Thalassa
OOSTENRIJKS TOERISTENVERKEERSBUREAU
:r.;r. HP?r
1967
LEIDSCR DAGBLAD
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG-
VERHAAL
99
99
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hartog
heeft ons veel over je ver
nachts na het eten, wanneer
begon te worden. Hij zei,
een piraat was, een van de
■a(te mannen die hij ooit had ge-
,eien dat je vrouwen nam zoals
rj e mensen een sigaret op-
>r
„Tjonge jonge" en wilde
teiachen, maar bij nader inzien
dat portret me wel. Het feit,
3 mij dit verteld had als be
vroeg ik: „Wat
n te vragen: „Ik
^m je erbij dat er g
^staJc het licht^op en ik zag
jjn gast" maar ik liet het na.
Js SST"te bui*de ikamer
|en sigaret in zijn mond en
een lucifer af aan zijn schoen-
Set lukte niet, want zij was
êpe. Daarom probeerde hü het
't tafelblad en maakte er een
&p. Ik sloeg zijn voorstelling
stellend gade; het leek alsof
gangster uit een Amerikaan-
la imiteerde. Misschien zou ik
levlogen zijn als ik hem niet
j en zo goed gekend had. Voor
as hij alleen maar de stuur-
3ie een rolletje speelde. Mis-
overdreef hü het een beetje
Inentwil.
ii", zei hü, „daar zün we dan.
je wel gezegd dat je komen
k kon nüj niet herinneren dat
i gezegd had, maar ik liet het
zo. „Bevalt ze je?" vroeg hü-
rop waren verscheidene ant
woorden mogelük; ik stond een ogen
blik in twüfel welk ik kiezen zou.
Toen werd de herinnering aan hem
zoals ik hem al die jaren gekend
had mü te machtig. Ik zei: „Weet
je wel zeker, dat je me hier hebben
wilt?"
Hü keek mü aan, eerst verbaasd,
toen achterdochtig. „Hoe dat zo?"
vroeg hü-
„Omdat ik dit rolletje niet van je
neem", zei ik. „Het zün mün zaken
niet dat Je een Baby Al Capone bent,
maar voor mü ben je niets anders
die kapiteinsmanieren voor ej, want
hier ben ik de baas". Ik zei: „Zet
het idee uit je hoofd, dat iedereen
een rolletje speelt. Het zün geen ka
piteinsmanieren, ik heb je een een
voudige vraag gesteld, en als Jü lie
ver in de ruimte blüft, zeg het dan.
dan weet ik wat me te doen staat:
ik smeer 'm".
„AH right", zei hü, „zo bedoelde
ik het niiet". Hij was een stuk slap
per geworden in de tussentüd: in
Antwerpen was hü nog zichzelf ge-
I weest. Misschien hoorde het bü zün
I rol.
Ik probeerde hem uit zün rol te
krügen; het kostte me ongeveer een
half uur toneeldialoog voor hü ten
slotte overeind ging zitten op het
bed, het streepjespak en de protse
rige kamer vergetend. Voor het eerst
flikkerde iets als oprechtheid in hem
op. „Goed dan", zei hy, „ik zal
je de volledige ziektegeschiedenis ge-
van. Nadat ik jullie had achtergela
ten in het hospitaal ging ik naar
Holland. Alleen het zuiden was toen
nog maar bevrüd. Ik bemachtig
de een plaats in een vrachtwagen
van Brussel naar Antwerpen. Er za
ten een paar Hollandse meisjes in
die vrachtwagen, die op het hoofd
kwartier in Brussel werkten en op
PANDA EN DE MEESTER VERVALSER
4795. Wat Panda voorzien had gebeurde. Joris maakte met
zijn fnuk snel een tweede parelsnoer, en gal dat terug aan de
douarière. Het echte snoer verstopte hij in zijn zak.
„Die baron van Malpertuus is oneerlijk!" fluisterde Panda ge
schokt. „Straks verdwijnen die gefalderde parels en dan gaat
hij er natuurlijk met het echte parelsnoer vandoor! Maar ik ge
loof dat we hem te pakken kunnen nemen. Kom maar mee, As-
tral."
Terwijl hij met de ruimtevaarder snel wegging, had Joris een
nieuw slachtoffer ontdekt.
„Medailles en ridder-orden prevelde hij
onderscheidingen van een generaal starend. „Daarmee kan ik goe
de sier maken!" Hij wendde zich tot de hoge militair en wees op
een van de medailles.
„Excuseer!" sprak hij. „Ik vraag mij juist af, welke onderschei
ding u hier draagt!"
„De Orde vanSoloniki!" verklaarde de bevelhebber trots.
„Ah! Hoe toevallig!" riep Joris getroffen uit. „Daar heb ik zelf
nog gevochten! De strijd van Soloniki ...Ja, ja!"
„Onzin, meneer!" sprak de generaal beledigd. „Solomiki is geen
veldslag, maar de naam van een koningshuis!"
Juist.eh .ahemprevelde de ander. „Net wat ik reeds
dacht! Ko
Kom "wintersporten" in zonnig Oostenrijk
waar de winter zo plezierig is!
Wat een mogelijkheden om volop van de witte en zonnige winter in
Oostenrijk te genieten: skiën - of 't vlug en gemakkelijk leren bob
sleeën, ijsschieten, arresleden... of alleen maar wandelen door een witte
sprookjeswereld, of zonnen op een terras van een berghotel. Meer
dan 1300 kabelbanenien liften; ze brengen u vlot naar boven. De echte
Oostenrijkse gemoedelijkheid staat er borg voor dat u zich bij een après-
ski, een folklore-avond, in een van de vele dans - en wijnlokalen - ook
van het eenvoudigste Gasthof - nooit verveelt! Waarheen in Oostenrijk?
Goede voorlichting en folders verstrekken uw reisbureau t reisver-
eniging of het
Herengracht 437, Amsterdam. Tel. 020-62188
OOSTENRIJK, FASCINEREND WINTERLAND EN NOG ALTIJD BETAALBAAR 1
ligt voor de hand," con
g hij zijn bezoeker hier
een bekende van Soeng."
echter Tie. „Waarschijnlijk
r om zijn oppergewaad aan te trekken. Maar
voor hij dat kon doen sloeg zijn bezoeker hem van achteren
neer." Lo kijkt geboeid door de aantekeningen in het boek dat
hij bekijkt. Toch ontgaat hem geen woord van wat zijn collega
nog meer fouten ...Ik geloof overigens dat ik het n
moordenaar weet: chantage!" Als Rechter Tie hem
kijkt, vervolgt Lo: Ja. De moeder van or,
UuZafFat
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
994Met een geweldige zwieper werd Bram door een opening
in de rotswand naar buiten gesmeten. Duizelend bleef hij liggen
in de sneeuw, waarin hij tot zijn nek toe was weggezakt.
Pas langzamerhand drong het tot hem door, dat hij de gehele
berg in één rechte lijn had doorkruist. Hij mocht nog van geluk
spreken, dat die diepe spleet hem niet ergens tot midden in
het gebergte had gevoerd, ivaar hij er van zijn leven niet meer
uit was gekomen. Gekneusd als hij was kostte het Bram evenwel
enige moeite, om dat geluk goed te beseffen. Het zou veel geluk
kiger zijn geweest, dacht hij, als hij het spoor van de Spook-
Skiër niet was kwijtgeraakt, want nu zou hij wel nooit achter
diens geheim kunnen komen.
Een suizend geluid deed hem omhoog kijken
Nlso 30 op 173 m Z Freetown
ssrrs ïnssaïsu
