Alleen Oosterhof liet zich zien
Alle pech bestemd voor Keetie Hage
Nauwelijks
vermoeid
cijfers
Nederlandse amateurs falen in strijd om regenboogtrui
Brno in
met academische titel
PAGINA 8
MAANDAG 25 AUGUSTUS 1969
SCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD
(ADVERTENTIE)
(Door Henk Kruithof)
BRNO (GPD) In onmacht balde Jean Pierre Monsere de
vuisten. Woedend duwde de Belg een verzorger opzij. „Jempie"
wilde geen drinken. Hij wenste slechts zijn teleurstelling uit te
schreeuwen. „Waarom", vroegen de rond hem verzamelde
ploeggenoten, „bent ge niet doorgegaan? Hoe hebt ge u zo
kunnen laten verrassen?" De woorden deden Jempie hard op
de grond stampen. „Die Hollander," riep hij vervolgens. „Die
Oosterhof heeft me geflikt. Hij nam toen we Mortensen tot op
vijftig meter waren genaderd geen kop meer over. Het heeft
mij een regenboogtrui gekost. Maar wat moet die man zich nu
beroerd voelen."
Fedor mikte niet op een vroege be
slissing. ,.Ik heb het een paar keer
geprobeerd, maar de groep pakte
iedereen zonder meer terug. Daarna
heb ik me voorgenomen om in de
elfde ronde aan te gaan. Het punt
daarvoor was kort na de afdaling.
In de klim zat ik steeds van voren,
in de afzink kwam ik vaak achterin
terecht, maar even daarna viel het
tempo iedere keer stil. Daar wilde ik
wegspringen." Fedor. die zich
's morgens niet lekker voelde, maar
in de koers goed herstelde, hoefde
echter niet meer te demarreren.
Juist voor „zijn" plaats, in de klim.
ontstond de beslissende vlucht.
Waarom Fedor niet alsnog probeer
de er bij te komen? De Amsterdam
se Harderwijker was heel eerlijk:
„Ik reed niet zo best meer. Ik miste
gewoon dat extra om kampioen te
worden."
De waarheid was anders. In de
Nederlandse cabines gaf een opge
wekte. eigenlijk nauwelijks vermoei
de Popke Oosterhof op dat moment
een heel ander verslag van de fina
le van het wereldkampioenschap der
amateurs. Een titelstrijd, die als op
vallendste punten een kampioen
schap voor de Deense „veteraan"
Leif Mortensen en het falen van de
Nederlandse favorieten opleverde.
Een koers ook waarin de 21-jarige
Oosterhof duidelijk liet zien tot
's-werelds beste liefhebbers te beho
ren. De kruideniersbediende uit het
Drentse Eelde/Paterswolde was de
enige Nederlander die zich in het
finalespel van de Belgen kon men
gen. Hij deed dat zelfs op beslissende
wijze.
„Na de ontsnapping van Morten
sen". legde Popke uit, „moest er
iemand het initiatief nemen. In de
laatste ronde kwam mijn kans. Te
gen de klim op sprong iv weg. Mor
tensen wat ging die hard leek
onbereikbaar, maar toch kreeg ik
hem weer in zicht. Op dat moment
kwamen de Rus Dimitruk en Mon
sere bij mij. Ik was van de drie de
sterkste en daarom weigerden zij om
kop over te nemen. Toen heb ik
tegen Jempie gezegd: doe het zelf
maar. Ik had geen zin om een man.
die mij in de spurt klopt, naar de
6treep te brengen. Bovendien voelde
ik dat de trui toch niet meer voor
mij kon zijn. Het verschil met Mor
tensen bleef te groot".
Koersplan
Oosterhofs staking doorkruiste
het zorgvuldig voorbereide Belgische
koersplan. Monsere niet de beste
maar wel de slimste van allen, wist
t.v.-commentator Fred de Bruyne
moest, omdat hij zelf niet de macht
had om door te gaan. machteloos
toezien hoe de zes man die hij even
tevoren had verlaten gemakkelijk
terug kwamen. Hoe ook zijn ..aarts
vijand" Staf van Roosbroeck zich op
nieuw naast hem meldde. Jempie
incasseerde van diezelfde Van Roos
broeck op de meet bijna nog een
nederlaag. In de spurt om de twee
de plaats was Monsere met miniem
verschil de rapste van beide Belgi
sche vedetten. Ook Popke Ooster
hof had iets meer pure snelheid dan
Roosbroeck. maar dat gemis compen
seerde Staf met een lichte zwieper.
Oosterhof kon er ach later nauwe
lijks nog over opwinden „Hij week
in de laatste tien meter helemaal
naar rechts uit", gaf Popke toe. „ik
kwam bijna in het publiek terecht.
Jammer natuurlijk. Een plaats op
het ere-podium telt altijd iets meer
dan een vierde plek. Niemand weet
dat over 'n paar maanden nog Maar
ik kan me er niet druk over maken.
De eerste plaats is immers het be
langrijkste en die was toch al niet
meer te halen".
De nederlaag van Nederlands pa
radepaarden was onontkoombaar. In
de uiterst saaie eerste zeven to
taal dertien ronden op het circuit
Masaryk kondigde dat verlies zich a;
aan. Geen enkele keer namen de
Nederlanders het initiatief. Midde-
link, die om duistere redenen Sjef
van der Burg (Berkel) uit de ploer
liet, weet de geringe activiteit van
zijn équipe toen nog aan angst voor
het parcours. De feiten leerden an
ders: de Nederlanders konden nief
beter. In de achtste ronde probeer
de Fedor den Hertog weg te komen
Twee Polen, Szurkowski en
Zcechowski, en de Engelsman Daily
sprongen mee. maar de vlucht
Zoetemelk steunde in de rug duur
de slechts vierhonderd meter.
Verschrikking
Vervolgens trachtte Rotterdammer
Wim Bravenboer een afscheiding
te bereiken. Met de Italiaan Berga
mo, de Franse kampioen Danquil-
laume en de Duitser Peschel haalde
ook hij echter nauwelijks honderd
meter. Voor Bravenboer, die in de
elfde ronde in een groep achterblij
vers opgaf, was dat wel het hoogte
punt van dit kampioenschap. „Een
verschrikking". noemde Wim de
honderdveertig kilometer die hij in
Tsjecho-Slowakije koerste zelf. „Ik
begon in die klim drie kilometer
lang steeds maar van voren. Bo
ven kon ik dan net aan het laatste
wiel aanpikken. Maar toen in de
tiende ronde daar het peloton in
voetbalschoenen
in alle maten en prijzen
light - flexible - strong
Sporthuis ZWARTE WOlf
LANGE MARE 104 - LEIDES
TELEFOON 23827
Sporthuis BERGERS
HAARLEMMERSTR. 232 TEL. 2461
RIJNSBURGERWEG 121 - Tel. 500»
WILMS FLOET Sport
HAARLEMMERSTRAAT 182—184
TELEFOON 24872—41830
Sporthuis VAN DELFT
STEENSTRAAT 45 - LEIDE!
TELEFOON 22479
De eindsprint om de tweede
plaatsde Belg Pierre Monsere
snelt vóór zijn landgenoot Staf
van Roosbroeck en Popke Ooster
hof over de streep.
drieën scheurde was het natuurlijk
wel gebeurd".
Nog niet evenwel voor Henk Ben
jamins. De coureur uit Hollandsche
Veld zat na een lekke band in de
zelfde groep als Bravenboer. Een
enorme solo bracht hem echter te
rug bij de eersten. Zoals ook
Ben Janbroers zich in een eenzame
achtervolging, na gewoon te zijn ge
lost. uitputte. „Zoiets kost te veel",
gaf Benjamins toe. ..Ik kwam bij Fe
dor en Joop, maar ik kon daarna
niets meer. Mijn benen waren nele-
maal stijf". Alleen Popke Oosterhof
was daarom in de laatste ronden in
staat de hoog aangeslagen Neder
landse kansen redelijk te verdedi
gen. De Drent deed dat tot ieders
I tevredenheid.
Snel
Middelink: „Ik heb zelden een
coureur gezien die zo snel leerde als
Popke. Hij is er in een jaar hele
maal gekomen. In Nederland is dat
niet zo te merken, maar op zware
buitenlandse parcoursen hoort hij bij
de besten". Oosterhof. vorig jaar
winnaar van de Ronde van Mexico
en dit jaar tweede in de Engelse
melkrace, met vijf etappezeges,
maakte die woorden waar. Hij ging
keurig mee toen in de elfde ronde
twee Spanjaarden, Saez en Sanchez,
twee Belgen Monsere en Van Roos
broeck, één Tsjech Labus, één En
gelsman Smith, één Italiaan Berga
mo en de Rus Dimituk uit de groep
wegwipten. Even verslapte zijn aan
dacht bij de demarrage van Morten
sen, maar het herstel, een vlucht in
de laatste ronde en een spurt, die
ondanks de pessimistische voorspel
ling van Middelink „hij komt iets
aan macht en snelheid te kort"
goed was voor een vierde plaats
stemden toch iedereen uiterst tevre
den.
Zcals ook iedereen vrede had met
de wereldtitel van Leif Mortensen,
een 23-jarige Deen. die zich al voor
de zesde keer meldde aan het ver-
trek bij de strijd om de regenboog-
trui. Zo imponerend was de solo van
Mortensen dat niemand bij het in
gaan van de laatste ronde aan het
succes ervan twijfelde. De pure
amateur, die acht uur per dag, als
machine-bankwerker werkt voor zijn
vrouw en 2-jarig zoontje, bekroonde
er een harde training mee. Vier uur
zit Mortensen iedere dag op de fiets.
Louter voor zijn plezier. Vreugde die
hij beleeft aan een zege in een grote
De Deen Leif Mortensen
steekt beide handen in de lucht:
na zijn fraaie solo is hij de nieu
we wereldkampioen bij de ama
teurs.
driedaagse Deense wedstrijd, aan een
zilveren medaille in de ploegentijd
rit in 1967 exi ook tijdens deze
wereldkampioenschappen. Of aan een
tweedé plaats tijdens de Olympische
Spelen in Mexico, waar de Italiaan
Pierfranco Fianelli hem een kilo
meter voor de streep passeerde.
Voortaan lacht Leif Mortensen ech-
het meest naar zijn nieuwste tro
fee: een regenboogtrui. die bestemd
leek voor de Nederlandse of Belgi-
I sche troeven, maar die in handen
kwam van een pretentieloze Deen.
i Don Hertog en Zoetemelk hadden er
vrede mee. Jempie Monsere niet.
I Minutenlang bleef hij vertellen
waarom.
Wegwedstrijd dames: 1. Audry 14
Elmury (VS) de 69.705 km in 2 ui
4 min. 27 sec. (gem. 33.606 km ui
2. Bemadette Swinnerton «GB
2.05.37: 3. Nina Trofin (Rusl);
Nicole van den Braeck (Belg);
Carla Bosio (It)6. Baiiba Cacei
(Rusl) 7. Elisabeth Maffei (It)
Ljoebov Zadoroznaja (Rusl) 9. An
Horswell (GB)10. Valentina Sa
gejev (Rusl) 11. Jana Kralova (Ttj
SU; 12. Marta Tulisova (Tsj.-I
allen in 2.05.37; 13. Hennie Honde
veld (Ned> 2.05.58: 14. Christin
Goemine (Belg) 2.06.57: 15. Petnc
Pepper (GB) zelfde tijd; 16. Ke«
Hage (Ned) 2.10.19: 29 Nellie ti
Dijk op 15 min. 17 sec.; 31.
Helder op 22 min. 7 sec.
Wegwedstrijd heren: 1. Leif Mo:
tensen (Den) 181.2 kilometer in
uur 38 min. 30 sec.: 2. Monsa
(Bel) op 59 sec.: 3. Van Roosbroa
(Bel), 4. Oosterhof (Ned), 5. I
gamo (It). 6. Dimitrov (Rus), 7. S
(Spa). 8. Smith (GB) allen z.t. a
I Monsere; 9. Sanchez (Spa) op lV
l 09 sec.: 10. Hlabus (Tsj.-SJ.) op
min. 41 sec.; 11. Delepine (Fr) o
2 min 50 sec.; 12. Ducreux (Fr), f
Milsett Noo)14. Hubschmidt (Zwi>
15. Czechovski (TJölt. 16. Bislan
(GB». 17. Kegel (Pol). 18 Sta
Pettersan (Zwe), 19. Collinscw (GBI
20. Benjamins (Ned), 48. Z detemfl
(Ned'), 49. Den Hertog (Ned) alle
op 2.50.
Golf Zowel het Nederlandse de
nies-- als herengolfteam heeft a
Bad Ems van West-Duitsland verlo
ren. De dames met 6:3, de
met 5%—3%.
Excuses
Niet voor Oosterhof en ook niet
voor de andere Nederlanders. Ter- I
wijl Mortensen zich al opmaakte
voor zijn huldiging finishten de Mid-
delink-vedetten zij aan zij. Achter
een tweede groep, in volkomen ge
slagen positie passeerden F°dor den
Hertog en Jcop Zoetemelk de streep.
KNWU-coach Joop Middelink had de
excuses al klaar „Ze hebben het
hier vreselijk moeilijk gehad." wist
de Amsterdammer ..Niet alleen het
parcours maakte het ze erg lastig,
maar vooral hun bekendheid Wan
neer Joop of Fedor ook maar even
gingen staan kwam het hele peloton
in actie."
Waarmee Middelink wel gelijk had
maar waarmee toch het opvallende
verschil met de prestaties van dr
eveneens vermaarde Beleen Monse
re en Van Roosbroeck niet helemaa'
was verklaard. Fedor probeerde het
nog wel met een „Jempie en Staf
kennen wij wel, maar ze kennen die
jongens in oost-Europa niet." Zoete
melk wenste er echter niet om heen
te draaien. „Dat wij extra worden
bewaakt is natuurlijk geen excuus."
stelde Joop. „We hadden dan ge
woon maar wat harder moeten rij
den. Vandaag lukte het niet. Wii
waren vandaag niet waard om we
reldkampioen te worden
De oorzaak daarvan0 ..Wel." leg
de Zoetemelk uit. Ik heb verkeerd
gegokt. Ik dacht dat de beslissing in
de eerste helft van de koers zou val
len. Constant heb ik van voren gere
den en net toen ik in de elfde ronde
even wat uitrustte waren er tien
man weg. Die gingen zo hard dat er
niets meer aan was te doen."
(door Henk Kruithof)
BRNO (GPDi In het hotel treurde Keetie
Hage niet lang over het verlies van haar wereld
titel. Bij een spelletje kaart probeerde de 20-jarige
Zeeuwse de „ramp" te vergeten. „Ik moet er nier
meer aan denken", hield ze zichzelf voor. „Volgend
jaar neem ik revanche. Zó slecht als het hier was
kan het nooit meer worden. Zóveel pech als ik
vandaag heb gehad kom ik maar één keer tegen."
Keetie had gelijk. Het wereldkampioenschap in
Brno gaf geen juist beeld van de krachtsverhou
dingen in de internationale dameswielerwereld.
Zeker, de Amerikaanse Audry McElmury, die na
69.7 zware kilometers de regenboogtrui mocht
aantrekken kan een aardig stukje fietsen, maar de
afstand waarop op het circuit Masaryk de Neder
landse meisjes werden gereden was zonder meer
irreëel. De nederlaag die het oranje zestal incas
seerde was niet normaal, want de Nederlandse
ploeg vocht in Brno tegen overmacht.
Tsjechische tanks, stortregens en olie dwongen
de meisjes tot capitulatie. De volmaakt onge
schikte omstandigheden waarin veerenveertig da
mes uit tien landen elkaar de wereldtitel betwist
ten. waren te veel voor de Nederlandsen. Van het
prachtige parcours, waarop de dames en de ama
teurs deze week hadden getraind, was weinig over
gebleven. In een stukje afdaling hadden tanks, die
vrijdagnacht naar Brno oprukten om bij eventuele
onlusten te worden ingezet, het wegdek volkomen
geruineerd. De stenen waren veranderd in hon
derden scherpe keitjes, waarop het tijdens de
koers lekke banden regende. „Dat was al gevaar
lijk," wist Keetie Hage later, „maar veel erger was
het weer. Enorme regenbuien maakten van het
parcours, dat vol olie lag, een slipbaan. Je kon
sturen wat je wilde, er was geen houden aan."
Keetie sprak uit ervaring. Alle tegenslagen had zij
immers zelf gehad. Driemaal moest de wereld
kampioene uit St.-Maartensdijk van de fiets voor
een lekke band. Toen die problemen waren over
wonnen leek Keetie op weg naar een nog zeer
acceptabele klassering. Ook die illusie bleek niet
haalbaar, want met de kopgroep in zicht gleed
de Zeeuwse onderuit. Op een gehavende fiets
vocht ze vervolgens een bij voorbaat verloren
strijd.
Niet alleen Keetie Hage viel. Ook de andere
Nederlandse meisjes, met uitzondering van Henny
Hondeveld en Eef Helder, schoven in de beruchte
Farin-bocht, waar enkele jaren geleden de Ita
liaanse autocoureur Pinin Farina verongelukte,
over de weg. De Russische en Engelse dames had
den op het circuit opvallend veel minder moeite
om overeind te blijven dan de Nederlandsen. Vra
gende blikken richtten zich daarom na afloop op
coach Joop Middelink en zijn mecaniciens. Had de
Nederlandse ploeg wel de goede banden gemon
teerd 9
Middelink was daarover resoluut. „Ze reden op
licht materiaal", gaf hij toe. „Het weer zag er
's morgens prima uit en omdat de meisjes nogal
licht zijn. hebben we besloten geen 250 grams,
maar 220 grams tubes te nemen. In principe
maakt dat weinig uit. De iets zwaardere band
geeft iets meer contact met de weg. het verschil
met de soepeler lopende 220 is echter nihil. En
omdat niemand kon vermoeden dat het zou gaan
hegenen, hebben we de lichte banden gekozen."
De Nederlandse meisjes waren met de Russin
nen en Engelsen voorin het peloton te vinden
Alleen Eef Helder moest lossen. De Noordhol
landse had bovendien de pech om. nadat de ma
teriaalwagen haar voorbij was. lek te rijden. Mi
nutenlang moest Eef wachten voor ze (eenzaam)
aan de resterende zestig kilometer kon beginnen
Keetie Hage en Henny Hondeveld waren toen al
aan de voorbereiding van een Nederlands succes
begonnen. Bij de tweede doorkomst demarreerde
de wereldkampioene. „Niet te vroeg", stelde Keetie
later „Ik voelde me sterk genoeg. Die eerste paar
ronden gingen zo traag, dat er maar eens wat
moest gebeuren". Met Keetie sprongen de Engelse
Ann Horswell. Ruslands Ludmila Smirnova en
Larense Henny Hondeveld weg. Niet lang. want
Keetie zette in de drie kilometer lange klim nog
eens aan. Tweehonderd meter nam zij op de En
gelse voor het Nederlandse drama begon. Keetie
kreeg een lekke achterband en moest overstappen
De Tsjechische verzorgers gaven de Zeeuwse een
te kleine fiets. Keetie kon er nauwelijks behoor
lijk op trappen, maar desondanks bleef ze tot het
begin van de vierde ronde in de inmiddels uit
zestien dames bestaande kopgroep. Bij de verzor
gersplaats kreeg Keetie Hage's moraal echter een
geweldige tik. Keetie; „Ik wilde op mijn eigen
fiets overstappen, maar de mecaniciens kregen de
..vreemde" wielen een afwijkende Tsjechische
maat niet in de vork", begon na een overbodige
stop met 200 meter achterstand en op de te kleine
fiets opnieuw aan de achtervolging. Op haar eigen
fiets zette zij driehonderd meter verder voor de
derde keer aan, maar juist toen de afstand wat
minder werd schoof Keetie onderuit. Weg waren
haar kansen. Weg was de trui.
Ook voor zus Bella die in een tweede groepje
viel. En voor Truus Smulders, die nog geen twintig
meter verder tegen de grond ging. Nel van Dijk
gleed kort daarna ook al over de weg, waarna
Nederland slechts kon hopen op een verrassing
van Henny Hondeveld. De 23-jarige Larense had
er misschien voor kunnen zorgen. Misschien, maar
ook Henny Hondeveld kwam niet zonder pech uit
de wedstrijd. Terwijl Audry McElmury. die in de
laatste klim demarreerde uit de kopgroep, haar
voorsprong opvoerde tot ruim een minuut, zwoeg
de Henny om met een krom wiel de finish te ha
len". Er brak een spaak", legde zij later uit. „Ik
had de grootste moeite om door de bochten te
komen". Die inspanningen werden de laatste drie
kilometer nog groter. Op weg naar de streep liep
Henny Hondevelds achterband leeg. „Ik zag de
wagen niet en daarom ging ik maar door", zuchtte
Nederlands hoogst geklasseerde: een dertiende
plaats op IV2 minuut. „Jammer, dat ik niet mee
kon spurten. Vorig jaar kreeg ik ook al pech in
de laatste ronde. Ook toen had ik kort kunnen
komen".
Met Henny Hondeveld was Nederlands laatste
kanshebster uit de eerste waaier teruggeslagen.
De hoogste plaats op het druipnatte erepodium
was toen al ruim een minuut vergeten. Daarop
stond de 26-jarige Audry McElmury. een vriende
lijk lachende Amerikaanse getrouwd en twee
kinderen die zich de eerste wereldkampioene
met een academische titel (dra in de bio-chemie)
mag noemen.
Audry McElmury. een van de twintig vrouwen
die in Amerika aan wielrennen doen. zij traint
altijd met de heren, kreeg een jaar na haar zesde
plaats in Imola in Brno de regenboogtrui. Haar
voorgangster herinnerde zich tijdens het kaarten
een aardig detail. „Ik heb al laten zien dat ik
sterker was dan zij", lachte Keetie Hage. „In de
achtervolging". Dat klopte, want in de kwart-
Audry McElmury lacht: als eerste Ameri
kaanse wielrenster heeft zij de wereldtitel vet'
overd.
finales van het poursuite-toernooi reed Keetie d(
Californische kampioene in drie kilometer op acht
seconden
