CHARLES
CHARLOTTE
:rrRï^eV%
ERICHT EN
Bonaparte
DE ENIGE
ECHTE
HAMMOND
la ^SCJLLLP
5 8 MAART 1968
PAGINA 27
dagelijkt vervolgverhaal
en
rspranlceKjke roman door Willy Corsari
ADVERTENTIE
KFIJZER
TAPIJT
in. Z(J lag te staren in
Tenslotte sliep ook z« in
ikte pas, toen hu al op was.
i^zU'durfde'nieCraeer'te
ztHeerTbrief je Tan dTdok-
|Bl ons kruis te dragen".
p schudde het hoofd,
joelde ik niet. Ja, we heb-
b1 ons kruis. Jij zeker ook.
iets anders. Ze leren ons,
en liefhebbende vader is.
k een kind heb, dat iets
beeft gedaan en dat zegt:
Habijt van, vader, ik zal het
ar tf doen, en ik antwoord:
het vergeven, dan ga ik
[eens op slè&n".
dokter aan. Zijn ogen
loorlopen.
alles misschien wat
een eenvoudig man, ik
zo goed uitdrukken. Zie
Is de meesten van ons
Zuiden, opgegroeid met
kreeg het met de pap-
wij allemaal. Ik heb er
'gedacht, laat staan gere-
ben zelfs nooit op de ge-
)men aan iets te twijfelen.
iaakt grapjes op pastoors
ilfs over Onze Lieve Heer.
biets te betekenen. Je doet
je grapjes maakt over
laar je op gesteld bent.
opeens ga je denken. En
net, of alles in mekaar
-4
e het hoofd in de hand en
staarde in het vuur. De dokter zucht
te:
nog was, zei h«. Die zou met Je kun-
prevelde hij
handgreep li
RECHTER TIE EN DE TWEE BEDELAARS. Verh. 14.
14—3. „Een dode bedelaar?" vraagt Rechter Tie matig ge-
„Het moet een ongeluk zijn geweest. Ede
Tai, „en de dode kon niet geïdentificeerd
Zij alléén was opgeleefd na deze vre
selijke weken, al sprak zij ook met
tranen in de ogen over „die lieve
Charles" en wrong dan de magere
handen, omdat hij „ons zo plotseling
is ontnomen". In werkelijkheid was
zij nog nooit zo gelukkig geweest.
Mevrouw Renierse was niet koel en
terughoudend meer. In de nood van
haar hart, in de angst om haar man,
werd ztf vertrouwelijk. Zij klaagde,
dat het soms was. of ze naast een
man leefde, die ze nooit had gekend.
En Charlotte „Geen traan heeft ze
gestort om haar broertje. Kunt u zo
iets begrijpen? Ik heb er zo vreselijk
tegenop gezien het haar te vertellen,
ik heb gebeefd van angst, toen het
wel moést gebeuren, maar geen traan
heeft ze gelaten.
Mademoiselle schudde het hoofd.
Neen, zoiets kon ze niet begrijpen. Ze
was bang, dat Charlotte weinig hart
had. Charles was heel anders ge
weest, zo'n lief kind dat juist hij
„Ik dacht eerst, dat ze het niet be
greep. Maar ze zei: „O ja, ik weet
wel wat dood is. Hertha is dood en
die oude vrouw Annemarie beet
zich op de lip. Haar gedachten dwaal
den opeens weg.
(Wordt vervolgd)
Een voorbeeld uit het grote
Mossel en Versteege assor
timent.
Het orgel dat reeds 30 jaar
aan de top staat. Beroemd,
bekend, ongeëvenaard.
Alleenverkoop voor Den
Haag, Leiden, Delft en
omstreken
MOSSELVERSTEEGE
Alle goede merken in één zaak
Den Haag Groningen - Heerlen
Zoutmanstraat 53d - 40c.
Tel. 070-333970*
op een scherpe steen terecht zijn gekoi
verbrijzeld. Ik heb het lijk hierheen
hing helemaal los. Hij ivas kreupel. Waarschijnlijk ivas hij al vroeg
op pad gegaan en heeft hij in de ochtendschemering de goot niet
gezien. Of misschien is hv gewoon gestruikeld. Ik heb nog moeite
gedaan om achter zijn identiteit te komen, maar Sjeng Pa. het
hoofd van onze bedelaars, had hem nog nooit gezien. Hij zal dus
wel speciaal naar de stad zijn gekomen om hier op het feest goede
zaken te doen. Als niemand het lijk komt opeisen, zullen we het
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
1074. Het gevangen nemen van de Dood van Pierlala was door
de kinderen voor de poppenkast met luid gejuich begroet. JZe had
den genoten van de spannende voorstelling en ze klapten zich de
handen stuk van opwinding.
Maar doodstil werd het weer, toen Jan zich tot zijn jeugdige
toeschouwers richtte:
„Beste jongens en meisjes, eindelijk weten we dan toch hoe dit
avontuur afloopt. Dat hebben we te danken aan onze vriend Bram-
metje Fok, de dappere zeeman. Een applausje voor hem".
„Hoera", riepen ze allemaal.
„En voor de scheepskat Karo".
„Hoerdaa".
„En voor de papegaai Tutu".
„Hiep, hiep, hiep, hoeraddddad"riepen ze om het hardst.
Bram boog. Tutu wuifde met de vlerk en Karo spinde.
„Hiermee eindigt onze voorstelling"zei Jan Klaassen. „De Dood
zal weer opdrogen, weer groeien en weer voor nieuwe avonturen
zorgenivant hij hoort er bij, net als de huisbaas en net als de
veldwachter of mijn lieve Katrijntje. Dit spel gaat altijd door..."
