Doodvonnis bevestigd
tegen groep-Manson
4J5
AGNEW KRITISEERT
CHINA-BEZOEK
Kissinger de knapste
jongen van de klas
(I)
HOE
WERKT
HET
WITTE
HUIS
Zeven zinloze moorden overgebleven"
Bevrijdingsleger in
Oost-Pakistan geeft
strijd nog niet op
Kale feit
Geen stamrecht
zegt Ceylon
Peking in sommige commentaren opgehemeld
PAGINA 8
LEIDSCH DAGBLAD
DINSDAG 20 APRIL
LOS ANGELES (DPA, Reuter)
Rechter Charles Older heeft
gisteren hippieleider Charles
Manson en zijn drie vrouwelijke
volgelingen, Patricia Krenwinkel,
Susan Atkins en Leslie van Hou
ten ter dood veroordeeld. Hij
volgde hiermee de conclusie van
de jury, die op 30 maart deze
straf aanbeval. Het viertal is
schuldig bevonden aan de moor
den op de actrice Sharon Tate en
vier van haar vrienden in augus
tus 1969 en de kort daarna ge
pleegde moorden op het echtpaar
La Bianca.
Voordat Manson het vonnis
vernam reageerde hij met: „Ik
aanvaard deze rechtbank als mijn
vader en ik aanvaard het von
nis".
n
Met zijn uitspraak zag rechter Ol
der van zijn recht af de straf te wij
zigen in levenslange opsluiting.
„Na een proces van negeneneen-
halve maand is slechts het kale feit
van zeven zinloze moorden overgeble
ven, zeven mensen wier leven is uit
geblazen door volslagen vreemden
met motieven die vermoedelijk
slechts voor hun duidelijk zullen
blijven", aldus de rechter.
De voltrekking van het vonnis
dient volgens het Californische recht
door middel van de gaskamer plaats
te vinden, doch het is in deze staat
gebruikelijk dat ter dood veroordeel
den automatisch in beroep kunnen
gaan. Zelfs officier van justitie Vin
cent Bugliosi rekent erop, dat de pro
cedure zich tot bij het Amerikaanse
federale hof in Washington zal voort
zetten. Daardoor kan het nog jaren
duren voordat het vonnis defini
tief wordt. Terwijl de 36-jarige Char
les Manson, een hakenkruis in de
huid van zijn voorhoofd gekerfd, na
de uitspraak van de rechter boven-
gïoemde woorden sprak, bleken de
drie volledig kaalgeschoren vrouwen
(op de foto van rechts naar links de
22-jarige Susan Atkins, de 23-jarige
Patricia Krenwinkel en de 21-jarige
Leslie van Houten» geen behoefte te
hebben iets te zeggen
ADVERTENTIE
Mansons vrouwelijke
volgelingen
extra
grote inhoud
Betaalde vakantie De Noorse
boeren en vissers, ook de zelfstandi
ge ondernemers, krijgen recht op
een vakantiegeld van duizend kroon.
Blijkens een gisteren gepubliceerde
wet hebben zij recht op 24 vakan
tiedagen per jaar. Tot nu toe waren
boeren en vissers uitgesloten van de
staatsvakantieregeling. Voor zover
bekend is dit de eerste regeling in
haar soort in de Westelijke wereld.
NIEUW DELHI (Reuter) Het Oost-
Bengaalse „bevrijdingsleger" heeft
het strategisch belangrijke vliegveld
Sjaloetikor, in de buurt van de stad
Sylhet (in de noordoostelijke hoek
van Oost-Pakistan) veroverd, aldus
het Indiase persbureau PTI, dat ook
meldt, dat Sylhet zelf reeds in han
den van de Bengalezen is. Het gehe
le gebied zou thans nagenoeg van
Pakistaanse regeringstroepen ge
zuiverd zijn, die daarbij zwarè ver
liezen geleden hadden.
Radio-Pakistan meldt, dat de Paki
staanse regering maandag krachtig,
heeft geprotesteerd naar aanleiding
van een „aanval van gewapende In
diase manschappen op een grenspost
in Oost-Pakistan". Deze aanval was
vrijdag uitgevoerd en was on
dersteund door artillerievuur vanuit
India. PTI maakt verder gewag van
hevige gevechten om Meherpoer,
slechts vijf kilometer van de Indiase
grens in het westen van Oost-Paki-
j stan. Ook uit Brahmanbari en Quas-
1 sa, in 't gebied van Comilla, ten zui-
den van Sylhet en uit Kaligatsja en
Tangail, in de streek rondom Dac
ca, worden gevechten gemeld. Van
officiële Indiase zijde zijn de berich
ten tegengesproken, dat het kabinet,
van „Bangla Desj" (Bengaalse na
tie) vanuit Indisch gebied optreedt,
en zijn zetel in Calcutta heeft. De
Westbengaalse commissaris voor
vluchtelingenzaken Mondal, heeft
gisteravond in Calcutta verklaard,
dat het aantal vluchtelingen uit
Oost-Pakistan in de afgelopen 72 uur
tot circa 200.000 is opgelopen.
COLOMBO (AFP) Een officiële
regeringswoordvoerder in Colom
bo heeft gisteren ontkend dat ge
vangengenomen opstandelingen op
Ceylon door het leger zijn gefusi-
leerd.
De regering had daarentegen juist
een speciale „rehabilitatie-commissie'
in het leven geroepen ten behoeve
van de gevangenen. Volgens het mi
nisterie van Defensie beheersen de
opstandelingen nog slechts enkele
gebieden en mijden ze het contact
met het Ceylonese leger.
De regering-Bandaranaike heeft gis
teren ook een verklaring uitgegeven
waarin de nadruk wordt gelegd op
de goede betrekkingen tussen Colom
bo en Peking. Enkele dagen na de
uitwijzing van Noordkoreaanse di
plomaten schijnt de Ceylonese rege
ring duidelijk te willen maken, dat
China niet bij de opstandige bewe
ging betrokken is.
zwart/grijze bus:
normale versteviging
groen/grijze bus:
extra versteviging
let op de roos
ST. LOUIS (Reuter, AFP) De
Amerikaanse vice-president Spiro
Agnew heeft zich negatief uitgelaten
over het recente bezoek van een
Amerikaanse tafeltennisploeg aan
China. Met de huidige politiek van
toenadering, zoals Nixon die voor
staat. is hij het blijkens aan hem
toegeschreven uitlatingen allerminst
eens.
Tijdens een lunch met Republi
keinse gouverneurs in Williamsburg
en later in een gesprek met journa
listen in zyn hotelkamer, verklaarde
Agnew dat de pers teveel ophef heeft
gemaakt van het bezoek der tafelten
nissers aan de Chinese Volksrepu
bliek. Hij wees erop, dat Amerika nog
altijd verplichtingen heeft ten aan
zien van Formosa. Volgens een gou
verneur klaagde Agnew er o.a. over
dat China in sommige commentaren
was opgehemeld. Als voorbeeld noem
de hij dat een vertrek van 4,5 bij 4,5
meter waarin een Chinese familie
huisde, als appartement was betiteld,
terwijl men in de Verenigde Staten
van een „krot" zou spreken. Naar
het oordeel van Agnew scheen boven
dien een der leden van de tafelten
nisploeg. die hij niet met name
noemde ,naar het communisme te
zijn overgestapt. De „Post-Dispatch"
uit St. Louis meldde gisteren, dat de
ADVERTENTIE
Een draaitop stofzuiger met een
automatische snoeropwinder.
Ruton draaitop stofzuigers
reeds v,a.f!73.—
vioe-president had onderstreept dat
een en ander zijn persoonlijke me
ning was en dat hij daarover niet
met Nixon had gesproken.
Intussen maakt aldus bericht
Associated Press uit Londen en Parijs
de Europese zakenwereld zich op
om de handel met communistisch-
China aanzienlijk uit te breiden
voordat de Amerikaanse grote bedrij
ven, nu de deur daartoe door presi
dent Nixon op een kier is gezet, op
de Chinese markt zullen verschijnen.
De huidige dooi in de betrekkin
gen met China met de kapitalistische
landen is wat Engeland betreft reeds
in 1969, na de jaren van de culturele
revolutie, begonnen. Sindsdien is de
Engels-Chinese handel gestadig ge
groeid.
In enkele Parijse warenhuizen zijn
„Chinese weken" georganiseerd met
medewerking van de Chinse ambas
sade. Maar Franse diplomaten weten
te vertellen dat Couve de Murville,
de vroegere minister van Buitenland
se Zaken die op 27 april 1964 Lucien
Payé tot ambassadeur in Peking be
noemde, vorig jaar tijdens zijn be
zoek aan China slechts een koele
ontvangst heeft gekregen.
West-Duitsland heeft geen officiële
betrekkingen met Peking, niettemin
volgt Bonn de ontwikkelingen met
grote belangstelling, aldus regerings
woordvoerder Von Wechmar. West-
Duitsland streeft naar uitbreiding
van de handel met China, maar zal
geen stappen buiten de handelsbe
trekkingen zetten, indien China
daartoe niet het intiatief neemt, al
dus Von Wechmar.
Het Witte Huis, als centrum van het in
ternationale beleid van de Verenigde Sta
ten, intrigeert niet alleen politici en diplo
maten in Amerika zelf, maar ook de hele
wereld. Wie deelt er de lakens uit, waarom
kan senator zo-en-zo wel bij de president
terecht, en minister zo-en-zo niet, hoe func
tioneert het? Deze vragen worden door
onze correspondent in Washington, mr.
L. Leffelaar, belicht in enkele artikel
Het eerste gaat over de rol van dr. Hen
Alfred Kissinger, president Nixons ad
seur voor de buitenlandse politiek, en naj
de president één van de invloedrijk
mannen in Washington.
WASHINGTON Omstreeks
tien uur elke ochtend wandelt
dr. Henry Alfred Kissinger van
zijn onlangs nieuw opgeknapte
kantoor in het Witte Huis naar
het ovale werkverblijf van pre
sident Nixon. Gedurende een
half uur tot drie kwartier be
spreken zij de laatste politieke
ontwikkelingen aan de hand van
de in de voorgaande nacht bin
nengekomen rapporten en ge
gevens van de buitenlandse in
lichtingendienst. In de loop van
de dag zijn er nog meer van
dergelijke besprekingen. Dr.
Kissinger is de enige die dage
lijks voor een totaal van onge
veer anderhalf uur exclusief het
oor van de president heeft.
Wanneer president NLxon bui
tenlandse staatshoofden of be
langrijke diplomaten ontmoet,
is dr. Kissinger onveranderlijk
aanwezig. Hij is het, die de ant
woorden opstelt op de te ver
wachten vragen van journalis
ten wanneer de president een
persconferentie houdt. Uit zijn
kantoor met een staf van 36 me
dewerkers (en met een begro
ting van ongeveer 7 miljoen
gulden per jaar) kwamen de
„troonrede's," waarin Nixon
jaarlijks een overzicht gaf van
het buitenlandse beleid van de
Verenigde Staten. Geen rapport
over de buitenlandse politiek, of
Door
mr. H. L. Leffelaar
over de nationale veiligheid be
reikt de president voordat dr.
Kissinger het heeft gezien. Hij
kan dan ook met recht de scha
duw van de president genoemd
worden.
Wachten
Kissingers positie is zo mach
tig dat hij, zoals gebeurd is,
buitenlandse topdiplomaten an
derhalf uur op een afspraak
met hem kan laten wachten
zonder dat er zelfs maar dis
creet geprotesteerd wordt. Am
bassades in Washington slaan
zijn invloed en macht zo hoog
aan, dat wanneer dr. Kissinger
inderdaad aan een uitnodiging
gehoor geeft en op één van de
talrijke diplomatieke cocktails
en recepties verschijnt, concur
rerende diplomaten verbleken.
Zelfs de aanwezigheid van een
van Kissingers medewerkers bij
een buitenlandse diplomatieke
aangelegenheid wordt een eer
geacht.
Wie is deze man, die onlangs
werd aangevallen door senator
Stuart Symington, omdat hij de
minister van Buitenlandse Za
ken William Rogers van zijn
plaats zou hebben gedrongen en
die anderen „de supermof" of
de „Raspoetin" van het Witte
Huis noemen? Hij is ir. elk ge
val iemand die, wanneer men
hem op straat zou tegenkomen,
nooit versleten zou kunnen wor
den voor een machine-bankwer
ker of voor een atleet. Kissin
ger is het prototype van een in
tellectueel.
Hij werd in 1923 in het Duitse
plaatsje Fürth geboren, als
zoon van een leraar aan de
middelbare school. Vijftien Jaar
later, nadat Hitier aan de
macht was gekomen en zijn va
der, omdat hij een Jood was,
werd ontslagen terwijl de Jonge
Kissinger om dezelfde reden
geen toegang had tot openbare
scholen, emigreerde het gezin
Kissinger (met nog een tweede
zoon, Walter) naar New York.
Als een briljante leerling deed
Kissinger eindexamen in 1941,
diende vervolgens met de 84-ste
infanteriedivisie in de Tweede
Wereldoorlog, gaf als sergeant
les aan officieren in geschiede
nis, deed zijn kandidaatsexa
men summa cum laude aan
Harvard in 1950, deed twee Jaar
later zijn doctoraal en promo
veerde tenslotte in 1954.
Drie jaar later, toen Kissinger
nauwelijks 34 jaar was. publi
ceerde hij een boek dat niet al
leen de aandacht zou trekken
van politici en topdiplomaten,
maar hij kreeg ook een bewon
derende brief van zijn huidige
werkgever, ppresident Nixon,
toen nog vice-president onder
president Eisenhower. Het boek,
„Kernwapens en buitenlandse
politiek" (één van de vijf die hij
heeft geschreven), was een van
de eerste pogingen om de bui
tenlandse politiek van een grote
mogendheid in het licht te zien
van het nucleaire tijdperk, een
tijdperk, waarin het, schreef
Kissinger, „tegen de tijd dat
een dreiging onomstotelijk vast
staat, te laat kan zijn haar te
kunnen weerstaan."
Kissinger ontpopte zich niet
alleen als wetenschappelijk poli
ticus, maar ook als vooraan
staand historicus (hij schreef
'%l
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllllllllllllll
lllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllll
een alom geprezen studie over
Metternich). Deze kwaliteiten
brachten hem in aanraking
met gouverneur Rockefeller van
New York, die hem aanstelde
als directeur van een serie spe
ciale studies, bekostigd door de
Rockefeller-stichting. Kissinger
bleef Rockefeller trouw, ook tij
dens diens mislukte campagne
in 1968 om Nixon op weg naar
het Witte Huis de pas af te
snijden. Op het Republikeinse
partijcongres in dat Jaar was
Kissinger één van de Rockefel-
ler-medewerkers die er in
slaagden om het Republikeinse
"haviken"-standpunt ten aan
zien van Vietnam om te buigen
in een flexibeler houding.
Dr. Kissinger is niet iemand
die mensen voor zich inneemt.
Sommigen van zijn oud-colle
ga's aan Harvard university,
waar hij professor was voor
Nixon hem aantrok, beschrij
ven hem als "ongeduldig, arro
gant". Het is een indruk die ook
anderen na een ontmoeting met
hem overhouden. Op een recen
te bijeenkomst met journalisten
ergerden sommigen zich aan
zijn zelfvoldaanheid bij het ove
rigens briljant pareren van
moeilijke vragen. Hij is een
man die onder welke omstan
digheid dan ook, nooit aan zich
zelf schijnt te twijfelen en niet
nalaat daarvan blijk te geven.
„Kissinger" zei een Journalist
na afloop, „heeft nog steeds 't
syndroom van de knapste Jon
gen van de klas".
En omdat de knapsten van de
klas doorgaans niet de vlotsten
zijn. verbaasde het velen toen
dr. Kissinger (in 1964 geschei
den, 2 kinderen) zich in de twee
afgelopen jaren als Nixons pri
vé-intellectueel scheen te inte
resseren voor het gezelschap
van aantrekkelijke (en min of
meer bekende) jonge vrouwen,
zoals de filmsterretjes Jill St.
John en Mario Thomas. Gast
vrouwen die hem voor haar so-
ciety-feestjes kunnen strikken
zijn verzekerd van publiciteit
in de dagbladen en Kissinger
zelf doet weinig om deze image
als "intellectuele Joolbroek" te
gen te gaan.
Eén hunner
Nixon en Kissinger kenden el
kaar nauwelijks (minder dan
een Jaar en dan nog vrij opper
vlakkig), toen de president hem
na zijn verkiezing in 1968 ver
zocht als zijn adviseur op te
treden. Zij ontmoetten elkaar
voor het eerst op een party in
het kerstseizoen, gegeven door
mevr. Clare Booth Luce, de
echtgenote van wijlen Henry
Booth, de uitgever-eigenaar van
de Time/Life-publikaties. Hoe
wel Nixons keuze velen verbaas
de, was men in universitaire
kringen toen ingenomen omdat
men het gevoel had, dat "een
hunner" zijn vinger in de natio
nale buitenlandse politieke pap
zou hebben, de academische ge
meenschap ook meer invloed
en zeggenschap zou hebben in
het nationale beleid.
In deze verwachtingen zijn
Kissingers voormalige colle
ga's aan de universiteiten teleur
gesteld. Hij blijft ook voor hen
even onbereikbaar te zijn als
voor de talrijken in diploma
tieke en politieke kringen die
tot hem trachten door te drin
gen. Afgezien daarvan dreigt dr.
Kissinger het zelfde lot bescho
ren te worden als Walt Rostow.
Rostow, ook een voormalige
hoogleraar van Harvard, be
kleedde onder president John
son dezelfde functie (maar met
minder uitgebreide bevoegdhe
den) die Kissinger onder Nixon
vervult, en werd voornamelijk
om zijn krachtige verdediging
van Johnsons beleid ten aan
zien van Vietnam uit Harvard
geweerd toen hij er na 't aftre
den van Johnson weer een voet
aan de grond probeerde te krij
gen. Rostow is nu een zo goed
als anonieme hooggeleerde aan
de University of Texas in Aus
tin.
Het leidt geen twijfel dat Kis
singer een zeer groot aandeel
heeft in het Vietnam-beleid van
president NLxon. Hij wordt
over het algemeen beschouwd
als de ontwerper van de opera
ties in Laos in Cambodja en
van het geleidelijke terugtrek
ken van de Amerikaanse troe
pen zonder Noord-Vietnam te
gemoet te komen in het vast
stellen van een definitieve da
tum daarvoor. In hoeverre zijn
academische positie hierdoor ge
schaad zou zijn hangt, evenals'
de herverkiezing van president
Nixon, vooral af van de vraag,
in hoeverre het huidige Viet
nam-beleid tegen 1972 de resul
taten zal hebben afgeworpen
die de regering het Amerikaan- t
se volk voorspiegelt.
In 1968 schreef Kissinger,
toen nog geen adviseur van de
president, dat het beste wat
de Verenigde Staten na de te
rugtrekking van zijn troepen zou
kunnen verwachten, het voort
bestaan zou zijn van het regi
me in Saigon gedurende "een
fatsoenlijke periode" onge
veer 2 of 3 Jaar, voordat het ten
val gebracht zou worden door 't
communistische noorden. Dat
schijnt ook nu nog de kern van
Nixons beleid te zijn.
Wat Kissingers wetenschap
pelijke collega's in hun kritiek
over het hoofd zien, is wellicht
hun eigen afgunst. Want er zul
len weinig wetenschappelijk ge
schoolden in de internationale
politiek zijn die de verleiding
zullen kunnen weerstaan door
middel van een super-invloed
rijke positie hun eigen theorieën
aan de praktijk te toetsen. Het
staat nog te bezien in hoeverre
Kissinger het zal betreuren aan
die verleiding weerstand te heb
ben geboden. Om te beginnen
is hij er de man niet naar om
zoveel te betreuren, en tenslot
te zou men zich ook nog kunnen
afvragen wat het beleid van de
regering-Nixon geweest zou zijn
zonder deze overigens door
Nixon zelf aangetrokken be
gaafde adviseur.
