EERSTE SMET OP FRANS-
KTSTDUITSE VRIENDSCHAP
Pro-EEG campagne
in Londen begonnen
Parijs ontkent
wapenleveringen
aan Pakistan
LONDENSE „TIMES" SLOEG OP HOL
LEIDSCH
DAGBLAD
India bezorgd
pENSDAG 7 JULI 1971
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 9
Onenigheid over monetaire zaken symptoom van dieper liggende kloof
PAN/PARIJS „De eerste
us-Duitse kabinetszitting" noam-
Bondskanselier Brandt gister-
de plenaire vergadering van
jail dozijn Westduitse en een
dozijn Franse ministers, waar-
het wonderbaarlijke sprookje
het tweedaagse overleg in Bonn
besloten. Voor de 31ste maal
het dertien Jaar geleden met
beroemde schouderkus tussen
jnauer en De Gaulle beklonken
us-Duitse vriendschapsverdrag
men elkaar op het hoogste ni-
„geconsulteerd". Voor het eerst
tér'zo duidelijk zichtbaar lag er
wereld van verschil tussen dit
jeDdaags ontnuchterend gebeuren
Frans Onnen
Rudolph Bakker
de romantische verbroederings-
ichte van weleer. Wat het uit
reen van de oorspronkelijke ac-
zichzelf niet had kunnen be
veiligen, geschiedde ook pas
SziJ het overboord zeteen van ob-
els, die lange tijd als uitgangs
ten hadden gegolden.
topgesprek tussen Brandt en
npidou stond geheel in het teken
Frankrijks aanvaarden van
ot-Brittanniës lidmaatschap en
rtduitslands aanvaarden van de
use theorie van het Europa der
erlanden.
jmmigen menen intussen, dat
het Rynwater ook het Europese
is weggegooid. Veel principiëls
inderdaad niet overgebleven,
ndt's suggestie voor een Europe-
id", bestaande uit mi
ers met nationale verantwoorde
nd, past precies in Pompidou's
tranderlijk gaullistisch gebleven
Kptie van een Europa, dat ge-
ad moet blijven van elke vorm
werkelijke supra-nationaliteit.
randt en Pompidou hebben el-
gisteren en eergisteren ook ge
len in het oerbesef, het eigenlijk
i onmogelijk aan anderen te kun-
overlaten.
Schoonheidsfoutje
Iet gemeenschappelijk slotcommi-
[D! bevat tussen passages als
wrtean nog intensiever weder-
contact" en „overeenstemming
ate de positie van Berlijn" slechts
1 sthoonheidsfoutje. Op het ge-
Europese Monetaire
(„kon nog geen volledige eens-
üheid" worden bereikt. Dit
zo kort na het steekspel van
sel vorige week, ook wat al te
(onderlijk zijn geweest. Uitge-
nmag echter worden dat ook de-
Khijnbaar zo diepliggende twist
lit jaar zal zijn opgelost. Dit
eenvoudigweg, omdat het Pa-
er om te doen is al dit soort in-
zaken van de gemeenschap te
lien gereglementeerd voordat de
ten werkelijk mee aan tafel ko-
te zitten en omdat Bonn geen
isdin? aanwezig acht Parijs er
itrouwig alsnog van te verdenken
monetaire afwikkeling als ach-
tortje te gebruiken om Enge-
1 eventueel naar buiten te duwen,
gesties, als zou Pompidou het
servatieve Groot-Brittanië zo
mogelijk willen binnenhalen
compensatie van de West-
economische grootmacht,
t Brandt eveneens vlot kunnen
Miseren. Tegenover de gevrees-
„entente cordiale" van Londen
Parijs stelde hij tezamen met
npidou de „entante elementaire"
sen Bonn en Parijs vast. Voor
npidou blijft het een gelijk aan
ander, zolang in beide denkmo-
I® Parijs maar centraal staat.
evredigend voor de president, die
aden onder verjaarsgeschenken
werd Juist tijdens deze drukke
en even oud als Prins Bernhard,
een hem door Brandt aan
telen Rijntochtje gevierd is),
ging was ook, dat de elf
torele, autonome regionale mi-
van de Westduitse deelstaten
het Frans als eerste taal
naast het Engels op de
ndelbare scholen te pousseren. En
'dat de schoorsteen tegelijkertijd
p blijven roken registreerde men
jt evenveel voldoening naast de
beenschappelijke verklaring, dat
f stem van Europa" in het ontwa-
Mgsgesprek duidelijk diende te
fden gehoord" Westduitse bestel
bij de Franse wapenindustrie
grootte van vijf miljard mark.
Franse standpunt
^rijs meent intussen dat de
topontmoeting aan en
Rijn, 'n flop is geworden. Bei-
regeringen hebben nu alleen een
duidelijker inzicht gekregen
wijde en principiële kloof waar
standpunten in 't bijzon-
inomisch en monetair ge-
Dog steeds worden gescheiden.
dit monetair-technische ge
gaan in Franse ogen politieke
ien schuil die zowel de toe
van de EEG en de landbouw-
de relatie tussen Euro-
en de Verenigde Staten raken,
de mark en ook de gulden
zweven, blijft de Europese
'ire unie een ij dele illusie en
West-Europa nooit een eensge
zinde vuist tegen Washington kun
nen maken. Ook het voorstel van
kanselier Brandt de zes Europese
munten onderling weer te fixeren
doch aan de koerswisselingen jegens
de buitenwereld een zekere vrijheid
toe te staan, achtten de Fransen
onaanvaardbaar. Voor president
Pompidou wordt het kwaad dan
slechts in zijn symptomen en niet
aan de wortel aangetast. Oorzaak
van de monetaire moeilijkheden en
daardoor bron van de inflatie in
Europa is en blijft voor Parijs de
Amerikaanse politiek die de rest der
wereld met overgewaardeerde dol
lars overstroomt. En terwijl de
Duitsers de Amerikanen ook op dit
punt willen ontzien, eisen de Fran
sen dat de hele EEG een gesloten
front tegen Washington zal vormen.
Het eerste gevolg van deze Frans-
Duitse topconferentie zal zijn dat
speciaal de beide ministers van
Financiën en Economie en hun sta
ven komende weken de vakantie
maar liever uit him hoofd moeten
zetten. Op 27 september komt in
Washington het Internationale Mo
netaire Fonds bijeen en zowel Pom
pidou als Brandt hebben ingezien
dat hun verschil van inzicht voor
die datum zal moeten worden bijge
legd, wil men voor de Euromarkt 'n
crisis voorkomen waarvan de gevol
gen nu nog nauwelijks zijn te over
zien. Maar hoe die ministers en hun
experts zouden kunnen slagen waar
hun hoogste chefs nu hebben ge
faald, is een vraag waarvan Parijs
het antwoord voorlopig maar liever
in het midden laat.
LORD GEORGE-BROWN LABOURS PLEITER
(Van onze correspondent)
LONDEN Gisteravond, een dag
voor de publikatie van het historische
regeringswitboek dat op grond van de
geslaagde onderhandelingen met de
zes Engelands toetreding tot de EEG
aanbeveelt, heeft Lord George-Brown
(vroeger gewoon George Brown zon
der streepje) zijn volle gezag, dat on
danks zijn politieke wederwaardig
heden nog groot genoeg is in de
schaal van de voorstanders van aan
sluiting geworpen. George-Brown
die minister van Buitenlandse Zaken
in de Labour-regering was tot hü met
Wilson brak, is altijd een vurige pro-
EEG-er geweest.
Wilson pleitte destijds samen met
Brown bij wijlen president De Gaulle
op het Elysée tevergeefs voor het
Britse lidmaatschap. Brown verklaar
de in een hartstochtelijk betoog dat
het voor Engeland een tragedie zou
zijn indien het buiten de EEG zou
blijven. Op het ogenblik staan de za
ken echter zo dat er weinig twijfel is
dat het Lagerhuis bij de eindbeslis
sing in oktober het voorstel tot het
binnentreden van de EEG-poort zal
aanvaarden. Maar gezien de kleine
Conservatieve meerderheid is voor
een overtuigend ja-woord van het
Britse parlement de steun van de 60
tot 100 pro-EEG-ers bij Labour on
ontbeerlijk. Hoe groot de meerderheid
zal zijn hangt voornamelijk af van
de invloed van de regeringscampagne
voor aansluiting welke vandaag pas
goed is. begonnen er volgt nog een
populaire editie van het witboek. Pre
mier Heath zou vanavond een ver
klaring in het Lagerhuis afleggen
voorafgaande aan de publikatie van
het lijvige document en zal het Brit
se volk via radio en televisie toe
spreken.
De omvang van het aantal voor- en
tegenstemmers, afgezien nog van de
genen die zich van stem zullen ont
houden, is in hoge mate afhankelijk
van het besluit van de partijleiders
of hun fracties zonder of met „whip"
zullen mogen stemmen, dat wil zeg
gen of zij in hun keuze zullen wor
den vrijgelaten of niet.
Worsteling
Van groot belang voor de inwen
dige worsteling bij Labour over de
EEG is dat George-Brown de door
Rippon verkregen voorwaarden tot
toetreding volkomen aanvaardbaar
acht. George Thomson die indien La
bour in juni van het vorig jaar niet
zou zijn verslagen Engelands opper-
onderhandelaar zou zijn geweest,
heeft reeds gezegd dat de voorwaar
den precies dezelfde zijn waarnaar hij
zelf zou hebben gestreefd.
Dat is een directe uitdaging aan
het adres van de steeds meer aarze
lende Wilson die angstvallig probeert
de eenheid te bewaren van de hope
loos gespleten federatief opgebouwde
Labour-partij, waarin de links-ge
richte grote vakbonden met hun col
lectieve miljoenenstemmen de lakens
uitdelen. Wilson zal uit politieke be
rekening, omdat het met Heath op
het ogenblik steeds sneller bergaf
waarts gaat. zich zo goed als zeker
laten meeslepen door de anti's. Het
geen uit de toon van zyn redevoerin
gen steeds duidelijker wordt, maar hij
zal naar wordt verwacht de pro's
waarschijnlijk in zoverre naar de
mond spreken door te verklaren dat
hij in beginsel met de EEG kan mee
gaan maar de voorwaarden onaan
vaardbaar acht. Wilson heeft beloofd
op 28 juli a.s. te onthullen wat hij
precies denkt. George-Brown noemt
de speciale EEG-conferentie van de
Labour-partij die op 17 juli wordt ge
houden nu al absurd.
President Nixons adviseur
voor nationale veiligheid, dr.
Henry Kissinger, is gisteren in
de Indiase hoofdstad Hieuw Delhi
aangekomen, waar hij op het
vliegveld werd begroet door me
vrouw Roekmini Menon, hoofd
van de afdeling Amerikaanse Za
ken van het Indiase ministerie
van Buitenlandse Zaken (op de
foto linksen door de Ameri
kaanse ambassadeur in India,
Kenneth B. Keating (rechts op
foto). Op de luchthaven was een
politiemacht van vierhonderd
man aanwezig om Kissinger te
beschermen tegen demonstran
ten. Er had zich echter slechts
een groepje van vijftig man ver
zameld, die protesteerden tegen
Amerikaanse wapenleveranties
aan Pakistan. Dr. Kissinger zou
vandaag met premier Indira
Gandhi o.m. praten over de toe
stand in Oost-Pakistan. Morgen
vertrekt hij naar de Pakistaanse
hoofdstad Islamabad, waar hij
gedurende twee dagen besprekin
gen zal voeren met president
Jachja Chan en andere Paki
staanse leiders.
Nieuw ziekenhuis
in Lambarene
PARIJS (AP) De internationale
bond voor het Schweitzerziekenhuis
te Lambarene in West-Afrika deelt
mee, da£ er een fonds is gevormd
voor hef bouwen van een nieuw zie
kenhuis in het oerwoud van Gabon.
Het eerste ziekenhuis, door dr. Albert
Schweitzer gebouwd in 1913 de
stichter overleed in 1965 wordt
vermoedelijk een museum. Het nieu
we ziekenhuis wordt uiterst modern.
Men wil gaan doen wat dr. Schweit-
zer zou doen als hij anno 1971 een
ziekenhuis was gaan bouwen in
I Afrika.
Ter kennismaking: het
4 weken voor de halve prijs
n 'k word abonnee per 22 juli 1671 en ontvang
de krant reeds vanaf heden.
n Stuur mij 4 weken het Leidsch Dagblad voor
half geld en noteer mij aansluitend als abonnee
adres:
plaats:
Hokje zwart maken, bon invullen In open envelop (zonder
postzegel) sturen aan Leidsch Dagblad antwoordnummer
214, Lelden.
NIEUW DELHI. (REUTER, AP)
—India heeft in Parijs zijn ernstige
bezorgdheid uitgesproken over be
richten dat Frankrijk wapens levert
aan Pakistan. Dit heeft de Indiase
minister van Buitenlandse Zaken
Swaran Singh gisteren in het parle
ment bekendgemaakt.
Singh wees erop dat „de Franse
regering ons had verteld geen nieu
we contracten over wapenleveran
ties aan Pakistan te zijn aangegaan
na de militaire actie in Bangla Desj.
Tegen het eind van vorige maand
had zij ons de verzekering gegeven
ook geen wapens meer te zullen le
veren op grond van oude contracten.
Wij hebben de Franse ambassadeur
echter onze diepe bezorgdheid over
gebracht omtrent de berichten dat
Pakistan toch van Franse wapens
wordt voorzien".
Officiële kringen in de Franse
hoofdstad hebben later de Indiase
berichten tegengesproken.
Hulp
.Een vertegenwoordiger van de in
ternationale hulporganisatie „Terre
des hommes" heeft gisteren scherpe
kritiek geleverd op de zijns inziens
gebrekkige coördinatie van de in
ternationale hulpverlening aan de
Oostpakistaanse vluchtelingen in
India. Hij sprak daarbij met name
over het Westduitse hulpwerk.
De kritiek werd geuit door de pas
uit India teruggekeerde voorlichtings
man van de organisatie Herbert
Schafer. Hij vertelde dat sommige
vliegtuigen met medicamenten hele
maal niet in India zijn aangekomen.
Ook bij de verdeling der hulpgoede
ren deden zich misstanden voor.
Om de situatie het hoofd te bie
den en meer druk op de Indiase au
toriteiten uit te kunnen oefenen
moeten de Westduitse hulpmaatre
gelen naar het oordeel van „Terre
des hommes" al in de Bondsrepu
bliek beter gecoördineerd worden.
Organisatie voor
burgerluchtvaart
in politieke sfeer
WENEN (DPA) De algemene ver
gadering van de Internationale Or
ganisatie voor Burgerluchtvaart
(ICAO), waarop technische zaken
behandeld plegen te worden, heeft
gisteren een politiek karakter ge
kregen. In Wenen werd met kleine
meerderheid een resolutie aangeno
men waarin werd besloten Zuid-
Afrika, dat lid is van de organisatie,
niet meer voor speciale „meetings"
van de ICAO uit te nodigen en dit
land ook geen stukken betreffende
deze bijeenkomsten te verstrekken.
Afrikaanse lidstaten hadden met
steun van Oostbloklanden en enkele
Latijns-Amerikaanse leden voorge
steld deze maatregelen zowel te
gen Zuid-Afrika als Portugal te ne
men int protest tegen de apartheids-
en kolonialistische politiek van deze
landen.
De resolutie werd wat Zuid-Afrika
betreft aangenomen met 44 tegen 39
stemmen. Er waren vier onthoudin
gen. Een identiek voorstel inzake
Portugal werd met 41 tegen 40 stem
men en zes onthoudingen afgewe
zen.
Kritiekloze verheerlijking van Amerikaans boek over cle hippie-jeugd
„Wanneer de Times spreekt luistert
de wereld". Aldus de leuze waarmee
dit beroemde blad, dat het finan
cieel al even moeilijk heeft als vele
andere, abonnees tracht te winnen.
Bescheiden is anders en het werkt
dan ook veeleer op de lach- dan op
de koopspieren.
Temeer omdat de pochende, vaak
een hele pagina vullende adverten
ties verschillende groepen Times-re-
dacteuren uitbeelden, zoals alle
journalisten," heel gewone meneer
tjes, aan wier lippen de wereld
geacht wordt te hangen. En het is
nog dubbel zo vermakelijk voor ie
dereen die wel eens Le Monde of de
International Herald Tribune leest
en de Times daarom nauwelijks
meer als de primus inter pares kan
zien. Die tijden zijn voorbij.
Maar het zijn niet alleen die pot
sierlijk verwaande advertenties die
de wereld veeleer doen lachen dan
luisteren. Daarbij komt dat het blad
tegenwoordig soms ook de neiging
vertoont te bezwijken voor de meest
dwaze pseudo-intellectuele modes,
zoals de verheerlijking van de hip
pie-mentaliteit als de verlosser van
de mensheid uit de misères van de
industriële samenleving.
Een typisch voorbeeld was de re
cente publikatie van een serie uit
treksels uit het boek van een pro
fessor uit Yale, die zich op 42-jari-
ge leeftijd tot dit nieuwe geloof be
keerde. De artikelen werden aange
kondigd met een fanfare alsof het
een bijzonder verrassende ontdek
king gold. En er werd meer
plaatsruimte voor gemaakt dan,
nog nooit aan een serie werd be
steed. Eerst een hele pagina
op zaterdag, daarna een week lang
elke dag op een vooraanstaande
plaats een grote lap, gewijd aan
„The Greening of America" van
Charles Reich, die „met een verras
send inzicht een revolutie in Ameri
ka ontdekt die ook reeds onder de
Engels jeugd is begonnen".
Die geestdrift van de Times was
des te merkwaardiger het boek
boek van Reich allerminst het
eerste, laat staan het beste ge
schrift is dat begrip en sympathie
voor de hippie-mentaliteit tracht te
wekken. Een andere Amerikaanse
professor, Theodore Roszak, deed
dat reeds meer dan een jaar gele
den in zijn zeer verhelderende boek:
„The Making of a Counterrevolu
tion". Reich die het, in tegenstelling
tot Roszak, tot de bestseller-lijst
bracht in Amerika, heeft dan ook
weinig nieuws of origineels te bren
gen. Wat hem vooral onderscheidt
van zijn voorganger is zijn kritiek
loze aanbidding van de hippie-
jeugd, zijn geloof i de overmijdelij-
ke triomf 'van haar „revolutie" en
het paradijs op aarde dat zij op
niet nader omschreven wijze zal
scheppen. Zie de volgende citaten
uit Reichs boek.
„Er komt een revolutie... Zij grijpt
reeds om zich heen met verbazing
wekkende snelheid.. Zij belooft een
hogere rede, een menselijker ge
meenschap, de bevrijding van het
individu,., een nieuwe en duurzame
totaliteit en schoonheid... De revolu
tie van de jongere generatie... is
nodig en overmijdelijk en zij zal
uiteindelijk door heel het Ameri
kaanse volk worden gedragen... De
nieuwe levensstijl voorziet een vorm
van arbeid die toegewijd en op uit
nemende kwaliteit is gericht maar
zonder vervreemding, de vrije keuze
van elk mens, geïntegreerd in een
vol en bevredigend leven, een uit
drukking en bevestiging van de per
soonlijkheid".
Al dit heerlijks zullen wij te dan
ken krijgen aan de „buitengewone
nieuwe kennis van de jeugd... Het is
verbazingwekkend hoe naieve Jonge
mensen zonder enige politieke erva
ring een kritiek van onze samenle
ving hebben ontwikkeld die zelfs de
geleerde en de schrandersten en
meest ervarenen onder hun ouders
is ontgaan... De jeugd heeft de gave
al het boerenbedrog en de gevestig
de waarden van het „Establish
ment" genadeloos te doorzien".
Nog mooier: haar muziek „weet op
ongekende wijze door te dringen tot
de kern van wat er verkeerd is met
onze maatschappij... De „Rolling
Stones" ontwikkelen een energie
waar zelfs de negende symphonie
van Beethoven niet aan kan ra
ken... vergeleken met hun muziek is
de klassieke duf en dreinerig... In
het bijzonder de poëzie van haar
liederen geeft uitdrukking aan een
begrip van de wereld en 's mensen
gevoelens dat ongelofelijk veel ver
der reikt dan Journalisten, commen
tatoren, sociologen en romanciers
getoond hebben".
Het is deze kost die de Times zijn
lezers een week lang heeft voorgezet.
Zelfs zulke enormiteiten als Reich
begaat door de verklaren dat „af
wijkende opvattingen in Amerika
onderdrukt worden... en de massa
media elke uiting daarvan uit de
ether en de pers houden", hebben
hem in de ogen van de hoofdredac
tie niet kunnen ontluisteren. Inte
gendeel, het laatste artikel van de
serie was nog niet verschenen of zij
kwam met alweer een ander unicum
in de geschiedenis van haar blad,
een hoofdartikel van niet minder
dan drie kolom getiteld „De kritiek
van de Jeugd", waarin zij haar
nieuwe ontdekking in velerlei op
zicht napraatte en de oudere gene
ratie op 'plechtige wijze schuldig
verklaarde aan een hele lijst van
haar door de jeugd verweten zonden
als: verantwoordelijkheid voor de
„lelijkheid van de moderne wereld,
commercialisme, duister materialis
me, rassenwaan, wereldse voorzich
tigheid, verwaarlozing van de we
reld, technologische arrogantie, or
ganisatorische gigantisme, ontmen
selijking, vereenzaming van de fami
lie. verveling". Nog krasser, de oud-
strijders van 1939—'45 kregen te
horen dat zij met heel wat minder
nobele motieven ten strijde waren
getrokken dan him voorgangers van
1914—1918.
Geen wonder dat het ingezonden
stukken regende. Niet alleen van
verontwaardigde nabestaanden van
gesneuvelden, maar ook van tijdge
noten die ironisch opmerkten dat
hun verdoemeüjke generatie toch
een onmiskenbare verdienste had;
zij had die magnifieke Jeugd van
thans voortgebracht, grootgebracht
en opgevoed. Maar het vermakelijk-
ste was de actie van die Jeugd zel
ve. Een 19-jarige schreef dat wat
de wereld werkelijk nodig heeft, is
„stopzetting van het geblei van de
jeugd door de massamedia en op
portunistische politici die haar al
leen maarf verwaand en gewichtig
maakten!" Een ander schreef dat de
Times zijn tijdgenoten had afge
schilderd als „zulke lieve jongens
die er oh zo naar verlangden dat
de wereld zich zou beteren: er is
niemand van die soort onder mijn
kennissen"
Alsof dat al niet pijnlijk genoeg
was kwam er daarna een hele reeks
vernietigende en ridiculiserende kri
tieken van Reichs boek. „Onbe
schrijfelijk naïef", noemde de Sun
day Telegraph het. „Zo tot over de
oren verliefd op de Jeugd dat zij
zelf er tegen in opstand komt", zei
de Observer. „Reich schrijft als een
Madison Avenue public-relations-
man die het hippie-budget mag be
steden", ironiseerde de Spectator.
„Hij is naief... verdraait de Ameri
kaanse historie op drastische wijze...
de rebelse Jongeren in Amerika
hebben al even weinig begrip van
de politieke realiteiten als hij zelf",
oordeelde de criticus van de... Ti
mes.
Maar de spijker werd nog het best
op de kop geslagen door een Ameri
kaans periodiek die zijn bespreking
eindidge met de woorden: „Als de
Amerikaanse intelligentsia zich ooit
bevrijdt uit de tyrannie van intel
lectuele modes zal zij zich dit boek
met beschaamde hilariteit herinne
ren als een monument van aè gees
teloosheid onzer tijden".
Maar misschien moet men de Ti
mes, die het met huid en haar slik
te, niet a lte hard vallen. Misschien
was de verklaring dat de hoofdre
dacteur van dit eens zo volwassen
blad zijn stoel bij vergissing voor
een week had afgestaan aan een
van die vertegenwoordigers van de
pseudointellectuele Haute Couture
die overal in de massamedia zijn
doorgedrongen. Dat zou men althans
kunnen afleiden uit het feit dat het
blad in dezelfde week waarin het
zich als de Hippie-Times ontpopte,
iets nog dwazers deed: het wijdde
zijn eerste hoofdartikel aan de Ne
derlandse verkiezingen en - geloof
het of niet - had het daarin vrilwel
uitsluitend over zijn „teleurstelling
dat de Kabouters geen zetel hadden
gewonnen".
