Kolle opnieuw in bioscoop
Huiswerk voor
universiteiten
Duo Burton-Taylor
in Losey's „Boom"
Films
Leiden
\etere beveiliging
ordt veel te duur
Een cementen blok
aan mooie benen
;t wonder der liefde" deel twee in Nederland
Radio - muziekprijs
Veringa zendt
vragenlijsten
R-VOORZITTER VAN DEN BRINK:
DRIEDUIZEND
BH'S
GESTOLEN
EL-MIOR
/Pene/*
Aquarellen in
Benthuizen
TE POMPEUS OM TE BOEIEN
MONDO
FREUDO
WDAO 17 JANUARI 1969
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
STERDAM (GPD) Op 30 januari zal in tientallen
open van ons land een nieuwe film van de Duitse publicist
ksueel gebied, Oswalt Kolle, in première gaan. Onder de
Het wonder der liefde, deel twee" neemt hij opnieuw
aspecten van de seksualiteit onder de loep. Daarbij wor-
g problemen van een jong echtpaar in een verhaal uit-
Jd, terwijl Oswalt Kolle zelf af en toe het verhaal onder-
t om voorlichtende en verstandige woorden te spreken.
Hm, die reeds enige maanden met groot succes in Duits-
Iraait, wordt op het witte doek ingeleid door de Neder-
seksuologen prof. dr. C. J. B. J. Trimbos en dr. C. van
■Boas.
>p ve
It Kolle (43) en zijn vrouw
ar Amsterdam gekomen om
aan een kleine kring deskun-
D filmkritici te tonen. Hij is
iland een beroemd man. Wat
rland de NVSH is, is bij on-
j-buren deze journalist, die
je veelgeltezen weekbladen
nartige wijze het grote pu-
!cht te verlossen van seksu-
jlexen. Waarom kent Duits-
i) voorlichtende en baanbre-
ereniging van een grootte
NVSH? Kolle zelf meent:
eging voor seksuele hervor-
f in de twintiger jaren over-
ereld van zich deed spreken.
Duitsland een einde in de
elen van de nazi's, die b.v.
n geboortebeperking wilden
e 'afnmiddellyk na de oorlog be-
Duitsland eigenlijk alleen
iijke organisaties." Zij heb-
invloed gehad op de wet-
n de wederopbouw van de
,ppij, waarbij de seksuali-
een isolement is gebleven.
It is er sprake van een door-
Nederland verder
i één van de mensen, die
doorbraak hebben gezorgd,
rtikelen kantte hij zich tegen
als „seks is zondig" „sek-
dient uitsluitend voor de
ting" enz. HU kreeg veel
ond< ran lezers en steunend op
eel van moderne seksuolo-
hij zijn voorlichtende ver-
irijven. Van de artikelen
boeken en van de boeken
walt Kolle is nu, dankzij
le complexen van zijn volk
tuneerd man
uwe Kolle-film gaat over
man Michael, die een lief-
ügd achter de rug heeft en
seksuele belevenissen ver-
lt op de 20- jarige Monika.
deelde als kind de siaap-
haar ouders en uit de ge
uit het echtelijke bed tot
drongen maakte ze op dat
liefde iets pijnlijks is. Mi-
donika gaan samen op va-
trouwen in een roes van
i, maar al spoedig doe
llij kh eden op, als Michael
rgesteld voelt in de gerem-
Hij zoekt tenslotte een
friend in op. Het huwelijk
li zware crisis door, maar
dat zij toch bij elkaar
irobeert Michael Monika
n te wijden in de gehei
de liefde en Monika tracht
idtrauma en geremdheid
men.
11 geen moeilijkheden met
hit. Hij is een voorzichtig
zijn voorlichting voorzich-
t. Dat laatste ontkent hij
het verwijt, dat hij de
n behandelde problemen
elatie brengt tot het huwe-
hij in zijn geschriften con-
onderwerpen als homo-
it. bi- seksualiteit, abortus
weg gaat, zegt hij: „Na-
eet ik hoe er in wetenschap
ingen over wordt gedacht
rRjk heb ik er zelf een eigen
opvatting over, maar ik richt mij
tot de massa. En de massa wil er
nog niet van horen. Het is al voorge
komen, dat grote firma's dreigden
niet meer te zullen adverteren, als
mijn artikelen te ver zouden gaan.
Maar dankzij het werk van mij en
andere publicisten wordt er nu
vrijelijk gesproken over onderwer
pen, waarover vijf jaar geleden nie
mand een woord wilde drukken".
HILVERSUM (ANP) In de in
ternationale wedstrijd om de beste
muziekopname, uitgeschreven door
Radio Brno (Tsjeoho-Slowakye)
heeft een NRU - inzending de eerste
prijs gewonnen. Bekroond werd de
uitvoering van twee kamermuziek
werken van Willem Pijper door het
.JDanzi-kwintet". De twee werken
waren het kwintet uit 1929 en het
sextet uit 1923. Dit muziekprogram
ma, een NCRV-produktie, is inge
zonden op voorstel van de NRU-
werkgroep muziek
OSWALT KOLLE
Oppassen voor censuur
ADVERTENTIE
UTRECHT (ANP) Minister
Veringa heeft een vijftien pagina's
tellende lijst met discussiepunten
over functie en taak van de univer
siteit toegezonden aan de curatoren
van alle universiteiten en hogescho
len. HJj vraagt deze lyst over alle
geledingen van die instellingen te
verspreiden en uiterlijk 15 Juli een
gefundeerd antwoord op de vraag
punten te ontvangen.
Ten aanzien van het nog nooit
gedefinieerde begrip „autonomie"
van de universitaire instelling zegt
minister Veringa dat het zinvol lijkt
de wetteüjke regeling op dit punt
opnieuw te bezien.
De bewindsman adviseert verder
om bU de discussies over de orga
nisatorische opbouw van de univer
siteit aandacht te wtyden aan vra
gen, zoals: voldoet het bestaande
faoulteitensysteem nog aan de eisen
van de huidige ontwikkeling, moet
de functie van de rector-magnificus
worden gehandhaafd, en zo Ja wat
moet die één of meerjarige functie
(ADVERTENTIE)
dan inhouden, moet de huidige be
noemingsprocedure van de rector
worden gehandhaafd of vervangen
door een verkiezing?
Minister Veringa zegt verder:
„Algemeen moet worden erkend dat
naar mate de senaten in omvang zijn
toegenomen, hun geschiktheid om
als bestuursorganen op te tre
den. Is afgenomen. Daarom zal aan
de orde moeten worden gesteld of
de huidige positie van de senaat ge
handhaafd zal moeten blyven of
dat het zón heeft de taken van de
senaat te beperken. Met betrekking
tqt een eventueel te bepleiten „top-
bestuur" wil minister Veringa graag
weten hoe de universiteiten denken
over de taken die dat bestuur zou
moeten vervullen.
„Men zou moeten nagaan of in
een dergelijk bestuur plaats is of
behoort te zyn voor vertegenwoordi
gers van studenten en staf. Men zal
ook kunnen overwegen een inspraak
in de top te realiseren door een vrij
groot algemeen bestuur, dat bepaalde
bevoegdheden heeft, zoals bv. met
betrekking tot het bestuurselement
het opstellen van een ontwikkelings-
plan en een daaruit (benoemd of I
verkozen?) dagehjks bestuur".
De bewindsman stelt in zUn pun-
tenlUst dat de enorme bedragen, die
aan het universitair onderwijs en
onderzoek worden besteed en die
in de toekomst nog zullen stijgen,
al voldoende reden vormen om er
over te denken of de in de praktyk
vrijwel onbeperkte autonomie, zowel
van de faculteit als van de indivi
duele docent en onderzoeker, in deze
mate gehandhaafd kan blUven.
een dobbelsteen die „klik-klak" zegt
g en nooit meer wegrolt.
(GPD) „Het is een
van risico tegenover kos-
beter beveiligingssys-
financieel beslist onmo-
een dergelijke kleine
telling.
het antuoord van drs. R.
(ien Brink, voorzitter van
«sie van beheer van het
iseum in Laren op de
het mogelijk is. dat niet
irin<ï is te zeggen op welk
tassen ee nuur dinsdag -
drie gisteren het paneel
ns uit het museum is ge-
de heer Van den Brink
diefstal zijn gepleegd door
nan". HU komt tot deze
S. omdat de dief rekening
wuden met de elektrische
die het museum toepast.
N afzonderlijk is bevel
en elektrisch waarschu-
km. Als een stuk wordt
'd gaat direct een bel rin-
dief moet het pae>eel voor.
11 de lyM hebben gewipt,
trimmend dat de lUst be
de heer Van den Brink
Mast de elektrische bevel -
(wee systemen: de bewa-
suppoosten en de automa
te door de bezoekers
Voor grote tentoonstellin-
Singer altijd suppoosten
I aan. Voor kleine is dat om finan-
ciéle redenen niet mogelUk. Omdat
kiene exposities een relatief ge
ringe trekkracht hebben, is die laat
ste beveilig'ng het publiek onder
ling d'kwULs uitgesloten.
I Bij tentoonstellingen van verza-
melingen van particulieren is het j
museum over het algemeen rui et. op
I de hoogte met de verzekerde waar
de van de afzonderlijke stukken.
Deze waarde wordt door de eigenaar
meestal niet prijs gegeven. Wel Is
de totale waarde bekend, die in de
I meeste gevallen relatief beperkt Is
„Het alternatief, aldus drs. Van
dr-n Brink. ,is in het geheel niet po
seren. W\j hebben gedurende ons
bestaan in totaal tachtig tentoon
stellingen gehad, waarvan tien moe
ren worden gerekend tot de grote.
Zeventig daarvan zouden dus in het
seheel niet zijn doorgegaan. Overi
gens geloof 'k. dat alle kleinere mu
sea op een dergelijke manier han
delen"
Volgens drs. Van den Brink zUn
alle mogeliike voorzorgsmaatregelen
getroffen. Deze tentoonstelling was
slechts door één deur te bereiken-
langs de caissière. Alle andere deu
ren waren gesloten. „De mogelijk
heid zit er natuurlijk altijd in dat je
met een dergelijk klein stuk onder je i
je de voordeur uitgaat. De enige
echte veilige bewaking zou zUn e»n
suppoost in elke zaal. maar dat kan j
zelfs het rijksmuseum niet opbren-
g*m" aldus drs. R. E. M. van den
Brink.
GEMERT (GPD) Uit de
magazijnen van W al a in
het Brabantse Gemert zijn
drieduizend b.h.'s gestolen.
De vreemde belangstelling
van de dieven ivordt nog
vreemder, omdat de b.h.'s
nog niet afgewerkt waren.
(Zo ontbraken o.m. de schou
derbandjes)
De waarde van de buit
wanneer de b.h.'s compleet
waren geweest zou dertig
mille bedragen. Van de in
brekers, die een tuimelraam
hebben geforceerd, ontbreekt
elk spoor, evenals van de au
to, die zij gebruikten.
weer zo n prachtig Jumbospel!
ADVERTENTIE
vanaf f 15.90
jÊL HERENMODE
DONFEKTIE
LEIDEN
GANGETJE 6
BENTHUIZEN Vanavond wordt,
de eerste tentoonstelling van aqua
rellen in Benthuizen geopend. Het
is een reizende tentoonstelling, die
im het gemeentehuis wordt gehouden
en tot en met maandag 27 januari
duurt.
De reizende aquarellententoonstel
ling wil de bezoeker in contact bren
gen met één van de moeilykste tech
nieken in de beeldende kunst: het
tekenen in waterverf. Deze techniek
waarbU de voorstelling direct met
waterverf op het papier wordt ge
bracht, zonder dat deze vooraf is ge
tekend, vereist een grote vakkenis
van de kunstenaar.
BU de opzet van deze tentoonstel
ling zUn de samenstellers ervan uit
gegaan, dat tien kunstenaars met een
zo groot mogelijk aantal werkeo
dienden te worden gepresenteerd,
opdat een goede indruk gegeven kan
worden van het werk van deze kun
stenaars. De keuze was vooral ge
richt op diè kunstenaars, die, zo niet
uitsluitend, zeer veel aquarelleren.
Een beperkte staalkaart van stijlen
en opvattingen valt te onderkennen
voortgekomen uit het verlangen om
de totale collectie een zo groot mo
gelijke eenheid te geven.
De collectie is samengesteld door
de heren ir. A. L. Bakker, dit van
de Culturele Raad van Zuid-Holland,
prof. O. B. de Kat, hoogleraar aan
de RUksakademie van Beeldende
Kunsten, J. Paalman, directeur van
het Stedehjk Museum Schiedam en
drs. H. L. Swart, diretceur van de
Nederlandse Kunststichting.
De tentoonstelling is mogelUk ge
worden door een bUdrage uit de op
brengst van de Z om erpostzeg el ver -
koop.
STUDIO Het aantal films
waarin het (echt) paar Burton-
Taylor samen successen boekt,
wordt als maar groter. Na
..Cleopatra", „The night of the
Iguana", „The sandpiper",
„The V.I.P.'s, Who's afraid
of Viginia Woolf" en „The ta
ming of the shrew" weer een
nieuwe produktie van het be
roemde tweetal. Richard en Fli-
zabeth zijn namelijk eikaars te
genspelers In „Boom", een ci
nematografisch drama geba
seerd op een toneelstuk van
Tennessee Williams.
De film. die in Nederland on
der de titel .Branding" draait,
is door en door Amerikaans,
hoewel het stormachtige ver
haal zich afspeelt op een zonnig
rotseilandje in de Middellandse
Zee. En het verhaal wil dat
daar, rijk en excentriek, een
doodzieke vrouw woont, een
zaam en ondergedompeld in een
zee van frustraties. Een stervend
monster, dat niet minder dan
zes levensgezellen naar de
drempel van de eeuwigheid
heeft moeten brengen en nu
zelf oog in oog staat met de en
gel des doods. Elizabeth Taylor
mooi en mollig, is in dit geval
het wegkwUnende monster, Ri-
ehard Burton, fors en flink de
engel des doods.
Tennesee Williams, die zelf
het scenario voor deze film
schreef, weet zich jammer ge
noeg in dit raadselachtige dra
ma van de mensebjke ziel als
psyoho-analyticus niet geheel
waar te maken. De symboliek
is, althans in het filmverhaal,
te pompeus om werkelyk te
kunnen boeien. En regisseur
Joseph Loeey, de man van „The
servant" en „Modesty Blaise",
blUkt het stuk in al zdjn hoog
dravendheid ook niet te heb
ben kunnen redden. De beelden
zijn buitengewoon kleurrUk.
maar nogal conventioneel van
opbouw en zonder enige verras
sing. Losey laat de hoofdperso
nen veel praten en weinig doen
waardoor de film wat statisch
wordt.
Het enige wat de aandacht
eigenlijk van begin tot eind ge-
rangen houdt is de extravagan-
LIDO Striptease lm Londen,
Los Angeles, Sasebo en Tijuna;
prostitutie, blote „beat-meis-
jes," lesbiennes, sadistische
martelpartijen im bUna even
veel plaatsen over dé hele we
reld en nog veel meer vormen,
filmisch aan elkaar gebjmd on
der de titel „Mondo Freudo":
de bizarre hoofdschotel deze
week in Lido.
De titel Mondo Freudo van
dit merkwaardige samenraap
sel is een dubbel, maar dubieus
eerbewys aan Sigmund Freud
de grote analyticus van de
menselijke aberraties. Het ver
band tussen de grote Ween se
psychiater en het woord Freudo
Is duidelUk; het woord Mondo
refereert aan de „Mondo Cane"
films van de man die zich in
deze tijd tot taak heeft gesteld
deze aberraties te verfilmen, de
neo-freudiaan bU uitstek, de
Italiaan Jacopetti.
Zoals alle .Mondo Cane"-epi-
gonismen (dat zUn er nogal
wat; uit het „blote" hoofd ge
citeerd herinneren we ons al:
Mondo Nudo, Mondo Bizarre,
Donna nel Mondo. Monda della
notte) kan Mondo Freudo bij
lange na niet tippen aan wat
Jacopetti maakte, ook al kun je
met de Italiaan van mening
verschillen over de morele me
rites van zUn werkstuk. Deze
film is slechts een slap aftrek
sel van Jacopetti's filmische
realiteit, dikwyis onder byzon-
der moeilijke omstandigheden
tot stand gekomen.
De vraag is gewoonweg on-
vermUdelUk wat voor een psy
chiater nou interessanter is om
te bestuderen: de in Mondo
Freudo door duidelUk daarvoor
betaalde en steeds alleen maar
weer op een bepaalde manier
omtblote, dames geëxposeerde
afwUkingen of het verschUnsel
dat een dergelUk hypocriet
werkstuk gemaakt wordt.
Vanuit de bizarre journalis
tieke oogmerken van Jacopetti
bekeken biedt het filmpje wat
aan Mondo Freudo voorafgaat.
Secret Society, veel meer hou
vast. Alhoewel eveneens be
paald niet opgezet als een do
cumentaire. krUgt men via dit
voorfilmpje toch een aardige in
druk hoe men er in de Verenig
de Staten in geslaagd is van de
sexualiteit een produkt te ma
ken dat verkocht dient te wor
den. Wie wel eens de in de Ame
rikaanse en zogenaamde
„men's magazines" geplaatste
advertenties heeft bestudeerd,
krijgt een hele andere kUk op
die dingen. Secret Society's ca
merawerk is uiterst beheerst en
werkt, zelfs in sommige uiterst
„burlesque" scènes, vertede
rend.
tie van de omgeving waarin de
karakters elkaar treffen. Wat
het spel betreft, Liz Taylor is
een geroutineerde filmster, die
sinds haar debuut in „Lassie
comes home" herinnert U
zich het nog? veel heeft ge
leerd. ZU kent haar rol, hjkt er
althans weinig moeite mee te
hebben. ZU maakt zich echter
in deze film enigszins schuldig
aan hetgeen de Engelsen „over
acting" plegen te noemen. Ri
chard Burton valt op door zyn
ingehouden speeitrant, waarby
de Invloed van zUn vroegere to
neelcarrière duidelyk merkbaar
Vermelding verdient nog het
feit dat in deze film een belang
rijke bijrol wordt vervuld door
de befaamde Engelse toneel
schrijver en atoeur Noel Coward.
Zyn aandeel in het bizarre ver
haal is niet zonder humor.
Eindconclusie: wie in Burton en
Taylor ee nideaal filmpaar ziet,
behoort naar deze nieuwe film
toe te gaan.
TRIANON De privé-detec
tive Tony Rome (Frank Sina
tra) trekt met zUn jacht naar
zee om in ontspannen sfeer naar
een bejaard galjoen met schat
ten aan boord te duiken. Een
schip treft hij op de zeebodem
niet aan. wel een geheel blote
dode dame, die met haar be
nen in een cementen bak is
gemetseld. Een raadselachtige
moordzaak waarin Rome een
beetje tegen zyn zin betrokken
raakt. Het spoor leidt via een
beer van een vent (Hoss uit Bo
nanza) naar een ordinaire
nachtclun en verder naar een
lichtelijk gestoorde society-juf
(Raquel Welch). Het is een de
tective-stuk dat door zUn be
trekkelijk rustige ontwikkelings
fasen nimmer de vorm van een
thriller aanneemt. Behalve de al
vermelde blote dame op de zee
bodem ontbreekt het deze film
*>igenlyk ook aan markante ge
beurtenissen. Dat maakt het ge
heel wel reëel, maar als kUkspel
vlakker. Frank Sinatra krijgt de
gelegenheid een tamelijk huma
ne detective neer te zetten
geen harde, onverslaanbare
knokker, geen waanzinnige
waaghals en geen gladde jongen
voor wie het oplossen van zo'n
zaakje een kleinigheid is die in
een handomdraai gebeurd is. Si
natra. die wel wat van acteren
afweet (..From here to eterni
ty"!) redt zich behoorlUk. HU
heeft niet de koele ondoorgron
delijkheid die een Humphrey
Bogart in dit soort rollen altyd
ten toon spreidde, maar hU heeft
een aannemelUke eigen stUl.
Minder goed vergaat het zijn te
genspeelster, Raquel Welch, een
Indrukwekkende sexbom. Ze
had eigenlUk de helft minder
mooi moeten zUn en twee keer
zo goed moeten kunnen acteren,
dan had ze van de society-juf
Iets kunnen maken. Nu bUjft
het een kille, weinig geïn
spireerde prestatie die ze weg
geeft.
Al met al Is Een blok aan
Groene baretten
LUXOR Voor de tweede
week is in het theater aan de
Stationsstraat het wrede beeld
van de guerrilla-oorlog in Zuid-
Vietnam te zien. .De Groene
Baretten" van regisseur en te
vens hoofdrolspeler John Wayne
toont dit op vrU zuivere wyze.
al kan aan deze film een zeke
re propagandistische waarde
voor de Amerikaanse troepen
niet geheel worden ontkend.
Jammer is ook, dat de wreed
heden van de Vietcong fors
worden afgeschilderd, terwtjl
die van de Amerikanen en Zuid-
viefcnamezen bUna niet uit de
verf komen.
Idiot d Paris
CAMERA prolongeerde de
rolprent Idiot èParis, waarin
wordt verhaald over de lotge
vallen van een niet bUster in
telligente jongen van het platte
land. die verzeild raakt in de
wereldstad Parijs en er tenslot
te in slaagt een vrouwtje van
lichte zeden ln het huweiyks-
bootje te krUgen.
mooie benen een dragelijk werk
stuk, op zichzelf sober genoeg
om acceptabel te zUn, maar niet
Iets om in vorige volzinnen nog
eens over na te kaarten.
De pistolero
De tyd, dat het „wes
ten" nog echt „wild" was ligt
al weer heel wat jaartjes ach
ter ons. Desondanks zyn er nog
steeds bosjes regisseurs, die er
geld in zien om temidden van
wat bordkartonnen facade's het
aloude cowboyvuur nog eens
flink op te porren.
Een dergelijk produkt, dat de
veelzeggende titel „De pistolero
van Ave Maria" meekreeg is
samengesteld door regisseur
Alfonso Balcazar met in de
hoofdrollen George Martin en
Marianne Koch. De rolprent
toont de gebruikeiyke, rokende
revolvers, stampende paard?-
hoeven een stelletje gemene
boeven en niet te vergeten een
aanzieniyk voorraadje „blauwe
bonen," dat zoals steeds op
nieuw blykt nogal moeiiyk
verteerbaar is.
De held, want zo Iemand
moet er nu eenmaal zyn, \s
pistolero Clint. HU is de man
die nooit mist en die duivels
goed weet, dat vuisten er niet
alleen zUn om in Je zakken
te houden. Zyn pacifistisch
vrouwtje is daarvan niet ge
diend en heeft hem daarom ver
laten. Ze woont nu tezamen met
haar zoontje op een afgelegen
boerderij.
De brave ziel Clint merkt
dat iedere dag moorden ook
niet alles is en klopt op zekere
dag by de oude boerderij aan
en doet het voorstel om zon
der pistool aan een nieuwe
toekomst te beginnen
De goede voornemens ten
spUt hanteert Clint na enige tyd
het schietijzer toch weer even
vaardig als voorheen en weet
de bende van de Shannons, die
een ware palag is voor het
dorp met enkele welgemikte
schoten buiten vecht te stel
len. Wie nu denkt dat zUn
vrouwtje hem opnieuw tot het
eeuwige zwerversleven verbant
heeft het mis. Clint, haar echt
genoot ls immers de held van
het dorp. Zoals gezegd een film
waarvan er dertien ln een do
zijn gaan, maar waarmee de
echte westernliefhebber zich wel
aal kunnen amuseren.
