Vrouwen van overal
DDD
12
Ervaringen met dieren
GELBE ROSE
Amerika
Denemarken
Frankrijk
VOOR DOUCHE OF BAD
THEEDOEK????
DE DOEK DIE DIRECT
Tussen herfst en
winter
Engeland
ZATERDAG 18 NOVEMBER 1967
L.D.EXTRAI
Een Amerikaanse schreef onlangs aan een damesblad: „Ieder
een hakt tegenwoordig op de vrouwen alsof wij wezens waren,
die er eigenlijk niet behoorden te zijn. Wy worden ervan be
schuldigd, dat wij onszelf vertroetelen, onze mannen op de
kop zitten en onze kinderen bederven. Maar wij zijn vast
niet helemaal slecht. We moeten ook een paar goede eigenschappen
hebben. Waarom vertelt iemand ons voor de verandering niet eens
wat hij sympathiek aan ons vindt?
En Hal Boyle antwoordde (tot troost van alle vrouwen)
Vrouwen moeten beslist een paar goede eigenschappen hebben,
anders zouden ze er niet in zijn geslaagd, sinds het paradijs de oog-
Een knap Deens meisje is een van de in deze wereld nog over
gebleven bolwerken van de man binnengedrongenzij wil
schoorsteenveegster worden.
De slanke en aantrekkelijke 16-jarige Anne Nielsen lijkt
op die meisjes in de eerste rij van een revueballet, die haar benen
zo onwaarschijnlijk hoog de lucht in weten te gooien, maar zij
brengt haar herfstvakantie door op Deense daken om een van de
oudste en meest gerespecteerde beroepen in dit Scandinavische land
te leren.
Als leerling-schoorsteenveger
Anne een hoge hoed vol-
appel van de man te blijven. Maar wat de ene man aantrekkelijk
vindt, maakt de ander misschien misselijk.
Niettemin wil ik, op gevaar af in bepaalde kringen als een ver
rader te worden beschouwd, een paar dingen opsommen, die ik
in de vrouwen aantrekkelijk vind:
De meeste vrouwen vegen het stof niet meer onder de meubelen,
omdat ze tegenwoordig stofzuigers hebben.
Enkelen zijn leuk om achter te lopen en naar te kijken, als je niets
belangrijkers aan je hoofd hebt.
Ze mogen misschien klagen over kleine kleinigheden, maar ze
zijn hard als graniet onder echte tegenslagen.
Als er een grote leugen nodig is om een maatschappelijke situatie
te redden, kunnen zij er een vertellen zonder met de ogen te knip
peren.
Alleen al door de manier, waarop ze een bal werpen kunnen ze
een man een enorm superioriteitsgevoel geven.
Het is verbazingwekkend, hoeveel dingen ze tegelijk kunnen koken
en hoe ze erin slagen, alles tegelijk klaar te krijgen.
Als je een vrouw meeneemt naar een restaurant, kan ze je goede
raad geven over het eten van bepaalde nagerechten met een vork
of een lepel.
Als je kind een lopende neus krijgt, zal je vrouw die in de regel
schoon vegen. Het is eenvoudig onmogelijk haar in het verrichten
van dergelijke kleine karweitjes te overtreffen.
Een huiselijke man wordt verbitterd en geeft zich over aan zelf
beklag over zijn huiselijkheid, maar een huiselijke vrouw is er
altijd van overtuigd, dat ze iets moois heeft en dat is waar.
Naarmate een man door ervaring wijzer wordt, gaat hij zijn
instincten wantrouwen. Dat doet een vrouw zelden. Zij behoudt
een blind vertrouwen in haar instinctieve wijsheid, die zij intuïtie
noemt en er doen zich in het leven gevallen voor, waarin deze
gave van de natuur een betere gids is dan wat de ervaring heeft
geleerd.
Ze zijn geneigd tot vergevensgezindheid. Ongeacht hoe misselijk
een man een vrouw heeft behandeld, als zij van hem houdt kan
hij haar boosheid doen versmelten tot tederheid door haar te ver
rassen met een handvol bloemen of zelfs een minkjas.
Vrouwen bezitten een aangeboren adel, bevalligheid en zelf
respect. Uitsluitend de normen, die zij stellen en waaraan zij vast
houden, verhinderen, dat onze beschaving, hoe triest die ook is,
degenereert tot de ergst denkbare wildernis.
Het leven is bovenal een beproeving van de moed in moeilijke
omstandigheden. Mannen bezwijken of gooien het op een akkoordje
onder langdurige beproevingen, welke vrouwen ongeschokt met
rustige dapperheid doorstaan.
Tenslotte: Er is niets heerlijkers dan als je thuis komt aan de
andere kant van de met kaarsen verlichte eettafel een stralende,
hartelijke en opgewekte vrouw te zien.
En dat was het dan.
Dit zijn een paar van de dingen, die mannen in vrouwen sym
pathiek vinden.
gens een traditie, die aan het. einde van de 18de eeuw is binnen
gedrongen uit Duitsland en zich tot genoegen van de toeristen
heeft gehandhaafd.
Er zijn in Denemarken 200 schoorsteenvegers en die dragen alle
maal hoge hoeden. Pogingen om het beroep een moderner hoofd
tooi te doen aanvaarden worden officieel 'ongaarne gezien en toen
enkele nieuwlichters een paar jaar geleden him hoge hoeden aan
de kapstok hingen: gaven de oudgedienden in het beroep hun
prompt te verstaan dat dit zo maar niet ging.
Zelfs een tekort aan hoge hoeden, dat tien jaar geleden in het
land heerste heeft het oude gebruik niet om het leven kunnen bren
gen. Er werd in het land een oproep gedaan om hoeden voor de
schoorsteenvegers en de Denen haalden deze relikwieën uit defti
ger dagen van hun zolders en stuurden ze aan hun plaatselijke
schoorsteenvegers. Tegenwoordig zijn er weer hoge hoeden genoeg
in Denemarken.
„Het is vreemd maar waar", zei Anne. „Ik heb altijd schoor
steenveger willen worden, maar vraag me niet waarom. Mijn ouders
voelen er niet veel voor. maar het is het enige beroep, waar ik echt
zin in heb. Misschien zit dat in mijn aard. Als klein meisje klom
ik al graag in hoge bomen".
Je moet inderdaad wel goed kunnen klimmen, om in Denemarken
schoorsteenveger te zijn. De schoorstenen warden van boven naar
beneden geveegd door middel van een met een gewicht verzwaarde
bezem van ijzerdraad, die aan een touw omlaag wordt gelaten. Een
van de tien mèester-schoorsteenvegers van Kopenhagen is de 82-
jarige Carl Wendel. Hij heeft sinds 1898 stedelijke schoorstenen ge
veegd, maar de laatste vijf jaar is hij zelf niet meer op een dak ge
weest.
„Het spijt me, te moeten zeggen dat dit een uitstervend beroep
is", zei hij tot een journalist. „Toen ik een jongeman was, klommen
we zelf in de schoorstenen naar boven. Dat gebeurt nu niet veel
meer. En dan is er die centrale en zelfs gemeentelijke verwarming
(vele Deense woningen worden via een buizennet rechtstreeks door
de gemeente verwarmd) zodat er minder schoorstenen zijn".
Tot de eerste Deense schoorsteenvegers behoorden de officiële
assistenten van de beul. „Zij moesten al het vuile werk doen", ver
telde Carl, die een erkend autoriteit is inzake de geschiedenis van
zyn beroep. „Maar waarom in de tweede helft van de 20ste eeuw nog
altijd hoge hoeden?" „Dat", zei Carl, „is zuivel1 traditie".
Anne Nielsen is vrijwilligster in een schema, dat het Deense
schoolkind mogelijk maakt, verschillende beroepen te proberen al
vorens tot een keuze te besluiten.
„Ik heb van elke minuut hiervan genoten", zei Anne, „maar de
baas heeft me gezegd, dat ik mijn haar zal moeten laten knippen, als
ik ermee doorga. Het kan me niet schelen, kort haar te hebben en ik
ben nooit bang geweest voor vuil worden".
Een moeder van twaalf kinde
ren heeft een brief geschreven
aan mevrouw De Gaulle waar
in ze dreigt haar ontslag te zul
len nemen en haar kinderen over
te dragen aan de overheid, als
de regering weigert haar te hel
pen.
Mevrouw Rougier schreef dat
ze haar verzoek tot ontslag als
ingewilligd zou beschouwen als
haar lange lijst van klachten
niet wordt aanvaard.
Ze deelde mee: u kunt komen
om de kinderen op te halen en
de verantwoording voor ze over
te nemen. Ik zal me laten in
schrijven bij het plaatselijke ar
beidsbureau.
Een afschrift van de brief
werd gepubliceerd door France-
Soir. Een zegsman van de presi
dentiële residentie kon niet zeg
gen of mevrouw De Gaulle de
brief had gelezen.
Mevrouw Rougier, die ge
trouwd is met een machine
bankwerker met een inkomen
van 1250 franken p. maand (on
geveer 900 gulden), vertelde een
verslaggever van France Soir
aan het eind van haar Latijn te
zijn gekomen.
Zij en haar man, samen met
de twaalf kinderen, variërend
in leeftijd van 3% tot 17 jaar,
wonen in een vierkamerwoning.
Het is een gemeentewoning zon
der speelplaats voor de kinde
ren. De kinderen moeten op
straat spelen en in de straat
waar ze spelen zijn in de afge
lopen twee weken drie ongeluk
ken gebeurd, schrijft mevrouw
Rougier.
Dit is een van de klachten.
Het lijstje van mevrouw Rou
gier bevat er nog tien. Zij
noemde o.a.: stopzetten van
hulp aan moeders, lachwekken
de verhoging van kinderbijslag,
weigering van een lening om
een breimachine te kunnen ko
pen, lerarentekort aan de mid
delbare school van een van haar
kinderen en enorme stijging
kosten levensonderhoud. De
brief was ondertekend met:
„een uitgeputte moeder".
De man van mevrouw Rou
gier zegt dat ze „wonderen ver
richt" met de weinige middelen
die haar ten dienste staan. Be
halve het salaris van meneer
Rougier ontvangt het gezin
maandelijks 1660 franken (bijna
1200 gulden) regeringsbijstand
(o.a. kinderbijslag).
De Rougiers zeggen echter dat
dit niet voldoende is. „We leven
bijna alleen van rijst, aardap
pels en macaroni. Eén keer per
maand eten we vlees. Het ma
ken van kleren voor de twaalf
kinderen is ook geen lolletje, met
een breimachine die nog van
voor de eerste wereldoorlog da
teert". aldus mevrouw Rougier.
In haar brief maakt ze duide
lijk waarom ze „ontslag" denkt
te nemen.
„Als moeder van twaalf kin
deren beschouw ik mezelf te
recht in dienst van de staat. Ik
doe dienst als verpleegster, on
derwijzeres, keukenmeid, kokkin
en wasvrouw".
Enkele van haar eisen zijn:
het weer instellen van staats
hulp aan moeders, een groter
huis, bijdrage in de kosten voor
gas, elektriciteit en kinderschoe
nen, rentevrije lening om zes
bedden te kopen, zes dekens en
een breimachine en twee weken
vakantie voor de moeder.
Mevrouw Rougier besluit met
te zeggen niet tot een politieke
partij te behoren.
Mensen die van dieren houden
hebben de onuitstaanbare ge
woonte om die dieren allerlei
menselijke beweegredenen toe te
kennen. Ik weet dat dat niet
juist is en doe mijn best mij da
gelijks voor te houden, dat die
ren dieren zijn en geen men
sen. En dat ze denken, handelen,
reageren als dieren: instinctief,
onverklaarbaar dikwijls, en puur
natuurlijk.
Maar soms is het moeilijk.
Want vooral huisdieren kunnen
dingen doen die je met verba
zing vervullen
Nozem had ons flink gefopt.
Ondanks strenge beivaking in de
kritieke dagen had ze blijkbaar
kans gezien een afspraakje te
maken met een besnorde prins
en de gevolgen bleven niet uit.
Vertwijfeld riepen we haar ter
verantwoording„Waarom ivord
je zo dik, Poes? Moest je ons dat
nu aandoen? Zo eenzaam ben je
niet met twee zusters en een
hond om je heen
Nozem spinde zacht en gaf
kopjes. Ze sprong in het door
geefluik, een meter boven de
grond en draaide er rond. Het
was duidelijk: de kraamkamer
diende daar te worden inge
richt; veilig voor het hondje. Ze
kreeg haar zin plus een mooie
doos. Toen bracht ze, luid miau
wend en doodzenuwachtig, een
tweeling ter wereld.
Gelukkig zijn het er maar
ADVERTENTIE
Het luxe schuimbad tegen normale prijs
De luxe van weelderig koesterend schuim.
De luxe van flonkerende flacons.
De luxe van diep-fonkelende tinten. En de
luxe van keus uit vier betoverende geuren
en kleuren.
Voor wie prijs stelt op de luxe van een
individueel schuimbad is er nu Gelbe Rose.
Kies uw favoriete geuren kleur: het roman
tische Gelbe Rose, het exquise Orchidee,
hetdelicate Daphne,de frisheid van Citrus.
Betaal toch de normale prijs. U weet 't
nu: 't is Gelbe Rose. De nieuwe luxe serie
individuele badpreparaten van internatio
naal niveau.
tube 3,95 flacons van 6,75 tot 21,50
tivee", zeiden we opgeivekt tot
elkaar. „Daar zullen we wel een
tehuis voor kunnen vinden. Kun
jij zien of het jongetjes of meis
jes zijn?"
Het was van alles wat. Na drie
weken begon het grut pogingen
te doen over de omheining van
de doos te klimmen. Dit ivas in
tussen van het doorgeefluik ver
plaatst naar een warm hoekje
van de woonkamer, want het
hondje had de nieuwkomers al
geaccepteerd, de beide tantes
trokken zich er weinig van aan.
Behalve Mimi. Zij had de ge
woonte aangenomen haar zuster
Nozem hooghartig voorbij te lo
pen en fel te blazen tegen de
doos met indringers
Maar ach, ivat gebeurde er nu
toch? Nozem werd broodmager,
at niet meer, dronk niet meer,
liet haar kinderen in de steek
en zocht een rustig hoekje om
ongestoord ziek te zijnDe twee
ling klauterde met veel gepiep
uit de doos, ging op zoek naar
moeder, maar die kon het niet
meer hebben en keek treurig
naar ons op. Hoe moest dat nu?
„Ze lijden honger", zei ik ge
schrokken. We grepen de baby's
in hun nekvel en zetten ze voor
een bakje warme melk-met-wa-
ter; ze vielen er uitgehongerd
in. Letterlijk, want drinken
moesten ze nog leren en ze ver
loren voortdurend hun even
wicht.
„Je moet je kinderen beter
schoon houden, Nozem", spraken
we ernstig tot de zieke moeder
poes. „Eten kunnen we hen wel
geven, maar voor de hygiëne
moet je zelf zorgen".
Nozem zuchtte, sloot wanhopig
de ogen en verroerde zich niet.
Toen geschiedde het wonder.
Mimi, die tot dat moment niets
van de tweeling had willen we
ten, nam de taak van de zieke
moeder over. Plotseling. Ze in
stalleerde zich in de doos, hield
de baby's warm en schoon, ver
gezelde hen bezorgd bij hun ont
dekkingstochten door het huis,
kortom: ze ontlastte haar uitge
telde zuster. Het enige wat ze
niet kon doen was de hummel
tjes voeden dat scheen haar
oprecht te spijten.
„Snap je dat nou?" vroegen we
elkaar. „Eerst was Mimi één
bonk afkeer en opeens ivordt ze
de lieve tante die zich om de ver-
ivaarloosde stakkers bekommert.
Waarom doet ze dat? Is haar
moederinstinct ontwaakt? Maar
de eerste drie weken haatte ze
de kraamdoos en liep er in een
wijde boog omheen, nu is ze er
eensklaps niet meer uit te slaan.
Zou ze soms begrepen hebben
dat Nozem het alleen niet meer
aankon?"
We wisten het niet. Mimi ver
troetelde het kroostNozem
kreeg volop tijd en gelegenheid
zich van haar inzinking te her
stellen.
Poezenkinderen groeien ont-
kreeg volop tijd en gelegenheid
zaglijk hard. Na vijf weken zijn
het donzige balletjes kattekwaad
die hun spieren oefenen met
klimmen, stoeien, alles aanval
len, zich verstoppen, op de on
verwachtste momenten te voor
schijn springen, die een eigen
willetje bezitten en door niets en
niemand van hun standpunt zijn
af te brengen. Kroost dat het
uiterste aan geduld, zorgzaam
heid en ivaakzaamheid van de
moeder vergt, en de verzwakte
Nozem kon dat nog altijd niet
opbrengen. Mimi bleef geestdrif
tig haar plicht doen en paste op.
Het waren ook haar kinderen
geworden. Samen bemoederden
de katten de poesjes, samen
hielden ze ze schoon en warm.
samen begeleidden ze het grut
op onderzoekingstochten en zij
aan zij keken ze toe hoe wij pro
beerden de avonturiers zindelijk
te maken.
En nog altijd vragen we ons
af ivaarom deed Mimi dat? Uit
medeleven? Omdat ze de impas-
ADVERTENTIE
se begreep en het besluit nam
haar afkeer te overwinnen en de
zieke zuster bij te staan? Of wa
ren er andere factoren in het
spel, instincten, geurtjes
We weten het niet. We zullen er
nooit achter komen. Dit zijn ge
heimzinnigheden die voor ons
mensen eeuwig onontsloten blij
ven. Hoe dan ook, het was een
kostelijke ervaring. Vele ménsen
kunnen er een voorbeeld aan
nemen. THEA BECKMAN.
(W) ETEN S WAARD
De temperatuur in deze overgangsweken van
herfst naar winter geeft ons al een voorproef
je van wat ons te wachten staat en langzamer
hand verschijnt er een andere en steviger kost
op onze tafel.
De middelbare school voor meis
jes in Manorside, Finchley,
Londen heeft officieel make
up lessen aan het rooster toege
voegd.
Het hoofd van de school, mej.
H. A. Hillen zegt dat deze lessen
zijn bedoeld voor meisjes vanaf
zestien jaar: „De school is een voor
bereiding voor haar latere leven,
voor een baan of voor het huwe
lijk. Tot die voorbereiding moet
ook worden gerekend dat de meis
jes leren te zorgen voor een goed
en beschaafd uiterlijk", aldus juf
frouw Hillen. Op de foto een make
up les in de zesde klas.
Wij geven u als „keukenhulp" een
weekmenu voor de komende tijd:
Hongaarse zuurkool, aardap
pelpuree, chocoladepudding met va
nillesaus.
Groentesoep, saucijsjes, kool
raap met peterseliesaus, aardappe
len.
Lever, bieten, gebakken aard
appelen - muesli.
Gebakken vis, spruitjes, aard
appelen - broodschoteltje.
Spiegelei, gemengde rauwkost-
sla, aardappelen - pannekoek.
Gebakken plak boterhamworst
jagerskool, aardappelen gebakken
grutjes met stroopsaus.
Macaroni of spaghetti met ge
hakt en tomaten - fruitkoffie.
Daarbij tekenen we aan:
De zuurkoolschotel uit het
zondagsmenu is een stoofschotel,
waarin zowel de groente als het
vlees gesmoord worden.
Paprikapoeder, tomatenpuree en
karwijzaadjes geven er het Hon
gaarse tintje aan.
Breng eens wat variatie in de
standaardsausendie bij winter
groenten worden gegeven. Wat vers
gesneden frisgroene peterselie doet
het bij de koolraap bijzonder goed!
Muesli is een Zwitserse specia
liteit met wereldvermaardheid. Met
ons recept maakt u het extra vlug
klaar.
Het broodschoteltje is een toe
vluchtsoord voor boterhammen die
in de loop van de week niet op het
bord en in de maag terecht zijn
gekomen. Op deze manier is het
een economische en smakelijke
restverwerking.
Weet u het nog? Ook in deze
tyd is een rauwkostsla van winter
groenten niet te versmaden! Sma
kelijke combinaties zijn: witlof en
biet; kool, wortel en biet óf sa
vooiekool en selderijknol.
Een gefruit en daarna ge
stoofd mengsel van uien en witte-
kool noemen we jagerskool.
Gebakken grutjes zijn het
waard om weer eens in het volle
keukenlicht te zetten.
Een makkelijk klaar te maken
macaroni- of spaghettischotel sluit
dit menu af.
De recepten zijn bedoeld voor
vier personen.
Hongaarse zuurkool'
300 g mager varkensvlees, 1<
zuurkool, 50 g boter of margarii
1 ui, plm. 2 eetlepels tomaten|
ree, plm 1 theelepel paprika»
der, enkele karwijzaadjes.
De ui fijnsnipperen én in de
van de boter of margarine lich
bruin fruiten. De rest van de bot
of margarine toevoegen en heet
ten worden. Het vlees zouten,
bakken. De zuurkool, tomatei
ree, paprikapoeder en karwija
jes toevoegen en alles plm. 20
nuten laten stoven. Het vlees hid
na in kleine blokjes snijden, aJli
goed door elkaar mengen en
enkele minuten verwarmen.
Het gerecht op smaak afraak! ra/<
die
Gebakken grutjes
stroopsaus
3/4 1 melk of karnemelk, 150j^wcl
(IV2 kopje) boekweitegrutten,
zout, 50 g boter of margarine,
De melk of karnemelk aan
kook brengen, grutten en
de kokende melk of karnemi
strooien en af en toe roeren.
De pap plm. 10 minuten zachlj Jij
laten doorkoken, zodat een dlH
brij ontstaat. Deze brij overscM
ken in een schaal of op 2
borden en laten afkoelen. De
grutten in punten snijden, dfl
bloem wentelen en in de hete'
ter of margarine vlug a
ten mooi bruin bakken.
De gebakken grutten geven 1 B 8
suiker of stroop of met een
sel van stroop en boter of mal
rine of een stroopsaus.
Voor de stroopsaus: 30 g W
of margarine, 30 g bloem,
melk, 1/4 potje (125 g)
(zout).
De boter of margarine smel#
de bloem erdoor roeren en de
melk by gedeelten toevoegen, 10
saus goed door laten koken óf
melk binden met bloem, een I*
minuten laten koken en de
of margarine erdoor roeren. De s»
iets af laten koelen en de stW
(met wat zout) door de saus nx
gen. De saus mag hiervoor niet'
kend heet zijn, omdat de melk»
ders kans heeft te schiften dooi
stroop. De saus warm geven W'
gebakken grutjes.
Tin
ike
J hg
leei
blw
