Cralingen geen k opie van Woodstock'
Italiaans filmallerlei
Films
in
Leiden
ilmregisseur Pohland over Stamping Ground
LEIDSCH
DAGBLAD
Bioscoopbezoek in 1970 niet veel afgenomen
CATCH 22
SNOEZEPOES
Cowboyfilm met zeer
weinig kruitdamp
EERSTE SEX-
JVESTERN
iiiniiniii
PAG 18 JUNI 1971
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 11
heb ik jaren zitten
i* Dit was mijn kans". De
filmregisseur Jason Poh-
teruggekeerd aan de rand
Kralingse bos, waar hij
geleden zeven camera's
rren. Uit 53 uur filmma
te hij een film van
fee uur (precies 110 minu-
een eerlijk beeld zou ge-
het Holland Pop Festi-
ge popfestival op het vas-
in Europa, dat na de festi-
Wight en Woodstock een
i werd, waarover behalve
ers, sociologen zich het
bben gebroken. Op een be-
ik kostbaar randstad-groen
tachtigduizend mensen dit
evenement mee. Drie da-
lachten een alternatief rijk,
welijks in kontakt stond
buitenwereld. Pohland:
wat we in de film willlen
i, We hebben zoveel moge-
iten te registreren van wat
t festival gebeurde, welke
leefde en daaruit spruit
oort dat de buitenwereld
ren heeft getolereerd",
naakt bezwaren tegen de
;-film (draaitijd drie uur),
jeer een Amerikaanse re-
ischap vindt.
terische kanten hebben we
omdat die er gewoon niet
waren. Daarom geloof ik niet dat
dit een kopie van Woodstock is ge
worden maar meer een documentai
re, die representatief is voor het li
beralisme in Nederland, waaraan
heel Europa een voorbeeld kan ne
men". Pohland doet zyn verhaal in
de serrerzaal van' het restaurant De
Plasmolens. destijds hoofdkwartier
van het festival. De haveloze serre
blijkt na een jaar plotseling een
sfeervol goed ingericht vertrek te
zijn geworden (drie weken na het
festival begon de eigenaar met de
verbouwing).
George Knap, bestuurslid van de
stichting Holland Pop Festival: „Je
ziet er zijn mensen wijzer geworden
aan dit festival". De stichting hoopt
wijzer te worden van de film en
van de opbrengsten een deel van de
negen ton schuld die overgebleven
is te kunnen dekken.
Op 24 juni of 1 juli gaat de film in
vier Nederlandse theaters (Cineac
Damrak Amsterdam, Rex Den
Haag, Cineac Beurs Rotterdam,
City Utrecht) in première. Van de
opbrengst is 25 procent voor de
popgroepen (in de film komen voor:
Santana. Al Stewart, Canned
Heath, Quintessence, Jefferson Air
plane, It's a beautiful day, Pink
Floyd, Country Jo McDonald, Dr.
John the Nighttripper, Byrds, Fa
mily, T Rex, Flock en Soft Maohi-
Ter kennismaking: het
4 weken voor de halve prijs
Ik word abonnee per 3 juli 1971 en ontvang
de krant reeds vanaf heden.
Stuur mij 4 weken het Leidsch Dagblad voor
half geld en noteer mij aansluitend als abonnee
res:
iats:
zwart maken, bon invullen in open envelop (zonder
stzegel) sturen aan Leidsch Dagblad antwoordnummer
Leiden.
ne), twintig procent is voor de
stichting Holland Pop Festival en
de rest voor de producenten en de
distribuanten. De film werd gepro
duceerd door een combinatie van
filmmaatschappijen, die „Stamping
Ground" uitbrengen als Ciné-3. In
ieder geval gaat de film deze herfst
in Duitsland, Oostenrijk en Zuid-A-
frika ook in première.
De film heeft lang op zich laten
wachten, omdat de financiële nood
ook bij de producenten hoog was.
Met een totale produktielast van
een miljoen gulden werd de begro
ting aanzienlijk overschreden, zodat
de twee ton door „diverse Nederlan
ders" in het project geïnvesteerd
moest worden om de documentaire
toch te kunnen uitbrengen.
ANTWOORD
Pohland zegt: „Zonder Woodstock
had de film er waarschijnlijk nooit
gekomen. Dit is het Europese ant
woord op het Amerikaanse feno
meen". De titel Stamping Ground
werd gekozen, omdat de producen
ten vonden dat die betiteling
(plaats waar mensen bij elkaar kle
ven) het best de sfeer dekt.
Pohland: „Het is natuurlijk meer
dan een documentaire. De muziek
speelt een belangrijke rol, misschien
wel de belangrijkste. Ik werk al ja
ren met muziekfilms en ik ben er-
van overtuigd dat over misschien al
twintig jaar de mensen niet meer
naar muziek kunnen luisteren zon
der ,ook- te zien wat ze horen. De
popliefhebber hoort bij het zien van
de musici veel meer dan hij ooit
alleen van de plaat kan horen. Het
is indringender. Daaruit is ook het
succes van de Jo Cocker en de El-
vis-film te verklaren. Het is de mu
ziek die het doet".
Pohland vindt dit Kralingen-festival
representatief voor het Europese fes
tival-beeld. maar andere Europese
festivals zijn toch vaak in veldsla
gen' geëindigd door de reactie van het
publiek buiten het festival. Waarom
heeft hy hier de publiekreactie weg
gelaten?
TOLERANT
Pohland: „Wij vonden dat dat
maar zou storen. De Nederlandse
situatie was tolerant, de sfeer vre
dig, zo zou elk festival moeten zijn.
En dus is dit festival representatief
voor het beeld van een popfestival.
Een eerlijke registratie blijft moei
lijk. Als er hier nog eens zoiets zou
gebeuren, pleit ik ervoor dat drie
dagen en drie nachten lang televi
siecamera's worden opgesteld die di-
rekte beelden de huiskamers inzen
den. Dat is mijn ideaal".
Men hoopt dat de film in Neder
land een succes wordt, zodat van
hieruit Stamping Ground over de
wereld zal gaan.
DEN HAAG (ANP) Het bio
scoopbezoek lag vorig jaar met ruim
24 miljoen bezoekers voor het eerst
na een reeks van jaren nagenoeg op
het peil van het voorgaande jaar. In
1961 pikten nog bijna 51 miljoen Ne
derlanders een bioscoopje.
Het handhaven van 't bezoek
noemt de Nederlandse Bioscoopbond
in het jaarverslag over '70 een be
langwekkende ontwikkeling. „Hoewel
het nog te vroeg is om van een ken
tering te spreken, zijn er niettemin
aanwijzingen, ook internationaal, die
duiden op 'n grotere continuïteit ten
aanzien van het bezoekcijfer".
In harde cijfers uitgedrukt daalde
vorig jaar het bioscoopbezoek met
slechts 2,5 procent. De jaren ervoor
beliepen de dalingen rond de tien
procent.
De invoer van nieuwe hoofdfilms
daalde in het verslagjaar van 372
tot 358. Deze teruggang komt geheel
voor rekening van Amerikaanse
films. De invoer van Europese films
nam toe van 224 tot 245. Er waren
drie Nederlandse films: „Onkruid
zaaiers in Fabeltjesland", Rubia's
Jungle" en „Allemaal naar bed".
Welke films waren voor de bio
scoopexploitanten de succesrijkste?
Ook deze vraag beantwoordt 't jaar
verslag. In volgorde van de behaal
de omzetten zijn er twintig op een
rijtje gezet: Mash, Woodstock, On
her majesty's secret service, West
Side Story, Ben Hur, Easy Rider, De
non van Monza, Hello Dolly, Love
Bug, Butch Cassidy and The Sun
dance Kid, Airport, Satyricon, Hi-
bernatus, My fair lady, Patton, Doc
tor Zhivago, Deine Frau, das unbe-
kannte Wesen, Onkruidzaaiers in
Fabeltjesland, Tora, Tora en Those
daring young men and their jaunty
jalopies. Deze films maakten 29,4
procent van de Nederlandse bios-
coopomzet in 1970 uit.
KRALINGEN '70
ADVERTENTIE
NOORDWIJK AAN ZEE
„Hotel Hollander"
Kon. Wilhelminaboulevard 11.
PLATE SERVICE f 6,50
COMPLETE MENU'S f 10,—
en verschillende vis specialiteiten o.n.
zalm en verse gestoofde paling.
TEL. 01719—3441.
dio In het kader van het Holland Festival organiseert
derlandse afdeling van het Internationaal Verbond van
unstenaars onder te titel "Italia Ogg" een Italiaanse
eek. Hierin rouleren zeven Italiaanse films (de meeste
icente datum) in veertien Nederlandse bioscopen. Voor
èiden betreft is de filmweek gisteren in Studio begon-
let een vijf luik van Carlo Lizzani, Bertolucci, Pier Paolo
Jean-Luc Godard en Marco Bellocchio, "Amore e
(Liefde en woede) met Nino Castelnuovo, Julien Beek
t Living Theatre-
«ens in Studio wordt van-
Mario Schifano's "Umano,
lano" vertoond. Hoewel men
inselijk, niet menselijk" o.a.
lo Bene, Mick Jagger, Keith
Alexandra Stewart en
Moravia ziet optreden is
iet een film van sterren,
in de eerste plaats een werk
Schifano's, "Umano,
mano" bekijkt mensen en
rpen; door mee te kijken
'en nieuwe aspecten leren
episode waarin een man
totouio Salines in "Sierra
over het strand langzaam naar de
camera toekomt, kan men verve
lend vinden, wanneer men kort
aangebonden is wanneer men
echter naar de strompelende Mo
ravia kijkt, wordt men steeds
meer gefascineerd door de dichter
bij komende figuur die men zelf
kan laten leven. Er is geen "ver
haal", er zijn scènes die men eigen
volgorde kan geven, een eigen zin,
een eigen inhoud. Men kijkt naar
een verzameling "engelen en mon
sters" men wordt van de film ver
vreemd en eihij betrokken. De be
nadering van de scènes is elke
keer anders en wisselt van objec
tief, sarcastisch, meedogend, tot
poëtisch. Men kan discussiëren over
het "genre" waaronder "Umano,
non umano" zou kunnen vallen:
experimenteel, ondergrond of
avant-garde; men kan het er ech
ter over eens zijn dat het film is
en dat Schifano een poging onder
neemt de toeschouwer te dwingen
een ander perspectief te vinden.
Morgen komt de regisseur Ansa-
no Giannarelli aan de beurt met
zijn "Sierra maestra". Deze film
gaat over de Italiaanse intellec
tueel Franco die in Zuid-Amerika
gevangen wordt genomen wanneei
men voor "Franco" Regis Debra.\
leest, weet men waar de film over
gaat. De titel van de film slaat op
de bergen van waaruit Castro zijn
guerrilla begon; overdrachtelijk
kan men het duiden als het begir
van de revolutie in Italië, aange
zien "Sierra Maestra" op Sardi
nië werd gefilmd.
Naast het fictieve verhaal is ii
Giannarelli's film documentair ma
teriaal gebruikt van guerrilla's ir
Venezuela. De strekking van de
film is dat ieder zijn eigen metho
de voor een revolutie moet vinden.
De zondag is gereserveerd voo
"De man van de ballonnen" (L'-
uomo dei palloni), de maandag
voor "Dillinger is dood", beide
films van Marco Ferreri. Ondanks
het gebruik van ster-acteurs is
Ferreri een regisseur, die door
zijn bittere en reële visie op de
maatschappij en het burgerdom
het publiek aan het schrikken
maakt. Men kan in Ferreri een
pessimist zien, voor wie er in de
wereld weinig hoopvols is te bele
ven. "De man van de ballonnen"
met Marcello Mastroianni, Catheri
ne Spaak en Ugo Pognazzi is het
verhaal van een zakenman, wiens
liefdesverhouding gefrustreerd raak
doordat hij zich niet kan losmaken
van de vraag hoeveel lucht er in
een ballon gaat voordat hij knalt.
In "Dillinger morte" met Mi
chel Piccoli en Annie Girardot li
quideert een man zijn vrouw, maar
is het droom of werkelijkheid?
Men kan theorieën opbouwen over
de strekking van "Dillinger is
dood" en er een illustratie van en
kele belangrijke werken van filoso
fen in zien. De hoofdfiguur in deze
film is een vrij mens die zich door
de moord op zijn vrouw volledig
bevrijdt. "De man van de ballon-
Marcello Mastroianni en Ca
therine Spaak in "L'uomo dei
palloni".
Annie Girardot en Michel
Piccolo in "Dillinger is dood".
nen" en "Dillinger is dood" zijn
twee films over een zelfde onder
werp, echter geheel verschillend
uitgewerkt.
De laatste twee dagen van de
Italiaanse filmweek in Studio zijn
gewijd aan de regisseur Bertoluc
ci. van wie op dinsdag "Strategia
del ragno" en op woensdag "II
conformista" wordt gedraaid.
"Strategie van de spin" gaat over
een jongeman, die op zoek is naar
de ware toedracht van de moord
op zijn vader, ruim dertig Jaar ge
leden gepleegd tijdens een door
Mussolini bijgewoonde uitvoering
van Rigoletto. In de hoofdrollen:
Giulio Brogi, Alida Valli en Tino
Scott. "De conformist" met in de
hoofdrollen Jean-Louis Trintignant,
Stefana Sandrelli en Pierre de
menti is een rijk gevisualiseerd
verhaal dat zich in het fascistische
Italië en het bezette Parijs af
speelt. Voor beide films bediende
Bertolucco zich van flashbacks,
maar de functie is verschillend.
Terwijl in "De conformist" de in-
terieuren belangrijk zijn, vindt men
in "Strategie van de spin" een na
druk op exterieuren. Zowel "De
conformist" als "Strategie van de
spin" werden in kleur gefilmd
maar de kleurenschema's zijn ver
schillend: Voor de eerste film veel
al pastelkleuren terwijl in de twee
de film de kleur veel harder is.
Onuitroeibare
terugkomer:
Het geslacht
van Bjorndal
LUXOR De verfilming van
Eeuwig zingen de bossen en De
winden waaien om de rotsen be
hoort net als de boekwerken tot de
onuitroeibare terugkomers. Van
beide produkten bezwangerd met
Scandinavische noodlotsdrang zo
uit de angstige Middeleeuwen vol
van Germaanse mythologie naar
onze technologische tijdperk ge
transporteerd is De zingende bossen
de moeder en De winden de doch
ter. Beiden vertoont het theater aan
de Stationsweg onder de overkoe
pelende titel het geslacht Bjorndal,
want daar gaat in de onderhavige
films om. Wrevel zal die bezoeker
van Luxor tijdens het uitzitten
overvallen die verwacht geconfron
teerd te worden met interessant
filmwerk. Voor degene die een
hang heeft naar het vage romanti
sche met heidense symboliek is het
misschien wel opwindend.
CAMERA Catch 22 gaat in het
theater aan de Hogewoerd zijn der
de Leidse week in. Terecht, want
het is een knap gemaakt werkstuk,
dat 'n fel pleidooi inhoudt tegen de
oorlog, met name tegen de in vele
opzichten volstrekte reglemente
ring die bij de krijgshandelingen
dient te worden gehanteerd. De
film doet hier en daar denken aan
Mash, maar is aanzienlijk bitter
der.
TRIANON - Snoezepoes is haai
tweede week aan de Breestraat in
gegaan. Zij blijft dus nog zeker ze
ven dagen in al haar naïviteit zon
der kleren rondhuppelen, omdat
haar vader haar nooit heeft ver
teld, dat ze zich voor iets behoeft
te schamen. Het gaat er allemaal
heel vrolijk toe, al is het wat jam
mer, dat de grapjes vaak wat
traag op gang komen en al zo lang
tevoren te voorzien zijn. Flitsende
humor kent de film nauwelijks,
maar desondanks blijft het de
moeite waard.
LIDO "De laatste kogel" is
één van de weinige cowboyfilms
waarin nu eens niet de kogels van
het begin tot het eind om Je oren
fluiten. Er woedt wel een strijd
maar die wordt meestal met woor
den uitgevochten. Regisseur An
drew V. Mac Lagen heeft deze
strijd "fijn" verfilmd en tilt de
rolprent daardoor tot boven de
middelmaat. Dit is mede te dan
ken aan het goede spel van George
Peppard die de rol van Harker
Fleet, een treinrover, op fraaie
wijze vervult.
De technische kwaliteit van de
film had wel wat beter gekund. De
kleuren komen niet zo best uit de
REX Deze week is er in het
theater aan de Haarlemmerstraat
"Erotiek in het Wilde Westen" te
zien, een film die wordt aangekon
digd als de eerste sex-western. Zo
doende leert men van de film in
elk geval iets: namelijk wat een
sex-western nou eigenlijk is. Regis
seur J. van Hearn heeft er echter
wel moeite voor moeten doen om
de sex op een beetje logische en na
tuurlijke wijze in de western te
verwerken.
Als wild-west film biedt de rol
prent absoluut niets nieuws. Alle
bekende ingrediënten zijn erin ver
werkt, zoals een saloon, waarin al
le drankzuchtige en misdadige ele
menten van het stadje samenstro
men, een lynchpartij, een pistool
duel en dat soort zaken meer.
Het stukje sex in de film brengt
de toeschouwer een paar bedscènes,
een verkrachting en een uitkleed-
partij. Tenslotte is er natuurlijk de
nodige (of onnodige) moord en
doodslag.
De film kent nauwelijks hoogte
punten en blijft soms hinderlijk
lang dezelfde scène tonen, waar
door het geheel weinig vaart heeft.
Maar goed dat Laurel en Hardy 't
voorprogramma verzorgen.
verf en geven de film zodoende
een sombere indruk. Maar zoals
reeds eerder gezegd, het spel doet
dit gauw vergeten en voert de kij
ker mee naar de voorbereiding
van een treinroof.
Met hulp van twee handlangers
in de trein gaat Fleet met nog en
kele rovers aan de slag. Na de
overval gaat iedereen zijns weegs,
naar een afgesproken punt, waar
de buit wordt verdeeld. Plotseling
duiken er twee lieden op die Har
ker Fleet "uitnodigen" voor een
huwelijk met hun zuster. Deze
trouwerij weet hij te verhinderen
maar draait hiervoor 2^ Jaar de
gevangenis in. Na zyn vrijlating
gaat hij naar één van de overval
lers om zijn deel op te eisen.
Hij ontmoet een groep Chinezen
die een zending goud willen ver
zenden. Fleet weet hun vertrouwen
te winnen en wordt belast met het
transport van het goud naar het
station. Hij zal zich echter, zoals
afgesproken, door een van de
treinrovers laten overvallen. Op
het laatste moment beseft hij de
eerlijkheid van de Chinezen en
kan niet over zijn hart verkrijgen
hen te beroven. In een fel vuurge
vecht doodt hij zijn tegenstander
met de laatste kogel.
