CHARLES
CHARLOTTE
Bij een grote,
vertrouwde bank:
Algemene
Bank Nederland
WOENSDAG 21 FEBRUARI 1968
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
Ons dagelijks vervolgverhaal
en
.Oorspronkelijke roman door Willy Corsari
i Barbara? Barbara is dood. Hij
t nooit geweten, dat de oude klok
eette. Het is waar, klokken heb-
altijd een naam. Hy voelt het
[dende heimwee naar verloren
en weet niet, is hij het zelf,
chic-
jAicrjïï.reniotvAt:
e [nj de kamers te glippen, als ze ge
en schoongemaakt werden, om
prachtige meubelen, de enorme
Kien kronen en de wandschil-
en te bewonderen, of Sjang
pwindende, huiveringwekkende
alen te horen vertellen, over hek-
vocen spoken en wilde vuurmannen
roodgloeiend hoofd, die doen
ijven, wie ze te zien krijgt, of
het vervloekte land, waarin
-e ygien begraven liggen en waarover
Studi in de herfststorm een Vurige
n rondrijdt. Toen hij hun ook
vertelde over mensen met hun
loog, keken zij elkaar heimelijk
misscmen wei zu ïemaau was.
Ilsk'tl: zijn ogen waren vreemd ge-
hun zelf had geleerd ter bescher
ming tegen het boze oog. Als hun
moeder ontdekte, dat zij ongehoor
zaam varen geweest, werden zij zon
der avondboterham naar bed ge
stuurd en misten dan wat zij veel er
ger vonden, het halfuur babbelen en
stoeien met hun vader na het avond
eten, en zijn nachtkus in bed. Het
laatste werd verboden toen hun moe
der ontdekte, dat hij hun dan hei
melijk lekkers en brood toestopte.
Want hun moeder, al was zij altijd
bezig, dan weer hier, dan daar, over
al zelf bij, overal toeziende en rege
lende, bedrijvig van de vroege mor
gen tot 's avonds laat, vond gewoon
lijk nog tijd om hen in het oog te
houden ook. Hun moeder, groot, in
drukwekkend, blank en blond, met
heldere blauwe ogen. bewonderden
zij mateloos. Maar hun vader was
voor hen een kameraad en als hij
weg was, zochten zij hulp in moei
lijkheden bij oude Brechte. Maar I
zelfs hun vader en Brechte vertel
den zij nooit iets over nun hol en ze
zaten daar zacht te giechelen, als zij
vergeefs gezocht werden.
Zo zaten zij er op een warme zo
merdag, toen ze zeven jaar waren,
tweelingen, zó gelijk, dat alleen hun
kleding en de krullen van Charlotte,
die op haar schouders vielen, het mo
gelijk maakten hen van elkaar te on
derscheiden. Eens, toen ze pas drie
jaar waren en Charlotte nog korte
krulletjes had, verkleedde hun vader
hen voor de grap in elkanders kle
ren. Niemand wist toen meer, wie
Charles was of Charlotte, ze hadden
uitbundig plezier, zij en hun vader,
en hun moeder schudde het hoofd en
zei, dat ze drie kinderen had, ze zei
het met stralende blik en de glim
lach, die ze alleen had voor haar
man.
Maar nu was Charlotte al een echt
meisje, al was zij wild en stevig zo
als haar broertje. Ze was trots op
haar lange krullen, haar jurkjes, de
strik die 's morgens als een enorme
vlinder boven haar hoofdje stond, ook
al was 's avonds haar jurkje altijd
vuil en soms gescheurd en de strik
verdwenen uit haar verwarde krul-
PANDA EN DE POLYDINGUS.
5296. Sloer Sluipstra was erg verrast toen hij de Polydingus
achter zich zag staan.
Js dat voor mij?" vroeg het ventje onschuldig, terwijl het naar
het gevaarlijke kanon wees. „Mag ik dat hebben?".
Maar natuurlijk!" sprak de ander, terwijl er een ongunstig
lichtje in zijn ogen kwam. „Ga er maar voor staan, dan komt er
een mooie verrassing voor je uit!"
„Hoi!" riep de Polydingus juichend en hij huppelde blij naar d-e
voorkant van het wapen, waar hij vol verwachting bleef staan.
„Geef maar!"
„Daar komt 'ie dan!" sprak Sloer met een valse lach en hij greep
de trekker beet. „Over een paar seconden is de beloning voor het
dood of levend vangen voor mijen hij begon te trekken.
Waar
is uw
spaargeld
veilig?
4%
4%
4'/4%
Spaarboekje
Direct beschikbaar ƒ2.000,— per
maand; één maand opzegging
voor hogere bedragen
Spaarrekening
Direct beschikbaar 2.000,— per
maand; één maand opzegging
voor hogere bedragen
Spaardeposito
Drie maanden opzegging
WU - Spaardeposito
Zes maanden opzegging
5% - Spaardeposito
Eén jaar opzegging
51/2°/o - Spaardeposito
Achttien maanden vast
6% - Spaardeposito
Twee jaren vast
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDEN
1374. De stoet heeft de stad verlaten en beweegt zich nu
over een steile weg door de bergen, met pijnbomen aan weers
zijden. Rechter Tie vervolgt zijn uiteenzetting: ..We weten dat de
vader van Saffraan zijn dochter soms opzocht. Bij een van die ge
legenheden moet ze hem over Soeng hebben verteld. Saffraans va
der nam geen risico. Eer gisternacht ging hij naar het huis waar
Soeng woonde, vermoordde hem en nam aanwijzingen mee. die
Soeng tegen hem verzameld had. Het gevaar leek nu geweken,
totdat de moordenaar merkte dat Kleine Phoenix hem herkend
had toen hij een keer wegging bij Saffraan. Ook Kleine Phoenix
moest nu verdwijnen." „Maar wie is de moordenaar?" roept Lo
uit. ,Je weet het, maar je wilt het jezelf niet toegeven," zegt Rech
ter Tie. „De moordenaar is Siao, de Staatsacademist. Achttien
jaar geleden was hij hier Prefect, en door zijn functie een huis
vriend van generaal Mo. Daarom kon hij met Soengs moeder aan
pappen. Toen de generaal erachter kwam, kon de moordenaar
hem bijtijds beschuldigen van hoogverraad, in verband met het
komplot van de Negende Prins. Waarschijnlijk was hijzelf bij dat
komplot betrokken. De moord op Kleine Phoenix bewijst ook dat
hij gisteren bij je te gast was. Tijdens het vuurwerk glipte hij
weg via de trap naar de kleedkamer, die hij van vroeger kende.
Hij vermoordde de danseres met de schaar die hij toevallig zag lig
gen. Ja, de beroemde Siao is een lage moordenaar. Maar hoe bren
gen wij hem ooit tot een bekentenis?"
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAM MET JE FOK
1060. „We hebben 'm verslagen"zei Bram triomfantelijk.
„Jullie aartsvijand zit in de kist".
„Geweldig", zei Jan Klaassen, maar zijn gezicht stond een beetje
bezorgd. En dadelijk daarop bleek de reden, toen hij op zijn hor
loge keek. „Vind je niet, dat het verhaal erg plotseling af is. Bram?
De toeschouwers hebben nauwelijks ivaar voor hun geld gehad".
„Maar wat dan?" vroeg Bram een tikje beledigd.
„Als de Dood nou eens zou ontsnappen..""aarz&de Jan.
„Dat zou hij wel willen", zei Bram en hij trapte tegen de kist.
Er kwam geen antwoord. Nog eens trapte Bram, maar weer bleef
het stil.
„Een list van de Dood van Pierlala?" vroeg hij zich af.
Maar Jan raadde hem aan toch eens te kijken en heel voor
zichtig tilde Bram het deksel op. Hp kreeg de schok van zijn le
ven. Want hoewel hij zélf de Dood in de kist had gezien, en geen
moment zijn plaats op het deksel had verlaten, was de Kille
Schrik.totaal verdwenen.
„Heel goed", zei Jan Klaassen tevreden..,jZo hóórt het ook".
,h terras®*-*
