CHARLES
CHARLOTTE
altijd safe!
De veilige
manier
van sparen
Rijkspostspaarbank
!'VÏ5
)AG 13 APRIL 1968
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 23
Er zijn 2200 vestigingen. Op de postkantoren kunt u de hele dag tereciit.
Een aantal daarvan is zelfs ook op vrijdagavond of de plaatselijke koopavond
geopend. Voor de postagentschappen gelden aparte openingstijden.
On* dagelijks vervolgverhaal
en
OorspronkeKjfce roman door Witiy Corsari
sn zij by hem werd gebracht,
14) al bediend en had kort daar-
bewustzijn verloren. Hij kwam
«ven bij, maar zij wist niet, of
aar herkende en begreep niet,
4) mompelde: „Thomaskon
c niet.Toen glimlachte hij,
vroeger, de jongensachtige
h, waarmee hij haar altijd
had verzoend als zij boos was
iets. Zij kon niet schreien. Zij
in een ijskoude kalmte, wat er
p n moest worden voor de begrafe-
chapj zond alleen bericht aan Loo-
Ze stonden samen aan het graf
»n fen hij daarna nog even met haar
hotelkamer zat, zocht hij tever-
naar woorden van troost, bang
haar tnanenloze kalmte. Hij ver
hakkelend wat Christiaan hem
«zegd bij hun afscheid,
t die dan naar Hem toe komt",
dacht droevig, dat het weinig
ie had, dat je het zo goed meen
et de mensen, als je de juiste
ien niet wist te vinden als ze no-
aren.
kon voor Charlotte. En langzaam
aan begonnen haar gedachten los te
raken van haar leed en zich op de
toekomst te richten. Een toekomst
die zij zich dacht voor Charlotte,
voor wie zij een plaats wilde herove
ren in de wereld, waarin zij thuis
hoorde. Zij had die wereld opgeofferd
terwille van Christiaan, daarmee had
zij haar kind onrecht aangedaan. Zij
moest dat goed maken. Zij moest
Charlotte de kans geven een goed
huwelijk te doen en daarvoor was het
nodig, dat zij oude relaties weer aan
knoopte en in goede verstandhouding
leefde met haar familie, die verzoe
ningsgezind was. Niemand kon haar
hierbij beter helpen dan tante Mien.
Toen Charlotte de oude dame weg
zond, had zij er niet over gesproken
met haar moeder. Annemarie had
aan niets anders gedacht. Nu ver
wonderde zij zich, dat haar tante niet
kwam en zij
stortte haar
haar hulp.
Tante Mien kwam. Zij zorgde, dat
ook andere familieleden kwamen. Zij
gaf raad, regelde, regeerde. Anne
marie kon wel in het huis blijven wo
nen, maar ze kon zich geen twee
dienstboden veroorloven en een rijtuig
en een koetsier. Tante Mien vond,
dat „die Franse juffrouw van je" nu
maar eens moest aanpakken, dan
was één meisje voldoende. Zij zou er
voor zorgen, dat de familie wat dééd,
om Annemarie én haar dochter weer
binnen te leiden in de kringen, waar
in ze behoorden.
Annemarie, dankbaar en gedwee,
volgde al haar raadgevingen op en
bezield door de beste bedoelingen te
genover Charlotte, krenkte zij haar
onbewust en vervreemdde haar van
zich.
Charlotte voelde zich opeens terzij
de geschoven voor die bazige oude
tante. Zij trok zich terug, verwon
derd, bedroefd, overgeleverd aan
haar eigen verdriet. Zij kon het niet
begrijpen. Wat wilde haar moeder
met die mensen? Hoe kón zij er zo op
gesteld zijn met hen om te gaan?
Vergeefs probeerde Annemarie haar
duidelijk te maken, dat het alles was
„Voor jouw toekomst, kind. Je zult
over een paar jaren aan trouwen
delijker, doe niet zo stug
(Wordt vervolgd)
SCHAKEN Jan Hein Donnei
nationale schaaktoernooi in Bamberg
remise overeengekomen met de West
duitser Rudolf Teschner. Dormer
heeft samen met de Russen Petrosjan
Loovers gevreesd had, toen hij I
inarie probeerde los te weken
aar verstarde kalmte, gebeurde:
zij thuis kwam, zakte zij in el-
Dagenlang lag zij in een ze-
risis, wild huilende, of vertwij-
voor zich starende. Charlotte
ig en nacht bij haar. Zij vergat
- haar eigen ontzetting, toen
noiselle haar had verteld, dat
vader ernstig ziek was,
toen zij de waarheid te horen
atste jaren zij dacht al-
ïog maar aan haar moeder, wil-
iets ènders meer, dan haar
ld de vertwijfelde vrouw In
ten als een kind en fluister-
gbt mij nog, ik blijf altijd bij
nooit onaardig meer doen.
f voor u zijn, ik zal alles, al
om u weer blij te maken...
arie liet zich tot rust wiegen
troostende woorden, klemde
i haar dochtertje vast, die
voerde als een baby, haar ver-
Ie en stond tenslotte op terwil-
x, ging met haar wat wi
nde zich in om haar w;
te onderdrukken. In die eei
na de dood van Christiaan wa-
dag en nacht samen, want
rtte sliep op een bank in de ka
an haar moeder en hield ieder-
haar weg, zelfs Mademoiselle
nte Mien. „Mijn moeder moet
hebben", zei ze tegen de oude
en haar ogen waren koud en
Wat wilde die vrouw? Ze
j de mensen, die niets had-
illen weten van haar vader, die
moeder jarenlang hadden dood-
gen. Ze hoefden niet te komen
en. Haar moeder had ze niet
Zij was er.
lemarie, ontroerd door die te-
eorgen, begon zich verwijten te
d, Een moeder mocht niet zo
en op haar dochtertje. Charlot-
nu alleen haér nog. Zij moést
Öjn. Zij moest nu doen wat zij
PANDA EN DE MEESTER-S UPERM AN.
36—97. Joris wees Panda opgewonden op een groot artikel,
dat in de krant stond afgedrukt.
„Ontvoerd!" las Panda daar. En daaronder stond hoe enkele oog
getuigen hadden gezien hoe generaal Schram en zijn dochter Leen-
tje door schurken waren meegenomen.
„Dat is de freule, die ik uit de klauwen van Grab de Gabber
redde!" riep Joris boos uit. ,JAaar nu heeft hij zich opnieuw ver
stout. Als hij maar niet denkt dat hij door kan gaan. Ik ga een
RECHTER TIE EN DE TWEE BEDELAARS. Verh. 14.
1434. Terwijl Rechter Tie uitlegt hoe hij de moordzaak heeft
opgelost, verschijnt een bediende met een schoon oppergewaad.
Hij buigt eerbiedig en zegt: „Uw eerste echtgenote dacht dat u
zich misschien nog verkleden moest, Edelachtbare, voor het feest
maal". „Goed, help me hier maar even. Het is niet nodig naar
mijn kleedkamer te gaan", zegt de Rechter. Met behulp van de
laten wachten..." Als de bediende vertrokken is, gaat Rechter
Tie niettemin weer zitten en vervolgt zijn uiteenzetting: „Als
Wang iets van zijn courtisane wist, waarmee hij haar kon dwin
gen om hem te ontvangen, was het mogelijk dat de vrouw hem
daarom uit de weg had geruimd.De rechter zucht en vervolgt:
„Maar daar was geen sprake van. We weten nu dat Wang alles
voor haar had opgeofferd, en dat hij zelfs zijn loon als huisleraar
stokje steken voor zijn vuile streken. Het komt niet te pas om een
eerzame jonkvrouwe van haar vrijheid te beroven!"
Met die woorden repte hij zich naar de deur, terwijl hij Pan
da afwenkte. „Nee baaske, houd me niet tegen!" sprak hij. Jk
ga dit alleen opknappen en met m'n superkracht uitvechten!"
Als hij maar niet teveel kracht gebruikt.mompelde Panda
zorgelijk. „Want dan zou hij Grab wel eens lelijk pijn kunnen doen.
En dat mag toch ook weer niet zelfs niet, als je een Goede Daad
gaat verrichten!"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
2105. De oude vissers bij de haven konden zich niet herinne
ren ooit zo smakelijk gelachen te hebben als bij het verhaal van
oma Fok over de Zee-Zoeters.
Aandachtig luisterden ze toe, maar naarmate oma meer bijzon
derheden vertelde over de rare mannetjes in de boei, hun fabriek,
de ontsnapping uit de zoutkamer en de wollen kabel, werd de
grijns op hun gezichten steeds breder. Totdat zij in een schater
lach uitbarstten, die als een stormwind over de wateren vloog
„Nou oma..hahaha," bulkte een oude visser, „ik dacht, dat ik een
grote leugenaar was.maar jij slaat alles. Wat een verhaal!"
„Maar het is niet verzonnen, het is allemaal waar gebeurd," zei
oma beledigd. Dat deed de man op zijn knieën slaan vc,n de pret.
„Oma, oma, je bent onbetaalbaar. Dit is het gekste, wat ik ooit
heb gehoord. Mannetjes, die de zee zoetmaken..zó zout heb ik het
nog nooit gegeten".
„En wat is dit dan?" klonk de kalme stem van Brammetje.
