Verloren gegane kwaliteit
Weg met de
werk jurk
In
1 nacht
mooi worden,
at bestaat gewoon niet
Bi
Moederlijke
füül
mm
HOONHEIDSSPECIALISTE WILLEMINE DANZ:
ARDAG 14 JUNI 1969
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 19
Vak vraagt een enorme zelfbeheersing. Als schoon-
jpecialiste kun je een cliënt plat praten, maar dat moet je
list niet doen. Dan komt zo'n klant niet meer terug. Je
kwaliteit verkopen, geen kwantiteit
Wirriine Danz-van Staveren, schoonheidsspecialiste met
irukke praktijk in Rotterdam, zegt het uit jarenlange
jng. Ze heeft een beroep waar tegenwoordig grote be-
illing voor bestaat, maar met die belangstelling zijn ook
We misverstanden over de (lang niet lichteeisen van dit
p gegroeid.
(i
ichoonheidsspecialiste wil
I zegt Willemine Danz,
beginnen met zich eerlijk af
r ïn wat haar motief is. Ge-
Det crèmes en kleurtjes
en er zelf als een glamour-
zien? Nee, dat is het ver-
uitgangspunt. Dan zie je je
alleen maar als een object,
wordt schoonheidsverzor-
gauw een afschuwelijk vak."
goede schoonheidsspecialiste
in mensen, is in mensen ge-
ierd. Myvrouw Danz
dat deze karakteristiek mis-
een beetje van de vorige ge-
Hinkt, maar dat ze dit be-
„Je moet ernaar verlangen,
persoonlijkheid te vormen,
in dit vak bovendien vol
wassen zijn en dan bedoel ik niet in
de eersite plaats naar jaren. Een
vrouw die ontspannen in de stoel
ligt, is soms bereid van alles te ver
tellen, haar hart volkomen uit te
storten. Later heeft ze daar spijt
van en dan blijft ze weg. Een
schoonheidsspecialiste moet kans
zien zo'n conversatie in goede banen
te leiden, zonder tactloos te wor
den."
In Nederland zijn vijftien oplei
dingsinstituten die erkend zijn door
de STIVAS, de Stichting vak
examens schoonheidsverzorging. Ne
derland heeft op het ogenblik een
goede dertienhonderd gediplomeerde
gevestigde schoonheidsspecialisten
(overwegend vrouwen, slechts enke
le mannen) en dat aantal groeit ge
stadig: de ANBOS, de Algemene
Nederlandse bond van schoonheids
instituten, kreeg er in een jaar tljds
meer dan honderd leden bij.
..Als het de mens goed gr.at, gaat
het de lichaamscultuur immers ook
goed," zegt Willemine Danz, die
verscheidene jaren lid van de exa
mencommissies van STIVAS en be
stuurslid van ANBOS is geweest en
nu zitting heeft in de opleidingscom
missie van CIDESCO, de internatio
nale overkoepelende vereniging. De
behoefte aan -schoonheidsverzorging
wordt groter, maar er is een ander
aspect dat even belangwekkend is:
ook op het sociale vlak krijgt
schoonheidsverzorging steeds meer
mogelijkheden.
„Ongekende mogelijkheden," zegt
mevrouw Danz. „In ziekenhuizen,
gevangenissen, psychiatrische in
richtingen kan schoonheidsverzor
ging een therapie zijn. De mensen
worden veel meer „aanspreekbaar"
door schoonheidsverzorging. Het kan
een van de belangrijkste middelen
zijn om hun isolatie te doorbreken,
het gewone leven te benaderen. Mijn
theorie is dat mensen die iets aan
hun uiterlijk kunnen doen, ook be
reid zijn iets aan hun innerlijk te
doen. Dit beroep bestrijkt een veel
breder terrein dan alleen de schoon
heidssalon."
Dat bredere terrein betekent voor
haar onder meer „cursussen in zelf
ver zorging" die ze binnenkort aan
groepjes cliënten gaat geven. Want
het gros der vrouwen weet nog niet
efficiënt met schoonheidsmiddelen
om te gaan, gebruikt te veel of te
weinig, pakt het gezicht te straf
aan. Willemine Danz wil vrouwen
Ieren hoe ze dat gezicht zonder ge
vaar zelf kunnen behandelen, hoe
maskers worden opgebracht, in wel
ke richting crèmes worden inge-
klopt, kortom: hoe men „wegwijs"
wordt op de eigen huid.
Ze zou ook graag de jeugd een
beetje huidverzorging leren. „In
Zweden is het al normaal dat er op
school lessen in schoonheidsverzor
ging worden gegeven. Als dat in Ne
derland gebeurt gaat het meestal
nog braaf onder het motto hygiëne.
Jonge meisjes zien er vaak afschu
welijk uit. doordat ze plaatjes uit
tijdschriften klakkeloos als voor
beeld nemen. Lopen soms rond met
oogaandoeningen doordat ze hun
ogen met gewone verf hebben be
handeld."
„Dat krijg je al6 de moeders zeg
gen dat het niet mag. Je kunt ze
veel beter leren hoe ze met schoon
heidsmiddelen moeten omgaan, en
dat schoonmaken belangrijker is dan
opmaken."
Er zijn twee opleidingen: de
opleiding tot het diploma A
(assistente) die 280 lesuren om
vat, verdeeld over acht maan
den en de opleiding B, bestaan
de uit 208 lesuren, verdeeld
over zes maanden. Het B-di
ploma is vereist voor een vesti
gingsvergunning. Kosten van
beide opleidingen: in totaal een
kleine dertienhonderd gulden.
goeds," placht mijn va
oeger te zeggen, „gaat
trioren. Dat komt altijd
rijven in de rivier van de
Of het nu een boek, een
uk, een schilderij, een
ng betreft, het moge nog
ir. de verdrukking zijn ge-
schijnbaar vergeten
x verloop van tijd
et herontdekt. Kwaliteit
•h niet onderdrukken of
of negeren
ii het een indrukwekken
de en daarom geloofde ik
lu niet meer. nu weef ik
loop van veertig eeuwen
iglijk veel verloren ge-
orherroepelijk en totaal.
een drabbig residu van
gfr in, jaar uit beschaving
tnoemd, bleef bewaard,
iawr als een robijn tus-
moader: een meester-
te en daar, afhankelijk
merciële belangen; een
Ige doch revolutionaire
mg. Hoge kwaliteit is geen
rie voor onsterfelijk-
\een het toeval wil soms
sije helpen, en het toeval
I voor waardebepalingen,
vtend, en er rekening
udend, kan een mens de
Iverrassingen ondergaan
een speurtocht onder
war cultuuruitingen die
voorbestemd tot verge-
on vergeefsheid. Eens
op de markt voor een
i een Western en mis-
kn ik nu de enige ter we-
een overgebleven exem
plaar bezit: een regelrecht meesr
terwerkje, enig in zijn soort. Nog
niet zo lang geleden vond ik tus
sen honderden Engelse pockets
een Science-fictionboekje, dat
zich bij lezing ontpopte als een
meesterlijke satire, en bovendien
bleek het vol te staan met zulke
diepzinnige en geniale gedach-
teninvallen. dat Kant en Scho
penhauer er jaloers op zouden
zijn geweesten toch stond
het in een rek vol sex- en geweld-
puin. Niemand kent het. De
auteur heeft er geen literaire
prijs voor gekregen, Hollywood
betaalde geen half miljoen voor
de filmrechten, geen mens kan
vermoeden dat achter de brallen
de titel en de smakeloze cover
een ongelooflijk knappe analyse
van het menselijk karakter
schuilgaat.
Soms hoor ik iemand plotse
ling over een boek, een stuk
muziek, een grammofoonplaat
spreken die volgens hem het
„absolute einde" is. Maar als ik
dan, nieuwsgierig geworden, op
jacht ga, blijken 't boek, de plaat,
de muziek nergens meer te krij
gen te zijn. De (kleine) oplaag
werd half uitverkocht, de rest
ging de molen in en werd ver
nietigd'. niemand heeft behoefte
aan winkeldochters. De paar ge
luksvogels die het werkje bijtijds
in handen kregen eer het de ver>-
getelheid werd ingemalen, bewa
ken het als goud; je kunt het
zelfs niet te leen krijgen al lig je
er voor op je gezicht! Maar hoe
veel exemplaren zullen er over
twintig, dertig jaar nog van be
staan? De kans dat iets heel
goeds spoorloos van de aardbo
dem verdwijnt is groot. Zo groot
dat het niet anders kan of in de
achter ons liggende eeuwen moe
ten duizenden meesterwerken
voorgoed vér lor en zijn gegaan.
Overal om mij heen zie ik jon
ge mensen, die iets van hun le
ven „willen maken." Die hopen
„er nog eens te komen," dat wil
zeggen: aan de top. Zij dichten,
schrijvenschilderen, compone
ren en studeren. Wat uit hun han
den en hun brein komt, draagt
het stempel van de artisticiteit.
Onder hen zullen er ongetwijfeld
enkelen zijn, die „er" inderdaad
,Jcomen." En anderen die nooit
van een meesterwerk zullen be
vallen. En weer anderen die tus
sen hemel en aarde zullen blijven
zweven en redelijk goed werk zul
len afleveren en nog een aantal
dat hopeloos zal mislukken.
Maar of zij, die de meesterwer
ken produceren dezelfde zullen
zijn als degenen die de top berei
ken? Het toeval, of een handje
vol geluk, zullen daarover be
slissen, niet de kwaliteit van het
werk
Hoeveel duizend genieën zijn er
geweest waarover de wereld
nooit iets heelt kunnen vernemen
omdat ze voor hun volwassen
heid omkwamen in de loopgra
ven, onder het puin, bij een over
stroming, een brand, een epide
mie? Hoeveel manuscripten wer
den niet vernietigd door 'n ramp
nog vóór ze helemaal voltooid
konden worden? We loeten er
niets van. Eeuw na eeuw zijn zo
veel hooggestemde verwachting-
gen, hoopvolle jonge mensen, ge
niale hersenen vergaan. Het wre
de toeval is dikwijls veel sterker
dan al onze pogingen tot opvoe
den, het verspreiden van erudi
tie en het scheppen van gunstige
gelegenheden. „Geeft het jonge
talent een kans!!" roepen we de
héle dag. Inderdaad: een kans.
Toeval. Wat ér uit komt en
of het produkt bewaard zal wor
den, is iets ivaarover de mens
kennelijk geen macht heeft.
De rivier van de Historie heeft
meer diamanten naar zee ge-
transporteerd dan aan de opper
vlakte gebracht.
THEA BECKMAN
Willemine Danz-van Stave
ren: ,,Het vak van de schoon
heidsverzorging vraagt enorme
zelfbeheersing"
Die laatste opmerking mogen ook
volwassen vrouwen zich aantrekken,
want de meest gemaakte fout in de
schoonheidsverzorging is nog altijd
dat men meer erop uit is met een
goede make-up tevoorschijn te ko
men dan de huid werkelijk te ver
zorgen. „Geschikte schoonmaakpre-
paraten, goede voedende crèmes,"
zegt Willemine Danz. „zijn belang
rijker dan de make-up en de leuke
kleurtjes, hoeveel die ook voor een
vrouw kunnen doen. Een andere
kardinale fout is de zonaanbidding
van deze tijd. Er is niets dat een
huid zo blijvend beschadigt al6 te
lang en te veel zon. Waarom blijven
vrouwen toch op die manier hun
huid riskeren? Het snob-appeal van
het bruin worden is er toch wel af
nu iedereen naar het zuiden of naar
de wintersport trekt."
Ze gelooft dat de opleidingen voor
het beroep van schoonheidsspecia
liste nog concreter kunnen worden,
nog meer op de praktijk gericht.
„Dat je vragen van intelligente klan
ten kunt beantwoorden, geen dom
me dingen zegt, is minstens even
belangrijk als weten hoe zo'n hor-
moon- en zenuwstelsel in elkaar zit.
De examens zijn vrij zwaar, mis-
j schien wel op sommige punten te
zwaar en op andere onvolledig. De
hele boel is tenslotte nog volop in
groei."
Een van de moeilijkste taken van
de schoonheidsspecialiste is het op
groeien tegen „de hoge zeeën van de
reclame" die de cosmeticafabrikan-
ten op de vrouw van vandaag losla
ten. „Van de schoonheidsspecialiste
wordit verwacht dat ze die geraffi
neerde reclames waar maakt en dat
is onmogelijk. In één nacht mooi
worden: dat bestaat gewoon niet,"
zegt Willemine Danz. „Iemand die
nooit iets aan haar huid heeft ge
daan moet minstens zes weken uit
trekken om enig effect van een ver
zorgingsmiddel te zien."
(ADVERTENTIE)
'ktenu
'oefe,
»lffe
DAMESMODE
in exclusief jonge stijl...
BREESTRAAT I08a-ll2 LEIDEN
Wie met de regelmaat van een
klok mode-communiqués uit Pa
rijs onder ogen krijgt, komt altijd
weer onder de indruk van de veel-
bezongen Franse taal. Het mode
jargon zal over de hele wereld
wel ongeveer gelijk zijn, maar op
de een of andere manier klinkt
het in het Frans allemaal veel
beter. De meest prozaïsche mode
begrippen krijgen in Franse ver
taling iets veelbelovends, Iets
dat veel meer suggereert dan er
meestal in werkelijkheid is.
Neem bijvoorbeeld het begrip
„mantelpak". In het Nederlans een
woord dat onweerstaanbaar doet den
ken aan ietwat stijve dames die op
platgehakte schoenen saaie wande
lingetjes of keurige theevisites ma
ken. Nee, dan de Franse benaming:
„Le Tailleur", dat klinkt even beter.
Dat doet denken aan kwieke vrou
wen, die met wapperende haren spor
tief lopen te doen in herfstige bossen,
of elegant winkelen op de Parijse
boulevards.
Met de jurk is het al niet veel an
ders. „Jurk", een kort onvriendelijk
woordje dat van alles kan omvat
ten, van ochtendjurk tot cocktail-
en avondtoilet, en met het klimmen
der jaren ongemerkt vervangen wordt
door het brave woordje japon. Maar
de „robe" uit het besoheidenste
Brusselse of Parijse modewinkeltje
krijgt alleen al door de klank van
het woord een bepaalde allure.
Zelfs voor de „werkjurk" waarin
het gro6 der vrouwen elke ochtend
(al dan niet biet tegenzin) de on
vermijdelijke huishoudelijke bezighe
den verricht hebben de Fransen een
aardige naam gevonden. Zoiets heet
geen werkjurk, ochtendjurk of duster,
maar een „robe de maison". Toege
geven: in de Nederlandse vertaling
wordt dat tóch weer „huisjurk"
maar in het Frans klinkt het gezel
lig. Evenals „robe d'interieur", zo
als het huishoudelijk werkpak ook
wel wordt genoemd.
Uit die vriendelijke benamingen
blijkt wel dat de huishoudelijke werk
kleding niet langer het stiefkind van
de mode-ontwerpers is. Ze vinden
dat het maar een afgelopen moet
zijn met de afgedragen jurken, de
schortjes en de jasschorten en dat de
huisvrouwen ook in het „ochtendpak"
een aardige verschijning moet zijn.
Vrolijk gekleed in een imprimé of
een kleurige effen stofje, voorzien
van wat leuke knopen of stikstels in
afstekende kleur. Geen ingewikkelde
modellen, wel hier en daar een mo
dieus accent. Weinig kostbare stof
fen die toch tegen een stootje kun
nen en vooral vuilafstotend en goed
was baar zijn.
Eeen heel goed idee van die mo
de-ontwerpers". Een goed idee ook
om in het komende nieuwe jaar eens
in de praktijk te brengen. Want ze
bieden inderdaad een deprimerende
aanblik, de huisvrouwtjes die 's och-
tens rondsjouwen in afgedankte en
onmodische jurken die ze nog nèt te
goed voor de voddemand vonden en
daarom maar tot „werkjurk" pro
moveren. Het verbluffendste tenue
dat we op dit gebied ooit zagen was
een oude taftzijden cocktail jurk,
vanwege de „Blotigheid" gecombi
neerd met een al even oud en versle
ten vestje. Wie zichzelf zo in de spie
gel ziet moet wel neiging tot „boeh"
roepen krijgen.
j Weg dus met de werk jurken, ruim
baan voor de „robes-de-maison". Ze
i hoeven niet kostbaar te zijn, zeker
j niet voor de vrouw die goed met de
naaimachine overweg kan. Wie kans
ziet om tijdens een opruiming wat
[goedkope lapjes te bemachtigen moet
-bij'staande foto's maar eens bestu-
I deren. Ze zijn afkomstig van beken-
de Franse confectiebedrijven en kun-
nen zeker inspiratie leveren.
voor vrouwen die graag pantalons dragen: een wasbare
gecombineerd met een tuniek van havannakleurig Tergal-
knopen en stiksels langs de a-symmetrische sluiting en de
mstikte zak.
Kleding die bewegingsvrijheid geeft bij het werken in huis: een rechte
jurk met grote zakken en lange rits. in zalmkleurig Tergal en een tuniek
in roze Nylfranee mei opgestikte zakken, dubbele knoopsluiting en veter
versiering langs de hals.
Nylfrance (gemakkelijk wasbaar) met dessins in oranje, turquoise en
paars, verwerkt tot een overhemdmodel met effen kraagje en manchetten.
voor het schoonheidsverzor-
geven op zelfstandige vesti-
Nederland kent sinds tien
jaar een „Vestigingsbesluit
gingsbedrijf." Dat besluit houdt
in dat slechts één instantie in
Nederland examens mag afne
men (onder toezicht van een
rijksgecommi'i,teerdeen diplo
ma's mag uitreiken die recht
gingde Stichting vakexa
mens schoonheidsverzorging
(STIVAS). Alleen het officiële
STIVAS-diploma opent de deur
naar een vergunning van de
Kamer van Koophandel, waar
mee men zelfstandig kan gaan
werken.
