MAXI'S WINNEN TERREIN
Tomaten en toneel
De gestrafte
leerlinge
Zelfs maxi-badpakken in Rome
595 sfe
Staatsloterij
JSLAM MAAKT ZICH STERK
IN PAKISTAN
Vier inbraken
in Sassenheim
Het bollenland in
ró óckrijven
De mondigheid
van de priester
^AUiiNA b
LkiDhCHDAGBLAD
DIN BP AO 20 JANUARI \m
(ADVERTENTIE)
Door onze moderedactrice,
Jos Hagers)
ROME (GPD) Wat niemand
had verwacht is er toch van ge
komen. De maxi's winnen in Ro
me zoveel terrein, dat de vrouw,
vooral wat Barocco betreft, deze
zomer weinig kans krijgt om
bruin te worden. Barocco liet zijn
mannequins zelfs maxi-badpak-
ken dragen en die vielen niet
eens uit de toon na een dag
waarop de Italiaanse couturiers
tot na middernacht voor zeker
50 procent aan maxi's lieten
showen.
De inkopers van 's werelds groot
ste confectiefabrieken hebben nog
geen orders geplaatst, omdat ze eerst
gelijkheden van de maxi's willen
overleggen.
Er zijn eigenlijk maar twee mo
gelijkheden: of de Italiaanse mode
koningen blijven met al hun maxi-
creaties zitten, of u moet, wanneer
ook Parijs het met Rome eens wordt,
nu alvast voor een compleet nieuwe-
maxi-wintergarderobe gaan sparen,
want het is wel duidelijk, dat Rome
het bepaald niet alleen bij zomer-
maxi's houdt.
In een van de mooiste Romeinse
patriciërshuizen aan de Via Con-
dotti lanceerde Fabiani de medium
mode als de beste oplossing. Rokken
met de zoom op of een fractie boven
de knie. zoals nog het meest in Ne
derland wordt gedragen, namen de
belangrijkste plaats bij hem in. Fa
biani is in zijn monumentale
18-eeuwse salon vol fresco's en blad
gouddecoraties eigenlijk de enige
ontwerper, die zich met recht een
modevorst kan noemen.
Sinds de beroemde Rose Bertin, die
in 1775 als minister van de mode de
jurken van Marie Antoinette ont
wierp, heeft geen couturier zich in
zijn salon meer zoveel luxe kunnen
permitteren. In de zaal waar eens
Frans Liszt voor een Italiaanse ba
ron kamerconcerten gaf, flonkerde
gisteren voor een paar miljoen gul
den aan diamanten. Kostbare siera
den van Bulgarie waren nonchalant
op met pantalons gecombineerde zeer
wijd vallende tuniekjakken gespeld.
Fabiani. die in Parijs een boetiek
naast de modehuizen van Balmain
en Courrèges heeft, zocht overigens
duidelijk naar een compromis tus
sen de klassieke en de zogenaamde
astronautenmode. Er was dan ook
weinig oorspronkelijks in zijn col
lectie te bespeuren. Fabiani koos bei
ge, aubergine en zacht rose tot zijn
favoriete zomer-modekleuren.
Evenals bij Barocco namen combi
naties va nzijden blouses met bole
ro's en gerende rokken een belang
rijke plaats bij hem in. Maar jur
ken zijn uit de gratie. Daarentegen
kwam Fabiani wel met een nieuwe
vondst: broeK.pakk.en met een maxi
male split in de beide pijpen, waar
door de benen toch nog blijven te
zien.
De bescheiden in München geboren
Mila Schoen, die al jarenlang een
modehuis in Milaan heeft, slaagde
er op de vierde dag van de Romeinse
modemarathon in, om een haute-
couturecollectie van wereldklasse te
lanceren. De prachtigste uiterst
vrouwelijke mouwloze v-hals-jurk-
jes met buitengewoon geraffineerde
gestroomlijnde coupe, liet zij in het
Romeinse Grand Hotel in het ta
baksbruin, zonnebloem-geel, oranje
rood, vergeet-me-niet-blauw en het
zwart lanceren.
Mila, die vrijwel al haar twee
handbreedtes boven de knie vallende
rokken plisseerde, combineerde die
met knjooploze spenoers. Zelfs aan
haar iets getailleerde zomermantels
komt geen knoopje te pas. Jurken,
jassen en pakjes gaan bij Mila
Schoen vrijwel alleen met kleine, door
balijnen bol staande kraagjes en ho
rizontale of verticale brievenbuszak-
ken de deur uit. Mila Schoen, die er
wonderwel in slaagde om het meest
ideale boektiekjurkje te maken, zorg
de echter voor weinig nieuws, omdat
haar creaties wel bijzonder chique,
maar zeer onopvallend waren.
Mila Schoen, was gisteren eigen
lijk de enige Italiaanse ontwerper
die de mini-rok onverbiddellijk trouw
bleef. Ogibene, die wanneer het om
de roklengte gaat geen kleur durft te
bekennen, kwam met een over een
minirok gedragen maxi-jurk met een
maxi-mouwsplit voor de dag. Een op
lossing die ook bij Forxuet wel in
sloeg.
Forxuet die als couturier van de
Griekse Koningin Annemarie waar
schijnlijk zijn langste tijd wel heeft
gehad, deed al zijn inspiraties op in
de nieuwe Givenchy-boetiek aan de
overkant. Givenchy's stokpaardje,
het bermuda-pakje, gebruikte hij als
enige afwisseling voor zijn aximale
aantal in new look uitgevoerde maxi
creaties.
Tarlazzi, de jonge veelbelovende
ontwerper van Prinses Giovan-
na d'Avellino Ginnetti van het huis
Carosa zorgde voor een teleurstelling.
Van zijn Patou-flair is bij de voor
malige assistent van dit fameuze Pa-
rijse modehuis niets meer overgeble
ven. Daarentegen kwam de new look
nergens zo duidelijk in een collectie
terug als bij hem.
Kostschoolpakjes met lange
jasjes, de taille door brede ceintuurs
ingesnoerd, liet hij op wijde klokrok-
len dragen en dat alles zou nog aan
vaardbaar zijn geweest als hij in
plaats van zwart en grijs wat fleu
riger kleuren had gekozen.
Bij Carosa kunt u voor rokken iets
over de knie. halverwege de kuit en
bijna tot op de grond terecht. Omdat
de klokrok vooral 's avonds alleen wat
te prozaïsch zou zijn, zorgde hij voor
patticoatrokken met aangerimpelde
stroken.
Prinses Irene Galitzini, die vrijwel
alle jurken voor de Belgische Prinses
Paola maakt, kan nog steeds niet ge
noeg van de Isadora Duncan-look
krijgen. Dat bleek tenminste toen zij
gisteravond voor de in gala uitgedos
te romeinse high society haar nieu
we rijkelijk met shawls gecombineer
de zomerzollectie showde.
Voor de in Rusland geboren joyeu
ze Prinses Galitzini z'n smaragdgroen
saffierblauw en beige de ideale zomer
Kleuren. Om het mini-.maxi-probleem
een beetje te omzeilen liet ze haar
mannequins over zijden mini-jurkjes
linnen, van voren geheel open-
knoopbare. maxi-overgooders dragen.
De plissé's. die in Rome toch al fa
voriet zijn. gebruikte zij niet alleen
voor rokken maar ook voor de pijpen
van haar kleurige terraspyama's en
de mouwen van haar gedecolleteerde
avondgewaden.
20 JANUARI 1970
EERSTE KLASSE
Prijzen van:
f 10,zijn gevallen op nummers eindigende op: 4
f 50,zijn gevallen op nummers eindigende op: 39
f 50,zijn gevallen op nummers eindigende op: 90
f 100,zijn gevallen op nummers eindigende op: 517
f 100,zijn gevallen op nummers eindigende op: 759
f 200,zijn gevallen op nummers eindigende op: 081
f 400,zijn gevallen op nummers eindigende op: 165
f 1000,zijn gevallen op nummers eindigende op: 0057
Een prijs van:
f 2.000,is gevallen op het nummer: 091091
f 2.000,is gevallen op het nummer: 080840
f 2.000,is gevallen op het nummer: 035488
f 2.000,is gevallen op het nummer: 039026
f 2.000,is gevallen op het nummer: 075643
De prijs van:
f 5.000,is gevallen op het nummer: 096545
f 25.000,is gevallen op het nummer: 091612
De extra prijs van f50.000,is gevallen
in de serie C op het r>ummer: 092717
En de troostprijs van f 1.000,op nummer: 092717
van elk van de andere series.
DACCA (Reuter) Een oproerige
menigte heeft gisteren in Dacca
auto's in brand gestoken om kracht
bij te zetten aan een algemene stu
dentenstaking van zes uur ,die na
straatgevechten van zondag was uit
geroepen. Zondag waren aanhan
gers van de rechtse islamitische
partij met hun tegenstanders slaags
geraakt.
De spanningen tussen de rechtse is
lamitische partij, „Jamiat - I - Is
lam!" en haar tegenstanders zijn op
gelaaid nadat op 1 januari van dit
jaar politieke activiteit in Pakistan
weer werd toegestaan. De Jamiat-
partij is direct begonnen met een
krachtige campagne.
De Jamiac-l-lslami wil in de
grondwet vastleggen dat Pakistan
volgens de leerstellingen van de Is
lam moet worden geregeerd: ban-.,
ken zouden geen rente meer mogen
vragen en bedwelmende dranken
zouden moeten worden verboden.
De Jamiat-partij behaalde on
langs twee opmerkelijke successen.
Op de universiteit van Karatsjie
wonnen door de partij gesteun
de kandidaten alle sleutelposities bij
de verkiezingen voor de studenten
unie .Bovendien heeft een nieuwe
vakbond van personeel bij de Pa
kistaanse internationale luchtvaart
maatschappijen, die door de Jamiat-
I-Islami wordt gesteund bij de strijd
tegen de gevestigde linkse vakbond,
onlangs 7.000 van de 9.800 arbeiders
achter zich verenigd. In het verkie
zingsmanifest van de Jamiat staat
dat de pairtij boven alles „economi
sche rechtvaardigheid" wil voor de
Pakistanen wier hoofdelijk jaarin
komen niet veel meer dan 260 gul
den is.
SASSENHEIM In het afgelopen
weekeinde werden in Sassenheim vier
inbraken gepleegd. De buit was niet
groot, maar de wijze waarop de in
brekers te werk zijn gegaan is meer
dan ergerlijk. Er werd door het ver
breken van kasten, bureaus etc. zeer
grote schade aangericht.
De politie meent, dat het dezelf
de personen geweest zijn, die zich
schuldig hebben gemaakt aan deze
inbraken. Ze werden gepleegd in een
aardewerkfabriek, de werkplaats van
mindervaliden, het drukkerijbedrijf
De Gruyter en het bloembollenbedrijf
Warnaar.
De rijkspolitie in Sassenheim stelt
een uitvoerig onderzoek in naar de
daders van deze inbraken. Tot nu toe
ontbreekt van hen elk spoor.
Links een vindingrijke op
lossing van Ognibene: een mini-
maxirok.
Rechts: Deze maxi-jurk met
gele en lila bloemmotieven iverd
in Rome gepresenteerd door de
ontwerpster Lancetti.
NOORDWIJK Een personenau
to slipte gistermiddag, omstreeks 4
uur. op de Nieuwe Zeeweg in Noord-
wijk. De auto met vijf inzittenden
kwam totaal vernield in het naast
de weg gelegen teelland terecht.
De bestuurder, een 18-jarige jonge
man uit Sassenheim, moest plotse
ling afremmen voor een inhalende
tegenligger, waarbij zyn wagen slip
te. Rakeling lang een boom, scheer
de auto over een sloot het bollen
land in. Twee passagiers, een meis
je en een jongen, braken een sleu
telbeen en moesten voor behandeling
naar het Diaconessenhuis in Leiden
worden overgebracht. De bestuurder
liep onbetekendend letsel aan de
hand op, terwijl de beide andere in
zittenden ongedeel d uit het geheel
vernielde voertuig kropen.
Ver weg van de Afrikaanse
misère spelen twee Biafraanse
vluchteling et.j es, Tsjaka en zijn
broertje Oechenne, m de sneeuw
van Dahn, een Duits plaatsje in
de Pfalz, ten westen van Karls
ruhe, waar zij zijn onderge
bracht in een tehuis van Caritas,
een r.k. hulporganisatie. De goe
de verzorging weegt blijkbaar wel
j op tegen het gemis aan zonne-
warmte.
Tomaten zijn gezond, maar ook
na de morele steun die de heer
Hogendoorn aan de tomaten-
gooiers heeft gegeven (L.D., 9
jan.), geloof ik niet dat zij een
remedie zijn voor de kwalen van
ons toneel. Ik heb ook iets tegen
gooien met eten. De actie is niet
gericht tegen de spelers, zegt de
heer H., maar tegen het bestel.
Is het dan niet doeltreffender de
actie ook tegen het bestel te rich
ten, in plaats van de tomaten op
de hoofden van de spelers te laten
neerkomen?
Of verwacht men dat de tomaten
de spelers zullen inspireren tot de
enorme inzet die de heer H. bij onze
beroepsacteurs mist? Aan de bedor
ven voorstellingen tilt hij niet zo
zwaar. Ik vrees dat een deel van het
publiek wegblijft, en dat betekent
dat de gemiddeld halflege schouw
burgen nog leger worden. Daarmee
bewijst men de toneelsituatie in ons
land geen dienst.
Het bedroevendste is evenwel dat
de tomatengooiers geen alternatieven
noemen. „Oplossingen moeten maar
van binnen uit komen". Is er een
goedkopere manier mogelijk om zich
van de zaak af te maken? En dat is
dan een actie die uitgaat van stu
denten in de dramatische kunst- en
van leerlingen van de toneelschool.
Als tomaten de beste vruchten van
het onderwijs zijn, getuigt het wel
van bescheidenheid als de heer H.
het eindelijk op gang komen van een
protest tegen ons toneelbestel toe
schrijft aan de omstandigheid dat er
voor het eerst een generatie van dra-
maturgie-studenten is. De heer
H. kan met „het vernieuwingsstreven
van de actie Tomaat meegaan".
Maar als er geen alternatief gebo
den wordt, is het dan een vemieu-
wings- of een vernielingsstreven?
Gelukkig heeft de heer H. wel wat
suggesties om tot verbetering te ge
raken. „Het toneel zou gepolitiseerd
moeten worden. Daarmee wordt be
doeld dat het vooral maatschappe
lijke interessante onderwerpen zou
moeten behandelen". Die toelichting
is niet overbodig, want volgens Van
Dale betekent politiseren iets heel
anders.
Misschien had er nog bijgezegd
moeten worden dat die maatschap
pelijk interessante onderwerpen
door een heel speciale bril bekeken
moeten worden. Het gebeurde bij de
voorstellingen van „Toller" is in dit
opzicht uiterst leerzaam voor
ieder die het wel meent met de de
mocratie. Ik pleit niet voor een
waardenvrij toneel, maar dat is nog
iets anders dan toneel in dienst van
één politieke opvatting. Dat laatste
is alleen mogelijk onder de dictatuur,
maar ik geloof niet dat dictaturen
ooit erg inspirerend hebben gewerkt
op het toneel, noch op andere vor
men van kunst.
Natuurlijk legt de heer H. ook de
vinger op wonde plekken die alle to
neelliefhebbers graag géheeld zouden
zien: het grote aantal voorstellingen
(het ministerie studeert al geruime
tijd op verbetering), te weinig ruimte
voor experimenteel toneel, de onkri-
I tisohe houding van het publiek. Er
zijn nog wel meer kwalen, maar ik
kan niet inzien dat tomaten ook
maar iets bijdragen tot genezing. De
heer H. is ook tegen ondoelmatige
acties. Ik hoop nu maar dat hij dan
tenminste precies weet bij de hoe
veelste tomaat het vernieuwings
streven eindigt en de weg naar de
chaos begint. Dat hij tijdig bezwe
rend zijn hand opheffe.
Waarom gaan de studenten in de
dramaturgie en de leerlingen van de
toneelschool niet eens de boer op om
op scholen, jeugdclubs, volksuniver
siteiten te vertellen wat goed toneel
is, hoe men het moet bekijken en
waarderen? Daarmee zouden zij ons
toneelleven een oneindig grotere
dienst bewijzen dan met het gooien
van tomaten.
AART BROUWER
OEGSTGEEST.
De ouders vonden de straf te zwaar.
Ze klagen ten onrechte. Dat er
op het gepleegde feit een zware straf
zou kunnen volgen, had het meisje
kunnen weten voordat ze het gedicht
schreef. De schuld ligt dus geheel
bij haarzelf. Mijn 46-jarige onder
wijservaring nopen mij hierbij enige
opmerkingen te maken.
1. Dat de verwijdering van de school
voor een periode van 14 dagen de
leerlinge een jaar zou kosten, is na
tuurlijk schromelijk over da-even. Een
inzender heeft terecht opgemerkt dat
ieder kind, dat eens 14 dagen ziek
zou zijn, dan zou blijven zitten. Als
die 14 verzuimde dagen deze leerlin
ge een jaar zouden kosten dan is dit
een bewijs dat de leerling het onder
wijs moeilijk kan volgen en hoort ze
dus niet op een gymnasium thuis.
Maar in die 14 dagen zdu de leer
linge toch ook thuis kunnen werken?
Dan zou de schade maar heel gering
zijn.
2. Wanneer een leerling gedwongen
is om de een of andere reden te
verzuimen, zijn er altijd klassegeno
ten bereid zo'n leerling te helpen met
het werk. Voor mij is het echter de
vraag of in dit geval, gezien de stem
ming in de klas. de medeleerlingen
tot helpen bereid zouden zyn. Bij
wie de schuld?
3. Maai- was de straf wel een nood
zakelijk uitvloeisel van het gepleegde
feit? Als de leerlinge na afloop van
de schooltijd eens tot inkeer geko
men was en aan de lerares haar spijt
betuigd had, haar excuses had
aangeboden en het papier had terug
gevraagd? Heeft het meisje berouw
getoond en de oprechte wens geuit
het begane kwaad, inclusief de gevol
gen ervan voor de lerares, ongedaan
te maken? De lerares zou daar gaar
ne op zijn in gegaan en de straf zou
in zo'n geval klein of nihil geweest
zijn. Had het meisje niet de moed
om naar de docente te gaan, dan had
zij zich ook tot de rector kunnen
wenden en zijn bemiddeling kunnen
vragen. Deze zou die zeker gegeven
hebben. Heeft het meisje dit gedaan?
4. Toen de ouders van het gepleegde
feit op de hoogte kwamen, hebben
zij zich toen naar de lerares gehaast
om hun verontschuldigingen aan te
bieden en verzachtende omstan
digheden te bepleiten voor hun doch
ter? Ik meen van niet. Ze maak
ten alleen ijlings bezwaar tegen de
straf. Voorwaar, een fraaie houding
en een goed voorbeeld voor de doch
ter!
En nu de straf.
De straf op een school is een pe
dagogische; een kwestie alleen tussen
opvoeder en kind. Hier kan geen
enkele autoriteit, zelfs de hoogste
niet. zich tussen stellen, ook geen
commissie. De straf op school aan
een leerling gegeven is een tegen
maatregel door de opvoeder genomen
tegen het foutieve gedrag van de
leerling, waarbij de laatste natuur
lijk een bepaald leed wordt toege
bracht. De zwaarte van de straf
wordt bepaald door het motief van
de leerling, hier het toebrengen van
psychisch letsel aan de lerares. De
straf is hier bedoeld als afschrikking,
om te verhinderen, dat de leerling
met sociaal schadelijke gewoonten
opgroeit. Het is n.l. in het belang
van het kind zelf, dat het de erva
ring opdoet, dat wangedrag tot straf
leidt. De leerling moet leren waar de
grenzen van het toelaatbare liggen en
het inzicht krijgen gefaald te heb
ben door haar optreden.
Daai* het hier een uiting van een
ernstige karakterfout betreft, was
ook een gevoelige correctie op zijn
plaats. Hoe kon het meisje anders tot
zo'n daad komen? De verantwoorde
lijkheid toomt geheel voor rekening
van die ouders. Ook wat na de straf
Ls ondernomen, is tot nadeel van het
kind gebeurd. Met haar optreden
heeft het meisje tegen de klasse
geest gezondigd. Ook hiertoe diende
de straf.
De wethouder wil de macht van de
rector inperken. Waartoe? De leider
van een school moet over voldoende
Van het ingezonden stuk van de
heer H. J. H. Montfrooy sr in het
„Leidsch Dagblad" van vrijdag ben
ik wel een beetje geschrokken. Wan
neer men bepaalde problemen histo
risch bekijkt komt men tot de vol
gende conclusies:
De priester van tegenwoordig zal
zeker weigeren aflaatbrieven te ver
kopen, ofschoon dit in de Middel
eeuwen gebruik was;
Hij zou pertinent weigeren andere
christenen op de brandstapel te
zetten of ook maar de
schijn wekken daarmee in te stem
men, terwijl dit een paar honderd
jaar geleden wel zonder nadenken
werd gedaan.
De oorzaak van deze evolutie is
duidelijk: de priester is mondiger
geworden. Christenen-zijn betekent
ook: je afvragen „wat doe ik, doe ik
het goed en waarom doe i k dit?"
Wat nu het celibaat aangaat, als de
priester getrouwd is kan hij zijn ambt
onverminderd uitoefenen. De heer
Montfrooy vreest, dat het dan een
„heidense boel" wordt. Een domi
nee mag toch ook trouwen en is het
om die reden een heidense boel in de
protestantse kerken? Kardinaal Al-
frink heeft het erg moeilijk met dit
probleem. In zijn hart is hij het
waarschijnlijk eens met wat de pries
ters willen, maar als hij dat ronduit
toegeeft, raakt hij in conflict met
Rome. Gaat men echter op de oude
voet voort, dan zal het de R.K.Kerk
moeilijk vallen in stand te blijven,
Uit de jongste ontwikkelingen zal ze
ker iets te voorschijn komen wat
eerlijker en christelijker is dan wat
we tot nu toe hebben gekend. De
priesters zijn ook op dit punt kriti
scher, mondiger geworden. En ge
looft de heer Montfrooy niet. dat
ook de gehuwde priester God wil
blijven dienen en wil meehelpen het
Evangelie te verkondigen? Intussen
de heer Montfrooy dankende, dat hij
dit belangrijke probleem, dat zove-
len bezighoudt, heeft aangesneden,
en u, redactie, voor de verleende
plaatsruimte,
A. W. van der Leek
Leiden
(Van redactiewege bekort)
macht beschikken om de, soms on
hebbelijke leerlingen te straffen op
dat er orde en rust heerst. Dit in het
belang van de overige leerlingen. De
wethouder heeft in zijn 7 jarige wet
houderschap nog nooit zo'n conflict,
meegemaakt. Ik ook niet in mijn
jarige loopbaan by het onderwijs;
niet aan het instituut Wullings, niet
in de 12 jaar bij Mathesis noch aan
de Haanstra school. Na het boven-,
staande zal het duidelijk zyn, dat
van een beroepsinstantie geen sprake
kan zyn. Voor welke school? Allee®
het gymnasium? Of ook voor de HA-I
VO of MAVO school? Waarom niet1
voor de lagere en de kleuterschool®
Als een vader zijn kind straft, is
dan cok een beroepsinstantie Hetj
raadslid kan overigens gerust züaj
De hoofden van onderwijsinrichtin
gen hebben alleen een instructie die
zij nauwkeurig kennen en waaraan:
ze precies de hand houden. Ach, die
vragen. Een mode-verschijnsel
D. Janssen,
oud-hoof.d ener school,
Leiden
