Eerste vrouw in
hoofdbestuur
van Horecaf
Vroeger waren ze er toch wel
TAPIJT
GELBE ROSE
Hotelvakschool is een geweldige opleiding voor meisjes
De buitenwereld komt
bij je binnen
VOOR BAD OF DOUCHE
ZATERDAG 27 APRIL 1968
LD EXTRA 2
Horecaf, de Nederlandse bond van werkgevers in hotel-restaurant- en cafébedrijven,
heeft sinds enkele maanden voor de eerste maal een vrouw in het hoofdbestuur. Na
dat mannen gedurende ruim driekwart eeuw de alleenheerschappij in dit college had
den gevoerd, was deze verkiezing van een vrouw toch wel even een opmerkelijke
gebeurtenis: men sprak zelfs van „een historisch moment".
De vrouw-in-kwestie vindt die uitdrukking een
beetje overdreven. „Voor my was er niets histo
risch aan", zegt mevrouw A. M. van der Werf—
Terpstra, het eerste vrouwelijke hoofdbestuurslid
van Horecaf. ltIk voel me zonder meer gelyk aan
de mannelijke collega's. Voor een plaats voor
vochten. Wel heb ik altijd gehamerd op het be
vochten. Wel heb ik altijd gehamers op het be
lang van een opleiding op de hotelvakscholen, ook
voor de meisjes. Een kleine dertig jaar geleden
zag Je vrijwel geen meisjes op de hotelvakscho
len. Nu zijn er verscheidene vrouwelijke leerlin
gen".
Mevrouw Van der Werf (altijd bereid tot een
geanimeerde, maar kritische discussie over de
plaats van de vrouw in deze maatschappij)
is president-directeur van de N.V. Hotel-
exploitatiemij. G. M. van der Werf. Zij ver
deelt haar tijd tussen de hiertoe behorende
hotel Het Roode Wold in Nunspeet en het
Roode Kooper in het nabijgelegen Leuvenum
en haar privèwoning, een met veel ver
nuft tot woonruimte omgebouwde oude gara
ge. „Zevenentwintig jaar heb ik meegelopen
in het hotelvak, maar nu ga ik zoetjesaan
freewheelen"
Dat „freewheelen" zal allerminst volstrekte rust
betekenen Naast de nieuwe functie in het hoofd
bestuur van Horecaf is er het lidmaatschap van
het krlngbestuur Gelderland en van het nieuwe
landelijke bestuur van de KVP, de party die me
vrouw Van der Werf van eind 1966 tot de verkie
zingen van 1967 in de Tweede Kamer heeft verte
genwoordigd Ze is bestuurslid van het streekzie
kenhuis en van de gemeentelijke commissie be
jaardenzorg en is betrokken bij het werk van het
Katholiek Hoger Onderwijsfonds. Veel beslomme
ringen, veel vergaderingen. Desondanks weet ze
een zee van tijd uit te trekken voor het beant
woorden van een aantal vragen, tijdens een voor
treffelijke lunch in Het Roode Wold.
langrijke taak heeft en even hard werkt als de
man? „Dat lijkt inderdaad vreemd", geeft me
vrouw Van der Werf toe. „Het komt waarschijn
lijk doordat in het hotelvak het werkelijke goede
echtpaar zo'n goed koppel is, met zo'n groot
saamhorigheidsgevoel dat alle aangelegenheden
beschouwd worden als „onze zaak". Daardoor
is het helemaal geen punt van discussie, wanneer
de man naar de vergadering gaat, terwijl de
vrouw thuis in het hotel blijft.
een geweldig geslaagde opleiding voor meisjes.
Het is eigenlijk een zeer uitgebreide en luxe huis
houdschoolopleiding. Je krijgt een uitgebreide
menukennis, economisch inzicht en wetkennis,
een geweldige talenkennis. Je leert boekhouden,
maar ook bloemen schikken en uit bijna niets een
diner opbouwen. Kortom: zo'n opleiding kweekt
volmaakte huis- en gastvrouwen".
Zelf is mevrouw Van der Werf niet uit het hotel
vak afkomstig. Ze was lerares Engels, leerde
r~
Mevrouw A. M. van der WerfTerpstra
(rechts) is de eerste vrouw in het hoofd
bestuur van Horecaf. Haar mening na 27 jaar
„meelopen" in het hotelbedrijf„Het volledig
te woord staan van de gast is nog altijd de
essentie van het hotelvak".
als ze het maar goed doen. met hun moderne ken
nis van bedrijfsvoering. 'tMoet immers anders,
in deze tijd. De kost gaat nu vaak voor de baat
uit. Wat dat betreft hebben de jongeren het vaak
onverdiend moeilijk. Ze moeten alles nog bewij
zen, laten zien dat hun aanpak de juiste is in
deze tijd".
In deze tijd wordt ook de hotelgast steeds veel
eisender, zegt men. Vooral op het materiélp vlak!
hij eist steeds meer comfort, steeds meer luxe.
Toch is mevrouw Van der Werf van mening dat
„gewone menselijkheid" van de zijde van de ho
telhouder voor de gast nog altijd doorslaggevend
is. Het is haar heilige overtuiging dat hel „volle
dig te woord staan" van de mens nog altijd dè es
sentie van het hotelvak is.
„In onze hotels kan de gast op bestelling alles
krijgen. Hij kan een autorally bestellen of een
barbecue met reebiefstuk. Gasten kunr.en elk
dieet krijgen, zonder verhoging van pensionprijs.
We hebben wel eens een gast gehad met een dieet
dat vrijwel helemaal uit zuidvruchten bestond.
Dan zorg je dat dat er is".
De eerste vrouw in het hoofdbestuur van Horecaf
heeft zich bepaald niet „naar binnen gevechten"
in dit college. Haar eigen afdeling heeft haar, na
het overlijden van haar man, kandidaat gesteld
als zijn opvolgster. Haar nieuwe functie betekent
meer vergaderen, meer werk ook in het >estuur
van de eigen afdeling, zioh verdiepen in de be
paalde taak die haar wordt toegedacht („die
heb ik echter nog niet"), het reageren op onge
motiveerde kritiek op de Horecabedrijven. „Ik
heb wel bijzondere belangstelling voor zaken als,
bijvoorbeeld, de sfeer van de hotelschoolopleidin
gen. Daarin kan een vrouw een andere inbreng
hebben dan de mannen. Maar verder zie ik gee"
specifiek-vrouwelijke taak in dit nieuwe werk".
Op het begrip „specifiek-vrouwelijk werk" is
mevrouw Van der Werf trouwens niet erg ge
steld. „De vrouw die zich boven de middel
maat uitwerkt, wordt toch al te veel in een
bepaalde hoek gedrukt: maatschappelijk
icerk, onderwijs. Wat mij altijd weer opvalt
is, dat de vrouw die iets presteert in Neder
land zo weinig steun uit het eigen kamp
krijgt. Vrouwen op vooruitgeschoven posten
en in hoge functies krijgen maar bitter wei
nig blijken van waardering van hun sekse
genoten. Dat lijkt mij zo ontmoedigend"
")ver het drukke en veelzijdige werk in het hotel-
edrijf zegt zij: „De ontmoeting met mensen van
allerlei soort vind ik na al die jaren nog altijd het
boeiendste aspect van het hotelbedrijf. Een praat
je met een gast over een mooi bloemstukje op ta
fel kan de inleiding zijn tot urenlange gesprekken
over wereldomvattende problemen".
Kom er ACHT-er
1. Vlaggestok korter
2. Wiel van auto links
3. Mond van vrouw
4. Pet van man
5. Steen minder links
6. Letter rechts
7. Wekker van vrouw
8. Man met vlag heeft knoop minder
Vergeet bij de schoonmaak het
medicijnkastje niet
SAAMHORIGHEID
Is het niet vreemd dat vrouwen zolang buiten
het hoofdbestuur van Horecaf zijn gebleven, ter
wijl toch de vrouw in veel hotelbedrijven zo'n be-
In het bedrijf zijn altijd dingen voor de vrouw
te doen. Haar aandacht wordt de hele dag vast
gehouden. De huishoudelijke dienst moet vlot
lopen, de kinderen eisen trouwens ook hun deel
van die aandacht. Nee, ik geloof dat dit binnens
huis blijven van de vrouw in het hotelvak nooit
een probleem is geweest. De geëmancipeerde
vrouw kan haar hang-naar-buiten ook binnens
huis uitleven. In het bedrijf komt de buitenwe
reld immers bij haar binnen".
Onder „geëmancipeerd" verstaat mevrouw Van
der Werf in haar eigen vak dan die vrouwen, die
de ambitie (èn de aanleg) hebben om buiten de
enge kring van het gezin te treden, klaar staan
om meer te doen, zich niet door het dn willen
laten isoleren.
„De doorsnee-vrouw in het Nederlandse hotelbe
drijf is beslist een geëmancipeerde vrouw. Onder
de jongeren in het bedrijf zie Je trouwens steeds
meer vrouwen die een opleiding hotelvakschool
hebben. Dat vind ik, ook los van dit vak gezien,
door haar huwelijk het hotelbedrijf kennen en
maakt nu, bijna dertig jaar later, de „grote om
vorming" in het bedrijf nog van nabij mee: ho
telbedrijven die steeds meer een „industrie" wor
den, die geregeld grote investeringen eisen waar
mee bedragen van vier, vijf "cijfers gemoeid
zijn.
„Ons vak wordt meer en meer een kwestie van
specialisatie. De economische factor wordt
steeds belangrijker. Ik laat het bedrijf steeds
meer over aan de kinderen dié het overnemen.
Ze doen het anders dan wij, maar dat geeft niet,
Nu de schoonmaak weer woedt, een goede raad
voor de huisvrouw: vergeet het medicijnkastje
niet! Er is geen geneesmiddel, dat onbeperkt
werkzaam blijft. In een aantal gevallen bevat
het etiket op de verpakking de uiterste datum
van houdbaarheid van het geneesmiddel. Ook
indien die nog niet bereikt is, is voorzichtig
heid geboden, omdat de mogelijkheid bestaat,
dat het geneesmiddel niet op de juiste wyze is
bewaard. Men heeft er bijvoorbeeld een deel
van gebruikt en tydens de periode van toedie
ning het flesje niet steeds goed gesloten. Voch
tige warmte is zeer schadelijk voor vrywel al
le geneesmiddelen en die is ruimschoots aan
wezig op de plaats waar zich het medicijnkastje
meestal bevindt: in de badkamer.
Wanneer de kleefstof van pleisters onbruikbaar
geworden is, merkt men dat dadelijk en men
kan zich dan hoogstens ergeren, dat men dit
niet tijdig heeft ontdekt. Dan is er echter nog
geen man overboord. Watten en verbandstof
echter zijn niet minder gevoelig dan pleisters)
en zij nemen zonder dat men dat bemerkt met
vocht ook veel stof op, met alle consequenties
van dien bij het gebruik ervan op open won
den. Voor de eigenlijke geneesmiddelen geldt,
dat wanneer het flesje of doosje vaak is ge
opend, het risico van voortijdig bederf elke dag
groter wordt. Bewaar ze dus niet te lang, en
wanneer u nu toch aan het opruimen gaat, doe
het dan radicaal en werp geneesmiddelen, die
u in lange tijd niet hebt gebruikt maar toch
hebt bewaard, meteen in de asemmer.
ADVERTENTIE
Het luxe schuimbad tegen normale prijs
De luxe van weelderig koesterend schuim.
De luxe van flonkerende flacons.
De luxe van diep-fonkelende tinten.
En de luxe van keus uit vier betoverende
geuren en kleuren.
Voor wie prijs stelt op de luxe van een in
dividueel schuimbad is er nu Gelbe Rose.
Kies uw favoriete geur en kleur: 't roman
tische Gelbe Rose, het exquise Orchidee,
het delicate Daphne of de frisheid van
Citrus. Betaal toch de normale prijs. U
weet het nu: 't is Gelbe Rose. De nieuwe
luxe serie individuele badpreparaten van
internationaal niveau,
tube 3,95 - flacons van 6,75 tot 21,50
Gelbe Rose heeft ook crème-bad (speciaal voor droge huid),
after-bath-lotion, fijne toiletzeep en speciaal babybad.
Gelbe Rose heet in andere landen Badegold.
Van tijd tot tijd verschijnen in kranten en
in wetenschappelijke rapporten alarmerende
kreten „We zijn bezig ons landje onleefbaar
te maken. We vernielen de natuur, de wilde
planten, de insekten, de vogels met onze be
strijdingsmiddelen en ongelimiteerde bouw
woede. Stop daarmee!" En dat lezend keek ik
naar buiten, waar de tuinen bloeiden, de berk
praalde en een merel over het gras hipte. Het
zag er mooi groen en „natuurlijk" uit, en ik
had moeite om in de noodkreten te geloven.
Bavendien hadden, op die paar natuurmin
naars na. de mensen werkelijk behoefte aan
wilde natuur, vogels, insekten? Gaven ze niet
veeleer de voorkeur aan een flatje, en pot
planten, en kweekbloemen?
Maar toen gingen we reizen en bleven steken
in een Duits Middengebergte. De camping lag
in een dal tussen onafzienbare woiiden, en
achter de heuvels lag het stadje waar ik
boodschappen wilde doen.
„Ga je mee?" vroeg ik Marian. „Dan nemen
we het voetpad tussen de bergen, dat scheelt
drie kilometer".
„Groeien er bessen?" informeerde het doch
tertje met de kinderlijke gretigheid om iets
voor niets te krijgen.
„Vast wel".
We gingen. Het pad klom en daalde; we
praatten een beetje en keken intussen uit
naar bosbessen.
„Frambozen!" kreet Marian verrukt. We ver
gaten het stadje en plukten naar hartelust.
Om de andere vrucht was aangevreten door
een wormdie gooiden we weg.
„Lekker hè", zuchtte Marian. „Waarom groei
en ze bij ons niet in het wild?" Opeens stond
ze stil.
„Voorzichtig", fluisterde ze. „Kijk eens".
Tussen de wilde planten aan weerskan
ten van het pad dansten vlinders: wit en
oranje en paars en donkerblauw en bruin en
rood.
„Wat zijn ze mooi", prevelde ze. Opeens drong
Thee-tip
Thee verricht wonderen met water. Water doet
dat echter beslist niet met thee.
Vochtige thee gaat snel achteruit in geur, kleur
en smaak.
Thee is nu eenmaal sterk hygroscopisch, d.wz.
dat hij makkelijk vocht aantrekt.
Bewaar thee daarom op een droge plaats, liefst
zorgvuldig geborgen in een goed gesloten thee
busje. Mits die droge plaats tevens een koele
plaats is. Want thee, te warm bewaard, resp. te
dicht bij een warmtebron, doet de etherische
oliën verdampm en de geur vervliegen.
het tot mij door dat dit de eerste vlinders
waren die ik deze zomer te zien kreeg en
het was al eind juli! Marian knielde op het
pad en bestudeerde het onkruid.
„Wat is dat prachtig, mams. Kijk die bloeme
tjes eens, kanten waaiers". Ze plukte een
bloem en zoog hem uit aan de onderzijde.
„Zoet", constateerde ze tevreden. „Zit vol ho
ning. vandaar die vlinders".
Zelfs de wilde frambozen konden hadr nu
niet meer boeien. Ze holde van bloem tot
vlinder, vond tussen het gras wonderlijke in
sekten die ze nooit eerder had gezien. Ze ving
een sprinkhaan, bestudeerde hem, liet hem
weer gaan. Ze streelde blaadjes en stengels
en raakte niet uitgekeken in het wilde won
derland onder de zonver van fabrieken, be
strijdingsmiddelen, luchtvervuiling
Het dochtertje, sedert haar prille jeugd plat
telander, opgegroeid tussen tuinen en lanen,
had eensklaps de wilde natuur ontdekt.
We vervolgden onze ivandeling, het pad
maakte een scherpe bocht en weer trof ons
de bliksem. Recht tegenover ons lag een
paarse helling, bekroond met sparren als
kerktorens.
„Dat kan toch nog geen hei zijn", mompelde
Marian.
„Neen, het zijn kattestaarten"
Ze holde er heen. De wilde kattestaarten wa
ren zo lang als zij, ze verdween er in. Rond
om haar blonde haren wuifden de paarse
bloemen; een dieprode vlinder ging op haar
hoofd zitten. Hoog in de lucht zwierde een
roofvogel, 'n jong haasje sprong weg voor
mijn voeten en verdween geschrokken in het
bos. Wilde bijen, zwaar van stuifmeel, zoem
den hun loflied op de zomer.
Weken later, toen we weer thuis waren en
de tuin inspecteerden, keek Marian met enig
misprijzen naar de rozen, de dahlia's, de
phloxen.
„Wel mooi.maar zo braaf", zei ze. „En
geen vlinders, geen libellen. Weet je nog,
mams, die donkerblauwe libellen, boven dat
beekje waar de vissen langs je kuiten zwom
men? Die waren mooi! Waarom zien we hier
nooit meer vlinders of libellen of springha
nen? Vroeger waren ze er toch wel.of
niet?"
Ja", zei ik zacht, denkend aan de krante-
berichten
„En vroeger", herinnerde zij zich, „plukten
we dikwijls wilde bloemen, vlak bij het iorp,
en de weiden zagen geel van de paardebloe
men en overal stonden madeliefjes en dis
tels. waar zijn ze gebleven?"
„Weg. Uitgegroeid", zei ik mat.
„Waarom? Ik.ik mis ze. En andere jaren
waren er ook veel meer vogels: vooral mus
sen en merels en lijsters. Nu zie je er zo nu en
dan maar een. Ik begrijp 't niet. We heb
ben toch geen strenge winter gehad. In het
was een mooie zomer. Wat is er eigenlyk ge
beurd?"
Ik zweeg. Ik kon het haar uitleggen, aan d<
hand van rapporten en de noodkreten van
deskundigen en ik zou dat ook we. eens doen.
Maar wat me het meeste trof op dat moment
was, dat ik ongelijk had gehad. Ook gewone
mensen die geen benul hébben van botanie
of biologie, missen de wilde natuur, hei scha
delijk gedierte. Het ontbreken van otkruid,
chaotisch ruige planten, van roofvogels,
sluipioespen, wilde vruchten, doet hen pijn.
Vreemd dat we onszelf en voord onze
kinderen zoveel geluk ontnemen.
THEA BECKMAN.
ADVERTENTIE
In veel kwaliteiten, vee) kleuren
Van vreemd voordelig tot net niei
duur Legioon f 15.- per kamer,
AFD WON IN GIN RICHTING
Herenstraat 77 - Tel. 24502
