Thalassa99
Geld voor
belangrijke
winteraankopen:
Kleurentelevisie
Bontmantel
Ski-uitrusting
persoonlijke lening
DONDERDAG 30 NOVEMBER 1967
LEIDSCH DAGBLAD
ONS
dagelijks
vervolg
verhaal
99
Oor,pronk»l|)ks roman
door
Jan do Hartog
'jk begon my te vervelen, alleen
in die kamer, wachtend tot de stuur
man tlln roea zou hebben uitgesla-
oen of tot een van de breedgeschou-
derde jongen» m« rou komen vertel-
len wat ik doen moest. In een noe*
van do kamer stond een bureautje
met een Inktpot, een pen en een
stapel prentbriefkaarten van het no-
1 tel Ik probeerde Iemand te beden-
iten aan wie lk een prentbriefkaart
,0U kunnen «turen: de enigen waren
ljune Slmmon» en de meester. Ik
voelde geen behoefte Draad een
briefkaart te «turen. Ik schreef eerst
san de meester, zei dat ik een heer
lijke tijd had en vroeg hoe het met
de Messla» ging. Ik hoopte dat Juf-
Irouw De Roo» het goed maakte en
„oeg hem haar mijn groeten over
ts brengen. Toen lk de briefkaart
overlas, bleek hU nogal vormelijk.
maar lk besloot hem toch maar te
Sturen. Ik schreef aan June Simmons
om haar te bedanken
uilige weekeinde, vert
bet hier prachtig weer ...~k-
te dat het ln Engeland ook zo zou
,1(11. Ik zat lang na te denken over
wit lk nog meer zou kunnen schrij
ven, kauwend op de penhouder. Ten
slotte voegde lk eraan toe: „Ik hoop
le binnenkort uitvoerig te schrijven.
Hartelijk gegroet. Je Vliegende Hol-
Ik was net klaar met mijn prent
briefkaarten toen er op de deur ge
klopt werd en een Chinees meisje
In een witte Jurk binnenkwam, Ik
dacht dat ztj zich ln de deur vergist
had en stond op het punt te zeg
gen: „Pas de quol" toen zl) zei:
I .Maurice heeft me gestuurd".
Ik zei: „Ah, juist. Wel?"
ZIJ keek ml) verwonderd aan en
antwoordde: „Wel hier ben ik".
Ik zei opnieuw „Ah Juist een
beetje onhandig, want ik wist niet
wat de dronkaard nu weer uitge
haald had. Ze ging op een van de
vergulde stoeltjes zitten en begon
op haar knie te trommelen met haar
vingers. Toen vroeg zl): „Heb Je geen
tin om een bad te nemen?"
Ik zei dat lk daar wel zin ln had
laar dat lk geen zeep bezat. Dat
scheen haar op tie vrolijken, mis
schien omdat het haar Iets te doen
gaf. ZIJ ging naar de telefoon en
bestelde een stuk zeep nee, nee,
geen lavende. Verbena en een
grote fles eau de cologne. Toen ging
tij naar de badkamer en lk hoorde
haar de kraan opendraaien.
Het hele geval had mij nogal over
rompeld en Ik schaamde mij een
beetje vanwege de prentbriefkaar
ten alsof June Simmons en de mees
ter'naar me zaten te kijken. De be
hoefte om de straat op te sluipen
werd sterker. Toen werd er opnieuw
op de deur geklopt en dezelfde zwijg
zame kelner kwam binnen met een
stuk zeep en nog een fles op een
zilveren dienblad. Het Chinese meis
je kwam de badkamer uit en begon
hem uit te schelden omdat hij niet
aan een kurketrekker gedacht had.
Hij maakte zwijgend rechtsomkeert
en schreed weer naar buiten. Toen
hij weg was zei zij„Nou, je bad
is klaar". Ik zei: „Merci .stond
een ogenblik besluiteloos in het mid
den van de kamer en slenterde toen
fluitend de badkamer in met een
onverschillig air. Nauwelijks was k
daar binnen of ik probeerde de knip
op de deur te doen. maar er was
geen knip. Ik kleedde mU als een
haas uit sprong in de badkuip en
begon schuim te maken, want ik was
ervan overtuigd dat zij binnen zou
komen.
zy deed dat ook, een paar minu
ten later. zy kwam binnen met een
kurketrekker en een fles. Ze trok de
kurk uit de fles, ging naar de was
tafel, nam een glas en schonk het
half vol. Het was niet tot mij door
gedrongen dat zij de fles whisky
naar binnen had gebracht. Zij bracht
mi) het glas in het bad en zei:
I „Alsjeblieft". Ik aarzelde een ogen-
I blik, toen vulde ik de rest van het
1 glas met water uit de kraan, zei:
„Proost", nam een slok, verslikte
my, en toen ik by na stikte van het
hoesten, klopte zy my sussend op
de rug. Daarna gaf ik het op non
chalant te schynen. Ik zei: „Kyk
eens, schat; lk weet niet wie je bent
en wat Je hier uitvoert, maar zou
je het erg vervelend vinden eventjes
in de slaapkamer te gaan zitten en
naar het uitzicht te kyken terwyi
Zy keek my zo verwonderd aan
dat ik er byna van overtuigd raakte
een onbeleefdheid te hebben begaan.
„Wil je niet dat ik je rug voor je
boen?" vroeg ze.
Ik keek naar haar, de badkamer,
het stuk Verbenazeep en de fles
whisky op de wastafel en zei: „Ach,
ik zie eigeniyk niet in waarom niet".
Ik zette het glas op de rand van
het bad, draaide my om als een
zeehond en zei: „Ga je gang". Ter-
wyi m zachtjes mijn rag
staarde lk naar het glaa en
te wachten dat het zou veranderen
in de wyserplaat van een wekker.
Ik had nooit eerder beseft dat de
gemeenplaats „lk had het gevoel
alsof lk droomde" zozeer op waar
heid berustte. Ik voelde my alsof
ik, met één zwaai, overgeplant was
uit een bedelaarsleven ln het bestaan
van H&roen-al-RaaJld en dat was
tenslotte ook zo. De stuurman had
het hier best bekeken.
Toen zy klaar was met myn rug
wilde zy de voorkant ook doen,
maar nu vond lk het welletjes. Ik
zei: „Dank je vriendeUJk, dat doe
lk zelf", zy zei: „Zoals Je wilt",
reikte my de borstel en de zeep
ging op een krukje in de hoek zit
ten en begon haar nagels te vyien.
j Ofschoon zy geen last scheen te heb
ben van valse schaamte keerde ik
haar myn rug toe toen ik opstond
en ik waste myn voorkant in deze
ongemakkeiyke houding. Op een ge
geven moment verloor ik myn even-
wicht en smakte vloekend in het
bad, waarby het water tegen de zol
dering spatte. Toen ging ze weg;
ze verdween in de slaapkamer maar
liet de deur openstaan. Ik eindigde
'myn wasparty althans in gedeel-
teiyke afzondering.
Toen ik uit het bad stapte ontdekte
ik dat de handdoek een badjas was
en ik trok die aan. Ik keek naar
myzelf in een van de spiegels en
het was alsof ik ontwaakte. Wat was
dit eigeniyk voor een belacheiyke
preutsheid? Hier stond ik: Sindbad
de Zeeman in Romeins kostuum en
ik had my aangesteld alsof ik een
hbs-Jongen was. De stuurman had
1 uit de grond van zyn goede hart I
en zyn nog betere portemonnee my
deze rykemansdroom verschaft, com
pleet met eau de cologne en bad-
vrouwtje; waarom zou ik er niet
profiteren? Sinds Mary had ik
geen vrouw meer aangekeken; als
ik my nu bleef gedragen als een
geheelonthouder ln een wynkelder
moest lk nodig eens naar de dokter.
(Wordt vervolgd)
PANDA EN DE MEESTER VERVALSER
J,oris p°fdbloed begaf zich dus naar het buiten van
hfl de Bellf en diende zich aan bij de ingang, waar
hij Zijn uitnodiging voor het bal afgaf.
„De Baron Van Malpertuusl" riep de bediende,
kièti JUS*, ?ard'B dat bent gekomen, baron ehsprat de Mar
kiezin, een slap handje naar Joris uitstekend.
„Ach laat u maar," sprak deze.
„Bent u buitenlander?" vroeg de Markiezin, een wenkbrauw af
keurend optrekkend. „Ach zo."
Op dat moment verschenen er twee nieuwe gasten bij de deur
opening. Het waren Panda en Astral die de baron van Malpertuus
volgden om hem te ontmaskeren.
„Mag ik even uw uitnodigingskaart?" vroeg de bediende, wat
misprijzend naar de twee kleine figuurtjes kijkend. „Ehja
een ogenblikje I" stotterde Panda, die helemaal geen kaart had.
ADVERTENTIE
Waarom
zou u
het niet
lenen?
Duizenden mensen vinden het heel
gewoon om geld van ons te lenen voor een
belangrijke aankoop. Waarom zou u in
zo'n geval ook niet een
bij ons sluiten? Wij lenen u het benodigde
bedrag (van 500,- lot f 5.000,-)
zónder borg of andere zekerheid;
zónder beperkingen voor wat de
besteding betreft;
mèt kwijtschelding van de nog te
betalen termijnen bij onverhoopt
overlijden.
Over de Persoonlijke Lening zal men u
gaarne op al onze kantoren (meer dan 380)
iedere gewenste inlichting geven.
U bent welkom bij de
Algemene Bank Nederland
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDEN, verh. 13.
7—13. „Te oordelen naar de verstijvingsgraad van het lijk
moet de moord omstreeks middernacht gepleegd zijn," besluit de
lijkschouwer. Rechter Lo richt zich tot de theehandelaar en
vraagt: „U dacht ook al dat de moord gisteravond laat begaan is.
Waarom? Wat is er volgens U precies gebeurd?" Met een zucht
antwoordt Meng: „De student was nogal verstrooid, Edelachtbare.
De meiden van mijn vrouw hebben mij verteld, dat hij vaak
urenlang zat te peinzen en alles om zich heen vergeten leek. Blijk
baar is hij gisteravond vergeten om de tuinpoort en de slaapkamer
deur te grendelen. Het is dicht bij de Oostpoort en 's nachts
zwerft er nog wel eens wat gespuis rond. Een paar rovers moe
ten gemerkt hebben dat de tuinpoort niet afgesloten was. Ze zijn
het paviljoen binnen geslopen in de veronderstelling dat de be
woner zou slapen. Maar Soeng was nog wakker. Hij stond op het
punt om naar bed te gaan, want hij was al in nachthemd. Toen
de rovers plotseling tegenover Soeng kwamen te staan hebben ze
hem gedood en het paviljoen geplunderd." Had Soeng familie of
vrienden in de stad?" vraagt Rechter Lo nieuwsgierig. „Nee, Edel
achtbare, hij ontving nooit bezoek," zegt Meng, Jk geloof niet
dat hij hier bekenden had. Hij komt uit de hoofdstad, ziet U"
Intussen wordt Rechter Tie's aandacht getrokken door de kap
van de student die naast het lijk ligt en met bloed is bevlekt.
Hij vraagt zich af of zijn collega de kap ook heeft opgemerkt.
De theorie van de theehandelaar klopt niet
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
992. Reeds dacht Brammetje het pleit gewonnen te hebben,
toen de Spook-Skiër eensklaps een mogelijkheid zag om zijn on
vrijwillige passagier af te schudden.
Ver buiten het dorp bevond zich een gleuf in de sneeuw, daar
waar aarde en witte bedekking in een diepe scheur waren wegge
gleden. In razende vaart gleed de skiër daarop af en wijd strek
ten zich zijn benen. Links en rechts gleden de ski's langs de ge
vaarlijke diepte maar Bram verloor eensklaps zijn houvast
en zakte weg. Had hij het gevaar zien aankomen, dan had hij er
misschien nog iets aan kunnen doen. Maar nu grepen zijn vingers
te laat naar nieuw houvast. Hij verbeeldde zich nog een schater
lach te horen, voordat hij verdween in het zwart van de winkel
haak in het wit.
