Plastic bloemenweelde Een bloemetje uit eigen tuin rrs r 1 Huisvrouwen zijn de grootste afnenu Voeding onder de loep Schoenen Haar Kom er ACHT-er Plantaardige margarine en vermageren Knackebrot Frisdranken op melkivei- basis Koffie-tractaties MILJOEN ONTWERP Plattelandsvrouw, OVERPEINZING I MOEDERLIJKE EATERDAG 10 AUGUSTUS 1988 1 Zestigduizend leden telt sinds dit voorji i van de actiefste vrouwenorganisaties in d a de Nederlandse Bond van Plattelandsvroui bond spreekt in dit verband over „een m t die echter alweer gepasseerd is: het led( r inmiddels tot ruim eenenzestigduizend gesl r Schoenfabrikanten gunnen de vrouw al achter de schermen van de herfstmode-inl nen. We mogen verwachten dat de laarzet blijven en dat kleuren als bruin, olijfgroen i kerrood hier de toon zullen aangeven. 1 schoenen nog altijd comfortabele leestenr lijk forse (soms afgeronde) vormen en hakken. Kleuren: bruin, cognac tinten dat zowel in mat als in lak wordt gebracht. Het haar van blonde vrouwen is over h< meen fijner dan dat van haar donl seksegenoten. Blandines kunnen derhalve minstens 140.000 haren per haardos, brum, ruim 110.000 en zwartharigen op een aan| varieert tussen 105.000 en 108.000 haart» hoofd. Rossige vrouwen die een grover ha hebben mogen rekenen op „slechts" 90.000k plaren per haardos. Dit zegt ,311e" in w schouwing over het haar. I 1. planeetbewoner heeft wenkbrauw 2. hand van astronaut links 3. haar van rechter astronaut 4. trap korter bij raket h 5. raket k 6. wereldbol in hand van planeetbewoner u 7. voet van planeetbewoner kleiner L 8. schoen van linker astronaut Plastic bloemen worden in onderdelen gemaakt: bloemblaadjes, stelen, meeldraden. In een sociale werkplaats worden de bloemen in elkaar gezet. Rechts: Nelly Vane tussen de plastic bloemen. Wanneer op uw pakje margarine het woord plant aardig vermeld staat, betekent dat. dat deze margarine bereid is van plantaardige oliën en/of vetten. Het betekent in tegenstelling tot wat velen denken niet. dat zij minder vetrijk zou zijn dan de andere margarinesoorten of roombo ter. Het vetgehalte van èlle margarinesoorten is op grond van het margarinebesluit ten minste 80%. Om gewicht te verliezen behoeft men dus geen plantaardige margarine te gebruiken. Ook de zogenaamde dieet margarine, die wat het vetgehal te betreft aan dezelfde eisen moet voldoen, is geen speciaal hulpmiddel voor vermageringsdiëten. Alleen beperking van vet in de voeding kan ertoe bijdragen, dat men slanker wordt. Knackebrot, in het Hollands knasperbrood ge naamd, werd oorspronkelijk in Skandinavië uit roggemeel bereid. Nu kent men ook soorten, die met tarwebloem of een mengsel van rogge- en tarwebloem worden bereid. In de praktijk komt het hierop neer, dat 1 pakje knackebrot een half sneetje brood kan vervan gen. De calorische waarde van een plakje knaokebrot is evenals dat van een half sneetje brood onge veer 33 kcal. Er zijn frisdranken, waarvan de melkwei, een vloeistof die bij de kaasbereiding overblijft, het hoofdbestanddeel is. Aangezien de belangrijkste voedingsstoffen uit de melk te vinden zijn in de wronged, het begin stadium van kaas. komen er in deze frisdranken slechts heel kleine hoeveelheden eiwit, voedlngs- zouten en vitamines voor. Ter vergelijking volgt hier de samenstelling van 100 g (1 dl.) melk en 100 g. (1 dl.) van zo'n frisdrank. 100 g. gestandaardiseerde melk eiwit 3,3 g vet 3,2 g koolhydraten 4,6 g kalk Ca) 120 mg vit. B2 0,17 mg 100 g frisdrank op melkwei-basls eiwit 0,1 g vet melksuiker 1,4 g kalk (Ca) 10 mg vit. B2 0,03 mg suiker 7,6 g Deze dranken zijn dus met betrekking tot de voedingswaarde in geen enkel opzicht met melk te vergelijken. De dranken „zonder suiker" zijn gezoet met cycla- maat, een zoetstof die geen calorische waarde heeft. Op de valreep van de zomer een paar recepten voor koele" tractaties, waarvan koffie het voor naamste ingrediënt is. Het hoge glas op de foto bevat een heerlijk drankje van een half glas vla (koffie-chocolade), kwart glas vanille-vla met advocaat aangemaakt, kwart glas vla (koffie-chocolade) en het is ge garneerd met slagroom en stukjes chocolade. Daarvoor staat een glas waarin een lepel chocola desiroop en een lepel rum doorelkaar zijn ge roerd. Opvullen met sterke koude koffie en daar op room- of vanille-ijs. Serveer met lange le pel. Rechts: kwart glas malaga, driekwart glas sterke koude koffie, voeg 1 blokje ijs toe. Nelly Vane Is nog geen twintig jaar, maar ze weet de zaken in kantooi- en fabriek te be hartigen op een manier, die een volwassen zaken vrouw niet zou misstaan. Als vertegenwoordigster van de derde generatie van een familie, die al veertig jaar „in kunstbloemen en kunstvruchten" doet, kan ze alles vertellen over fabricage en verkoop van plastic bloemen die tegenwoordig ook in Nederland een veelgevraagd artikel zijn. Ze worden geïmporteerd uit landen als Italië, Frank rijk en Duitsland. Ook in het Verre Oosten war den heel wat van deze namaakbloemetje6 „ge kweekt" Het bedrijf in Rijswijk kan aan een flink deel van de binnenlandse vraag beantwoorden. „Veel van wat wü maken blijft in Nederland", zegt Nelly Vane. Via de grossiers vinden de plastic bloemen hun weg naar horecazaken en naar af nemers die de plastic bloem een dankbaar ma teriaal voor het maken van etalages vinden. Maar w at zeggen de huisvrouwen van de namaakbloem, die toch altijd een surrogaat voor het echte ge was zal blijven? „Huisvrouwen vormen juist de hoofdmoot van de afnemers", zegt Nelly Vane. „Vooral in de grote steden". Nelly Vane in Rijswijk werkt vijf dagen per week temidden van een „bloemrijk" decor. Bleekpaarse orchideeën, oranje pelikaanbloemen en zalmkleurige cycla men staan met tientallen andere soortge noten langs de muren van de showroom die aan haar kantoortje grenst. „Net echt", zal zelfs een verstokt tegenstander van het begrip „kunstbloemen" moeten toegeven. Want de bloemen van de firma Vane zijn namaakbloemen, stuk voor stuk gemaakt uit het materiaal van deze eeuw: plastic. Men kan dus aannemen dat het plastic bloemp je in vele Nederlandse huiskamers bloeit. Op de vraag hoeveel bloemen per jaar het Rijswijkse be drijf verlaten, moet Nelly Vane het antwoord schuldig blijven. „Het zyn er in ieder geval enorm veel. Misschien wel een miljoen". Zij ver telt dat vroeger de kunstbloemen en kunstvruch ten uit was werden gemaakt, een materiaal dat er na de opkomst van de kunststoffen helemaal uit is gegaan. „Alles wordt nu uit plastic gemaakt. Je kunt er veel meer mee doen, maar de appa ratuur is wel veel kostbaarder geworden. Voor het maken van zo'n korenbloem bijvoorbeeld heb je al drie verschillende matrijsjes nodig". Om dat te demonstreren haalt ze een koren bloem uit een veldboeket en plukt die met vaardige vingers uit elkaar. Dat is wel een voordeel van kunstbloemen: je kunt ze de monteren en weer in élkaarr zetten, zonder dat ze ter ziele gaan. Blauwe bloemblaadjes, gele meeldraden en een groene steel blijven over van de korenbloem. „Wij maken alleen deze onderdelen", zegt Nelly Vane. ,J)eze gaan naar een sociale werkplaats en worden daar in elkaar gezet". Polyaethyleen is de officiële naam van de kunststof die voor het maken van de plastic bloe men wordt gebruikt. Het wordt in korrelvorm uit Italië geïmporteerd, komt in zakken van vijfen twintig kilo de fabriek binnen, wordt in de ma chines verhit, smelt daardoor en loopt in vloed bare vorm in de matrijzen. Het materiaal is voorgekleurd, verven is dus niet nodig. Er is ook een machine die voor tweekleurige bloemen zorgt door tegelijkertijd twee kleurenmateriaal in de vormpjes te spuiten. Wie ontwerpt de modellen voor deze geraffi neerd-natuurgetrouw nagemaakte bloemen en planten? De man achter de schermen blijkt ma trijzen maker Oppelaar te zijn, die eerst alle on derdelen tekent. Soms neemt hij echte bloemen en planten als voorbeeld, soms plastic exempla ren die worden nagemaakt. Aan de hand van de Bezoekers willen altijd beleefd zijn. Daarom zeggen ze, wanneer ze 's zomers bij ons op visite komen: „Wat staat de tuin er mooi bij" en daarbij rekenen ze er terloops op, een bosje bloemen mee naar huis te krijgen. Wanneer toevallig de sering in volle bloei staat, of de rozen juist zijn uitgekomenkan me dat niet schelen. Dan grijp ik de schaar en pluk. Maar ze zeggen het ook met een priemend wijsvingertje naar de border. En dat is Pa's onaantastbare heiligdom. De border is het zorgenkind, de nagel aan onze doodkist, het duurste plekje grond in Nederland. In het najaar stoppen we er hon derd tulpebollen in en dan krijgen we vijf tien tulpen te zien. We zaaien er vijf zakjes zaad in uit, en krijgen er veertien bloempjes van. We spitten er zesmaal drie vaste plan ten in en het volgend voorjaar zoeken we ons lam naar die dingen ze blijken spoorloos vergaan. Tien jaren tuinieren hebben ons nog niet ge leerd pril onkruid van pril plantgoed te on derscheiden. Pas als het spul gaat bloeien zien we het verschil en dan is het te laat. Wat een waterval van schaterende kleuren zou moeten zijn, is in hoogzomer een lapje grond met op afstand bezien hier en daar wat gele, rode of paarse stippen. Op een zomerdag ging ik ergens op bezoek: acht hoog in een torenflat. Wat breng je in zo'n geval voor de gastvrouw mee? Bloemen! En dan liefst bloemen uit eigen tuin, met eigen handen en vloeken gekweekt want mensen in zo'n betonblok met een winderig balkonnetje zullen dat zeker waarderen, denk je. Dus stak ik de gastvrouw met een brede glimlach een bos stevige pioenrozen toe, één van de weinige soorten die het doen in onze border* Bijna onverschillig schikte ze de bloemen in een vaas en pootte ze ergens op een kast. De volgende gast bracht anjers mee in een papier van Bloemenmagazijn Dinges. „Wat een prachtige anjers, zegvan Din ges nog wel. Ja, dat is een goede zaak". De anjers kregen een ereplaats op het dres soir, er iverd nog lang over doorgepraat. Schuw en zwijgend keek ik op naar de pioen rozen en maakte hen in stilte mijn veront schuldigingen. Overigens was het duidelijk waarom mijn ge schenk werd gediscrimineerd. Het was eigen teelt en had dus niets gekost. Ik had mijn gastvrouw, die toch bereid was mij te voede ren en van drankjes te voorzien, afgescheept met zo'n kosteloos geschenk en dat vond iedereen bar onbeleefd. Hoe kunnen hoog flatbewoners ook maar enig idee hebben van de kostbaarheid van onze borderbloemen? Zij weten niet wat het bete kent om de strijd aan te binden tegen het klimaat, de onwillige grond, de eeuwig gra vende poesjes, het onkruid en de stormen. Zij denken: wie kippen houdt heeft altijd gratis eieren, wie een tuin bezit heeft altijd gratis bloemen zoals er ook kinderloze mensen zijn die veronderstellen dat je van kinderbij slag en kinderaftrek steenrijk wordt. Want ook kinderen „krijg" je immers zomaar. Ik heb nooit durven uitrekenen wat de dirie kinderen ons gekost hebben, maar wél heb ben we op een dag berekend wat de tuin ons kost en dat kwam neer op een gemiddelde van vijftig cent per bloemetje. Voortaan ga ik ook maar eerst even bij Bloe menmagazijn Dinges langs, eer ik weer een bezoek afsteek da's toch voordeliger. THE A BECK MAN getekende onderdelen worden in de matrjj kerij van het bedrijf de benodigde maakt. In de showroom staan de resultaten t 0 ne honderd verschillende planten, bloemij „Kunstvruchten maken we niet meer- Nelly Vane, „wel sleutelhangers en ktfT ren. Ja, die kerstfiguren zijn ook van)(j Veel praktischer toch dan glas? Onbrtg en dus veel minder gevaarlijk". In de showroom staat tussen de bloei nog een enkel namaak-vruchtje te proi tak met mandarijntjes, plantjes met kle^( peltjes of citroentjes eraan. Bloemsoorten fcc seizoenen zijn vertegenwoordigd. „De vraafci] ook van het seizoen af", zegt Nelly Vi het voorjaar is er veel belangstelling v< en narcissen. Net als bij de echte bl< „O, dank je wel, hoor. Wat mooi!" En toen, opeens wantrouwig: „Komen die uit je tuin?" Trots op de pres tatie knikte ik van ja. „O. Wat mankeerde er nu opeens aan die bloe men? Met het plunderen van de border had ik Pa's ivoede geriskeerd, mijn fraaie uitzicht verminderd, de tuin ontdaan van eindelijk weer eens een paar bloemen en de gastvrouw keek me aan of ik haar beledigd had.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1968 | | pagina 8