When De Fluims come marching in...
gaat overal de plck-up uit
Eerste Aksie: opmerkelijk
Terug uil Amerika: wat is het in
sommige opzichten een rot land
IE0de wereld
«roering
DRIE AKKOORDEN
LEIDSCfl DAGBLAD
PAOINA 27
BESTAAT een verband tussen
systemen en seksualiteit. De
n actiegroep Sexpol opgericht
nber> gaat dat verband bestu-
Itgegaan wordt daarbij o.a. van
als Reiches „Sexualitat und
impf," waarbij het acfcnt zal
het eerste hoofdstuk. Aan de
den onder meer gesteld homofi-
ncipatie van de vrouw, het hu-
kommune. Dit alles in samen-
problemen als wetgeving, re-
opvoeding. Sexpol wordt geen
eel instituut. Waar nodig zal ac-
ien opgetreden „om zo de doel
vrijheid in een democratische
nng dichter bij te brengen."
ingen Sjoerd de Jong, tel. 22203,
RDER: .K en O. (telefoon
iganiseert enkele interessante
op 5 dinsdagavonden i va..ai zi ok
tober in de Kweekschool, Vliet 8, waar
bij een werkgroep zal trachten een ana
lyse te geven van actuele maatschappe
lijke verschijnselen aan de hand van
enige kernbegrippen. De groep zal zich
bezighouden met o.m. het begrip demo
cratie, rechtvaardigheid, kreatieve vrij
heid. Het geheel zal worden uitgewerkt
aan de hand van kranten, televisie e.d.
met als doel een poging tot vaststellen
welke rechtvaardigheidsbegrippen in
onze samenleving gelden en tot welke
conflicten dit kan leiden.
OP 6 MAANDAGAVONDEN vanaf
27 oktober) om 20 uur in het Academie
gebouw Rapenburg 73. over informatie
verspreiding in de democratie. Met spre
kers als dr. P. Hofstede omroepsocio-
loog) en Laurens ten Cate (van de Frie
se Koerier) en veel documentaires.
OP 3 WOENSDAGAVONDEN van
af 29 oktober in het Academiegebouw:
Moderne Maatschappijkritiek in de
geest van Marx, Marcuse, Markovic.
Sprekers prof. dr. R. C. Kwant en prof.
Dubbink.
Inlichtingen bij K. en O.
O IN SAMENWERKING met het
Biafra-Actie-Comité wordt door het Nes
bic ieen studentenorganisatie) een
werkgroep gevormd die zich zal bezig
houden met een in overleg met de deel
nemers aan de werkgroep te bepalen as
pect van de strijd tussen Nigerië en
Biafra. Aan de orde zouden o.a. kunnen
komen de rol van de internationale on
dernemingen in Biafra; Biafra in ver
band met. de Afrikaanse vrijheidsbewe
gingen. Wie wil deelnemen kan contact
opnemen met Ria Ubbink, telefoon
33597.
EEN ANDERE WERKGROEP die
binnenkort van start gaat is de werk
groep Brazilië die in samenwerkirig met
Amnesty International wordt georgani
seerd door de RKSV Augustinus. Opge
ven bij het bestuur van Augustinus tele
foon 21531.
CHIJNT als jongerenpagina
Leidsch Dagblad,
tereld wil een medium zijn
Bgeren dichterbij elkaar
Daarom Is kopij van teder-
tom Bijdragen kunnen geho-
worden
RED AKSIE VAN: Hen-
der Hoeven Bert Paauw
Kat en Bram van Leeuwen
Ucsie: Hein El brink
waarden worden al of niet te-
pangen door nieuwe,
wie studeren wil. is er genoeg
de winkel, speciaal in een
aderende maatschappij
het zaak goed uit te kijken
Je kiest, want veel zal in de
nekomst verdwijnen Zelfs tal-
disten zullen op den duur
nodig zijn: zoals mijninge-
benauwend. dat zo ontzaglijk
foare tijd met discussiëren ver-
De mening van bijv ieirand
"ctor-magnificus van de Am-
universiteit prof. mr Belin
toch zeker als uiterst progres-
tnd staat, was in dit verband
•chokkend Sprekend over de
toestand op die universiteit,
(t veel benoemingen van hoog-
«P het ogenblik niet kunnen
omdat er nog geen nieuwe
lis.
kar zitten we nu met het pro-
inerzijds een maatschappij die
Studeerden schreeuwt, ander
universiteit, die binnenkort
geen afgestudeerden meer
•en.
Wt het een afbraak in plaats
"opbouw waarvan velen zeggen
"tors te zijn.
De popmuziek ligt op apegapen.
Zowel op de plaat als bij live-optre-
dena gebeurt niks nieuws. De vonk
van de Beatles en de Stones, die eens
alles in lichterlaaie zette, is gedoofd.
Opzienbarende platen verschijnen er
nauwelijks. In de top 40 wemelt het
van de gladde maak-muziek, twee
trompetten en een sax. die braaf een
arrangement] e blazen.
De "temming in de dancings is
vreugdeloos aan het worden, drom
men jongens staan vlak voor het po
dium de hele avond naar de musici
te kijken, zonder verder één poot te
verzetten. In veel Provadya?-klups
wordt helemaal niet gereageerd op
de (underground) muziek: als het
goeie muziek ls niet. als het shit is
evenmin.
Kortom, hot is een apatiese toestand
waar voorlopig nog geen eind aan lijkt
te komen. Beatles en andere groepen
van Het Eerste Uur diepen zo nu en
dan hun prestaties weer wat uit. Knap,
maar niet revolutionair meer.
Het zelfde is het geval met de live
muziek. Technisch wordt er veel geper
fectioneerd, maar echt wat nieuws
wordt er nauwelijks ten gehore ge
bracht. De toepassing van een lichtpro-
jector of een vervormingsfilter is voor
even aardig, maar de lol gaat ook daar
snel van af.
Ik geloof dat dit allemaal komt door
de kloof die er is ontstaan tussen de
luisteraar en de musicus. Dat bedoel ik
zo: in de jaren '63 zat iedereen enthou
siast te klooien op een gitaar van 50
piek of een tweedehands drumstelletje.
Allemaal in navolging van de Beatles.
Kinks en Stones die eenvoudige, maar
uiterst spontane muziek maakten.
De vijf mans-groepjes die toen in het
weekend voor een paar tientjes uren
lang speelden, wisten vaak niet meer
dan drie akkoorden uit hun instrumen
ten te halen, maar dat gaf allemaal
niks. De bandjes die de moordende con
currentie echter wilden overleven,
moesten wel nét een akkoordje meer
kennen én met goede gimmicks voor de
dag komen Hang haar, uitzonderlijke
kleding, quasi nonchalant spelen). Als
groot pluspunt van die jaren zie ik. dat
ledereen lekker BEZIG was
Langzamerhand werd het peil van de
beatmuziek beter. Zowel in Nederland
als in het buitenland werkten zich de
groepen op, die ook nu nog de toon aan
geven. De talloze semi-amateur bandjes
gaven de strijd één voor één op. En
daarmee ontstond de kloof waar ik het
net al over had.
Wie nu een serieuze gooi wil doen ln
het Nederlandse hitwezen krijgt nauwe
lijks een kans, zo onaantastbaar is de
positie van de machthebbende popgroe
pen. Z\j stapelen eindeloos ingewikkel
de apparatuur op het podium, die voor
beginners niet te betalen ziin. Dit ver
klaart volgens mij waarom er eigenlijk
geen ene echte jonge topgroep is op dit
•ogenblik
De animo om met een paar vrienden
fijne popmuziek te maken, is aan het
weg ebben. Kansen om het „te maken"
zijn er toch niet. redeneren velen. Het
grote verveelde luisterpubliek is daar
mee geboren.
Maar er is wat aan het veranderen,
en steeds meer mensen krijgen dat
door Een voorbeeld daarvan is een
Delftse groep die zich De Fluims
noemt. Zij zyn de lange weg van de
beat-ontwikkeling teruggegaan, en zijn
nu aangekomen op het punt waar het
allemaal begon: het ZELF maken van
onbeholpen, maar spontane muziek.
Dure apparatuur en lichtshows xijn
dan ineens niet belangrijk meer. Met
een tamboerijntje, een stel sambabal
len. een stuk of wat onversterkte gita
ren, een trompet en een accordeon kun
je eindeloze feesten voor je vrienden
bouwen. Er is geloof ik maar één figuur
onder De Fluims (een groep die steeds
weer wisselt) die vroeger een paar mu
zieklessen heeft gehad. De rest slaat
maar wat ritmies mee en zingt tweede
en derde „close-harmony" in nummers
als Cotton Fields, Kom mee naar bui
ten allemaal (jawel), Zeg ken jij de
mosselman. Whsn Vhe Fluims (Saints)
come marching ln, en het hele verders
oud-vaderlandse repertoire. Engelss
teksten worden afschuwelijk kreupel ge
zongen, maar niemand die zich er aan
ergert.
Op feesten waar De Fluims komen,
gaat tegenwoordig de plck-up uit. Je
moet het zelf ook maar eens proberen,
om de boel mee te slepen met Marijke
(van Peter Koelewijn», Als de klok van
Arnemuiden, Drie maal drie is negen.
Twee reebruine ogen en Hou Je echt
nog van mij. Rocking Billy. Kijk een*
of er nog een ouwe mondharmonica of
een accordeon bi) je op zolder ligt. En
schrijf *116 een keer naar Jouw Wereld
als het Je lukt om een pear mensen mee
te krijgen.
HKNK
IN VERSCHILLENDE boekwinkels ln
Nederland ligt finds kort het blad Aksie,
uitgegeven door een groep linkse stu
denten en enkele sqholieren. Het is de
bedoeling, dat bet blad. dat wordt ge
drukt in samenwerking met de NSR en
het Onderwijsfront in Leiden, eens in de
veertien dagen zal verschijnen.
Aksie (f 1.25) is volgens de redactie
„een blad voor kat-uit-de-boom-kijkers,
raddraaiers, zogenaamde anti-autoritai
re autoriteiten, schijnprogressieve
(hoog)leraren en ander onbetrouwbaar
tuig." Aksie wil proberen een Inventari
satie te geven van de vorderingen op de
verschillende demokratiseringsfronten.
zowel binnen als buiten de Universiteit.
Als tweede taak stelt de redaktie: Het
aandragen van theoreties verwerkte er
varingen uit binnen- en buitenland ten
dienste van specifieke aksies.
De Twickelaksie is uitgewerkt in een
zeer uitgebreid verslag, waarin ook de
Scholieren Actiegroep Leiden nog ter
sprake komt. Dit eerste nummer is echt
opmerkelijk. Met o.a. drie belangrijke
artikelen behalve over de Twickelaksie
nog over Subcultuur en Oppositie en
een stuk over de Bond van Beeldende
Kunstenaars (BBKi. Vooral het artikel
over subcultuur en oppositie is zeer de
moeite waard. Om een indruk te geven
siteren wij:
DE MASSALE AKTIES in mei juni
1969 (Tilburg, Amsterdam. Nijmegen.
Utrecht, Leiden) hebben waarschijnlijk
meer drop-outs opgeleverd, dan nieuwe
aktivisten. Ondanks de vele kolommen
in de burgerlijke pers. ondanks de vele
interviews via radio en TV. kortom on
danks alle schijnsuksessen in de publi
citeit. is het afgelopen jaar slechts een
aaneenschakeling geweest van ontnuch
terende ervaringen De ernstige feilen
in de eigen organisatie, in de techniek
van de massale aktie, in het op gang
gebrachte politiserings- en aktiverings-
proces hebben intern de mystifikaties
rondom het fenomeen studentenopposi
tie kunnen doorbreken. Pas dit jaar
werd de studentenrevolte, die hard op
weg was ln zijn eigen mythe te gaan
geloven, in de massa-akties gekonfron-
teerd met het werkelijk bewustzünsnivo
van de studenten. De gehouden massa-
verga deringen zijn door hun aktieloo6-
heid en hun onwerkelijk karakter eigen
lijk al herinneringen op het moment dat
ze bezig zijn: de genomen „besluiten"
hebben geen enkele praktische konse-
kwentie, zij kunnen ook niet worden te
ruggevonden in de inhoud van het dage
lijks werk. De gestelde ultimata dwin
gen tot afwachten, laten t initiatief aan
de autoriteiten; en de algemene begin
selverklaringen over medebeslissings
recht en openbaarheid wekken een vals
beeld van overeenstemming en een be
vredigend gevoel van een bereikt resul
taat op.
„Ik heb een fijne tyd gehad ln Ameri
ka. maar wat is het in sommige opzich
ten toch een rot land." Renée Bodt, 19
jaar, tegenwoordig Spaans studerend in
Amsterdam, vertelt ln haar ouderlijk
huis aan de Oegstgeester Marelaan over
haar in de States opgedane ervaringen
Zij behoorde, evenals haar oud-school-
genoot Willem Gert Aldershof (beiden
zaten op het Rijnlands Lyceum in
Oegstgeest) tot de gelukkigen die in het
kader van een jaarlijks uitwisselings
programma twaalf maanden (van
augustus '68 tot augustus '69) ln de ge
legenheid werden gesteld Amerika te
„verkennen De 18-jarige Willem-Gert.
nu student politocologie in Amsterdam,
reisde via de International Christian
Die stilstand zal toch beslist opgehe
vep moeten worden, opdat we in weten
schappelijk opzicht niet nóg meer ach
ter raken bij Amerika en Rusland
Laat een ieder die hierbij betrokken
is goed beseffen, dat een regelmatig
functioneren van de universiteiten een
absolute noodzaak is, wil ons land zich
kunnen handhaven in de maalstroom
van gebeurtenissen, waaraan de onder
wijswereld niet alleen die van de
universiteiten —thans onderhevig is.
Slechts groeperingen, die het er op
aanleggen ons land zo snel mogelijk
naar de bliksem te helpen, kunnen zich
daarin verheugen
OOM THEC
Youth Exchange, Renée via de Ameri
can Field Service.
Over het verblijf in het „rijkste land
.er wereld' zijn beiden erg enthousiast.
Renée; „Ik woonde bij een fantastisch
gezin in een voorstadje van New York.
De mensen hadden vijf kinderen en wa
ren welgesteld Ik werd helemaal in het
gezin opgenomen, terwijl ze me toch de
nodige vrijheid lieten. Ik heb veel ge
zien. voornamelijk van het oosten van
Amerika."
Willem-Gert over „zijn" gezin: „Ik
heb het niet zo getroffen als Renée Ik
woonde bij een familie op het platte
land in Iowa. ongeveer 320 mijl ten W
van Chicago. De mensen waren erg
conservatief en redeneerden bijvoor
beeld over de Vietnam-oorlog als volgt
„Ze hadden een paar jaar geleden heel
Hanoi moeten platgooien, dan hadden
we nu niet zoveel narigheid gehad.'
Dat ergerde me. Met de kerst bracht ik
een bezoek aan m'n oom in Chicago
Daar beviel de sfeer me beter. Toen ik
weer terugkeerde in Iowa verlangde ik
erg naar Chicago. De laatste maanden
ben ik per bus gaan reizen, vooral dooi
het Westen Ik wilde graag naar Califor-
nië. Dat was gewoon een droom van
me. Ik ben o.a ln Los Angelos en San
Francisoo geweest San Francisco is
een geweldige stad met een volkomen
eigen karakter en een sfeer die je ner
gens vindt. Berkelev met z'n hippies
(wat een rot woord is dat toch) was een
verademing na de familie in Iowa. Wat
ook een enorme indruk op me heeft ge
maakt, was het gebied van de Grand
Canyon. Misschien klinkt het wat ge
zwollen. maar ik wist niet dat de natuur
zo mooi kon zijn."
Beiden bezochten een Highschool. wat
in Nederland wel wordt vergeleken met
een mulo. Wat l.en heeft gefrappeerd, is
dat er erg veel wordt gediscussieerd op
school. Willem-Gert: „Ze zijn ons. wat
betreft praten in het algemeen, de
baas. Alle mogelijke onderwerpen wor
den behandeld Er wordt ook veel ge
schreven op school. In Nederland maak
te je misschien drie opstellen per jaar.
daar was het elke maand raak, essays,
gedichten, van alles. Het was erg leuk,
maar aanvankelijk -ook erg moeilijk.
M'n ogen zijn daar echt open gegaan.
Renée: „Volgens mij leest de Ameri
kaanse jeugd veel meer dan hier en kij
ken ze ook meer naar het nieuws. Ik
heb het daar toen ook maar gedaan. Op
den duur ga je veel dieper nadenken
over alles."
Over de omgang met hun medescho
lieren zeggen ze: „Je wordt goed opge
vangen. Het contact komt van twee
kanten. Ze nemen je gelijk in de kring
op. In Nederland is dat anders. Daar
wacht men af en moet in het begin alles
van één kant komen.'
Willem-Gert: „Er worden door de Jon
geren ontzettend veel verdovende mid
delen gebruikt, als Je marihuana en
hasjiesj daar tenminste onder wilt rang
schikken. Ik had vrienden die LSD ge
bruikten en zich inspoten. Men doet het
natuurlijk allemaal in het geheim want
het is nu eenmaal verboden. De politie
houdt zo nu en dan „raids" maar men
kan toch niet voorkomen dat er heel
wat wordt afgerookt, vooral in de
auto's: „Cheap thrills in the back of the
car."
Renée: „Met de z.g. vrije sex valt het
wel mee. Men was erg jaloers, veel er
ger dan hier. Wanneer de vriend van een
meisje met een ander meisje stond tf
praten, had Je gelijk kwade gezichten."
Willem-Gert: „In bepaalde staten
mag beneden de 21 jaar geen sterke
drank worden geschonken. Een grote
groep jongens en meisjes ging vaak per
auto naar een bos. vooral tn het week
einde. en bedronk zich daar. Daar wa
ren ze erg trots op. Had je ze de vol
gende dag op school eens moeten horen
opscheppen: „Oh man. I was so drunk."
Willem-Gert: „Als ik uit school kwam.
stond altijd de tv aan en dat ging dan
door tot 12 uur 's avonds. Daar kon ik
maar niet aan wennen.
Renée: „Er worden veel art-festivals
en openluchtconcerten gehouden, de he
le zomer door. Dat is iets geweldigs.
Dat zouden ze toch ook in het Vondel
park kunnen doen."
Willem-Gert: „Sport is er erg belang
rijk. Ik heb er maar weinig aan gedaan
hoewel ik er dus ruim de kans voor
had. Ik vind wel dat de sport er wordt
overdreven. Er heerst een waanzinnige
rivaliteit tussen de scholen. Als Je goed
bent in sport ben Je ook automatisch po
pulair."
Renée: ..Omdat er zo veel gelegen
heid was, deed ik daar veel aan sport,
in Nederland voerde ik bijna niets uit
Willem-Gert: „Amerikanen zijn
enorm nationalistisch. Het volkslied sle
pen ze overal bij. Ik zat op een keer bi)
de een of andere optocht Telkens als er
dan een vlag voorbij kwam. ging ieder-
een staan Van de oudere generatie viel
me op dat ze zichzelf erg goed vinden.'
Renée: „Er heersen daar zeer grote
tegenstellingen in opvattingen tussen de
ouderen en de jeugd Ik heb veel Jonge
ren gesproken die echt van hun land
hielden, maar erg teleurgesteld waren
over de gang van zaken ln Amerika.
Heus, ze waren soms gewoon een beetje
wanhopig."
Renée „Van rassendiscriminatie neb
ik niet veel gemerkt. Er zijn betrekke
lijk weinig negers ln New York Je
eest er wel veel over maar echt oon-
tact met negers heb ik niet gehad."
Willem-Gert: „Ik heb drie weken ln
«en „black neighbourhood" In Philadel
phia gewerkt. Ik had toen veel contact
met de .zwartenHet was wel eens
«ng Je te realiseren dat Je tot de weini
ge „witten" ln de buurt behoorde
's Avonds was het gevaarlijk. Evenals
tn de andere grote steden had ook ln
Philadelphia elke wijk z'n eigen gang
Wanneer twee gangs het met elkaar aan
de stok kregen vielen er veel doden
Dat zijn dingen die ln Amerika tegen
woordig doodnormaal zijn. Verder neb
ik nog eens een kerkdienst voor negers
meegemaakt. Dat was steengoed en
ook angstig tegelijk. Een orkestje speel
de vlotte muziek terwijl een medewer
ker van dominee King een preek hield
Hij zweepte de mensen helemaal op
met uitroepen als „I am black and I
am beautiful" wat de gemeente dan
overnam. Dan voel Je Je als blanke wei
wat huiverig."
Renée: ..Tegen het einde van m'n
verblijf in Amerika dacht ik: „Hé. toch
wel weer fijn om naar huis te gaan
Maar ik had bij terugkomst in Neder
land meer moeite me aan te passen dan
bij m'n komst in Amerika. Ik heb erg
veel contact met de mensen hier verlo
ren. zelfs met m'n familie al gaat dat
weer wat beter. Ik mis op het ogenblik
m'n vrienden in Amerika wel."
Willem-Gert: ..De eerste weken tn
Nederland had ik het moeilijk Ik voelde
me hier niet op m'n plaats. Ik mis hier
het internationale sfeertje, niet die fa
milie of mn vrienden. Echte goede
vrienden heb ik daar trouwens toch niet
gehad hoewel ik met de meeste mensen
goed kon opschieten. Misschien lag het
aan mij, zat ik nog teveel aan Holland
vast. M'n ouders vinden me. geloof lk.
innerlijk ontzettend veranderd
Renée: „Dat vinden mijn oudera niet.
maar ik ben het wel."
