m
SARKHAN
N0UR1LAX 1
In Zwitserland gaan
vrouwen zondag voor
liet eerst ter stembus
SCHEE PS<?V)BERICHTEN
rêSHa
ibsBËZ
ZATERDAG 28 OKTOBER 1967
DAGELIJKS
VERVOLGVERHAAL
Oorspronkelijke roman door
William 1. Lederer en
Eugene Burdick
Hajn liep snel naar het enige raam
dat op het voorplein van de ambas
sade uitkeek. Cogswell voegde zich
bij hem om ook iets te kunnen zien.
L Er wu voor niemand anders plaats
meer. Ze zagen de prins, op de voet
gevolgd door Coldstream en McCau-
ley, op de omheining toelopen Ach-
ter de afzetting leek de menigte ge-
Aweldlg groot en vol. Ambassadeur
Brown was de drie niet gevolgd in
de richting van de menigte, maar
stond wat onzeker bij de trap van
de ambassade.
De zon was bijna onder. Er stond
geen wind en het was heet. De vrou
wen met hun kinderen vormden nu
de rand van de menigte. De achter
sten hoorden de kreet: „De Prins!"
Ze drongen op, spanden zich in en
schreeuwden ook iets van de prins
te willen zien. Het ogenblik naderde.
Tuc wist wanneer de menigte tot op
roer zou overslaan.
Toen werd Tucs aandacht getrok
ken door een andere beweging ter
zijde van de menigte. Het was de
jeep van Coldstream en Taja stuur
de die langzaam door de menigte
heen naar de zij-ingang van de am
bassade.
HOOFDSTUK XXXI
Het oproer
De twee Amerikanen volgden de
r prins. Hij liep langzaam, maar
waardig en vastberaden, het hoofd
omhoog, rechtop en met regelmatige
stap. Coldstream en McCauley hiel
den vijf pas achter de prins gelijke
tred met hem.
Het lijkt wel of we bruidsmeisjes
zijn, dacht Coldstream. We hebben
geluk gehad. Het loopt allemaal
goed af. Iedereen in de conferentie
kamer zal nu wel begrijpen hoe de
Verenigde Staten bedrogen zijn en
door wie. Zelfs Hobson zou dat moe
ten Inzien. Wat liep de prins toch
langzaam! Vóór hem zag Cold
stream duizenden gezichten die te
gen de omheining gedrukt stonden.
De voorsten hielden de tralies vast
en duwden naar achteren om de
druk wat te verlichten.
De prins had Hajn misschien on
middellijk kunnen ontmaskeren.
Maar Coldstream meende dat hij er
verstandig aan had gedaan dit niet
4te doen. Hi) had de vergadering in
een zodanige richting gevoerd dat
de bewijzen langzaam en als van
zelfsprekend aan het licht kwamen.
JJlDe prins had het erop aangelegd dat
'■Nde commissie zich een eigen mening
zou vormen en daarnaar zou hande
llen. De Verenigde Staten moesten
gelegenheid krijgen hun troepen
vrijwillig terug te trekken, niet na
ernederd te zijn.
Er kwam een triomfantelijk ge-
'oel over Coldstream. Washington
.1 heel wat leren, dacht hij. Ze zul
len leren dat de communisten veel
fouten maken, dat ze niet opper-
achtig zijn, dat ze in de aanvang
•rslagen kunnen worden. Eerder
loor het verkrijgen van de juiste
(egevens en zorgvuldig opgezette
ilannen dan later door bruut mili-
'jtair geweld.
Coldstream keek naar McCauley.
professor was het aan te zien,
it hij zich verre van thuis voelde
deze ongewone publieke rol. Over
paar minuten zou het verhaal
iver de ontvoering van de prins
oor hen beiden ontzenuwd worden.
'»Ja zich opgelucht voelen. Hij
'g zich af wat Hajn in de confe-
tntlekamer wel zou doen.
Laag gebukt rende Tuc langs de
:e haag die langs het voetpad
;t de ambassade liep. Hij moest
lcht bij de prins blijven. Hij had
iin tegen de twee Amerikanen zien
inze|limlachen. Ze waren vrienden. Uit
!e eerste woorden van de prins zou
ie visschoonmaker kunnen conclu
déren wat hij doen moest. De prins
bleef staan. De twee Amerikanen
achter hem eveneens.
Lin stak zijn handen op. Duizen
den bruine lichamen drongen vol
verwachting naar voren. Enkelen
vielen flauw, maar ze stonden te
dicht opeengedrongen om te kun
nen vallen. Hun hoofden rolden
„Mijn volk, Ow welkom heeft mjj
verblijd," zei de prins. Zijn stem
Lichten. Wij werden verscheurd
door godsdienstige meningsverschil
len die wij al jaren geleden opge
lost hebben." Lin zweeg; hij beheer
ste de menigte4 vrijwel volkomen.
„Nu ga ik u de waarheid vertellen."
Tuc voelde een heftige afgunst,
een vlaag van woede, iets dat sterk
op pijn geleek. Deze zachte, heel
zachte kleine man, deze in het ver
borgen levende prins had door ge
boorte een invloed op het volk die
Tuc, hoe bekwaam hij ook was,
nooit krijgen zou. Hij kroop nader
bij. Hij was nog altijd achter de heg
en op een afstand van vijf meter
van Lin.
„Er dreigt gevaar voor ons van
volkomen onverwachte zijde," zei
prins Lin.
Tuc haalde een pistool uit zijn
hemd, legde tussen de bladeren
door aan en vuurde drie keer. Elk
schot trof de prins in de rug.
Er ging een trek van verbazing
over Lins gezicht, toen een van be
grijpende vrees en tenslotte een ver
warde glimlach. Toen verscheen de
eerste harde gelaatsvertrekking die
de lichamelijke schok teweegbracht
en die, als er niets gedaan werd.
zou eindigen in de dood.
Lin tuimelde voorover; hij keerde
zich om naar Coldstream om steun,
miste en viel. Het koninklijk me
daillon viel op het plaveisel en het
tweeduizend jaar oude stuk Jade
viel in tientallen schermen.
Coldstream en McCauley keken
naar de heg, maar daar was niets
te zien. Toen bogen ze zich over de
prins heen zonder op te merken dat
Tuc door de heg was gebroken en op
hen kwam toerennen.
Met de kolf van zijn pistool sloeg
Tuc McCauley tegen zijn slaap. Het
leek er op alsof hij het met zijn
vuist deed. In dezelfde beweging
botste hij tegen Coldstream op die
hij omver gooide, en tegelijk liet hij
het pistool op het plaveisel vallen.
„Zij hebben onze prins vermoord!"
schreeuwde Tuc terwijl hij het hoofd
van Coldstream enkele malen ach
tereen tegen het beton sloeg. „De
blanken hebben onze prins ver
moord!"
(P8I0AJ9A IPJOM.)
ADVERTENTIE
r
werkt zacht en zeker bij verstoppingsproblemen
Voor het eerst in de geschiedenis democraten en de Evangelische Volks
van Zwitserland zullen zondag
vrouwen deelnemen aan de verkie
zingen voor het federale parlement
in Bern. Ongeveer 1,6 miljoen Zwit
sers kunnen ter stembus gaan voor
de verkiezing van een deel van de
senaat, de „Standera" of „eerste ka
mer", en de .nationale raad', de „Na-
tionalrat" of „tweede kamer", die 200
leden telt.
De verkiezing van de senatoren
wordt geregeld door de kantons zelf.
Waadt, Genève, Neuchatel en Bazel-
Stad hebben het actief en passief
vrouwenkiesrecht erkend. In Waadt
en Genève hebben zich bij elkaar
zelfs drie vrouwen voor de senaat in
Bern kandidaat gesteld. Elk van de
25 kantons vormt een kieskring,
waaruit, naar evenredigheid van de
bevolking, een aantal personen wordt
afgevaardigd naar de. nationale raad.
Geen enkele van de negen bestaan
de partijen heeft in de nationale
raad een absolute meerderheid. De
socialisten hebben 53 zetels, de radi
caaldemocraten 51 en de conserva
tieve christensocialisten 48. Elk van
deze drie partijen heeft twee verte
genwoordigers in de regering, terwijl
één minister lid is van de „Partij
voor boeren, burgers en ambachts
lui", die 22 zetels bezet.
Niet in het kabinet vertegenwoor
digd zijn het „Verbond van onaf-
hankeiyken" (een consumentenverte
genwoordiging, die wordt gesteund
door de verkooporganisatie Migros»
met tien zetels in de Nationale Raad,
partij (samen vijf) en de Partij van
de arbeid (communisten), die vier ze
tels heeft.
de liberale democraten (6 zetels), de Leeuwarden.
Friese „persprijs"
voor prof. Zijlstra
De Friese „persprijs" is dit jaar
door de Vereniging van Friese jour
nalisten toegekend aan prof. dr. J.
Zijlstra, president van de Nederland
se Bank.
De Friese persprijs, bestaande uit
een legpenning met oorkonde, wordt
toegekend aan een Fries, die het af
gelopen jaar veel in de publiciteit
heeft gestaan en deze publiciteit
heeft gezocht, noch geschuwd. Vorig
jaar werd de prijs voor de eerste
maal toegekend aan ir. J. B. Ritzema
van Dikema, hoofddirecteur van de
Coöperatieve Condensfabriek in Leeu
warden, een van de promotors van
het Amelander Dammenplan.
De prijs werd nu toegekend aan
prof. dr. Zijlstra in verband met de
publiciteit, die hü heeft gehad als
premier van het interimkabinet in
de periode tussen de val van het
kabinet-Cals en de vervroegde Ka
merverkiezingen. De Friese persprijs
zal worden uitgereikt tijdens het
persbal, dat op 25 november wordt
gehouden in hotel „De Klanderij" in
PANDA EN DE MEESTER VERVALSER
17—95. De juwelier Knijpstra haastte zich om de Interplane
taire Gezant Astral een keuze te laten maken uit zijn duurste
edelstenen. Met grote zorg trok hij een juwelendoos tevoorschijn
en zete deze geopend op de toonbank.
„Hier hebt u de hanger van Pharao Toet de derde." verklaarde
hij. „Daar ziet u de oorbellen van Cleopatra en boven links ligt
de zegelring van keizer Julius! Stuk voor stuk zeer kostbare antieke
juwelen!"
„Hm," prevelde Joris minachtend. „Zijne Excellentie heeft geen
belangstelling voor dit verouderde werk! Als u niets anders te bie
den hebt.-
„Misschien is de rose Reuzenparél iets voor hem?" stelde de ju
welier voor. „De grootste in zijn soort! Ik zal hem laten zien!"
Met die woorden boog hij zich weer achter zijn toonbank. Daar
door ontging het hem, dat Astral zijn fnuk tevoorschijn haalde
en daarmee precies zo'n zelfde juwelendoos maakte als er op de
uitstalkast stond.
„Prima!" prevelde Joris goedkeurend, terwijl hij de nagemaakte
kostbaarheden weggriste en in zijn binnenzak stopte. Nu richtte de
juwelier zich echter op. Hij meende vanuit zijn ooghoeken gezien
te hebben, dat zijn klanten verdachte bewegingen maakten en dat
wekte vanzelfsprekend zijn wantrouwen
RECHTER TIE EN HET RAADSEL VAN DE RING
30—12. „Late we gaan zitte en es rustig prate", zegt Seng
Kioe. „Drie stukke zilver kenne we goed gebruike. Die vent moet
met ze geld geen raad wete". „Geloof 'm toch niet!" roept zijn
zuster. „Er zit een luchie aan dat verhaal van 'm". Maar haar
broer legt haar met een paar verwenzingen het zwijgen op. „Hij
is gewoon schatrijk", zegt Tsjiao Tai „en hij kijkt niet op geld als
't om z'n liefhebberij gaat. Sommige rijkaards zijn gek op boeken,
of drank, of vrouwen. Hij is het op toneel. Ik héb al vaak goed
geld aan 'm verdiend. Verleje jaar moest ik voor een toneelstuk
een getemde beer voor 'm organiseren. Nou, daar heeft ie ook mooi
voor afgeschoven, dat mag je gerust weten". Seng Kioe en zijn
makker lijken vrijwel overtuigd. „Niet dat ik wantrouwig ben", zegi
de reus", maar ik wil toch ivel effe zelf uitzoeken of er geen vui
ligheid achter zit. Tenslotte gaat 't om me zus. 't Is een lastig
kreng maar ik zou toch niet willen dat 'r wat overkwam". Tsjiac
Tai heeft ze nu precies waar hij ze hebben wil. „Dat is best", zegi
hij. „De huismeester zal je zus ook eerst willen zien, al weet ik
wel zeker dat de zaak in orde is. Laten we er dan maar meteer
heegaan". Even later lopen ze op straat. Via een omweg toil
Tsjiao Tai het drietal meenemen naar de achteringang van hei
gerechtsgebouw.
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAM MET JE FOK
964. Het scheelde maar weinig, het scheelde minder dan niets...
maar net op tijd bleef het anker achter een boom van bijzonder
taai hout haken.
Doelloos stapten de zwaarden verder, maar het schip kwam niet
meer vooruit. Balancerend op de rand van het ravijn bleef het
hangenen Bram kreeg nieuwe hoop.
„Trekken jongens, misschien kunnen we het schip toch no<
remmen. Als die boom dat gewicht maar houdt
Maar de boom begon te kraken en te buigen en te breken. Veze
voor vezel gaf het hout zich gewonnen. De zwaarden bewoge>
weer als de voeten van iemand, die heftig tegenstribbelt. Het wa
of Bram met een reusachtige houten man een touwtrekwedstriji
was begonnen.
„Dat houden we niet dat gaat zo niet langer," zei Bram kreu
nend van spijt en onmacht.
