Klokkenmaker-antiquair Fontein Zweedse socialistische regering houdt de loonontwikkeling via vakbonden in de hand weet waar de klepel ïangt... L Heeft u de antieke klok horen luiden? Chevron met -310 VROEGERE PRINSJESDAG INDE KNEL Burgervader bijna werkster 'n Schonere motor is kilometers goedkoper. ERDAG 6 MEI 1971 LEIDSCH DAGBLAD PAGINA 23 Een op het oog simpele kwestie als de vervroeging van Prinsjesdag heeft heel wat voeten in de aarde. De Tweede Kamer besloot in fe bruari om de opening van de Sta- ten-Generaal te verschuiven naar de laatste dinsdag in augustus. Tot op heden geldt de derde (P-.sdag in september als de dag waarop met de begrotingsbehandeling kan wor den begonnen. Het initiatief voor een vroegere Prinsjesdag was genomen door zes I Jonge Kamerleden (Westerterp, Wiegel. De Boo. Boersma, Van Mierlo en Van Thijn De Eerste Kamer ging met het plan akkoord in maart. Wel was men het er over eens dat het niet mogelijk zou zijn om de wijziging dit jaar al van toepassing te verklaren. Dat komt omdat de openingsdatum van de Staten-Ge- neraal is geregeld in de Grondwet. En voor wijzigingen van de Grond wet moet ook de nieuwe Tweede Kamer «evenals de nieuwe Eerste Kamer) haar toestemming geven. Of het zover gaat komen is nu zeer de vraag. Minister Witteveen (fi nanciën) heeft vorig week in Ham burg besprekingen gevoerd met zijn collega's van de andere vijf landen van de Europese Econmische Ge meenschap. Men werd het er daar over eens dat de zes EEG-landen j de opstelling van de nationale begrotingen van de ..Zes" op onge- j veer gelijke tijdstippen bij de parle menten worden ingediend. Richtlijnen voor die begrotingen zouden in de nieuwe opzet kunnen worden afgesproken in Juni. Maar voor de indiening is ook inzicht no dig in de ontwikkelingen die het I volgende jaar te verwachten zijn. i Hoe vroeger het tijdstip ligt waarop I de begrotingen worden opgesteld en ingediend, hoe minder gegevens men heeft voor de ontwikkeling van de economische toestand in het vol gende begrotingsjaar. Witteveen en zijn Europese collega's kwamen tot de conclusie dat een zo laat mogelijk tijdstip gewenst is, en dachten daarbij aan oktober. Voor I ons land zou dit betekenen dat we met een vervroeging van Prinsjes»- I dag nog verder uit de Europese pas j gaan lopen. Premier de Jong heeft daarom en kele dagen geleden de Tweede Ka mer namens het kabinet laten we ten dat met de verdere behandeling I van de Prinsjesdagverschuiving be ter kan worden gewacht. Een vroegere opening van de Sta- ten-Generaal zou voo rons land een aantal grote voordelen hebben. 1. De begrotingen voor het nieuwe jaar zouden voor eind december door de tweede Kamer afgehandeld kunnen zijn. 2. Eind augustus sluit beter aan op de vakanties. Er is de laatste Jaren een tendens waarbij de vakanties vroeger worden gehouden. Het par lement hoeft na vervroeging van Prinsjesdag niet een paar weken in september „verloren" te laten gaan. Juist om al deze voordelen kreeg het voorstel voldoende steun in de beide Kamers. Men signaleerde ook een nadeel: past het wel in de Eu ropese samenwerking? „Ja" kon de KVP-er Westerterp namens de in dieners antoorden, want het kabinet zou zich anders niet achter ons voorstel hebben geplaatst. Boven dien werd aangevoerd dat het nog een aantal jaren zou kunnen dienen i voordat op Europees niveau een uniforme beslissing genomen zou worden. j Uit het gesprek dat minister Witte- veen vorige week met zijn EEG-col- lega's heeft gevoerd kan men op maken dat een uniforme regeling veel eerder tot stand zou kunnen komen. Het gedrag van onze minis ter van Financiën maakt daarbtf een merkwaardige indruk. Eerst verzet hij zich niet tegen een voor stel in ons Parlement, om een paar maanden later besprekingen te voe ren die tot een tegenovergestelde oplossing moeten leiden. Zweden heeft al veertig Jaar tfgebroken een sociaal-democrati- 'e regering. In Nederland hebben sociaal-democraten het nog nooit «n voor het zeggen gehad, en ds 1959 hebben zij zelfs geen Bl meer uitgemaakt van een of dere coalitieregering, met uitzon- ing van het kabinet-Cals, dat chts anderhalf jaar op de been ef. Toespitsen Omdat Zweden anderzijds een id is dat in vele opzichten met derland kan worden vergeleken *rd en omvang van de bevolking, twikkel ing van een agrarische ar een industriële samenleving), bi] een bezoek aan dat land de fleiding groot op een aantal pun- na te gaan in hoeverre een Ktschappij die door gematigd- r5 wordt beheerst, er op den [nr anders uit gaat zien dan een henleving waarin gematigd-rechts j hoofdzaak de lakens uitdeelt. ligt voor de hand zo'n verge- toe te spitsen op bepaalde van de sociaal-economi- Politiek, al was het alleen Door Frits Bergman maar omdat ons in Nederland bij iedere verkiezingscampagne opnieuw wordt voorgehouden dat daar de grote verschillen liggen tussen links en rechts van het midden. Om maar met het loonbeleid te beginnen: op dat punt lijkt er in het sociaal-democratische Zweden op het eerste gezicht sprake van' minder overheidsinvloed dan in ons land. De loononderhandelingen wor den gevoerd tussen de centrale or ganisaties van werkgevers en werk nemers, en het resultaat van deze onderhandelingen wordt door de aangesloten bonden aanvaard als het kader waar binnen de onderhan deling een in de bedrijfstakken zich moeten voltrekken. Alleen als de onderhandelingen vastlopen be noemt de regering een bemiddelaar of een bemiddelingscommissie, die aanbevelingen kan doen aan partij en. Staken is alleen mogelijk als de looptijd van de collectieve arbeidso vereenkomst is verstreken. Een sta king moet tenminste een week van tevoren officieel worden aangezegd. Op de stakingen kunnen de werkge vers reageren met uitsluiting van werknemers die tot dezelfde organi satie behoren als de stakers. Deze vergeldingsmaatregel dwingt de bonden in het onderhoud van de uitgesloten leden te voorzien totdat de stakers weer aan het werk zijn. Zo te zien een systeem dat de loononderhandelingen voornamelijk overlaat aan het „vrije spel der maatschappelijke krachten". Voor een deel is dat echter gezichtsbe drog. In Zweden bestaat namelijk een zeer nauwe band tussen de grootste vakcentrale (LO), waarbij meer dan 90 procent van de Zweed se arbeiders is aangesloten, en de sociaal-democratische (rege ringspartij. Zowel vakbonds- als partijfunctionarissen geven dit openlijk toe; het aantal poiticl dat zijn carrière in de vakbeweging is begonnen, sluit trouwens iedere twijfel op dit punt uit. Partij en vakbeweging vormen een Siamese tweeling en samen besturen zij het land. Redelijk Evenals dat in Nederland het ge val was tijdens de periode van de geleide loonpolitiek, toen de PvdA deel uitmaakte van de regering, houdt de vakbeweging in hoge mate rekening met wat economisch mo gelijk is. Zij is er sterk van over tuigd dat zij een bevriende regering, die immers min of meer uit „eigen mensen" begaat, niet in verlegen heid mag brengen. Dat de verant woordelijkheden van regering en vakbeweging daarbij niet scherp worden onderscheiden, kan worden geïllustreerd aan de hand van het nog steeds niet opgeloste conflict tussen de overheid tals werkgever) en SACO. de vakbond van academi ci, die niet is aangesloten by LO. SACO. dat ruim 100.000 leden telt, van wie ongeveer 60 procent in dienst is van de overheid, vroeg eind vorig Jaar voor deze ambtena ren salarisverhogingen tot 23,5 pro cent. Deze hoge eisen hielden ver band met de opgetreden nivellering in inkomens. Waar het om gaat is nu dat ook LO op de afloop van deze onder handelingen met de academici wacht, alvorens zijn reactie te ge ven op een bemiddelingsvoorstel dat op tafel is gekomen in onderhande lingen tussen LO en SAF (werkge vers) over de lonen van de arbei ders. Tot nu toe was het gebruike lijk dat eerst de loonsverhoging voor de arbeiders bekend werd, en daarna het overleg met de acade mici werd afgesloten. Tactisch Het ligt voor de hand de houding van de vakbeweging te verklaren uit tactische overwegingen, het re sultaat dat de academici bereiken kan als hefboom dienen bij de ei gen onderhandelingen. LO is ook stellig van plan om tenminste even tueel te vragen, maar niet omdat het er zoveel mogelijk uit wil sle pen. Integendeel, LO is met de re gering van mening dat er een mati ging in de loonontwikkeling moet komen, gezien de heersende inflatie, en door te wachten op wat de aca demici krijgen, wil de vakcentrale voorkomen dat de regering voor deze groep te royaal zou zijn. In dat laatste geval zouden ook de ar beiders met hoge eisen komen, en dat vindt LO al evenzeer ongewenst als de regering. De vakbeweging vindt het dus eigenlijk nodig de re gering tegen zichzelf in bescher ming te nemen. In Nederland heeft men de laat ste maanden in de verkiezingsstrijd veel kunnen vernemen over het noodzakelijke „herstel van de ver trouwensband tussen regering en vakbeweging". Aan het Zweedse voorbeeld zou men zeggen dat iets dergelijks inderdaad effectiever is dan een loonwet, die de mogelijk heid tot overheidsingrijpen in de loonontwikkeling biedt. Maar de vraag moet wel worden gesteld of in ons land een goede verstandhouding tussen de vakbewe ging en een (linkse?) regering de zelfde indirecte invloed op de loon ontwikkeling zou garanderen als in Zweden lange tijd mogelijk is ge weest. De vakcentrales zelf zullen onder bepaalde voorwaarden in het belang van de werkgelegenheid wel willen meewerken. Maar hoe sterk is hun greep op de aangesloten bonden, en in hoeverre vertrouwt het individuele lid zijn bondsbe- stuurders? En ook als dat allemaal nog wel meevalt, blijft het een be langrijk verschil met Zweden ^at in ons land slechts circa 35 procent van de werknemers is georganiseerd ADVERTENTIE BRUSSEL (ANP) De bur gemeester van het Belgische plaatsje Booischot is byna tot gemeentelijk schoonmaker be noemd. Dat gebeurde toen zijn gemeenteraad moest stemmen over de aanstelling van een ge meentelijke schoonmaakster. Voor deze functie waren twee dames voorgedragen die bij een eerste stemming ieder evenveel stemmen kregen. Toen daarna overgestemd werd bleek dat 'n aantal raads leden zich dat niet gerealiseerd hadden en dat ze hun stem al uitgebracht hadden voor een volgend punt van de agenda: de benoeming van een gemeente lijke vertegenwoordiger in een overkoepelend lichaam. Daar voor was de burgemeester voor gedragen. Hoe gaat dat? Je zit al jaren tegen die elektrische klok in te kijken, 't Ding wijst de tijd perfect aan, maar van i n oerdegelijke tik heeft hij nimmer gehoord. Bij die an- *.|uair in dat smalle straatje hing verleden week zo'n schit- rende mooie antieke klok. Wat zou zo'n ding nou moeten iten, vraag je je af. [schraapt wat geld bijeen, het tijd. Inderdaad dure tijd, want u irtjespotje van moeder moet moet niet denken dat u voor een appel en een ei met een Friese staartklok, een schippertje of een grote Friese stoel de klokkcnmakerij kan verlaten. Grofweg schat Fon tein dat zijn uurwerken de helft kosten van de antiekprijs. ook aan geloven, en je stapt ts vermoedend naar de anti- lir. Om enkele ogenblikken rna weer met een sippe snuit de stoep te staan. Zijn me dat zen die de man rekent werkje, alleen de schilder doet al veertien dagen over zijn aandeel in de arbeid. Het gietwerk bijvoorbeeld, dat ge beurd nog echt helemaal in de oude stijl, met een handkroes." „U zegt dat u de klokken duur vindt? Of Je dan niet beter een echte kunt kopen? Nee, dom is die vraag zeker niet. Alleen wijs me de zaak waar ze nog goeie, degelijke antieke uurwerken verkopen? Deze klokken gaan een mensenleven mee, moet je dat draaiwerk eens zien, oer en oerdegelijk. Daar komt bij dat deze klokken, ln tegenstelling tot de bazarklok stijgt in waarde. Hij groeit als het ware naar de antieke toe. Kijk, je moet het zo zien. Antiek wordt alleen maar minder. Er komt nooit iets bij, er gaat eerder af door branden en zo. Reparatie Ik zal u dadelijk een klokje laten zien dat ik in reparatie heb gekre gen. Hier, dat is hooguit vijftig Jaar oud. U houdt het voor een antieke hè? Ik zelf heb er lang naar moe ten kijken voor ik het heb ontdekt. Maar het is echt niet ouder dan pakweg vijftig, zestig Jaar. Maar vraag niet wat het moet kosten.." „Wij verkopen nu via de detaillist. Een omweg die betaald moet wor den. zo'n man wil er ook wat aan verdienen niet? Maar de prijs hebben we binnen de perken weten te houden door in se rie te gaan werken. Niet dat er honderden van de band lopen. O nee. want per jaar maken we niet meer dan 200 klokken. Als ik serie zeg bedoel ik tien, twintig stuks. Het blijft mondjesmaat. Daarnaast zijn we, om teveel hand werk uit de weg te gaan, deze En gelse lantaarnklok gaan maken. Het is een kruising zou Je kunnen zeggen, tussen twee antieke klokken uit mijn privé-verzameling. Hij is geheel van metaal, met een mooie bronzen bel. We leveren die ook als bouwpakket, vooral in Amerika. Bouwpakket Voor Holland is hij te duur, als bouwpakket bedoel ik. Hij kost bij na net zoveel als een kant en klare klok (ongeveer 1000 gulden». Dat komt omdat we hem eerst zelf monteren. Kijken of alles past en of hij goed loopt. Dan pas gaat het uit elkaar en verdwijnt de klok in de speciale doos. Fontein raakt op dreef, hij streelt zijn uurwerken als waren het por- celeinen beelden. Als we met een schampere blik op de bovenzijde, het gebogen dak van de bekende Friese staartklok tikken, die geheel uit onvervalst strokarton blijkt te bestaan lacht Fontein dun netjes. Hebben we de antiek-fabri kant dan toch op nep bètrapt? „Nee, zegt de klokkenmaker, „u moet weten dat alle Friese klokken van oorsprong een kartonnen dak hadden. En aangezien wij natuurge trouwe kopieën maken is deze ook van karton. Er is voldoende vraag naar mijn klokken, maar ik kan het niet alle maal bijbenen. Zoals gezegd hebben we een Jaarproduktie van om en nabij de 200 klokken. Ik wil wel uitbreiden, maar er zijn geen vaklui meer. Schilders, die de fijne pen- seelwerkjes uitvoeren zijn niet te krijgen. Een vent die behoorlijk een zeemeermin voor de stoeltjesklok kan snijden vindt Je niet meer. Hier, kijk eens naar deze klok. Dat hout is gesneden door een man die het op proef deed. Kijk eens hoe grof, is het niet zonde? Het lijkt wel een stuk Duits houtsnijwerk. Nee, die hoeft niet terug te komen. Deze klok gaat er voor een zacht prijsje uit. Ik heb een houtsnijder, dat is een donders goeie vakman. Als je hem in het holst van de nacht uit zijn bed haalt snijdt hij achter elkaar uit het blote koppie de mooiste zee meermin die je je maar voor kunt stellen. Maar helaas is dat een uit stervend soort". Is u zover bent, u heeft de an- e klok duidelijk horen luiden, is de hoogste tijd om naar de i toe te stappen die toevallig nog weet waar de klepel hangt. is antiquair-klokkenmaker Fon- i, domicilie houdend in Apel- m en eigenaar van een Neer- Ise klokkenmaker in het Friese irenveen. fabriek waarover Fontein sprak kt een verzameling hokjes en ïertjes, die samen met enig ge- chel in een forse flat zijn onder irengen. Veel liefde deze ruimte worden met veel ie nieuwe antieke klokken gefa- «ert. Nieuw-antiek, geenzins een lgrerende benaming, omdat elke die Fontein en zijn mannen veren gemaakt is naar een kopie een bestaande, en wel degelijk leke klok. Alles, maar dan ook s, wordt zelf gemaakt. Goed, een el schroefje of zo zal gekocht maar de rest is Made in Hee- veen. itein maakt klokken zoals dat wen lang door nijvere Friese ikenmakertjes is gebeurd. Alleen, wachtten tot ze opdracht kregen klok te maken. Daar kan Fon- i niet aan beginnen in deze dure Tweeduizend Om een voorbeeld te geven: een schitterende Friese stoelklok. met maan en datum, kost bij Fontein ongeveer 2000 gulden. Voor een an tiek exemplaar, in goede staat maar zonder maan en datum, moet je circa 3500 gulden neerleggen. En dan is het nog de vraag waar vindt men zo'n antieke stoel. Klokkenmaker Fontein: „Wij zijn zo'n beetje het laatste bedrijf in Nederland dat zich met de fabrika- ge van originele Friese klokken be zig houdt. Er zijn nog wel anderen, maar die maken meer het kitsch- werk zal ik maar zeggen. Oké, het is vaak wel aardig om te zien, maar het uurwerk is een lachertje. Dat zijn spotgoedkope buitenlandse din gen waarvan ik kan garanderen dat ze na een half Jaar stil staan. Ui terlijk lijken ze op Friese klokken, maar de kasten komen met hon derdduizenden van een meubelfa briek". Gietwerk „Al het gietwerk maken we zelf. alle kasten worden met de hand gesneden, later komen er decoratie schilders aan te pas die de kasten beschilderen. Het is een langdurig ADVERTENTIE

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1971 | | pagina 23