1111::
DINSDAG 28 NOVEMBER 1967
LEIDSCB DAGBLAD
ONS
DAGELIJKS
VERVOLG
VERHAAL
99
Thalassa
99
Oorspronkelijke roman
door
Jan de Hertog
ten Toen WÜ terugkwamen in het zit-
ewelf zat haar moeder het „Week-
ludi llac* voor Landbouw" te lezen en
n ;aar vader zat te slapen in een leun-
;oel met zjjn hoofd achterover en
s jjn knieën wyder van elkander dan
nenselijk mogelyk scheen. De som
bre dienstbode op hoeven maakte
en kopje melkchocola en wij dron-
len die in stilte, terwijl haar vader
0|] at te snurken als een mistsignaal.
Hj werd wakker toen de kopjes in
Ucaar werden gezet, sperde zijn ogen
Hartpen en zei: „Nee nee, lieveling, ik
lister". Toen zag hij ons tweeën en
ei: „O, sorry ik moet even wegge-
Nita loezeld zijn. Is dat zo?" June Sim-
10ns antwoordde: „Een paar minu-
at maar, daddy" en kuste hem bo-
a m zijn wenkbrauwen. Ik wenste op
ina q it ogenblik dat ik van haar hield.
Üj. ij was een schat van een kind.
i H, laar enfin, ik bracht een nacht van
>1 achtmerries door tussen vochtige
iens, onder een zware gewatteerde
erlia »ken in een hemelbed dat bleef kra
4 >n ook al lag ik doodstil,
veer De volgende ochtend kwam de
evet censtbode binnen met een kop thee
Parti roder suiker. Ik had een kort ge
en i prek met haar over de distributie
n de regering: nog nooit van mijn
•ven had ik zulke bloeddorstige taal
- jhoord. Wij ontbeten in het eetge-
elf, haar vader droeg een geruite
1 amerjas en karpetsloffen en grom-
*ll e tegen de „Times". Gedurende het
ntbiJt zat zij aldoor naar my te ky
en met een glimlach die niet klopte
iet de uitdrukking in haar ogen,
73 isof zy ergens bezorgd over was.
115|!adat zy my naar de bushalte had
71 ebracht en wy stonden te wachten
75 a 'n ry vrouwen met boodschappen-
85 issen, vroeg zy, toen de claxon
85»ran de bus klonk achter de bocht:
75| Weet je zeker dat je me niet iets
Jrilde vragen?"
Zij antwoordde met een brede
jjjftlfmlach en zei „Jammer, hè?"
I Ik zei„Ja".
Ik wuifde naar haar toen de bus
Jvegreed en ik kan niet zeggen dat
jJfc me gelukkig voelde.
J Ik had verwacht dat het hotel At-
jijlintic in Marseille een sinister geval
|iou zyn, maar ik had my laten beïn-
:tïf|ïioeden door de Franse films. Het
was een chic etablissement, met een
dancing en een bar, dat uitkeek op
de oude haven. Het leek geen hotel
,waar je naar „Maurice" kon vra
gen, maar omdat zyn instructies
geen twyfel overlieten ging ik op
ce halportier af die er als een vice-
idmiraal uitzag en vroeg of Maurice
ihuls was. Nee, zei hy, die was op
expeditie en zou op zyn vroegst
pas overmorgen terugkomen. Dit was
want ik had er zo op gere-
dat ik nog maar drieënvyftig
:en in myn zak had. Ik zei:
u. Ik kom terug", en liep
buiten, zo nonchalant als ik
aan wat waarschyniyk myn laatste
voedsel zou zyn voor de komende
twee dagen, dacht ik na. Het scheen
het beste dat ik my zo min mogeiyk
bewoog teneinde de eetlust niet op
te wekken en dan vanavond ergens
een knus hoekje te zoeken in de
buurt van de oude haven waar ik
de nacht zou kunnen doorbrengen.
Vanwaar ik zat, waren er niet veel
knusse hoekjes te bekennen. De ha
venkant was ongeveer de drukste die
ik ooit gezien had. Oude auto's en
rammelende vrachtwagens verdron
gen elkaar in wat vanuit de verte
gezien een emotiebaan op de kermis
leek; de schepen en de jachten la
gen zo dicht naast elkander ge
meerd dat ik het water niiet kon
zien. Nadat ik voor mijn Vin Rosé
betaald had. stond ik op, begon met
myn jasje over de schouder noncha
lant de straat over te steken en werd
onmiddellyk neergeslagen alsof ik een
slag van een duikplank had gekre
gen. Toen ik duizelig, met een ge
mene pyn in myn rug overeind was
gekrabbeld zag ik een dikke man
in een overall uit een oude auto klim
men; het achterportier van de auto
hing open. Het moest dat portier
geweest zyn wat my had neergesla
gen. Hy putte zich uit in excuses
waarvan ik geen woord verstond en
ik gedroeg my als Mrs. Simmons
door te zeggen: „O, het heeft niets
te betekenen, alleen maar myn rug
gebroken". Hy zag zyn kans, lachte
harteiyk, gaf my een klap op de
rug die my ineen deed krimpen en
reed weer verder met zyn moord
werktuig; het portier hing nog steeds
open, wachtend op de volgende klant.
I Want Doublemlnt kauwen bevor-
dert de spijsvertering, 't Is heerlijk I
en zo gezond. Doublemint reinigt
uw tanden en verfrist mond en
adem. Koop vandaag nog een
pakje - plezier voor twee - en
merk zelf hoe goed Doublemint
u doet.
PANDA EN DE MEESTER VERVALSER
4395. Joris keek Panda en Astral na tot die om een bocht
van de weg verdwenen waren en keerde zich toen wat verveeld
om.
„De baaskes hebben nog niet door dat ik ben die ik ben!" pre
velde hij. „En bovendien weten ze niet dat ik kan falderen! Jam
mer eigenlijkWant dat zou het leven veel opwinderder maken.
Het is saai geworden, sinds ik alles kan falderen wat ik wil. De
jongskes gaven tenminste nog wat afleidingHij onderdrukte
een geeuw en vervolgde:
„Komaan wat zal ik nu eens falderen? Waaraan heb ik nog
behoefte? Een tamme leeuw als voet-warmer? Een postzegel-ver
zameling? Een hangende tuin? Of nog extra geld?"
Hij trok een bundeltje bankbiljetten uit zijn binnenzak en stak
daarmee een sigaret aan.
„Bah!" mompelde hij, een rookwolkje uitblazend. „Ik heb geld
genoeg! Zelfs de belasting kan me niet meer arm maken ik
faider gewoon wat extra florijnen om ze te betalen!
Nee het leven is toch niet meer wat het was! De spanning is
er uit!"
Nederland wil
studiegroep
China geen
lid van VN?
Verwacht wordt, dat de Algemene
Vergadering der Verenigde Naties
vandaag met grote meerderheid zal
besluiten communistisch-China ook
dit jaar niet tot de volkerenorgani
satie toe te laten.
Sta ik wist
llflKT drieënvyftig frar
5(ü|i verspilde ze, dom g
Mts Vin Rosé op het
nooit overkomen
vreemde haven-
een cent op zak
wat ik beginnen
ar weinig dingen
mken te koop en
pt niet was.
ik droeg nog steeds i
e kleren; het waren
bezat. Terwyi lk za
|n noorde-
enige die
te nippen
Ik ging aan de overkant van de
kade op een bolder zitten met myn
hoofd in de handen. De klap van het
portier en de pyn beroofden my ge
durende een paar minuten van myn
gevoel voor humor. Ik dacht aan
myn moeder en wat die gezegd zou
hebben als ze my zo had zien zitten
op de rand van het bedelaarsschap.
Zoals gemeenlyk het geval is, kwam
alles tegeiyk los toen lk my eenmaal
liet gaan, en ik zat te spelen met
de gedachte aan zelfmoord toen ik
opkeek en een non in fladderende
gewaden voorby zag snorren op een
motorfiets met een snelheid van
tachtig kilometer per uur. zy scheid
man van een ton die hy over
de straat aan het rollen was; de
man stond haar atheïstische leuzen
na te schreeuwen terwyi de ton rus
tig verder rolde naar de waterkant
en gestopt werd door de rug van
diplomaten wyzen d(
lauwe steun van de meeste van Pe
kings aanhangers en het gebrek aan
belangstelling voor de Chinese kwes
tie er op, dat Formosa zich weinig
zorgen behoeft te maken.
Om zeker te zijn van Pekings ne
derlaag hebben de Verenigde Staten
weer een resolutie ingediend, waarin
bevestigd wordt, dat een meerder
heid van tweederde der stemmen
nodig is om een wijziging te bren
gen in de vertegenwoordiging van
China in de Verenigde Naties. Ver
wacht wordt, dat die resolutie zal
worden goedgekeurd.
In zyn eerste toespraak in de
Algemene Vergadering als hoofd
van de permanente Nederlandse ver
tegenwoordiging by de Verenigde
Naties, heeft de heer D. G. E. Mid
delburg gepleit voor de vorming van
een studiegroep, die zich moet bezig
houden et de kwestie van de toe
lating van communiStisoh- China tot
de Volkerenorganisatie.
Tachtig doden
RECHTER TIE EN DE VOSSEMOORDENverh. 13.
513. De theehandelaar gaat de beide Rechters voor naar
het paviljoen, dat in de tuin achter het huis ligt. ,JIet moeten
rovers zijn geweest, Edele Heren," zegt hij weinig op zijn gemak.
„De bibliotheek van het paviljoen is helemaal overhoop gehaald.
Ik denk dat het gisteravond laat gebeurd is."
Gisteravondroept Lo uit, terwijl ze de tuin betreden. „Waar
om hebt U de moord dan vanmiddag pas gerapporteerd?" „Ja,
dat is heel betreurenswaardig, Edelachtbare"stamelt Meng met
neergeslagen ogen. ,JMaar ziet U. we hebben de moord niet eer
der ontdekt. Soeng verzorgde altijd zelf zijn ontbijt, 's Avonds
kocht hij een paar oliekoeken voor de volgende ochtend. Toen
het meisje hem zijn middagrijst kwam brengen, deed hij niet
open. Ze riep mij en ik ging binnen door de deur van het slaap
vertrek, die niet op slot was. Toen zag ik hem liggen, het toas
vreselijk!" Aan het einde van de tuin staat een klein, sierlijk pa
viljoen, omgeven door vruchtbomen. Een gerechtsdienaar staat op
post bij de deur. „Daar is het paviljoen dat meneer Soeng van
mij gehuurd had," zegt Meng. „Het ligt zover van het woonhuis
dat we geen lawaai of geschreeuw hebben gehoord. Vroeger las
mijn moeder hier altijd gedichten, maar ze is nu al enkele jaren
dood en het leek me geen kwaad idee om het paviljoen te ver
huren Wat ik niet begrijp is dat Soeng de tuinpoort niet ge
grendeld heeftDaardoor konden de rovers zonder moeite bin
nendringen."
een visser, die kans had gezien
hengel tussen twee gemeerde sche- I jJoOF fl^ii V5ln
pen in te wurgen. De hengelaar en *a11
de man van de ton begonnen ruzie i
te maken, waarby de hengelaar zjjn
hengel uit het water sloeg. Het vis- j JJ1 OUCl
haakje raakte vast in het hemd van
een man die bezig was een reddings
boei te schilderen op de achterplecht
van een van de schepen. Dat ver
schoof de ruzie van de hengelaar en
de man met de ton naar de henge
laar en de matroos, die op zyn beurt
weer begon te schreeuwen naar een
andere matroos die door de verf
kwast getroffen werd toen de eerste
daarmee begon te gesticuleren. Op
dat punt verdween de ruzie uit myn
gezichtsveld, maar ik was er zeker
dat zy de oude haven langs zou
rimpelen, dwars door de stad Mar
seille, totdat zy tenslotte eindigen zou
by de zee.
(Wordt vervolgd)
Gisteren zyn nog vier kinderen
overleden door het eten van een
landbouwvergif in brood. Het aan
tal doden ten gevolge van het eten
van dat brood is daarmee opgelopen
tot tachtig. Zevenentwintig mensen,
voor het merendeel kinderen, zyn
nog ernstig ziek. Onder hen be
vindt zich de enige zoon van de
bakker die het brood bakte.
In Chiquinquira ,120 km ten oos
ten van Bogota, werd zaterdag by
vergissing paratlhion gemengd door
meel waar brood mee gebakken
werd. Het vergif en het, meel wer
den op dezelfd vrachtauto vervoerd,
en de verpakking van het parathion
ging open zodat het gif in het meel
terecht kwam.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
990. „Spook-Skiër," zei Bram, en hij probeerde er niet
bij te lachen. „Zo noemen jullie hem dus?"
„Hij komt. En hij gaat. Niemand herkent hem. Niemand kan
hem vangen," zei het kastanjevrouwtje.
Bram haalde zijn schouders op. Hij sprak niet graag een dame
tegen, maar hij geloofde nu eenmaal niet aan spoken. Op zijn
verre reizen had hij, als ze bestonden, er toch minstens ééntje moe
ten tegenkomen?
Een vaag gerucht deed hem omkijken en daar w&s-ie weer,
de suizende schim, de Schaduw op Ski's. Snel wierp Bram het
kastanjevrouwtje terzijde om te voorkomen, dat zij zou worden ge
raakt. Maar daardoor miste hij de kans om zichzelf uit de voeten
te maken.
Het was onvermijdelijk, dat de Spook-Sklër met hem in bot
sing zou komen.
Posities Nederlandse
KT!
•"ffiSJ.ïïSï.T1"•"s
