Mahler vrij
gesproken
Onrust op
Europa's
vliering
ndere
ictiek
anters
Baader-Meinhof zaak
Dochter voor dochter Stalin
Waarom tijd verliezen
in "zomaar een baan"?
8s™°
Wordt Andorra door
Parijs bedreigd?
Minister in VS gaat weg
in vogelvlucht
in vogelvlucht
ITERDAG 22 MEI 1971
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA
rhbezoek
muieren
iELEY (AP) Huey Newton
ie-oprichter van de Zwarte
rs, zegt dat de militante
bezig: is haar tactiek grondig
ierzien door confrontaties met
politie te vermijden, het kerk-
"t te stimuleren en nieuwe
te zoeken binnen de zwarte
Kenschap.
L-
ut
irtij had "het helemaal aan 't
«erde eind te denken dat zij
politiemacht kon veranderen op
manier dat wij dit geprobeerd
ben. Het enige wat wij daar-
kregen was oorlog en een hoop
n dvergieten", zo zei hij.
Tan de Black Panther Party
m zo arrogant te zeggen: laat
ark vallen. Toen wij buiten de
traden lieten wij ook onze ge-
s uschap in de steek omdat de
■ide enige instelling is waarbij
gehele zwarte gemeenschap
één of andere manier is be
ien".
lezing voor theologische stu-
b ai zei Newton: "Wij hebben de
t van de zwarte gemeenschap
jren en haar in de steek gela
st Nu is er een wijziging ge-
in de samenstelling van het
rale comité en een verandering
w et denken. Wij zullen naar de
gaan en betrokken raken bij
kerk en de zwarte gemeen-
ip. Wij willen de steun en de
J van de zwarte gemeenschap
wij ook nodig hebben".
Televisie
mingsverschillen in de leiding
de Zwarte Panters werden in
lari bekend toen Newton en El-
Cleaver, in asiel in Algerije,
M| elkaar in botsing kwamen tij-
een telefonisch vraaggesprek
door de televisie werd uitge-
k!en.
r pleitte voor voortzetting van
ndergrondse aanvallen op de
rikaanse elite. Newton, een 29
oude zoon van een dominee,
iJhacht op een nieuw proces om-
hij betrokken was bij een do-
v pee schietpartij in 1967, wil het
j Dt leggen op de bevrijding van
j politieke gevangenen" waarvan
'anters een politieke macht wil-
naken.
zei dat er 38 afdelingen van
Enters in de VS zijn kant geko-
hebben. Twee zouden er achter
staan.
SAN FRANCISCO De
dochter van de overleden Rus
sische leider Jozef Stalin, de 45-
jarige mevrouw Swetlana Peters,
heeft gisteren in San Francisco
het leven geschonken aan een
dochter. Het kind weegt bijna
zeven pond en heet Olga Marge-
dant. De artsen van het zieken
huis waar de baby geboren werd
hebben meegedeeld, dat moeder
en kind het goed maken.
Sivetlana is in april 1970 ge
trouwd met de architect William
Peters. Zij wonen in de Ameri
kaanse staat Arizona. „Ik ben erg
blij, dat ik een gezond en mooi
kind heb", zei Swetlana. ,J)it
meisje geeft een nieuwe sterke
band tussen dit land en mijzelf".
Swetlana vluchtte in april 1967
naar de VS.
Zij heeft twee kinderen uit een
vorig huwelijk. Hawr huidige
echtgenoot is de schoonzoon van
de beroemde Amerikaanse archi
tect Frank Lloyd Wright.
BERLIJN (DPA) Horst Mah
ler (35), ex-advocaat van de voor
namelijk uit studenten bestaand-:
„buitenparlementaire oppositie"
(APO) van West-Berlijn, is giste
ren in het proces rond de geweld
dadige bevrijding van de waren-
ADVERTENTIE
Aan eind-examinandi met ambities
Niet iedereen kan of wil accountant worden. Maar jonge mensen
met een "administratieve knobbel" en gevoel voor cijfers, zullen
in dit vak veel voldoening vinden. Een belangrijk aspekt bij je
beroepskeuzei Prettig werk, dat je steeds konfronteert met
andere mensen en situaties.
En op een groot kantoor als van Dien Co bovendien de
mogelijkheid door tijdelijke detachering buitenslands
internationale ervaring op te doen.
Werk op intellektueel niveau. Je studeert verder, terwijl je el
verdient (met gunstige kostenrégeling). Je wórdt iemand!
Een laatste belangrijk punt: je promoties hangen niet af van het
"opschuiven" van anderen. In het accountantsberoep kun je nog
carrière maken!
Het is de moeite waard in een gesprek méér informatie over het
accountantsberoep te krijgen en zelf vragen te kunnen stellen.
Na ontvangst van de ingevulde Informatie-bon maken wij graag
een afspraak.
huis-brandstichter Andreas Baader
vrijgesproken. Hij was beschuldigd
van medeplichtigheid aan deze be
vrijding.
De medebeklaagden, doktersassis
tente Ingrid Schubert (26) en de
20-jarige scholiere Irene Görgens,
kregen gevangenistraffen opgelegd
van respectievelijk zes en vier jaar
wegens gemeenschappelijke po
ging tot moord, bevrijding van ge
vangenen en onwettig wapenbezit.
De toentertijd nog als advocaat
werkzame Mahler had voor de recht
bank volgehouden, dat Baader,
brandstichter van een warenhuis in
Frankfort, op 14 mei 1970 uit een
gevangenis in West-Berlijn naar een
bibliotheek in die stad was gebracht
om daar wetenschappelijke arbeid
te verrichten. Een groep gemasker
de mannen en vrouwen had Baader
in de bibliotheek met gebruik van
wapens bevrijd en daarbij een lid
van het personeel zwaar verwond.
De officier van Justitie had te
gen de drie verdachten dezelfde be
schuldiging ingebracht en had tegen
Horst Mahler en Ingrid Schubert
elk zes Jaar gevangenisstraf geëist
en tegen Irene Görgens vier Jaar.
De verdediging had voor de drie
verdachten vrijspraak bepleit, o.m.
op grond van de overweging dat de
getuigen voor de rechter niet onom
stotelijk de beide verdachte vrou
wen hadden kunnen identificeren.
Mahler, eens modelleerling van zijn
docenten, had zijn zwijgen tijdens
het verloop van het proces slechts
eenmaal verbroken toen een verbin
dingsman van het bureau voor
grondwetzaken als getuige a
charge werd opgeroepen.
Veilig
i faformatie-bon
Ik wil graag een gesprek met u hebben. Wilt u mij laten weten
wanneer dit kan?
Naam
Straat
Plaats
Telefoon:.-
- Leeftijd
Diploma:
Jr.
VAN DIEN CO - 'S-G RAVEN HAG E,
Jacob Mosselstraat 2, tel. 070 - 8311 00,
Javastraat 2D, tel. 070 - 63 89 53.
Deenvelopvoorbeidekantorenalsvolgtadresseren (geenpostzegel)
Antwoordno. 2388,
s-Gravenhage.
AMSTERDAM
ARNHEM
ÖISCHEDE
«■GRAVENHAGE
GRONINGEN
HENGELO
s-HERTOGENBOSCH UTRECHT-
HOOGEVEEN WAALWIJK
LEEUWARDEN ZAANOAM
LOCHEM ZWOLLE
MEPPEL ANTWERPEN
ROTTERDAM WILLEMSTAD(CURACAO
ORANJESTAD (ARUBA)
PHILIPSBURG (ST. MAARTEN)
CARACAS (VENEZUELA)
Het op 1 maart begonnen proces
is vanaf de eerste dag met zeer
strenge veiligheidsmaatregelen om
geven geweest. Omdat alle verdach
ten op enigerlei wijze wel banden
zullen hebben gehad, zo meent men,
met de links-revolutionaire groepe
ring rond Baader en de schrijfster
Ulrike Meinhof was men bevreesd
voor mogelijke stooracties in de
rechtszaal.
Voor de gevangenis in West-Ber
lijn hadden vorige week nog ver
scheidene honderden demonstranten
geprotesteerd tegen de „klassejusti-
tie" die in het proces werd bedre
ven. Ook nu tijdens het voorlezen
van de vonnissen en na de slotzit
ting riepen honderden Jongeren in
spreekkoor „vrijheid voor alle ge
vangenen" een „weg met de klasse-
Justitie", waaraan ook de drie be
klaagden volmondig deelnamen.
Ondanks de vrijspraak blijft
Mahler in hechtenis wegens een ge
rechtelijk onderzoek dat tegen hem
andere personen van de zoge
naamde Baader-Meinhof-groep
loopt.
De officier van Justitie heeft ver
klaard tegen de vrijspraak van
Mahler in hoger beroep te gaan.
Ook de verdedigers van Ingrid
Schubert en Irene Görgens willen
hoger beroep aantekenen omdat zij
het bewijs tegen hun cliënten niet
aanwezig achten.
(Van onze correspondent)
BARCELONA Sinds er in
Parijs van de „grandeur" niet
meer over is dan een stille
heimwee en de lichtstad haar
politieke uitstraling over de rest
van de wereld heeft gedimd,
krijgt men in de Pyreneeën het
kregelige gevoel dat Frankrijk
een ongezonde belangstelling
toont voor de kleine gebieden
die meer bij zijn huidige expan
siekrachten passen. Tussen de
hoge toppen van de Pyreneeën,
op de „vliering van Europa",
liggen immers twee herinnerin
gen uit de goeie ouwe tijd: het
dwergstaatje Andorra en de
vijfentwintig kilometer ooste
lijk gelegen Spaanse enclavel-
livia, respectievelijk lyn 425 en
12,6 vierkante kilometer klein.
Onder de inwoners van deze ge
bieden, in het eerste geval gro
tendeels en in het tweede ge
val uitsluitehd Spanjaarden,
gaan er de laatste tijd boze en
bange geruchten over Franse
Inmenging in hun eeuwenoude
onafhankelijkheid. De oorzaak
van deze geruchten staat ook in
verhouding tot hun respectieve
lijke omvang: in Llivia blijft
het voorlopig beperkt tot diplo
matieke verwarring rond twee
verkeersborden, maar in An
dorra fluistert men al over een
politiek offensief.
Door
Robert Bosschart
Bij de „vrede van de Pyrenee-
en" van 1659, Spanje's laatste
capitulatie in haar Europese
machtspogingen, waarvan ook
de tachtigjarige oorlog deel had
uitgemaakt, behaalde Frankrijk
belangrijke voordelen, maar
moest wel de Spaanse garni
zoensplaats Llivia als enclave er
kennen. De vele latere pogingen
om Llivia alsnog naar het deun
tje van de Marseillaise te laten
dansen mislukten eveneens. De
Llivianers bleven vrij en blij
met de Spaanse grensstad Puig-
cerda verbonden via een 5 ki
lometer lange „neutrale" berg
weg in de Pyreneeën. Nu zijn
de 755 inwoners van Llivia in
rep en roer, omdat Parijs hun
vrije doortocht bedreigt, en wel
met zo'n 20ste eeuw onding als
een verkeersbord. Onlangs ont
dekten de Llivianers op een
goede ochtend midden op hun
neutrale weg twee levensgrote
„stop"-borden, die 's nachts als
paddestoelen uit de grond wa
ren verrezen. Parijs had beslo
ten dat zij voorrang moesten
verlenen aan een Franse pro
vinciale weg die hun verbinding
met Spanje kruiste. Dat is toch
te gek om los te lopen, meen
den de Llivianers, wat doen die
Fransen met hun stopborden op
onze internationale, neutrale
weg? Het Spaanse temperament
kwam in het holst van de nacht
in actie: tweemaal achtereen
verdwenen de gewraakte stop
borden, door „onbekende" han
den gesaboteerd. Maar tweemaal
achtereen herstelden de Fran
sen hun verkeerstechnische Ma-
ginot-linie. Nu zijn de vroede
vaderen van Llivia op grover ge-
schuit overgegaan: zij hebben de
Spaanse regering verzocht met
diplomatieke middelen dit poli
tieke verkeersprobleem uit de
weg te helpen.
Voor de bewoners van Llivia
is het hoogst onwaarschijnlijk
dat het Parijse offensief succes
zal hebben, maar in Andorra
staan daarentegen de zaken er
anders voor. Hier is een poli
tieke vernieuwing aan de gang
die sterk ondersteund wordt van
uit Frankrijk. De beweging van
de zogenaamde ..Joves Andor-
rans" (jonge Andorranen) wil
een vinger in de politieke pap
"krijgen en schermt met voor
Andorra schrikbarend nieuwe
ideeën, die zelfs in republikein
se richting wijzen. Dat zou na
tuurlijk eerder een aansluiting
betekenen bij Frankrijks vijfde
republiek dan bij het Spanje dat
juist op weg is naar het koning
schap onder Don Juan Carlos de
Bourbon', in Andorra riekt zo
iets naar Je reinste blasfemie.
In dit dubbel vorstendommetje
hebben immers sinds de vroege
middeleeuwen (de legende
spreekt van Karei de Grote)
prinsen de scepter gezwaaid,
vanaf 1278 tegelijkertijd één in
Spanje (de bisschop van Urgel)
en één in Frankrijk (nu de pre
sident van de republiek). Deze
„co-princeps" hebben praktisch
dictatoriale macht, want zij zijn
gelijktijdig rechtgevers, recht
sprekers en uitvoerende macht.
Normaliter laten zij hun func
ties echter over aan hun ambas
sadeurs in de hoofdstad Andor-
ra-la-vella en aan enkele ande
re instellingen voorzover het
zuiver interne zaken van Andor
ra aangaat. Deze steunen voor
namelijk op een soort parle
ment, de „raad der 24", die door
de inwoners van de valleien ge
kozen wordt. Tot 1865 hadden
alleen de patriarchen van de
voornaamste families stemrecht,
daarna werd dit uitgebreid tot
alle mannelijke leden van de
zuiver Andorraanse families.
Maar het is bijzonder moeilijk
de Andorraanse nationaliteit te
krijgen (gewoonlijk gaan daar
minstens drie generaties over
heen) en aangezien het aantal
immigranten, vooral uit Spanje,
steeds groter werd, kon het
„parlement" steeds minder als
een echte vertegenwoordiging
van alle inwoners beschouwd
worden.
In 1933 eisten in het zog van
de Spaanse revolutie ook de in
Andorra geboren afstammelin
gen van immigranten het kies
recht op. Zij wonden er geen
doekjes om: ze sloten de 24 le
den van de raad op in het ge
meentehuis en dreigden dat in
brand te steken als er niet snel
een beslissing kwam. Men kwam
tot een compromis, maar zelfs
zó bleef het aantal verkiezingen
van 1969 mochten slechts 1.048
personen hun stem uitbrengen.
En dat terwijl er van de 20.550
huidige inwoners van Andorra
6.324 een geldig Andorraans
paspoort bezitten (12.598 ande
ren hebben een Spaanse pas
poort en 1.136 zijn Kransen).
Het verschil zit in de beruch
te generatiekwestie. De in An
dorra geboren kinderen van bui
tenlanders krijgen wel een pas
poort, maar nog geen burger
rechten. Die blijven aan hun
kleinkinderen voorbehouden.
Geen wonder dat er onder de
zogenaamde „jonge Andorra
nen" dan ook talrijke zeer eer
biedwaardige grijsaards zijn.
Maar tot voor kort wilde nie
mand naar deze „broekjes" luis
teren. Pas het eerste en enige
bezoek van de Franse co-prin-
cep (Charles de Gaulle natuur
lijk; wie anders kon zo statig
als prinselijke soeverein optre-
treden?) bracht hierin veran
dering. Le grand Charles die
het niet kon nalaten de paral
lel met Karei de Grote te on
derstrepen schonk ten over
staan van de ontstelde raad der
24 zijn vorstelijke steun aan de
„Joves Andorrans", zo kon deze
in 1970 bereiken dat de twee
de generatie van Immigranten al
voor vol werd beschouwd en
burgerrechten kreeg (om hun
overwicht te bewaren voegden
de echte Andorranen daar met
een voor het eerst het vrouwe
lijke kiesrecht aan toe. in het
naïeve vertrouwen dat hun
echtgenotes en dochters wel vol
gens hun aanwijzingen zouden
stemmen).
Dezer dagen zijn de „Joves
Andorrans" weer een pas opge
rukt. Zij hebben de raad der 24
net zolang onder druk gezet tot
dat deze toegaf aan een petitie
met 200 ondertekeningen om
aan de co-princeps voor te stel
len volle burgerrechten te ver
lenen aan alle in Andorra ge
boren personen. Men neemt aan
dat de co-princeps dit al voor de
verkiezingen van december dit
jaar zullen goedkeuren, zodat de
kiezerslijst dan plotseling enorm
verlengd zal worden in vergelij-
ling met 1969. Men ziet de uit
komst van die verkiezingen dan
ook met spanning tegemoet, aan
gezien het politieke programma
van de „Joves Andorrans" dui
delijk naar het Franse model
overhelt.
De ambities van Parijs zijn
duidelijk en werden onlangs
nog onderstreept door een
rechtskundig zeer twijfelachtig
besluit van een provinciaal ge
rechtshof in het aangrenzende
Franse departement. Dit ver
klaarde namelijk dat. aangezien
de president van de Franse re
publiek soeverein is in Andorra
„ook al deelt hij deze macht
met de
Spaanse bisschop van Urgel", de
Andorraanse en Franse Justitie
niet te scheiden zijn. Deze
Franse annexatie van de An
dorraanse rechtspraak heeft al
daar felle protesten uitgelokt.
Men wijst erop dat er een groot
verschil bestaat tussen een per
soonlijke unie. waarbij de Fran
se president zijn macht als An
dorraans co-princep krijgt, en
de onpersoonlijke rechten van
de Franse staat, die nooit offi
cieel door Andorra zijn erkend.
Hiet ziet er naar uit dat de
Ingekorte „grandeur" zeis maar
op de vliering van Europa veel
succes zal hebben
WASHINGTON (RTR) - De Ame
rikaanse minister voor het Leger:
Stanley Resor is afgetreden. Minis
ter van Defensie Laird maakte gis
teren bekend, dat hij het ontslag
heeft aanvaard "met onbegrensde
bewondering" voor Resors werk.
Resor is zes jaar minister voor 't
leger geweest. Hij diende zijn ont
slag in kort nadat hij de degradatie
van generaal-majoor Samuel Koster
had bevolen in verband met de mas
samoord in My Lai.
In een brief aan minister Laird
zegt Resor dat hij zijn gezin al te
lang heeft vérwaarloosd. Resor is 54
Jaar. Verwacht wordt dat hij zijn
advocatenpraktijk weer zal opnemen.
Reorganisatie De staatssecreta
ris van sociale zaken en volksge
zondheid heeft zijn instemming be
tuigd met een voorstel van de Al
gemene Rekenkamer de huidige or
ganisatie van de tuberculosebestrij
ding om te vormen tot een organi
satie van algemeen lichamelijk on
derzoek, dat zich mede zal uitstrek
ken tot het hart, de urine, het bloed,
het bloedsuikergehalte enz.
Overval De Rotterdamse re
cherche zoekt een ongeveer 30-Jari
ge man, die gisteravond rond half
acht een gewapende overval heeft
gepleegd op het filiaal van de Boe
renleenbank aan 't Bentinckplein in
Rotterdam, en daarbij een bedrag
tussen de vijf- en tienduizend gulden
aan Nederlands geld heeft buitge
maakt.
De Britse premier Heath verkeert
in een ongemakkelijke positie. In Pa
rijs heeft hij donderdag, op de eer
ste dag van zijn besprekingen met
president Pompidou over de toetre
ding van zijn land tot de Euromarkt
in grote lijnen een alleszins bevre
digend akkoord bereikt. De Britse
pers stelde vast, dat „Ted" (Heath)
naar huis zou vliegen met het en
treebiljet voor de „Zes" van de EEG
in zijn portefeuille. De „Daily Te
legraph" citeerde een Franse zegs
man, die gezegd zou hebben: „c'est
dans le sac", het is voor elkaar, de
zaak is rond. Maar als Heath „thuis"
komt, dan vindt hij daar de uitslag
van een paar opinieonderzoeken, die
allesbehalve gunstig zijn voor het
Engelse lidmaatschap. Een onder
zoek van Gallup heeft namelijk aan
getoond, dat slechts 23 procent van
de Britten „pro" is, 59% tegen" en
18% „geen mening". Een onderzoek
van het bureau Louis Harris kwam
tot soortgelijke resultaten: 62 pro
cent tegen, 17 procent voor en 20
procent geen mening. Verrassend
zijn die uitslagen eigenlijk niet,
want al eerder had een opinieonder
zoek uitgewezen, dat de Britten
verre van enthousiast zijn over toe
treding tot de EEG. Dat ligt trou
wens wel voor de hand, want de be
volking vreest een aanzienlijke stij
ging van de kosten van levensonder
houd. Toen wij vorig laar in Du-
brovnik op het hotelbalkon geno
ten van het uitzicht over die krach
tige Joegoslavische stad. bleek een
Engels echtpaar een aangrenzende
kamer te hebben betrokken. Binnen
twee minuten na de kennismaking
ging het gesprek over Engelands e-
ventuele toetreding tot de EEG en
nog geen halve minuut daarna stel
de de vrouwelijke partner haastig
de vraag of wij niet van mening
waren, dat de EEG een dure aan
gelegenheid voor de Britten zou
zou blijken te zijn. Het antwoord
kon moeilijk anders dan ten dele be
vestigend en ten dele ontkennend
luiden. Aansluiting betekent voor de
Britten stijging van een aantal prij
zen, maar anderszijds toch ook weer
grote voordelen, die de nadelen in
evenwicht houden. Maar aangezien
die voordelen minder „sprekend"
zijn dan de nadelen (in de vorm
van gestegen prijzen voor levens
onderhoud) is de uitslag van boven
genoemde „polls" allerminst verba
zingwekkend. Hoe dat zij, premier
Heath zal al zijn krachten moe
ten inspannen om de Britten en
vooral de huisvrouwen gerust te
stellen. Géén gemakkelijke taak
voor de vrijgezel Heath! Op velerlei
terrein vertoont Groot-Brittannië
een achterstand op het peil van de
„Zes" en de aansluiting betekent,
globaal gezien, een grote verande
ring in het levenspatroon van de
Britten. Dat de landbouw en de in
dustrie een harde dobber krijgen
staat bij voorbaat vast. Veranderin
gen, die zich in de EEG-landen in
de afgelopen Jaren geleidelijk heb
ben voltrokken, zullen nu in 'n snel
ler tempo aan de Britten worden
opgelegd, hetgeen niet wegneemt,
dat ook de „Zes" de gevolgen zullen
ondervinden van de uitbreiding van
de gemeenschappelijke markt. Al
deze aanpassingsmoeilijkheden mo
gen niet uit het oog doen verliezen,
dat de nieuwe groepering een
krachtsontplooiing van „Europa"
betekent, die ons werelddeel duide
lijker dan tevoren 'n „eigen gezicht"
zal verlenen.
De gevolgen van de „zuivering" in
Egypte beginnen zich steeds duidelij
ker af te tekenen. President Sadat is
als overwinnaar te voorschijn getre
den uit een machtsstrijd met een
groep „samenzweerders" die op het
punt stonden hem terzijde te schui
ven. Het was op het nippertje, want
het komplot omvatte niet aleen een
aantal ministers, maar ook hoge func
tionarissen van de politieke een
heidspartij (de Arabische Socialis
tische Unie), tal van ambtenaren en
een groot aantal medewerkers van
radio en televisie. Gebleken is. dat de
afgezette minister van Binnenlandse
Zaken Gomaa meer dan tienduizend
telefoonaansluitingen liet aftappen,
waaronder die van hoge officieren.
Dit betekent, dat Sadat heel wat tijd
zal moeten besteden om in het bin
nenland orde op zaken te stellen. Te
gelijkertijd heeft hij op buitenlands
politiek gebied de zware taak het
conflict met Israël verder te behan
delen. Dat hij op dit punt bijzonder
soepel zal zijn is niet waarschijn
lijk. In de eerste plaats omdat hij
zich dat niet kan veroorloven zolang
de binnenlandse problemen het groot
ste deel van zijn aandacht opeisen.
Zelf6 al zou hij een soepeler hou
ding willen aannemen, dan is hem
dat onder de huidige omstandighe
den volkomen onmogeHJk. De binnen
landse onenigheid ma, van Cairo uit
gezien ,op geen enkele wijze ten voor
dele van Israël strekken, dat vanzelf
sprekend de tweedracht in Cairo zal
pogen te gebruiken om de eigen po
sitie te versterken. Zo gezien behoeft
de Jongste verklaring van Sadat (in
de nationale vergadering), dat men
zich op een kruispunt bevindt en dat
het gaat om de keus tussen oorlog
en vrede geen verwondering te wek
ken. Elke onderhandelaar met inter
ne moeilijkheden zal de neiging heb
ben zich harder dan voorheen voor
te doen om de tegenpartij te verhin
deren voordeel te trekken uit de ver
zwakte positie. Wanneer Sadat dus
van Amerika eist. dat het Israël „In
de tang neemt", behoeft dit nog
niet te betekenen, dat er met hem
niet te praten valt. Maar de uitdruk
king „in de tang nemen" verraadt
Sadats eigen positie: omdat hij zélf
zijn tegenstanders in de tang moet
nemen, eist hij, verzwakt als hij is,
hetzelfde van de Israëlische tegen
stander. Taalgebruik verraadt dik
wijls heel watl Het ziet er naar uit,
dat Egypte voorlopig weinig blijk van
soepelheid zal geven. Dat kan pas
als Sadat op binnenlands gebied
volstrekt heer en meester van ds
toestand is. En daarna moet noo af
gewacht vorden hoe hij zich wenst
op te stellen. Veel zal afhangen van
de ontwikkeling van de toestand van
nu tot dan.
Rl.
