SARKHAN
5CH
EEPS
B
ERICHTEN
FflNTfl
ORANGE
tDAG 4 NOVEMBER 1967
LETDSCn DAGBLAD
PAGINA
ADVERTENTIE
O JA, EVEN NAAR
PRONONCE
VOOR EEN
WARME OUSTER
Hoe is het ontstaan?
a Dit woord:
MAART
Sinds het jaar 153 voor Chris-
tus liep het Romeinse kalender-
jaar niet meer van maart tot
en met februari, maar van ja-
nuari tot en met december. Voor
die tijd was maart dus de eerste
maand van het jaar en het ver-
wondert niet dat die werd ge-
wijd aan de god Mars. De La-
tijnse naam luidde: Martius
mensis. Deze Mars was niet al-
f leen de god van de oorlog, hij
l was ook de vader van Romulus
l en Remus, de mythologische
stichters van Rome. Hij werd
l afgebeeld als een jonge kryger
i met helm en lans, soms zittend
l op een strijdwagen, nooit als een
i mensenverslindend monster.
Het grillige weer tijdens
maart deed rijmpjes ontstaan
als: maart roert zijn staart en:
een droge maart is goud waard.
RECHTER TIE EN HET RAADSEL VAN DE RING
36—12. „Dat is de man die jij zo wreed vermoord hebt"!
zegt Rechter Tie. Seng Kioe springt woedend naar voren, maar
twee gerechtsdienaars grijpen hem vast. Dat is een leugen", roept
hij uit. „Die ouwe gek was nog springlevend toen ie gisteravond
bij ons de deur uitliep". Wie was hij"? vraagt de Rechter streng.
Een rijke vent uit de hoofdstad", zegt Seng. ,,Twan Moe-tsai heet
te die. Hij was de baas van een grote drogisterij, maar hij kreeg
het op z'n heupen van me zus, en sindsdien ivou ie altijd met ons
meetrekke. Hij vond 't een grote gein om de zwerver uit te han
gen en hij deed alles wat me zus ivou. Ze had hem genoeg poen
kenne aftroggele, maar dat wou dat stomme wicht niet. Zelfs die
ring wou ze niet van 'm inpikke. Evengoed hadde we een mooi
bakkie rijst an 'm, dus ik zou 'm heus nooit van kant hebben ge
maakt". Rechter Tie speelt nog steeds met de mogelijkheid dat
pandhuishouder Leng gechanteerd werd. „Wanneer heeft Leng je
in dienst genomen om kisten te smokkelen"? vraagt hij. Seng Kioe
zakt op zijn knieën en roept uit: „Ik in dienst van zo'n uitzuiger!
Welnee, mijn baas was Liau de Bakker uit Tsjang-pei. Maar ome
Twan heb ons van 'm losgekocht! De Bakker wou ons kisten over
de rivier laten zette, maar dat was ons veel te link. En toen hebbe
we ons afgescheije. Dat is de eerlijke waarheid
Op dinsdag 7 november komt de
tuimibouwstudieclub EMM des avonds
8 uur bijeen in de kantine
van de veiling in Roelofarendsveen.
De heer J. Breebaart van het Ryks-
tuinbouwoonsulentschap Amsterdam
zal een inleiding houden over de kost
prijs van anjers en rozen.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMETJE FOK
970. „Laten we er binnen over praten", stelde Prikkebeen Ju
nior voor en hij ging hem voor naar de vreemdste woning, die
Bram ooit had gezien. Achteloos wees de eilandbewoner op een
groot aquarium: „Hoe vindt u dat stuk van mijn verzameling?
Een levende cirkelzaagvis met gave tanding, ongestempeld, een
pronkstuk van mijn verzamelingMaar het is nog niets vergeleken
bij uw wandelende schip. Dat moet en dat zal ik hebben".
„Het is niet te koop", herhaalde Bram ongeduldig.
De ander deed of hij het niet had gehoord. Hij was er op uit om
indruk te maken, en daartoe wees hij een ander deel van zijn
verzameling Zonderlinge Zaken aan:
„Dit is het Zwevende Wijnvat. Heel wonderlijk. Als-le vol is,
zweeft-ie".
„En als-ie leeg is?" vroeg Bram.
Dan zweef jij", zei de ander en hij moest er smakelijk om
lachen. Maar Bram bleef op zijn hoede.
Nederlandse
Zeesleepvaart
ONS
I DAGELIJKS
VERVOLGVERHAAL'
Oorspronkelijke roman door
William J. Lederer en
Eugene Burdlck
„Sarkhan" is onder de titel
„De rode mieren" in boek
vorm verschenen bij F. G.
Kroonder te Hilversum.
documenten aan te nemen en er zorg
voor te dragen".
„Goed. Stuur ze maar per post".
„Dat durf ik niet. Als ze in ver
keerde handen raken Ik zal ze
graag naar je huis brengen op elk
tijdstip dat jou gelegen komt".
„Half acht vanavond".
Om half acht die avond drukte
Cogswell bij DeVoto op de bel. Toen
de deur openging overhandigde hij
DeVoto de envelop. Zonder een woord
te zeggen draaide hij zich om en
ging weg.
Twee avonden later, om tien voor
elven, was Cogswell in zijn werkka
mer. Hij bekeek een exemplaar van
zijn nieuwe tijdschriften zonder al te
grote belangstelling daarvan was
hij zich heel goed bewust.
Zijn butler kwam binnen.
„Mijnheer, daar is iemand om u
te spreken".
„Op deze tijd? Ik wil niet gestoord
worden. Door niemand".
„Het is mijnheer DeVoto van het
Witte Huis".
Cogswell legde het tijdschrift opzij.
„Laat hem binnenkomen."
Wally DeVoto kwam snel en opge
wekt binnen. Alle assistenten van al
le presidenten die hy gekend had,
waren snel en opgewekt geweest.
.Mijnheer Cogswell, ik heb op
dracht gekregen u dit persoonlijk ter
hand te stellen," zei DeVoto terwijl
hij hem een envelop overhandigde.
„Niemand anders mag er een oog
inslaan".
Cogswell nam de envelop aan,
draaide die om en was er zich van
bewust dat zijn vingers trilden. Hij
was op de nieuwe slag voorbereid.
Hij keek DeVoto aan, maar de jon
geman was aandachtig bezig de boe
ken op de plank te bekijken.
Cogswell maakte de envelop open.
De brief was met de hand geschre
ven, ongedateerd, maar op het brief
papier van het Witte Huis.
„Beste Adolph,
Ik zou graag persoonlijk naar je
zijn toegekomen. Maar ik weet zeker
dat je begrijpen zult dat dat niet
verstandig zou zyn. Ik heb de docu
menten die Je me gestuurd hebt,
aandachtig doorgelezen. Het was een
pijnlijke ervaring, maar lk heb er
iets uit geleerd.
Ik kan je twee vrienden niet de
eer geven die hun toekomt. Ik kan
jou niet in je functie herstellen. Dat
spijt me heel erg. De communisten
kunnen verslagen worden maar
alleen met nieuwe middelen en frisse
denkbeelden zoals de door Je vrien
den en jou voorgestelde.
Ik zal je in de toekomst nog om
raad vragen, Adolph, al zal het niet
in het openbaar zijn. En ik weet
dat ik op je stilzwijgen kan vertrou
wen.
Mijn innige dank".
Cogswell liet zich achterover in zijn
stoel vallen en zuchtte terwijl hy
naar de kriebelige handtekening van
de president keek. Hy hoorde pa
pier ritselen en herinnerde zich dat
DeVoto nog in de kamer was.
.Wally," vroeg Cogswell hees,
maar met de vroegere kracht en
zelfverzekerdheid weer in zyn stem,
„wacht je om te kyken dat ik deze
brief verbrand?"
„Nee, mynheer". De president
heeft me niet opgedragen te wach-
Hy aarzelde even. „Maar ik
dacht dat ik misschien een antwoord
mee zou krygen."
„Er is geen antwoord, Wally".
DeVoto liep langzaam, met kenne-
lyke tegenzin naar de deur. Hy keek
nog eens naar de brief in de hand
van de oude man.
„Welterusten, mynheer." Hy ver
trok.
Cogswell las de brief over. Hy
bleef by de laatste zin steken. „Ik
weet dat ik op je stilzwygen kan
vertrouwen".
Hy ging naar de haard, haalde
een lange houten lucifer uit een doos,
streek die aan en bukte zich. Hy
stak het papier aan en liet het bran
den tot het vuur byna zyn vingers
bereikt had. Toen liet hy het ver
koolde papier op het rooster vallen.
2395. Agent Blaf straten besloot, om een strenge bekeuring uit
te schrijven. Het komt nu eenmaal niet van pas dat men zo maar
een voertuig parkeert, dat de hele rijweg beslaat, nietwaar?
„Mag ik uw rijbewijs zien?" vroeg hij daarom zakelijk.
„Rijbewijs?" herhaalde het wezentje verrast. „Niet nodig, nee?
Hoeft niet, hè?"
Die woorden brachten de politieman tot woede. En die werd er
niet minder op, toen Astral onverstoorbaar een knopje op een
doosje indrukte.
,fZo!" riep Blafstraten kwaad. „Hoeft dat niet? Hebt u geen rij
bewijs nodig? Dat zullen we nog eens even zien!"
„Goed hoor!" zei de schoteleigenaar. „Kijk maar! Mijn tuig
rijdt niet! Geen wieltjes, zie? Daarom hoeft bewijs niet!"
De getergde agent keerde zich om naar de plek, waar het voertuig
zoeven nog had gestaan maar tot zijn ontzetting merkte hij dat
het was verdwenen. Alsof het in de lucht was opgegaan en dat
was natuuurlijk ook zo
Haifa fa Antalya
Tilly 1 fa Kopmansholmen
Tiibantjat 2 v Mombasa n Tan
- Yokkalchi
v Negoya fa Kol
Tiitjalengka 2 *20 m NO Mai.
Tjiwangl 3 fa Sydnay
breek niet af voor je ge-
hebt. Ik heb enkele docu-
die ongelooflyk belangryk
de toekomst van de Verenig-
Het is van het hoogste
de president deze docu-
uim krygc. Ik ben de enige in
dojnde man die weet wat die
te aten inhouden. Als de presi-
n„ .(heeft, ben ik van myn ver-
ontheven. Ik hoef
te hebben,
jy die papieren aan de
I p geeft".
11 |ieer Cogswell, de president
erg druk".
J"3als gunst aan my, Wally",
opell, „maar als een plicht
vir Amerika, vraag ik je de
De heer Th. Blijenberg,
St. Anna Kapelstr. 6,
Culemborg,
gaat naar Grenoble.
Met zijn echtgenote!
Wéér viel er een
hoofdprijs! Een reis
naar Grenoble èn
f 3000 honorarium
voor de heer Blij en-
berg. Proficiat
Spaar óók kroonkur-
ken met Coca-Cola,
Fanta en Sprite en
win! Coke, Fanta en
Sprite, geweldig
lekker!
ell dacht vaak aan Coldstream
Jauley. Hy vroeg zich af waar
raven zouden zyn. Niemand
t. Hy voelde zich in zeker op-
mtrantwoordeiyk voor hun dood,
5j kon niets doen. Hy deed
ïfcxpogingen met hun families in
[ng te komen, maar McCauley
een verre neven en men kon
iten dat de gewezen vrouw
Idstream niet veel belangstel-
U tonen. En toen pas drong
Cogswell door hoe volkomen
earn en McCauley verdwenen
O*. Men zou zich hen nog een
iar herinneren als verraders
■iministen en dan zouden de
verdwynen met uitzondering
gevallen waarin een of an-
nog een exemplaar
reven had staan van Duizend
bkhan, door McCauley Thad-
iets gedaan worden met
envelop. Hy tobde erover
IG knaagde aan hem. Hy ver-
adsw nooit uit het oog. Hy had
1 Heren zak steeds in de zak
o jas; 's nachts lag ze on-
d. Ihoofdkussen.
belde hy Wally DeVou»,
assistent van de pre-
