Toprol van
Piccoli
Natrinon!
Hou op, of ik
begin weer...
Films
in
Leiden
(Eind van
tijdperk
iend en Cadillac': nog
altijd frisse humor
Zoutarm dieet?
rrico
„Huilerige" reacties
op Love Story
Sex en
leven
Max en de Kruimeldieven, de politiebureaus geopend
Prolongaties
de
kaaskampioen
16 APRIL 1971
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 21
Darryl Zanuck, de laatste
■an de grote bazen uit Holly-
roods glorietijd, is afgetre-
lin als topman van 20th
%ntury-Fox. Zijn opvolger
Dennis Stanfill (links). De
naatschappij leed al enige
jjd zware verliezen. Het is
ogisch. dat die verliezen met
lanuck in verband werden
^bracht. Zijn beleid heeft
de laatste tijd veel kri-
iek opgeleverd.
PARIJS (GPD) Wat meneer
pastoor nu sinds een maand of
wat voor de Italiaanse filmma
kers is, dat is de „flic" of de poli
tieman voor hun Franse vakge
noten. Personages die door de
..nieuwe tijd" ook al weer van
hun aureolen en taboes werden
bevrijd om zo nu dan als schiet
schijven te fungeren waarop, in
principe, die sociaal-geëngageer
de en bewogen filmkunstenaars
de gedurende generaties opge
kropte ressentimenten en aver
sies mogen lossen (of lozen).
Nadat eerst de alkoven of gewoon
maar de slaapkamers al wijd ge
opend waren om de sex van haar
laatste windselen te ontdoen, zijn
nu dan dus ook de pastorieën, de
biechthokjes en. speciaal in Italië en
in Frankrijk, zelfs de politiebureaus
en hun annexen voor „demystifi
catie" vrijgegeven. Of beter: vero
verd op de censuur of het establish
ment.
RIANON "De eend en de Ca-
c" is niet meer zo'n piepjonge
iuktie van de Franse filmindus-
Desondanks is de film een re-
enkele jaren ten volle
rd omdat de humor nog even
inkelend blijkt te zijn als bij
eerste kennismaking. Zondei
rdrijving kan worden gezegd,
"De eend en de Cadillac" lang-
lerhand een "cinematografische
rgreen" is geworden,
oor een zeer belangrijk deel is
te danken aan het Franse komi-
le duo Louis de Funès en Bour-
De laatste ook een uitste-
id acteur in het meer serieuze
ie is onlangs overleden. Hij
het, die samen met Louis de
ciès de formule van de Franse
mische film bepaalde. Bijvoor -
eld in "Samen uit, samen thuis"
ook na drie reprises in Leiden
>g steeds veel publiek bleef trek-
b. En niet te vergeten de films
de Franse bekkentrekkende
ndarme, Louis de Funès.
"De eend en de Cadillac" is het
bijna kaalhoofdige en springe-
mannetje een bendeleider, die
een zeer luxueuze Cadillac he-
oine, goud, kostbare juwelen en
diamant uit Italië naar Frank-
is wil smokkelen. Om de zaak zo
Hopvallend te laten verlopen strikt
bendeleider droogkomiek Bour-
om het zaakje voor hem op te
lappen. Hij geeft hem opdracht
auto over een afstand van 2500
üometer onbeschadigd naar Bor-
feaux te brengen, maar vertelt hem
van de kostbare lading die in
te auto verborgen is.
De rit is een aaneenschakeling
'an de meest dolle en dwaze situa-
ook omdat al snel een twee-
te bende opduikt, die het eveneens
BOURVIL
op de kostbaarheden heeft ge
munt. De "gouden bumpers" ver
dwijnen al heel gauw uit het zicht
omdat de nietsvermoedende Bour-
vil na de eerste trap op de gas
pedaal al een meerpaal ramt. Bui
ten medeweten van de bendeleden
worden de bumpers vervangen voor
nieuwe.
De lading heroïne gaat verloren
tijdens een schietpartij wanneer de
bergplaatsen met kogels doorzeefd
worden en de accu met de juwelen
wordt door Bourvil in zee gekie
perd wanneer hij dienst weigert
Er blijft tenslotte een bijzonder
waardevolle diamant achter in het
stuurwiel van de Cadillac, die
Bourvil veilig bij de politie afle
vert, maar niet dan nadat hfj de
leden van de twee bendes via een
listige val heeft uitgeschakeld.
ADVERTENTIE
Zoutarme melk van
Nutricia.
Lekker om zó te drinken
en gemakkelijk in
gerechten te
verwerken.
Natrinon van Nutricia.
in poedervorm of vloeibaar
REX Sex en leven heet de
film. die deze week in Rex draait.
Die titel betekent niet alleen, dat
Rex ook deze week de gebruikelij
ke portie naakt de zaal in slingert,
maar ook dat sex een geïntegreerd
deel van het menselijk leven vormt.
Op bijna aartsvaderlijke wijze
wordt dat nog eens onderstreept
door een Japanse huisarts, die in
zijn praktijk op deze gedachte
voortdurend heel wat goed werk
kan verrichten. Want al hebben de
Japanners de naam het sexuele le
ven heel wat hoger te waarderen
en meer gecultiveerd te hebben dan
westerlingen, de problemen waar
mee ze te kampen hebben zijn vrij
wel identiek: frigiditeit, impoten
tie, exhibitionisme, voyerisme etc
De oude dokter uit de film weet er
heel wat van, zijn pas als arts afge
studeerde zoon minder, maar hij is I
ook hard op weg een specialisatie
in de sexuele relatie te verwerven, j
Samen met zijn vader weet hij een j
impotente jongeman weer een
waardig lidmaat van de maat- j
schappij te maken. Hoewel de
film Jaren geleden waarschijnlijk
niet door de keuring zou zijn geko
men. omdat de camera overal
komt, valt er toch niet te spreken
over een sexfilm omwille van de
verkoopbaarheid. Prikkelend is de
film nauwelijks. Veeleer is het een
voorlichtingsfilm met commerciële
inslag wat echt iets anders is dan
de gebruikelijke prikkelfilms met
een (zogenaamde) voorlichtende be- j
doeling. Jammer, dat de film in
Duits weinig overtuigend is nage
synchroniseerd.
LUXOR Love Story gaat de
derde week in. Het onroerende
verhaal van het jonge echtpaar,
dat uiteen valt door de dood van
de jonge vrouw blijft veel publiek
trekken. De reclame, de grote ver
spreiding van het boek, de publi
catie van dit boek in Libelle en on
getwijfeld ook de mond-tot-mond-
reclame zijn daar debet aan. Het
verhaal lijkt opgezet via een oude
Amerikaanse formule, die altijd
goed is voor volle zalenmooie kleu
ren, gedramatiseerde achtergron
den, het generatie-conflict en dat
alles in het kader van de her
nieuwde belangstelling voor de ro
mantiek.
STUDIO Het „Geval Percy",
blijft ook deze week (de vijfde).
Het verhaalt over de merkwaardige
verwikkelingen van een jongeheer,
die na een penis-transplantatie on
dergaan te hebben op zoek gaat
naar de donor.
LIDO De liefhebbers van de
007-cultus kunnen ook deze week
nog hun hart ophalen. „In dienst
van Hare Majesteit" met als James
Bond de inmiddels al weer uitge
rangeerde George Lazenby is de
tweede week ingegaan. Temidden
van alle spektakel ziet u ook de
bekende Diana Rigg, die u onge
twijfeld nog kent van de televisie
serie „De Wrekers"
CAMERA Louis de Funès is
ook een volhoudertje. Zijn film
„Bertrand in ontroerend goed" is
ondanks de reprise aan de tweede
week begonnen. U ziet de Franse
komiek ditmaal als gefortu
neerd zakenman in een riante vil
la waar allerlei vreemde snuiters
ronddartelen.
ADVERTENTIE
niet vergeten Fricoeten
Door
Frank Onnen
Max et les ferrailleurs („Max en
de kruimeldieven") van Claude Sau-
tet waarin Michel Piccoli de titelrol
speelt en die in Parijs nu al enkele
weken de spits van de gezamenlijke
bioscooprecettes afbijt, lijkt op het
eerste gezicht, na een film als 1 e
conde, zich in diezelfde reeks te
scharen. In dat licht geplaatst, in
deze film een nieuw requisitoir te
gen zekere minder frisse politie-
methoden, als inspecteur Max per
soonlijk een misdaad, een hold-up
op een bank, ensceneert, of tenmin
ste provoceert, om vervolgens de
daders op heterdaad te kunnen be
trappen. Een diabolische opzet der
halve die hem werd ingegeven als
vergelding op de Justitie, nadat even
tevoren de rechter een bandiet bij
gebrek aan bewijs had vrijgespro
ken wiens schuld voor hem, Max, bo
ven iedere twijfel verheven was. Een
wraakoefening waarvoor Max dan
óók nog de vriendschap van 'n vroe
gere wapenbroeder uit het leger ver
raadt die, onwetend van z'n huidi
ge beroepsactiviteiten, hem introdu
ceert in het Parijse wereldje van
zware jongens en lichte meiden
waarin hij met zijn vriendin intus
sen is beland.
Trottoir
En die vriendin (Romy Schneider1
die haar brood op het trottoir, mits
gaders in haar bed, verdient, wordt
ten overvloede door Max nog om de
tuin geleid, als (onbewust) instru
ment om de bende uit hun tent en i
in het bankgebouw te lokken. Waar
ze dan door Max en zijn trawanten
natuurlijk vlot worden ingerekend
en het snolletje zich bewust wordt,
dat ze gelijktijdig in t w e e vallen
is gelopen. Omdat de inspecteur die
ze altijd voor een bankier had aan
gezien, bovendien méér dan en
kel een losse klant voor haar was
geworden. En als vierde wandaad
die hem straks zelf voor het ge
recht zal brengen schiet Max, ook
nog een collega overhoop, die ach
teraf tegen zijn machinatie had dur
ven protesteren.
Achter dat verhaal dat beslist niet
bol staat van waarschijnlijkheid en
de soms wat Carné-achtig aange
dikte milieubeschrijving van 't rosse
leven aan de maatschappelijke zelf
kant, ging bij regisseur Claude Sau-
tet de bedoeling schuil de diepere
motieven van de hoofdpersoon Max
te doorgronden en te ontrafelen, die
eigenlijk even goed in een heel an
dere beroepssituatie had kunnen
j verkeren. Op een persvoorstelling
1 waarbij ook Michel Piccoli aanwe
zig was heeft regisseur Claude Sau-
tet ongeveer veertig Jaar. klein
van stuk, sportief en elegant gekleed
die bedoelingen completer uit de
doeken gedaan. Hij vertelt dat hij
al jaren worstelde met de vraag hoe
het toch kwam dat mensen in zijn
naaste omgeving waaronder soms
zijn beste vrienden, met wijdopen
ogen hun ongeluk tegemoet gingen,
zonder zich van goede raad of waar
schuwingen ook maar iets aan te
willen trekken. Te k u n n e n trek
ken
Korter gezegd: waarom het nood
lot zijn noodlottige weg dan toch al
tijd maar weer vervolgt naar de af
grond. Oeroude vraag waarop de ci
neast aan de hand van de psycholo
gie 'n antwoord zoekt. Een antwoord
dat de handelingen van inspecteur
Max inderdaad verklaart hij had
het recht, zoals hij dat zag, nu eens
in eigen handen willen nemen en
hem daardoor van zijn subjectieve
schuld ontlast, zonder die gedragin
gen natuurlijk nog te rechtvaardi
gen vanuit de gezichtshoek van de
„maatschappij" en, in kleiner ver
band. van de menselijke betrekkin
gen met zijn onmiddellijke omge
ving van collega's, oude en nieuwe
vrienden. Claude Sautet had voor die
karakterontleding, die met heel veel
Romy Schneider en Michel
Piccoli.
subtiel raffinement werd doorge
voerd, de eigen wetten van een po-
litiedrama toch geen moment uit 't
oog verloren, en met een imposante
vakbeheersing heeft hij zijn film 'n
grote snelheid en een hoge dosis
spanning meegegeven.
Gezelschap
Daarbij had hij zich met een ge
zelschap acteurs omringd die over 't
algemeen niet tot de sterren van de
eerste orde gerekend worden, maar
die wel bijna stuk voor stuk pasten
en opgingen in dit wel typisch
Franse klimaat, dat ze zo mede be
paalden. Een klimaat waarin dan
speciaal Michel Piccoli rondwandelt
met een onopvallendheid die na
alfoop pas opvallend wordt, en
waarbij hij zich enkel van de fijn
ste nuances bedient 'n wenkbrauw
die even beweegt, een lichte versnel
ling van de pas, 'n nauwelijks merk
bare tic bij de mond om van de
gluiperige politiespion Max toch 'n
voortdurend menselijk aanvaardba
re en bijna sympathieke verschij
ning te maken.
Toen ik na de voorstelling Michel
Piccoli het compliment wilde maken
dat hij achter die eenvoud zyn fe
nomenale vakmanschap zo knap
had weten te verbergen, bleek zijn
antwoord helemaal in diezelfde lijn
te liggen. Een acteur, vond hij, moet
geen exhibitionist zijn, geen num
mertje opvoeren, niet in trance ge
raken. Niemand heeft hem met enige
boodschap belast. Hij is alleen maar
onvermijdelijk, om een ander per
sonage tot leven te kunnen brengen.
Daarvoor is veel souplesse nodig. En
misschien ook wel wat bescheiden
heid, en zelfs nederigheid.
Een belijdenis waarmee Michel Pic
coli zichzelf ten voeten uit getekend
heeft. Op zijn zeven en veertigste
Jaar heeft hij nu al in een vijftig
films en in evenzoveel toneelstuk
ken gespeeld, om zich voor het bre
de publiek met deze laatste rol van
Max misschien pas als een acteur
van het allereerste plan en van zéér
indrukwekkend formaat te ontpop
pen: en ook voor die ontdekking mag
men Claude Sautet wiens film bin
nenkort in Nederland uitkomt, ten
slotte nog wel extra erkentelijk zijn.
„Wat deed Love Story u?"
We stelden de vraag bij het uit
gaan van een tweede avondvoorstel
ling.
Enkele antwoorden:
Een 23-jarige secretaresse (ge
huwd) „Ik durf er best voor uit te
komen, tranen met tuiten. Nou
kunnen ze wel zeggen dat het geen
intellectuele film is, met vals senti
ment enzo. maar dat is onzin, het
Het meisje: Ali MacOraw
is gewoon een hele mooie film, die
me verschrikkelijk heeft ontroerd".
Haar vriendin: „Ik ben er niet
koud of heet van geworden, zulke
films doen mij niets".
Waarom zij hun mannen niet bij
zich hebben? „Die zijn lekker een
western gaan pikken".
Haar vriend: „Ik stond er erg
sceptisch tegenover, ik dacht wat
moet ik bij zo'n melodramatisch
filmpje, maar ik moet toegeven, het
is een mooie film. die me echt wel
iets heeft gedaan. Ik ben er een
beetje stil van".
Een 25-jarige receptioniste: „Ik
begrijp al die bla-bla en poespas
niet die ze over Love Story maken,
het is gewoon een hele fijne film.
Ik weet zeker, dat u hem ook fijn
vindt. Wat me wel opgevallen is dat
er een heleboel meisjes van zestien
zaten te giechelen. Volgens mij wil
den zij zich duidelijk niet laten
kennen en wat doe je dan: dan be
gin je nerveus te lachen".
Een 43-Jarige accountant: „Heel
veel tieners zaten te lachen op mo
menten die eigenlijk erg triest wa
ren. maar dat is natuurlijk ook een
eactie. een soort houding van laten
ve vooral niet tonen dat we emo
tioneel zijn. Volgens mij zijn dat
meisjes die als ze het boek van
Love Story in bed zouden lezen aan
De jongen: Ryan O'Neal
hun kussensloop niet genoeg zouden
hebben".
Twee jongens van 16 jaar: „Een
hele mooie film". Een 21-jarige
boetiekhoudster: „Een klere film".
Een 30-jarige huisvrouw: „Ik had
voor de zekerheid een zakdoek van
m'n man meegenomen, die is groter,
maar ik heb 'm niet nodig gehad,
voelt u maar, hij is nog droog".
Haar vriendin: „Gejaagd door de
wind" vond ik veel beter".
Een 16-jarige scholiere: „Ik heb
me rot gelachen".
Een 19-Jarige telefoniste: „Ik
kan er niks aan doen .het ging van
zelf, op een gegeven moment kreeg
ik dat brok in m'n keel en toen be
gon het, liters achter elkaar, de
tranen liepen gewoon m'n bloesje
in. Ik ben nu eenmaal erg gevoelig
voor dit soort dingen".
Een 16-Jarige verkoopster: ,jk
vond het een hele mooie film, maar
ik heb niemand zien huilen, mezelf
ook niet".
Een 34-Jarige huisvrouw: „Hou op
of ik begin weer".
