't Is niet zo
moeilijk om een
goede huisvrouw te zijn
ODD
DDIS
Oorlog met autoriteit
yoor je
jezin
zorgen is
toch
eigenlijk
;were
geen
3
hebt u alles
De peren zijn duur
THEEDOEK????
DROOGT ALMELO
Vrij gezellig leven
1 iATEHDAO S DECEMBER 19OT
L.D.EXTRA S
„Ik ben het lageronderwijs- tie, die het hoofdbestuur van
eil van de damesbladen de Nederlandse Vereniging
euDat was misschien van Huisvrouwen binnen
'el de meest treffende reac- kreeg toen men aan de leden
ADVERTENTIE
de vraag voorlegde waarom
zij zich eigenlijk bij de orga
nisatie hadden aangesloten.
Met deze
heerlijke
Tosca gezichtscrèmes
om uw huid
gezond
Huisvrouwenpresidente,
drs. J. Muller-Van der Wielen, zei
onlangs na de toetreding van het
50.000-ste lid: „Huisvrouwen worden
nog te vaak als tweederangs staats
burgers beschouwd, als mensen die
geen aandeel hebben in de maat
schappelijke opbouw van ons land
en die er dus niet bijhoren. Het is
een zaak die er ons toe bracht ons
van een gezelligheidsverenigin#
i te
in i
belangenbehartigingsvereniging.
Insiders weten het al, de in 1912
opgerichte vereniging van huis
vrouwen is al lang geen instituut
van theekransjes meer. Zij verheft
haar stem zodra erbij de overheid
specifieke consumentenbelangen
aan de orde komen. Ter afwisseling
de onvermijdelijke bridge-drives
stelt men discussies over het stu
dentenhuwelijk, het overheidsbeleid
ten aanzien van de psychopaten,
maar ook over de geboorteregeling
en de werkende vrouw aan de orde.
Kortom, de vereniging zoekt het
hogerop. De ommezwaai naar een
meer eigentijdse bestaansvorm le
verde een verbluffende stijging van
het lèdental op. Haalde men drie
jaar geleden nog vol trots het
43.000ste lid binnen, kortgeleden
werd in Stadskanaal door de lan
delijk presidente het 50.000ste lid ge
huldigd. Het aantrekken van 7000
nieuwe leden binnen drie jaar lukte,
zo blijkt uit een enquate door de ac
tiviteiten van de uit de vereniging
voorgekomen stichting Instituut
voor Huishoudtechnisch Advies.
Een instantie waar iedere huis
vrouw terecht kan, die precies wil
weten op welke dingen zij moet let
ten als zij overgaat tot de aanschaf
van afwasmachines, gasfornuizen,
stofzuigers, vloerbedekking en ve
le andere artikelen.
ZEGELTJE
Het Instituut waarvan consumen
ten-expert, mevrouw D. Holdert, al
vele jaren directrice is, is uitge
groeid tot een kanselarij der Neder
landse orden voor de koekepan. Fa
brikanten hechten n.l. bijzonder veel
waarde aan het befaamde groene
Sieuwe kousen
Nieuw deze twee losse kousen die
an de buitenkant tot de taille
oorlopen en met een gemakkelijk
trstelbaar bandje aan de taille
jn te bevestigen. Geen jarretel-
is en lekker warm, dat kenden we
1 van de panty-nylons. Voordeel
an dit systeem is dat de losse kou-
in onderling verwisselbaar zijn
n per stuk kunnen worden ver
engen.
(W) ETEN S WAARD
De perenoogst is dit jaar erg tegengevallen
(in tegenstelling tot die van de appelen);
vooral de lekkerste aller peren, de Doyenne
du Cornice, is dit jaar zeer duur. De Confé
rence, Légipont, Bonne Louise, Beurré Alex
andre Lucas zijn wel iets goedkoper en lenen
zich dan ook beter voor het verwerken tot
een bijzonder smakelijk nagerecht: Poire
Flavia, waarvan u het recept hieronder vindt.
Poire Flavia
Pocheer per persoon 1 gehal
veerde, geschilde en van het klok
huis ontdane peer ongeveer 10 mi
nuten in een suikerstroop je. Laat
deze afkoelen en uitlekken. Kook
intussen van 3/4 liter melk, va
nillestokje. 2 eieren, 30 g maïzena
en 50 g suiker een mooie, gladde
vanillevla. Laat deze afkoelen en
meng op het laatst 1/8 liter stijf
geklopte slagroom met 3 eetlepels
rum voorzichtig door de vla. Doe
onderin een glazen schaal de pe
ren en schenk de vla eroverheen.
Serveer de „Poire Flavia" ijs
koud.
Toast Christiaan
Beboter 4 geroosterde boterham
men en beleg ze met een plak
ham. Leg op ieder sneetje een
halve geschilde peer. Bedek iede
re peerhelft met wat mayonaise.
Leg er een dunne plak jonge kaas
overheen en plaats de sneetjes onder
de grill of bovenin een
warmde ven, tot de kaas gaat
uitvloeien. Bestrooi de sneetjes
met wat gehakte peterselie of pa
prikapoeder.
RODE KOOL
zegeltje met het opschrift „Goedge
keurd door de Nederlandse Vereni
ging van Huisvrouwen". Uit een
opiniepeiling blijkt bovendien dat
ook de consumenten eerder geneigd
zijn om een artikel met dan één
zonder een groen zegeltje te kopen.
Ze gaan de deur uit van harte ge
gund als de spreekwoordelijke tien
met de griffel, maar als er zaken
zijn die huisvrouwen niet bevallen,
wat dan?.
„Wij zijn van mening dat je
met redelijkheid en overleg het
meeste kunt bereiken", aldus
mevrouw drs. Muller. Ze voelt er
niets voor om in navolging van
bepaalde Amerikaanse en En
gelse huisvrouwenorganisaties
haar leden tot een massale boy
cotactie op te roepen voor het
geval, dat er ergens een groot
winkelbedrijf zou zijn dat een
dubbeltje te veel voor de jam
zou vragen. Wel probeert de ver
eniging bij de overheid steeds
meer inspraak te krijgen.
Rode kool, een echte winter
groente, is heerlijk wanneer men
de volgende hulpmiddelen toe
voegt: suiker, azijn, zout, peper,
kruidnagel, laurier en een klontje
boter. Een paar goudrenetten
meegekookt met een gesnipperd
uitje vervolmaken deze echte Hol
landse groente, waarvan het vocht
bijgebonden moet worden met een
beetje aangemaakte maizena.
Ook rauw is rode kool heel sma
kelijk en gezond. Snipper de kool
daarvoor zeer fijn, meng er een
gesnipperde appel door en maak
het slaatje op smaak af met een
paar lepels sour cream (eventueel
Bulgaarse yoghurt), iets suiker,
snufje zout en een theelepeltje
kummel. Geef dit slaatje als hapje
vooraf, bij de koffietafel of als
aanvulling bij de warme maaltijd.
clusie van het Philipsrapport dat
de huisvrouw meer dan 60 uur per
week werkt vindt ze deerlijk over
dreven. „Een vrouw die dol op haar
man is, beschouwt het zetten van
een kopje koffie als hij thuis komt
niet als werk, evenmin als het uit
wandelen gaan met de kinderen. Je
kan zelfs het schoonhouden van het
huis niet zonder meer als werk
zien", vindt ze, „want er zijn nu
eenmaal vrouwen voor wie er niets
heerlijkers bestaat dan de hele dag
vloeren wrijven. Persoonlijk vind ik
het winkelen een dagelijks terugke
rend amusement. Ik geloof niet dat
er in Nederland een gelukkig ge
trouwde vrouw te vinden is, die het
zorgen voor haar gezin uitsluitend
en alleen als werk beschouwt".
De ideale huisvrouw is, aldus me
vrouw drs. Muller, niet zij, die de
hele dag poetst en boent en daar
door geen tijd voor haar man en
kinderen heeft. Bovendien is het
echt niet noodzakelijk om de hele
dag in de keuken te staan. Door
een juiste planning en met behulp
van slechts enkele elektrische ap
paraten is het mogelijk een zeer
efficiënte huishouding te voeren.
Mevrouw drs. J. Muller-Van der Wielen.
die dagelijks niet al te veel tijd
in beslag neemt.
Drs. Muller spreekt uit ervaring,
want behalve presidente van de Ne
derlandse Vereniging van Huis
vrouwen, in welke hoedanigheid zij
zitting in tal van commissies heeft,
is zij bovendien nog (WD) en lid
van de Voorburgse gemeenteraad en
noctua
Haags avondly-
Na een drukke dag vol vergade
ringen wil het wel eens voorkomen,
bekent zij, dat het eten voor mijn
man en mijn twee dochters zeer
simpel is, maar zonder eten zitten
wij nooit en, ach, als je de hele dag
alleen thuis zit wordt je ook saai".
EFFICIENT
Presidente drs. Muller: „Ik wil
echt niet zeggen dat ik de beste
huisvrouw van Nederland ben, een
beetje stof stoort mij niet". De con-
Zorg voor
de kraan
Nu de eerste nachtvorst zich weer
heeft doen gelden, wordt het tijd
de hoofdkraan van de waterleiding
eens op te zoeken. U vindt hem in
een meterput onder de voordeur-
mat of onder de mat voor de ach
terdeur, in de kelder of in een me
terkast. Misschien wel in een me
terput buiten, wanneer u „buiten"
woont.
Om te voorkomen dat uw kraan
straks als het écht gaat winteren,
„vorstverlet" neemt, doet u er goed
aan nü vast te controleren of de
hoofdkraan niet lekt, of hij goed
sluit.
Hoe ziet u nu of de hoofdkraan
goed afsluit? Als u de kraan dicht
draait en het aftapkraantje opent,
moet eruit het aftapkraantje dat
vlak bij de hoofdkraan zit, geen
water komen.
Ten minste niet veel, want als er
ergens in uw huis een kraan open
staat, loopt er wel enig water via
het aftapkraantje terug. Dit kraan
tje moet u na de proef wel weer
goed sluiten!
Ook is het goed, nü na te gaan
of het tocht in de ruimte waar die
hoofdkraan zich bevindt. Tocht is
de grootste vijand van waterkra
nen en watermeters, van uw hele
huis trouwens en wanneer u nu
vast kieren en tochtnaden dicht
maakt, behoeft u dat straks als het
bar koud is niet meer te doen! De
roosters en ventilatievoegen moeten
ook tijdig worden gesloten, maar na
de vorst natuurlijk weer worden ge
opend.
Vanzelfsprekend zorgt u ervoor,
dat uw hoofdkraan en uw wa
termeter, wanneer u die hebt
goed bereikbaar blijven. U kunt ze
het beste met droge wollen lappen
omwikkelen tegen de koude. Ligt
de meterput buiten, dan kimt u
het beste tussen bovendeksel en tus-
sendeksel een plastic zak gevuld
met kranten aanbrengen. Bij heel
strenge vorst moet die hoofdkraan
bovendien nog extra worden toege
dekt om bevriezing te voorkomen.
In twijfelgevallen kunt u beter
even contact opnemen met het wa-
terleidingbedrlj f
ADVERTENTIE
DE DOEK DIE DIRECT
rperwijl ik door het dorp loop.
-* in alle onschuld met een tas
in de ene hand, in de andere
Boris' riem, fietst een meisje
van een jaar of dertien mij
voorbij. Niets bijzonders. Wat
mij echter treft is plotseling de
honende uitdrukking die over
haar gezicht glijdt als ze mij
herkent. Ze werpt het frisse
hoofd in de lucht, snuift
weg is ze al weer. Achter mij
hoor ik nog even haar spottende
uitroep.
Wat heb ik dat kind gedaan?
vraag ik mij af. Niets
Ja, toch!
Vele jaren geleden heb ik
haar, en een groepje klasgenoot
jes, begeleid op een schoolreis
je. Ik, een volwassene. Zij was
het kind waarop gepast moest
worden, dat moest afwachten
tot de volwassen begeleiders het
tijd vonden om een koek, een
beker limonade, een appel uit te
delen. Dat een reisprogramma
kreeg voorgezet, samengesteld,
georganiseerd en uitgevoerd
door diezelfde volwassenen, en
daar was ik er één van. Ik liep
het grut om me heen te bemoe
deren, en duwde de schommels,
bracht de draaimolen op gang,
troostte een „gevallene", bemid
delde bij een ruzietje, zocht
zoekgeraakte jackets op, paste
op tassen en buidels, verbond
een knie en regelde het verkeer
bij de iv.c.'s. Op dat moment
was het grut me dankbaar voor
al die zorg. Ofschoon zij zich
niet realiseerden dat hier een
vijftal grote mensen bezig ivas
een mooie dag op te offeren,
zich moe maakten, hoofdpijn
kregen en buiten adem raakten
om hén een prettige reis te be
zorgen, voelden ze toch een vage
geruststelling omdat die volwas
senen aanwezia waren en de
verantwoordelijkheid droegen.
Ze voelden zich veilig, konden
zich naar hartelust uitleven in
spel en sightseeing en wanneer
er maar even iets verkeerd
dreigde te gaan, doemde daar
onmiddellijk zo'n meneer of me
vrouw op die in een handom
draai de moeilijkheid oploste.
Om die reden werden wij bege
leiders geaccepteerd, gehoor
zaamd en vriendelijk toege
lachen.
Soms kwam er een hummel
naar je toe, greep je hand en
vertelde opgewonden hoe leuk
ze het wel vond. Dat was al de
beloning die je kreeg en het
was ruimschoots voldoende.
Maar nujaren later. Nu
is diezelfde hummel een aanko
mend tienertje geworden en ziet
in een volwassene de natuurlijke
vijand. De gehoorzaamheid
eens iets dat vanzelf sprak
staat op de helling en begint
Moederlijke
overpeinzing
plaats te maken voor een kriti
sche levensinstelling die nauwe
lijks enige inmenging kan dul
den.
Plotseling ontmoet je elkaar
in de stille dorpsstraat en de
herinnering komt boven. De
herinnering aan de speeltuin en
de bus, aan het dierenpark en
vooral aan het mens dat zich zo
uitsloofde en blijkbaar dacht
dat ze ook maar iets over je te
zeggen had. Dat vreemde, eigen
wijze mens, datje toeriep: „Hoor
eens, niet kibbelen daar achter
aan!", dat je terughaalde toen
je zo fijn op een brugleuning
balanceerde, dat hijgend en
dwaas de draaimolen op gang
bracht, dat overal rondholde op
zoek naar een tas, dat twee ijs-
Flatgebouwen die onderdak bie
den aan vrijgezellen en vrijgezellin
nen worden in Amerika plotseling
populair. Maar het zijn niet de ook
in Nederland welbekende kleine
flats, die in principe precies eender
zijn als haar grotere zusjes. De ap
partementen waarover het nu gaat,
zfjn slechts een onderdeel van een
complex waarin tevens allerlei ont
spanningsgelegenheden zijn opge
nomen. Men kan in zulk een flatge
bouw allerlei binnenhuissporten be
oefenen (bridge, ping-pong, biljard,
gymnastiek, judo), een saunabad
nemen of naar de kleurentelevisie
kijken in een speciaal daarvoor in
gericht vertrek, dan wel in de bal
zaal dansen. Men kan op het ter
rein van het gebouw zwemmen,
tennissen, of als men wil, in een
speciaal daarvoor gereserveerde
groene strook een barbecue verzor
gen. De „club", want zo kan men
het complex eigenlijk het best aan
duiden, heeft een tennisleraar in
dienst en een dansleraar. Een bij
komstigheid, die voor de betrokke
nen van bijzonder belang is, dat
deze wijze van samenwoning, voor
het eerst toegepast, in Californië,
gemakkelijk leidt tot kennismakin
gen met verstrekkende gevolgen!
Het aantal bewoners, dat inmiddels
de eerste vrij gezellenflat van deze
aard heeft verruild voor een rui
mer behuizing voor twee is dan ook
legio. Voor de exploitanten van het
eerste van deze speciale woonoor
den in Californië, dat 248 apparte
menten bevat is het wegtrekken
van een betrekkelijk groot percen
tage van hun huurders geen pro
bleem: de wachtlijst is namelijk
zeer lang. Niet te verwonderen dus
dat er nog twee complexen van elk
700 appartementen op stapel staan.
jes te veel had gekocht en er
geen raad mee wist! O, wat een
idioot mens was het toch eigen
lijk! En nooit vergeten grief
dat gekke mens gaf één van
de overgeschoten ijsjes aan een
klasgenootje aan ivie je juist
zo'n gloeiende hekel had, omdat
het aanstellerige kind klaagde
over dorst en jou sloeg ze
over. En je had óók nog dorst,
maar je was te trots om te kla
gen en daarom ging dat extra
ijsje je neus voorbij. Kijk, daar
loopt ze nu, met haar hondje en
haar kouwe drukteI Ze is nog
niets veranderd
En eer het opgegroeide kind
het beseft, stroomt de hoon van
haar gezicht, spuit de hatelijk
heid uit haar keel, barst de spot
lach over de straat. Gek mens!
Even doet het me pijn. Ik be
doelde het goed indertijd, en het
was me het dagje wel! Bloed
heet, en dan de supervisie over
tien uitgelaten kindertjes, die als
wilde paarden door de speeltuin
renden en allen tegelijk geduwd,
getrokken, geholpen wilden wor
den. En de griezelige verant-
ivoordelijkheid die ik droeg en
die geen moment uit mijn ge
dachte mocht worden gebannen.
Dit hele groepje moest 's avonds
gezond, heel, liefst flink moe en
tevredengesteld aan de respec
tieve ouders worden afgele
verd: er mocht beslist niets mee
gebeurenMaar elk onver
wacht moment kón er iets ge
beuren dus probeerde ik allen
tegelijk in het oog te houden en
schommels te veroveren voor
het eigen groepje. Om vier uur
's middags bonkten mijn slapen,
zoemden mijn oren, gloeiden
mijn wangen en stond ik hulpe
loos met tioee smeltende ijsjes
in mijn handen die ik niet durf
de weggeven, want stel je voor
dat ik toch iemand had verge
ten, en eindelijk moest ik ze
kwijt en gaf ze aan de dichtsbij-
zijnde kinderen die over dorst
klaagden en prompt kwam een
verontwaardigd toetje opduiken
dat riep: „Juf, ik heb nog niets
gehadallemaal hebben ze
ijs gehad, maar ik niet!"
Vind ik dat kind nu ondank
baar, gemeen, een mispunt?
vraag ik me af onder het bood
schappen doen. Ach neen. Ze is
dertien. Ze bekijkt sedert vier
weken de wereld met andere
ogen, ze mokt en rebelleert Ze
voelt zich onzeker, maar nu Is
er geen volwassene die de
schommel voor haar kan op
houden, nu moet ze leren zeif te
leven en dat valt niet mee. Eens
vertegenwoordigde ik voor haar
de autoriteit, een maand gele
den heeft ze aan alles wat auto
riteit ademt de oorlog verklaard.
Het hoort bij haar leeftijd.
En later, nog veel later, zal ze
misschien als begeleidster een
schoolreisje meebeleven, zich in
het zweet rennen, tien roerige
kinderen voor ongelukken be
hoeden en het heerlijk vin
den!
THE A BECKMAN
