„Muziek maakt een eind aan de oorlog
Padvinders worden als gekken gezien
Paul McCartney
vr
|ohn Lennon in
ien „exclusief"
ipjf is geen terug
Beatles
Televisiegebeuren
ATERDAG 20 DECEMBER 1969
H
PAGINA I*
I ITITTENHURST PARK „De rru-
n irk van de jaren zeventig John.
IU je willen vragen hoe die gaal klir-
i. Wat denk je? Hoe wordt ,de „sound"
de jaren zeventig? Blijft het groots,
'fdi ordt het nog magistraler?"
IE
JOHN LENNON: „Beterhet
jordt heel veel beter. Ik bedoelhet
niet anders dan beter werden. Het
J altyd beter worden. Ons verdere le-
Ki zullen we alleen maar met betere
luziek te maken krijgen. Er is geen
„Doel je op een bepaald soort mu-
ra ;k,.
jai JOHN LENNON: „Nee. De vooruit
ing in de muziek is onbeperkt. Onein-
L, ig. Ik bedoel, de Engelbert Humper-
jnck van het jaar 2000 zal wairschijn-
de Bob Dylan van nu zijn. en de
Job Dylan van het jaar 2000 zal onge-
hu 0fiijk zijn. Yoko en ik beschouwen
ize muziek als een uiting van onze tijd
ie muziek van nu. Maar voor de meeste
50] ónsen is onze muziek die van de ja-
n zeventig of tachtig. Dat is de wer-
lijkheid. Het zal toch op z'n minst
of zes jaar duren, of misschien maar
Q(J ree jaar Ik weet het niet. Het
t eraan of ik optimistisch of pessi-
Istiscli gestemd ben. Maar het duurt
og wel een paar jaar voor deze muziek
gemeen wordt geaccepteerd.
Ons leven van dit moment, dat is onze
ziek, en Zappa en de wereld On-
reizen over deze aarde. Maar voor
0! mensheid lijkt mij dit alles nog te
I r af („too far out"). De Doors en de
tones, de Fleetwood Mac's en de Great
Mpay Things, en al die anderen, die
men met ons bezig zijn, we werken
lemaal vanuit verschillende richtingen
»ar één gemeenschappelijk doel toe Ik
eb een diep geloof in de muziek. Mu
ls oneindig".
rid
RP
.„Heb je een voorgevoel hoe de muziek
lat veranderen?"
JOHN LENNON: „Ik weet het niet.
denk liever niet vooruit, dan woiv
ook niet teleurgesteld. Ik verwacht
iets. waarom zou ik? Om teleurgesteld
worden? Dat probeer ik te voorko-
vój FOTOGRAAF JOHN DE ROOY
had op het landgoed Tittenhurst
Park een gesprek met John Len
non en Yoko Ono. (Tittenhurst
ligt een kilometer of zestig ten
zuidwesten van Londen. Het
onderwerp van de discussie was
MUZIEK IN DE JAREN ZEVEN
TIG.
Hier volgt het uitgetikte ver
haal, dat „exclusief" voor de j
GPD-bladen is.
stoel
n),
«n. Ik weet maar één ding zeker: het
911 lat verder. Er is geen terug. Ik geloof
iet dat we weer teruggaan naai' bij-
oorbeeld de muziek van de Jaren tier
ig, ofik bedoel, er is absoluut geen
>rag. De muziek zal altijd refereren aan
-of. velleden, maar welke kant net op
Ik weet het niet. Alle richtingen
P^n mogelijk, onbeperkt. Twee. drie
lar geleden had ik niet in de vrijheid
nti kunnen geloven, ik had me die
Elfs niet kunnen voorstellen".
„Laten we even praten over de Plas-
ic Ono Band. Dat is toch muziek, die
icht bij de jaren tachtig ligt. Of denk
daar anders over? We hebben gezien
e George Harrison op een bepaald
Dmcnt zün gitaar neerlegde en door-
eelde op de sitar. Hij wilde verder en
os een ander instrument. Dat was
ieuween nieuw detail in de mu-
iek. Heb jü met de Plastic Ono Band
ieuwe dingen gedaan? Heb je ge-
ocht naar nieuwe expressiemiddelen in
ie muziek?"
JOHN LENNON: „Ik weet niet hoe ik
pt moet zeggen
YOKO ONO: „De Plastic Ono Band
Set belangrijkste is niet de sóórt muziek
Je maakt, maar de betrokkenheid bij
Je muziek. In de Plastic Ono Band is
ledereen aanwezig".
JOHN LENNON: „In de laren ze
ventig zul je de Plastic Ono Band
gelijktijdig in iedere stad waar ook
ter wereld kunnen horen Want
je bent er zelf bij betrokken. De
Plastic Ono Band. dat ben jij. De
Plastic Ono Band zal zich laten zien
en horen in elke belangrijke stad
van deze ivereld. Die kant gaat het
zeker ov met onze muziek. De hele
wereld zal van ons horen. We heb
ben de Telstar televisie per satel
liet om de hele wereld te omspan
nen met een grote, gelukkige show.
Die kant gaat het op."
„Ik wil je nog iets anders vragen.
Zo'n v0f jaar geleden waren de con
certzalen gevuld met een min of meer
hysterische menigte. De concertzalen
werden kort en klein geslagen. Als je
dat nu vergelijkt met wat er vandaag
aan de dag gebeurtEen paar dagen
geleden was ik in Londen, in The
Roundhouse, bij een concert. De groe
pen werden opgezweept door hun eigen
muziek, opwindende muziek maar er
gebeurde niets. Geen geweld. Geen ver
nielingen. De mensen luisterden rustig,
hun stemming was mild en vriendelijk.
Iedereen genoot letterlijk in stilte".
JOHN LENNON: „Ik geloof, dat ik
dat wel begrijp. De musici gaan veel vér
der nu. Toen de rock and roll kwam.
was dat niet voldoende om Je te bevre
digen. Het maakte onrustig, je werd er
opgewonden van. Muziek waarop je
eigenlijk geen antwoord had. maar dat
is tegenwoordig anders. De muziek is
volgroeid. Er is iets aan toegevoegd"
„Dat geldt ook voor de muziek van de
Beatles. Ook bü de Beatles in den be
ginne een hysterische massa, weinig
echte luisteraars".
JOHN LENNON: Je hebt gelijk.
Vijftigduizend schreeuwende men
sen: dat was de muziek."
„En we leven nu in een tijd dat er
driehonderdduizend mensen komen luis
teren. Je hebt dat zelf meegemaakt bü
de happening op het eiland Wight. Daar
heerste drie dagen lang volmaakte vre
de. Bü het concert in Woodstock
(USA) waren er zelfs bijna een half
miljoen mensen. En ook daar geen ge
weld".
YOKO ONO „Vergeet ook niet dat
de mensen zich destijds in een act ver
borgen. Ze maakten een toer. Ee.i show.
Ze droegen een maskerDrugs wa
ren nodig om high te worden tot in de
hoogste graad. Het was in zekere zin
bedrog. De inzet van de artiesten was
kunstmatig, uitsluitend bedoeld om te
projecteren. De .©ut, die werd gemaakt,
was dat het publiek voor dit soort hel
dendom koos en de rust en het gevoelige
negeerde. De mensen vielen voor dit ver
toon van macht eigenlijk precies het
zelfde als de hysterische bijval die
Hitier heeft gehad. Ik kan het niet an
ders zien".
„Heb je een verklaring voor het feit
dat de muziek van nu bijvoorbeeld
Abbey Road niet dat gewelddadige
effect heeft op de mensen? Ik doel niet
alleen op de jongeren, maar ook op de
wat oudere jongeren de mensen tus
sen de twintig en de dertig: het publiek
van de Beatles dus".
JOHN LENNON: „Ons publiek is met
ons opgegroeid, weet je".
„Dat is natuurlijk wel waar. maar de
inuzick is ook gegroeid en wel in een
andere richting dan het publiek. En toch
blüven publiek en muziek, zeker waar
het de muziek van de Beatles betreft,
bü elkaar. Hoe verklaar je dat?"
JOHN LENNON: „Ik geloof omdat
Abbey Road nog steeds beperkt u. Mu
zikaal beperkt".
„Hoe bedoel je dat".
JOHN LENNON. „Ik bedoel gewoon
muzikaal beperkt. Abbey Road is niet
„Life with the lions" <2e elpee van John
en Yoko», het is ook niet Frank Zappa.
Begrijp je? Abbey Road heeft korte
merkwaardige volksliedjes, zoals Max
well's silver hammer. De oma's van deze
wereld vinden dat fiine muziek. Ik be
doel, als de Beatles door blüven gaan
dit soort muziek te maken, zullen ze al
tijd een wereldpubliek houden.
„En is dat de opzet?"
JOHN LENNON: „In zekere zin wél,
Ja Persoonlijk heb ik er genoez. v.m.
Daarom maak ik op het ogenblik ande
re muziek. Het is te beperkt, allee.! aar
Beatles-muziek.
„Maar de Beatles zullen toch wel
blüven? Jullie gaan toch door? Jü.
George, Ringo, Paul
JOHN LENNON: „Als alles goed
gaatIk iveet het niet. Ik maak
geen plannen Als roe het samen
blijven maken in de studioHet
is een enorm werk, weet je. Als we
het niet meer zien, als we het nie'
meer kunnen maken, dan stoppen
we gewoon. Op het ogenblik zijn we
individueel bezig. Het ging even niet
meer. samen We voelden ons ver
krampt."
„De dialoog tussen musici en
luisteraars. Pas nog heb ik dat kon-
takt meegemaakt, in een mate die een
paar jaar geleden niet bestond. Hoe is
dat gegroeid?"
JOHN LENNON: „De mensen van nu
zün misschien gevoeliger en meer re
laxed. Ze staan meer open voor elkaar,
ze willen ervaringen uitwisselen. Als we
onszelf terugbrengen tot wat we werke
lijk zün, dan houden we allemaal van
elkaar, dan warden we één. En als we
de angst voor elkaar hebben overwon
nen en naar elkaar toe durven gaan.
dan kunnen we ons gezamenlijk uit
drukken in de muziek en in vredigheid.
YOKO ONO: „De nieuwe mens luis
tert naar woorden, die oprecht gevoel
en rust in zich herbergen. Ik denk. dat
die ontwikkeling zich in de jaren zeven
tig zal voortzetten".
„Ik wil even op Je woorden door
gaan. Ik heb me afgevraagd of de mu
ziek altijd een boodschap moet heb
ben. Ik weet het niet. Ik weet wél dat
ik in veel muziek niets van een missie
bespeur. In andere muziek is er die ge
heimzinnige dialoog tussen de artiesten
en hun publiek. Waar komt dat kon-
takt vandaan?"
JOHN LENNON: „Uit de ziel. uit
het innerlijk. Toen de Beatles nog
in clubs speelden was er uitwisse
ling. In Hamburg hadden we die
dialoog. Later verloren we die, toen
we voor duizenden zongen. Je kon
toen geen banden smeden, want de
mensen waren niet rustigniet har
monieus gestemd. Maar in de be
slotenheid van de clubs luisterde het
publiekheel rustig en vredig.
En als George en ik iets aan he'
doen waren op de gitaar en we op
een goed moment voelden dat we
het hadden „h e t". weet je
weldan had de club het ook. Dc
mensen kwamen dan naar ons toe:
ze gingen meespelen."
Later was dat weg. De rage kwam.
de manie, en we moesten bouwen aan
ons image van artiesten. Nu is het an
ders. de groepen die nu spelenik be
doel. het publiek is beheerst („cool"), is
op gelijk niveau gekomen met de ar
tiesten. Speler en luisteraar zyn een een
heid geworden, een hippe eenheid. De
mensen zien de musici niet meer als an
ders dan ze zelf zijn. Dat is het gewoon.
De luisteraars zün geen artiesten, om
dat. ze veel liever luisteraars zün. En
deze ontwikkeling gaat verderin die
sfeer kan de musicus naar nieuwe we
gen zoeken.
„Dat is volgens jou de toekomst?"
JOHN LENNON: „Ja. We gaan toe
naar het televisie-gebeuren, overal ter
wereld. We gaan toe naar de grote, over
donderende show van mensen, die sa
men spelen en dansen Overal".
„De televisie onder de mensen, de
televisie in de straten
JOHN LENNON: „Ja. want daar hoort
de televisie. In de straten is het leven
Overal moet de blüde show zün".
„Dat zou je echt gelukkig maken?"
JOHN LENNON: „Dat zou fantastisch
zijn. Het prachtigste moment in mün le
ven was de boodschap voor de miljoenen
het „All you need is love" via Telstar
De miljoenen overal ter wereld ontvin
gen gelyktUdig deze heerlijke boodschap.
Mick Jagger) was erbij, iedereen uit
swinging London zong met ons mee.
Het was byna de jam-sesslon. die ik mij
voor de toekomst wens. Die kant moeten
we op.
„John, wat verwacht Je voor de jaren
zeventig?"
JOHN LENNON: „In de Jaren zeven
tig zal er een einde komen aan de oor-
l»Dg in Vietnam"
„Hoe? Door middel van wat?"
JOHN LENNON. „Door middel van
de muziek, onder andere. Alle mensen
samen kunnen een einde maken aan die
ellende. We maken een goede kans. van
af 1970"
Als het woord „padvinderij" valt.
y a zie je over het algemeen de gezich-
jUten betrekken. Het lijkt wel of mét
dit woord een besmettelijke ziekte
wordt aangeduid, die we net als in
ie middeleeuwen moeten buiten-
iluiten.
Voetballen, korfballen, basketballen
I-sociale jeugd bezig houden, schijnt
tres heel normaal te zijn, maar ben Je lid
'an een padvindersgroep dan word je
niet meer voor vol aangezien. Je wordt
»geliö geplaatst in een rijtje gekken, die als
|0jj hobby hebben: kamperen, iedereen te
helpen ook waar niemand anders
helpt en tenminste iedere dag één
goede daad te doen.
Ligt er bü voorbeeld iemand in het
water, dan is het aantal mensen dat toe
staat te küken hoé die persoon verdrinkt,
over het algemeen erg groot Is er een
echte padvindei Ln de burnt, dan wordt
van hem verwacht dat hij die persooi
zal redden. Zou hü het niet doen, om
dat hü bijvoorbeeld niet kan zwemmen
dan spreekt men daar schande van
Helaas is er niemand die er op dat mo
ment aan denkt, schande van zichzelf
te spreken.
Waarom veroordeelt een buitenstaan
der de padvinderü. of bepaalde onder
delen ervan?
Is het om net uniform tegenwoor
dig al lange broek), het tikje militaris
me (vlag hijsen in de houding staan
discipline), de programma's die niet aan
spreken, de vrees om uitgelachen te
worden als je zegt dat Je padvindei
bent? Of is het ook heel vaak een men
gelmoes van Jaloersheid van vroeger,
toen de beweging büna alleen openstond
voor de élite en onbekendheid met deze
rorm van jeugdwerk?
Ter informatie iets over deze jeugd
beweging.
Ze werd opgericht door Lord Baden
Powell, de beroemde mafeking held. Het
gevolg hiervan was. dat de padvinderü
ln het beginstadium nogal op militaire
'eest geschoeid werd. wat echter vooral
na de 2e wereldoorlog verdween. Mo
menteel is alleen nog de opbouw van
de vereniging over, die er enigszins aan
doet denken.
De opbouw van een Groep is als volgt
Welpen van 7 tot circa 11 Jaar. Deze
hebben over het algemeen niet over be
langstelling te klagen. De daaropvolgen
de afdeling, de Verkenners van 11 tot
en met 17 jaar, echter wel. Dan volgt
er nog een groep van „bejaarde padvin
ders". de echte doorzetter, de Voortrek
kers. De leiding van een groep is ech
ter ook weer een zorgenkind.
Bü de Troep (verkenners worden
de Jongens ingedeeld in groepjes (pa
trouille). met aan het hoofd een erva
ren verkenner (patrouilleleider!De lei
ding bestaat uit een algeméén leidei
(hopman) met één of meer assistenten
vaandrig).
Wat doen ze zoal?
Het belangrykste is het zomerkamp.
Er wordt dan in de ogen van buiten
staanders zeer primitief gekampeerd. Ze
slapen in tenten zonder luchtbedden, ko
ken op houtvuui en maken hun eigen
meubels. Vaak is er een dag waarop
ze zelfs zonder pannen moeten koken
De programma's in zo'n kamp zü"
sport "voetbal, volleybal, handbal, soft
bal), spel. trappersbaan (zoiets als een
stormbaan in dienst), kampvuur, hiken
(zwerftocht te voet)
Wekelüks houden ze echter ook oü-
eenkomsten op zaterdagmiddag in de
Koppehinksteeg 4 (nabij de Kaas
markt), drie hoog, van kwart over twee
tot zes uur. Dar kun je van alles ver
wachten, zoals sport, spel, excursies
kaartwerk, bruggen bouwen, schetsen
zwemmen, foto's afdrukken, telefonie.
J. P. vah Borssum Waalke
Hoge Ründifk 90 A.
Leiden
Kunt u mij misschien precies ver
tellen waar u al die informatie over
de eventuele dood van Paul Mc
Cartney vandaan heeft gehaald?
Om het u eerlijk te zeggen: Ik ge
loof er geen barst van. Persoonlijk
ga ik niet af op foto's en eventuele
teksten. Nee, ik luister naar de mu
ziek. en laat lk u vertellen, dat Paul
zo'n aparte techniek heeft van me
lodieën schrijven, dat het onmoge-
lijk ls om aan te nemen, dat er een
ander voor hem in de plaats zou
zijn verschenen.
Om even toch te vallen over uw op
merkingen op de foto's van Magical
Mystery Tour. blz. 10: Paul staat vol
gens mü inderdaad op sokken. Heeft u
pas niet iets geschreven over Sandy
Shaw, die eerst altüd optrad op blote
voeten en nu niet meer en ze draagt
de volgens u ook broodnodige bril? Is
het soms onmogelük dat Paul zün lin-
kerbovenlip heeft beschadigd?
Kük. men kan een heleboel dingen
gaan veronderstellen en daarop door gaan
borduien. Tussen twee haakjes: volgens
mü heeft u een verkleinglas gebruikt
bü de hoes van Abbey Road. Paul heeft
duldelük een sigaret, en let wel „met fil
ter!" ln zün rechter hand.
En dan nog iets. George draagt op de
foto van de hoes van Rubber Soul ook
een spijkerbroek Die draag ik ook .eel.
Ben ik dan soms ook een grafdelver?
En dan als laatste wat ook heel belang-
ï'Ük ls: Kunt u geloven dat een stand-in
de naam voor wie hü zich doet voor
komen en de andere Beatles Paul's
eventuele dood als sensatie gebruikt rou-
ien hebben?
PS 1: Was net wel Paul McCartney,
die dit afgelopen jaar met Linda East
man is getrouwd?
PS 2: De Stones hebben Brian Jones'
dood toch ook niet verzwegen? Bij hun
optreden In Hyde Park hielden ze zelfs
één minuut stilte voor de overledene.
Hopende hier zeer vele Beatle-fans
een plezier mee te hebben gedaan,
Fred KoudÜzer.
Mamixstraat 60.
Leiden-2.
