ONVERWACHT EINDE
STAGNATIE CHINA-VS
f25.-
Lapwerk in bezette gebieden
Jaarkaart
65+
Pakistan
denkt aan
uittreden
ISRAËL TOCH VOORZICHTIG MET INVESTERINGEN
f44.-
TEKST
REDE
NIXON
Britse
Gemenebest
in vogelvlucht in vogelvlucht
8Dagen
kris-krasdoor
Nederland
ZATERDAG 17 JULI 1971
££IDSCH DAGBLAD
WASHINGTON/PEKING (DPA) De weg van de Chinees-
aerikaanse betrekkingen tot aan het hoogtepunt van Nixons
ngekondigde bezoek aan Peking is over een periode van
jaar duidelijk gekenmerkt door stagnatie. Het eerste of fi
le contact sinds de Tweede Wereldoorlog tussen Washing-
[i en Peking is exact te dateren.
Geinige maanden na de conferen-
van Bandoeng en korte tijd na de
iferentie van Genève komen op
ugustus 1955 de ambassadeurs van
le landen voor de eerste keer in
léve byeen. In die tijd was een
erikaans patrouille-vliegtuig langs
Koreaanse kust neergeschoten. De
jassadeursgesprekken die sinds-
tamelijk regelmatig later in
rschau plaatsvinden ontwikke.
zioh door de jaren heen tot de
ie officiële contacten tussen de
enigde Staten en de Volksrepu-
Behalve de stereotiepe aan-
digingen van de tijdstippen van
rolgende gesprekken wordt over de
oud ervan zelden iets bekendge-
akt. Als een rode draad loopt door
bekendmakingen van Peking de
ds terugkerende formule van „ern-
waarschuwingen" wegens terri-
ile schendingen door de Verenig-
Staten. De laatste van deze waar-
iwingen stamt van 23 februari van
jaar: het was de 484ste.
Doorbraak
een onderbreking van meer dan
jaar in de "Warschause contac-
maakt minister van Buitenland-
laken William Rogers in maart
ten overstaan van de senaats
missie voor Buitenlandse betrek
en bekend, dat de regering-Nixon
rwil gaan inzetten voor "construc-
tre betrekkingen" met Peking,
volgende stap komt in juli 1969
bepaalde verplichtingen op de
naar een liberalisering van de
del met China. Bovendien mogen
die Amerikanen naar China rei-
die gegronde beroepsredenen kun-
aanvoeren.
m grotere doorbraak volgt in de-
ber 1969. Een week na het her-
van directe contacten inWar-
u machtigt de Amerikaanse re-
3g de buitenlandse filialen van
rikaanse ondernemingen niet-
tegische produkten aan China te
Pi en. Op 20 januari van het jaar
[j z op komen de beide ambassadeurs
Farschau voor de eerste keer weer
Tlieel tot een nieuw gesprek.
>rb|n terugslag doet zich weer voor
de inval in Cambodja, die door
ni rikaanse troepen werd onder
ooi nd. De daaropvolgende massade-
itraties van mei 1970 in Peking,
aan honderdduizenden Chinezen
»P lemen, gelden als het hoogtepunt
i de anti-Amerikaanse campagne
afgelopen 20 jaar. In december
komen er steeds meer tekenen
Washington bereid is tot een in-
rsnde wijziging van zijn China-
•k en van de vraag die de Chi-
bevolking bij de Verenigde Na-
eni moet vertegenwoordigen. Als sen-
kllf ineel wordt Nixons formulering
in8 ksrepubliek China" ervaren die
i ebruikt in een toespraak tot het
in februari van dit jaar. De tot
gebruikelijke omschry-
was "Rood-China". Op 15 maart
Washington alle beperkingen
m|voor Amerikaanse staatsburgers
naar China te gaan.
Signaal
tn signaal met een ongekende uit-
iti üng kwam op 6 april uit Peking
mi de uitnodiging van een Ameri-
coi ns tafeltennisteam tot een bezoek
ijb
aan China. De uitnodiging kwam
praktisch neer op een openen van de
sportbetrekkingen tussen de twee lan
den. Het was een duidelijke uiting van
de wens van Peking de betrekkingen
met Washington te normaliseren. De
verandering in Pekings houding werd
door de internationale pers omschre
ven als "ping-pong-diplomatie". Hoog
tepunt van de reis die de Amerikaan
se tafeltennissers maakten was een
ontvangst door premier Tsjoe En-lai
op 14 april. Op dezelfde dag maakte
Washington de opheffing van het
handels-embargo tegen China be
kend. Vorige week tenslotte stelde
Nixon de invoerbepalingen voor Chi
na gelijk met die voor de andere com
munistische landen.
Overigens is het besluit van Nixon
Peking te bezoeken één van de groot
ste internationale verrassingen die
hij in zyn twee en een halfjarige re
geringsperiode zyn land en de wereld
geboden heeft. Al had hij dan zelf
herhaaldelijk laten horen graag eens
China te bezoeken, niemand in Wash
ington had er tot nu toe serieus re
kening mee gehouden dat een derge
lijk bezoek mogelijk was zolang de
diepe meningsverschillen tussen Chi
na en de VS blijven bestaan.
Voor Amerika is Nixons reis naar
Peking een ontwikkeling die weinige
jaren geleden nog volledig ondenk
baar was. Juist in de tijd dat Nixon
als de jongste vice-president in de
Amerikaanse geschiedenis onder Ei
senhower op het politieke toneel ver
pas nuttig kan zijn als er gunstige
vooruitzichten zijn geschapen.
Een centraal punt bij Nixons over
wegingen is ongetwijfeld het Viet
nam-conflict geweest, dat hy op de
een of andere manier zal moeten be
ëindigen of tenminste kleiner maken
wil hy de hoop behouden op een her
verkiezing in november 1972.
In Washington is men er al lang
goed van doordrongen dat een wer
kelijke vredesregeling voor Vietnam
niet mogelijk is zonder deelname van
scheen was communistisch-China het de Chinese Volksrepubliek. Toevallig
grote taboe van de Amerikaanse po
litiek, dat niemand mocht aanraken.
President Kennedy ondernam aan
het begin van zijn ambtsperiode
enige schuchtere pogingen de ver
houding met China te normaliseren.
Maar met het Amerikaanse congres
en de publieke opinie in zijn rug hield
hij er gauw mee op. Zijn opvolger
Lyndon Johnson was te diep in het
conflict in Vietnam verstrikt geraakt
dan dat hij nog tijd had serieus te
denken aan een andere houding ten
opzichte van China.
Moeilijk
Nixon onderneemt zijn poging tot
een direct gesprek met Peking te ko
men op een tijdstip waarop hy en
kele uiterst moeilijke onderhandelin
gen met de Sowjet-Unie voert. In
Helsinki is juist de volgende ronde
van de Russisch-Amerikaanse bespre
kingen over een beperking van de
kernbewapening begonnen waarvan
Nixon hoopt dat er een overeen
komst over de raketafweersystemen
kan worden bereikt.
In Berlijn zijn de ambassadeursbe
sprekingen over een nieuwe regeling
voor Berlijn, die van groot belang zyn
voor de toekomstige ontwikkeling van
Europa, net een kritieke fase inge
treden. Bovendien beginnen er Oost-
West-onderhandelingen te dagen over
een wederzijdse troepenvermindering
in Europa.
Welke uitwerking Nixons diploma
tie tegenover Peking zal hebben op
de Russische leiders en hun politiek,
blijft mogelijkerwijs het belangrijkste
probleem van de komende maanden,
temeer daar Nixon een topgesprek
met de leiding in het Kremlin voor
lopig heeft afgewezen met het argu
ment dat een dergelijk gesprek dan
zijn er de laatste dagen aanwijzingen
gekomen dat de Chinezen, na hun
langdurige politiek van isolering, weer
een grotere belangstelling hebben ge
kregen voor een oplossing van het
Vietnam-conflict en voor een confe
rentie over Indo-China zoals die van
1954 in Genève. Of het bezoek van
Nixon aan Peking een directe invloed
zal hebben op de Paryse vredesbe
sprekingen blijft de vraag. De Ame
rikaanse regering zit nu met het jong
ste vredesvoorstel van de Vietcong
waarin voor de eerste keer de terug
trekking van de Amerikaanse troepen
verbonden is aan de vrijlating door
Hanoi van alle krijgsgevangenen. De
Koning Boudewijn van Bel-
gië heeft met zijn echtgenote Ko
ningin Fabiola een bezoek ge
bracht aan het graf van generaal
De Gaulle in Colombey-les-deux-
Eglises. In gezelschap van De
Gaulle's zoon Philippe legde de
Belgische vorstin een krans.
ADVERTENTIE
Amerikaanse publieke opinie
Nixon onder druk zetten en houden
om een termijn voor terugtrekking
vast te stellen opdat de krijgsgevan
genen kunnen worden vrijgelaten.
Open blijft ook de vraag hoe Nixons
nieuwe stap zal uitwerken op de dis
cussies over toelating van China tot
de Verenigde Naties. Amerikaanse
deskundigen zyn al maandenlang be
zig te bepalen welke houding Wash
ington straks in de herfst moet gaan
innemen als die discussies tijdens de
vergadering van de Verenigde Naties
losbarsten. Na de aankondiging van
Nixons reis valt er nauwelijks nog op
te rekenen dat hy zich nog langer
actief tegen toelating kan opstellen.
Afgewacht moet worden in hoeverre
hy toch zal blijven pogen nationalis-
tisch-China als lid van de VN te be
houden.
In juni, juli en augustus
8 dagen treinen op de
tienertoer voor
NS-identiteitsbewijs of
pasfoto meenemen.
Extra plus, half geld
op de bus.
voordelig
uit met NS
LOS ANGELES (Reuter) - De texst
van de toespraak waarin de Ame
rikaanse president aankondigde
een bezoek aan Peking te zullen
brengen luidt als volgt: „Ik heb
deze zendtijd aangevraagd om een
belangrijke ontwikkeling aan te
kondigen in onze pogingen een
duurzame vrede in de wereld op te
bouwen. Zoals ik al by een groot
aantal gelegenheden in de afgelo
pen jaren heb gezegd kan er geen
vaste en duurzame vrede zijn zon
der de deelname van de Volksrepu
bliek China en haar 750 miljoen
inwoners. Daarom heb ik op ver
schillende gebieden initiatieven on
dernomen om de deur te openen
naar normalere betrekkingen tus
sen onze twee landen. In het blij
vend streven naar dit doel stuurde
ik Kissinger, myn adviseur in za
ken betreffende de nationale veilig
heid, tijdens zyn recente wereldreis
naar Peking voor besprekingen met
Tsjoe en-lai. De aankondiging die
ik nu ga voorlezen wordt tegelijk
in China en de Verenigde Staten
gepubliceerd.
Premier Tsjoe en-lai en Henry
Kissinger hielden van 9 tot 11 Juli
in Peking besprekingen. Wetend
dat president Nixon de wens heeft
geuit eens de Volksrepubliek China
te bezoeken heeft premier Tsjoe
en-lai namens de regering van de
Volksrepubliek China een uitnodi
ging aan president Nixon gedaan
op een geschikte datum voor mei
1972 China te bezoeken. President
Nixon heeft de uitnodiging graag
geaccepteerd.
De ontmoeting tussen de leiders van
China en de Verenigde Staten is
bedoeld om een normalisering van
de betrekkingen te verkrijgen en
ook om meningen uit te wisselen
over problemen die de twee landen
raken. Vooruitlopend op de onver
mijdelijke speculaties die op deze
aankondiging zullen volgen wil ik
ons beleid in een zo duidelijk mo
gelijk verband plaatsen. Ons stre
ven naar een nieuwe band met de
Volksrepubliek China zal niet ten
koste gaan van onze oude vrienden.
Het is niet gericht tegen enig an
der land. Wij willen vriendschap
pelijke betrekkingen met alle lan
den. Elk land kan onze vriend zijn
zonder de vyand van enig ander
land te zijn.
Ik heb dit besluit genomen in de
diepste overtuiging dat alle landen
baat zullen hebben bij een vermin
dering van spanningen en een be-
ADVERTENTTE
Geeft recht op onbeperkt
reizen voor de helft van d©
enkele reis-prijs.
Verkrijgbaar voor ieder©
65+er. Uw vrouw mag
jonger zijn.
Legitimatie en pasfoto
vereist.
1 50.-
f75.-
Eén persoon
Echtpaar
voordelig
uit met NS
RAWALPINDI (AFP) Een
woordvoerder van de Pakistaanse
regering heeft gezegd dat Pakistan
"serieus overweegt zijn betrekkingen
met de Britse Gemenebest te ver
breken".
De reden daarvoor is de houding
van Engeland tegenover de binnen
landse aangelegenheden van Paki
stan. „die tot gevolg heeft gehad dat
ook andere Gemenebest-landen een
'niet-objectieve" houding hebben aan
genomen, welke in vele gevallen neer
komt op inmenging in de binnen
landse aangelegenheden van Paki
stan, aldus de woordvoerder. Paki
stan is lid van het Gemenebest sinds
tere band tussen de Verenigde Sta
ten en de Volksrepubliek China. In
deze geest wil ik een reis maken
die naar ik oprecht hoop een reis
zal worden voor vrede, vrede niet
alleen voor onze generatie maar
voor alle toekomstige generaties op
deze aarde. Dank U".
(Van onze correspondent)
JERUZALEM "Het beleid in
de bezette gebieden van Israël kan
worden samengevat in één woord:
lapwerk. Dat zegt generaal Sjlomo
Gazit (45), die namens de generale
staf de activiteiten coördineert van
de militaire gouverneurs in de na
1967 veroverde gebieden. Het is nog
erg onoverzichtelijk, omdat we niet
weten hoe de situatie hier over vijf
Jaar, misschien vijf maanden zal
zijn. Dat neemt niet weg dat wij
ook beslissingen op middellange
termijn moeten nemen. Het grote
struikelblok blijft daarbij het mi
nisterie van fiananciën dat niet
graag gelden in de westelijke oever
van de Jordaan steekt in het voor
uitzicht dat anderen daar straks
misschien de vruchten van plukken
vandaar dat wij moeten schippe-
een zeer korte toespraak heeft
Ident Nixon eergisteren zijn land
iei de wereld verrast met de aan-
3jg liging van een reis naar Peking.
Mao's aanhangers buiten Chi-
en moeilijk verteerbare zaak,
"at nauwere betrekkingen tussen
J d-China en het bolwerk van het
u( litalistische imperialisme" op
minst het verlies van een fraai
aart propaganda betekenen. Maar in
ra legeringen in Peking en Wash-
3® zetelen realisten, die zich, als
erop aankomt, niet door poli-
B-reclameleuzen, maar door het
sbelang laten leiden. En hoe op
karend president Nixons reis
zijn, in feite is die toch een
tzetting van een politiek, die al
aar geleden langzaam op gang
te komen. Sindsdien immers
e handelsbetrekkingen tussen
herenigde Staten en China ver-
'd, zijn beperkingen op het rei-
van Amerikanen naar China
tallen en betekende de „ping-
•diplomatie" in de vorm van de
van Amerikaanse tafelten-
spelers naar Peking een duidelij-
stap in de richting, die nu offi-
1 ook door president Nixon per-
ordt ingeslagen. Aan Ame-
sanse zijde zijn de factoren, die
rbij een belangrijke rol spelen,
*1 doorzichtig. Amerika is de oor-
itt Indo-China beu. En met het
op de presidentsverkiezingen, die
bet aanstaande voorjaar op gang
1 komen kan de president zich
voortduren van die strijd nau-
Jks veroorloven. Wel wettigt de
im van voorjaar 1972 het vermoe-
dat de vorsteling vóór dat tijd-
nog niet zal zijn bijgelegd. Pas
iös Nixorfl verblijf in Peking
Den op di;, punt eventueel spij-
i met koppén geslagen worden.
Anderzijds heeft Peking er belang
bij de oorlogsactiviteiten langzamer
hand te doen verminderen. Niet al
leen als inleiding op de reis van de
Amerikaanse president, maar vooral
uit hoofde van de prioriteiten in
zijn buitenlandse politiek. Men mag
namelijk aannemen, dat Rood-Chi
na niet langer het „kapitalistische
imperialisme" van de Amerikanen
als voornaamste vijand beschouwt,
maar het z.g. „sociaal-imperialisme"
van Moskou, waarmee het zowel
ideologisch als militair op gespannen
voet staat. Pekings grootste tegen
standers zetelen in het Kremlin, dat
aan China's noordelijke grenzen een
miljoen man heeft samengetrokken.
Wat Moskou als een voorzorgsmaat
regel beschouwt, ziet Peking als een
ernstige bedreiging, die de aanwe
zigheid van een kwart miljoen Ame
rikanen in het zuiden in betekenis
aanzienlijk overtreft. Volgens des
kundige waarnemers zou de Chinese
regering driekwart van haar legers
tegen de mogelijkheid van een bot
sing met de Sowjet-Unie hebben op
gesteld. Hoe eerder de oorlog in In
do-China achter de rug is, hoe beter
dit dus niet alleen Washington maar
ook Peking uitkomt. Vandaar de
matige belangstelling, die de Ameri
kanen aan de dag hebben
gelegd voor de vredesplannen van de
Vietcong. Die plannen spelen een on
dergeschikte rol, nu de twee grote
mogendheden Amerika en commu
nistisch-China in de naaste toe
komst en in breed verband recht
streekse besprekingen over hun on
derlinge verhouding gaan beginnen.
Welke posities de bij de oorlog be
trokken partijen (Washington, Hanoi,
Saigon en de Vietcong) tot volgend
voorjaar zullen gaan innemen, is
vooralsnog onduidelijk. Maar dat
Washington de voorkeur geeft aan
direct overleg met Peking, is nu wel
duidelijk.
Het ligt voor de hand, dat deze
ontwikkeling in Moskou met de no
dige argwaan is ontvangen. Ook al
is de sensationele aankondiging van
Nixons reis, gezien tegen de achter
grond van de groeiende betrekkingen
tussen Washington en Peking, voor
het Kremlin vermoedelijk geen al te
grote verrassing, toch zal de Sow-
jetrussische leiding dat bezoek al
lesbehalve aangenaam vinden. Hoe
minder druk aan het zuidelijke front
(Indo-China), hoe meer de Chinezen
de handen vrij krijgen in het noor
den. En Nixons verzekering, dat de
verbetering in de Amerika anse-Chi-
nese betrekkingen tegen geen enkel
ander land is gericht, zal dan ook
in Moskou met een zuurzoete glim-
of grimlach gelezen zijn. Voor Mos
kou liggen de verhoudingen anders
dan voor Peking. Rekenen de Chine
zen de Sowjet-Unie als gevaarlijkste
bedreiging en komen de Amerikanen
blijkbaar op de tweede plaats, voor de
Russen is de keus tussen Peking en
Washington als „een" of „twee"
blijkbaar heel wat moeilijker. Men
kan niet zeggen, dat het Kremlin in
de afgelopen jaren met de verbetering
in de betrekkingen tussen de Vere
nigde Staten en Peking voor ogen
een slimme politiek heeft gevoerd.
Het mag dan waar zijn, dat het met
de Amerikanen over beperking van de
strategische wapens en vermindering
van de wederzijdse troepensterkte is
gaan praten, in het algemeen heeft
de Sowjet-Unie een houding aange
nomen, die neerkomt op het onder
ste uit de kan, met dan nu de drei
ging dat haar het lid op de neus
zal vallen. Het samentrekken van 'n
grote macht in de Siberische vlakten
wijst er immers op, dat het Kremlin
allerminst gerust is op de Chinese be
doelingen. In plaats van zich, om
niet op twee fronten „bedreigd" te
worden, in het Westen van hun bes
te kant te laten zien, hebben de Rus
sen een politiek gevoerd, die de Ame
rikanen er zonder het gevoel van
verraad van een goede relatie toe
gedreven heeft Peking tegen hen uit
te spelen. In een hoofdartikel in de
„Prawda" werd Rood-China er
enige weken geleden van beschuldigd
dat de toenadering tot Washington is
ingegeven door anti-Sowjetrussische
overwegingen. Tegelijkertijd werd
Peking nog eens nadrukkelijk onder
de aahdacht gebracht, dat „het Ame
rikaanse imperialisme en het Japan
se militarisme niet slechts agressieve
plannen hebben tegen de Sowjet-
Unie, maar ook tegen China". Als het
Kremlin verwacht mocht hebben, dat
dergelijke waarschuwingen iets zou
den uithalen, dan heeft het tever
geefs gehoopt. Zoals gezegd: in Pe
king ziet men het „Amerikaanse ge
vaar" anders dan in het Kremlin.
Voor de Chinezen komt dat pas op
de tweede plaats. Voor de oorlog in
Vietnam betekent deze gehele ont
wikkeling een niet onbelangrijke ver
andering. Tot nu toe heeft Moskou
zijn volledige steun aan Noord-Viet-
nam en de Vietcong verleend zon
der zelf openlijk aan onderhandelin
gen te willen meedoen. Het Kremlin
heeft steeds de indruk gewekt het
niet onaangenaam te vinden dat de
Amerikaanse „imperialisten" zich in
de nesten hadden gewerkt. Het
ziet er nu naar uit, dat er een rege
ling tot stand zal komen zonder het
Kremlin, in zekere zin „bij u, over
u en zonder u".
"Zijn er misschien projecten, die
u hebt ontworpen maar die het pa
pieren stadium nog steeds niet zijn
gepasseerd?"
Gazit: "Ik zou geen projecten op
korte termijn kunnen noemen. Op
lange termijn liggen de kaarten
anders. Wij laten zaken, die we
ook naar mijn persoonlijke mening
eigenlijk allang hadden moeten
aanpakken, in de la liggen omdat
het geld niet beschikbaar is. Om
een voorbeeld te noemen: als Je
het onderwijs wilt ontwikkelen,
moet je scholen, liefst met veel pa
rallel-klassen, bouwen. Als Je de
volksgezondheid op peil wil houden,
moet je ziekenhuizen oprichten en
medische centra. De bereidheid om
daar veel geld in te steken is ech
ter niet aanwezig".
Universiteit
"U noemde het onderwijs. Nu
wordt er al enige tijd gesproken
over de stichting van een nieuwe
Arabische universiteit op de weste
lijke oever van de Jordaan. De
Arabische leiders zeggen, dat Is
raël hier weliswaar zijn fiat aan
heeft gegeven, maar dat het verder
om een zuivere propaganda-stunt
gaat?"
Gazit: "Het gaat hier om een
Door
Jaap van Wesel
ADVERTENTIE
Wie 8 dagen lang veel in
ons land wil reizen, is het
voordeligst uit
met een 8-daags kris-kras-
abonnement.
In juni, juli en augustus
extra plus, half geld op
de interlocale bus.
NS-identiteitsbewijs
of pasfoto meebrengen.
voordelig
uit met NS
lastig probleem. Voor de plaatse
lijke Arabische Jeugd, die van de
middelbare school komt is er maar
één oplossing: een eigen universi
teit. Zij kunnen immers noch in het
buitenland, noch op Joodse univer
siteiten terecht. Wij zijn dan ook
bereid daar geld in te steken. De
moeilijkheid is, dat het regime in
Amman niet erg geporteerd is voor
een universiteit op de westelijke
oever van de Jordaan, omdat dit de
banden met Jordanië opnieuw los
ser zou maken. De plaatselijke de
legaties, die naar de oostelijke Jor-
daanoever zijn gegaan om de stem
ming te peilen, hebben nul op het
request gekregen. De open brug
gen, die beide oevers met elkaar
verbinden, werken niet altijd in
ons voordeel".
"Niettemin is er een zekere vorm
van samenwerking, die misschien
zijn weerslag zal hebben op de toe
komstige verhoudingen. Hoe staat
u daar tegenover?"
Gazit: "Ik sluit een zekere ver
betering niet uit. Dat geldt trou
wens ook op ander gebied. Israël
heeft indertijd een radiostation op
gericht dat in alle Arabische lan
den kan worden opgevangen. Na
de zesdaagse oorlog hebben we ont
dekt, dat er weliswaar intensief
naar dit station wordt geluisterd,
maar alleen zover het de interne
Arabische Zaken betreft. Het
nieuws uit Isrël zelf wordt als pro
paganda beschouwd. Nu hebben,
dank zij de "open bruggen", dui
zenden en nog eens duizenden Ara
bieren de gelegenheid gekregen aan
de andere kant van de grens te
vertellen wat zich hier in werke
lijkheid afspeelt. Dat kan op den
duur zijn uitwerking niet missen.
In het Libanese blad "Hawad" is
een enquete gehouden onder de Pa-
lestijnen, die van de westelijke
oever kwamen. De resultaten van
dit onderzoek vormden betere pro
paganda dan welke Israëlische re
gering dan ook zou kunnen voe
ren".
Caza
Waarom is
ussen Gaza t
gebieden?"
j Gazit: "Je zou Je ook kunnen af-
I vragen: waarom zijn er in Gaza,
1 in verhouding tot de werkelijke pro
blemen, nog niet meer incidenten
geweest? We moeten niet vergeten,
dat tweederde van de bevolking
van Gaza wordt gevormd door Pa
lestijnse vluchtelingen uit 1948. De
meerderheid gaat er van uit dat
het verblijf hier tijdelijk is. Op de
westelijke Jordaanse oever leeft
één op de tien mensen in een
vluchtelingenkamp. Daarbij komt
dat de 60.000 vluchtelingen op de
westelijke Jordaanse oever over
negentien kampen zijn verdeeld;
kampen, die bovendien enigszins
zijn geintregeerd in de gemeen
schap. In de acht kampen, die Ga
za telt zijn liefst 170.000 mensen sa
mengebracht. Gaza vormt in feite
dan ook één gigantisch vluchtelin
genkamp. De bevolking in Gaza
ziet, anders dan de bewoners van
de westelijke Jordaan oever geeh
toekomstperspectief. Als de Isra
ëliërs morgen zouden verdwijnen,
zouden ze hoogstens een Egyptisch
militair bestuur krijgen. Dat kan
onmogelijk een oplossing worden
genoemd".
"Kan men spreken van een ver
zetsbeweging in Gaza?"
Gazit: "Welk woord zou u dan
willen gebruiken? Terreurbewe
ging? Het hangt er helemaal van
af van welke kant Je het bekijkt:
degene die een handgranaat gooit
beschouwt zich als een verzetsstrij
der, maar degene die met handgra
naten wordt bestookt spreekt lie
ver over een terrorist. Het verschil
ligt hem in de aard van de actie.
Je kan de hoogste idealen aanhan
gen, maar als Je onschuldige men
sen doodt Israëliërs, of, erger
nog, Arabieren dan maak Je Je
schuldig aan terreur. En dat is wat
er in Gaza gebeurt. ZU gooien da
gelijks handgranaten naar hun
eigen mensen".
"Kunt u iets zeggen over de
klachten, dat Israëlische soldaten
wreedheden hebben begaan in ga-
Gazit: "Het gaat om concrete
bewijzen. Ik vraag me af of er één
leger is, "dat zulke nauwkeurige
instructies krijgt als het Israëli
sche. Het instructieboek is in om
vang groter dan de bijbel. Maar
het Israëlische leger bestaat niet
louter uit Engelen. Er hebben zich
zeker gevallen voorgedaan, waar
in militairen of politiemannen
zich in strijd met de instructies
hebben gedragen. Niet alleen in
Gaza, maar ook in andere delen
van Israël. Als er echter bewijzen
zijn, worden de schuldigen ge
straft".
