er on danks het niet al te hoge salaris en het zware bestaan toch steeds ge noeg chauffeurs te krijgen zijn moet voornamelijk worden gezien in 't feit dat een aantal jonge mensen vrijheid laten prevaleren boven on gemak. Daarvoor zijn ze zelfs bereid geld mee te brengen. Het is de ca tegorie Jonge knullen die er geen zin in heeft de hele dag in een fa briek te staan met een baas boven zich en slechts dan te eten en te plassen wanneer de fluit gaat. Het is ook een beetje romantisch, hoor je wel eens. Betere controle Er moet vooral beter controle ko men. beter dan nu tenminste, van de naleving van de Rijtijden- wet. Nu is het zo dat er steeds een tje gepakt wordt, waarna het hele bedrijf onder de loep wordt geno men. Ten tweede: het beter hante ren van het sociale element in de bedrijfsvoering. Ten derde: een be paalde bescherming van het beroep, door eisen te stellen van vakbe kwaamheid, zodat niet elke jongen die het grootrijbewijs heeft, auto matisch ook beroepschauffeur kan worden. Ten vierde: het internatio naal hanteren van dezelfde richtlij nen en verordeningen ten aanzien van het wegvervoer. Ten vijfde: het invoeren en verplicht stellen van de zogenaamde tachograaf, de klok die in de auto wordt aangebracht, en die alles registreert hoe lang er ge stopt, gewacht en gereden wordt. In EEG-verband is reeds bepaald dat medio 1975 elke nieuwe vrachtwagen met zo'n klok moet worden uitge rust. Contacten goed De vrouw van de chauffeur stelde dat mensen van de vakbonden, moeilijkheden zouden hebben bij het binnenkomen bij bedrijven, wanneer er problemen zijn tussen werkgever en personeel? „Dat is in 't algemeen niet waar. De contacten zijn goed. Natuurlijk zijn er een paar dwarsliggers bij. maar dat zijn de kleintjes. In dit vak kun je zeggen dat het niet al tijd aan de werkgevers ligt. Vaak willen ze best de lonen verho gen. maar de hevige concurrentie strijd laat ze dat niet toe. En ver geet niet dat de kosten van een transportbedrijf voor 50 procent uit lonen bestaat". Vrijheid Ter kennismaking: het 4 weken voor de halve prijs n Ik word abonnee per 9 augustus 1971 en ontvang de krant reeds vanaf heden. Stuur mij 4 weken het Leidsch Dagblad voor half geld en noteer mij aansluitend als abonnee adres: plaats: Hok|e zwart maken, bon Invullen In oper, envelop (zondei jostzeyel) sturen aan Leidsch Dagblad antwoordnummer 214. Leiden.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1971 | | pagina 13