Kerstmis, onbekend feest voor
oor logsslach tof f er t j es
Geld kan veel doen
van Pater Pinus
Libreville
Boodschap
uit
Aan het volk van Nederland
ArabischeVietnamese en Biafraanse kinderen in Nederland
EEN HOOPVOL
PERSPECTIEF
KER6TBIJLAGE 1&68 VAN HET LLIDSCH DAGBLAD
DE stichting Terre des
hommes, die de kinde
ren naar Nederland
heeft gehaald, is pas enkele
jaren geleden in Nederland
opgericht, naai' voorbeeld
van de Zwitserse zusterorga
nisatie. Zij wil kinderen
helpen die in nood verkeren,
zonder daarbij op politiek,
religie of ras te letten. Be
stuursleden en andere leden
werken belangeloos. En de
heer J. Z. Brijl van de
stichting wil er graag aan
toe voegen: „En vooral on
middellijk, er blijft bij ons
geen cent aan de strijkstok
hangen. Als wij horen dat er
medicamenten of andere
dringende zaken nodig zijn
proberen wij die los te bede
len of met geldgiften te
kopen en sturen wij die zo
spoedig mogelijk. Wie plaat
selijke hulpacties wil orga
niseren voor de kinderen in
Vietnam. Biafra of elders,
kan bij ons inlichtingen krij
gen; Postbus 8609 in Den
Haag".
Een jongere organisatie is
de Stichting Luchtbrug
Biafra (giro 200100), die het
financieel mogelijk heeft ge
maakt dat Terre des hom
mes vijf zieke Biafraanse
kinderen naar Nederland
ton laten overkomen. De
kinderen van zes tot dertien
jaar oud, lijdend aan tuber
culose en pleuritis, worden
verpleegd in de kinderkliniek
van prof. Van Creveld.
Voorzitter J. de Hoop: „Wij
hebben als bestuursleden al
vast f 50.000 bijeengebracht
om de kosten op te vangen.
Eigenlijk heeft het me wat
teleurgesteld dat zo weinig
mensen geld voor dit doel
hebben gegeven. Misschien
ligt het aan ons, dat wij niet
genoeg aan de weg hebben
getimmerd. Er is zo ontvet
tend veel nood onder de
Biafraanse kinderen. En het
is eigenlijk betrekkelijk een
voudig om hulp te bieden:
nl. door gewoon geld te ge
ven. Met geld kunnen er ter
plaatse noodziekenhuizen
worden gebouwd, kunnen
medische teams worden uit
gezonden en is er volop
voedsel te koop. Laat men
dat vooral beseffen als men
zich met de kerstdagen te
goed doet aan de weelde die
ons omringt. En wat is er
dankbaarder dan iets te ge
ven voor een kind?".
In Libreville (Gabon) zijn in de Cité Sainte Marie 1400 Biafraanse kinderen liefdevol
opgevangen door Pater Pinus. Uit vele delen van de wereld kwamen giften binnen
voor dit werk van Caritas Internationales, ook uit Nederland.
Pater Pinus is dankbaar voor deze hulp; de kinderen spelen en lachen weer en zij leven
bijna weer als gewone kinderen.
Aan het volk van Nederland richtte Pater Pinus de volgende boodschap.
Ik begin mijn boodschap aan u met een goed
bericht. De Biafraanse kinderen die zich on
der de hoede van mijn Biafraanse en Gabo-
nese medewerkers en van mij bevinden, zijn
vrijwel gered. Wij zijn nu bezig voor hen een
betere huisvesting te bewerkstelligen. Wan
neer dat gebeurd is. komt een volgende
taak: voor hun opgroeien onder menswaar
dige omstandigheden te zorgen. Het is niet
voldoende alleen aandacht te wijden aan de
medische kant van hun ellende. Wij moeten
een gezinssfeer proberen te scheppendie
voorlopig of definitiefhet ontbre
ken van hun ouders kan compenseren. U be
grijpt: hierin is de werkelijke tragiek van
deze kinderen gelegen.
Wij ons personeel en ik zijn u grenze
loos dankbaar voor uw hulp waarvan ik door
bemiddeling van monseigneur Bayer, secre
taris-generaal van Caritas Internationa
les vernam. Dank zij die eerste snelle hulp
op het meest kritieke ogenblik hebben wij in
eerste instantie het onderhoud en de verzor
ging van de kinderen gedurende de maand
oktober kunnen betalen en waarvan wij nu
onze ontvangstcentra voor een belangrijk
deel kunnen laten werken.
Wat wij nu met uw bijstand doen. is maar
heel weinig vergeleken bij het leed in Biafra,
waar duizenden kinderen sterven. Maar ik
verzeker u, dat het geld dat via Caritas bin
nenkomt van alle mensen van goede wil, de
hulpkrachten van deze organisatie in staat
stelt om daar in te springen waar dat het
meest nodig is, in Biafra-zelf, tussen de lij
dende bevolking. Men moet de verschrikke
lijke toestand waarin de kinderen daar ver
keren, hebben gezien om te geloven wat er
geschreven wordt, 't Is zo onwaarschijnlijk
voor mensen zoals wij die gewend zijn aan
het comfort en de overvloed van de wester
se wereld.
Het mysterie van Kerstmis dat wij gaan vie
ren, moge ons allen opnieuw herinneren aan
onze plicht onze harten en huizen open te
stellen voor de armen in deze wereld en om
de boodschap van liefde tot de medemens
die dit feest predikt om ons heen in praktijk
te brengen.
Dat is wat u hebt gedaan en wat u nog altijd
doet.
De boodschap van Kerstmis is een vredes
boodschap aan de mensen van goede wil.
Wilt u meehelpen de vrede te vestigen, op
dat in de wereld en vooral in Biafra het
bloedvergieten ophoudt en de vrede wordt
teruggebracht?
PATER PINUS.
LIBREVILLE, GABON,
CITÉ SAINTE MARIE.
„De christelijke kerken beginnen los te ko
men uit het isolement, dat zij ten opzichte
van elkaar en ten opzichte van de buiten
wereld rond zich hadden geschapen. Het idee
van „de wereld vluchten" is verlaten, en het
bewustzijn dat Christus als teken van hoop
midden in de wereld en de geschiedenis moet
staan, staat thans voorop. De christen van
vandaag stoot opnieuw op de kern van het
Evangelie: in alle bescheidenheid maar met
volle overtuiging werken aan een betere we
reld op basis van het geloof in Gods mensen
liefde en van het vertrouwen op Zijn belof
ten.
Voor mij staat de huidige ontwikkeling in
een hoopvol perspectief
J. BLUYSSEN
Bisschop van 's-Hertogenbosch
Het is al enige maanden stil rond de meisjes,
men schuwt iedere publiciteit. Het kost dan
ook moeite de behandelend geneesheer, de
Utrechtse plastisch chirurg dr. L. Koens aan
het spreken te krijgen. Als hij het tenslotte
doet, zegt hij: „Ik wil het doen in de hoop
dat hierdoor meer mensen bereid zullen zijn
te helpen, met geld of op andere wijze.
Er wachten nog duizenden kinderen op hulp.
Misschien dat de kersttijd de juiste tijd is
om hierover eens na te denken. Misschien
ook dat er van de kerstgratificaties een klei
nigheid kan worden overgeschreven op giro
646900 van Terre des hommes. Met geld kan-
men wonderen doen in de noodgebieden".
Hoeveel meer voorrechten dan tal van an
dere kinderen heeft dit meisje bij haar kerst
boom.
27 kinderen is in feite slechts mogelijk ge
worden door de naastenliefde van een hand
jevol mensen.
Neem Hama en Zakyia, twee door oorlogshan
delingen verminkte meisjes. Er zijn er dui
zenden zoals zij, kinderen met kapotgescho
ten gezichten, geamputeerde ledematen of
verwaarloosde brandwonden.
Het is maar toevallig, dat juist Hania en Za
kyia in het Utrechtse ziekenhuis zijn te
rechtgekomen. Zij zijn bij toeval ontdekt door
een Nederlandse vertegenwoordiger van de
stichting Terre des hommes, de organisatie
die zich bezig houdt met hulp aan kinderen
in nood. De beide meisjes zijn gevonden in
een vluchtelingenkamp. Op 26 september
kwamen zij op Schiphol aan, Zakyia, wier
gezicht aan de linkerkant door een kogel is
doorboord en die een groot stuk van haar
mond miste en Hania die aan het oorlogsge
weld een verschrikkelijk litteken van oor tot
dwars over het gezicht had overgehouden.
Er was wat geld, maar niet veel. Terre des
hommes kreeg echter van de Vereniging van
plastische chirurgen de verzekering, dat de
kinderen gratis zouden worden behandeld.
Gratis hulp
Dr. Koens had nog nooit van de stichting
Terre des hammes gehoord voor hij op de
avond van de 27ste september het verslag las
over de aankomst van de beide Arabische
kinderen op Schiphol. „Ik werd er door ge
troffen, en ik heb meteen prof. Van Creveld
opgebeld, die met de zorg over de kinderen
was belast. Ik zei hem, dat ik de meisjes
graag zou willen behandelen. Niet omdat het
Arabische kinderen zijn; daar heb ik geen
ogenblik bij stil gestaan. Maar gewoon om
dat het hier twee hulpeloze kinderen betreft.
En wat maakt het mij nou uit of ik er een
paar patiënten bij heb die niet betalen".
Enige tijd geleden heeft dr. Koens zijn pa
tiëntjes opgehaald uit de kinderkliniek van
dr. Van Creveld. „Omdat ik werk in het Sint
Antonius Ziekenhuis heb ik de directie daar
gevraagd of er twee bedden gratis ter be
schikking konden komen. Dat was onmiddel
lijk voor elkaar. Wat me bijzonder heeft ge
troffen is, dat iedereen onmiddellijk klaar
staat om iets voor de kinderen te doen. Want
met een gratis bed. gratis eten en een gra
tis dokter ben je er niet. Ik moest bijvoor
beeld het laboratorium inschakelen, röntgen
foto's laten maken en een tandarts te hulp
roepen. Het bleek geen enkel probleem. Nie
mand vroeg geld. De kinderen hebben kle
ren en speelgoed en met Sinterklaas waren
er ook pakjes voor hen. Niemand vraagt waar
het vandaan komt. Waarschijnlijk hebben de
zusters onder elkaar wat gedaan. Kijk zoiets
is hartverwarmend".
De dokter is verrukt van zijn patiëntjes. „Ze
spreken geen woord Nederlands, maar het is
leuk om te zien hoe nauw het contact is tus
sen hen en de andere kinderen op de zaal.
Het zijn ook vrolijke kinderen; ze giechelen
de hele dag. Gelukkig kunnen ze lezen en
schrijven en er gaan dan ook regelmatig
brieven naar hun ouders. Er komen ook brie-
In een hoek van een kinderzaaltje inhet Sint Antonius Ziekenhuis in Utrecht
spelen vijf kinderen tikkertje. Ze rennen rond de bedden en hebben uitbun
dig plezier. Twee van hen zijn donker-ogig en spreken een andere taal. Zy
zijn Hania en Zakyia om precies te zijn Hania Abed el Rahman Abu en
Zakyia Khaled el Rasheida, volgens hun Palestijnse paspoorten negen en
acht jaar oud, maar naar Zakyia bij hoog en laag volhoudt 12 en 10 jaar.
Hania en Zakyia zijn twee van de enkele
tientallen oorlogsslachtoffertjes uit verre
landen, die in Nederland worden verpleegd,
zy de beide meisjes zijn afkomstig uit
de Gaza-strook in Israël. In de kinderkliniek
Oud-Bussum bevinden zich vijf zieke kinde
ren uit Biafra.
Verdeeld over Arnhem en Den Haag zijn er
vijftien Vietnamese kinderen en sinds enke
le weken zijn in een Arnhems ziekenhuis op
nieuw vijf Biafraanse kinderen opgenomen.
De meesten hebben het Sinterklaasfeest in
Nederland meegemaakt en allen zullen
straks zien hoe de lichtjes aan de kerstboom
worden ontstoken. Vreemde gebruiken in het
voor hen vreemde Nederland.
Zevenentwintig kinderen uit gebieden met
honger, armoede, gevaar. Ze worden tijde
lijk vertroeteld in welvarend Nederland en
zullen aan deze kersttijd een herinnering be
houden aan warmte, behaaglijkheid, vreugde
en bescherming. Straks keren zij terug, ge
nezen, gezond, gesterkt en wellicht met een
dankbaar gevoel jegens het hulpvaardige
Nederland. Dat laatste zal wel een beetje ten
onrechte zijn, de hulp van Nederland aan
kinderen in noodgebieden is nog gering. De
komt, het verbij f en de verzorging van de
ven terug die kennelijk door anderen zijn ge
schreven omdat hun ouders zelf niet kunnen
schrijven".
Terugkeer een probleem
Over de medische behandeling: „Via de tolk
een Arabisch sprekende medewerker van
de Wereldomroep, die als een vader voor
hen is heb ik ze precies verteld wat ik
met ze zou gaan doen, ze vonden het prach
tig ofschoon ze in de operatiezaal niet zo
enthousiast meer waren. Maar dat is na
tuurlijk logisch. Zakyia was er het ergst aan
toe. Op dit ogenblik zijn we zo ver dat het
gat uit haar mond weg is, ze kan de lippen
weer sluiten en tenslotte zal het lijken alsof
ze aan een „hazelip" is geholpen".
Wat er in de toekomst gaat gebeuren staat
nog niet vast. Dr. Koens: „Plastische chi
rurgie en een zaak van geduld, eigenlijk zou
ik nu een half jaartje moeten wachten en
dan het werk voortzetten. Ik zou het graag
afmaken; twee Arabische medewerkers van
de Wereldomroep hebben zich al bereid ver
klaard de kinderen in hun gezinnen op te
nemen tot de volgende operatie. Dat is na
tuurlijk geweldig, maar aan de andere kant
schept het ook problemen. Deze kinderen
en dat geldt ook voor de andere slacht
offertjes in ons land zijn hier in een pa
radijs gerecht gekomen. Ze beleven iets wat
Hania (links) en Zakyia (rechts) bij hun
komst in Nederland, dus voor de operatie.
hen nog nooit is overkomen. Maar hoe langer
ze blijven hoe moeilijker het zal zijn om weer
terug te vallen in hun armoedige bestaan. En
eens moeten ze terug naar hun ouders, dat
staat zonder meer vast. Persoonlijk vind ik
dat een verschrikkelijk iets: de kinderen na
al die verwennerij weer aan hun lot over te
laten. Maar er zit niets anders op".
Zullen er meer kinderen voor een dergelij
ke chirurgische behandeling naar Nederland
komen? „Ik weet het niet, maar ik zal ze
graag behandelen en mijn collega's ook.
Eigenlijk zou het beter zijn de behandeling
te doen in ziekenhuizen in de betrokken lan
den zelf. Maar de accommodatie ontbreekt
daar vermoedelijk en verder zijn er niet vol
doende plastische chirurgen. Het is nog maar
een jong vak. Ik zou er best iets voor voelen
om een paar jaar in zo'n land te werken,
maar je kunt toch niet zo maar je praktijk
in de steek laten".
Dr. Koens is niet de enige wiens hart is ver
overd door Hania en Zakyia. De kinderen
zijn de lievelingetjes van de verpleegsters
van het Sint Antonius Ziekenhuis. Er zijn er
wel meer die in gedachten bij de beide
meisjes zijn: op onverklaarbare wijze ko
men er uit alle delen van het land tiental
len prentbriefkaarten voor het tweetal.
