LOUIS NOIRET:
amusementsman in
hart en nieren
DE WERELD
WORDT
KLEINER
KUNSTOGEN
Duitslands grootste woonflat
EATERDAG 2 DECEMBER 1967
L.D.EXTRA 2 ,A
In een groot huis in Amsterdam-West woont tekstschrijver Louis Noiret. Een
amusementsman in hart en nieren, show is zijn leven, hij zal er nooit mee ophou
den en hij kan er eenvoudig niet buiten. „Ik moet gewoon schrijven. Het kan me
niet schelen of ik er iets mee verdien al ben ik er niet tegen om er iets mee te
verdienen maar ook als het me niets oplevert kan ik het niet laten".
De laatste jaren staat hij niet zoveel meer op de planken en omdat in Neder
land nu eenmaal nooit wordt gezegd: „Dat is een liedje van die en die schrij
ver", maar altijd de naam van de man die het zingt op de voorgrond wordt ge
schoven, verdween Louis Noiret wat uit de publiciteit. Dat was eigenlijk al zo in
de tijd van de Johnny Jordaan-race„Bij ons in de Jordaan" werd beschouwd als
een liedje van Johnny zelf. De maker en dat was Louis Noiret bleef in de
schaduw.
TIPS VOOR AUTOMOBILISTEN
Rij langzaam, snel.
heid aanpassen aan
de gczicntsafstand.
U moet niet alleen
2ien maar ook gezien
worden. Daarom: over.
dag groot licht en
geen stadslichten.
Voer'savonds ge.
dimdgrootlicht!!'
Kontroleer uw ver.
lichtingen remlichten
voor u gaat rijden.
Moet men plotseling stilstaan schakel
dan de linker richtingaanwijzer in.dr
werkt bijzonder alarmerend voor het
achteropkomend verkeer^
BLIJF NIET OP DE
RIJWEG STILSTAAN
idee, en ze gingen erover schreven.
Toen besloot ik er een wedstrijd
van te maken. Een jury zou de zan
gers beoordelen. Intussen zong
Johnny mijn lied al in zijn café
„De Kuil". Hij en Tante Leen
wonnen de competitie met algeme
ne stemmen".
„Is Johnny uitgezongen?"
„Ik weet het niet. Voor my is hij
een echte artiest. Maar hij had Jor-
daantroubadour moeten blijven,
geen Sinatraliedjes zingen en zeker
geen Italiaans: dat is de waanzin
nabij. Hij moest uitsluitend over de
Jordaan kwelen. Maar hij heeft
mijn raad in de wind geslagen. Er
kwam teveel van hem op de markt;
het ene liedje na het andere. Dat
neemt het publiek niet. Toch is hel
niet dood, de Jordaan.
„Ernstige muziek, daar houd ik
nog steeds eigenlijk het meeste van.
Ik heb nog pas een pianosolo van
negentien minuten geschreven, se-
mi-klassiek, dat doe ik om het niet
helemaal te verleren, maar ik heb
het de laatste tijd zo razend druk,
dat ik nog geens kans heb gezien
de orkestratie temaken. Overigens,
ze zeggen wel: je schrijft smartlap
pen, maar Manuel van Loggem, dat
is toch een psycholoog, die zei dat hij
er grote bewondering voor had, dat
hy wilde dat hy het kon. Ik zeg
dan, als het volk het neemt, dan
zit er een waarde aan. Het Neder
landse volk is niet gek".
„Die platenmaatschappijen, dat is
keiharde business. Daar heb ik nog
niet zo lang geleden een van de
grootste desillusies van mijn leven
mee beleefd. Zie je, ik ben te goed
van vertrouwen, ze zeggen wel, door
schade en schande, maar bij my
wil dat niet lukken. Het ergste
is wat ze met die tienersterretjes
doen. Ook de kranten gaan daarin
niet vryuit. Ze worden naar voren
gehaald meteen; een vak leren ze
niet, ze zyn meteen artiest.
Klassieke opleiding
„Hoe bent u in de amusements
muziek verzeild geraakt?"
„Ik heb een klassieke opleiding.
Piano, compositie, orgel. Ik speelde
ook in de kerk vroeger, maar dan
zei de pastoor, nu moet je even stil-
zijn. Hy luisterde zelf naar wat
ik speelde. En Ik fantaseerde nogal
veel. Nu is dat allemaal makkeiyk,
maar toen kon dat nog niet.
In diezelfde tyd. na het conser
vatorium, was ik pianist by Cinema
Parisien op de Nieuwendyk in Am
sterdam. Met een explicateur, u
weet zeker wel hoe dat ging. Daar
door ben ik eigenlyk in de lichte
muziek terecht gekomen. Ik leerde
jpvE wereld Is erg klein ge*
worden. Onze voor* 'el
ouders hadden nog hij-
na 1100 dagen nodig om rond
de aarde te komen. Maar dat
was dan ook per zeilschipf"
Met de komst van het vlieg* t
tuig verloor de aarde haar |F
enorme omvang en werd het
„holletje-om" een kwestie
van dagen. Al had ook het
vliegtuig jaren nodig om op
snelheid te komenwant nog
in 1920 was het snelheids
record voor vliegtuigen niet
meer dan ca. 310 km per uur.
Pas in 1939 werd een snelheid r
van 755 km bereikt. Het hui*
dige record voor een reis om
de wereld met standaard-
vliegtuigen bedraagt 45 uur
en 19 minuten, een tijd, ge* |f
maakt door Amerikaanse B* f
52 Stratofortresses
1937: Louis Noiret als Kobus Kuch. 1967: Noiret in zijn Amsterdamse werkkamer*
gelopen. Eerst ben ik nog wel door
gegaan, illegaal, voor myn oude pu
bliek. We besloten nog altyd met
het Wilhelmus. Maar dat kwam in
Volk en Vaderland. Ik moest er
maar liever mee ophouden, anders
kon ik ook wel eens in Duitsland
geïnterneerd worden. In tegenstel
ling tot de meeste collega's heb ik
toen niet meer gepubliceerd of ge
speeld. Ik was het er niet mee eens.
Er zyn er veel geweest, die in de
oorlog hun kans juist schoon za
gen. Die grepen die kans uit onte
vredenheid".
Johnny Jordaan
„En na de oorlog Johnny Jor
daan. Hoe kwam dat, kende u
hem?"
„Dat is een heel verhaal. Er was
toen ook al het comité dat het jaar-
lykse Jordaanfestival organiseerde.
Ik schreef op verzoek een paar lied
jes ervoor, die toen door anderen
werden gezongen. Ze hadden veel
succes, maar na het festival kon ik
ze niet op de plaat krygen. „Dat is
goed voor de Jordaan", reageerden
de platenmaatschappyen. Vrien
den hebben me toen gezegd: Jy bent
zo goed in stunts, verzin hier nou
eens iets op. Ik ging toen de beste
stemmen uit de Jordaan zoeken. De
krant kreeg er lucht van. ik hing
daar wat te vaak rond naar hun
Niet meer dan veertig personen
op de wereld beheersen een
speciaal vak, of, men kan ook
zeggen, een kunst, die even zeld
zaam als zegenbrengend is: zy ma
ken kunstogen. Tot deze kleine
groep van vaklieden behoort ook de
65-jarige Franz Christ in Wiesba
den (Westduit.se Bondsrepubliek).
Met fyne glasstaafjes bootst men
ieder adertje van de oogappel,
iedere nuance van de iris na, ten
slotte wordt met een druppel zwart
glas de pupil gevormd. Als mate
riaal dienen zeer verschillende soor
ten glas, die door de ogenmakers
meestal als „beroepsgeheim" be
waard worden. Franz Christ (onze
foto), die binnenkort met pensioen
gaat, verraadde thans aan een van
zyn bezoekers, dat het melkachtig-
witte glazen buisjes van kyrolitl
wai'en, waaruit hy by temperatu
ren tussen 800 en 1200 graden Cel
cius duizenden oogappels „geblazen"
heeft, zoals dat in vaktaal heet.
Ferry kennen, de lyfauteur van
Willy Derby en ook van Lou Ban
dy. Derby hield van smartlappen.
Later heb ik met hem piano vier
handig gespeeld, toen schreef ik
zyn liedjes als Moeder en Kerst
liedje. Maar na myn bioscooptyd
werd ik eerst kapelmeester by de
Wiener Operette, dat was direct
na de eerste wereldoorlog. Ik ben
ook een tyd met Pisuisse rondge
trokken, die had wel een eigen pia
nist, maar zyn ensemble mocht die
niet begeleiden. Dat deed ik dan.
Vier jaar maakte ik deel uit van
het reizende variété-gezelschap Fa
veur. Tussendoor schreef ik revues
voor Nap de la Mar en na die
revues een paar operettes. Door de
Wiener Operette kende ik de vorm,
het was voor my gesneden koek.
eten en drinken om daarin te rol
len".
„Toen ben ik een paar Jaar naar
Engeland en Scandinavië geweest
als kapelmeester. Kapelmeester van
het Ernst Rolf-theater, het grote
Scandinavische reizende revuege
zelschap. Dat was niet mis. Ik
leidde het orkest van 32 man en er
waren 50 balletmeisjes. Ik deed iets
wat heel ongewoon was, ik zong als
dirigent. Na de ouverture dat was
toen nog een soort potpourri van
alle melodieën uit de revue draai
de ik me om en begon te zingen".
„Maar ik ging terug naar Neder
land, wilde daar zelf de Bühne weer
op. In Den Haag kwam ik by het
ensemble van Adolf en Louis Bouw
meester. Daar heb ik een paar jaar
toneellessen gehad, want je moest
alles kunnen, het ensemble was
maar vier man sterk. Revue, ope
rette, cabaret, variété alles heb
ik meegemaakt. Tussendoor schreef
ik teksten voor de humorist Kees
Pruis, die ik daar leerde kennen.
Eenmansshow
,Jn de Jaren dertig begon ik met
myn vrouw een eigen ensemble. Zy
is ook klassiek geschoold, had een
mooie stem, dus deden we avonden
voor het Nut: voor de pauze klas
siek, Schubertliederen byvoorbeeld,
na de pauze populair daar kwa
men de mensen voor. Eenmansshow,
daar wordt nu veel ophef over ge
maakt. Ik had al ver voor de oorlog
zoiets. Anderhalf uur voor de pauze,
anderhalf uur erna, met myn
vrouw samen, en als ze ziek was
deed ik het alleen".
„In de mobilisatie was ik Kobus
Kuch. In uniform. Elke veertien
dagen kwam het op de radio, een
jaar lang. Met de oorlog was dat af-
ZEVEN jaar lang lag
Hannibal", door velen
beschimpt en bestre
den, op de loer voor de poor
ten van Stuttgart, de hoofd
stad van de Duitse deelstaat
Baden-Württemberg. Onlangs
heeft het ministerie van Bin
nenlandse Zaken zelf de
poort in het zuidoosten van
de stad geopend. Er is hier
sprake van Duitslands groot
ste woonflat, „Hannibal" ge
noemd, waarin binnen een
jaar 4.000 mensen zullen wo
nen.
Het volgens de mening van zyn
tegenstanders angstaanjagende,
volgens de opinie van de voorstan
ders fascinerende bouwproject is
sinds 1959 de strydappel van de
Stuttgartse woningplanning. Oor-
spronkelyk was .Hannibal" op het
tekenbord zelfs 's werelds grootste
woonflat: een 650 meter lang en
50 meter hoog monster. Maar deze
bouwplannen stuitten op weerstand
van alle flatvrienden. Toen veran
derde „Hannibal" zijn tactiek. De
beide Stuttgartse architecten Otto
Jager en Werner MUller verdeel
den hun reus in twee rechthoekig
op elkaar staande blokken van 228
en 204 meter lang en 46, respectie
velijk 59 meter hoog. Vele vijan
den liepen toen ongeveer vier jaar
geleden over naar „Hannibals"
kamp en verklaarden zich ak
koord met de gematigde bouw
plannen.
Maar het duurde nog lang, tot
dat ook de laatste bastions geno
men waren. De beide reuzenhui
zen waren ondertussen een poli
tiek probleem geworden. Na hefti
ge debatten sprak de regering van
de deelstaat zich uit voor het stout
moedige project en ook de afge
vaardigden van de Landdag willen
de zevenjarige „Punische Oorlog"
om de Duitse „Hannibal" tenslotte
beëindigen. In Stuttgart zegevierde
dus „Hannibal"
Reeds thans zyn de beide woon-
flats, voordat nog een spade in de
grond werd gestoken, byna volge
boekt.
