iJPIDO in de computer
Operation
Match"
Man zoekt meisje via
sekssorleermachine
imr
IVONTUUR
VOOR, OVER EN "Tplf
4 APRIL 1970
LEIDSCH DAGBLAD
PAÖX.NA 17
vmAAG (GPD) „Een administra-
gej:hine die via een automatisch be-
mjroces zelf aan de gang blijft". De
jvan een computer, ons door een
ge voorgeschoteld. De man liet er
op volgen: „Maar daar
leek natuurlijk niets van". De
erds meer mensen verdwij-
computer, zoals bijvoor-
iet Amsterdamse „Opera
een naam die in school-
verduidelijkt met „elek-
iorteerproces". Deze ac-
..Compatibility Research
^hoofdstad brengt twee of
•P ler jaar jonge mensen bij
^IjDoft aan de deelnemers
l|de. teleuretellende. op-
pf verbijsterende uitsla
dus alle kanten op. Niet
mag de instelling van
..Wij behandelen op
wijze een luchthartige
computer, een briljant „brein in blik", die
ons mensen meer en meer gaat bezighou
den. Geen week gaat er voorbij of het ap
paraat dringt zich via een televisiefilmpje
in onze huiskamer. Op dat moment met
flikkerende lampen oorlog en vrede pro
grammerend.
moet. Wat pijnlijk was de afspraak
met één ervan, zo vertelde ze toen we
in een Amsterdams café koffie dren
ken. Zijn eerste opmerking was: „Ja,
jij bent het toch niet". Om half tien
brachten wij Annette naar huis. Drie
uur praten kan echt genoeg zijn.
ste punt betreft kan de deelne-
tner alle kanten uit. Vanaf onver-
j schillig tot dat opwindend-aantrekke
lijke, in een cijferwaardering van 1
tot 7. Bescheiden vulden wij een 6 in.
Als haar werksfeer zagen wij als in
teressant: „artistiek'' creatief". Haar
opleiding: op MMS-niveau. Een voor
keur voor de huidskleur van .on
ze „she" hadden wij niet en evenmin
zou haar geloof een punt van dis-
j cussie zijn. Haar lengte moest te-
j gen de 1.70 meter zijn en haar sek-
suele ervaring vonden we niet zo
heel belangrijk. Verder vulden wij een
hele rij karaktereigenschappen in,
die wij graag in haar zouden zien en
hoefde ze echt niet zoveel te roken
en te drinken.
adressen vermeldden ook een tele
foonnummer. De eerste afspraak was
snel gemaakt.
Tweede
Eerste
Wü vonden onze eerste, laten we
haar Annette noemen, in de bunga
low van haar ouders bij het Amster
damse Bos. Ze deed zelf open. Een
lang mager meisje met kort bruin
haar. De eerste indruk had niets met
het zo verlangde „opwindend-aan
trekkelijk" te maken. Annette
maakte een uiterst degelijke indruk
met haar petrolkleuriee rok (tot de
knieën; en het truitje, waarop een
parelcollier. Haar benen, in beige ge
stoken. met molières aan de voeten,
De ontmoeting met .she nummero
twee" kwam heel wat moeilijker tot
stand. Of zij, öf wij waren verhin
derd. maar eindelijk vorige maand,
..vierden" wij onze „date". Wij haal
den haar af van haar Amsterdamse
school, waar zij ook woonde en op
gevoed wordt tot vroedvrouw.
Loesje, laten we haar zo noemen,
een naam trouwens die best bij haar
zou passen, telde negentien lentes,
j Haar lengte was die van de vraag
en haar ogen waren van het grys-
I blauw, naai- het laatste overhellend,
j dat wij verwachtten.
We zochten het in de vrije natuur,
lieten Amsterdam achter ons en „de-
I den" Monnikendam, Volendam,
's elkaar brengen van men-
is geen nieuwe
jet buitenland gebeurt het j
jaar en ook ..Operation j
Ing vorige maand maart
ade ronde in. Voor tien of
jijden kunnen Jongens en
gouwen en mannen, „niet
er 17 en niet ouder dan 35".
eniuwelijke gegevens aan de
pjwijt. Maar ook hun droom
jbfle-man" of ..she-vrouw",
dolgraag in de armen j
25. Vier weken later spuwt
zijn adresbriefjes uit,
de regel vier namen voor
namen, zo zegt O.M., „die
van de andere sekse die j
JEjhct het door u gevraagde.
'gen het door u gebodene,
fpmen" Een kwestie dus
.i.en aanbod. Nieuwsgierig
1 hebben we onszelf in het
ffestort.
f
77
Als „plaats van handeling" vulden
wij Amsterdam in. De keuze uit nog
dertig plaatsen was mogelijk, waaron
der zes Belgische en het Duitse Aken.
fi
boden
aagEen negentien jarige j
met lang haar en blau-
ogen voorkeur aan I
I niet gegeven worden) j
[het ..opwindend-aantrek-
mleunde. Wat dit laat-
b kennismaking aan de
Wat wij boden was een zevenen
twintig jarige, zich in het „vrije be
roep" bewegende oud-HBS'er met
een gematigd behoudende politieke
oriëntatie. Signalement: lang 1.83
meter, ogen: blauw/grijs (aldus pas
poort). haar: blond- en. voor alle
duidelijkheidiemand die 's avonds
actiever is dan 's morgens. Speciale
eigenschapjes: niet introvert, wel wat
conformistisch en zeer bazig.
Inderdaad rolde na ruim vier we
ken wachten, het alweer bijna ver
geten adresstrookje in onze bus. Vier
namen, vier vleugjes geheimzinnig
heid, waarvan drie in Amsterdam en
één in Amstelveen. Drie van de
gingen ons voor naar de kamer waar
haai- papa, mama en twee jongere
zusjes nieuwsgierige blikken op ons
afvuurden. Een half uur later, na de
borrel om de conversatie te verge-
makkelijken. zaten we bij een Chi
nees aan het Amsterdamse Rem-
brandtplein achter een uitgebreide
rijsttafel. Over bergen heerlijkheden
heen verkenden we elkaar. Annette
was wat je noemt onderhoudend, ze
praatte gezellig en intelligent. Bleek
doktersassistente te zijn en had zo
het een en ander van de wereld ge
zien. Punt van overeenkomst was het
gewoond hebben op Curacao, wat ons
plezierig stemde.
Details: bruine ogen met een ovaal
montuur. Een kleine mond met smal
le lippen. Niet opgemaakt. Annette
was tweeëntwintig, hield van paard
rijden en tennissen. Wat haar „Ope-
ration'-ervaring betreft: ze had ook
de andere drie van haar lijstje ont-
Edam en Marken. Een winterse dag
met een bevroren IJsselmeer. Vlak
bij Sytje Boes dronken we in een
koud en verlaten lokaal een warme
kop koffie. Loesje hield wel van toe
ren en vertelde dat ze. net als An
nette, aan O M. had meegedaan om
wat meer mensen te leren kennen.
Loesjes donkerblonde haar reikte tot
haar schouders en ze had een vrolijk,
wat opgemaakt (ogenschaduw, lippen
stift .een stikkeltj-e rouge) gezicht,
met een neus waarvan de punt even
opwikte. Met haar gave gebit was ze
goedlachs. Loesje was vry stil, liet
ons maar praten en beantwoordde
vriendelijk, maar zuinig de vele vra
gen die wij. konden wij anders, op
haar afvuurden.
Na haar MULO had ze wat ad
ministratief werk gedaan en was.
toen ze daar oud genoeg voor was.
naar de Amsterdamse Kweekschool
gegaan. Veel meer is er over Loesje
niet te melden, ze was gewoon aar
dig, maar het „artistiek-creatief" iieb
ik tevergeefs gezocht. Ook zij was ge
degen en noemde het zelf „gesloten"
Haar uiterlijk: verzorgd .haar kleren
(rok twee centimeter minder «lanp
dan die van Annette) niet uiterst mo
dieus. Punt van overeenkomst: we
hielden allebei van het landschap,
dat wel. Tct een visueel contact
zou het toen niet meer komen.
1 rre
Nummer drie, Marjanka, was öf
niet thuis öf verhinderd. Na nog een
paar keer dat de telefoon hele r.aal j
niet opgenomen werd. spoorden we
haar op by haar „baas": IBM in
Amsterdam. Waarom Marjanka mee
deed? De hele dag tussen de compu
ters waren zy en e:n paar collegaat
jes van mening geweest dat het sys
teem van de „Operatie" niet zou op
gaan. Ondanks dat waren er vrij aar- i
dige resultaten geweest, zo vertelde 1
ze. Een ontmoeting wilde Marjanka j
liever niet. omdat ze inmiddels een
lieve vriend had. net aan het verhui
zen was en „in de troep en rotzooi"
zat.
Marjanka had overigens maar één
man van haar lijstje ontmoet. Ze wil
de wel wat over zichzelf vertel
len. Een plezierig beeld werd het.
Marjanka was. natuurlijk, een B-
meisje. Ze droeg lang donkerblond
haar, tot tien centimeter beneden
haar schouders. Donkerbruine ogen.
normaal postuur en vond zichzelf
„niet zo erg supermodern". Ze was
geen uitgaander, r aar had veel
vrienden en kermissen. En dat was
dan het contact met veelbelovende
21-jarige Marjanka.
'V onbekend
De laatste van het lijstje bliift de
grote onbekende. Toen we aan haar
Amsterdamse adres aanbelden, bleek
ze verhuisd. Een bovenbuurvrouw
verwees ons naar de tweede verdie
ping waar een oud dametje wel wil
de zeggen dat mejuffrouw niet meer
in Amsterdam woonde, maar bij
haar ouders in Amstelveen. Ke mai
mer achter die naam in het tele
foonboek gaf nimmer eehoor. Het ou
de dametje had ons ook verteld dat
zij op Schiphol werkte, maar de per
soneelsdienst van de luchthaven zei
geen inlichtingen te ogen verstrek
ken over leden van de staf en raad
de ens aan een br.efje t udat
dan wel doorgegeven zou worden.
Opnieuw het nu er beerd
in Amstelveen, waar een jonge stem
eindelijk verklaarde c in net r 'ke
bezit van een dochter te zijn, maar
dat er iemand in Dc 1 taag was die
dezelfde naam droeg. Het telefoon
boek De:i haag leverde vier a ss?n
Nummer één, een arts. had alleen
een heel jonge dochter, maai' bij
nimmer twee was het raak. De .moe
der van ..she" nummer vier, laten we
haar Elly ncemen, zei dat haar doch
ter inderdaad in Amstelveen woonde.
..We hebbe i daar een flat v. 1 aze
dochters gehuurd", vertrouwde ze
ons toe.
Maar Elly. ach arme. zou daar niet
zijn. Ze wa naa. ae w.iuarspor
Geen Elly dus. maar na Annette.
Loesje en Marjanka w.s„en we net
eigenlijk wel. En ook hoefde het niet
0 meer. We weten het. ee.i conclusie
aan deze escapade verbinden zou on
getwijfeld veerden naar subjectieve
woorden, na de objectieve toetsing
van de gevraagde en verstrek»e ge
gevens. Die kloppen wel. zo is geble
ken.
UDO BUIJS
Vrouw van morgen
Waarom kopen vrouwen de kleren
die ze kopen: om zich prettig te voe
len in die kleding, of om een bepaal
de indruk op hun omgeving te ma
ken? Elle vroeg het aan 500 lezeres
sen en ruim dertig procent van de
ondervraagde vrouwen antwoordde
dat hun kleren in de eerste plaats
een „tweede huid" moeten zijn
waarin ze zich plezierig voelen. Nog
geen tien procent kiest haar kleding
met de bedoeling, de man van wie
men houdt te behagen.
Meer dan de helft van de onder
vraagde Fran?aises vindt het belang
rijk om „erg geliefd" te zijn. ruim
36 procent ziet een hoge intelligen
tie als een begerenswaardig goed.
slechts drie procent zou graag heel
mooi willen zijn. Eenzaamheid, ver
veling en ouderdom worden in deze
volgorde) als de grootste rampen
voor een vrouw gezien. Dit soort vra
gen vormt de inleiding tot een groot
scheepse enquête die in de komende
maanden onder tienduizenden vrou
wen Frankrijk moet worden gehou
den en waaruit men het beeld van
„de vrouw van morgen" wil distille
ren.
ADVERTENTIE
hoge hakken en zijden kousjes. Pas
in de achttiende eeuw liet de man
zijn haar kort knippen en nog niet
zo heel lang geleden smeet hij het
nachthemd opzij en trok een pyama
aan. Daarmee was. zo'n vijftig jaar
geleden, het „grote verschil" in kle
ding eindelijk gerealiseerd: een re
sultaat dat op het ogenblik driftig
wordt afgebroken.
Bij deze bespiegeling in Marie
Claire een grote kleurenplaat van wat
ons. al uniseksend op z'n twintigste-
eeuws. misschien binnen luttele ja-
j ren te wachten staat: het echt
paar 1990. gezien door de Ameriksaan-
j se modeontwerper Rudi Gernreich.
I In zijn visie hebben man en vrouw
I allebei een kaalgeschoren schedel, ze
I lopen blootsvoets en dragen allebei
een soort wijde monnikspij. Hij een
gestreepte, zij een genopte. Een mi
niem verschil moet er blijkbaar toch
j blijven.
„Anthraciet-oog'
DAMESMODE
in exclusief jonge stijl...
i©©apftó@®>®r
BPEESTRAATI08O-II2 LEIDEN
Iidith de grote"
Roddelen
„Dit land is gek geworden op rod
delpraatjes". schrijft Shana Alexan
der in McCall's en ze bedoelt daar
mee haar eigen land. Amerika. Pri-
vélevens van allerlei mensen zijn een
obsessie geworden voor televisie,
kranten, radio, films, boeken, tijd-
jchriften. kortom voor alle media. „Er
wordt gesnuffeld, gespioneerd ge
duurd: het achtervolgen van beken-
Ie figuren heeft zulke proporties aan
•enomen dat we open en gesloten
achtseizoenen zullen moeten instel
len".
In weekblad Woman een interview
met .Edith de grote", de actrice
Edith Evans die op haar 81ste jaar
nog vooraan staat in de Engelse to
neel- en filmwereld en de rol van
Tante Betsey Trotwood speelt in de
verfilming van Dickens' beroemde
..David Copperfield". Tussen de op
namen zit ze noodgedwongen op een
rechte stoel omdat ze stijve korsetten
moet dragen onder de Victoriaanse
kleding die bij deze rol hoort. Een
van haar bezwaren tegen het heden
daagse toneel: Ze vindt het jammer
<en irritant) dat veel jonge mensen
op het toneel hun woorden half in
slikken en hun stem aan het
eind van elke zin laten wegsterven.
„Die populaire naturalistische tech
niek "wordt veel te ver gedreven. Als
je niet duidelijk wordt verstaan kun
je niet volledig worden begrepen". En
dat is. volgens Edith, een rem op de
veelbesproken communicatie tussen
kunstenaar en publiek.
Uniseks: oude koek
„Uniseks" in de mode: een bedenk
sel van het jaar 1970? Eerder van
het jaar nul. want (zo roept Marie
Claire), uniseks is al honderden ja
ren oud. Van de oudheid tot de mid
deleeuwen hebben mannen zich in
jurken gekleed en pas in de loop van
de twaalfde eeuw vonden ze het op
eens nodig, zich via hun kleding van
de vrouwen te onderscheiden. Ze de
den dat door eerst hun jurken af te
knippen tot een korte mantel, waar
onder een soort maillot werd ge
dragen. Die maillot wordt beschouwd
als de voorloper van de herenpanta
lon, maar werd voorlopig nog gecom-
bineerd met sieraden, lange haren,
Omdat elke harde lijn in de make
up van het ogenblik taboe is, kry-
1 gen ook de ogen dit seizoen een
„zachte" opmaak. Payot lanceert
i daartoe een mascararoller die nu eens
niet zwart of bruin maar anthraciet-
grijs is en de wimpers accentueert
1 zonder ze al te opvallend te maken.
Ideaal kleurtjes ook om dungeplante
wenkbrauwen wat meer expressie te
geven (een keer tegen de haargroei
en een keer met de wenkbrauwhaar
tjes mee borstelen).
Mode-bijzaken
De accessoires, de mode-bijzaken,
zijn voor het modebeeld vaak .even
karakteristiek als de lengte van een
rok. Hier zijn er een paar voor 1970:
smalle randjes strass, uitlopend in
op de rug gekruiste schouderbandjes,
lajigs de halslijn van korte cocktail-
jurken. Brede metalen halsbanden
waaraan enorme plaquettes hangen,
kleine gehaakte ronde mutsjes in pa
tronen die men wel in ouderwetse
bedspreien ziet. Om over de bikini
te dragen: een enkellange doorknoop-
heuprok, aan twee kanten draag
baar en aan beide zyden verschillend
gedesineerd. Cowboyhoeden met
zulke geweldige randen dat het ge-
zicht bijna helemaal erachter ver-
1 dwijnt. en zonnebrillen die hetzelfde
effect hebben, doordat de glazen gro
ter zyn dan ooit. Vesten en stola's
met decimeterslange franje. btf
broekpakken in dezelfde kleuren. Al
lerlei accessoires van reptielleer,
waaronder schoudertassen aan zulke
lange riemen dat de tas op kuithoog
te komt te hangen.
Huidkleur verkoopt
Paris Match fotografeerde in
kleur) een groep van 22 negerinne-
j tjes en halfbloedmeisjes die allemaal
als model zo'n f 150 of meer per uur
verdienen. Gekleurde mannequins en
fotomodellen zijn op het ogenblik „in
1 de mode" in de Ver. Staten. Via de
reclamemedia prijzen ze de meest uit
eenlopende produkten aan, van pak
jes soep tot deodorants
Kloof
„De zogenaamde kloof van de ge
neraties heeft tenminste één goede
kant: de mensen hebben het zó druk
met klagen over nun kinderen, dat
ze byna niet meer klagen over hun
schoonouders". (Beryl Pfizer in de
..Almanak" van Ladies' Home Jour
nal;.
