eestelijke begroeting van
30.000ste
abonnee
i.i
'Het is een fijne krant.
GESTAGE
STIJGING
Echtpaar in Lisse tv-toestel aangeboden
Zij lezen 50 jaar
(en langer) het LD
ees Coimbee
W
GROEI VAN HET
LEIDSCH DAGBLAD
IN ZESTIEN DAAR
to '55 '56 '57 '58 '59 '60 '61 '61 '63 '64 '65 '66 '67 '68 '69
MEER DAN
60 J tAR
(,()EDE
HUIS
VRIEND
)ERDAG 13 MAART 1969
LEIDSCH DAGBLAD
pleid
aanj
in).
hg* ISSE Het LD heeft zijn 30.000ste abonnee feestelijk be-
et. In een dichte sneeuwjacht reden onze directeur, de heer
er9° E. van Dishoeck, en de chef van de abonnementsafdeling,
refs!ieer ^erwer' gistermorgen naar Lisses nieuwe woonwijk,
'oelpolder. Daar woonde in een van de riante flats aan de
evaarstraat (nummer 107) het echtpaar, dat er mede voor
[e, dat de 30.000 kon worden volgemaakt. Het waren de
en mevrouw Gordijnvan den Berg.
het betreden van de smaak-
\erichte flat wenste de heer
Dishoeck het (verraste)
1 ige echtpaar geluk met het
dat het zich als dertigdui-
ite abonneerde op het LD.
uees erop, dat dit een van de
\epunten ivas in het 109-
bestaan van de krant en
icndigde de heer en me-
o Gordijnvan den Berg als
inering aan deze dag een
televisietoestel.
itbaar verrast nam het echt-
dit onverwachte geschenk in
ngst. Het kon geen woorden
n om aan zijn vreugde uiting
'en. Daarom nam zoon Richard
naand) de honneurs van pa en
laar over. Hij draaide zich in
»x op zijn knieën en schaterde
it van plezier.
in eenmaal de spanning gebro-
m kwamen de tongen los en
e heer Gordijn uiting aan de
(vreugde van hem ei; zijn vrouw
de ontvangst van dit kostbare
enk. „Nu kan ik tenminste van- I
de wedstrijd CelticA. C Mi- i
ii". zei hy verrast,
bleef echter niet by dit tele-1
lestel. banketbakker F. den
(met wit jasje en koksmuts)
aan en overhandigde het echt-
een taart met het opschrift
0.000ste". „Dat is leuk", zei me-
Gordyn, „want nu hebben we
ond als we naar de televisie
te kijken ook nog iets lekkers
koffie".
alleen de 30.000ste abonnee
iet LD de heer Gordyn gaf
7 januari op maar ook alle j
e 34 abonnees van het Leidsch
lad in deze flat deelden in de
de. Ook bij hen werden taarten
rgd met erop gespoten de woor-
„LD-30 000ste". Dat deze geste
Ie directie van het Leidsch Dag-
in de smaak viel is begrijpelyk.
-2l
Het echtpaar Gordijnvan
den Bergdat de 30.000 LD-abon-
nees volmaakte, bekijkt het fraaie
geschenk van de directie van het
Leidsch Dagblad. Zelfs Richard
(5V2 maand) schijnt belang te
stellen in het t.v.-toestel. Of zou
het meer zijn in pappa?
(Foto LD Hol Vast)
LEIDEN Het viel ons niet moeilijk om op het mo
ment. dat onze dertigduizendste abonnee „zijn visite
kaartje afgaf", naar abonnees te zoeken, die reeds meer
dan een halve eeuw het Leidsch Dagblad lezen en daar
uit voorlichting ontvangen. Het zijn er honderden
Wij deden een willekeurige greep. Hun oordeel over
..onze" en hun krant leest u hieronder.
Iflllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllillllllllllll
LISSE Ik kon geen woorden
vinden om de LD-directie te be
danken voor het mooie televisie
toestel. Natuurlijk waren mijn
vrouw en ik ervan op de hoogte,
dat er iets bijzonders zou gebeu
ren. De heer J. Verwer, chef van
de abonnementenaf deling van
het LD. had me immers gevraagd
vanmorgen vrijaf te nemen en hij
had ook geïnformeerd, wat we
nog misten in onze nieuwe flat.
'k Heb toen gezegd: een televisie
toestel en een elektrische naai
machine voor mijn vrouw, want
die maakt bijna alle kleding zelf.
Dat zei LD's 30.000ste abonnee, de
heer J. J. Gordijn jr. (24), tijdens
een gesprek na afloop van de
overhandiging van het geschenk.
De heer en mevrouw Gordijn-van
den Berg wonen van kort voor de
kerstdagen om precies te zyn 23
december op de tweede etage in
een van de flats aan de Ooievaar
straat in Lisse. En met heel veel
genoegen! Ze hebben een prachtige
vierkamer (huuriflat, waarin men
een vergezicht heeft op Lisses Poel-
polder, waar een grote bouwactiviteit
heerst.
„We waren blij, dat we op de eerste
dag, dat we hier woonden tussen de
stapel kranten in de brievenbus ook
het Leidsch Dagblad ontdekten", zegt
de heer Gordijn «werkzaam bij de In
spectie van de Belastingen in Leiden,
lste afdeling). „U moet weten, ik ben
Leidenaar van geboorte en bij mijn
ouders, die wonen Alexanderstraat 24
in Leiden is het L.D. 'n trouwe huis
vriend. Jaren, jaren lang. Als kind las
ik de krant al. Daarom hebben we
niet lang geaarzeld ons als abonnee
op te geven".
Mevrouw J. Gordijn-van den Berg
(23», geboren in Alkmaar en getogen
in Wezept: .,'t Is een fyne krant. Er
staat Lisses en Leids nieuws in en
de heer en mevrouw Gordyn-van den
Berg met recht trots zijn.
Mevrouw Gordyn: „We hadden na
tuurlijk graag een huis in Leiden ge
had. Daar was geen kijk op. We zijn
heel erg gelukkig met deze flat. Ken
nissen hebben we nog niet. maar we
hebben Richard en elkaar. Dat is het
belangrijkste. Voor myn man is dat
op en neer reizen naar Leiden «twee
maal drie kwartiert wel een hele op
gave. Je moet echter wat over hebben
voor een woning.
„Helemaal niet", onderbreekt de
heer Gordyn het gesprek. „Dat rei
zen valt heus wel mee. Er zijn goede
N.Z.H.-verbindingen. Alleen moet ik
een kwartier lopen om bij de bushalte
te komen. De rest. gaat vanzelf"
heel veel over mode. Over wat de be
roemde modehuizen brengen en over
de shows, die in Leiden en omgeving
worden gegeven. Ik maak namelijk al
mijn kleding zelf".
Sport
De heer Gordijn «met Richard op
de knie en hartelijk lachend om de
opmerking van zijn echtgenote»: „Die
mode is voor mij zeker niet het be
langrijkste in de krant. U moet me
goed begrijpen, ik stel het zeer op
prijs als mijn vrouw er goed gekleed
uitziet, maar geef mij de sport maar
en het Leidse en Lissese nieuws. Ja,
die sport boeit me. Ik heb zelf altijd
gevoetbald en lees daardoor steeds
met heel veel interesse de uitvoerige
en deskundige verslagen over de ver
richtingen van de Leidse clubs. Wat
heb ik gesmuld van dat verhaal van
Ruud Paauw over zijn reis met de
Banketbakker F. den Butter
bezorgt met zijn bediende de
taarten bij de lezers van het LD
in de flat, waar de 30.000ste
woont.
(Foto LD/Holvast)
Leidse supporters van Ajax naar Pa
rijs. Kostelijk. M'n broer heeft deze
reis ook gemaakt en toen ik hem een
dag of twee daarna sprak en hy be
gon te vertellen van zyn belevenissen,
zeg ik: Hou maar op. "k Heb het al
lang gelezen in het LD! Het is een
beste krant voor de sport en het
plaatselijk nieuws".
Geanimeerd
Onder het genot van een kopje
koffie met cake ontwikkelde zich een
zeer geanimeerd gesprek, dat af en
toe werd onderbroken door een luide
kreet van Richard, een baby waarop
oning
De heer Gordijn heeft, toen hy als
stoottroeper in Ermelo diende, zyn j
tegenwoordige echtgenote leren ken-
nen. In 1964 verloofden zy zich en
toen hebben zij zich direct in Leiden
voor een woning laten inschrijven
Er was echter geen uitzicht op een
huis. Ze kregen een aanbieding om
tijdelijk een zomerhuisje in Noord-
wijk aan Zee te betrekken en traden
daarom 22 september 1967 in het hu
welijk.
Op 1 april 1968 was dat zelfstandig
wonen ten einde. Het vakantiehuisje
moest worden ontruimd voor de bad
gasten. Daarom trok het jonge paar
in bij de ouders van de heer Gordijn
aan de Alexanderstraat. Daar werd
ook Richard geboren. Gelukkig kre
gen ze enige maanden daarna de
aanbieding van een woning in Lis6e's
Poelpolder, waar zich steeds meer
Leiden aars gaan vestigen. De kerst
dagen konden ze zodoende in eigen
„home" doorbrengen.
Bij het afscheid zeiden de heer en
mevrouw Gordijn: „Een leuke geste
van het LD. Wat een geluk, dat wij
de 30.000ste abonnee zijn. Nu kunnen
we tenminste thuis naar de televisie
kijken en hoeven we er niet meer uit
als er een voetbalwedstrijd wordt
uitgezonden
30000 ABONNEES
290 0 0 -
2 8 O O O
2700 O
26 00 0
25 00 0
2«iOO O
23000
22000
2IOOO
20 OO O
19000
ISOOO
Op donderdag 1 maart 1860 verscheen het eerste exemplaar
van het Leidsch Dagblad. Met de oplage wilde het in het begin
niet erg snel lukken. Bij de oprichting bedroeg het aantal abon
nees 180 en tien jaar later was dat getal met nauwelijks hon
derd gegroeid.
Maar daarna kwam de groei. In 1890 ruim 5000 abonnees, in j
1910 bij het vijftigjarig bestaan ongeveer 13.000. Tegen het
uitbreken van de tweede wereldoorlog waren er ruim 20.000
vaste lezers van deze krant.
Na de oorlog heeft de groei van de krant zich geleidelijk
voortgezet. Het gestaag stijgende abonnee-aantal van de laatste
jaren laat zich aflezen uit bovenstaande grafiek.
„Voor ik zelf abonnee werd
dat was by mijn huwelyk in 1918
las ik het Leidsch Dagblad al,
thuis." In al die jaren heeft de
heer E. J. de Geus geen moment
met de gedachte gespeeld om het
LD op te zeggen. Myn dochter
heeft er nog een tijdlang ge
werkt". De heer De Geus herin
nert zich als de dag van giste
ren, dat het LD als een buiten
blad met 1 inlegvel op de deur
mat viel. „Het vervult je met
respect als je ziet hoe het blad
er nu uitziet".
Bijzonder aandacht van de
heer des huizes tenminste
kregen altyd de commentaren
Mevrouw De Geus leest nog
steeds met veel belangstelling
het nieuws uit Katwijk, de plaats
waar ze vandaan komt.
De heer en mevrouw Vogelaar-
v. d. Voet zyn 59 jaar getrouwd
en al die jaren lezen ze het
Leidsch Dagblad Dat begon in
Alkemade, waar ze de eerste ja
ren van hun huwelyk woonden,
en dat zette zich logischerwijs
voort in Leiden, waar ze eerst
op de Lange Gracht en nu reeds
dertig jaar in het Kooipark wo
nen.
De heer J. Vogelaar (83>. die
timmerman is geweest, trekt el
ke dag een paar uur uit voor het
LD „Ik spel het van voor naar
achter", vertelt de vitale Leide
naar. Zyn vrouw, de 77-jarige
mevrouw M. M. Vogelaar-v. d.
Voet. zegt: „En ik sla ook weinig
over. Het stadsnieuws en de ad
vertenties lees ik altyd. Die oor
logsverhalen laat ik maar voor
wat ze zijn". Conclusie van bei
den: „We zijn aan de krant ge
wend en zouden er niet buiten
kunnen".
IIIIHIIillllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllintllllllllllN
iiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHmiini
Twee lezeressen, die meer
dan een halve eeuw deze
krant lezen, vroegen we naar
hun mening over het LD. Die
wilden ze best geven, maar
ze wilden niet op de foto.
Mevrouw B. van Haarlem
Felix van de Haven in Leiden
las het LD thuis als geboren
Leidse en nam de krant, toen
ze in 1918 trouwde. „En nog
steeds kijk ik elke dag met
verlangen uit naar de krant.
Dat is al die jaren zo ge
weest". Wat haar bijzonder
trekt, is het feit, dat het LD
haar op de hoogte houdt van
het wel en ivee van de stad.
De familieberichten interes
seren haar en in de adver
tenties winkeltze. Me
vrouw Van Haarlem vertelt
verder, dat haar kinderen
vroeger naar het Leidsch
Dagblad grepen vanwege het
sportnieuws.
De 88-jarige mevrouw J.
BaartmanVei-wer in het
bejaardencentrum Haagwijk
leest het LD ook vanaf haar
trouwen. „En dat zou in april
van dit jaar 65 jaar zijn, dus
ga maar na, hè". Ze laat geen
letter ongelezen. Zodra ze de
krant voor ogen krijgt, slaat
ze hem op en leest door tot
's avonds de televisie begint.
,,En de volgende dag ga ik
's morgens verder. Ik wil er
niets uit missen".
„Op 31 december 1907 ik
was toen nog een jongetje van
vyf jaar zat ik voor het eerst
gebogen over het Leidsch Dag
blad. Ik herinnerde het mij nog
als de dag van gisteren. Mijn
vader pakte die dag het L.D.,
wees op het jaartal 1907 en zei:
als er nu weer een krant komt is
de zeven in een acht veranderd.
Op 2 januari 1908 greep ik weer
naar het Leidsch Dagblad en dat
doe ik nu -al zestig jaar". Dit
vertelt ons de heer J. B. van
Kempen «66) uit de Regentesse-
laan in Oegstgeest, die verder
van mening is, dat de krant be
hoort tot het levenspatroon van
de mens. Hoevelen zullen dage
lijks niet zeggen „is de krant er
al?" Er is echter een bepaalde
periode in het leven van de heer
Van Kempen, dat hy de krant
beslist niet wil lezen en dat is
in de vakantie. „Het opgeven
van myn vakantie-adres is er
beslist niet by". De heer Van
Kempen „ik lees echter niet
alles" is een systeemlezer. Zo
dra de krant er is wordt eerst de
frontpagina „onder handen ge
nomen" en daarna
Panda, de familieberichten en
als oud-Leidenaar het stads
nieuws.
'k Lees al 61 jaar om pre
cies te zyn van 2 januari 1908 af
het Leidsch Dagblad. U be-
grypt, dat het een trouwe huis
vriend is geworden in al die ja
ren. Aan het woord is de zeer vi
tale heer E. J. Remmelzwaal (84)
uit Katwyk aan Zee.
Gezeten voor het raam van
zijn ruime bovenkamer in de
riante woning Parklaan 48, waar
men een prachtig uitzicht heeft
op de zuidduinen, hebben we een
gesprekje met hem. Sinds het
overlijden van zyn echtgenote
zorgen zijn dochter en schoon
zoon het gemeenteraadslid
J. Bergman voor de heer
Remmelzwaal. Hy is daar erg
over te spreken al schuift hij
niet graag zyn benen onder „an
dermans" tafel. Daarom vertoeft
hy altyd in zyn kamer. Ook tU-
dens het eten.
Iedere middag, vertelt hy. maak
ik nog een duinwandeling van
zon zes kilometer. Naar de
„muur" en terug. Als ik thuis
kom zet ik een kopje thee en ga
dan het LD lezen, 'k Doe het
zeer intensief. Eerst het plaatse
lijk nieuws en daarna al die an
dere berichten. Ook de sport.
Zelf heb ik er wel niet aan ge
daan. maar toch stel ik belang
in de verrichtingen van Quick
Boys.
Mijn zoon Aad (61) heeft veel
voor deze club gedaan.
De heer Remmelzwaal is een
geboren en getogen Katwijker.
Hij was visser, kruidenier en re
der. 'k Ben de enige nog, die
overgebleven is van het eerste
bestuur van de Vereniging van
Schippers-eigenaren. zegt hy. Is
het daarom vreemd, dat het vis-
serMnieuws me het meest boeit
van alle nieuws in het LD
.1
