Vechten om leefbaarheid
Geen bretels
voor Mina
Impulsen voor
de Merenwijk
B3
L.I
.Ami
VI.
Leiclenaar gedupeerd
bij kopen aan de deur
BKibSI
Dr. A. Verj aal
benoemd tot
Leids hoogleraar
VftrJDAG 20 FEBRUARI 1970
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 5
LEIDEN Woningbouw en leefbaarheid het zijn begrip-
□pen waarover gedurende 25 jaar al miljoenen gesprekken zijn
gevoerd en een onmeetbare hoeveelheid papier is volge
schreven. Dat alles heeft nog altijd niet geresulteerd in be
vredigende oplossingen. Integendeel. Wie in Leiden over de
Churchilllaan rijdt en daar een blik werpt op de honingraten,
die bij wijze van woonvorm aan elkaar zijn gemetseld, zal ge-
grepen worden door een gevoel van neerslachtigheid. Of
\ti moedeloosheid. Trouwens, er is nog heel wat meer in Leiden-
zuidwest neergezet, waarbij de tranen je over de wangen big
gelen. En niet alleen daar. Een onderzoek in „Noord" leert dat
Spjok in dat rayon voldoende stof ligt om er een uiterst zwaar-
noedig proefschrift over te schrijven.
JHt LUI Mirt AIJ.W m 11 Kt IUlv
reiM'iiafej t?
Directeur A. v. Dien: ,jlet
probleem is niet zozeer de woning
sec als wel het ontbreken van een
omgeving die aanspreekt"
r,Aiï'fiWP S
verl* fa*»
door
Ruud Paauw
k Het zijn zielloze wijken, waarin
ui - al of niet slecht gewoond
an worden, maar niet gelééfd.
:hi Iat hele vraagstuk van het leef
klimaat is door Godfried Bomans
0 gekarakteriseerd: „De kwestie
1 niet of er op 100 km afstand
Mn mijn woning een recreatie-
z„ Hfrï" bestaat, maar of ik na drie
Mo tinuten wandelen mijn vrienden
f" i een aanvaardbare tapperij be-
roeten kan".
ZoiHet Probleem beperkt zich natuur-
jk niet tot Leiden. Om dicht bii
oojiuis te blijven: Leiderdorp lijkt ook
il knap zyn yver en streven te
nderdrukken om tot een levende
*cj iieuwe wijk te komen, als men ziet
at er tot op heden in de Engelen -
10! 8aI is gedaan en niet gedaan. Ach.
4. feral in de Randstad Holland treft
30' len bouwsels die doen vermoeden
at zij werden ontworpen door ajrchi-
?cten. die uitermate uit hun humeur
chter de tekentafel stonden. Bou-
architecten, stedebouwkundi-
sn e.a. wekken zo bedroevend vaak
indruk met alles te zyn bezigge-
Ileest, behalve met de man, de
or "ouw en het kind die in hun orea-
es moeten wonen.
Verlatenheid
Nederland 1°. een overvol land. Een
u linde, zo heeft een vooruitstrevend
nil tthitect als Wiekart geschreven.
u »u, als hij niet beter wist, daaruit
gevolgtrekking maken dat er een
'JJonte mengeling, een grote variatie
woonvormen bestaat; nieuwe
eeghjken vol bruisend leven. Het tegen-
eel is het geval: „Er is stilte, ge-
emptheid, uiterste voorzichtigheid,
A igstige verlatenheid, formalisme,
ng ffhaling miljoenen km2 groot" al-
01 ts Wiekart.
Er werd zo gebouwd dat een be-
H d architect als Van Eyck het
j h'et misdadige af" noemde. Lan-
tijd lette men niet zo erg scherp
p, want in dit land was je al blij
Tn plekje te hebben gevonden.
Was er keus?
Het intens trieste is dat het in
tel gevallen zo begrijpelijk is waar-
ii het in al die gemeenten (met uit
moest gaan gebeuren en dat men
daarvoor zelf de handen uit de mou
wen diende te steken. In de raad
van advies van de stichting zitten
architecten als Van Eyck en Ver
hoeven, de kinderarts Fiedeldy Dop.
de sociografe Hedy d'Ancona. de
psycholoog Frijda en vele anderen.
Men kan donateur worden van de
stichting en wordt er in een bepaal
de plaats met behulp van „Nieuwe
Woonvormen" een project gebouwd,
dan haalt de stichting een aantal
van de donateurs en donatrices in
die bewuste stad er bij om hun de
nodige inspraak te geven.
„Nieuwe Woonvormen" krygt ver
moedelijk de gelegenheid in de Me
renwijk 300 woningen te laten bou
wen. Daarover wordt volgende week
nader beslist. Het feit dat NW in
Leiden wellicht voet aan de bouw
grond krijgt, dankt het in eerste in
stantie aan de bemoeienissen van
een aantal Leidse burgers en niet
aan gemeentelyke initiatieven. Dat
mag wel even worden onderstreept.
Directeur van „Nieuwe Woonvor
men" is de heer A v. Dien. Hy ze
telt met secretaresse op de tweede
verdieping van een niet direct in
drukwekkend pand aan een pleintje
in Amersfoort. Hij zegt niet de be
geerte te hebben de stichting te la
ten uitgroeien tot een geweldig bu
reau. Zoals hij nu zit, zit hy goed.
Nadenken
Nieuwe Woonvormen heeft het
niet eenvoudig gehad in de bijna
twee jaar van zijn bestaan Directeur
Van Dien: „Wij dwingen de mensen
tot nadenken en dan is bijna automa
tisch het gevolg dat je de gevestigde
orde tegen je krygt. Het is een zaak
die vooral op het mentale vlak speelt.
Wij beweren dat wanneer architec
ten. bouwers, stedenbouwers en ge
meentebesturen echt willen en de
handen ineenslaan je resultaten
kunt behalen waarvan je tevoren
denkt dat het onmogelijk is".
Krijgt Nieuwe Woonvormen nu
een beetje voet aan de grond? Van
Dien: „We zyn bezig met acht pro
jecten die in allerlei stadia van ont
wikkeling verkeren. Hoevelaken is
klaar en dat heeft enorm de aan
dacht getrokken. Daar zyn al vele
duizenden gaan kijken. We werken op
kleine schaal, met kleine penetra
ties. Je zou kunnen zeggen dat het
in sommige gementen gaat lopen op
indering van Ernrnen) met* de bouw 11 r **7 Tr"
oix ,,.x snobistische toer. Niet omdat
■na e rampzalige kant uitging. Er was
er zo volledig achterstaan
Inig geld en nog minder ruimte, j
hadden haast want de woning
ood was zo schrijnend groot, de
ww zat aan ellendige voorschriften
ff i bepalingen vast en ga zo maar
dot. (Dit zinnetje staat in de ver
den tijd, maar het geldt vandaag
dag niet minder).
Onder minister Bogaers werd de
lelheid en eenvormigheid in de
ww hoog opgevoerd. De bouwvorst
oorde per jaar de 125.000 woningen
iar zijn collega Schut zich nu de
Inden op stuk bijt. Maar over een
ar of wat zullen wij pas goed be
ffen wat er onder leiding van de
^JJj («r Bogaers is gebeurd. Als eens
gemeenten de lange, lange wor
ding tegen de woningnood zege-
oerend hebben beëindigd dan moet
♦en vrezen dat op hetzelfde moment
£aol strijd om de leefbaarheid verlo-
rij n is gegaan. Als tenminste op de
uidige voet wordt voortgegaan.
Het heeft weinig nut over Leidens
Wnig plesante bouwverleden te
ireken. De gebouwen staan er, er
ilt weinig meer aan te doen. Maar
ij tlden krijgt een schitterende kans
i tonen dat het lering uit de feiten
iin getrokken: hl de Merenwijk.
).i! f zijn fraaie plannen gesmeed, ze-
onl 6r. maar het maken van plannen is
B* iets anders dan het doorbreken
di m het traditionalisme in het den
ï-Ü sn als het om bouwen gaat.
,101
Gekweld
Een organisatie, die de geestdo-
(ende eenvormigheid te lijf gaat,
'ij leer aandacht heeft voor de mense-
Ike verlangens en oog heeft voor de
1 mgeving waarin geleefd moet wor-
Z8t (n, is de nationale stichting „Nieu-
Woonvormen" in Amersfoort,
uurflina twee jaar geleden is zij niet
fpaald tot vreugde van de traditio-
bouwers tot leven gewekt
oor een aantal gekwelde mensen,
h vonden dat er op dit gebied iets
(Hij voegt er aan toe i
minister
Schuts „pot voor bouwexperimenten"
een geweldige stoot in de goede
richting is. „De eerste keer dat een
minister begrijpt dat kwaliteit niet
behoeft te worden gescheiden van
kwantiteit")
Mechaniek
Er wordt nu al geruime tijd
geroepen dat het met de bouw van
al die gelijkvormige lange lellen nu
maar eens uit moet zijn. Waarom ge
beurt dat dan niet?
Van Dien: „De bouw moet men
zien als een enorm mechaniek, als
een reusachtige mammoet-automaat.
Daar worden per dag vele miljoenen
ingestopt, dus dat maalt door. Er
komt heel wat voor kyken om dat
te stoppen. Daarvoor zijn andere
denkbeelden, alternatieven nodig en
het kost je zeker een paar jaar
voordat je zover bent. Als een volk
sterk genoeg is om prioriteit aan
het wonen te verlenen, ja dan.
De steden verliezen in de nieu
we wijken stuk voor stuk hun eigen
karakter. Ze gaan allemaal op el
kaar lijken.
Van Dien: „Ja. de onherkenbaar
heid is zo groot geworden dat je, om
een voorbeeld te noemen, niet meer
weet dat je in Leiden loopt. Het pro
bleem is niet eens zozeer de woning
sec, als wel het ontbreken van een
omgeving die aanspreekt. Er zit in
die nieuwe wijken niets „heimigs"
meer; men vlucht eruit. Er is geen
harmonie tussen woning en woonom
geving. Daarom knokken wij voor
een pleintje of een binnenstraatje.
Wij willen graag voorbeelden maken
om aan te geven dat het anders kan.
Voorbeelden, dat is naar mijn mening
ook de enige manier om uit de im
passe te komen".
Er wordt vaak beweerd dat een
Nederlander 'n huis op de grond met
een tuintje ervoor moeten hebben en
dat hy alleen met tegenzin in een
flat gaat. Van Dien: „Met dit soort
stereotiepen moeten we voorzichtig
zijn. Ik weet helemaal niet of dat
wel zo is. De Nederlander houdt vast
aan dat huis- tuin idee omdat de
flatbouw zo vaak saai en onvoldoen
de is. Met andere woorden: er zijn
geen behoorlijke alternatieven. Als
de voorzieningen voor de man die
tienhoog woont dusdanig zyn dat hij
het idee heeft op de grond te leven
(dus o.a. een zeer brede galerij die
hem als het ware een straatbeeld
geeft) dan zou vermoedelijk een
groot deel van de bezwaren wegge
nomen zijn. Neem nu eens Spangen
in Rotterdam. Brinkman bouwde die
hoogbouw in 1922. Daar was met dit
alles rekening gehouden. En kijk
maar: het verloop is er nihil. De
mensen willen er niet meer weg".
Is een Nederlander bereid vol
doende geld voor het wonen uit te
geven? (Prof. Pen: „Een Nederlan
der denkt eerst aan zijn sherry, dan
aan zijn tv en daarna aan het wo
nen")
Van Dien: „Ik vind die vraag wat
irreëel. Zolang we die kille eenvor
migheid houden zal men niet bereid
zijn meer geld te besteden dan men
nu doet. Over zoiets kan men pas
oordelen als er duidelijk andere
woonvormen op de markt bestaan
De hele kwestie is inherent aan de
doorstroming. We zitten nu daar
voor mensen op hun gemoed te wer
ken. Zo van: „U verdient nu zoveel,
gaat u nu maar uit dat huis. want
dat is te goedkoop. U kunt wel meer
betalen". Daarmee vraagt men van
zo iemand een sociaal gevoel dat je
nergens ter wereld zult aantreffen.
Die man zal pas uit dat huis gaan
als er keus is op de woningmarkt, als
hy niet, zoals nu, overmijdelyk te
recht komt in een flat waarvan de
voorzieningen en het leefklimaat on
voldoende zyn. Heeft hy een keus
dan zal hy echt wel bereid zijn wat
meer te betalen. Als ik de vraag po
litiek-economisch moet beant
woorden dan zeg ik: een Nederlan
der betaalt voor het wonen minder
dan de mensen in de landen rondom
ons".
Sociale sector
Nieuwe Woonvormen werkt op
kleine schaal. Betekend dat niet dat
ADVERTENTIE
M C RC
E DE S - B
E M Z
A*).; :V:J
V?' 1
VONDELLAAN 45 LEIDEN TEL. 44545
LEIDEN Ook in Leiden zijn de afgelopen maanden col
porteurs actief geweest, die hebben geprobeerd coupons
stoffen op dubieuze manier aan de man te brengen. Dat is
gebleken uit de reacties van verscheidene abonnees op ons ar
tikel van zaterdag j.l. onder de kop „Het is nóg voordeliger
liets aan de deur te kopen".
Van deze „verkoop tegen spotprij
zen" is onder meer de in Leiden
woonachtige heer W. H. v. Wielink
het slachtoffer geworden. De heer
van Wielink kocht eind vorig Jaar
vijf coupons stoffen van een colpor
teur. Om de cliënt „ter wille" te
zijn" gaf hij ook een kaart van de
Verenigde Confectie Bedrijven uit
Valkenswaard met een nevenvesti
ging in Tilburg.
De Leidse koper ging in op het
aanbod om voor een bedrag van f 79
een kostuum van een van de lap
pen stof te maken. Begin oktober
kwam een „kleermaker" naar Lei
den. Hij nam de maat van de heer
Van Wielink en nam tevens een lap
stof mee.
Voor het maakloon moest f79 be
taald worden en voor het binnenwerk
f 80. De pantalon zou onder meer uit
gevoerd worden met omslagen aan de
pijpen. Voor de goede gang van zaken
moest een bedrag van f 80 vooruit
worden betaald en de rest bij afleve
ring.
Inderdaad kreeg de heer Van Wie
link enkele weken later bericht dat
zijn kostuum op het postkantoor in
Leiden was aangekomen en dat
hy het pak in ontvangst kon nemen
tegen betaling van het resterende
bedrag. Omdat hij enige achterdocht
koesterde door de vreemde wijze
van maatnemen accepteerde hij het
aanbod niet en liet het pak onge
opend terugsturen.
Diverse telefoonjes naar het adres
leverden niets op. De betrokken man
was steeds op reis of gaf zich niet
thuis. Half december ging de heer
Van Wielink persoonlijk polshoogte
nemen in Tilburg. Hij werd door de
echtgenote van de eigenaar verwe
zen naar een klein winkeltje waar
zyn kostuum zou hangen
„Het was echter de stof niet die
ik gegeven had en de pantalon was
ongeveer twintig centimeter te kort
en zonder omslag", aldus de heer Van
Wielink. „Ik weigerde opnieuw en
kreeg de verzekering dat mij later
een maatwerk-kostuum zou worden
toegezonden. Tot dusver heb ik ech
ter niets meer uit Tilburg gehoord.
De heer Van Wielink die wil
voorkomen dat nog meer mensen
het slachtoffer worden van deze
malversieve praktijken heeft inmid
dels van deze zaak aangifte gedaan
bij de politie en heeft ook de Con
sumentenbond ingeschakeld.
LEIDEN —Bij K B. is dr. A. Ver
jaal, tot dusverre hoofd van Neu
rologische afdeling van het Gemeen
te Ziekenhuis Zuidwal te Den Haag,
aan de Leidse Universiteit benoemd
tot gewoon hoogleraar in de genees
kundige neurologie.
Dr. A. Verjaal, die in 1910 werd ge
boren te Gouda en aldaar in 1927
het diploma h.b.s. behaalde, studeer
de geneeskunde aan de Universiteit
van Utrecht en aan de Groninger
Universiteit, waar hij in 1934 het
artsexamen aflegde. Daarna was dr.
Verjaal als assistent van prof. dr
L. Bouman verbonden aan de Neu
rologische Kliniek te Utrecht. In
1937 werd hij aangesteld als ge
neesheer by de Koningin Emma Kli
niek en Meer en Bosch te Heemste
de. Een jaar later promoveerde hij te
Utrecht bij prof. dr. H. C. Rümke
tot doctor in de geneeskunde op een
proefschrift over amnesie na trauma
capitis.
Vanaf 1942 tot aan zijn benoe
ming bij het Gemeente Ziekenhuis
Zuidwal in 1954 was dr. Verjaal
werkzaam als stafneuroloog van het
Diaconessenhuis en de Maria Stich
ting te Haarlem. In 1947 verbleef
hy voor studiedoeleinden vier maan
den in het Neurological Institute te
New York. Prof. Verjaal, die sinds
1961 plaatsvervangend lid van het
Centraal College voor de erkenning
en registratie van medische specia
listen is en lid van het hoofdbestuur
van de Nederlandse Vereniging voor
Psychiatrie en Neurologie is geweest,
be kleedt momenteel 't vicevoorzitter-
schap van laatstgenoemde vereni
ging. Hij is de auteur van talrijke
publikaties in binnen- en buiten
landse vaktijdschriften.
Architect Verhoeven (Nieuwe
Woonvormen)Maquette van
hoogbouw die de gebaande wegen
op dit gebied mijdt.
u voornamelijk voor de welgestelde
enkeling bouwt?
Van Dien „O nee, wij bouwen
I in de sociale sector. Al eerder is ge-
i bleken dat onze plannen niet d,uur- j
j der zijn dan andere, traditionele. Als
wij die 300 woningen (laagbouw) in
de Merenwijk mogen bouwen dan
I zullen wij alles in het werk stellen
j dat die niet meer zullen kosten dan
250 tot 275 gulden per maand. Dat
I zal men ook wel kwijt zijn aan een
flat in die buurt".
Driehonderd woningen, maar in
de Merenwijk zullen er vele duizen
den komen. Wat zal het gewicht in
de schaal zijn?
„Als wij die 300 woningen daar mo
gen bouwen en het wordt wat wij er
ons van voorstellen dan zal dat de
aandacht trekken. Men gaat kijken
en vergelijken. Dan zal, lijkt mij
tenminste, wei duidelijk zijn dat
men niet zo maar overal hoge toe
ters kan neerzetten"
„Nieuwe W<_onvormen" is een im
puls. De vraag is hoever zy by an
deren (o.a. in de Merenwijk) J
doorwerken.
LEIDEN, donderdagavond
Drie vrouw en één man sterk is
de deputatie van de roemruchte
„Aksiegroep Dolla Mina", die de
ze avond plaatsneemt achter
de tafel in de bovenzaal van
„Eigen Huis", het speelterrein
van de Leidse studentenvereni
ging St. Augustinus. Het groep
je zal daar uitleg van haar stre
ven geven en daar blijkt grote
behoefte aan te bestaan, want
de zaal is werkelijk afgeladen.
Opwekkingen van Augustinus-
mensen „om nog wat meer in el
kaar te kruipen" hebben geen
enkele uitwerking om de een
voudige reden dat elke vierkan
te millimeter van het vertrek al
gevuld is.
In een aan de deur uitgedeel
de folder meldt Dolla Mina wat
zy wil: Meisjes moeten niet van
af hun vierde jaar de rol van
moedertje opgelegd krijgen,
meisjes die geen hogere oplei
ding gaan volgen na de lagere
school moeten de kans krijgen
een andere keuze te doen dan
alleen de huishoudschool; de
vrouw moet haar eigen ontplooi
ing kunnen vinden en dan niet
gebonden zijn door haar kinde
ren; het moet mogelijk zijn dat
echtgenoten beiden, om de beurt,
een halve dag werken en een
halve dag huishouden; besloten
mannen verenigingen en vrou
wenverenigingen moeten worden
opgeheven of
opengesteld en abortus moet ge
legaliseerd worden. Elly Mul
ler van de Dolle Mina's uit Am
sterdam leen meisje met beeldi
ge bruine ogen) licht de zaken
nog wat toe. Zij zegt ook dat de
vrouw niet langer „versierd"
wenst te worden, nagefloten of
voor „lekker stuk" uitgemaakt te
worden. De mannen onder het
gehcor en zy zijn in de meer
derheid laten nu enig gemor
horen.
De discussie die dan volgt
kent weinig hoogtepunten. De
zaal is het in grote lijnen wel
met Mina eens. Er wordt wat
gespit in de randgebieden van
het vraagstuk, maar zelfs daar
blijven de Mina's de gehele
avond door met groot gemak
overeind.
Een jongeman met een soort
Oxford-Nederlands vraagt de
Mina's hoe het met dat om
beurten een halve dag werken
precies moet. „Als managers
krygen „we" het straks nog
drukker, dan is een halve dag
nauwelijks voldoende". Een
meisje vooraan kykt zeer verbe
ten en zegt: „Het is onzin wat
die zak zegt", maar daarmee is
het probleem niet uit de wereld.
Dolle Mina antwoordt slag
vaardig: „Meer vrouwen in ho
gere opleidingen; dan komen zij
ook in hogere functies terecht
en zal er een betere werkver
deling komen".
Naar de microfoon grypt een
Jongeman, die wenst te weten a)
wat vindt Mina van het huwelijk
b) hoe zit dat nu met het kind
jes-krijgen. dat zal toch wel een
taak voor de vrouw blijven en
c) wat gebeurt er met de dienst
plicht?
Het huwelijk, zegt Mina, is
een persoonlijke zaak. Of een
vrouw wel of niet wil trouwen,
dat moet zij zelf weten. Over het
kindjes-krijgen verspreekt de
bewuste Mina zich enigszins. Ze
begint haar zin met de woorden:
„Ja. de vrouwen moeten die
kinderen nog wel krygen
wat 'n wild lachsalvo tot gevolg
heeft en, zoals iemand in het
publiek opmerkt, duidelijk aan
geeft dat de woordvoerende da
me liever opzien dan kinderen
baart. Wat de dienstplicht be
treft kan Mina kort zijn: „We
zijn tegen de dienstplicht. We
willen in dit opzicht niet élle
stommiteiten van de man over
nemen". Iemand vindt dat „aar
dig getheoretiseer". De zaak
wordt afgedaan met een vette
kreet uit het publiek: „Kinderen
krijgen is voor de vrouwen
eigenlijk al een soort dienst
plicht".
Er volgt een klein intermezzo.
Een student wenst te weten
waarom er bij de Mina's een
man zit die de vrouwenstand
punten verdedigt. Daarvan ont
gaat hem het nut. De man is
Axel van Caspel (een serieuze
figuur met keurige bril en
snor)„Waarom ik het stand
punt van Dolle Mina verdedig?
Wel, het is ook myn standpunt
Als man, beschouw ik my
„Dolle Mina". De zaal stelt dan
voor hem maar .Dolle Minus" te
noemen. De man gaat overdro-
ten voort: „Om dezelfde reden
ben ik communist. Een van de
inzichten van Marx was In
de zaal breekt nu een geweldig
kabaal los. Als de rust is weer
gekeerd zegt Axel: „Een van de
inzichten van Marx was: zolang
één van ons niet vrij is. rijn
wij geen van allen vrij". De
schaduw van Paul de Groot valt
over ons. Er steekt nu een wild
gejuich op. „Dolle Mina en de
CPN dienen hetzelfde doel"
zegt Axel met donkere blik. Een
soort PAK dus, maar dan an
ders. Hij poogt er nog een po
litiek overzicht aan vast te
knopen, maar dat veegt de zaal
weg, want daarvoor zijn we niet
gekomen. Hij besluit dan maar
met de opmerking.Man en
vrouw zyn een produkt van een
misdadige samenleving". O, zo.
De dames van het forum voe
gen er aan toe dat „Dolle Mi
na" geen „vrouwengroeppie" is.
„Een hele hoop mannen vin
den het beroerd dat ze in de
huidige maatschappij hun kind
maar een half uur per dag
zien. Het ïykt ons juist fijn
voor de mannen als zij een hal
ve dag werken en een halve dag
in het huishouden zouden
kunnen zijn". De mannen in de
zaal tonen niet hetzelfde en
thousiasme voor dit plan.
Iemand komt nog even terug
op de dienstplicht. Hij vindt dat
Dolle Mina zich daar erg ge
makkelijk van heeft afgemaakt.
.Dienstplicht voor meisjes is
in het sociale vak (verpleging)
zeker mogelyk". Dolle Mina
pakt ferm uit. „Nee. dienst
plicht is dienstplicht. Komt er
iets anders voor in de plaats
dan moeten zowel man als
vrouw dat kunnen doen". Dolle
Mina zegt zich voor te kunnen
stellen dat er jongens zijn die
liever de verpleging ingaan en
meisjes die er de voorkeur aam
geven met een geweer over de
schouder te lopen.
Een andere student vraagt
hoe het nu moet met .het wer
ven van vrouwen." Met deze op
merking bedoelt hy: wie neemt
nu straks het initiatief by de
hofmakerij. „Want één moet
toch de eerste zyn." Mina laat
blijken dat een vrouw die een
aardige man tegenkomt hem
best mag aanspreken. Is me
neer nu tevreden? Meneer: „O,
ja, fyn hoor. Gewoon op straat
lopen en dan lekker versierd
worden, ja dat lijkt me wel
wat." Vervolgens komt een on
geruste particulier opdraven die
dit zegt: „Schieten Jullie Je doel
niet voorby. Sommige van Jul
lie acties zyn bepaald geen re
clame voor de vrouw. Ik ben
bang dat ik straks vrouwen met
bretellen aantref." Mina rea
geert pinnig: „Zyn we ook maar
?en haar minder vrouw als we
mannen nafluiten of in de billen
knypen?"
De discussie verlegt zich
daarna naar de politieke kanten
van de zaak. Een student wijst
ïr op dat Dolle Mina gezien
tiaar actieprogram zeer duide-
lyk .anti-kapitalistisch" moet
zyn. Een ander valt hem bewo
gen in de rede met het verwyt
dat de positie van de vrouw in
communistische landen ook niet
zo best is. In het rumoer daar
over breekt de pauze aan. In de
tweede helft geeft iemand een
landerig overzicht van de posi
tie van de Chinese vrouw, van
de Tai-Ping periode tot heden
De discussie zakt volledig in.
Nog één opmerking van Axel:
„Hoe onderdrukt de Neder
landse vrouw is, biykt wel uit
het feit dat ze ln enquêtes Luns
kiest als de ideale man."
RUUD PAAUW
Drie Dolle Mina's (Dim-
phke v. d. Voort, Elly Muller,
Lineke Leeman) en een Dol
le man: Axel van Caspel.
